Mignar

Mignar, tip 2 diabetes mellituslu yetişkinlerde kan şekeri kontrolünü iyileştirmek için diyet ve egzersize ek olarak endikedir.

Diabetes mellitus'un Mignar tabletleri veya diğer farmakolojik ajanlarla tedavisi için sabit bir dozlama programı yoktur. Mignar'ın dozu hem etkinlik hem de tolerans temelinde kişiselleştirilmelidir, böylece önerilen maksimum 100 mg doz günde üç kez aşılmaz. Mignar, her ana yemeğin başında günde üç kez alınmalıdır. Mignar 25 mg ile başlatılmalı ve hem gastrointestinal yan etkileri azaltmak hem de hastanın yeterli glisemik kontrolü için gereken minimum dozu tanımlamak için dozaj kademeli olarak arttırılmalıdır. Mignar'a terapötik yanıtı belirlemek ve hasta için minimum etkili dozu tanımlamak için başlatma ve doz titrasyonu sırasında bir saatlik postprandiyal plazma glikozu kullanılabilir.

Daha sonra glikosile hemoglobin yaklaşık 3 aylık aralıklarla ölçülmelidir. Terapötik amaç, monoterapi olarak veya bir sülfonilüre ile kombinasyon halinde en düşük etkili Mignar dozu kullanılarak hem postprandiyal plazmaglukoz hem de glikosile hemoglobin seviyelerini normale veya neredeyse normale düşürmek olmalıdır.

Başlangıç dozu

Mignar'ın önerilen başlangıç dozu 25 mg'dır ve her ana öğünün başında günde üç kez oral yoldan uygulanır. Bununla birlikte, bazı hastalar gastrointestinal yan etkileri en aza indirmek ve uygulama sıklığını günde üç kez kademeli olarak arttırmak için günde bir kez 25 mg ile başlamaktan yararlanabilir.

Bakım dozu

Mignar'ın olağan idame dozu günde üç kez 50 mg'dır, ancak bazı hastalar dozu günde üç kez 100 mg'a çıkarmaktan yararlanabilir. Olası gastrointestinal yan etkilere adaptasyona izin vermek için, mignar tedavisine günde üç kez 25 mg'lık bir dozda başlanması ve daha sonra ayarlamaya izin vermek için kademeli olarak titrat yapılması önerilir. Günde üç kez 25 mg rejimin 4 ila 8 haftasından sonra, doz yaklaşık üç ay boyunca günde üç kez 50 mg'a çıkarılmalı, daha sonra terapötik yanıtı değerlendirmek için glikosile hemoglobin seviyesi ölçülmelidir. Glikosile hemoglobin seviyesi bu noktada tatmin edici değilse, doz günde 3 kez, önerilen maksimum doz olan 100 mg'a yükseltilebilir.

Kontrollü çalışmalardan toplanan veriler, önerilen doz aralığında hem HbA1c hem de bir saatlik postprandiyal plazmaglukoz için bir doz yanıtı olduğunu gösterir. Bununla birlikte, aynı çalışmada hasta dozlarının titrasyonunun glisemik kontrol üzerindeki etkisi hiçbir çalışmada incelenmemiştir. Günde üç kez 100 mg'a kadar bir titrasyonda postprandiyal glikoz veya glikosile hemoglobin seviyelerinde daha fazla azalma gözlenmezse, bir doz azalması düşünülmelidir. Etkili ve tolere edilebilir bir dozaj oluşturulduktan sonra korunmalıdır.

Maksimum dozaj

Önerilen maksimum Mignar dozu günde üç kez 100 mg'dır. Klinik bir çalışmada, günde üç kez 200 mg, ilave kan şekeri kontrolü ile sonuçlandı, ancak yukarıda açıklanan gastrointestinal semptomların insidansını arttırdı.

Sülfonilüre alan hastalar

Sülfonilüreler hipoglisemiye neden olabilir. Sülfonilüreler ile kombinasyon halinde Mignar alan hastalarda hipoglisemi insidansında, klinik bir çalışmada sadece sülfonilüre alan hastalarda hipoglisemi insidansına kıyasla artış olmamıştır. Bununla birlikte, bir sülfonilüre ile kombinasyon halinde uygulanan Mignar, kan şekerinde daha fazla azalmaya yol açar ve iki aktif maddenin ilave etkileri nedeniyle hipoglisemi riskini artırabilir. Hipoglisemi meydana gelirse, bu ajanların dozajında uygun ayarlamalar yapılmalıdır (bkz ÖNLEMLER).

Mignar tabletleri aşağıdaki hastalarda kontrendikedir

• Diyabetik ketoasidoz
• İnflamatuar bağırsak hastalıkları, bağırsak ülserleri veya kısmi darmobstrüksiyon ve bağırsak tıkanıklığına yatkın hastalarda
• Belirgin sindirim veya emilim bozuklukları veya bağırsakta artan gaz oluşumu nedeniyle kötüleşebilecek durumlar ile ilişkili kronik bağırsak hastalıkları
• İlaca veya bileşenlerine karşı aşırı duyarlılık.

UYARILAR

Bilgi verilmedi..

ÖNLEMLER

Makrovasküler sonuçlar

Mignar veya başka bir antidiyabetik ile makrovasküler risk azaltımına dair kesin kanıtlar sağlayan klinik bir çalışma yapılmamıştır.

genel

Hipoglisemi

Etki mekanizması nedeniyle, Mignar tek başına uygulandığında oruç veya postprandiyal durumda hipoglisemiye neden olmamalıdır. Sülfonilüreler ve insülin hipoglisemiye neden olabilir. Bir sülfonilüre veya insülin ile kombinasyon halinde uygulanan Mignar tabletleri kan şekerinde daha fazla azalmaya neden olduğundan, bu sülfonilüre veya insülinin hipoglisemik potansiyelini artırabilir. Bu ilaçlarla kombinasyon halinde Mignar kullanırken sülfonilüre veya insülin dozunu azaltmayı düşünün.

Hafif ila orta şiddette hipoglisemi tedavisinde emilimi Mignar tarafından geciktirilmeyen oral glikoz (dekstroz), sükroz (boru şekeri) yerine kullanılmalıdır. Hidrolizi Mignar tarafından glikoz ve fruktoza inhibe edilen sükroz, hipogliseminin hızlı bir şekilde düzeltilmesi için uygun değildir. Şiddetli hipoglisemi, intravenöz glikoz infüzyonu veya glukagon enjeksiyonunun kullanılmasını gerektirebilir.

Kan şekerinin kontrol kaybı

Diyabet hastaları ateş, travma, enfeksiyon veya cerrahi gibi strese maruz kalırsa, kan şekerinin geçici kontrol kaybı olabilir. Bu zamanlarda geçici insülin tedavisi gerekebilir.

Böbrek yetmezliği

Böbrek yetmezliği olan gönüllülerde mignar plazma konsantrasyonları, böbrek yetmezliği derecesi ile orantılı olarak artmıştır. Önemli böbrek yetmezliği olan diyabet hastalarında (serum kreatinin> 2.0 mg / dL) uzun süreli klinik çalışmalar yapılmamıştır. Bu nedenle, bu hastaların Mignar ile tedavisi önerilmez.

Laboratuvar testleri

Mignar'a terapötik yanıt düzenli kan şekeri testleri ile izlenebilir. Uzun süreli kan şekeri kontrolünü izlemek için glikosile hemoglobin seviyelerinin ölçülmesi önerilir.

Kanserojenez, mutajenez ve doğurganlık bozukluğu

Miglitol, 21 ay boyunca farelere yaklaşık 500 mg / kg vücut ağırlığı (AUC'ye dayalı insan maruziyetinin beş katından fazla) dozlarında uygulandı. İki yıllık bir sıçan çalışmasında, gıdalarda AUC'ye dayalı maksimum insan maruziyeti ile karşılaştırılabilir maruziyetlerde miglitol uygulandı. Miglitol ile diyet tedavisinden kaynaklanan kanserojenlik kanıtı yoktu.

İn vitromiglitolün bakteriyel mutajenez - (Ames -) tahlilinde ve ökaryotik ileri mutasyon tahlilinde (CHO / HGPRT) mutajenik olmadığı bulunmuştur. Miglitolün fare mikronükleus testinde klastojenik etkisi yoktu in vivo Ölümcül tahlilde kalıtsal mutasyon tespit edilmemiştir.

300 mg / kg vücut ağırlığı dozunda miglitol ile oral yoldan tedavi edilen Wistar sıçanları üzerinde kombine erkek ve dişi doğurganlık çalışması yapılmıştır (vücut yüzeyine göre maksimum insan maruziyetinin yaklaşık 8 katı) üreme performansı veya üreme yeteneği üzerinde herhangi bir yasadışı etkiye neden olmamıştır. Yavruların hayatta kalması, büyümesi, gelişmesi ve doğurganlığı etkilenmemiştir.

Gebelik

Teratojenik etkiler

Mignar'ın hamile kadınlarda güvenliği belirlenmemiştir. Sıçanlar üzerinde, vücut yüzeyine göre önerilen maksimum insan maruziyetinin yaklaşık 1.5, 4 ve 12 katı bir içeriğe karşılık gelen 50, 150 ve 450 mg / kg'lık dozlarda gelişimsel toksikolojik çalışmalar yapılmıştır. Yaklaşık 0 seviyesine karşılık gelen 10, 45 ve 200 mg / kg'lık tavşan dozlarında. İnsan maruziyetinin 5, 3 ve 10 katı incelenmiştir. Bu çalışmalar miglitol nedeniyle fetal malformasyonlara dair bir kanıt göstermemiştir. Sıçanlar için insan dozunun (vücut yüzeyine göre) 4 ve 3 katına kadar miglitol dozları veya. Tavşanlar doğurganlıkta bozulma veya fetüse zarar verme belirtisi göstermedi. Bu çalışmalarda test edilen en yüksek dozlar, sıçanda 450 mg / kg ve tavşanda 200 mg / kg, maternal ve / veya fetal toksisiteyi teşvik etti. Fetotoksisite, sıçan çalışmasında fetal ağırlıkta hafif fakat önemli bir azalma ve fetal ağırlıkta hafif bir azalma, fetal iskeletin gecikmiş kemikleşmesi ve tavşan çalışmasında yaşayamayan fetüslerin oranında bir artış ile gösterilmiştir. Sıçanlarda yapılan peri-postnatal çalışmada, NOAEL (gözlemlenen yan etki seviyesi yok) 100 mg / kg (vücut yüzeyine göre insan maruziyetinin yaklaşık dört katı) idi. Sıçan-peri-postnatal çalışmada yüksek dozda (300 mg / kg) ölü doğmuş yavrularda bir artış bulundu, ancak sıçanların doğum segmentindeki yüksek dozda (450 mg / kg) - gelişimsel toksisite çalışması . Aksi takdirde, sıçan gelişimsel toksisitesinde veya peripostnatal çalışmalarda sağkalım, büyüme, gelişme, davranış veya doğurganlık üzerinde olumsuz bir etki olmamıştır. Bununla birlikte, hamile kadınlarda yeterli ve iyi kontrollü bir çalışma yoktur. Hayvan üreme çalışmaları her zaman insan tepkisini tahmin etmediğinden, miglitol sadece açıkça gerekli olduğunda hamilelik sırasında kullanılmalıdır.

Emziren anneler

Miglitolün anne sütüne çok sınırlı bir ölçüde atıldığı gösterilmiştir. Sütteki toplam atılım, 100 mg maternal dozun% 0.02'si idi. Emziren bir bebeğe tahmini maruz kalma, anne dozunun yaklaşık% 0.4'üdür. Anne sütündeki miglitol seviyeleri son derece düşük olmasına rağmen, emziren bir kadına Mignar verilmemesi önerilir.

Pediatrik kullanım

Pediatrik hastalarda Mignar'ın güvenliği ve etkinliği belirlenmemiştir.

Geriatrik uygulama

Amerika Birleşik Devletleri'nde Mignar ile yapılan klinik çalışmalarda toplam denek sayısından, güvenlik analizi için geçerli olan hastalar 65'in üzerinde% 24 ve 75'in üzerinde% 3'tür. Bu denekler ve genç denekler arasında genel güvenlik ve etkinlik farklılıkları gözlenmemiştir. Miglitolün farmakokinetiği yaşlı ve genç erkeklerde (grup başına n = 8) incelenmiştir. İki grup arasında 3 gün boyunca günde 3 kez 100 mg dozda hiçbir fark bulunmadı.

Sindirim sistemi

Gastrointestinal semptomlar mignar tabletlere en sık görülen reaksiyonlardır. Plasebo kontrollü ABD çalışmalarında karın ağrısı, ishal ve şişkinlik sıklığı% 11.7,% 28.7 ve idi. Günde üç kez 25 100 mg Mignar ile tedavi edilen 962 hastada% 41.5, plasebo ile tedavi edilen 603 hastada karşılık gelen vakalar% 4.7,% 10.0 ve% 12.0 idi. İshal ve karın ağrısı sıklığı, tedavinin devamı ile azalma eğilimindedir.

Dermatolojik

Mignar ile tedavi edilen hastaların% 4.3'ünde, plasebo ile tedavi edilen hastaların% 2.4'ünde döküntü bildirilmiştir. Döküntüler genellikle geçiciydi ve çoğu doktor tarafından Mignar ile ilgisi olmadığına karar verildi.

Anormal laboratuvar bulguları

Düşük serum demiri, Mignar ile tedavi edilen hastalarda (% 9.2) plasebo ile tedavi edilen hastalara (% 4.2) göre daha yaygındı, ancak çoğu durumda devam etmedi ve hemoglobinde azalma veya diğer hematolojik endeksleri değiştirmedi.

Pazarlama sonrası deneyim

Onaydan sonra Mignar kullanımı sırasında aşağıdaki yan etkiler bildirilmiştir. Bu reaksiyonlar, belirsiz büyüklükteki bir popülasyondan gönüllü olarak bildirildiğinden, sıklığınızı güvenilir bir şekilde tahmin etmek veya ilaca maruz kalma ile nedensel bir ilişki kurmak genellikle mümkün değildir.

Gastrointestinal hastalıklar: ileus (paralitik ileus dahil), subileus, gastrointestinal ağrı, bulantı, karın genişlemesi.

Pnömatozis Sistositler Bağırsak

Mignar dahil alfa-glukosidaz inhibitörlerinin kullanımı ile ilgili pnömatozis sistoidleri bağırsaklarının nadir pazarlama sonrası raporları vardır. Pnömatoz kistoidleri bağırsak ishal, mukus akıntısı, rektal kanama ve kabızlık belirtileri ile ortaya çıkabilir.

Komplikasyonlar arasında pnömoperiton, volvulus, bağırsak tıkanıklığı, intussepsiyon, bağırsak kanaması ve bağırsak perforasyonu sayılabilir. Pnömatoz kistoidleri intestinalis mignardan şüpheleniliyorsa ve ilgili tanısal görüntülemeyi gerçekleştirin.

sülfonilürelerin veya insülinin aksine, aşırı dozda tabletler hipoglisemiye yol açmaz. Doz aşımı şişkinlik, ishal ve karın rahatsızlığında geçici artışlara neden olabilir. Mignar'da ekstraintestinal etkilerin olmaması nedeniyle, aşırı doz durumunda ciddi sistemik reaksiyonlar beklenmez.

Emilim

Miglitol emilimi yüksek dozlarda doyurulur: 25 mg'lık bir doz tamamen emilirken, 100 mg'lık bir doz% 50 -% 70 emilir. Tüm dozlar için pik konsantrasyonlara 2 ila 3 saat içinde ulaşılır. Miglitolün sistemik emiliminin terapötik etkisine katkıda bulunduğuna dair bir kanıt yoktur.

Dağıtım

Miglitolün protein bağlanması ihmal edilebilir (<% 4.0). Miglitol, esas olarak hücre dışı sıvıdaki dağılıma karşılık gelen 0.18 L / kg'lık bir dağılım hacmine sahiptir.

Metabolizma

Miglitol insanlarda veya incelenen hayvan türlerinde metabolize olmaz. Plazma, idrar veya dışkıda sistemik veya sistemik metabolizma eksikliğini gösteren hiçbir metabolit tespit edilmemiştir.

Eliminasyon

Miglitol, değişmemiş bir ilaç olarak böbrek atılımı ile elimine edilir. 25 mg'lık bir dozdan sonra, idrardaki dozun% 95'inden fazlası 24 saat içinde geri kazanılır. Daha yüksek dozlarda, ilacın idrardan kümülatif geri kazanımı, eksik biyoyararlanım nedeniyle biraz daha azdır. Miglitolün plazmadan eliminasyon yarılanma ömrü yaklaşık 2 saattir.