Дизаверокс

Film kaplı tabletlerin her biri 300 mg abakavir (sülfat olarak), 150 mg lamivudin ve 300 mg zidovudin içerir.

Yardımcı maddelerin tam listesi için bkz. Bölüm 6.1.

Abakavir / Lamivudin / Zidovudin, İnsan İmmün Yetmezlik Virüsü (HIV) ile enfekte olan yetişkin hastaların tedavisi için endikedir (bkz. Bölüm 4.4 ve 5.1). Bu sabit kombinasyon, aynı dozlarda ayrı ayrı kullanılan üç bileşenin (abakavir, lamivudin ve zidovudin) yerini alır. Tedavinin ilk 6 ila 8 haftasında ayrı abakavir, lamivudin ve zidovudin alımı ile tedaviye başlanması önerilir (bkz. Bölüm 4.4). Bu sabit kombinasyonun seçimi sadece tedaviye uyum için potansiyel kriterlere değil, aynı zamanda ve her şeyden önce beklenen etkinlik ve bu üç nükleosid analogunun alınmasıyla ilişkili riske dayanmalıdır.

Abakavir / Lamivudin / Zidovudin'in yararının gösterilmesi, esas olarak, hastalığın ilerlememiş bir aşaması olan, hiç veya az antiretroviral almayan hastalarda yapılan çalışmaların sonuçlarına dayanmaktadır. Viral yükü yüksek olan hastalarda (> 100.000 kopya / ml), bu tedavinin seçimine özel dikkat gösterilmelidir (bkz. Bölüm 5.1).

Mevcut verilere dayanarak, bu üç nükleosidin sabit ilişkisi ile elde edilen virolojik baskılanmanın, özellikle arttırılmış proteaz inhibitörleri veya ters transkriptazın nükleosid olmayan inhibitörleri dahil olmak üzere diğer çok terapilerle elde edilenden daha az olabileceği görülmektedir ; Sonuç olarak, Abakavir / Lamivudin / Zidovudin kullanımı sadece belirli durumlarda dikkate alınmalıdır (Örneğin, tüberküloz ile birlikte enfeksiyon durumunda).

Abakavir ile tedaviye başlamadan önce, etnik kökene bakılmaksızın HIV ile enfekte olmuş herhangi bir hastada HLA-B * 5701 aleli taraması yapılmalıdır (bkz. Bölüm 4.4). Abakavir, HLA-B * 5701 aleli olan hastalarda kullanılmamalıdır.

Abakavir / Lamivudin / Zidovudin, İnsan İmmün Yetmezlik Virüsü (HIV) ile enfekte olan yetişkin hastaların tedavisi için endikedir (bkz. Bölüm 4.4 ve 5.1). Bu sabit kombinasyon, aynı dozlarda ayrı ayrı kullanılan üç bileşenin (abakavir, lamivudin ve zidovudin) yerini alır. Tedavinin ilk 6 ila 8 haftasında ayrı abakavir, lamivudin ve zidovudin alımı ile tedaviye başlanması önerilir (bkz. Bölüm 4.4). Bu sabit kombinasyonun seçimi sadece tedaviye uyum için potansiyel kriterlere değil, aynı zamanda ve her şeyden önce beklenen etkinlik ve bu üç nükleosid analogunun alınmasıyla ilişkili riske dayanmalıdır.

Abakavir / Lamivudin / Zidovudin'in yararının gösterilmesi, esas olarak, hastalığın ilerlememiş bir aşaması olan, hiç veya az antiretroviral almayan hastalarda yapılan çalışmaların sonuçlarına dayanmaktadır. Viral yükü yüksek olan hastalarda (> 100.000 kopya / ml), bu tedavinin seçimine özel dikkat gösterilmelidir (bkz. Bölüm 5.1).

Mevcut verilere dayanarak, bu üç nükleosidin sabit ilişkisi ile elde edilen virolojik baskılanmanın, özellikle arttırılmış proteaz inhibitörleri veya ters transkriptazın nükleosid olmayan inhibitörleri dahil olmak üzere diğer çok terapilerle elde edilenden daha az olabileceği görülmektedir ; Sonuç olarak, Abakavir / Lamivudin / Zidovudin kullanımı sadece belirli durumlarda dikkate alınmalıdır (Örneğin, tüberküloz ile birlikte enfeksiyon durumunda).

Abakavir ile tedaviye başlamadan önce, etnik kökene bakılmaksızın HIV ile enfekte olmuş herhangi bir hastada HLA-B * 5701 aleli taraması yapılmalıdır (bkz. Bölüm 4.4). Abakavir, HLA-B * 5701 aleli olan hastalarda kullanılmamalıdır.

Son dönem böbrek yetmezliği olan hastalar.

Zidovudin, ABACAVIR / LAMIVUDINE / ZIDOVUDINE MYLAN 300 mg / 150 mg / 300 mg varlığı nedeniyle, film kaplı tablet anormal derecede düşük nötrofil seviyesi (<0.75 x 109 / l) veya anormal derecede düşük olan hastalarda kontrendikedir. hemoglobin seviyesi <7.

Abakavir, lamivudin ve zidovudin ile ilgili özel uyarılar ve önlemler aşağıda açıklanmaktadır. Abakavir / Lamivudin / Zidovudin'in sabit kombinasyonuna özgü bir uyarı veya ek önlem yoktur. Aşırı duyarlılık reaksiyonları (ayrıca bkz. Bölüm 4.8) :

Abakavir, ateş ve / veya döküntü ile karakterize edilen aşırı duyarlılık reaksiyonları riski (bkz. Bölüm 4.8) ve ayrıca çok yapraklı hasarı yansıtan diğer semptomlarla ilişkilidir. Abakavir ile aşırı duyarlılık reaksiyonları gözlenmiştir; bazıları hastanın hayatı tehdit eden durumunu içeriyordu ve nadir durumlarda düzgün yönetilmediğinde ölümcüldür.

HLA-B * 5701 aleli olan hastalarda abakavire karşı aşırı duyarlılık reaksiyonu gelişme riski yüksektir. Bununla birlikte, bu aleli olmayan ancak düşük frekansı olan hastalarda abakavire aşırı duyarlılık reaksiyonları bildirilmiştir.

Bu nedenle, aşağıdaki önerilere uyulmalıdır:

· Tedaviye başlamadan önce hastanın HLA-B * 5701 durumu her zaman aranmalıdır.

Abakavir / lamivudin / zidovudin asla HLAB * 5701 pozitif statülü hastalarda veya abakavir içeren önceki bir tedavi sırasında abakavire aşırı duyarlılık reaksiyonundan şüphelenilen HLA-B * 5701 negatif hastalarda başlatılmamalıdır.

· HLA-B * 5701 alelinin yokluğunda bile aşırı duyarlılık reaksiyonundan şüpheleniliyorsa abakavir / lamivudin / zidovudin ile tedavi derhal kesilmelidir. Aşırı duyarlılık reaksiyonunun başlamasından sonra abakavir / lamivudin / zidovudin tedavisinin kesilmesinin ertelenmesi hayatı tehdit eden bir reaksiyona neden olabilir.

· Şüpheli aşırı duyarlılık reaksiyonuna bağlı abakavir / lamivudin / zidovudin ile tedaviyi durdurduktan sonra, abakavir / lamivudin / zidovudin veya abakavir içeren başka bir ilaç asla tekrar verilmemelidir .

· Aşırı duyarlılık reaksiyonundan şüphelenildikten sonra abakavir içeren tedavinin yeniden başlaması, semptomların saatler içinde hızlı bir şekilde tekrarlanmasına neden olabilir. Bu nüks genellikle ilk bölümden daha şiddetlidir ve hayatı tehdit eden hipotansiyona ve ölüme yol açabilir.

· Abakavirin yeniden başlamasını önlemek için, aşırı duyarlılık reaksiyonu olduğundan şüphelenilen hastalardan kalan abakavir / lamivudin / zidovudin tabletlerini iade etmeleri istenecektir.

Abakavire karşı aşırı duyarlılık reaksiyonunun klinik açıklaması

Abakavire karşı aşırı duyarlılık reaksiyonları klinik çalışmalarda ve pazarlama sonrası takipte iyi karakterize edilmiştir. Semptomlar genellikle abakavir tedavisinin ilk altı haftasında ortaya çıkar (ortan başlangıç zamanı 11 gündür), ancak bu reaksiyonlar tedavi sırasında herhangi bir zamanda ortaya çıkabilir.

Abakavire karşı neredeyse tüm aşırı duyarlılık reaksiyonlarında ateş ve / veya döküntü vardır. Abakavire aşırı duyarlılık reaksiyonlarında görülen diğer belirti ve semptomlar, solunum ve gastrointestinal semptomlar dahil olmak üzere bölüm 4.8'de detaylandırılmıştır. Bu tür semptomların aşırı duyarlılık reaksiyonu ve solunum durumu (pnömoni, bronşit, farenjit) veya gastroenterit arasında tanısal bir hataya yol açabileceğini lütfen unutmayın.

Bu aşırı duyarlılık reaksiyonu ile ilişkili semptomlar tedavinin devamı ile kötüleşir ve hayatı tehdit edici olabilir. Bu semptomlar genellikle abakavir ile tedaviyi durdururken ortadan kalkar.

Nadir durumlarda, aşırı duyarlılık reaksiyonu belirtileri dışındaki nedenlerle abakavir ile tedaviyi bırakan hastalar, abakavir ile tedavinin yeniden başlamasından sonraki saatler içinde hayatı tehdit eden reaksiyonlar yaşamıştır (bkz. Bölüm 4.8). Bu tip bir hastada abakavirin yeniden başlaması, tıbbi yardımın hızla erişilebilir olduğu bir ortamda yapılmalıdır.

Laktik asidoz

Zidovudin uygulandıktan sonra genellikle hepatomegali ve yağlı karaciğer ile ilişkili laktik asidoz bildirilmiştir. Erken belirtiler (semptomatik hiperlaktatemi) hafif sindirim bozuklukları (bulantı, kusma ve karın ağrısı), genel rahatsızlık hissi, iştah kaybı, kilo kaybı, solunum semptomları (hızlı ve / veya derin nefes alma) veya nörolojik (motor eksikliği dahil) içerir.

Laktik asidoz yüksek mortaliteye neden olur ve pankreatit, karaciğer yetmezliği veya böbrek yetmezliği ile ilişkili olabilir.

Laktik asidoz genellikle birkaç ay olmasa da birkaç ay tedaviden sonra ortaya çıkar.

Semptomatik hiperlaktatemi ve metabolik / laktik asidoz, aktif hepatomegali veya transaminazların hızlı yükselmesi durumunda zidovudin tedavisi kesilmelidir.

Zidovudin uygulaması, hepatomegali, hepatit veya karaciğer hasarı ve yağlı karaciğer hastalığı (bazı ilaçlar veya alkol dahil) için bilinen herhangi bir risk faktörü olan tüm hastalarda (özellikle obez kadınlar) özellikle dikkatli bir şekilde yapılacaktır. Hepatit C ile enfekte olan ve interferon-alfa ve ribavirin ile tedavi edilen hastalar özellikle maruz kalmaktadır.

Yüksek riskli hastalar yakından izlenmelidir.

Utero maruziyetinden sonra mitokondriyal disfonksiyon

Nükleosid ve nükleotid analoglarının mitokondriyal fonksiyon üzerinde az çok ciddi bir etkisi olabilir, en belirgin etki stavudin, didanosin ve zidovudin ile gözlenir. Mitokondriyal disfonksiyon, HIV ile enfekte olmayan, utero ve / veya doğum sonrası dönemde nükleosid analoglarına maruz kalan bebeklerde, çoğunluğu zidovudin ile ilişkili olan bildirilmiştir. Esas olarak bildirilen yan etkiler hematolojik bozukluklar (anemi, nötropeni) ve metabolik bozukluklardır (hiperlaktatemi, hiperlipasemi). Bu yan etkiler genellikle geçicidir. Nadir durumlarda (hipertoni, konvülsiyonlar, davranış bozuklukları) geç başlangıçlı nörolojik bozukluklar bildirilmiştir. Bu nörolojik bozuklukların geçici veya kalıcı doğası bugüne kadar belirlenmemiştir. Bu veriler, etiyolojinin bilinmediği ciddi klinik belirtiler, özellikle nörolojik belirtiler sergileyen uteroda nükleosid veya nükleotit analoglarına maruz kalan tüm çocuklarda dikkate alınmalıdır. Bu veriler, hamile kadınlarda antiretroviral tedavinin HIV'in maternal-fetal bulaşmasının önlenmesinde kullanımına ilişkin mevcut ulusal önerileri değiştirmemektedir

Lipoatrofi

Zidovudin ile tedavi, mitokondriyal toksisiteye bağlı subkütan yağ kaybı ile ilişkiliydi. Lipoatrofinin insidansı ve şiddeti kümülatif maruziyetle bağlantılıdır. Yüz, uzuvlar ve kalçalarda en görünür olan bu yağ kaybı, zidovudinsiz tedaviye geçişe rağmen geri döndürülemez olabilir. Zidovudin tedavisi sırasında veya zidovudin içeren ilaçlarla lipoatrofi düşündüren herhangi bir belirtiyi tespit etmek için hastalar düzenli olarak izlenmelidir. Şüpheli lipoatrofi gelişirse tedavi başka bir tedavi ile değiştirilmelidir.

Vücut ağırlığı ve metabolik parametreler

Antiretroviral tedavi sırasında artan vücut ağırlığı, lipit ve kan şekeri seviyeleri ortaya çıkabilir. Bu tür değişiklikler kısmen hastalık kontrolü ve yaşam tarzı ile ilişkili olabilir. Lipid seviyelerindeki artışlar için, bazı durumlarda tedavinin bir etkisi olduğu iyi tespit edilirse, kilo alımı ile herhangi bir antiretroviral tedavi arasında net bir bağlantı kurulmaz. Lipid ve kan şekeri seviyelerinin kontrolü, HIV tedavilerini düzenleyen yürürlükteki önerileri dikkate almalıdır. Lipid bozuklukları klinik tabloya göre yönetilmelidir.

Hematolojik yan etkiler

Zidovudin ile tedavi edilen hastalarda anemi, nötropeni veya lökopeni (genellikle nötropeniye ikincil) ortaya çıkabilir. Bu yan etkiler, en yüksek zidovudin dozlarında (1.200-1.500 mg / gün) ve tedaviden önce omurilik yaralanması olan hastalarda, özellikle HIV enfeksiyonunun ileri bir aşamasında daha yaygındır. Bu nedenle, Abakavir / Lamivudin / Zidovudin ile tedavi edilen hastalarda hematolojik parametreler dikkatle izlenmelidir (bkz. Bölüm 4.3). Bu hematolojik bozukluklar genellikle 4 ila 6 haftalık tedaviden önce gözlenmez. İleri hastalığı olan semptomatik hastalarda, tedavinin ilk üç ayında en az 15 günde bir, daha sonra en az her ay hematolojik kontrol yapılması tavsiye edilir.

Hastalığın erken evresi ile tedavi edilen hastalarda hematolojik yan etkiler nadirdir. Hastanın genel durumuna bağlı olarak, hematolojik izleme, örneğin aylık veya üç aylık olarak daha az sıklıkta olabilir. Ek olarak, Abakavir / Lamivudin / Zidovudin Mylan ile tedavi sırasında şiddetli anemi veya miyelosupresyon durumunda, veya önceden mevcut omurilik yetmezliği durumunda (hemoglobin seviyesi <9 g / dl (5.59 mmol / l) veya nötrofil sayısı 1.0 x 109 / l'den az) (bkz. bölüm 4.2) zidovudinin doz ayarlaması önerilebilir. Bu durumda ve sabit bir doz kombinasyonu ile doz ayarlamasının mümkün olmadığını bilerek, ayrı zidovudin, abakavir ve lamivudin uygulanması önerilir. Doktor daha sonra her ilaca karşılık gelen ürün özelliklerinin özetine başvurmalıdır.

Pankreatit

Abakavir, lamivudin veya zidovudin ile tedavi edilen hastalarda nadir pankreatit vakaları gözlenmiştir. Bununla birlikte, bu ilaç tedavileri ve HIV enfeksiyonunun seyri için ilgili sorumluluklar resmi olarak belirlenemedi. Pankreatiti düşündüren klinik belirtiler, semptomlar veya laboratuvar anormallikleri durumunda Abakavir / Lamivudin / Zidovudin ile tedavi derhal kesilmelidir.

Karaciğer hasarı

Lamivudin, HIV enfeksiyonu ve hepatit B virüsünün tedavisi için birlikte kullanılırsa, lamivudin tedavisinde lamivudin kullanımı hakkında ek bilgi, lamivudin için Özet Ürün Özelliklerinde (SPC) mevcuttur.

Altta yatan önemli karaciğer fonksiyon bozukluğu olan hastalarda Abakavir / Lamivudin / Zidovudin'in güvenliği ve etkinliği belirlenmemiştir. Abakavir / Lamivudin / Zidovudin, orta veya şiddetli karaciğer yetmezliği olan hastalarda önerilmez (bkz. Bölüm 4.2 ve 5.2).

Kombine antiretrovirallerle tedavi edilen kronik hepatit B veya C hastaları, ciddi ve potansiyel olarak ölümcül hepatik yan etkiler geliştirme riski altındadır. Hepatit B veya C için antiviral tedavi ile birlikte uygulanırsa, lütfen bu ilaçlar için Ürün Özelliklerinin Özetine (SPC) bakın.

Hepatit B virüsü ile enfekte hastalarda Abakavir / Lamivudin / Zidovudin ile tedavi kesilirse, karaciğer fonksiyonunu ve HBV replikasyonu belirteçlerini, hepatitin şiddetli alevlenmesine neden olabilecek lamivudinin kesilmesini düzenli olarak izlemeniz önerilir (bkz. Lamivudin SPC'si).

Önceden karaciğer fonksiyon bozukluğu olan hastalar (aktif kronik hepatit dahil), kombinasyon antiretrovirallerle tedavi sırasında anormal karaciğer fonksiyon sıklığı daha yüksektir ve '' uygun izlemeye tabi tutulmalıdır. Bu hastalarda, karaciğer hasarının doğrulanmış bir kötüleşmesi durumunda, tedavinin kesilmesi veya kesilmesi düşünülmelidir.

Hepatit B veya C virüsü ile enfekte hastalar

Artmış anemi riski nedeniyle ribavirin ve zidovudin birlikte kullanılması önerilmez (bkz. Bölüm 4.5).

Pediatrik popülasyon

Mevcut veriler yetersiz olduğundan, çocuklarda ve ergenlerde Abakavir / Lamivudin / Zidovudin kullanılması önerilmez. Ek olarak, bu hastalarda aşırı duyarlılık reaksiyonlarının değerlendirilmesi özellikle zordur.

Bağışıklık Restorasyon Sendromu

Kombine antiretrovirallerle tedaviye başlarken ciddi bağışıklık eksikliği olan HIV enfeksiyonu olan hastalarda, asemptomatik veya rezidüel fırsatçı enfeksiyonlara karşı inflamatuar bir reaksiyon ortaya çıkabilir ve ciddi klinik belirtilere veya semptomların kötüleşmesine neden olabilir . Bu reaksiyonlar, antiretrovirallerle kombinasyon tedavisinin başlamasından sonraki ilk haftalarda veya aylarda geleneksel olarak gözlenmiştir. İlgili örnekler sitomegalovirüs retiniti, genelleştirilmiş ve / veya lokalize mikobakteriyel enfeksiyonlar ve Pneumocystis jirovecii pnömonisidir . Herhangi bir enflamatuar semptom değerlendirilmeli ve gerekirse tedaviye başlanmalıdır. Bağışıklık restorasyonu bağlamında otoimmün durumlar (Tabanlı hastalık gibi) de bildirilmiştir; bununla birlikte, bildirilen başlangıç zamanı daha fazla değişir ve tedavinin başlamasından birkaç ay sonra olabilir.

Osteonekroz

Etiyolojinin çok faktörlü olduğu düşünülmektedir (kortikosteroidlerin kullanımı, alkol tüketimi, şiddetli immünosupresyon, yüksek vücut kitle indeksi dahil). Bununla birlikte, özellikle ileri HIV ile ilişkili hastalığı olan ve / veya uzun süreli kombinasyon tedavisi olan hastalarda osteonekroz vakaları bildirilmiştir. Hastalara ağrı ve artralji, eklem sertliği veya hareket zorluğu yaşarlarsa tıbbi yardım almaları önerilir.

Fırsatçı enfeksiyonlar

Hastalar, diğer antiretroviral tedaviler gibi Abakavir / Lamivudin / Zidovudin Mylan'ın HIV enfeksiyonunu tedavi etmediği ve fırsatçı enfeksiyonların veya HIV enfeksiyonunun seyri ile ilgili diğer komplikasyonların gelişiminin mümkün olduğu konusunda bilgilendirilmelidir. Ayrıca, hastalar HIV ile enfekte hastaların bakımında deneyimli bir doktor tarafından yakından izlenmelidir

Miyokard enfarktüsü

Gözlemciler çalışmaları miyokard enfarktüsü ve abakavir almanın bir kombinasyonunu göstermiştir. Çalışılan denekler daha önce antiretrovirallerle tedavi edilen hastalardı. Klinik çalışmalardan elde edilen veriler sınırlı sayıda miyokard enfarktüsü göstermiştir ve bu riskte hafif bir artışı dışlamamaktadır. Genel olarak, gözlemsel kohortlardan ve randomize çalışmalardan elde edilen veriler tutarlılık eksikliğini göstermektedir ve aslında abakavir tedavisi ile enfarktüs riski arasında nedensel bir bağlantıyı doğrulamamakta veya reddetmemektedir. miyokardiyal. Bugüne kadar, bu riskte olası bir artışı açıklayan hiçbir biyolojik mekanizma tespit edilmemiştir. Abakavir / Lamivudin / Zidovudin reçetesine, değiştirilebilir tüm risk faktörlerini azaltmak için önlemler eşlik etmelidir (örneğin: sigara içme, hipertansiyon ve hiperlipidemi).

İletim

Antiretroviral tedavinin virolojik etkinliğinin HIV'in cinsel yolla bulaşma riskini önemli ölçüde azalttığı gösterilmiş olsa da, artık bir risk göz ardı edilemez. İletimi önlemek için ulusal tavsiyelere uygun önlemler alınmalıdır.

İlaç etkileşimleri

Bugüne kadar, NNRTI'lar veya PI'ler ile birlikte uygulanan Abakavir / Lamivudin / Zidovudinin etkinliği ve güvenliği hakkındaki veriler yetersizdir (bkz. Bölüm 5.1).

ABACAVIR / LAMIVUDINE / ZIDOVUDINE MYLAN 300 mg / 150 mg / 300 mg film kaplı tablet, lamivudin içeren başka bir ilaç veya emtrisitabin içeren bir ilaçla alınmamalıdır.

Stavudin ve zidovudin ile birlikte kullanımından kaçınılmalıdır (bkz. Bölüm 4.5).

Lamivudin ve kladribin kombinasyonu önerilmez (bkz. Bölüm 4.5).

Abakavir / Lamivudin / Zidovudin Mylan sodyum içerir

Bu ilaç, tablet başına 1 mmol'den az sodyum (23 mg) içerir, yani esasen "sodyum içermez".

Güvenlik profilinin özeti Abakavir, lamivudin ve zidovudin ile HIV enfeksiyonunun tedavisi sırasında ayrı ayrı veya kombinasyon halinde alınan istenmeyen etkiler bildirilmiştir. ABACAVIR / LAMIVUDINE / ZIDOVUDINE MYLAN 300 mg / 150 mg / 300 mg, abakavir, lamivudin ve zidovudin içeren film kaplı tablet, bu moleküllerle ilişkili yan etkiler beklenir.

Aktif maddelerin her biri ile bildirilen advers reaksiyonların özet tablosu

Abakavir, lamivudin ve zidovudin ile bildirilen yan etkiler Tablo 1'de sunulmaktadır. Sistemler ve organlar tarafından ve mutlak sıklıkta sınıflandırılırlar.. Frekanslar aşağıdaki kategorilere göre tanımlanır: çok yaygın (> 1/10), yaygın (> 1/100 ila <1/10), nadir (> 1/1000 ila <1/100), nadir (> 1 / 10.000 ila <1 / 1,000) ve çok nadir (<01/1. Bu semptomlardan herhangi biri gözlenirse olası bir aşırı duyarlılık reaksiyonunun ortadan kaldırılmasına dikkat edilmelidir.

Tablo 1: Abakavir / Lamivudin / Zidovudin Mylan'ın üç bileşeninin her biri ile bildirilen advers reaksiyonlar. Abakavir Lamivudin Zidovudin ÖNEMLİ: abakavire karşı aşırı duyarlılık hakkında herhangi bir bilgi için, aşağıdaki bilgilere ve "Bazı istenmeyen etkilerin açıklaması" paragrafına bakınız

Abakavire karşı aşırı duyarlılık Kan ve lenfatik sistem bozuklukları Yaygın olmayan: nötropeni, anemi (her ikisi de bazen şiddetli), trombositopeni.

Çok seyrek: eritroblastopeni. Yaygın: Anemi, nötropeni ve lökopeni.

Yaygın olmayan: omurilik hipoplazisi ile trombositopeni ve pansitopeni.

Seyrek: eritroblastopeni.

Çok seyrek: aplastik anemi. Bağışıklık sistemi bozukluklarıYaygın: aşırı duyarlılık. Metabolizma ve beslenme bozukluklarıYaygın: anoreksiya

Çok seyrek: laktik asidoz Çok seyrek: laktik asidoz Nadir: anoreksiya, hipoksemi yokluğunda laktik asidoz. Psikiyatrik bozukluklar Seyrek: anksiyete, depresyon Sinir sistemi bozukluklarıYaygın: baş ağrısı. Yaygın: Baş ağrısı, uykusuzluk.

Çok seyrek: Periferik nöropati (parestezi). Çok yaygın: baş ağrısı.

Yaygın: Baş dönmesi.

Seyrek: uykusuzluk, parestezi, uyuşukluk, azalmış entelektüel keskinlik, konvülsiyonlar. Kalp rahatsızlıkları Nadir: kardiyomiyopati. Solunum, göğüs bozuklukları ve mediastinal hastalıklarYaygın: öksürük, burun semptomları. Yaygın olmayan: Dispne.

Seyrek: öksürük. Gastrointestinal hastalıklarYaygın: mide bulantısı, kusma, ishal.

Seyrek: Pankreatit. Yaygın: mide bulantısı, kusma, karın ağrısı, ishal.

Seyrek: Hiperamilazemi, pankreatit. Çok yaygın: mide bulantısı.

Yaygın: Kusma, karın ağrısı ve ishal.

Yaygın olmayan: şişkinlik.

Seyrek: Oral mukozanın pigmentasyonu, tadında değişiklik, dispepsi, pankreatit. Hepatobiliyer hastalıklarYaygın olmayan: karaciğer enzimlerinde geçici yükselmeler (ASAT, ALAT).

Seyrek: Hepatit. Yaygın: Karaciğer enzimleri ve bilirubinin yüksek kan seviyeleri.

Seyrek: Steatozlu önemli hepatomegali gibi karaciğer anormallikleri. Deri ve deri altı doku hastalıklarıYaygın: döküntü (sistemik semptomlar olmadan).

Çok seyrek: eritema multiforme, Stevens-Johnson sendromu ve Lyell sendromu. Yaygın: Döküntü, alopesi. Yaygın olmayan: Döküntü ve kaşıntı.

Seyrek: Tırnakların ve cildin pigmentasyonu, kurdeşen ve terleme. Kas-iskelet bozuklukları, bağ doku ve kemik hastalıklarıYaygın: artralji, kas bozuklukları.

Seyrek: Rabdomiyoliz. Yaygın: Miyalji.

Yaygın olmayan: miyopati. Böbrek ve idrar yolu hastalıklarıSeyrek: pollakiüri. Üreme sistemi ve meme hastalıklarıSeyrek: jinekomasti. Genel bozukluklar ve uygulama bölgesine ilişkin hastalıklar Yaygın: Ateş, uyuşukluk, yorgunluk. Yaygın: Yorgunluk, halsizlik, ateş. Yaygın: Huzursuzluk.

Yaygın olmayan: Ateş, genel ağrı ve asteni.

Seyrek: Titreme, göğüs ağrısı ve grip benzeri sendrom.

Tabloda listelenen etkilerin çoğu abakavire aşırı duyarlılık reaksiyonu olan hastalarda sık görülür (bulantı, kusma, ishal, ateş, uyuşukluk, döküntü). Bu nedenle, bu semptomlardan herhangi birine sahip hastalarda, aşırı duyarlılık reaksiyonunun varlığı dikkatle araştırılmalıdır (bkz. Bölüm 4.4). Abakavire aşırı duyarlılık reaksiyonu hipotezinin dışlanamadığı eritema multiforme, Stevens Johnson sendromu veya Lyell sendromu vakaları çok nadiren bildirilmiştir. Bu durumlarda, abakavir içeren ilaçlar kalıcı olarak durdurulmalıdır.

Bazı istenmeyen etkilerin açıklaması:

Abakavire karşı aşırı duyarlılık

Abakavire karşı aşırı duyarlılık reaksiyonu ile ilişkili belirti ve semptomlar aşağıda listelenmiştir. Bunlar klinik çalışmalar sırasında veya pazarlama sonrası takip sırasında tespit edilmiştir. Aşırı duyarlılık reaksiyonu olan hastaların en az% 10'unda bildirilen advers reaksiyonlar kalın olarak görülür.

Aşırı duyarlılık reaksiyonu olan hemen hemen tüm hastalarda, sendromun ateşi ve / veya döküntüsü vardır (genellikle makülopapüler veya kurdeşen). Bununla birlikte, bazı hastalar ateş veya döküntü olmadan reaksiyon yaşadı. Aşırı duyarlılığı düşündüren diğer semptomlar arasında gastrointestinal, solunum veya uyuşukluk ve halsizlik gibi genel semptomlar bulunur. Cilt Döküntüsü (genellikle makülopapüler veya ürtiker) Gastrointestinal sistem Bulantı, kusma, ishal, karın ağrısı, ağız ülseri Solunum yolu Dispne, öksürük , boğaz ağrısı, yetişkin solunum sıkıntısı sendromu, solunum yetmezliği Çeşitli etkiler Ateş, uyuşukluk, huzursuzluk , ödem, lenfadenopati, hipotansiyon, konjonktivit, anafilaksi Nörolojik / psikiyatrik etkiler Baş ağrısı, parestezi Hematolojik etkiler Karaciğer / pankreas lenfopeni Karaciğer fonksiyon testlerinin yüksek sonuçları , hepatit, karaciğer yetmezliği Kas-iskelet sistemi etkileri Miyalji , nadiren miyoliz, artralji, kreatin fosfokinazın yükselmesi Üroloji Kreatinin yükselmesi, böbrek yetmezliği

Bu aşırı duyarlılık reaksiyonu ile ilişkili semptomlar tedavinin devamı ile kötüleşir ve hayatı tehdit edici olabilir; nadir durumlarda ölümcüldürler.

Aşırı duyarlılık reaksiyonundan sonra abakavir tedavisinin yeniden başlaması, semptomların saatler içinde hızlı bir şekilde tekrarlanmasına neden olur. Bu nüks genellikle ilk bölümden daha şiddetlidir ve hayatı tehdit eden hipotansiyona yol açabilir ve ölüme yol açabilir. Nadir durumlarda, abakavir ile tedaviye devam edildikten sonra hastalarda da benzer reaksiyonlar meydana gelmiştir, aşırı duyarlılık reaksiyonunu düşündüren semptomlardan sadece birini sunduklarında (yukarıya bakın) abakavir ile tedaviyi bırakmadan önce ; daha önce aşırı duyarlılık belirtisi göstermediklerinde tedaviye tekrar giren hastalarda çok nadiren reaksiyonlar gözlenmiştir (yani, daha önce abakavire toleranslı olduğu düşünülen hastalar).

Zidovudin ile bildirilen hematolojik etkiler:

Anemi, nötropeni ve lökopeni, daha yüksek dozlarda daha yaygındır (1.200 - 1.500 mg / gün) ve hastalıklarının ileri bir aşamasında HIV enfeksiyonu olan hastalarda (özellikle tedaviden önce omurilik bozukluğu olan hastalarda) ve özellikle CD4 lenfosit sayısı 100 / mm3'ten az olan hastalarda. Dozun azaltılması veya tedavinin kesilmesi gerekebilir (bkz. Bölüm 4.4). Anemi transfüzyon gerektirebilir.

Zidovudin tedavisinin başlangıcında düşük seviyelerde nötrofil, hemoglobin ve B12 vitamini olan hastalarda nötropeni insidansı daha yüksektir.

Laktik asidoz:

Zidovudin uygulandıktan sonra, genellikle önemli hepatomegali ve yağlı karaciğer hastalığı ile ilişkili, bazen ölümcül olan laktik asidoz gözlenmiştir (bkz. Bölüm 4.4).

Lipoatrofi

Zidovudin ile tedavi, yüz, uzuvlar ve kalçalardaki en görünür deri altı yağ kaybı ile ilişkiliydi. Abakavir / lamivudin / zidovudin ile tedavi edilen hastalar, lipoatrofiyi düşündüren herhangi bir belirtiyi tespit etmek için sık sık incelenmeli ve sorgulanmalıdır. Lipoatrofinin kanıtlanmış bir gelişimi durumunda, abakavir / lamivudin / zidovudin ile tedaviye devam edilmemelidir (bkz. Bölüm 4.4).

Metabolik parametreler

Antiretroviral tedavi sırasında vücut ağırlığında bir artış, lipit ve kan şekeri seviyeleri ortaya çıkabilir (bkz. Bölüm 4.4).

Bağışıklık Restorasyon Sendromu :

Antiretrovirallerin bir kombinasyonu ile tedaviye başlarken ciddi bağışıklık eksikliği olan HIV enfeksiyonu olan hastalarda, asemptomatik veya rezidüel fırsatçı enfeksiyonlara karşı inflamatuar bir reaksiyon meydana gelebilir. Bağışıklık restorasyonu bağlamında otoimmün durumlar (Tabanlı hastalık gibi) de bildirilmiştir; bununla birlikte, bildirilen başlangıç zamanı daha fazla değişir ve bu olaylar tedavinin başlamasından birkaç ay sonra ortaya çıkabilir (bkz. bölüm 4.4).

Osteonekroz:

Osteonekroz, özellikle bilinen risk faktörleri, HIV ile ilişkili hastalığın ileri aşaması veya antiretrovirallerle uzun süreli kombinasyon tedavisi olan hastalarda bildirilmiştir. Oluşma sıklıkları bilinmemektedir (bkz. Bölüm 4.4).

Şüpheli advers reaksiyonların beyanı

İlacın yetkilendirilmesinden sonra şüpheli advers reaksiyonların raporlanması önemlidir. İlacın fayda / risk oranının sürekli izlenmesini sağlar. Sağlık profesyonelleri, şüpheli advers reaksiyonları ulusal raporlama sistemi aracılığıyla bildirmektedir: Ulusal İlaç ve Sağlık Ürünleri Güvenliği Ajansı (ANSM) ve Bölgesel Farmakovijilans Merkezleri ağı - Web sitesi: www.ansm.sante.fr.

Emilim

Oral uygulamadan sonra abakavir, lamivudin ve zidovudin gastrointestinal sistemde hızlı ve etkili bir şekilde emilir. Yetişkinlerde, abakavir, lamivudin ve zidovudinin oral yoldan verilmesinden sonra mutlak biyoyararlanım sırasıyla yaklaşık% 83,% 80 ila 85 ve% 60 ila 70'tir.

HIV-1 ile enfekte hastalarda yapılan bir farmakokinetik çalışmada, lamivudin ve zidovudin ve bir abakavir tableti birleştiren bir tabletin birlikte uygulanmasından sonra abakavir, lamivudin ve zidovudinin kararlı durum farmakokinetik parametreleri, Abakavir / Lamivudin / Zidovudin uygulandıktan sonra ölçülenlerle karşılaştırılabilirdi. tek başına. Bu parametreler, Abakavir / Lamivudin / Zidovudin alan sağlıklı gönüllülerde biyoeşdeğerlik çalışmasında elde edilenlerle de karşılaştırılabilirdi.

Bir çalışma, Abakavir / Lamivudin / Zidovudin tableti arasındaki biyoeşdeğerliği ve abakavir 300 mg tablet - lamivudin 150 mg tablet - zidovudin 300 mg tabletin birlikte uygulanmasını değerlendirdi. Yiyeceklerin emilim oranı ve oranı üzerindeki etkisi de incelenmiştir. Abakavir / Lamivudin / Zidovudin ve birlikte uygulama abakavir 300 mg tablet - lamivudin 150 mg tablet - zidovudin 300 mg tablet arasında AUC0-∞ ve Cmax'a dayalı biyoeşdeğerlik gösterilmiştir. Gıda, Abakavir / Lamivudin / Zidovudin emilim oranını Cmax'ta hafif bir düşüş (ortalama:% 18-32) ve Tmax'ta (yaklaşık 1 saat) bir artışla azaltır, ancak emilim oranında (AUC0 -∞) azalmaz. Bu değişikliklerin klinik olarak anlamlı olduğu düşünülmemektedir ve Abakavir / Lamivudin / Zidovudin uygulanırken diyet kısıtlaması önerilmemektedir.

Abakavir / Lamivudin / Zidovudin'in önerilen dozda (günde iki kez bir tablet) uygulanmasından sonra hastalarda ölçülen abakavir, lamivudin ve zidovudinin Cmax'ının kararlı durum plazma değerleri (CV) 3.49 μg / ml'dir (% 45), 1.33 μg / ml. Abakavir için karşılık gelen Cmin değerleri belirlenemedi ve bunlar: lamuvudin için 0.14 μg / ml (CV:% 70) ve zidovudin için 0.01 μg / ml (CV:% 64). Abakavir Eğrisi Altındaki Alanın ortalama değerleri (CV), 12 saatlik uygulama aralığı boyunca lamivudin ve zidovudin sırasıyla 6.39 μg.h / ml (% 31), sırasıyla 5.73 μg.h / ml (% 31) ve 1.50 μg.h / ml'dir.

Lamivudin ile birlikte uygulandığında zidovudinin Cmax'ında (% 28) orta derecede bir artış gözlendi. Bununla birlikte, genel maruziyet (EAA) önemli ölçüde değişmemiştir. Zidovudinin lamivudinin farmakokinetiği üzerinde hiçbir etkisi yoktur. Abakavir ile zidovudin (% 20) ve lamivudin (% 35) Cmax'ında bir azalma gözlendi.

Dağıtım

İntravenöz abakavir, lamivudin ve zidovudin enjeksiyonundan sonra, ortalama dağılım hacmi sırasıyla 0.8 l / kg, 1.3 l / kg ve 1.6 l / kg'dır. Terapötik dozlarda lamivudin doğrusal farmakokinetiğe sahiptir. Lamivudinin ana plazma proteini olan albümine bağlanması zayıftır. (in vitro serum albüminine <% 36 bağlanma). Zidovudinin plazma proteinlerine bağlanması% 34 ila 38'dir. İn vitro plazma proteinlerine bağlanma çalışmaları, abakavirin insan plazma proteinlerine (yaklaşık% 49) terapötik abakavir konsantrasyonlarına düşük ila orta derecede bağlandığını göstermiştir. Bu, plazma proteinlerine bağlanma yoluyla ilaç etkileşimi riskinin düşük olduğunu gösterir.

Abakavir / Lamivudin / Zidovudin ile bağlanma yerlerinin yer değiştirmesini içeren etkileşimler olası değildir.

Veriler, abakavir, lamivudin ve zidovudinin merkezi sinir sistemini (CNS) kan-beyin bariyerini geçtiğini ve beyin omurilik sıvısına (CSF) yayıldığını göstermektedir. Oral uygulamadan iki ila dört saat sonra, lamivudin ve zidovudinin LCR / serum konsantrasyonlarının ortalama oranı sırasıyla yaklaşık 0.12 ve 0.50'dir. Lamivudinin CNS'ye nüfuz etmesinin gerçek önemi ile herhangi bir klinik fayda arasındaki ilişki bilinmemektedir.

Abakavir ile yapılan çalışmalar,% 30 ila 44 arasında bir abakavir EAA oranının "LCR / plazma" olduğunu göstermiştir. Konsantrasyon pikleri için ölçülen değerler, abakavir günde iki kez 600 mg'lık bir dozajda uygulandığında abakavirin CI50 değerlerinden (0.08 μg / ml veya 0.26 μM) 9 kat daha yüksektir.

Biyotransformasyon

Lamivudin zayıf metabolize olur. Esas olarak değişmemiş formda renal atılım ile elimine edilir. Lamivudin ile metabolik ilaç etkileşimi olasılığı, sınırlı hepatik metabolizma (% 5-10) ve düşük plazma bağlanma seviyeleri nedeniyle düşüktür.

Zidovudinin 5'-glukuronokonjugat bileşiği, plazma ve idrar seviyelerinde bulunan ana metabolittir. Böbrekler yoluyla atılan uygulanan dozun yaklaşık% 50 ila 80'ini temsil eder. İntravenöz uygulamadan sonra başka bir zidovudin metaboliti olan 3'-amino 3'-deoksisimidin (AMT) tanımlanmıştır.

Abakavir esas olarak karaciğerde metabolize olur. Uygulanan dozun yaklaşık% 2'si değişmeden böbrek seviyesinde atılır. İnsanlarda abakavir esas olarak alkol dehidrojenaz ve glukuronil transferaz ile metabolize edilir. Bu, idrarda bulunan uygulanan dozun yaklaşık% 66'sını temsil eden 5'-karboksilik asit ve 5'-glukuronokonjugat oluşumuna yol açar.

Eliminasyon

Lamivudinin eliminasyon yarılanma ömrü 5 ila 7 saat arasındadır. Lamivudinin ortalama sistemik klerensi yaklaşık 0.32 l / s / kg'dır ve organik katyon taşıma sistemi tarafından esasen renal eliminasyon (>% 70) vardır. Böbrek yetmezliği olan hastalarda yapılan çalışmalar, böbrek fonksiyon bozukluğu olduğunda lamivudin eliminasyonunun bozulduğunu göstermiştir. Kreatinin klerensi ≤ 50 ml / dak olan hastalarda dozaj azaltılmalıdır (bkz. Bölüm 4.2).

İntravenöz zidovudin çalışmalarına göre, ortalama terminal yarılanma ömrü 1.1 saattir ve ortalama sistemik klerens 1.6 l / s / kg'dır. Zidovudinin renal klerensi yaklaşık 0.34 l / s / kg'dır, bu da glomerüler filtrasyonu ve renal aktif tübüler sekresyon mekanizmasını gösterir. İleri böbrek yetmezliği olan hastalarda zidovudin konsantrasyonları artar.

Abakavirin ortalama yarılanma ömrü yaklaşık 1.5 saattir. Tekrarlanan abakavir dozlarının (günde iki kez 300 mg) uygulanmasından sonra, önemli bir abakavir birikimi gözlenmemiştir. Abakavirin ortadan kaldırılması hepatik metabolizma ve ardından metabolitlerin tercihen idrarla atılmasıdır. Üriner düzeyde, değişmemiş formda abakavir ve çeşitli metabolitler, uygulanan dozun yaklaşık% 83'ünü temsil eder, geri kalanı dışkıda elimine edilir.

Özel popülasyonlar

Karaciğer yetmezliği

Ayrı olarak kullanılan abakavir, lamivudin ve zidovudin için farmakokinetik veriler elde edilmiştir. Sirotik hastada sınırlı veriler, glukuronidasyondaki bir azalmaya bağlı olarak karaciğer yetmezliği olan hastalarda zidovudin birikiminin olabileceğini düşündürmektedir. Orta ila şiddetli karaciğer yetmezliği olan hastalardan elde edilen veriler, lamivudinin farmakokinetiğinin karaciğer fonksiyon bozukluğundan önemli ölçüde etkilenmediğini göstermektedir.

Abakavir esas olarak karaciğerde metabolize olur. Abakavirin farmakokinetiği, 600 mg'lık tek bir doz alan hafif karaciğer yetmezliği (Child-Pugh skoru 5-6) olan hastalarda araştırılmıştır; EAA'nın medyan değeri (aralık) 24.1 (10.4 ila 54.8) ug.h / ml idi. Sonuçlar, abakavirin AUC ve eliminasyon yarılanma ömrünün ortalama (% 90 CI) 1.89 [1.32; 2.70] ve 1.58 [1.22; 2.04]. Bu hasta popülasyonunda abakavire maruziyetteki geniş değişkenlik nedeniyle hafif karaciğer yetmezliği olan hastalarda dozun azaltılması için kesin bir öneri mümkün değildir. Abakavir ile elde edilen verilere dayanarak, orta veya şiddetli karaciğer yetmezliği olan hastalarda abakavir / lamivudin / zidovudin önerilmez.

Böbrek yetmezliği

Lamivudin için gözlenen eliminasyon yarılanma ömrü 5 ila 7 saat arasındadır. Lamivudinin ortalama sistemik klerensi yaklaşık 0.32 l / s / kg'dır ve organik katyon taşıma sistemi tarafından esasen renal eliminasyon (>% 70) vardır. Böbrek yetmezliği olan hastalarda yapılan çalışmalar, böbrek fonksiyon bozukluğu olduğunda lamivudin eliminasyonunun bozulduğunu göstermiştir.

İntravenöz zidovudin çalışmalarına göre, ortalama terminal yarılanma ömrü 1.1 saattir ve ortalama sistemik klerens 1.6 l / s / kg'dır. Zidovudinin renal klerensi yaklaşık 0.34 l / s / kg'dır, bu da glomerüler filtrasyonu ve renal aktif tübüler sekresyon mekanizmasını gösterir. İleri böbrek yetmezliği olan hastalarda zidovudin konsantrasyonları artar.

Abakavir esas olarak karaciğerde metabolize edilir ve uygulanan dozun yaklaşık% 2'si idrarda değişmeden atılır. Böbrek yetmezliği olan son dönem hastalarında abakavirin farmakokinetiği, normal böbrek fonksiyonu olan hastalara benzer. Bu nedenle böbrek yetmezliği olan hastalarda dozun azaltılması gerekmez.

Böbrek yetmezliği olan hastalarda (kreatinin klerensi ≤ 50 ml / dak), lamivudin ve zidovudin dozlarının uyarlanması gerektiğinden abakavir, lamivudin ve zidovudinin ayrı ayrı uygulanması önerilir. Abakavir / Lamivudin / Zidovudin uygulaması, son dönem böbrek yetmezliği olan hastalarda kontrendikedir (bkz. Bölüm 4.3).

Yaşlı konular

65 yaşın üzerindeki hastalarda farmakokinetik veri mevcut değildir.