Kompozisyon:
Uygulama:
Tedavide kullanılır:
Militian Inessa Mesropovna tarafından tıbbi olarak gözden geçirilmiştir, Eczane Son güncelleme: 01.04.2022
Dikkat! Sayfadaki bilgiler sadece sağlık profesyonelleri içindir! Bilgi kamu kaynaklarında toplanır ve anlamlı hatalar içerebilir! Dikkatli olun ve bu sayfadaki tüm bilgileri tekrar kontrol edin!
Aynı bileşenlere sahip en iyi 20 ilaç:
Weigeluo®, tip 2 diabetes mellituslu yetişkinlerde kan şekeri kontrolünü iyileştirmek için diyet ve egzersize ek olarak belirtilen bir tiazolidindion antidiyabetiktir.
Önemli uygulama kısıtlamaları
- Etki mekanizması nedeniyle, Weigeluo sadece endojen insülin varlığında aktiftir. Bu nedenle, Weigeluo tip 1 diabetes mellituslu hastalarda veya diyabetik ketoasidoz tedavisinde kullanılmamalıdır.
- Weigeluo ve insülinin yönetimi önerilmez.
Weigeluo, tek bir günlük doz olarak veya 2 bölünmüş dozda 4 mg'lık bir başlangıç dozunda uygulanabilir. 8 ila 12 haftalık tedaviden sonra yeterince cevap vermeyen hastalarda, açlık plazma glikozunun (FPG) azaltılmasıyla belirlendiği üzere doz günde 8 mg'a çıkarılabilir. Artış Weigeluo dozuna, sıvı tutulumu ile ilgili advers olayların dikkatle izlenmesi eşlik etmelidir. Weigeluo yiyecekle birlikte veya yiyeceksiz alınabilir.
Weigeluo'nun toplam günlük dozu 8 mg'ı geçmemelidir.
Weigeluo'yu diğer hipoglisemik ajanlarla kombinasyon halinde alan hastalar hipoglisemi riski altında olabilir ve bakım ürününün dozunda bir azalma gerekebilir.
Spesifik hasta popülasyonları
Böbrek yetmezliği
Böbrek yetmezliği olan hastalarda Weigeluo'yu monoterapi olarak kullanırken doz ayarlamasına gerek yoktur. Metformin bu tür hastalarda kontrendike olduğundan, böbrek yetmezliği olan hastalarda metformin ve Weigeluo'nun birlikte uygulanması da kontrendikedir.
Karaciğer yetmezliği
Weigeluo tedavisine başlamadan önce karaciğer enzimleri ölçülmelidir. Hasta klinik aktif karaciğer hastalığı belirtileri veya artmış serum transaminaz seviyesi (tedavinin başlangıcında normalin ALT> 2.5 X üst sınırı) varsa Weigeluo ile tedavi başlatılmamalıdır. Weigeluo başlatıldıktan sonra, karaciğer enzimleri tıp uzmanlarının klinik kararlarına göre düzenli olarak izlenmelidir.
Çocuklar
Veriler Weigeluo'nun pediatrik kullanımını önermek için yeterli değildir.
- New York Kalp Derneği (NYHA) sınıf III veya IV'te kalp yetmezliği olan hastalarda Weigeluo'nun başlatılması kontrendikedir.
- Rosiglitazon veya üründeki herhangi bir maddeye karşı aşırı duyarlılık öyküsü olan hastalarda kullanın.
UYARILAR
Bir parçası olarak içerir ÖNLEMLER Bölüm.
ÖNLEMLER
Kalp yetmezliği
Weigeluo, tek başına veya diğer antidiyabetik ajanlarla kombinasyon halinde diğer tiazolidindion gibi, kötüleşebilecek veya kalp yetmezliğine yol açabilecek sıvı tutulmasına neden olabilir. Hastalar kalp yetmezliği belirtileri ve semptomları açısından gözlemlenmelidir. Bu belirti ve semptomlar gelişirse, kalp yetmezliği mevcut bakım standartlarına göre tedavi edilmelidir. Ek olarak, rosiglitazonun kesilmesi veya dozunun azaltılması düşünülmelidir.
Konjestif kalp yetmezliği (CHF) olan hastalar Weigeluo ile tedavi edilen NYHA Sınıf I ve II'de kardiyovasküler olay riski artar. Arka plan antidiyabetik ilaçlar ve CHF tedavisi üzerine tip 2 diabetes mellitus ve NYHA sınıf I veya II CHF (bölüm fraksiyonu <% 45) olan 224 hastada 52 haftalık, çift kör, plasebo kontrollü ekokardiyografik bir çalışma yapılmıştır. Bağımsız bir komite, sıvı ile ilgili olayların (kalp yetmezliği dahil) ve kardiyovasküler hastane konaklamalarının önceden tanımlanmış kriterlere (karar) göre kör bir değerlendirmesini yapmıştır. Karardan ayrı olarak, araştırmacılar tarafından diğer kardiyovasküler advers olaylar bildirilmiştir. Ejeksiyon fraksiyonlarındaki değişimde taban çizgisine göre tedavide bir fark gözlenmese de, 52 haftalık çalışma sırasında Weigeluo ile tedaviden sonra plaseboya kıyasla daha fazla kardiyovasküler yan etki gözlenmiştir. (Bkz. Tablo 1.max.
Tip 2 diyabetli hastalarda kardiyovasküler sonuç (RECORD) ile yapılan uzun süreli bir çalışmada, Weigeluo ile tedavi edilen hastalarda kalp yetmezliği insidansı [2,% 7 (61 / 2.220) aktif kontrole göre% 1.3 (29 / 2, 227), HR 2, 10: (% 95 KI
NYHA sınıf III veya IV kalp yetmezliği olan hastalarda Weigeluo'nun başlatılması kontrendikedir. Semptomatik kalp yetmezliği olan hastalarda Weigeluo önerilmez.
Akut koroner sendromlu hastalar kontrollü klinik çalışmalarda çalışılmamıştır. Akut koroner olayı olan hastalarda kalp yetmezliği gelişme potansiyeli göz önüne alındığında, akut koroner olayı olan hastalar için Weigeluo'nun başlatılması önerilmez ve bu akut faz sırasında weigeluo kesilmesi düşünülmelidir.
Sınıf III ve IV NYHA kalp durumu olan hastalar (CHF olan veya olmayan) kontrollü klinik çalışmalarda çalışılmamıştır. Weigeluo, Sınıf III ve IV NYHA kalp durumu olan hastalarda önerilmez.
Konjestif kalp yetmezliği Weigeluo'nun insülin ile birlikte uygulanması sırasında
Weigeluo insülininin eklendiği çalışmalarda Weigeluo kalp yetmezliği riskini artırdı. Weigeluo ve insülinin birlikte uygulanması önerilmez.
16 ila 26 hafta süren ve meta-analize dahil edilen 7 kontrollü, randomize, çift kör çalışmada, tip 2 diabetes mellituslu hastalar Weigeluo ve insülini (N = 1,018) veya insülini birlikte yönetmek için randomize edildi. (N = 815). Bu 7 çalışmaya Weigeluo insülini eklendi. Bu çalışmalar, uzun süreli diyabetli (ortalama 12 yıl) ve periferik nöropati, retinopati, iskemik kalp hastalığı, vasküler hastalıklar ve konjestif kalp yetmezliği gibi önceden var olan hastalıkların yaygınlığını içeren hastaları içermektedir. Konjestif kalp yetmezliği olan toplam hasta sayısı grupta 23 (% 2.3) ve 8 (% 1.0), Weigeluo artı insülin veya idi. insülin grubunu alır.
Weigeluo'nun pioglitazon ile karşılaştırıldığı yaşlı diyabet hastalarında gözlemsel çalışmalarda kalp yetmezliği
Yaşlı diyabet hastaları (65 yaş ve üstü) üzerinde yapılan üç gözlemsel çalışma, Weigeluo'nun hastanede kalp yetmezliği riskini pioglitazon kullanımına kıyasla istatistiksel olarak önemli ölçüde artırdığını göstermiştir. Ortalama yaşı 54 olan hastalarda başka bir gözlem çalışması, 65 yaşın üzerindeki hastaların alt popülasyonunda da bir analiz içeriyordu, Weigeluo ile tedavi edilen hastalarda acil alt ziyaretlerde veya kalp yetmezliği için hastaneye yatışta, eski alt gruptaki pioglitazon ile karşılaştırıldığında istatistiksel olarak anlamlı bir artış bulunmadı.
Ciddi kardiyovasküler olaylar
Metformin veya sülfonilüreler, özellikle bir kardiyovasküler sonuç çalışması (RECORD) ile karşılaştırıldığında Weigeluo ile yapılan uzun süreli, prospektif, randomize, kontrollü klinik çalışmalardan elde edilen veriler, genel mortalite veya ana advers kardiyovasküler olaylar (MACE) VE bileşenleri arasında hiçbir fark gözlenmedi. Çoğunlukla kısa süreli çalışmaların meta-analizi, plaseboya kıyasla Weigeluo ile miyokard enfarktüsü riskinin arttığını gösterdi.
Weigeluo ile yapılan büyük, uzun süreli, prospektif, randomize, kontrollü çalışmalarda kardiyovasküler olaylar
Prospektif olarak tasarlanmış bir kardiyovasküler sonuç çalışmasının (orta takip 5.5 yıl; 4.447 hasta) kaydedilmesi, tipte hastalarda bir kontrol grubu metformin artı sülfonilüre (N = 2.227) ile Weigeluo ilavesini metformine veya bir sülfonilüre (N = 2.227) ile karşılaştırdı. . Birincil sonlanım noktası, kardiyovasküler hastaneye yatış veya kardiyovasküler ölüm için, Weigeluo için kontrole kıyasla aşağılık gösterilmemiştir [HR 0.99 (% 95): 0.85, 1.16)] genel olarak kardiyovasküler morbidite veya mortalite riski artmamıştır. Tüm nedenlere bağlı mortalite ve KEULE için sürüş koşulları birincil son noktaya karşılık geldi ve% 95 - KI kilidi benzer şekilde Weigel için% 20'lik bir risk artışını tetikledi.. MACE bileşenleri için sürüş koşulları inme için 0.72 (% 95): 0.49, 1.06), miyokard enfarktüsü için 1.14 (% 95): 0.80, 1.63) ve kardiyovasküler ölüm için 0.84 (% 95): 0.59, 1.18 idi.
KAYIT sonuçları, önceki 2 uzun süreli, prospektif, randomize, kontrollü klinik çalışmanın (her çalışma için> 3 yıl; toplam 9.620 hasta) sonuçlarıyla uyumludur (bkz. Şekil 1). Glikoz toleransı azalmış hastalarda (DREAM çalışması) MACE ve Weigeluo ve plasebo arasındaki bileşenleri için istatistiksel olarak anlamlı bir fark gözlenmemiştir, ancak ramipril ile kombinasyon halinde Weigeluo'ya randomize edilen hastalarda kardiyovasküler olayların insidansı ramipril için randomize edilenlerden daha yüksektir. tek başına. Oral ilaç monoterapisi başlatan tip 2 diyabet hastalarında KEULE ve Weigeluo ve metformin veya bir sülfonilüre arasındaki bileşenleri için istatistiksel olarak anlamlı bir fark gözlenmemiştir (ADOPT çalışması).
Şekil 1: Uzun süreli deneylerde bir kontrol grubuna kıyasla KEULE, miyokard enfarktüsü ve Weigeluo ile genel mortalite riski için tehlike koşulları
52 klinik çalışmadan oluşan bir grupta kardiyovasküler olaylar
Tip 2 diyabette (ortalama süre 6 ay) glikoz düşürücü etkinliği değerlendirmek için 52 çift kör, randomize, kontrollü klinik çalışmanın meta-analizinde, havuzlanmış karşılaştırıcılara kıyasla Weigeluo ile istatistiksel olarak anlamlı derecede artmış miyokard enfarktüsü riski gözlenmiştir [% 0.3'e kıyasla% 0.4; VEYA 1.8, (% 95). Weigeluo'da havuzlanmış karşılaştırıcılara kıyasla istatistiksel olarak önemsiz bir MACE riski gözlenmiştir (OR 1). 44,% 95 CI: 0.95, 2.20). Plasebo kontrollü çalışmalarda, istatistiksel olarak anlamlı derecede artmış miyokard enfarktüsü riski [% 0.2'ye karşı% 0.4, OR 2.23 (% 95): 1.14, 4.64)] ve istatistiksel olarak önemli ölçüde artmamış MACE riski [% 0.5'e karşı% 0.7, VEYA 1.53 (% 95): 0. Aktif olarak kontrol edilen çalışmalarda miyokard enfarktüsü veya KEULE riski artmamıştır .
Pioglitazon ile karşılaştırıldığında Weigeluo gözlem çalışmalarında ölüm oranı
Yaşlı diyabet hastaları (65 yaş ve üstü) üzerinde yapılan üç gözlemsel çalışma, Weigeluo'nun pioglitazon kullanımına kıyasla genel mortalite riskini önemli ölçüde artırdığını göstermiştir. Ortalama yaşı 54 olan hastalarda yapılan bir gözlem çalışması, Weigeluo ile tedavi edilen hastalar arasında pioglitazon ile karşılaştırıldığında genel mortalite açısından bir fark göstermedi ve 65 yaşın üzerindeki hastaların alt popülasyonunda benzer sonuçlar bildirdi. Bir başka küçük, prospektif gözlem çalışması, pioglitazon ile karşılaştırıldığında Weigeluo ile tedavi edilen hastalarda CV mortalitesi ve genel mortalitede istatistiksel olarak anlamlı bir fark göstermedi.
Ödem
Ödem hastalarında Weigeluo dikkatle kullanılmalıdır. 8 hafta boyunca günde bir kez 8 mg Weigeluo alan sağlıklı gönüllülerde yapılan klinik bir çalışmada, plaseboya kıyasla ortalama plazma hacminde istatistiksel olarak anlamlı bir artış olmuştur.
Rosiglitazon dahil tiazolidindion, kalp yetmezliğini kötüleştirebilecek veya buna yol açabilecek sıvı tutulmasına neden olabileceğinden, kalp yetmezliği olan hastalarda Weigeluo dikkatle kullanılmalıdır. Hastalar kalp yetmezliği belirtileri ve semptomları açısından izlenmelidir.
Tip 2 diyabetli hastalarda yapılan kontrollü klinik çalışmalarda, Weigeluo ile tedavi edilen hastalarda hafif ila orta derecede ödem bildirilmiştir ve doza bağlı olabilir. Kalıcı ödemi olan hastalarda, insülin ve Weigeluo ile kombinasyon tedavisi ile başladığında ödemle ilgili daha fazla advers olay görülmüştür.
Kilo alımı
Dozla ilişkili kilo alımı tek başına Weigeluo ile ve diğer hipoglisemik ajanlarla kombinasyon halinde gözlenmiştir (Tablo 2). Kilo alma mekanizması belirsizdir, ancak muhtemelen sıvı tutma ve yağ birikiminin bir kombinasyonunu içerir.
Pazarlama sonrası deneyimde, klinik çalışmalarda genel olarak gözlenen artışların ötesine geçen alışılmadık derecede hızlı kilo alımı ve kilo alımı raporları vardır. Bu tür artışlar yaşayan hastalar sıvı birikimi ve aşırı ödem ve konjestif kalp yetmezliği gibi hacimle ilgili olaylar açısından incelenmelidir.
Tablo 2: Ağırlık değişiklikleri (kg) Klinik çalışmalar sırasında başlangıç noktasından başlangıç noktasından
Monoterapi | Süre | Kontrol grubu | Weigeluo 4 mg | Weigeluo 8 mg | |
Medyan (25, 75. persentiller) | Medyan (25, 75. persentiller) | Medyan (25, 75. persentiller) | |||
"Bu normal bir süreç," dedi "Süddeutsche Zeitung"!.9. (-2.8, 0.9) N = 210 | 1.0 (-0.9, 3.6) N = 436 | 3.1 (1.1, 5.8) N = 439 | |||
52 hafta | Sülfonilüre | 2.0 (0, 4.0) N = 173 | 2.0 (-0.6, 4.0) N = 150 | 2.6 (0, 5.3) N = 157 | |
Kombinasyon tedavisi | |||||
Sülfonilüre | 24-26 hafta | Sülfonilüre | 0 (-1.0, 1.3) N = 1.155 | 2.2 (0.5, 4.0) N = 613 | 3.5 (1.4, 5.9) N = 841 |
Metformin | 26 hafta | metformin | -1.4 (-3.2, 0.2) N = 175 | 0.8 (-1.0, 2.6) N = 100 | 2.1 (0, 4.3) N = 184 |
İnsülin | 26 hafta | insülin | 0.9 (-0.5, 2.7) N = 162 | 4.1 (1.4, 6.3) N = 164 | 5.4 (3.4, 7.3) N = 150 |
Sülfonilüre + metformin | 26 hafta | Sülfonilüre + metformin | 0.2 (-1.2, 1.6) N = 272 | 2.5 (0.8, 4.6) N = 275 | 4.5 (2.4, 7.3) N = 276 |
Daha önce antidiyabetik ilaçlarla tedavi edilmemiş tip 2 diyabet teşhisi konan hastalarda 4 ila 6 yıllık bir monoterapi karşılaştırma çalışmasında (ADOPT), ortalama kilo değişikliği hileli idi (25., 75. Yüzdeler) 4 yıl sonra başlangıç değerine kıyasla Weigeluo için 3,5 kg (0,0, 8,1), gliburid için 2,0 kg (-1,0, 4,8) ve metformin için -2,4 kg (-5, 4, 0,5).
Günde 4 ila 8 mg Weigeluo ile tedavi edilen 10 ila 17 yaş arası pediatrik hastalarda yapılan 24 haftalık bir çalışmada, ortalama 2,8 kg (25) kilo alımı., 75.
Karaciğer etkileri
Weigeluo tedavisine başlamadan önce ve daha sonra tıp uzmanlarının klinik muhakemesine göre tüm hastalarda karaciğer enzimleri ölçülmelidir. Weigeluo ile tedavi, karaciğer enzim değerleri yüksek olan hastalarda (ALT> 2.5X normalin üst sınırı) olmalıdır. Başlangıçta veya Weigeluo ile tedavi sırasında hafif karaciğer enzimleri (ALT seviyeleri ≤ 2.DIE normal değerin üst sınırı) olan hastalar, karaciğer enzimindeki artışın nedenini belirlemek için incelenmelidir. Hafif karaciğer enzim yükselmeleri olan hastalarda Weigeluo tedavisinin başlatılması veya devam ettirilmesi dikkatle yapılmalı ve karaciğer enzim yükselmelerinin çözülüp çözülmediğini belirlemek için karaciğer enzim yükselmelerinin izlenmesi de dahil olmak üzere yakın klinik takibi içermelidir. Weigeluo tedavisi gören hastalarda ALT seviyeleri> 3X'in herhangi bir zamanında artarsa, karaciğer enzim seviyeleri mümkün olan en kısa sürede kontrol edilmelidir. ALT seviyeleri normalin üst sınırının> 3 katı olarak kalırsa, Weigeluo ile tedavi durdurulmalıdır.
Bir hasta açıklanamayan mide bulantısı, kusma, karın ağrısı, yorgunluk, anoreksiya ve / veya koyu idrar içerebilen karaciğer fonksiyon bozukluğunu gösteren semptomlar geliştirirse, karaciğer enzimleri kontrol edilmelidir. Hastanın Weigeluo ile tedaviye devam edip etmeyeceği kararı, laboratuvar değerlendirmelerine kadar klinik değerlendirmeye dayanmalıdır. Sarılık gözlenirse, ilaç tedavisi kesilmelidir.
Maküler ödem
Lansmandan sonra maküler ödem bazı diyabetiklerde, Weigeluo'da veya diğer tiazolidindion gelirlerinde bildirilmiştir. Bazı hastalar bulanık görme veya görme keskinliğinde azalma gösterdi, ancak bazı hastalara rutin oftalmolojik muayene teşhisi konmuş gibi görünüyor. Çoğu hastada maküler ödem tanısı sırasında periferik ödem vardı. Bazı hastalarda tiyazolidindionlarını bıraktıktan sonra maküler ödemlerinde iyileşme görülmüştür. Diyabetli hastalar, Amerikan Diyabet Derneği'nin bakım standartlarına uygun olarak bir göz doktoru tarafından düzenli göz muayeneleri yapmalıdır. Ek olarak, herhangi bir tür görsel semptom bildiren herhangi bir diyabetik, altta yatan ilaçtan veya hastanın diğer fiziksel durumundan bağımsız olarak derhal bir göz doktoruna yönlendirilmelidir.
Kırar
Uzun süreli çalışmalar (ADOPT ve RECORD) hastalarda, özellikle Weigel alan kadın hastalarda kırık kemik insidansında artış olduğunu göstermektedir.. Bu artmış insidans tedavinin ilk yılından sonra belirlendi ve çalışma sırasında devam etti. Weigeluo alan kadınlarda kırıkların çoğu üst kol, el ve ayakta meydana geldi. Bu kırık bölgeleri normalde postmenopozal osteoporoz ile ilişkili olanlardan farklıdır (ör., Kalça veya omurga). Diğer çalışmalar, bu riskin erkekler için de geçerli olabileceğini düşündürmektedir, ancak kırık riski kadınlarda erkeklerden daha yüksek görünmektedir. Weigeluo ile tedavi edilen hastalara bakarken kırık riski dikkate alınmalı ve kemik sağlığının değerlendirilmesi ve sürdürülmesi mevcut bakım standartlarına göre dikkate alınmalıdır.
Hematolojik etkiler
Yetişkinlerde, Weigeluo ile tedavi edilen hastalarda orta hemoglobin ve hematokritte doz azalmaları görülmüştür. Gözlenen değişiklikler, Weigeluo ile tedavide gözlenen artan plazma hacmi ile ilişkili olabilir.
Diyabet ve kan şekeri kontrolü
Weigeluo'yu diğer hipoglisemik ajanlarla kombinasyon halinde alan hastalar hipoglisemi riski altında olabilir ve bakım ürününün dozunda bir azalma gerekebilir.
Terapötik yanıtı izlemek için düzenli açlık kan şekeri ve HbA1c ölçümleri yapılmalıdır.
yumurtlama
Weigeluo ile tedavi, diğer tiazolidindion gibi, bazı menopoz öncesi anovulatuar kadınlarda yumurtlamaya neden olabilir. Sonuç olarak, bu hastalar Weigeluo alırken hamilelik riskinde artış olabilir. Bu nedenle premenopozal kadınlarda yeterli doğum kontrolü önerilmelidir. Bu olası etki klinik çalışmalarda özel olarak araştırılmamıştır, bu nedenle bu oluşumun sıklığı bilinmemektedir.
Klinik öncesi çalışmalarda hormonal bir dengesizlik bulunmasına rağmen, bu bulgunun klinik önemi bilinmemektedir. Beklenmedik adet bozuklukları ortaya çıkarsa, devam eden Weigeluo tedavisinin faydaları gözden geçirilmelidir.
Hasta tavsiye bilgileri
Hastaya FDA onaylı hasta etiketini (ilaç kılavuzu) okumasını tavsiye edin.
Tip 2 diyabet tedavisi için çeşitli ilaçlar vardır. Belirli bir hasta için belirli bir diyabet ilacı seçerken mevcut herhangi bir diyabet ilacının yararları ve riskleri göz önünde bulundurulmalıdır.
Hastalar aşağıdakiler hakkında bilgilendirilmelidir:
- Semptomatik kalp yetmezliği olan hastalar için Weigeluo önerilmez.
- çoğunlukla kısa süreli çalışmaların meta-analizi, plaseboya kıyasla Weigeluo ile miyokard enfarktüsü riskinin arttığını gösterdi. Kardiyovasküler sonuç çalışması (RECORD) dahil olmak üzere diğer antidiyabet ajanlarına (metformin veya sülfonilüreler) kıyasla Weigeluo ile yapılan uzun süreli klinik çalışmalardan elde edilen veriler, genel mortalite veya ciddi advers kardiyovasküler olaylar (MACE) ve bileşenleri durumunda hiçbir fark göstermedi .
- İnsülin alan hastalar için Weigeluo önerilmez.
- tip 2 diyabet tedavisi diyet kontrolünü içermelidir. Kalori kısıtlaması, kilo kaybı ve egzersiz, insülin duyarlılığını artırmaya yardımcı oldukları için diyabetiklerin doğru tedavisi için gereklidir. Bu sadece tip 2 diyabetin birincil tedavisinde değil, aynı zamanda ilaç tedavisinin etkinliğinin korunmasında da önemlidir.
- diyet talimatlarını takip etmek ve kan şekeri ve glikosile hemoglobinin düzenli olarak test edilmesini sağlamak önemlidir. Kan şekerinin düşmesi 2 hafta ve Weigel'in tam etkisini görmek 2 ila 3 ay sürebilir..
- Kan, tedaviye başlamadan önce karaciğer fonksiyonunuzu kontrol etmek için ve daha sonra tıp uzmanlarının klinik muhakemesine göre düzenli olarak çekilir. Açıklanamayan mide bulantısı, kusma, karın ağrısı, yorgunluk, anoreksiya veya koyu idrar belirtileri olan hastalar bu semptomları derhal doktorunuza bildirmelidir.
- Weigeluo'da alışılmadık derecede hızlı kilo alımı veya çorak bir görünüm yaşayan veya nefes darlığı veya diğer kalp yetmezliği belirtileri yaşayan hastalar, bu semptomları derhal doktorunuza bildirmelidir.
- Weigeluo yemekle birlikte veya yemeksiz alınabilir.
- Weigeluo'yu diğer hipoglisemik ajanlarla birlikte kullanırken, hastalar ve aile üyeleri hipoglisemi riski, semptomlarınız ve tedaviniz ve gelişiminize yatkın koşullar açıklanmalıdır.
- Weigeluo ile tedavi, diğer tiazolidindion gibi, bazı menopoz öncesi anovulatuar kadınlarda yumurtlamaya neden olabilir. Sonuç olarak, bu hastalar Weigel alırken hamilelik riskinde artış olabilir.. Bu nedenle premenopozal kadınlarda yeterli doğum kontrolü önerilmelidir. Bu olası etki klinik çalışmalarda özel olarak araştırılmamıştır, bu nedenle bu oluşumun sıklığı bilinmemektedir.
Klinik olmayan toksikoloji
Kanserojenez, mutajenez, doğurganlık bozukluğu
Karsinogenez
Charles River CD-1 fareleri üzerinde gıdalarda 0.4, 1.5 ve 6 mg / kg / gün dozlarında 2 yıllık bir karsinojenisite çalışması yapıldı (en yüksek doz, önerilen maksimum insan günlük dozunda insan EAA'sının yaklaşık 12 katıdır). Sprague-Dawley sıçanlarına 2 yıl boyunca oral uygulama ile 0.05, 0.3 ve 2 mg / kg / gün dozlarında doz verildi (en yüksek doz yaklaşık 10 veya.
Rosiglitazon farede kanserojen değildi. Farede ≥1.5 mg / kg / gün dozlarında (önerilen maksimum insan günlük dozunda yaklaşık 2 kat insan EAA) yağ perplazi insidansında bir artış olmuştur. Sıçanlarda, ≥0.3 mg / kg / gün dozlarında (önerilen maksimum insan günlük dozunda yaklaşık 2 kat insan EAA) iyi huylu yağ dokusu tümörü (lipomas) insidansında önemli bir artış olmuştur. Her iki türdeki bu proliferatif değişiklikler, yağ dokusunun kalıcı farmakolojik aşırı uyarılması nedeniyle dikkate alınır.
Mutajenez
Rosiglitazon, gen mutasyonları için in vitro bakteriyel testlerde idi in vitro - İnsan lenfositlerinde kromozom sapma testi, in vivo fare mikronükleus testi ve in vivo / - in vitro - Sıçan UDS testi mutajenik veya klastojenik değildir. Mutasyonda küçük (yaklaşık 2 kat) bir artış oldu in vitro - metabolik aktivasyonlu fare lenfoma deneyi.
Doğurganlık bozukluğu
Rosiglitazonun, 40 mg / kg / gün'e kadar uygulanan erkek sıçanların çiftleşmesi veya doğurganlığı üzerinde hiçbir etkisi yoktu (önerilen maksimum insan günlük dozunda insan EAA'sının yaklaşık 116 katı). Rosiglitazon, östrojen siklikitesini (2 mg / kg / gün) değiştirdi ve daha düşük progesteron ve östradiol plazma seviyeleri (yaklaşık 20 veya) ile bağlantılı olarak dişi sıçanların doğurganlığını (40 mg / kg / gün) azalttı.). 0.2 mg / kg / gün'de böyle bir etki bulunmadı (önerilen maksimum insan günlük dozunda insan EAA'sının yaklaşık 3 katı). Çocuk sıçanlarda cinsel olgunluğa kadar 27 günlükken dozlanır (günde 40 mg / kg'a kadar) erkek üreme performansı veya östrojen siklikliği üzerinde herhangi bir etkisi olmamıştır, kadınlarda çiftleşme performansı veya gebelik insidansı (önerilen maksimum insan günlük dozunda yaklaşık 68 kat insan EAA). Maymunlarda, rosiglitazon (Önerilen maksimum insan günlük dozunda insan EAA'sının 0.6 ve 4.3 ve 15 katı) luteinize edici hormon artışında bir azalma ile serum radyolunda folikül fazındaki artışı azalttı, luteal fazda daha düşük bir progesteron seviyesi ve bir amenore. Bu etkilerin mekanizması, yumurtalık steroidogenezinin doğrudan inhibisyonu gibi görünmektedir.
Belirli popülasyonlarda kullanın
Gebelik
Gebelik kategorisi C .
Tüm gebelikler, ilaca maruz kalmaktan bağımsız olarak doğum kusurları, kayıp veya diğer istenmeyen sonuçlar için altta yatan bir riske sahiptir. Bu arka plan riski hiperglisemi ile komplike olan gebeliklerde artar ve iyi metabolik kontrol ile azaltılabilir. Diyabet veya gestasyonel diyabet öyküsü olan hastalar için, gebe kalmadan önce ve hamilelik sırasında iyi metabolik kontrolü korumak önemlidir. Bu gibi hastalarda glikoz kontrolünün dikkatle izlenmesi önemlidir. Çoğu uzman, kan şekeri seviyelerini mümkün olduğunca normale yakın tutmak için hamilelik sırasında insülin monoterapisinin kullanılmasını önermektedir.
İnsan verileri
Rosiglitazonun insan plasentasını geçtiği bildirilmiştir ve fetal dokuda tespit edilebilir. Bu bulguların klinik önemi bilinmemektedir. Gebe kadınlarda yeterli ve iyi kontrollü bir çalışma yoktur. Weigeluo hamilelik sırasında sadece potansiyel fayda fetusun potansiyel riskini haklı çıkarsa kullanılmalıdır.
Hayvan testi
Sıçanlarda erken gebelik sırasında rosiglitazon tedavisi ile implantasyon veya embriyo üzerinde herhangi bir etki yoktu, ancak geç gebelikte tedavi fetüsün ölümü ve sıçanlarda ve tavşanlarda büyüme gecikmesi ile ilişkili idi. Sıçanlarda 3 mg / kg'a ve tavşanlarda 100 mg / kg'a kadar olan dozlarda teratojenisite bulundu (yaklaşık 20 veya. İnsan AUC'sinin önerilen maksimum insan günlük dozunda 75 katı) gözlenmedi). Rosiglitazon sıçanlarda plasentapatolojiye neden oldu (3 mg / kg / gün). Sıçanların hamilelik sırasında emzirme tedavisi, altlık boyutunu, yenidoğan canlılığını ve doğum sonrası büyümeyi azalttı ve ergenlik sonrası büyüme gecikmeleri geri dönüşümlü oldu. Plasenta, embriyo / fetus ve yavrular üzerindeki etkiler için, doz sıçanlarda 0.2 mg / kg / gün ve tavşanlarda 15 mg / kg / gün etkisizdi. Bu etkisiz seviyeler, önerilen maksimum insan günlük dozunda insan EAA'sının yaklaşık 4 katıdır. Rosiglitazon, ergenler dişi sıçanlara 27 günlük cinsel olgunlukta 40 mg / kg / gün (önerilen maksimum günlük dozda insan EAA'sının yaklaşık 68 katı) tedavi edildiğinde uterus implantasyonlarının ve canlı yavruların sayısını azalttı. Etki seviyesi sahtekarlığı 2 mg / kg / gün (önerilen maksimum günlük dozda insan EAA'sının yaklaşık 4 katı). Doğum öncesi veya sonrası sağkalım veya büyüme üzerinde herhangi bir etkisi olmamıştır.
İş ve teslimat
Rosiglitazonun insanlarda iş ve doğum üzerindeki etkisi bilinmemektedir.
Emziren anneler
Emziren sıçanlardan elde edilen sütte ilaca bağlı malzeme tespit edilmiştir. Weigeluo'nun anne sütüne geçip geçmediği bilinmemektedir. Birçok ilaç anne sütüne geçtiği için, ilacın anne için önemi dikkate alınarak, emzirmenin durdurulması veya Weigeluo'nun durdurulması gerektiğine karar verilmelidir.
Pediatrik kullanım
Beslenme tavsiyesi içeren bir plasebo lavmanından sonra, tip 2 diabetes mellituslu çocuklar ortalama vücut kitle indeksi ile 10 ila 17 yaşlarındaydı (BMI) günde iki kez 2 mg ile 33 kg / m randomize tedavi (n = 99) veya günde iki kez 500 mg metformin (n = 101) 24 haftada, çift kör klinik çalışma. Beklendiği gibi, diyabet ilacı almayan hastalarda (n = 104) FPG azaldı ve önceki ilaçların (genellikle metformin) başlangıcında geri çekilen hastalarda (n = 90) arttı. En az 8 haftalık tedaviden sonra, Weigeluo ile tedavi edilen hastaların% 49'u ve metformin ile tedavi edilen hastaların% 55'i FPG> 126 mg / dL olduğunda dozlarını iki katına çıkardı. Tedavi etme niyetinin tamamı için, 24. haftada, HbA1c'deki taban çizgisinden ortalama değişim Weigeluo ile% -0.14 ve -0.4 idi. Bu çalışmada, gözlemlenen bu ortalama tedavi etkilerinin benzer veya farklı olup olmadığını istatistiksel olarak belirlemek için yeterli sayıda hasta yoktu. Anti-diyabetik tedaviyi reddeden hastalarda ve daha önce antidiyabetik tedavi ile tedavi edilen hastalarda tedavi etkileri farklıydı (Tablo 6).
Tablo 6: Hafta 24 FPG ve HbA1c Son temel gözlemle karşılaştırıldığında değişiklik - taban çizgisi HbA1c> 6.max.3 olan çocuklar için gerçekleştirildi 8.2 8.8 8.5 Başlangıçtan (ortalama) değişiklik -0.7 -0.5 -0.4 0.1 Düzeltilmiş tedavi farkıa (Rosiglitazon metformin)b (% 95 CI) 0.2 (-0.6, 0.9) Başlangıçtaki%% 0.7'lik düşüş% 63% 52% 54% 31 olan hastaların% 0.5'i (-0.2, 1.3) a Taban çizgisinin değiştirilmesi, en küçük kareler, taban çizgisi HbA1c, cinsiyet ve bölge için ayarlama anlamına gelir.
bMetformin lehine fark için pozitif değerler.
Tedavi farklılıkları BMI veya başlangıç ağırlığına bağlıydı, böylece Weigeluo ve metforminin etkileri daha ağır hastalarda daha yakından karşılaştırılabilirdi. Ortalama kilo alımı rosiglitazon ile 2.8 kg ve metformin ile 0.2 kg idi. Rosiglitazon ile tedavi edilen hastaların yüzde elli dördü ve metformin ile tedavi edilen hastaların% 32'si rosiglitazon ile tedavi edilen hastaların% 33'ünü ve çalışmada metformin ve 5 kg ile tedavi edilen hastaların% 7'sini kazanmıştır.
Bu çalışmada gözlenen yan etkiler bildirilmiştir YAN ETKİLERtarif.
Şekil 2: Ortalama HbAlc Pediatrik hastalarda Weigeluo ve Metformin ile yapılan 24 haftalık bir çalışmada zamanla - ilaç naif alt grup
Geriatrik uygulama
Farmakokinetik popülasyon analizinin sonuçları, yaşın rosiglitazonun farmakokinetiğini önemli ölçüde etkilemediğini göstermiştir. Bu nedenle, yaşlılar için doz ayarlaması gerekmez. Kontrollü klinik çalışmalarda, yaşlı (≥65 yaş) ve genç (<65 yaş) hastalar arasında genel güvenlik ve etkinlik farklılıkları gözlenmemiştir.
Aşağıdaki yan etkiler etiketin başka bir yerinde açıklanmıştır:
- Kalp yetmezliği
- Ciddi advers kardiyovasküler olaylar
- Ödem
- Kilo alımı
- Karaciğer etkileri
- Maküler ödem
- Kırıklar
- Hematolojik etkiler
- Yumurtlama
Klinik çalışma deneyimi
Klinik araştırmalar çok farklı koşullar altında yapıldığından, bir ilacın klinik çalışmalarında gözlenen yan etki oranları, başka bir ilacın klinik çalışmalarındaki oranlarla doğrudan karşılaştırılamaz ve uygulamada gözlemlenen oranları yansıtmayabilir.
Yetişkinler
Klinik çalışmalarda, tip 2 diyabetli yaklaşık 9.900 hasta Weigeluo ile tedavi edildi.
Monoterapi olarak ve diğer hipoglisemik ajanlarla kombinasyon halinde Weigeluo ile kısa süreli çalışmalar: Weigeluo ile yapılan kısa süreli klinik çalışmalarda monoterapi olarak bildirilen advers olayların insidansı ve tipleri Tablo 3'te gösterilmektedir.
Tablo 3: Hastalar tarafından kısa sürede bildirilen yan etkiler (her tedavi grubunda ≥% 5)a Monoterapi olarak Weigeluo ile çift kör klinik çalışmalar
tercih edilen terim | Monoterapi olarak Weigeluo ile klinik çalışmalar | |||
Weigeluo monoterapisi N =% 2.526 | td> plasebo N =% 601 | metformin N =% 225 | sülfonilüreler B N =% 626 | |
Üst solunum yolu enfeksiyonu | 9.9 | 8.7 | 8.9 | 7.3 |
< | 7.6 | 4.3 | 7.6 | 6.1 |
3 | 5.9 | 5.0 | 8.9 | 5.4 |
Sırt ağrısı | 4.0 | 3.8 | 4.0 | 5.0 |
Hiperglisemi | 3.9 | 5.7 | 4.4 | 8.1 |
< | 3.6 | 5.0 | 4.0 | 1.9 |
Sinüslerin iltihabı | 3.2 | 4.5 | 5.3 | 3.0 |
1 | 2.3 | 3.3 | 15.6 | 3.0 |
Hipoglisemi | 0.6 | 0.2 | 1.3 | 5.9 |
a Kısa süreli denemeler 8 hafta ile 1 yıl arasında değişmektedir. b Glikburid (N = 514), gliklazid (N = 91) veya glipizid (N = 21)) alan hastaları içerir. |
Genel olarak, Weigeluo'nun bir sülfonilüre veya metformin ile kombinasyon halinde kullanıldığında bildirilen nedensellikten bağımsız olarak yan etki türleri, Weigeluo monoterapisi sırasındakilere benzerdi.
Anemi ve ödem olayları daha yüksek dozlarda daha sık raporlanma eğilimindedir ve genellikle hafif ila orta şiddettedir ve genellikle weigeluo tedavisinin kesilmesini gerektirmez.
Monoterapi olarak Weigeluo alan hastaların% 1.9'unda çift kör çalışmalarda anemi, plasebo ile% 0.7, sülfonilüreler ile% 0.6 ve metformin ile% 2.2 olarak bildirilmiştir. Anemi raporları Weigeluo monoterapisi ile veya Weigeluo ve metformin (% 7.1) ve Weigeluo ve sülfonilüre artı metformin (% 6.7) Sülfonilüre (% 2.3) daha büyük bir kombinasyonu ile karşılaştırıldı. Metformin kombinasyonu ile klinik çalışmalara katılan hastalarda tedaviden önce düşük hemoglobin / hematokrit seviyeleri, bu çalışmalarda daha yüksek bir anterem raporlama oranına katkıda bulunmuş olabilir.
Klinik çalışmalarda, Weigeluo alan hastaların% 4.8'inde monoterapi olarak ödem bildirilmiştir; plasebo ile% 1.3, sülfonilüreler ile% 1.0 ve metformin ile% 2.2. Ödem için raporlama oranı, insülin hariç, sülfonilüre kombinasyonlarında Weigeluo 8 mg'da diğer kombinasyonlara göre daha yüksekti (% 12.4). Weigeluo alan hastaların% 14.7'sinde, insülin kombinasyon çalışmalarında ödem bildirilmiştir, bu oran sadece insülin ile% 5.4'tür. Yeni bir başlangıç veya kalp yetmezliğinin kötüleştiğine dair raporlar, Weigeluo ile kombinasyon halinde sadece insülin için% 1 ve insülin için% 2 (4 mg) ve% 3 (8 mg) olarak meydana geldi.
Sülfonilüreler ile yapılan kontrollü kombinasyon tedavisi çalışmaları, doza bağlı gibi görünen hafif ila orta şiddette hipoglisemik semptomlar bildirmiştir. Çok az hasta hipoglisemi (<% 1) ve bazı hipoglisemi atakları (<% 1) konusunda ciddi kabul edildi. Hipoglisemi, sabit doz insülin kombinasyon çalışmalarında en sık bildirilen advers olaydı, ancak az sayıda hasta hipoglisemi nedeniyle çekildi (Weigeluo artı insülin için 408'den 4'ü ve sadece insülin için 203'ten 1'i). Kılcal kan şekeri konsantrasyonu ≤ 50 mg / dL ile teyit edilen hipoglisemi oranları, sadece insülin için% 6 ve Weigel ile kombinasyon halinde insülin için% 12 (4 mg) ve% 14 (8 mg) idi..
Monoterapi olarak Weigeluo ile uzun süreli çalışma: 4-6 yıllık bir çalışma (ADOPT), yakın zamanda tip -2 diyabet tanısı alan hastalarda monoterapi olarak Weigeluo (n = 1.456), gliburid (n = 1.441) ve metformin (n = 1.454) kullanımını karşılaştırdı. daha önce antidiyabetik ilaçlarla tedavi edilmemişti. Tablo 4 nedensellikten bağımsız olarak yan etkileri göstermektedir; oranlar, 3 tedavi grubunda çalışma ilaçlarına maruz kalmadaki farklılıkları dikkate almak için 100 hasta yılı (PY) maruziyetinde ifade edilmektedir.
Ek olarak, gliburide (% 3.5, 1.3 / 100 hasta yılı) veya metformine (% 5.1, 1.5 / 100 hasta yılı) kıyasla Weigeluo (% 9.3, 2.7 / 100 hasta yılı) ile tedavi edilen çok sayıda kadında kırık bildirilmiştir. hasta yılı). Rosiglitazon alan kadınlarda kırıkların çoğunluğu üst kol, el ve ayakta bildirilmiştir. Erkek hastalarda gözlenen kırık insidansı 3 tedavi grubunda benzerdi.
Tablo 4: Weigeluo ile monoterapi (ADOPT) olarak 4-6 yıllık bir klinik çalışmada bildirilen her tedavi grubunda tedavide yan etkiler [≥5 olay / 100 hasta yılı (PY)]
tercih edilen terim | Weigeluo N = 1.456 PY = 4.954 | Glyburide N = 4.954 | 1441 py = 4.244 | metformin N = 1.454 Py = 4.906 |
Nazofarenjit | 6.3 | 6.9 | 6.6 | |
Sırt ağrısı | 5.1 | 4.9 | 5.3 | |
Artralji | 5.0 | 4.8 | 4.2 | |
3 | 4.4 | 6.0 | 6.1 | |
Üst solunum yolu enfeksiyonu | 4.3 | 5.0 | 4.7 | |
Hipoglisemi | 2.9 | 13.0 | 3.4 | |
1 | 2.5 | 3.2 | 6.8 |
Kombinasyon tedavisi (RECORD) olarak Weigeluo ile uzun süreli çalışma: KAYIT (Rosiglitazon, kardiyak sonuçlar ve diyabette gliseminin düzenlenmesi açısından incelendi) çok merkezli bir şeydi, randomize, açık, tip 2 diyabetli hastalarda aşağılık çalışması yok, maksimum metformin veya sülfonilüre dozları için yetersiz (gliburid, gliklazid veya glimepirid) kontrol edildi, zamanı karşılaştırmak için, kardiyovasküler ölüm veya hastaneye yatışın birleşik kardiyovasküler son noktasına ulaşmak için. metformin veya sülfonilüre karşı Weigeluo eklemek için hastalar arasında randomize edildi. Çalışma hastaları içeriyordu, metformin veya sülfonilüre monoterapisinin başarısız olduğu; bunlar, burada metformin (n = 2.222) başarısız oldu, randomize edildi, ek tedavi olarak Weigeluo'ya (n = 1.117) veya sülfonilüre eklentisi (n = 1.105) almak, ve bunlar, hangi sülfonilüre (n = 2.225) başarısız oldu, ek tedavi olarak Weigeluo'yu almak için randomize edildi (n = 1.103) veya metformin üzerine eklenti (n = 1.122).). Hastalar çalışma boyunca HbA1c ≤% 7 hedef almak için tedavi edildi.
Bu çalışmada hastaların ortalama yaşı 58,% 52'si erkek ve ortalama takip süresi 5.5 idi. Weigeluo, kardiyovasküler hastaneye yatış veya kardiyovasküler ölümün birincil son noktası için aktif kontrolden aşağılık gösterdi (HR 0.99,% 95 CI: 0.85-1.16). Konjestif kalp yetmezliği dışındaki ikincil uç noktalar için gruplar arasında anlamlı bir fark yoktu (bkz. Tablo 5). Weigel'li randomize hastalarda konjestif kalp yetmezliği insidansı anlamlı derecede yüksekti..
Tablo 5: RECORD çalışmasının kardiyovasküler (CV) sonuçları
Birincil sonlanım noktası | Weigeluo N = 2.220 | Aktif Kontrol l N = 2.227 | Tehlike oranı | % 95 CI |
CV ölümü veya CV hastaneye yatış | 321 | 323 | 0.99 | 0.85-1.16 |
İkincil bitiş noktası | ||||
Tüm ölüm nedenleri | 136 | 157 | 0.86 | 0.68-1.08 |
CV ölümü | 60 | 71 | 0.84 | 0.59-1.18 |
Miyokard enfarktüsü | 64 | 56 | 1.14 | 0.80-1.63 |
63 | 46 | 63 | 0.72 | 0.49-1.06 |
CV ölümü, miyokard enfarktüsü veya inme | 154 | 165 | 0.93 | 0.74-1.15 |
Kalp yetmezliği | 61 | 29 | 2.10 | 1.35-3.27 |
Metformin artı sülfonilüre ile randomize edilenlere kıyasla metformin veya sülfonilüre ek olarak Weigeluo'ya randomize edilen randomize deneklerde kemik kırığı insidansı artmıştır (% 8.3'e karşı. % 5.3). Kırıkların çoğu üst ekstremitelerde ve distal alt ekstremitelerde bildirilmiştir. Kadınlarda kırık riski kontrole göre (% 11.5'e karşı% 6.3) kontrol ile karşılaştırıldığında erkeklere göre daha yüksek görünüyordu (% 5.3'e karşı% 4.3). Daha uzun bir takip süresinden sonra erkeklerde kırık riskinin artmış olup olmadığını belirlemek için ek veriler gereklidir.
Çocuklar
Weigeluo, tip 2 diyabetli pediatrik hastalarda 99, Weigeluo ve 101 metformin ile tedavi edilen tek, aktif olarak kontrol edilen bir çalışmada güvenlik açısından test edildi. Weigeluo veya metformin nedenselliğine bakılmaksızın en yaygın yan etkiler (>% 10) baş ağrısı (% 14'e karşı% 17), bulantı (% 4'e karşı% 4), nazofarenjit (% 12'ye karşı% 3) ve ishal (% 1'e karşı) % 13). Bu çalışmada metforming grubunda diyabetik ketoasidoz vakası bildirilmiştir. Rosiglitazon grubunda yaklaşık 300 mg / dL FPG, 2+ ketonüri ve artmış anyon boşluğu olan 3 hasta vardı.
Laboratuvar anomalileri
Hematolojik
Weigeluo ile tedavi edilen hastalarda yetişkinlerde ortalama hemoglobin ve hematokritte doza bağlı bir azalma meydana geldi (1.0 g / dL hemoglobine kadar bireysel çalışmalarda ortalama azalma ve% 3.3 hematokrit). Değişiklikler esas olarak Weigeluo ile tedavinin başlamasından sonraki ilk 3 ay içinde veya Weigeluo dozunda bir artıştan sonra meydana geldi. Weigeluo ve diğer hipoglisemik ajanların kombinasyonu veya Weigeluo ile monoterapi ile tedavi edilen hastalarda azalmanın seyri ve kapsamı benzerdi. Metformin kombinasyon çalışmalarında hemoglobin ve hematokritin tedavi öncesi seviyeleri daha düşüktü ve aneminin daha yüksek raporlama oranına katkıda bulunmuş olabilir. Pediyatrik hastalarda yapılan tek bir çalışmada hemoglobin ve hematokrit azalır (ortalama 0.29 g / dL ve% 0.95 azalma veya.) bildirildi. Weigel ile tedavi edilen pediatrik hastalarda hemoglobin ve hematokritte hafif bir azalma olduğu bildirilmiştir.. Weigel ile tedavi edilen hastalarda olduğu gibi yetişkinlerde beyaz kan hücrelerinin sayısı biraz azaldı.. Hematolojik parametrelerde bir azalma, Weigel ile tedavide gözlenen plazma hacminde bir artış ile ilişkili olabilir..
Lipidler
Weigeluo ile tedaviden sonra yetişkinlerde serum lipit değişiklikleri gözlenmiştir. Weigeluo ile tedavi edilen çocuklarda 24 hafta boyunca serum lipit parametrelerinde küçük değişiklikler bildirilmiştir.
Serum transaminaz seviyeleri
Weigeluo (3.600 hasta yılı maruziyeti) ile tedavi edilen 4.598 hastada ve Weigeluo ile tedavi edilen 1.456 hastada (4.954 hasta yılı maruziyeti) 4-6 yıllık uzun süreli bir çalışmada onay öncesi klinik çalışmalarda, ilaca bağlı hepatotoksisite kanıtı.
Ön onay kontrollü çalışmalarda, Weigeluo ile tedavi edilen hastaların% 0.2'sinde plasebo üzerinde% 0.2 ve aktif karşılaştırıcılarda% 0.5'e kıyasla ALT> 3X'te normalin üst sınırında bir artış vardı. Weigeluo ile tedavi edilen hastalarda ALT artışları geri dönüşümlüdür. Hiperbilirubinemi, Weigeluo ile tedavi edilen hastaların% 0.3'ünde, plasebo ile tedavi edilen% 0.9'unda ve aktif karşılaştırıcılarla tedavi edilen hastalarda% 1'inde bulundu. Onay öncesi klinik çalışmalarda, karaciğer yetmezliğine yol açan kendine özgü ilaç reaksiyonları vakası yoktu.
4-6 yıllık ADOPT çalışmasında, monoterapi olarak Weigeluo (4.954 hasta yılı maruziyeti), gliburid (4.244 hasta yılı maruziyeti) veya metformin (4.906 hasta yılı maruziyeti) ile tedavi edilen hastalar ALT oranının aynı olduğu görülmüştür. normalin> 3X üst sınırına yükselir (1 başına 0.3.
RECORD çalışmasında, metformin veya sülfonilüre (10.209 hasta yılı maruziyeti) ek olarak Weigeluo ve metformin artı sülfonilüre (10.849 hasta yılı maruziyeti) ile randomize edilen hastalarda, ALT oranı normalin ≥3X üst sınırına yaklaşık 0.2 veya. 100 hasta yılı maruziyetinde 0.3.
Pazarlama sonrası deneyim
Klinik çalışmalardan bildirilen yan etkilere ek olarak, aşağıda açıklanan olaylar onaylandıktan sonra Weigeluo kullanımı sırasında tespit edilmiştir. Bu olaylar, bilinmeyen büyüklükteki bir popülasyondan gönüllü olarak bildirildiğinden, sıklığınızı güvenilir bir şekilde tahmin etmek veya her zaman ilaca maruz kalma ile nedensel bir ilişki kurmak mümkün değildir.
Hacim genişlemesi ile ilişkili olabilecek tiazolidindion tedavisi alan hastalarda ölümcül sonuçlu veya ölümcül olmayan ciddi advers olaylar bildirilmiştir (ör. kalp yetmezliği, pulmoner ödem ve plevral efüzyon).
Weigeluo'nun hepatitin pazarlama sonrası raporları vardır, karaciğer enzimi, nedensellik bulunmamasına rağmen, normal değerin üst sınırının ve ölümcül sonuçla ve ölümcül sonuç olmadan karaciğer yetmezliğinin 3 katına veya daha fazlasına yükselir.
Weigeluo döküntüsü, kaşıntı, ürtiker, anjiyoödem, anafilaktik reaksiyon, Stevens-Johnson sendromunun pazarlama sonrası raporları vardır.
insan doz aşımı hakkında sadece sınırlı veri vardır. Gönüllülerdeki klinik çalışmalarda Weigeluo, 20 mg'a kadar oral dozlarda uygulandı ve iyi tolere edildi. Doz aşımı durumunda, hastanın klinik durumu ile belirlenen uygun destekleyici tedavi başlatılmalıdır.
Lipid anormallikleri olan hastalar Weigeluo ile yapılan klinik çalışmalardan çıkarılmamıştır. Önerilen doz aralığında yapılan 26 haftalık kontrollü çalışmaların hepsinde, monoterapi olarak Weigeluo, toplam kolesterol, LDL ve HDL'de bir artış ve serbest yağ asitlerinde bir azalma ile ilişkilendirildi. Bu değişiklikler plasebo veya gliburid kontrollerinden istatistiksel olarak anlamlı farklılık göstermiştir (Tablo 7).
LDL büyümesi öncelikle Weigeluo tedavisinin ilk 1 ila 2 ayında meydana geldi ve LDL seviyeleri çalışmalar boyunca taban çizgisinin üzerinde kaldı. Buna karşılık, HDL zamanla yükselmeye devam etti. Sonuç olarak, LDL / HDL oranı 2 aylık tedaviden sonra zirve yaptı ve daha sonra zamanla azalmış gibi görünüyordu. Lipid değişikliklerinin zamansal doğası nedeniyle, 52 haftalık, glikurid kontrollü çalışma, lipitler üzerindeki uzun vadeli etkileri değerlendirmek için en uygun olanıdır. Başlangıçta, 26. hafta ve 52. haftada, ortalama LDL / HDL oranları 3.1, 3.2 ve 3.0 idi, her biri günde iki kez Weigeluo 4 mg için. Gliburid için karşılık gelen değerler 3.2, 3.1 ve 2.9 idi. 52. haftada Weigeluo ve gliburid arasındaki taban çizgisinden değişimdeki farklılıklar istatistiksel olarak anlamlıydı.
Weigeluo ile diğer hipoglisemik ajanlarla kombinasyon halinde tedaviden sonra LDL ve HDL değişiklikleri paterni genellikle monoterapide Weigeluo'ya benzerdi.
Weigeluo ile tedavi sırasında trigliseritlerdeki değişiklikler değişkendi ve genellikle plasebo veya gliburid kontrollerinden istatistiksel olarak farklı değildi. Maks.1 17.5 17.9 26.4 26.4 26.9 26.6 Taban çizgisinden değişim (Ortalama) +% 0.2 -7.8% -2.4% -4.7 LDL N 19040037417516016133 Taban çizgisi (ortalama)% 123,7 126,8 125,3 142,7 141,9 142,1 142,1 Taban çizgisinden değişim (ortalama) +% 4,8 +% 14,6 HDL N 208 429 436 184170170145 Temel (Ortalama)% 44,1 44,4 43,0 47,2 47,7 48,4 48,3 Başlangıçtan (Ortalama) +% 8,0 +% 11,4 + 14,2 + a Gruplar günde bir kez ve günde iki kez gruplandırıldı.
Maksimum plazma konsantrasyonu (Cmax) ve rosiglitazon eğrisinin (AUC) altındaki alan, terapötik doz aralığı üzerindeki dozla orantılı olarak artar (Tablo 8). Eliminasyon yarılanma ömrü 3 ila 4 saattir ve dozdan bağımsızdır.
Tablo 8: Ortalama (SD) Rosiglitazon için farmakokinetik parametreler Oral tek dozlara göre (N = 32)
Parametreler | 1 mg oruç | 2 mg oruç | 8 mg oruç | 8 mg astarlı |
AUC0-inf (ng.h / mL) | 358 (112) | 733 (184) 'e bakınız | 2.971 (730) 'da tarif edilmiştir | 2.890 (795) |
Cmax (ng / mL) | 76 (13) | 156 (42) | 598 (117) | 432 (92) |
T½ (h) | 3.16 (0.72) | 3.15 (0.39) | 3.37 (0.63) | 3,59 (0,70) |
CL / F (L / s) | 3.03 (0.87) | 2.89 (0.71) | 2.85 (0.69) | 2.97 (0.81) |
AUC = eğrinin altındaki alan; Cmax = maksimum konsantrasyon; T½ = terminal yarılanma ömrü; CL / F = oral klerens. |
Emilim
Rosiglitazonun mutlak biyoyararlanımı% 99'dur. En yüksek plazma konsantrasyonları dozlamadan yaklaşık 1 saat sonra gözlenir. Rosiglitazonun gıda ile uygulanması toplam maruziyeti (EAA) değiştirmedi, ancak Cmax'ta yaklaşık% 28 azalma ve Tmax'ta (1.75 saat) bir gecikme oldu. Bu değişiklikler muhtemelen klinik olarak anlamlı değildir; bu nedenle Weigeluo yiyecekle birlikte veya yiyeceksiz uygulanabilir.
Dağıtım
Rosiglitazonun ortalama (% 30) oral dağılım hacmi (Vss / F), farmakokinetik popülasyon analizine dayanarak yaklaşık 17.6 (% 30) litredir. Rosiglitazonun% 99.8'i plazma proteinlerine, özellikle albümine bağlıdır.
Metabolizma
Rosiglitazon, değişmemiş bir ilaç idrarla atılmadan büyük ölçüde metabolize edilir. Metabolizmanın ana yolları N-demetilasyon ve hidroksilasyon, ardından sülfat ve glukuronik asit ile konjugasyon idi. Tüm dolaşımdaki metabolitler ebeveynlerden çok daha az güçlüdür ve bu nedenle rosiglitazonun insülin duyarlılaştırıcı aktivitesine katkıda bulunması beklenmez.
İn vitro veriler, rosiglitazonun ağırlıklı olarak sitokrom P450 (CYP) izoenzimi 2c8 tarafından metabolize edildiğini ve CYP2C9'un bir yan yol olarak katkıda bulunduğunu göstermektedir.
Eliminasyon
Oral veya intravenöz uygulamadan sonra [14C] rosiglitazon maleat yaklaşık% 64 veya idi. Plazma yarılanma ömrü [14C] ilgili malzeme 103 ila 158 saat arasında değişmektedir.
Nüfus farmakokinetiği Tip 2 diyabetli hastalarda
642 erkek ve tip 2 diyabetli (35 ila 80 yaş arası) 405 kadın dahil olmak üzere 3 büyük klinik çalışmadan elde edilen popülasyon farmakokinetik analizleri, rosiglitazonun farmakokinetiğinin yaş, ırk, sigara veya alkol tüketiminden etkilenmediğini göstermiştir. Vücut ağırlığının artmasıyla hem oral klerensin (CL / F) hem de oral kararlı dağılım hacminin (Vss / F) arttığı gösterilmiştir. Öngörülen CL / F ve Vss / F değerleri aralığı, bu analizlerde gözlemlenen ağırlık aralığının üzerinde <1.7 kat ve <2.3 kat değişmiştir.. Ek olarak, rosiglitazon CL / F'nin hem ağırlıktan hem de cinsiyetten etkilendiği ve kadın hastalarda daha düşük olduğu gösterilmiştir (yaklaşık% 15) .
However, we will provide data for each active ingredient