Kompozisyon:
Uygulama:
Tedavide kullanılır:
Kovalenko Svetlana Olegovna tarafından tıbbi olarak gözden geçirilmiştir, Eczane Son güncelleme: 28.03.2022
Dikkat! Sayfadaki bilgiler sadece sağlık profesyonelleri içindir! Bilgi kamu kaynaklarında toplanır ve anlamlı hatalar içerebilir! Dikkatli olun ve bu sayfadaki tüm bilgileri tekrar kontrol edin!
Aynı bileşenlere sahip en iyi 20 ilaç:
Glimid (rosiglitazon) ®, tip 2 diabetes mellituslu yetişkinlerde kan şekeri kontrolünü iyileştirmek için diyet ve egzersize ek olarak belirtilen bir tiazolidindion antidiyabetiktir.
Önemli uygulama kısıtlamaları
- glimid (rosiglitazon) sadece etki mekanizması nedeniyle endojen insülin varlığında aktiftir. Bu nedenle, glimid (rosiglitazon) tip 1 diabetes mellituslu hastalarda veya diyabetik ketoasidoz tedavisinde kullanılmamalıdır.
- glimid (rosiglitazon) ve insülinin birlikte uygulanması önerilmez.
Glimid (rosiglitazon), tek bir günlük doz olarak veya 2 bölünmüş dozda 4 mg'lık bir başlangıç dozunda uygulanabilir. 8 ila 12 haftalık tedaviden sonra yeterince cevap vermeyen hastalarda, açlık plazma glikozunun (FPG) azaltılmasıyla belirlendiği üzere doz günde 8 mg'a çıkarılabilir. Glimid dozunda (rosiglitazon) bir artışa, sıvı tutulumu ile ilgili advers olayların dikkatle izlenmesi eşlik etmelidir. Glimid (rosiglitazon) yiyecekle birlikte veya yiyeceksiz alınabilir.
Toplam günlük glimid dozu (rosiglitazon) 8 mg'ı geçmemelidir.
Diğer hipoglisemik ajanlarla kombinasyon halinde glimid (rosiglitazon) alan hastalar hipoglisemi riski altında olabilir ve bakım ürününün dozunda bir azalma gerekebilir.
Spesifik hasta popülasyonları
Böbrek yetmezliği
Böbrek yetmezliği olan hastalarda monoterapi olarak glimid (rosiglitazon) kullanılırken doz ayarlamasına gerek yoktur. Metformin bu gibi hastalarda kontrendike olduğundan, böbrek yetmezliği olan hastalarda metformin ve glimidin (rosiglitazon) birlikte uygulanması da kontrendikedir.
Karaciğer yetmezliği
Glimid (rosiglitazon) tedavisine başlamadan önce karaciğer enzimleri ölçülmelidir. Hasta aktif karaciğer hastalığı klinik belirtileri veya artmış serum transaminaz seviyeleri (tedavinin başlangıcında normalin ALT> 2.5 X üst sınırı) gösteriyorsa glimid (rosiglitazon) tedavisi başlatılmamalıdır. Glimid (rosiglitazon) başladıktan sonra, karaciğer enzimleri tıp uzmanlarının klinik muhakemesine göre düzenli olarak izlenmelidir.
Çocuklar
Veriler, glimidin (rosiglitazon) pediatrik kullanımını önermek için yeterli değildir.
- sınıf III veya IV'teki New York Kalp Derneği'nin (NYHA) kalp yetmezliği olan hastalarda glimidin (rosiglitazon) başlatılması kontrendikedir.
- Rosiglitazon veya üründeki herhangi bir bileşene karşı aşırı duyarlılık öyküsü olan hastalarda kullanın.
UYARILAR
Bir parçası olarak içerir ÖNLEMLER Bölüm.
ÖNLEMLER
Kalp yetmezliği
Tek başına veya diğer antidiyabetik ajanlarla kombinasyon halinde diğer tiazolidindion gibi, glimid (rosiglitazon), kalp yetmezliğine neden olabilecek veya kötüleşebilecek sıvı tutulmasına neden olabilir. Hastalar kalp yetmezliği belirtileri ve semptomları açısından gözlemlenmelidir. Bu belirti ve semptomlar gelişirse, kalp yetmezliği mevcut bakım standartlarına göre tedavi edilmelidir. Ek olarak, rosiglitazonun kesilmesi veya dozunun azaltılması düşünülmelidir.
Konjestif kalp yetmezliği (CHF) olan hastalar Glimid (rosiglitazon) ile tedavi edilen NYHA Sınıf I ve II'de kardiyovasküler olay riski artar. Arka plan antidiyabetik ilaçlar ve CHF tedavisi üzerine tip 2 diabetes mellitus ve NYHA sınıf I veya II CHF (bölüm fraksiyonu <% 45) olan 224 hastada 52 haftalık, çift kör, plasebo kontrollü ekokardiyografik bir çalışma yapılmıştır. Bağımsız bir komite, sıvı ile ilgili olayların (kalp yetmezliği dahil) ve kardiyovasküler hastane konaklamalarının önceden tanımlanmış kriterlere (karar) göre kör bir değerlendirmesini yapmıştır. Karardan ayrı olarak, araştırmacılar tarafından diğer kardiyovasküler advers olaylar bildirilmiştir. Ejeksiyon fraksiyonlarındaki değişimde taban çizgisine göre tedavide bir fark gözlenmese de, 52 haftalık çalışma sırasında glimid (rosiglitazon) ile tedaviden sonra plaseboya kıyasla daha fazla kardiyovasküler yan etki gözlenmiştir. (Bkz. Tablo 1.max.
Tip 2 diyabetli hastalarda kardiyovasküler sonuç (RECORD) ile yapılan uzun süreli bir çalışmada, glimid (rosiglitazon) ile tedavi edilen hastalarda kalp yetmezliği insidansı aktif kontrole göre% 2.7 (61/2, 220) daha yüksekti. % 3 (29/2, 227).
Sınıf III veya IV NYHA kalp yetmezliği olan hastalarda glimidin (rosiglitazon) başlatılması kontrendikedir. Semptomatik kalp yetmezliği olan hastalarda glimid (rosiglitazon) önerilmez.
Akut koroner sendromlu hastalar kontrollü klinik çalışmalarda çalışılmamıştır. Akut koroner olayı olan hastalarda kalp yetmezliği gelişme potansiyeli göz önüne alındığında, akut koroner olayı olan hastalarda glimid (rosiglitazon) başlatılması önerilmez ve bu akut faz sırasında glimidin (rosiglitazon) kesilmesi düşünülmelidir.
Sınıf III ve IV NYHA kalp durumu olan hastalar (CHF olan veya olmayan) kontrollü klinik çalışmalarda çalışılmamıştır. Sınıf III ve IV NYHA kalp durumu olan hastalarda glimid (rosiglitazon) önerilmez.
Konjestif kalp yetmezliği Glimidin (rosiglitazon) insülin ile birlikte uygulanması sırasında
İnsüline glimidin (rosiglitazon) eklendiği çalışmalarda glimid (rosiglitazon) kalp yetmezliği riskini arttırdı. Glimid (rosiglitazon) ve insülinin birlikte uygulanması önerilmez.
16 ila 26 hafta süren ve meta-analize dahil edilen 7 kontrollü, randomize, çift kör çalışmada, tip 2 diabetes mellituslu hastalar aynı anda glimid (rosiglitazon) ve insülin (N = 1,018) uygulamak için randomize edildi. veya insülin (N = 815). Bu 7 çalışmada insüline glimid (rosiglitazon) eklenmiştir. Bu çalışmalar, uzun süreli diyabetli (ortalama 12 yıl) ve periferik nöropati, retinopati, iskemik kalp hastalığı, vasküler hastalıklar ve konjestif kalp yetmezliği gibi önceden var olan hastalıkların yaygınlığını içeren hastaları içermektedir. Konjestif kalp yetmezliği olan toplam hasta sayısı grupta 23 (% 2.3) ve 8 (% 1.0), glimid (rosiglitazon) artı insülin veya idi. insülin grubunu alır.
Glimid (rosiglitazon) ile pioglitazon karşılaştıran yaşlı diyabet hastalarında gözlemsel çalışmalarda kalp yetmezliği
Yaşlı diyabet hastalarında (65 yaş ve üstü) yapılan üç gözlemsel çalışma, glimidin (rosiglitazon), pioglitazon kullanımına kıyasla hastanede kalp yetmezliği riskini önemli ölçüde artırdığını bulmuştur. Ortalama yaşı 54 olan hastalarda başka bir gözlem çalışması, 65 yaşın üzerindeki hastaların alt popülasyonunda da bir analiz içeriyordu, glimid hastalarında acil durum ziyaretlerinde veya kalp yetmezliği için hastaneye yatışta istatistiksel olarak anlamlı bir artış bulunmadı (Rosiglitazon) eski alt gruptaki pioglitazon ile karşılaştırıldığında.
Ciddi kardiyovasküler olaylar
Metformin veya sülfonilüreler, özellikle bir kardiyovasküler sonuç çalışması (RECORD) ile karşılaştırıldığında glimid (rosiglitazon) ile yapılan uzun süreli, prospektif, randomize, kontrollü klinik çalışmalardan elde edilen veriler, genel mortalitede veya ana advers kardiyovasküler olaylarda (MACE) VE bileşenleri. Çoğunlukla kısa süreli çalışmaların meta-analizi, plaseboya kıyasla glimid (rosiglitazon) ile miyokard enfarktüsü riskinin arttığını gösterdi.
Glimid (rosiglitazon) ile yapılan büyük, uzun süreli, prospektif, randomize, kontrollü çalışmalarda kardiyovasküler olaylar
Prospektif olarak tasarlanmış bir kardiyovasküler sonuç çalışmasının (orta takip 5.5 yıl; 4.447 hasta) kaydedilmesi, metformine glimid (rosiglitazon) veya bir kontrol grubu metformin artı sülfonilüre (N = 2.220) ilavesiyle karşılaştırıldı. 2 hasta. Birincil sonlanım noktası, kardiyovasküler hastaneye yatış veya kardiyovasküler ölüm için, glimid (rosiglitazon) için kontrole kıyasla aşağılık gösterilmemiştir [HR 0.99 (% 95): 0.85, 1.16)] genel olarak kardiyovasküler morbidite veya mortalite riski artmamıştır. Tüm nedenlere bağlı mortalite ve KEULE için sürüş koşulları birincil son noktaya karşılık geldi ve% 95 - KI kilidi benzer şekilde glimid (rosiglitazon) için% 20'lik bir risk artışını tetikledi. MACE bileşenleri için sürüş koşulları inme için 0.72 (% 95): 0.49, 1.06), miyokard enfarktüsü için 1.14 (% 95): 0.80, 1.63) ve kardiyovasküler ölüm için 0.84 (% 95): 0.59, 1.18 idi.
KAYIT sonuçları, önceki 2 uzun süreli, prospektif, randomize, kontrollü klinik çalışmanın (her çalışma için> 3 yıl; toplam 9.620 hasta) sonuçlarıyla uyumludur (bkz. Şekil 1). Glikoz toleransı düşük olan hastalarda (RÜYA çalışması) glimid arasında bacak VE bileşenleri için istatistiksel olarak anlamlı bir fark yoktu (Rosiglitazon) ve plasebo gözlendi, deneklerde kardiyovasküler olayların görülme sıklığı, glimid için randomize (Rosiglitazon) ramipril ile kombinasyon halinde randomize edildi, deneklerden daha yüksekti, sadece ramipril için randomize edildi.. Oral ilaç monoterapisi başlatan tip 2 diyabet hastalarında KEULE ve glimid (rosiglitazon) ve metformin veya sülfonilüre arasındaki bileşenleri için istatistiksel olarak anlamlı bir fark gözlenmemiştir (ADOPT çalışması).
Şekil 1: Uzun süreli deneylerde bir kontrol grubuna kıyasla KEULE, miyokard enfarktüsü ve glimid (rosiglitazon) ile genel mortalite riski için tehlike koşulları
52 klinik çalışmadan oluşan bir grupta kardiyovasküler olaylar
Tip 2 diyabette (ortalama süre 6 ay) glikoz düşürücü etkinliği değerlendirmek için 52 çift kör, randomize, kontrollü klinik çalışmanın meta-analizinde, havuzlanmış karşılaştırıcılara kıyasla glimid (rosiglitazon) ile miyokard enfarktüsü riski istatistiksel olarak anlamlı derecede artmıştır. gözlendi [% 0.3'e karşı% 0.3; VEYA 1. Havuzlanmış karşılaştırıcılara (OR 1) kıyasla glimid (rosiglitazon) ile istatistiksel olarak önemsiz bir MACE riski gözlenmiştir. 44,% 95 CI: 0.95, 2.20). Plasebo kontrollü çalışmalarda, istatistiksel olarak anlamlı derecede artmış miyokard enfarktüsü riski [% 0.2'ye karşı% 0.4, OR 2.23 (% 95): 1.14, 4.64)] ve istatistiksel olarak önemli ölçüde artmamış MACE riski [% 0.5'e karşı% 0.7, VEYA 1.53 (% 95): 0. Aktif olarak kontrol edilen çalışmalarda miyokard enfarktüsü veya KEULE riski artmamıştır .
Pioglitazon ile karşılaştırıldığında glimid (rosiglitazon) gözlem çalışmalarında mortalite
Yaşlı diyabet hastaları (65 yaş ve üstü) üzerinde yapılan üç gözlemsel çalışma, glimidin (rosiglitazon) pioglitazon kullanımına kıyasla genel mortalite riskini önemli ölçüde artırdığını bulmuştur. Ortalama yaşı 54 olan hastalarda yapılan bir gözlem çalışması, glimid (rosiglitazon) ile tedavi edilen hastalar arasında pioglitazon ile karşılaştırıldığında genel mortalite açısından bir fark göstermedi ve 65 yaşın üzerindeki hastaların alt popülasyonunda benzer sonuçlar bildirdi. Bir başka küçük, prospektif gözlem çalışması, pioglitazon ile karşılaştırıldığında glimid (rosiglitazon) ile tedavi edilen hastalarda CV mortalitesi ve genel mortalitede istatistiksel olarak anlamlı bir fark göstermedi.
Ödem
Ödem hastalarında glimid (rosiglitazon) dikkatle kullanılmalıdır. 8 hafta boyunca günde bir kez 8 mg glimid (rosiglitazon) alan sağlıklı gönüllülerde yapılan klinik bir çalışmada, plaseboya kıyasla ortalama plazma hacminde istatistiksel olarak anlamlı bir artış olmuştur.
Rosiglitazon dahil tiazolidindion, kalp yetmezliğini kötüleştirebilecek veya yol açabilecek sıvı tutulmasına neden olabileceğinden, kalp yetmezliği olan hastalarda glimid (rosiglitazon) dikkatle kullanılmalıdır. Hastalar kalp yetmezliği belirtileri ve semptomları açısından izlenmelidir.
Tip 2 diyabetli hastalarda yapılan kontrollü klinik çalışmalarda, glimid (rosiglitazon) ile tedavi edilen hastalarda hafif ila orta derecede ödem bildirilmiştir ve doza bağlı olabilir. Kalıcı ödemi olan hastalarda, insülin ve glimid (rosiglitazon) ile kombinasyon tedavisi ile başladığında ödemle ilgili daha fazla advers olay görülmüştür.
Kilo alımı
Dozla ilişkili kilo alımı tek başına ve diğer hipoglisemik ajanlarla kombinasyon halinde glimid (rosiglitazon) ile gözlenmiştir (Tablo 2). Kilo alma mekanizması belirsizdir, ancak muhtemelen sıvı tutma ve yağ birikiminin bir kombinasyonunu içerir.
Pazarlama sonrası deneyimde, klinik çalışmalarda genel olarak gözlenen artışların ötesine geçen alışılmadık derecede hızlı kilo alımı ve kilo alımı raporları vardır. Bu tür artışlar yaşayan hastalar sıvı birikimi ve aşırı ödem ve konjestif kalp yetmezliği gibi hacimle ilgili olaylar açısından incelenmelidir.
Tablo 2: Ağırlık değişiklikleri (kg) Klinik çalışmalar sırasında başlangıç noktasından başlangıç noktasından
Monoterapi | Süre | Kontrol grubu | Glimid (rosiglitazon) 4 mg | Glimid (rosiglitazon) 8 mg | |
Medyan (25, 75. persentiller) | Medyan (25, 75. persentiller) | Medyan (25, 75. persentiller) | |||
"Bu normal bir süreç," dedi "Süddeutsche Zeitung"!.9. (-2.8, 0.9) N = 210 | 1.0 (-0.9, 3.6) N = 436 | 3.1 (1.1, 5.8) N = 439 | |||
52 hafta | Sülfonilüre | 2.0 (0, 4.0) N = 173 | 2.0 (-0.6, 4.0) N = 150 | 2.6 (0, 5.3) N = 157 | |
Kombinasyon tedavisi | |||||
Sülfonilüre | 24-26 hafta | Sülfonilüre | 0 (-1.0, 1.3) N = 1.155 | 2.2 (0.5, 4.0) N = 613 | 3.5 (1.4, 5.9) N = 841 |
Metformin | 26 hafta | metformin | -1.4 (-3.2, 0.2) N = 175 | 0.8 (-1.0, 2.6) N = 100 | 2.1 (0, 4.3) N = 184 |
İnsülin | 26 hafta | insülin | 0.9 (-0.5, 2.7) N = 162 | 4.1 (1.4, 6.3) N = 164 | 5.4 (3.4, 7.3) N = 150 |
Sülfonilüre + metformin | 26 hafta | Sülfonilüre + metformin | 0.2 (-1.2, 1.6) N = 272 | 2.5 (0.8, 4.6) N = 275 | 4.5 (2.4, 7.3) N = 276 |
Daha önce antidiyabetik ilaçlarla tedavi edilmemiş tip 2 diyabet teşhisi konan hastalarda 4 ila 6 yıllık bir monoterapi karşılaştırma çalışmasında (ADOPT), ortalama kilo değişikliği hileli idi (25., 75. Yüzdeler) 4 yıl sonra başlangıç değerine kıyasla glimid (rosiglitazon) için 3,5 kg (0,0, 8,1), gliburid için 2,0 kg (-1,0, 4,8) ve metformin için -2,4 kg (-5, 4, 0,5).
Günde 4 ila 8 mg glimid (rosiglitazon) ile tedavi edilen 10 ila 17 yaş arası pediatrik hastalarda yapılan 24 haftalık bir çalışmada, ortalama 2.8 kg (25., 75.
Karaciğer etkileri
Glimid (rosiglitazon) tedavisine başlamadan önce ve daha sonra tıp uzmanlarının klinik muhakemesine göre periyodik olarak karaciğer enzimleri ölçülmelidir. Glimid (rosiglitazon) ile tedavi, karaciğer enzim değerleri yüksek olan hastalarda (ALT> 2.5X normalin üst sınırı) olmalıdır. Başlangıçta veya glimid (rosiglitazon) tedavisi sırasında hafif karaciğer enzimleri (ALT seviyeleri ≤ 2.DIE normal değerin üst sınırı) olan hastalar, karaciğer enziminin nedenini belirlemek için incelenmelidir.. Hafif karaciğer enzim yükselmeleri olan hastalarda glimid (rosiglitazon) ile tedavinin başlatılması veya devam ettirilmesi dikkatle yapılmalı ve karaciğer enzim yükselmelerinin çözülüp çözülmediğini belirlemek için karaciğer enzimlerinin izlenmesi de dahil olmak üzere yakın klinik takibi içermelidir. Glimid (rosiglitazon) tedavisi alan hastalarda ALT seviyeleri normalin üst sınırının> 3 katından fazla arttığında, karaciğer enzim seviyeleri mümkün olan en kısa sürede kontrol edilmelidir. ALT seviyeleri> AN normal değerin üst sınırı olarak kalırsa, glimid (rosiglitazon) tedavisi kesilmelidir.
Bir hasta açıklanamayan mide bulantısı, kusma, karın ağrısı, yorgunluk, anoreksiya ve / veya koyu idrar içerebilen karaciğer fonksiyon bozukluğunu gösteren semptomlar geliştirirse, karaciğer enzimleri kontrol edilmelidir. Hastanın glimid (rosiglitazon) ile tedaviye devam edip etmeyeceği kararı laboratuvar testlerine kadar klinik olarak değerlendirilmelidir. Sarılık gözlenirse, ilaç tedavisi kesilmelidir.
Maküler ödem
Glimid (rosiglitazon) veya diğer tiazolidindion kazançları olan bazı diyabet hastalarında lansmandan sonra maküler ödem bildirilmiştir. Bazı hastalar bulanık görme veya görme keskinliğinde azalma gösterdi, ancak bazı hastalara rutin oftalmolojik muayene teşhisi konmuş gibi görünüyor. Çoğu hastada maküler ödem tanısı sırasında periferik ödem vardı. Bazı hastalarda tiyazolidindionlarını bıraktıktan sonra maküler ödemlerinde iyileşme görülmüştür. Diyabetli hastalar, Amerikan Diyabet Derneği'nin bakım standartlarına uygun olarak bir göz doktoru tarafından düzenli göz muayeneleri yapmalıdır. Ek olarak, herhangi bir tür görsel semptom bildiren herhangi bir diyabetik, altta yatan ilaçtan veya hastanın diğer fiziksel durumundan bağımsız olarak derhal bir göz doktoruna yönlendirilmelidir.
Kırar
Uzun süreli çalışmalar (ADOPT ve RECORD) hastalarda, özellikle glimid (rosiglitazon) alan kadın hastalarda kırık kemik insidansında artış olduğunu göstermektedir. Bu artmış insidans tedavinin ilk yılından sonra belirlendi ve çalışma sırasında devam etti. Glimid (rosiglitazon) alan kadınlarda çoğu kırık üst kol, el ve ayakta meydana geldi. Bu kırık bölgeleri normalde postmenopozal osteoporoz ile ilişkili olanlardan farklıdır (ör., Kalça veya omurga). Diğer çalışmalar, bu riskin erkekler için de geçerli olabileceğini düşündürmektedir, ancak kırık riski kadınlarda erkeklerden daha yüksek görünmektedir. Glimid (rosiglitazon) ile tedavi edilen hastalara bakarken kırık riski dikkate alınmalı ve kemik sağlığının değerlendirilmesi ve sürdürülmesi mevcut bakım standartlarına göre dikkate alınmalıdır.
Hematolojik etkiler
Glimid (rosiglitazon) ile tedavi edilen yetişkin hastalarda ortalama hemoglobin ve hematokritte doz azalır. Gözlenen değişiklikler glimid (rosiglitazon) ile tedavide gözlenen artan plazma hacmi ile ilişkili olabilir.
Diyabet ve kan şekeri kontrolü
Diğer hipoglisemik ajanlarla kombinasyon halinde glimid (rosiglitazon) alan hastalar hipoglisemi riski altında olabilir ve bakım ürününün dozunda bir azalma gerekebilir.
Terapötik yanıtı izlemek için düzenli açlık kan şekeri ve HbA1c ölçümleri yapılmalıdır.
yumurtlama
Glimid (rosiglitazon) ile tedavi, diğer tiazolidindion gibi, bazı premenopozal anovulatuar kadınlarda yumurtlamaya neden olabilir. Sonuç olarak, bu hastalar glimid (rosiglitazon) alırken hamilelik riski artabilir. Bu nedenle premenopozal kadınlarda yeterli doğum kontrolü önerilmelidir. Bu olası etki klinik çalışmalarda özel olarak araştırılmamıştır, bu nedenle bu oluşumun sıklığı bilinmemektedir.
Klinik öncesi çalışmalarda hormonal bir dengesizlik bulunmasına rağmen, bu bulgunun klinik önemi bilinmemektedir. Beklenmedik adet bozuklukları ortaya çıkarsa, devam eden glimid (rosiglitazon) tedavisinin faydaları gözden geçirilmelidir.
Hasta tavsiye bilgileri
Hastaya FDA onaylı hasta etiketini (ilaç kılavuzu) okumasını tavsiye edin.
Tip 2 diyabet tedavisi için çeşitli ilaçlar vardır. Belirli bir hasta için belirli bir diyabet ilacı seçerken mevcut herhangi bir diyabet ilacının yararları ve riskleri göz önünde bulundurulmalıdır.
Hastalar aşağıdakiler hakkında bilgilendirilmelidir:
- Semptomatik kalp yetmezliği olan hastalarda glimid (rosiglitazon) önerilmez.
- çoğunlukla kısa süreli çalışmaların meta-analizi, plaseboya kıyasla glimid (rosiglitazon) ile miyokard enfarktüsü riskinin arttığını gösterdi. Kardiyovasküler sonuç çalışması (RECORD) dahil olmak üzere diğer antidiyabet ajanlarına (metformin veya sülfonilüreler) kıyasla glimid (rosiglitazon) ile uzun süreli klinik araştırma verileri, genel mortalitede veya ciddi advers kardiyovasküler olaylarda (MACE) hiçbir fark göstermedi ve bileşenleri.
- İnsülin alan hastalar için glimid (rosiglitazon) önerilmez.
- tip 2 diyabet tedavisi diyet kontrolünü içermelidir. Kalori kısıtlaması, kilo kaybı ve egzersiz, insülin duyarlılığını artırmaya yardımcı oldukları için diyabetiklerin doğru tedavisi için gereklidir. Bu sadece tip 2 diyabetin birincil tedavisinde değil, aynı zamanda ilaç tedavisinin etkinliğinin korunmasında da önemlidir.
- diyet talimatlarını takip etmek ve kan şekeri ve glikosile hemoglobinin düzenli olarak test edilmesini sağlamak önemlidir. Kan şekerinin düşmesi 2 hafta ve glimidin (rosiglitazon) tam etkisini belirlemek 2 ila 3 ay sürebilir.
- Kan, tedaviye başlamadan önce karaciğer fonksiyonunuzu kontrol etmek için ve daha sonra tıp uzmanlarının klinik muhakemesine göre düzenli olarak çekilir. Açıklanamayan mide bulantısı, kusma, karın ağrısı, yorgunluk, anoreksiya veya koyu idrar belirtileri olan hastalar bu semptomları derhal doktorunuza bildirmelidir.
- Alışılmadık derecede hızlı kilo alımı veya çorak bir görünüm veya nefes darlığı veya glimid (rosiglitazon) ile diğer kalp yetmezliği belirtileri yaşayan hastalar bu semptomları derhal doktorunuza bildirmelidir.
- Glimid (rosiglitazon) yemekle birlikte veya yemeksiz alınabilir.
- Glimid (rosiglitazon) diğer hipoglisemik ajanlarla kombinasyon halinde kullanıldığında, hastalar ve aile üyeleri hipoglisemi riski, semptomlarınız ve tedaviniz ve gelişiminize yatkın koşullar açıklanmalıdır.
- glimid (rosiglitazon) ile tedavi, diğer tiazolidindion gibi, bazı premenopozal anovulatuar kadınlarda yumurtlamaya neden olabilir. Sonuç olarak, bu hastalar glimid (rosiglitazon) alırken hamilelik riski artabilir. Bu nedenle premenopozal kadınlarda yeterli doğum kontrolü önerilmelidir. Bu olası etki klinik çalışmalarda özel olarak araştırılmamıştır, bu nedenle bu oluşumun sıklığı bilinmemektedir.
Klinik olmayan toksikoloji
Kanserojenez, mutajenez, doğurganlık bozukluğu
Karsinogenez
Charles River CD-1 fareleri üzerinde gıdalarda 0.4, 1.5 ve 6 mg / kg / gün dozlarında 2 yıllık bir karsinojenisite çalışması yapıldı (en yüksek doz, önerilen maksimum insan günlük dozunda insan EAA'sının yaklaşık 12 katıdır). Sprague-Dawley sıçanlarına 2 yıl boyunca oral uygulama ile 0.05, 0.3 ve 2 mg / kg / gün dozlarında doz verildi (en yüksek doz yaklaşık 10 veya.
Rosiglitazon farede kanserojen değildi. Farede ≥1.5 mg / kg / gün dozlarında (önerilen maksimum insan günlük dozunda yaklaşık 2 kat insan EAA) yağ perplazi insidansında bir artış olmuştur. Sıçanlarda, ≥0.3 mg / kg / gün dozlarında (önerilen maksimum insan günlük dozunda yaklaşık 2 kat insan EAA) iyi huylu yağ dokusu tümörü (lipomas) insidansında önemli bir artış olmuştur. Her iki türdeki bu proliferatif değişiklikler, yağ dokusunun kalıcı farmakolojik aşırı uyarılması nedeniyle dikkate alınır.
Mutajenez
Rosiglitazon, gen mutasyonları için in vitro bakteriyel testlerde idi in vitro - İnsan lenfositlerinde kromozom sapma testi, in vivo fare mikronükleus testi ve in vivo / - in vitro - Sıçan UDS testi mutajenik veya klastojenik değildir. Mutasyonda küçük (yaklaşık 2 kat) bir artış oldu in vitro - metabolik aktivasyonlu fare lenfoma deneyi.
Doğurganlık bozukluğu
Rosiglitazonun, 40 mg / kg / gün'e kadar uygulanan erkek sıçanların çiftleşmesi veya doğurganlığı üzerinde hiçbir etkisi yoktu (önerilen maksimum insan günlük dozunda insan EAA'sının yaklaşık 116 katı). Rosiglitazon, östrojen siklikitesini (2 mg / kg / gün) değiştirdi ve daha düşük progesteron ve östradiol plazma seviyeleri (yaklaşık 20 veya) ile bağlantılı olarak dişi sıçanların doğurganlığını (40 mg / kg / gün) azalttı.). 0.2 mg / kg / gün'de böyle bir etki bulunmadı (önerilen maksimum insan günlük dozunda insan EAA'sının yaklaşık 3 katı). Çocuk sıçanlarda cinsel olgunluğa kadar 27 günlükken dozlanır (günde 40 mg / kg'a kadar) erkek üreme performansı veya östrojen siklikliği üzerinde herhangi bir etkisi olmamıştır, kadınlarda çiftleşme performansı veya gebelik insidansı (önerilen maksimum insan günlük dozunda yaklaşık 68 kat insan EAA). Maymunlarda, rosiglitazon (Önerilen maksimum insan günlük dozunda insan EAA'sının 0.6 ve 4.3 ve 15 katı) luteinize edici hormon artışında bir azalma ile serum radyolunda folikül fazındaki artışı azalttı, luteal fazda daha düşük bir progesteron seviyesi ve bir amenore. Bu etkilerin mekanizması, yumurtalık steroidogenezinin doğrudan inhibisyonu gibi görünmektedir.
Belirli popülasyonlarda kullanın
Gebelik
Gebelik kategorisi C .
Tüm gebelikler, ilaca maruz kalmaktan bağımsız olarak doğum kusurları, kayıp veya diğer istenmeyen sonuçlar için altta yatan bir riske sahiptir. Bu arka plan riski hiperglisemi ile komplike olan gebeliklerde artar ve iyi metabolik kontrol ile azaltılabilir. Diyabet veya gestasyonel diyabet öyküsü olan hastalar için, gebe kalmadan önce ve hamilelik sırasında iyi metabolik kontrolü korumak önemlidir. Bu gibi hastalarda glikoz kontrolünün dikkatle izlenmesi önemlidir. Çoğu uzman, kan şekeri seviyelerini mümkün olduğunca normale yakın tutmak için hamilelik sırasında insülin monoterapisinin kullanılmasını önermektedir.
İnsan verileri
Rosiglitazonun insan plasentasını geçtiği bildirilmiştir ve fetal dokuda tespit edilebilir. Bu bulguların klinik önemi bilinmemektedir. Gebe kadınlarda yeterli ve iyi kontrollü bir çalışma yoktur. Glimid (rosiglitazon) hamilelik sırasında sadece potansiyel kullanım fetusun potansiyel riskini haklı çıkarsa kullanılmalıdır.
Hayvan testi
Sıçanlarda erken gebelik sırasında rosiglitazon tedavisi ile implantasyon veya embriyo üzerinde herhangi bir etki yoktu, ancak geç gebelikte tedavi fetüsün ölümü ve sıçanlarda ve tavşanlarda büyüme gecikmesi ile ilişkili idi. Sıçanlarda 3 mg / kg'a ve tavşanlarda 100 mg / kg'a kadar olan dozlarda teratojenisite bulundu (yaklaşık 20 veya. İnsan AUC'sinin önerilen maksimum insan günlük dozunda 75 katı) gözlenmedi). Rosiglitazon sıçanlarda plasentapatolojiye neden oldu (3 mg / kg / gün). Sıçanların hamilelik sırasında emzirme tedavisi, altlık boyutunu, yenidoğan canlılığını ve doğum sonrası büyümeyi azalttı ve ergenlik sonrası büyüme gecikmeleri geri dönüşümlü oldu. Plasenta, embriyo / fetus ve yavrular üzerindeki etkiler için, doz sıçanlarda 0.2 mg / kg / gün ve tavşanlarda 15 mg / kg / gün etkisizdi. Bu etkisiz seviyeler, önerilen maksimum insan günlük dozunda insan EAA'sının yaklaşık 4 katıdır. Rosiglitazon, ergenler dişi sıçanlara 27 günlük cinsel olgunlukta 40 mg / kg / gün (önerilen maksimum günlük dozda insan EAA'sının yaklaşık 68 katı) tedavi edildiğinde uterus implantasyonlarının ve canlı yavruların sayısını azalttı. Etki seviyesi sahtekarlığı 2 mg / kg / gün (önerilen maksimum günlük dozda insan EAA'sının yaklaşık 4 katı). Doğum öncesi veya sonrası sağkalım veya büyüme üzerinde herhangi bir etkisi olmamıştır.
İş ve teslimat
Rosiglitazonun insanlarda iş ve doğum üzerindeki etkisi bilinmemektedir.
Emziren anneler
Emziren sıçanlardan elde edilen sütte ilaca bağlı malzeme tespit edilmiştir. Glimidin (rosiglitazon) anne sütüne geçip geçmediği bilinmemektedir. Birçok ilaç anne sütüne geçtiği için, ilacın anne için önemi dikkate alınarak, emzirmenin durdurulması veya glimidin (rosiglitazon) kesilmesi gerektiğine karar verilmelidir.
Pediatrik kullanım
Beslenme tavsiyesi içeren bir plasebo lavmanından sonra, tip 2 diabetes mellituslu çocuklar ortalama vücut kitle indeksi ile 10 ila 17 yaşlarındaydı (BMI) günde iki kez glimid ile 33 kg / m randomize tedavi (Rosiglitazon) (n = 99) veya günde iki kez 500 mg metformin (n = 101) 24 haftada, çift kör klinik çalışma. Beklendiği gibi, diyabet ilacı almayan hastalarda (n = 104) FPG azaldı ve önceki ilaçların (genellikle metformin) başlangıcında geri çekilen hastalarda (n = 90) arttı. En az 8 haftalık tedaviden sonra, Glimid ile tedavi edilenlerin% 49'u (rosiglitazon) ve metformin ile tedavi edilen hastaların% 55'i FPG> 126 mg / dL olduğunda dozlarını iki katına çıkardı. Tedavi etme niyetinin tamamı için, 24. haftada, HbA1c'deki taban çizgisinden ortalama değişim glimlit ile% -0.14 idi. Bu çalışmada, gözlemlenen bu ortalama tedavi etkilerinin benzer veya farklı olup olmadığını istatistiksel olarak belirlemek için yeterli sayıda hasta yoktu. Anti-diyabetik tedaviyi reddeden hastalarda ve daha önce antidiyabetik tedavi ile tedavi edilen hastalarda tedavi etkileri farklıydı (Tablo 6).
Tablo 6: Hafta 24 FPG ve HbA1c Son temel gözlemle karşılaştırıldığında değişiklik - taban çizgisi HbA1c> 6.max.3 olan çocuklar için gerçekleştirildi 8.2 8.8 8.5 Başlangıçtan (ortalama) değişiklik -0.7 -0.5 -0.4 0.1 Düzeltilmiş tedavi farkıa (Rosiglitazon metformin)b (% 95 CI) 0.2 (-0.6, 0.9) Başlangıçtaki%% 0.7'lik düşüş% 63% 52% 54% 31 olan hastaların% 0.5'i (-0.2, 1.3) a Taban çizgisinin değiştirilmesi, en küçük kareler, taban çizgisi HbA1c, cinsiyet ve bölge için ayarlama anlamına gelir.
bMetformin lehine fark için pozitif değerler.
Tedavi farklılıkları BMI veya başlangıç ağırlığına bağlıydı, böylece glimid (rosiglitazon) ve metforminin etkileri daha şiddetli hastalarda daha yakından karşılaştırılabilirdi. Ortalama kilo alımı rosiglitazon ile 2.8 kg ve metformin ile 0.2 kg idi. Rosiglitazon ile tedavi edilen hastaların yüzde elli dördü ve metformin ile tedavi edilen hastaların% 32'si rosiglitazon ile tedavi edilen hastaların% 33'ünü ve çalışmada metformin ve 5 kg ile tedavi edilen hastaların% 7'sini kazanmıştır.
Bu çalışmada gözlenen yan etkiler bildirilmiştir YAN ETKİLERtarif.
Şekil 2: Ortalama HbAlc Pediatrik hastalarda glimid (rosiglitazon) ve metformin ile yapılan 24 haftalık bir çalışmada zamanla - ilaç naif alt grup
Geriatrik uygulama
Farmakokinetik popülasyon analizinin sonuçları, yaşın rosiglitazonun farmakokinetiğini önemli ölçüde etkilemediğini göstermiştir. Bu nedenle, yaşlılar için doz ayarlaması gerekmez. Kontrollü klinik çalışmalarda, yaşlı (≥65 yaş) ve genç (<65 yaş) hastalar arasında genel güvenlik ve etkinlik farklılıkları gözlenmemiştir.
Aşağıdaki yan etkiler etiketin başka bir yerinde açıklanmıştır:
- Kalp yetmezliği
- Ciddi advers kardiyovasküler olaylar
- Ödem
- Kilo alımı
- Karaciğer etkileri
- Maküler ödem
- Kırıklar
- Hematolojik etkiler
- Yumurtlama
Klinik çalışma deneyimi
Klinik araştırmalar çok farklı koşullar altında yapıldığından, bir ilacın klinik çalışmalarında gözlenen yan etki oranları, başka bir ilacın klinik çalışmalarındaki oranlarla doğrudan karşılaştırılamaz ve uygulamada gözlemlenen oranları yansıtmayabilir.
Yetişkinler
Klinik çalışmalarda, tip 2 diyabetli yaklaşık 9.900 hasta glimid (rosiglitazon) ile tedavi edildi.
Monoterapi olarak ve diğer hipoglisemik ajanlarla kombinasyon halinde glimid (rosiglitazon) ile kısa süreli çalışmalar: glimid (rosiglitazon) ile yapılan kısa süreli klinik çalışmalarda monoterapi olarak bildirilen advers olayların sıklığı ve türleri Tablo 3'te gösterilmektedir.
Tablo 3: Hastalar tarafından kısa sürede bildirilen yan etkiler (her tedavi grubunda ≥% 5)a monoterapi olarak glimid (rosiglitazon) ile çift kör klinik çalışmalar
Tercih edilen terim | monoterapi olarak glimid (rosiglitazon) ile klinik çalışmalar | |||
Glimid (rosiglitazon) monoterapisi N =% 2.526 | Plasebo N =% 601 | metformin N =% 225 | SülfonilürelerB N =% 626 | |
Üst solunum yolu enfeksiyonu | 9.9 | 8.7 | 8.9 | 7.3 |
< | 7.6 | 4.3 | 7.6 | 6.1 |
3 | 5.9 | 5.0 | 8.9 | 5.4 |
Sırt ağrısı | 4.0 | 3.8 | 4.0 | 5.0 |
Hiperglisemi | 3.9 | 5.7 | 4.4 | 8.1 |
< | 3.6 | 5.0 | 4.0 | 1.9 |
Sinüslerin iltihabı | 3.2 | 4.5 | 5.3 | 3.0 |
1 | 2.3 | 3.3 | 15.6 | 3.0 |
Hipoglisemi | 0.6 | 0.2 | 1.3 | 5.9 |
a Kısa süreli denemeler 8 hafta ile 1 yıl arasında değişmektedir. b Glikburid (N = 514), gliklazid (N = 91) veya glipizid (N = 21)) alan hastaları içerir. |
Genel olarak, glimid (rosiglitazon) bir sülfonilüre veya metformin ile kombinasyon halinde kullanıldığında bildirilen nedensellikten bağımsız olarak yan etki türleri, glimid (rosiglitazon) ile monoterapi sırasındakilere benzerdi.
Anemi ve ödem olayları daha yüksek dozlarda daha sık raporlanma eğilimindedir ve genellikle hafif ila orta şiddettedir ve genellikle glimid (rosiglitazon) tedavisinin kesilmesini gerektirmez.
Glimid (rosiglitazon) alan hastaların% 1.9'unda monoterapi olarak çift kör çalışmalarda anemi, plaseboda% 0.7, sülfonilürelerde% 0.6 ve metforminde% 2.2 olarak bildirilmiştir. Glimid (rosiglitazon) ve metformin (7) (% 1) kombinasyonu ile tedavi edilen hastalarda ve glimid (rosiglitazon) ve sülfonilüre artı metformin (% 6.7) kombinasyonu ile tedavi edilen hastalarda anemi raporları glimid (rosiglitazon) ile monoterapiye kıyasla daha yüksekti. veya bir sülfon ile kombinasyon halinde. Metformin kombinasyonu ile klinik çalışmalara katılan hastalarda tedaviden önce düşük hemoglobin / hematokrit seviyeleri, bu çalışmalarda daha yüksek bir anterem raporlama oranına katkıda bulunmuş olabilir.
Klinik çalışmalar, monoterapi olarak glimid (rosiglitazon) alan hastaların% 4.8'inde ödem olduğunu, plasebo üzerinde% 1.3, sülfonilürelerde% 1.0 ve metforminde% 2.2 olduğunu bildirmiştir. Ödem raporlama oranı, insülin hariç, diğer kombinasyonlara kıyasla sülfonilüre kombinasyonlarında (% 12.4) 8 mg glimid (rosiglitazon) için daha yüksekti. İnsülin kombinasyon çalışmalarında glimid (rosiglitazon) alan hastaların% 14.7'sinde ödem bildirilmiştir, bu oran sadece insülinde% 5.4'tür. Yeni bir başlangıç veya kalp yetmezliğinin kötüleştiğine dair raporlar, sadece insülin için% 1 ve glimid (rosiglitazon) ile kombinasyon halinde insülin için% 2 (4 mg) ve% 3 (8 mg) olarak meydana geldi.
Sülfonilüreler ile yapılan kontrollü kombinasyon tedavisi çalışmaları, doza bağlı gibi görünen hafif ila orta şiddette hipoglisemik semptomlar bildirmiştir. Çok az hasta hipoglisemi (<% 1) ve bazı hipoglisemi atakları (<% 1) konusunda ciddi kabul edildi. Hipoglisemi, sabit doz insülin kombinasyon çalışmalarında en sık bildirilen advers olaydı, ancak az sayıda hasta hipoglisemiden (glimid (rosiglitazon) artı insülin için 408'den 4'ü ve sadece insülin için 203'ten 1'i) çekildi. Kılcal kan şekeri konsantrasyonu ≤ 50 mg / dL ile teyit edilen hipoglisemi oranları, sadece insülin için% 6 ve glimid (rosiglitazon) ile kombinasyon halinde insülin için% 12 (4 mg) ve% 14 (8 mg) idi.
Monoterapi olarak glimid (rosiglitazon) ile uzun süreli çalışma: 4-6 yıllık bir çalışmada (ADOPT), yakın zamanda tedavi edilen hastalarda monoterapi olarak glimid (rosiglitazon) (n = 1.456), gliburid (n = 1.441) ve metformin (n = 1.454) kullanımı tip 2 diyabet ve daha önce tedavi edilmemiş olanlar. Tablo 4 nedensellikten bağımsız olarak yan etkileri göstermektedir; oranlar, 3 tedavi grubunda çalışma ilaçlarına maruz kalmadaki farklılıkları dikkate almak için 100 hasta yılı (PY) maruziyetinde ifade edilmektedir.
Ek olarak, glimid (rosiglitazon) (% 9.3, 2.7 / 100 hasta yılı) ile tedavi edilen çok sayıda kadında gliburide (% 3.5, 1.3 / 100 hasta yılı) veya metformine (% 5.1) kıyasla kırıklar bildirilmiştir. , 1.5 / 100 hasta yılı). Rosiglitazon alan kadınlarda kırıkların çoğunluğu üst kol, el ve ayakta bildirilmiştir. Erkek hastalarda gözlenen kırık insidansı 3 tedavi grubunda benzerdi.
Tablo 4: Yan etkiler Monoterapi (ADOPT) olarak glimid (rosiglitazon) ile yapılan 4-6 yıllık bir klinik çalışmada bildirilen bir tedavi grubunda tedavide [≥5 olay / 100 hasta yılı (PY)]
Tercih edilen terim | Glimid (rosiglitazon) N = 1.456 PY = 4.954 | gliburid N = 1.441 py = 4.244 | metformin N = 1.454 Py = 4.906 |
nazofarenjit | 6.3 | 6.9 | 6.6 |
Sırt ağrısı | 5.1 | 4.9 | 5.3 |
Artralji | 5.0 | 4.8 | 4.2 |
3 | 4.4 | 6.0 | 6.1 |
Üst solunum yolu enfeksiyonu | 4.3 | 5.0 | 4.7 |
Hipoglisemi | 2.9 | 13.0 | 3.4 |
1 | 2.5 | 3.2 | 6.8 |
Kombinasyon tedavisi (RECORD) olarak glimid (rosiglitazon) ile uzun süreli çalışma: KAYIT (Rosiglitazon, kardiyak sonuçlar ve diyabette gliseminin düzenlenmesi açısından test edilmiştir) çok merkezli bir şeydi, randomize, açık, tip 2 diyabetli hastalarda aşağılık çalışması yok, maksimum metformin veya sülfonilüre dozlarında (gliburid, gliklazid veya glimepirid) yeterince kontrol edilmedi, zamanı karşılaştırmak için, hastalar arasında kardiyovasküler ölüm veya kardiyovasküler hastaneye yatışın birleşik kardiyovasküler son noktası, glimid ilavesi ile randomize edilmiştir (Rosiglitazon) METFORMIN veya sülfonilüre ile karşılaştırıldığında. Çalışma hastaları içeriyordu, metformin veya sülfonilüre monoterapisinin başarısız olduğu; bunlar, burada metformin (n = 2.222) başarısız oldu, randomize edildi, her iki glimide (Rosiglitazon) ek tedavi olarak (n = 1.117) veya sülfonilüre eklentisi (n = 1.105) almak, ve bunlar, hangi sülfonilüre (n = 2.225) başarısız oldu, randomize edildi, her iki glimide (Rosiglitazon) ek tedavi olarak (n = 1.103) veya metformin üzerine eklenti (n = = 1.122). Hastalar çalışma boyunca HbA1c ≤% 7 hedef almak için tedavi edildi.
Bu çalışmada hastaların ortalama yaşı 58,% 52'si erkek ve ortalama takip süresi 5.5 idi. Glimid (rosiglitazon), kardiyovasküler hastaneye yatış veya kardiyovasküler ölümün birincil son noktası için daha düşük bir aktif kontrol seviyesi göstermiştir (HR 0.99,% 95 CI: 0.85-1.16). Konjestif kalp yetmezliği dışındaki ikincil uç noktalar için gruplar arasında anlamlı bir fark yoktu (bkz. Tablo 5). Glimidli (rosiglitazon) randomize hastalarda konjestif kalp yetmezliği insidansı anlamlı derecede yüksekti.
Tablo 5: RECORD çalışmasının kardiyovasküler (CV) sonuçları
Birincil sonlanım noktası | glimid (rosiglitazon) N = 2.220 | Aktif Kontrol l N = 2.227 | Tehlike oranı | % 95 CI |
CV ölümü veya CV hastaneye yatış | 321 | 323 | 0.99 | 0.85-1.16 |
İkincil bitiş noktası | ||||
Tüm ölüm nedenleri | 136 | 157 | 0.86 | 0.68-1.08 |
CV ölümü | 60 | 71 | 0.84 | 0.59-1.18 |
Miyokard enfarktüsü | 64 | 56 | 1.14 | 0.80-1.63 |
63 | 46 | 63 | 0.72 | 0.49-1.06 |
CV ölümü, miyokard enfarktüsü veya inme | 154 | 165 | 0.93 | 0.74-1.15 |
Kalp yetmezliği | 61 | 29 | 2.10 | 1.35-3.27 |
Metformin artı sülfonilüre ile randomize edilenlere kıyasla (% 8.3'e karşı% 5.3) metformin veya sülfonilüre ek olarak glimide (rosiglitazon) randomize edilen hastalarda kemik kırığı insidansı artmıştır. Kırıkların çoğu üst ekstremitelerde ve distal alt ekstremitelerde bildirilmiştir. Kadınlarda kırık riski kontrole göre (% 11.5'e karşı% 6.3) kontrol ile karşılaştırıldığında erkeklere göre daha yüksek görünüyordu (% 5.3'e karşı% 4.3). Daha uzun bir takip süresinden sonra erkeklerde kırık riskinin artmış olup olmadığını belirlemek için ek veriler gereklidir.
Çocuklar
Glimid (rosiglitazon), tip 2 diyabetli pediatrik hastalarda, 99'u glimid (rosiglitazon) ve 101'i metformin ile tedavi edilen tek, aktif kontrollü bir çalışmada güvenlik açısından test edilmiştir. Glimid (rosiglitazon) veya metformin nedenselliğine bakılmaksızın en yaygın yan etkiler (>% 10) baş ağrısı (% 14'e karşı% 17), bulantı (% 11'e karşı% 4), nazofarenjit (% 12'ye karşı% 3) ve ishaldir. (% 1'e karşı% 13). Bu çalışmada metforming grubunda diyabetik ketoasidoz vakası bildirilmiştir. Rosiglitazon grubunda yaklaşık 300 mg / dL FPG, 2+ ketonüri ve artmış anyon boşluğu olan 3 hasta vardı.
Laboratuvar anomalileri
Hematolojik
Glimid (rosiglitazon) ile tedavi edilen yetişkin hastalarda, orta hemoglobin ve hematokritte doz azalmaları meydana geldi (1.0 g / dL hemoglobine ve% 3.3 hematokrite kadar bireysel çalışmalarda ortalama azalma). Değişiklikler esas olarak glimid (rosiglitazon) ile tedavinin başlamasından sonraki ilk 3 ay içinde veya glimid (rosiglitazon) dozundaki bir artıştan sonra meydana geldi. Glimid (rosiglitazon) ve diğer hipoglisemik ajanlar veya glimid (rosiglitazon) ile monoterapi kombinasyonu ile tedavi edilen hastalarda azalmanın seyri ve kapsamı benzerdi. Metformin kombinasyon çalışmalarında hemoglobin ve hematokritin tedavi öncesi seviyeleri daha düşüktü ve aneminin daha yüksek raporlama oranına katkıda bulunmuş olabilir. Pediyatrik hastalarda yapılan tek bir çalışmada hemoglobin ve hematokrit azalır (ortalama 0.29 g / dL ve% 0.95 azalma veya.) bildirildi. Glimid (rosiglitazon) ile tedavi edilen pediatrik hastalarda hemoglobin ve hematokritte hafif bir azalma olduğu bildirilmiştir. Glimid (rosiglitazon) ile tedavi edilen hastalarda yetişkinlerde beyaz kan hücrelerinin sayısı biraz azalmıştır. Hematolojik parametrelerde bir azalma, glimid (rosiglitazon) ile tedavide gözlenen plazma hacminde bir artış ile ilişkili olabilir.
Lipidler
Glimid (rosiglitazon) ile tedaviden sonra yetişkinlerde serum lipit değişiklikleri gözlenmiştir. 24 hafta boyunca glimid (rosiglitazon) ile tedavi edilen çocuklarda serum lipit parametrelerinde küçük değişiklikler bildirilmiştir.
Serum transaminaz seviyeleri
Glimid (rosiglitazon) (3.600 hasta yılı maruziyeti) ile tedavi edilen 4.598 hastada onay öncesi klinik çalışmalarda ve glimid (rosiglitazon) ile tedavi edilen 1.456 hastada (4.954 hasta yılı maruziyeti) 4-6 yıllık uzun süreli bir çalışmada ilaca bağlı hepatotoksisite kanıtı yoktu.
Ön onay kontrollü çalışmalarda, glimid (rosiglitazon) ile tedavi edilen hastaların% 0.2'sinde plasebo üzerinde% 0.2 ve aktif karşılaştırıcılarda% 0.5'e kıyasla ALT> 3X'te normal üst sınır artmıştır. Glimid (rosiglitazon) ile tedavi edilen hastalarda ALT artışları geri dönüşümlüdür. Glimid (rosiglitazon) ile tedavi edilen hastaların% 0.3'ünde plasebo ile tedavi edilen% 0.9'una ve aktif karşılaştırıcılarla tedavi edilen hastalarda% 1'ine hiperbilirubinemi bulundu. Onay öncesi klinik çalışmalarda, karaciğer yetmezliğine yol açan kendine özgü ilaç reaksiyonları vakası yoktu.
4-6 yıllık klinik çalışmada, glimid (rosiglitazon) (4.954 hasta yılı maruziyeti), gliburid (4.244 hasta yılı maruziyeti) veya metformin (4.906 hasta yılı maruziyeti) ile tedavi edilen hastalar monoterapi ile aynı orana sahipti ALT -> 3X normalin üst sınırına yükselin (0.
RECORD çalışmasında, glimide (rosiglitazon) ek olarak metformin veya sülfonilüre (10.849 hasta yılı maruziyeti) ve metformin artı sülfonilüre (10.209 hasta yılı maruziyeti) randomize edilen randomize hastalarda ALT artışı normalin ≥3X üst sınırına yükselmiştir. .
Pazarlama sonrası deneyim
Klinik çalışmalardan bildirilen yan etkilere ek olarak, onaylandıktan sonra glimid (rosiglitazon) kullanımı sırasında aşağıda açıklanan olaylar tespit edilmiştir. Bu olaylar, bilinmeyen büyüklükteki bir popülasyondan gönüllü olarak bildirildiğinden, sıklığınızı güvenilir bir şekilde tahmin etmek veya her zaman ilaca maruz kalma ile nedensel bir ilişki kurmak mümkün değildir.
Hacim genişlemesi ile ilişkili olabilecek tiazolidindion tedavisi alan hastalarda ölümcül sonuçlu veya ölümcül olmayan ciddi advers olaylar bildirilmiştir (ör. kalp yetmezliği, pulmoner ödem ve plevral efüzyon).
Nedensellik belirlenmemiş olmasına rağmen, hepatit, karaciğer enzim yükselmelerinden ölümcül sonuçla ve ölümcül sonuç olmadan normal ve karaciğer yetmezliğinin üst sınırının 3 veya daha fazla katına kadar glimid (rosiglitazon) pazarlama sonrası raporları vardır.
Döküntü, kaşıntı, ürtiker, anjiyoödem, anafilaktik reaksiyon, Stevens-Johnson sendromundan pazarlama sonrası glimid (rosiglitazon) raporları vardır.
insan doz aşımı hakkında sadece sınırlı veri vardır. Gönüllülerdeki klinik çalışmalarda, glimid (rosiglitazon) 20 mg'a kadar oral dozlarda uygulandı ve iyi tolere edildi. Doz aşımı durumunda, hastanın klinik durumu ile belirlenen uygun destekleyici tedavi başlatılmalıdır.
Lipid anormallikleri olan hastalar glimid (rosiglitazon) ile yapılan klinik çalışmalardan çıkarılmamıştır. Önerilen doz aralığında yapılan 26 haftalık kontrollü çalışmaların hepsinde, monoterapi olarak glimid (rosiglitazon), toplam kolesterol, LDL ve HDL'de bir artış ve serbest yağ asitlerinde bir azalma ile ilişkilendirilmiştir. Bu değişiklikler plasebo veya gliburid kontrollerinden istatistiksel olarak anlamlı farklılık göstermiştir (Tablo 7).
LDL büyümesi öncelikle glimid (rosiglitazon) tedavisinin ilk 1 ila 2 ayında meydana geldi ve LDL seviyeleri çalışmalar boyunca taban çizgisinin üzerinde kaldı. Buna karşılık, HDL zamanla yükselmeye devam etti. Sonuç olarak, LDL / HDL oranı 2 aylık tedaviden sonra zirve yaptı ve daha sonra zamanla azalmış gibi görünüyordu. Lipid değişikliklerinin zamansal doğası nedeniyle, 52 haftalık, glikurid kontrollü çalışma, lipitler üzerindeki uzun vadeli etkileri değerlendirmek için en uygun olanıdır. Başlangıçta, 26. hafta ve 52. haftada, günde iki kez 4 mg glimid (rosiglitazon) için ortalama LDL / HDL oranları 3.1, 3.2 ve 3.0 idi. Gliburid için karşılık gelen değerler 3.2, 3.1 ve 2.9 idi. 52. haftada glimid (rosiglitazon) ve gliburid arasındaki taban çizgisinden değişimdeki farklılıklar istatistiksel olarak anlamlıydı.
Glimid (rosiglitazon) ile diğer hipoglisemik ajanlarla kombinasyon halinde tedaviden sonra LDL ve HDL değişiklikleri paterni genellikle monoterapide glimid (rosiglitazon) ile benzerdi.
Glimid (Rosiglitazon) ile tedavi sırasında trigliseritlerde değişiklikler değişkendi ve genellikle plasebo veya gliburid kontrollerinden istatistiksel olarak farklı değildi. Maks.1 17.5 17.9 26.4 26.4 26.9 26.6 Taban çizgisinden değişim (Ortalama) +% 0.2 -7.8% -14.7% -2.4 LDL N 19040037417516016133 Taban çizgisi (ortalama)% 123,7 126,8 125,3 142,7 141,9 142,1 142,1 Taban çizgisinden değişim (ortalama) +% 4,8 +% 14,6 HDL N 208 429 436 184170170145 Temel (Ortalama)% 44,1 44,4 43,0 47,2 47,7 48,4 48,3 Başlangıçtan (Ortalama) +% 8,0 +% 11,4 + 14,2 + a Gruplar günde bir kez ve günde iki kez gruplandırıldı.
Maksimum plazma konsantrasyonu (Cmax) ve rosiglitazon eğrisinin (AUC) altındaki alan, terapötik doz aralığı üzerindeki dozla orantılı olarak artar (Tablo 8). Eliminasyon yarılanma ömrü 3 ila 4 saattir ve dozdan bağımsızdır.
Tablo 8: Ortalama (SD) Rosiglitazon için farmakokinetik parametreler Oral tek dozlara göre (N = 32)
Parametreler | 1 mg oruç | 2 mg oruç | 8 mg oruç | 8 mg astarlı |
AUC0-inf (ng.h / mL) | 358 (112) | 733 (184) 'e bakınız | 2.971 (730) 'da tarif edilmiştir | 2.890 (795) |
Cmax (ng / mL) | 76 (13) | 156 (42) | 598 (117) | 432 (92) |
T½ (h) | 3.16 (0.72) | 3.15 (0.39) | 3.37 (0.63) | 3,59 (0,70) |
CL / F (L / s) | 3.03 (0.87) | 2.89 (0.71) | 2.85 (0.69) | 2.97 (0.81) |
AUC = eğrinin altındaki alan; Cmax = maksimum konsantrasyon; T½ = terminal yarılanma ömrü; CL / F = oral klerens. |
Emilim
Rosiglitazonun mutlak biyoyararlanımı% 99'dur. En yüksek plazma konsantrasyonları dozlamadan yaklaşık 1 saat sonra gözlenir. Rosiglitazonun gıda ile uygulanması toplam maruziyeti (EAA) değiştirmedi, ancak Cmax'ta yaklaşık% 28 azalma ve Tmax'ta (1.75 saat) bir gecikme oldu. Bu değişiklikler muhtemelen klinik olarak anlamlı değildir; bu nedenle glimid (rosiglitazon) yiyecekle birlikte veya yiyeceksiz uygulanabilir.
Dağıtım
Rosiglitazonun ortalama (% 30) oral dağılım hacmi (Vss / F), farmakokinetik popülasyon analizine dayanarak yaklaşık 17.6 (% 30) litredir. Rosiglitazonun% 99.8'i plazma proteinlerine, özellikle albümine bağlıdır.
Metabolizma
Rosiglitazon, değişmemiş bir ilaç idrarla atılmadan büyük ölçüde metabolize edilir. Metabolizmanın ana yolları N-demetilasyon ve hidroksilasyon, ardından sülfat ve glukuronik asit ile konjugasyon idi. Tüm dolaşımdaki metabolitler ebeveynlerden çok daha az güçlüdür ve bu nedenle rosiglitazonun insülin duyarlılaştırıcı aktivitesine katkıda bulunması beklenmez.
İn vitro veriler, rosiglitazonun ağırlıklı olarak sitokrom P450 (CYP) izoenzimi 2c8 tarafından metabolize edildiğini ve CYP2C9'un bir yan yol olarak katkıda bulunduğunu göstermektedir.
Eliminasyon
Oral veya intravenöz uygulamadan sonra [14C] rosiglitazon maleat yaklaşık% 64 veya idi. Plazma yarılanma ömrü [14C] ilgili malzeme 103 ila 158 saat arasında değişmektedir.
Nüfus farmakokinetiği Tip 2 diyabetli hastalarda
642 erkek ve tip 2 diyabetli (35 ila 80 yaş arası) 405 kadın dahil olmak üzere 3 büyük klinik çalışmadan elde edilen popülasyon farmakokinetik analizleri, rosiglitazonun farmakokinetiğinin yaş, ırk, sigara veya alkol tüketiminden etkilenmediğini göstermiştir. Vücut ağırlığının artmasıyla hem oral klerensin (CL / F) hem de oral kararlı dağılım hacminin (Vss / F) arttığı gösterilmiştir. Öngörülen CL / F ve Vss / F değerleri aralığı, bu analizlerde gözlemlenen ağırlık aralığının üzerinde <1.7 kat ve <2.3 kat değişmiştir.. Ek olarak, rosiglitazon CL / F'nin hem ağırlıktan hem de cinsiyetten etkilendiği ve kadın hastalarda daha düşük olduğu gösterilmiştir (yaklaşık% 15) .
However, we will provide data for each active ingredient