Tyskiten

Hipertansiyon

Esansiyel hipertansiyon tedavisi.

Kronik kalp yetmezliği (CHF)

70 yaşın üzerindeki yaşlı hastalarda standart tedavilere ek olarak stabil hafif ve orta derecede kronik kalp yetmezliğinin tedavisi.

Oral uygulama için

Pozoloji

Hipertansiyon

Yetişkinler

Doz, tercihen günün aynı saatinde günde 5 mg'dır (bir 5 mg tablet veya iki 2.5 mg tablet).

Kan basıncını düşürücü etki, 1-2 haftalık tedaviden sonra ortaya çıkar. Bazen, optimal etkiye sadece 4 hafta sonra ulaşılır.

Diğer antihipertansif ajanlarla kombinasyon

Beta-blokerler tek başına veya diğer antihipertansif ajanlarla birlikte kullanılabilir. Bugüne kadar, sadece Tyskiten 12.5-25 mg hidroklorotiyazid ile birleştirildiğinde ek bir antihipertansif etki gözlenmiştir.

Böbrek yetmezliği olan hastalar

Böbrek yetmezliği olan hastalarda, önerilen başlangıç dozu günde 2.5 mg'dır. Gerekirse, günlük doz 5 mg'a çıkarılabilir.

Karaciğer yetmezliği olan hastalar

Karaciğer yetmezliği veya karaciğer fonksiyon bozukluğu olan hastalarda veriler sınırlıdır. Bu nedenle bu hastalarda Tyskiten kullanımı kontrendikedir.

Yaşlı

65 yaşın üzerindeki hastalarda önerilen başlangıç dozu günde 2.5 mg'dır. Gerekirse, günlük doz 5 mg'a çıkarılabilir. Bununla birlikte, 75 yaşın üzerindeki hastalarda sınırlı deneyim göz önüne alındığında, dikkatli olunmalı ve bu hastalar yakından izlenmelidir.

Pediyatrik popülasyon

Veri yok. Bu nedenle tyskiten çocuklarda ve ergenlerde kullanılmamalıdır.

Kronik kalp yetmezliği (CHF)

Stabil kronik kalp yetmezliğinin tedavisi, optimal bireysel idame dozuna ulaşılana kadar kademeli bir dozaj yükselmesi ile başlatılmalıdır.

Hastalar son altı hafta boyunca akut yetmezlik olmadan stabil kronik kalp yetmezliğine sahip olmalıdır. Tedavi eden doktorun kronik kalp yetmezliğinin tedavisinde deneyimlenmesi tavsiye edilir.

Diüretikler ve / veya digoksin ve / veya ACE inhibitörleri ve / veya anjiyotensin II antagonistleri dahil kardiyovasküler tıbbi tedavi alan hastalar için, bu ilaçların dozlanması Tyskiten tablet tedavisine başlamadan önceki son iki hafta boyunca stabilize edilmelidir.

İlk uptitrasyon, hasta tolere edilebilirliğine bağlı olarak haftalık 1-2 aralıklarla aşağıdaki adımlara göre yapılmalıdır:

1.25 mg Tyskiten, günde bir kez 2.5 mg Tyskiten'e, daha sonra günde bir kez 5 mg'a ve daha sonra günde bir kez 10 mg'a yükseltilecek.

Önerilen maksimum doz günde bir kez 10 mg Tyskiten'dir.

Tedavinin başlatılması ve her doz artışı, klinik durumun (özellikle kan basıncı, kalp atış hızı, iletim bozuklukları, kalp yetmezliğinin kötüleştiği belirtileri açısından) en az 2 saatlik bir süre boyunca deneyimli bir doktorun gözetiminde yapılmalıdır. ) sabit kalır.

Olumsuz olayların meydana gelmesi, tüm hastaların önerilen maksimum dozla tedavi edilmesini önleyebilir. Gerekirse, ulaşılan doz adım adım azaltılabilir ve uygun şekilde yeniden verilebilir.

Titrasyon aşamasında, kalp yetmezliğinin veya intoleransının kötüleşmesi durumunda, önce Tyskiten dozunun azaltılması önerilir, veya gerekirse derhal durdurmak için (şiddetli hipotansiyon durumunda, akut pulmoner ödem ile kalp yetmezliğinin kötüleşmesi, kardiyojenik şok, semptomatik bradikardi veya AV bloğu).

Kararlı kronik kalp yetmezliğinin Tyskiten ile tedavisi genellikle uzun süreli bir tedavidir.

Tyskiten ile tedavinin aniden durdurulması önerilmez, çünkü bu kalp yetmezliğinin geçici olarak kötüleşmesine neden olabilir. Kesme gerekirse, doz yavaş yavaş haftada yarıya bölünmelidir.

Böbrek yetmezliği olan hastalar

Hafif ila orta derecede böbrek yetmezliğinde doz ayarlamasına gerek yoktur, çünkü tolere edilen maksimum doza yükselme ayrı ayrı ayarlanır. Şiddetli böbrek yetmezliği olan hastalarda (serum kreatinin> 250Âumol / L) deneyim yoktur. Bu nedenle, bu hastalarda Tyskiten kullanılması önerilmez.

Karaciğer yetmezliği olan hastalar

Karaciğer yetmezliği olan hastalarda veriler sınırlıdır. Bu nedenle, bu hastalarda Tyskiten tabletlerinin kullanımı kontrendikedir.

Yaşlı

Maksimum tolere edilen doza yükselme ayrı ayrı ayarlandığından doz ayarlaması gerekmez.

Çocuklar ve ergenler

Çocuklarda ve ergenlerde hiçbir çalışma yapılmamıştır. Bu nedenle, çocuklarda ve ergenlerde kullanılması önerilmez.

Uygulama şekli

Tabletler biraz su ile alınmalıdır. Yemeklerle birlikte alınabilir.

- Aktif maddeye veya yardımcı maddelerden herhangi birine karşı aşırı duyarlılık

- Karaciğer yetmezliği veya karaciğer fonksiyon bozukluğu

- Akut kalp yetmezliği, kardiyojenik şok veya intravenöz inotropik tedavi gerektiren kalp yetmezliği dekompansasyon atakları.

Ek olarak, diğer beta bloke edici ajanlarda olduğu gibi, Tyskiten kontrendikedir:

- sino-atriyal blok dahil hasta sinüs sendromu

- ikinci ve üçüncü derece kalp bloğu (kalp pili olmadan),

- bronkospazm ve bronşiyal astım öyküsü,

- tedavi edilmemiş faeokromositoma

- metabolik asidoz,

- bradikardi (kalp atış hızı tedaviye başlamadan önce <60 bpm),

- hipotansiyon (sistolik kan basıncı <90 mmHg),

- şiddetli periferik dolaşım bozuklukları.

Ayrıca bkz. 4.8 İstenmeyen etkiler.

Aşağıdaki uyarılar ve önlemler genel olarak beta-adrenerjik antagonistler için geçerlidir.

Anestezi

Beta-blokasyonun devam etmesi, indüksiyon ve entübasyon sırasında aritmi riskini azaltır. Ameliyata hazırlanırken beta-blokaj kesilirse, beta-adrenerjik antagonist en az 24 saat önceden kesilmelidir.

Miyokardiyal depresyona neden olan bazı anesteziklerde dikkatli olunmalıdır. Hasta intravenöz atropin uygulamasıyla vagal reaksiyonlara karşı korunabilir.

Kardiyovasküler

Genel olarak, beta-adrenerjik antagonistler, durumları stabilize olmadıkça, tedavi edilmemiş konjestif kalp yetmezliği (CHF) olan hastalarda kullanılmamalıdır.

İskemik kalp hastalığı olan hastalarda, beta-adrenerjik antagonist ile tedavi yavaş yavaş kesilmelidir, yani. 1-2 haftadan fazla. Gerekirse, anjina pektorisin alevlenmesini önlemek için aynı anda replasman tedavisi başlatılmalıdır.

Beta-adrenerjik antagonistler bradikardiyi indükleyebilir: nabız hızı istirahatte 50-55 bpm'nin altına düşerse ve / veya hasta bradikardiyi düşündüren semptomlar yaşarsa, dozaj azaltılmalıdır.

Beta-adrenerjik antagonistler dikkatle kullanılmalıdır:

- periferik dolaşım bozuklukları olan hastalarda (Raynaud hastalığı veya sendromu veya aralıklı klodikasyon), bu bozuklukların alevlenmesi meydana gelebileceğinden;

- birinci derece kalp bloğu olan hastalarda, beta-blokerlerin iletim süresi üzerindeki olumsuz etkisi nedeniyle;

- önerilmeyen alphareseptör aracılı koroner arter vazokonstriksiyonu nedeniyle Prinzmetal anjina hastalarında: beta-adrenerjik antagonistler anjinal atakların sayısını ve süresini artırabilir.

Metabolik / Endokrinolojik

Tyskiten diyabetik hastalarda glikoz seviyelerini etkilemez. Bununla birlikte, diyabetik hastalarda dikkatli olunmalıdır, çünkü Tyskiten bazı hipoglisemi semptomlarını (taşikardi, çarpıntı) maskeleyebilir.

Beta-adrenerjik bloke edici ajanlar hipertiroidizmde taşikardik semptomları maskeleyebilir. Ani yoksunluk semptomları yoğunlaştırabilir.

Solunum

Kronik obstrüktif akciğer bozuklukları olan hastalarda, hava yolu daralması şiddetlenebileceğinden beta-adrenerjik antagonistler dikkatle kullanılmalıdır.

Diğer

Sedef hastalığı öyküsü olan hastalar beta-adrenerjik antagonistleri ancak dikkatli bir şekilde değerlendirdikten sonra almalıdır.

Beta-adrenerjik antagonistler alerjenlere duyarlılığı ve anafilaktik reaksiyonların şiddetini artırabilir.

Tyskiten ile Kronik Kalp Yetmezliği tedavisinin başlatılması düzenli izlemeyi gerektirir.

Bu tıbbi ürün laktoz içerir. Nadir kalıtsal galaktoz intoleransı, Lapp-laktaz eksikliği veya glikoz-galaktoz malabsorpsiyonu problemleri olan hastalar bu tıbbi ürünü almamalıdır.

Tyskiten'in araç ve makine kullanımı üzerinde küçük bir etkisi vardır. Farmakodinamik çalışmalar Tyskiten'in psikomotor fonksiyonu etkilemediğini göstermiştir. Araç veya makine kullanırken, baş dönmesi ve yorgunluğun zaman zaman ortaya çıkabileceği dikkate alınmalıdır.

Aşağıdaki uyarılar ve önlemler genel olarak beta-adrenerjik antagonistler için geçerlidir.

Anestezi

Beta-blokasyonun devam etmesi, indüksiyon ve entübasyon sırasında aritmi riskini azaltır. Ameliyata hazırlanırken beta-blokaj kesilirse, beta-adrenerjik antagonist en az 24 saat önceden kesilmelidir.

Miyokardiyal depresyona neden olan bazı anesteziklerde dikkatli olunmalıdır. Hasta intravenöz atropin uygulamasıyla vagal reaksiyonlara karşı korunabilir.

Kardiyovasküler

Genel olarak, beta-adrenerjik antagonistler, durumları stabilize olmadıkça, tedavi edilmemiş konjestif kalp yetmezliği (CHF) olan hastalarda kullanılmamalıdır.

İskemik kalp hastalığı olan hastalarda, beta-adrenerjik antagonist ile tedavi yavaş yavaş kesilmelidir, yani. 1-2 haftadan fazla. Gerekirse, anjina pektorisin alevlenmesini önlemek için aynı anda replasman tedavisi başlatılmalıdır.

Beta-adrenerjik antagonistler bradikardiyi indükleyebilir: nabız hızı istirahatte 50-55 bpm'nin altına düşerse ve / veya hasta bradikardiyi düşündüren semptomlar yaşarsa, dozaj azaltılmalıdır.

Beta-adrenerjik antagonistler dikkatle kullanılmalıdır:

- periferik dolaşım bozuklukları olan hastalarda (Raynaud hastalığı veya sendromu veya aralıklı klodikasyon), bu bozuklukların alevlenmesi meydana gelebileceğinden;

- birinci derece kalp bloğu olan hastalarda, beta-blokerlerin iletim süresi üzerindeki olumsuz etkisi nedeniyle;

- önerilmeyen alphareseptör aracılı koroner arter vazokonstriksiyonu nedeniyle Prinzmetal anjina hastalarında: beta-adrenerjik antagonistler anjinal atakların sayısını ve süresini artırabilir.

Metabolik / Endokrinolojik

Tyskiten diyabetik hastalarda glikoz seviyelerini etkilemez. Bununla birlikte, diyabetik hastalarda dikkatli olunmalıdır, çünkü Tyskiten bazı hipoglisemi semptomlarını (taşikardi, çarpıntı) maskeleyebilir.

Beta-adrenerjik bloke edici ajanlar hipertiroidizmde taşikardik semptomları maskeleyebilir. Ani yoksunluk semptomları yoğunlaştırabilir.

Solunum

Kronik obstrüktif akciğer bozuklukları olan hastalarda, hava yolu daralması şiddetlenebileceğinden beta-adrenerjik antagonistler dikkatle kullanılmalıdır.

Diğer

Sedef hastalığı öyküsü olan hastalar beta-adrenerjik antagonistleri ancak dikkatli bir şekilde değerlendirdikten sonra almalıdır.

Beta-adrenerjik antagonistler alerjenlere duyarlılığı ve anafilaktik reaksiyonların şiddetini artırabilir.

Tyskiten ile Kronik Kalp Yetmezliği tedavisinin başlatılması düzenli izlemeyi gerektirir.

Bu tıbbi ürün laktoz içerir. Nadir kalıtsal galaktoz intoleransı, Lapp-laktaz eksikliği veya glikoz-galaktoz malabsorpsiyonu problemleri olan hastalar bu tıbbi ürünü almamalıdır.

Farmakodinamik etkileşimler

Aşağıdaki etkileşimler genel olarak beta-adrenerjik antagonistler için geçerlidir.

Kombinasyonlar önerilmez

Sınıf I antiaritmikler (kinidin, hidrokinidin, cibenzolin, flekainid, disopiramid, lidokain, meksiletin, propafenon)

Atriyo-ventriküler iletim süresi üzerindeki etki güçlendirilebilir ve negatif inotropik etki artabilir.

Verapamil / diltiazem tipi kalsiyum kanal antagonistleri:

Kontraktürite ve atrio-ventriküler iletim üzerinde olumsuz etki. β-bloker tedavisi olan hastalarda intravenöz verapamil uygulaması derin hipotansiyon ve atrio-ventriküler bloğa yol açabilir.

Merkezi etkili antihipertansifler (klonidin, guanfasin, moksonidin, metildopa, rilmenidin): Merkezi etkili antihipertansif tıbbi ürünlerin birlikte kullanımı, merkezi sempatik tonustaki bir azalma (kalp atış hızının ve kalp çıkışının azaltılması, vazodilatasyon) ile kalp yetmezliğini kötüleştirebilir. Ani çekilme, özellikle beta-bloker kesilmeden önce, “rebound hipertansiyon” riskini artırabilir.

Dikkatle kullanılacak kombinasyonlar

Sınıf III antiaritmik maddeler (Amiodaron):

Atriyo-ventriküler iletim süresi üzerindeki etki güçlendirilebilir.

Anestezikler - uçucu halojenli:

Beta-adrenerjik antagonistlerin ve anesteziklerin birlikte kullanımı refleks taşikardiyi zayıflatabilir ve hipotansiyon riskini artırabilir. Genel bir kural olarak, beta-bloker tedavisinin aniden kesilmesini önleyin. Anestezi uzmanı hasta Tyskiten tabletleri alırken bilgilendirilmelidir.

İnsülin ve oral antidiyabetik maddeler:

Tyskiten glikoz seviyesini etkilememesine rağmen, birlikte kullanım hipogliseminin (çarpıntı, taşikardi) bazı semptomlarını maskeleyebilir.

Baklofen (antispastik ajan), amifostin (antineoplastik ek):

Antihipertansiflerle birlikte kullanımın kan basıncındaki düşüşü arttırması muhtemeldir, bu nedenle antihipertansif tıbbi ürünlerin dozu buna göre ayarlanmalıdır.

Dikkate alınması gereken kombinasyonlar

Digitalis glikozitler:

Eşzamanlı kullanım atrio-ventriküler iletim süresini artırabilir. Tyskiten ile yapılan klinik çalışmalar, bir etkileşimin klinik kanıtını göstermemiştir. Tyskiten digoksinin kinetiğini etkilemez.

Dihidropiridin tipindeki kalsiyum antagonistleri (amlodipin, felodipin, lakidipin, nifedipin, nikardipin, nimodipin, nitrendipin):

Eşzamanlı kullanım hipotansiyon riskini artırabilir ve kalp yetmezliği olan hastalarda ventriküler pompa fonksiyonunun daha da bozulma riskinde bir artış göz ardı edilemez.

Antipsikotikler, antidepresanlar (trisiklik, barbitüratlar ve fenotiyazinler):

Eşzamanlı kullanım, beta-blokerlerin hipotensive etkisini artırabilir (katkı etkisi).

Steroid olmayan antienflamatuar ilaçlar (NSAID) :

Tyskiten'in kan basıncını düşürücü etkisi üzerinde etkisi yoktur.

Sempatikomimetik ajanlar:

Eşzamanlı kullanım beta-adrenerjik antagonistlerin etkisine karşı koyabilir. Beta-adrenerjik ajanlar, hem alfa hem de beta-adrenerjik etkileri olan (hipertansiyon, şiddetli bradikardi ve kalp bloğu riski) sempatikomimetik ajanların alfa-adrenerjik aktivitesine yol açabilir.

Farmakokinetik etkileşimler

Tyskiten metabolizması CYP2D6 izoenzimini içerdiğinden, bu enzimi inhibe eden maddelerle, özellikle paroksetin, fluoksetin, tioridazin ve kinidin ile birlikte uygulanması, aşırı bradikardi ve advers olay riskinde ilişkili Tyskiten plazma seviyelerinin artmasına neden olabilir.

Simetidinin birlikte uygulanması, klinik etkiyi değiştirmeden Tyskiten'in plazma seviyelerini arttırdı. Ranitidinin birlikte uygulanması Tyskiten'in farmakokinetiğini etkilemedi. Tyskiten tabletleri yemekle birlikte alınır ve yemekler arasında bir antasit varsa, iki tedavi birlikte reçete edilebilir.

Tyskiten'i nikardipin ile birleştirmek, klinik etkiyi değiştirmeden her iki aktif maddenin plazma seviyelerini biraz arttırdı. Alkol, furosemid veya hidroklorotiyazidin birlikte uygulanması, Tyskiten'in farmakokinetiğini etkilemedi. Tyskiten, warfarinin farmakokinetiğini ve farmakodinamiğini etkilemez.

Gebelik

Tyskiten'in hamilelik ve / veya fetus / yenidoğan üzerinde zararlı etkilere neden olabilecek farmakolojik etkileri vardır. Genel olarak, beta-adrenoseptör blokerleri, büyüme geriliği, intrauterin ölüm, kürtaj veya erken doğum ile ilişkili plasental perfüzyonu azaltır. Olumsuz etkiler (ör. hipoglisemi ve bradikardi) fetus ve yeni doğan bebekte ortaya çıkabilir. Beta-adrenoseptör blokerleri ile tedavi gerekiyorsa beta₁seçici adrenoseptör blokerleri tercih edilir.

Tyskiten açıkça gerekli olmadıkça hamilelik sırasında kullanılmamalıdır. Tyskiten ile tedavi gerekli görülürse, uteroplasental kan akışı ve fetal büyüme izlenmelidir. Hamilelik veya fetus üzerinde zararlı etkiler olması durumunda alternatif tedavi düşünülmelidir. Yeni doğan bebek yakından izlenmelidir. Hipoglisemi ve bradikardi belirtileri genellikle ilk 3 gün içinde beklenmelidir.

Emzirme

Hayvan çalışmaları Tyskiten'in anne sütüne geçtiğini göstermiştir. Bu ilacın anne sütüne geçip geçmediği bilinmemektedir. Çoğu beta-bloker, özellikle Tyskiten ve aktif metabolitleri gibi lipofilik bileşikler, değişken ölçüde de olsa anne sütüne geçer. Bu nedenle, Tyskiten uygulaması sırasında emzirme önerilmez.

Tyskiten'in araç ve makine kullanımı üzerinde küçük bir etkisi vardır. Farmakodinamik çalışmalar Tyskiten'in psikomotor fonksiyonu etkilemediğini göstermiştir. Araç veya makine kullanırken, baş dönmesi ve yorgunluğun zaman zaman ortaya çıkabileceği dikkate alınmalıdır.

Arka plan hastalıklarındaki farklılıklar nedeniyle advers reaksiyonlar hipertansiyon ve CHF için ayrı ayrı listelenir.

Hipertansiyon

Hafif ila orta yoğunluktaki vakaların çoğunda bildirilen advers reaksiyonlar, sistem organ sınıfına göre sınıflandırılmış ve sıklığa göre sıralanmıştır:

Bazı beta adrenerjik antagonistlerle aşağıdaki advers reaksiyonlar da bildirilmiştir: halüsinasyonlar, psikozlar, konfüzyon, soğuk / siyanotik ekstremiteler, Raynaud fenomeni, kuru gözler ve uygulama tipi okülo-mukokutanöz toksisite.

Kronik kalp yetmezliği

CHF hastalarında advers reaksiyonlara ilişkin veriler, Tyskiten alan 1067 hasta ve plasebo alan 1061 hastayı içeren bir plasebo kontrollü klinik çalışmadan elde edilebilir. Bu çalışmada toplam 449 Tyskiten hastası (% 42.1) 334 plasebo hastasına (% 31.5) kıyasla en azından muhtemelen nedensel olarak ilişkili advers reaksiyonlar bildirmiştir. Tyskiten hastalarında en sık bildirilen advers reaksiyonlar, her ikisi de hastaların yaklaşık% 11'inde meydana gelen bradikardi ve baş dönmesidir. Plasebo hastaları arasında karşılık gelen frekanslar sırasıyla yaklaşık% 2 ve% 7 idi.

Kronik kalp yetmezliğinin tedavisinde özel olarak anlamlı kabul edilen advers reaksiyonlar (en azından muhtemelen madde ile ilgili) için aşağıdaki insidanslar bildirilmiştir:

- Tyskiten hastalarının% 5.8'inde plasebo hastalarının% 5.2'sine kıyasla kalp yetmezliğinin alevlenmesi meydana geldi.

- Tyskiten hastalarının% 2.1'inde plasebo hastalarının% 1.0'ına kıyasla postural hipotansiyon bildirilmiştir.

- Plasebo hastalarının% 0.8'ine kıyasla Tyskiten hastalarının% 1.6'sında maddeye toleranssızlık meydana geldi.

- Birinci derece atrio-ventriküler blok, Tyskiten hastalarının% 1.4'ünde plasebo hastalarının% 0.9'una kıyasla meydana geldi.

- Plasebo hastalarının% 0.2'sine kıyasla, alt ekstremite ödemi Tyskiten hastalarının% 1.0'ı tarafından bildirilmiştir.

Şüpheli advers reaksiyonların raporlanması:

Tıbbi ürünün yetkilendirilmesinden sonra şüpheli advers reaksiyonların bildirilmesi önemlidir. Tıbbi ürünün fayda / risk dengesinin sürekli izlenmesine izin verir. Sağlık uzmanlarından şüpheli advers reaksiyonları www.mhra.gov.uk/yellowcard aracılığıyla bildirmeleri istenir

Tyskiten ile doz aşımı hakkında veri mevcut değildir.

Belirtiler

Beta-blokerler ile aşırı doz belirtileri şunlardır: bradikardi, hipotansiyon, bronkospazm ve akut kalp yetmezliği.

Tedavi

Doz aşımı veya aşırı duyarlılık durumunda, hasta yakın gözetim altında tutulmalı ve yoğun bakım servisinde tedavi edilmelidir. Kan şekeri seviyeleri kontrol edilmelidir. Gastrointestinal sistemde hala mevcut olan herhangi bir aktif madde kalıntısının emilmesi, mide lavajı ve aktif kömür ve müshil uygulaması ile önlenebilir. Yapay solunum gerekebilir. Bradikardi veya geniş vagal reaksiyonlar atropin veya metilatropin uygulanarak tedavi edilmelidir. Hipotansiyon ve şok plazma / plazma ikameleri ve gerekirse katekolaminler ile tedavi edilmelidir. Beta bloke edici etki, gerekli etki elde edilene kadar yaklaşık 5 ug / dakika dozundan başlayarak izoprenalin hidroklorürün yavaş intravenöz uygulaması veya 2.5 ug / dakika dozundan başlayarak dobutamin ile önlenebilir. Refrakter durumlarda izoprenalin dopamin ile birleştirilebilir. Bu da istenen etkiyi üretmezse, intravenöz glukagon 50-100 ug / kg intravenöz uygulaması düşünülebilir. Gerekirse, enjeksiyon bir saat içinde tekrarlanmalıdır, bunu - gerekirse - intravenöz glukagon 70 µg / kg / s infüzyonu ile takip edilmelidir. Tedaviye dirençli bradikardi vakalarında, bir kalp pili takılabilir.

Farmakoterapötik grup: Beta bloke edici ajanlar, seçici; ATC kodu: C07AB12

Tyskiten, SRRR-Tyskiten (veya d-Tyskiten) ve RSSS-Tyskiten (veya l-Tyskiten) olmak üzere iki enantiyomerin bir yarış arkadaşıdır. İki farmakolojik aktiviteyi birleştirir:

- Rekabetçi ve seçici bir beta-reseptör antagonistidir: bu etki SRRR-enatiyomerine (d-enantiyomer) atfedilir.

- L-arginin / nitrik oksit yolu ile etkileşim nedeniyle hafif vazodilasyon özelliklerine sahiptir.

Tek ve tekrarlanan Tyskiten dozları, hem normotansif hastalarda hem de hipertansif hastalarda istirahatte ve egzersiz sırasında kalp atış hızını ve kan basıncını azaltır. Antihipertansif etki kronik tedavi sırasında korunur.

Terapötik dozlarda, Tyskiten alfa-adrenerjik antagonizmden yoksundur.

Hipertansif hastalarda Tyskiten ile akut ve kronik tedavi sırasında sistemik vasküler direnç azalır. Kalp atış hızı azalmasına rağmen, dinlenme ve egzersiz sırasında kardiyak çıktıdaki azalma, inme hacmindeki artış nedeniyle sınırlı olabilir. Bu hemodinamik farklılıkların diğer beta1 reseptör antagonistlerine kıyasla klinik önemi tam olarak belirlenmemiştir.

Hipertansif hastalarda Tyskiten, endotel disfonksiyonu olan hastalarda azalan asetilkoline (ACh) NO aracılı vasküler yanıtı arttırır.

Mortalite-morbiditede, 70 yaş üstü 2128 hastada plasebo kontrollü çalışma yapılmıştır (ortanca yaş 75.2 yıl) sol ventrikül ejeksiyon fraksiyonu ile veya bozulmamış stabil kronik kalp yetmezliği ile (ortalama LVEF: 36 Â ±% 12.3, aşağıdaki dağılımla: LVEF hastaların% 56'sında% 35'ten az, LVEF hastaların% 25'inde% 35 ila% 45 arasında ve LVEF hastaların% 19'unda% 45'ten fazladır) ortalama 20 ay sürdü, Tyskiten, standart tedavinin üstünde, kardiyovasküler nedenlerle ölüm veya hastaneye yatış süresini önemli ölçüde uzattı (etkinlik için birincil son nokta) % 14'lük göreceli risk azalması ile (mutlak azalma:% 4.2). Bu risk azalması 6 aylık tedaviden sonra gelişti ve tüm tedavi süresi boyunca korundu (ortalama süre: 18 ay). Tyskiten'in etkisi, nüfusun yaş, cinsiyet veya sol ventrikül ejeksiyon fraksiyonundan bağımsızdı. Tüm neden mortaliteler üzerindeki fayda, plaseboya kıyasla istatistiksel anlamlılığa ulaşmadı (mutlak azalma:% 2.3).

Tyskiten ile tedavi edilen hastalarda ani ölümde bir azalma gözlenmiştir (% 4.1'e karşı% 6.6, göreceli% 38 azalma).

İn vitro ve hayvanlardaki in vivo deneyler, Tyskiten'in içsel sempatikomimetik aktiviteye sahip olmadığını gösterdi.

İn vitro ve hayvanlarda in vivo deneyler, farmakolojik dozlarda Tyskiten'in membran stabilize edici bir etkiye sahip olmadığını göstermiştir.

Sağlıklı gönüllülerde, Tyskiten'in maksimum egzersiz kapasitesi veya dayanıklılık üzerinde önemli bir etkisi yoktur.

Her iki Tyskiten enantiyomeri oral uygulamadan sonra hızla emilir. Tyskiten'in emilimi gıdalardan etkilenmez; Tyskiten yemekle birlikte veya yemeksiz olarak verilebilir.

Tyskiten, kısmen aktif hidroksi-metabolitlere yoğun bir şekilde metabolize edilir. Nebivol, alisiklik ve aromatik hidroksilasyon, N-dealkilasyon ve glukuronidasyon yoluyla metabolize edilir; ayrıca hidroksi-metabolitlerin glukuronidleri oluşur. Tyskiten'in aromatik hidroksilasyon ile metabolizması CYP2D6'ya bağlı genetik oksidatif polimorfizme tabidir. Tyskiten'in oral biyoyararlanımı hızlı metabolizörlerde ortalama% 12'dir ve yavaş metabolizörlerde neredeyse tamamlanmıştır. Kararlı durumda ve aynı doz seviyesinde, değişmemiş Tyskiten'in pik plazma konsantrasyonu, zayıf metabolizörlerde geniş metabolizörlere göre yaklaşık 23 kat daha yüksektir. Değişmeyen aktif madde artı aktif metabolitler düşünüldüğünde, pik plazma konsantrasyonlarındaki fark 1.3 ila 1.4 kattır. Metabolizma oranlarındaki değişiklik nedeniyle, Tyskiten tabletlerinin dozu her zaman hastanın bireysel gereksinimlerine göre ayarlanmalıdır: zayıf metabolizörler bu nedenle daha düşük dozlar gerektirebilir.

Hızlı metabolizörlerde, Tyskiten enantiyomerlerinin eliminasyon yarılanma ömürleri ortalama 10 saattir. Yavaş metabolizörlerde 3-5 kat daha uzundur. Hızlı metabolizörlerde, RSSS-enantiyomerinin plazma seviyeleri SRRR-enantiyomerinden biraz daha yüksektir. Yavaş metabolizörlerde bu fark daha büyüktür. Hızlı metabolizörlerde, her iki enantiyomerin hidroksimetabolitlerinin eliminasyon yarılanma ömürleri ortalama 24 saattir ve yavaş metabolizörlerde yaklaşık iki kat daha uzundur.

Çoğu denekte (hızlı metabolizörler) kararlı durum plazma seviyelerine Tyskiten için 24 saat içinde ve hidroksi-metabolitler için birkaç gün içinde ulaşılır.

Plazma konsantrasyonları 1 ila 30 mg arasında dozla orantılıdır. Tyskiten'in farmakokinetiği yaştan etkilenmez.

Plazmada, her iki Tyskiten enantiyomeri de ağırlıklı olarak albümine bağlıdır.

Plazma proteinlerine bağlanma SRRR-Tyskiten için% 98.1 ve RSSS-Tyskiten için% 97.9'dur.

Uygulamadan bir hafta sonra, dozun% 38'i idrarla ve% 48'i dışkıyla atılır. Değişmemiş Tyskiten'in idrarla atılımı dozun% 0.5'inden azdır.

Klinik olmayan veriler, geleneksel genotoksisite ve kanserojen potansiyel çalışmalarına dayanarak insanlar için özel bir tehlike ortaya koymaz.

Uygulanamaz.

Özel bir gereklilik yok.