Thiozin

Tiozin, diğer antipsikotiklerle tedaviye yeterince cevap vermeyen şizofrenik hastaların tedavisi için endikedir. Risk nedeniyle daha önemlidir, potansiyel olarak daha fazla hayatı tehdit eden, tiyozin ile tedavi edildiğinde proaritmik etkiler, tiyozin sadece hastalarda kullanılmalıdır, diğer antipsikotiklerde uygun kurslarla tedaviye yeterince cevap vermeyenler, yetersiz etkinlik veya yetersizlik nedeniyle, bu ilaçların dayanılmaz yan etkileri nedeniyle etkili bir doz elde etmek. Bu nedenle, bir hastaya tiyozin ile tedaviye başlamadan önce uygun bir dozda ve makul bir süre boyunca farklı bir antipsikotik ile en az 2 çalışma yapılması şiddetle tavsiye edilir (bkz UYARILAR ve KONTRENDİKASYONLAR).

Bununla birlikte, reçete yazan doktor, kontrollü çalışmalarda refrakter şizofrenik hastalarda tiyozinin sistematik olarak incelenmediğinin ve bu hastalarda etkinliğinin bilinmediğinin farkında olmalıdır.

Tiozin, potansiyel olarak hayatı tehdit eden bir olay olan QTc aralığının doza bağlı bir uzaması ile ilişkili olduğundan, kullanımı diğer antipsikotiklerle tedaviye yeterince cevap vermeyen şizofrenik hastalar için ayrılmalıdır. Dozaj kişiselleştirilmeli ve her hasta için en küçük etkili dozaj belirlenmelidir (bkz ENDİKASYONLARI ve UYARILAR).

Yetişkinler

Yetişkin şizofrenik hastalar için normal başlangıç dozu, gerekirse günde üç kez 50 ila 100 mg'dır, gerekirse yavaş yavaş günde maksimum 800 mg'a kadar. Etkili bir semptom kontrolü sağlandıktan sonra, minimum idame dozunu belirlemek için dozaj kademeli olarak azaltılabilir. Toplam günlük doz, iki ila dört doza bölünmüş 200 ila 800 mg arasında değişir.

Pediatrik hastalar

Diğer aktif maddelere cevap vermeyen şizofreni hastalarında önerilen başlangıç dozu bölünmüş dozlarda 0.5 mg / kg / gündür. Optimal bir terapötik etki elde edilene veya maksimum 3 mg / kg / gün dozuna ulaşılana kadar dozaj kademeli olarak arttırılabilir.

Tiozin, QTc aralığını uzattığı bilinen diğer ilaçlarla kombinasyon halinde ve konjenital uzun QT sendromu veya kardiyak aritmiler öyküsü olan hastalarda kullanılmalıdır.

Azaltılmış sitokrom P450 2d6 izozim aktivitesi Bu izozimi inhibe eden ilaçlar (ör. fluoksetin ve paroksetin) ve diğer bazı tıbbi ürünler (ör. fluvoksamin, propranolol ve pindolol) tiyozinin metabolizmasını önemli ölçüde inhibe ettiği görülmektedir. Ortaya çıkan artmış tiyozin seviyelerinin, tiyozin ile ilişkili QTc aralığının uzamasını uzatması ve torsade de pointes aritmileri gibi ciddi, potansiyel olarak ölümcül kardiyak aritmiler riskini arttırması beklenmektedir. Böyle bir artmış risk, tiyozinin QTc aralığını uzatan diğer aktif maddelerle eşzamanlı uygulanmasının ilave etkisinden de kaynaklanabilir.

Bu nedenle, tiyozin, normal popülasyonun yaklaşık% 7'sini oluşturan ve P450 2D6 aktivitesinin azalmasına neden olan genetik bir kusura sahip olduğu bilinen bu ilaçlarda ve hastalarda kontrendikedir (bkz UYARILAR ve Önlemler). Diğer fenotiyazinlerde olduğu gibi, tiyozin, şiddetli merkezi sinir sistemi depresyonunda veya ilaca bağlı merkezi sinir sistemi depresyonu da dahil olmak üzere herhangi bir nedenin koma koşullarında kontrendikedir (uyarılara bakınız). Hipertansif veya hipotansif aşırı kalp hastalığının fenotiyazin uygulamasında bir kontrendikasyon olduğu da not edilmelidir.

UYARILAR

Proaritmik etkiler potansiyeli

POTANSİYEL ÖNEMLİ İÇİN, OLASI YAŞAM DAHA FAZLA, Tiozin ile tedavi edilen PROARRİTMİK ETKİLER, SCHICOPHREN HASTALARIN TEDAVİSİ için ayrılmalıdır, DİĞER ANTIPSİKOTİK İLE TEDAVİ EKLEME KABUL ETMEYENLER, SİGORTA ETKİLENDİRİMİ VEYA GEÇERSİZLİĞİ nedeniyle GELİŞTİRİCİ, BU TIBBİ ÜRÜNLERİN REGÜLER YAN ETKİLERİNE UYGUN BİR DOZU ULAŞMAKTADIR. SONRA, ÖNERİLEN, Thiozin ile TEDAVİ öncesinde HERKES ile HASTA MİNİMUM İKİ ÇALIŞMA, ANGEMESE DOSİSİNDE ve İDARİ UYGUN SÜRE İÇİN BAŞKA BİR ANTIPSİKOTIKUM. KONTROLLÜ ÇALIŞMALARDA Tiozin ATIK, VE SOLE HASTALARI arasındaki ETKİLEŞİMİ BİLİNMİYOR .

Dokuz sağlıklı erkekte 10 mg ve 50 mg'lık tek doz tiyozin ile plasebo karşılaştıran bir çapraz çalışma, QTc aralığının doza bağlı bir uzamasını gösterdi. 50 mg sahtekarlık dozundan sonra QTc aralığındaki ortalama maksimum artış yaklaşık 23 MS'dir; caydırılmayan hastaların klinik tedavisinde daha büyük bir uzantı gözlenebilir.

QTc aralığının uzaması, torsade de pointes aritmilerine, potansiyel olarak ölümcül bir polimorfik ventriküler taşikardiye ve ani ölüme neden olma yeteneği ile ilişkilendirilmiştir. Torsade de pointes ve tiyozin tedavisine bağlı ani ölüm hakkında yayınlanmış birkaç vaka raporu vardır. Bu olaylar ve tiyosin tedavisi arasında nedensel bir ilişki yoktu, ancak Thiozin'in QTc aralığını uzatma yeteneği göz önüne alındığında böyle bir ilişki mümkündür.

Bazı durumlar torsade de pointes ve / veya ilaç kullanımıyla ilişkili ani ölüm riskini artırabilir, QTc aralığını uzatan, 1 dahil) Bradikardi, 2) Hipokalemi, 3) diğer ilaçların eşzamanlı kullanımı, QTc aralığını uzatan, 4) QT aralığının konjenital bir uzantısı ve 5) Özellikle tiyozin, P450 2D6 aktivitesinin azalması veya tıbbi ürünlerle eşzamanlı uygulanması olan hastalarda kullanılır, P450 2d6'yı veya tiyozinin başka bir mekanizma ile temizlenmesini inhibe eder (görmek Kontrendikasyonlar ve Önlemler).

Tiozin tedavisi için düşünülen hastaların temel bir EKG yapmaları ve serum potasyum düzeyinin ölçülmesi önerilir. Serum potasyum tedavi başlamadan önce normalleştirilmeli ve QTc aralığı 450 ms'den fazla olan hastalar tiyozin tedavisi almamalıdır. Tiozin tedavisi sırasında, özellikle doz ayarlaması sırasında EKG ve serum potasyumunu düzenli olarak izlemek de yararlı olabilir. QTc aralığı 500 msn'nin üzerinde olan hastalarda tiyozin kesilmelidir.

Tiyosin alan ve torsade de pointes oluşumu ile ilgili semptomlar yaşayan hastalar (ör. baş dönmesi, çarpıntı veya senkop) daha fazla kalp muayenesini haklı gösterebilir; özellikle, holter izleme düşünülmelidir.

Tardif diskinezi

Potansiyel olarak geri dönüşümsüz, istemsiz diskinetik hareketlerden oluşan bir sendrom olan geç diskinezi, antipsikotiklerle tedavi edilen hastalarda gelişebilir. Sendrom prevalansı yaşlılarda, özellikle yaşlılarda en yüksek gibi görünse de, antipsikotik tedavinin başlangıcında hangi hastaların sendrom geliştirebileceğini tahmin etmek için prevalans tahminlerine güvenmek imkansızdır. Antipsikotiklerin geç diskineziye neden olma potansiyellerinde farklı olup olmadığı bilinmemektedir. Hem sendromu geliştirme riskinin hem de geri döndürülemez hale gelme olasılığının, tedavi süresi ve hastaya uygulanan antipsikotiklerin toplam kümülatif dozu arttıkça arttığına inanılmaktadır. Bununla birlikte, sendrom, düşük dozlarda nispeten kısa tedavi sürelerinden sonra, çok daha az sıklıkta da olsa gelişebilir.

Antipsikotik tedavi durdurulursa sendrom kısmen veya tamamen geri çekilebilmesine rağmen, tespit edilen tardiver diskinezi vakaları için hiçbir tedavi bilinmemektedir. Bununla birlikte, antipsikotik tedavinin kendisi sendromun belirti ve semptomlarını baskılayabilir (veya kısmen baskılayabilir) ve böylece altta yatan hastalık sürecini maskeleyebilir. Semptomatik supresyonun sendromun uzun süreli seyri üzerindeki etkisi bilinmemektedir.

Bu düşünceler göz önüne alındığında, antipsikotikler, tardiver diskinezi oluşumunun büyük olasılıkla en aza indirileceği şekilde reçete edilmelidir. Kronik antipsikotiklerle tedavi genellikle 1) antipsikotiklere yanıt verdiği ve 2) mevcut olmayan veya uygun olmayan alternatif, eşit derecede etkili ancak potansiyel olarak daha az zararlı tedaviler için bilinen kronik bir hastalıktan muzdarip hastalar için ayrılmalıdır. Kronik tedaviye ihtiyaç duyan hastalar, tatmin edici klinik yanıta neden olacak en küçük dozu ve en kısa tedavi süresini aramalıdır. Daha fazla tedaviye duyulan ihtiyaç düzenli olarak yeniden değerlendirilmelidir. Antipsikotikli bir hastada geç diskinezi belirtileri ve semptomları ortaya çıkarsa, ilacın kesilmesi düşünülmelidir. Bununla birlikte, bazı hastalar sendromun varlığına rağmen tedaviye ihtiyaç duyabilir.

(Tardif diskinezinin tanımı ve klinik kanıtlarınız hakkında daha fazla bilgi için bölümlere bakınHastalar için bilgi ve YAN ETKİLER .)

Fenotiyazinler ile ilgili olarak, genellikle aşırı duyarlılık reaksiyonu gösteren kişilerin (ör., kan diskrazisi, sarılık) bir kişiye başkalarına tepki göstermeye daha duyarlı olabilir. Fenotiyazinlerin merkezi sinir sistemi depresanlarını güçlendirebilmesine dikkat edilmelidir (örn., Anestezikler, opiatlar, alkol vb.) yanı sıra atropin ve fosfor insektisitleri. Doktorlar daha az ciddi hastalıkların tedavisinde riski kullanmalı ve dikkatle değerlendirmelidir. Hayvanlarda üreme çalışmaları ve klinik deneyim şimdiye kadar tiyozin ile teratojenik etki göstermemiştir. Bununla birlikte, hamilelik sırasında tüm ilaçların uygulanmasını en aza indirme arzusu göz önüne alındığında, tiyozin sadece tedavinin kullanımı anne ve fetus için olası riskleri aşarsa verilmelidir.

nöroleptik malign sendrom (NMS)

Bazen Malign Nöroleptik Sendrom (NMS) olarak adlandırılan antipsikotiklerle potansiyel olarak ölümcül bir semptom kompleksi bildirilmiştir. NMS'nin klinik belirtileri hiperpireksi, kas sertliği, değişen zihinsel durum ve otonom instabilite belirtileridir (düzensiz nabız veya kan basıncı, taşikardi, terleme ve kardiyak aritmiler).

Bu sendromlu hastaların tanısal değerlendirmesi karmaşıktır. Teşhis sırasında, klinik sunumun hem ciddi tıbbi hastalıkları (ör. zatürree, sistemik enfeksiyon vb.) içerir.) ve tedavi edilmemiş veya yetersiz tedavi edilmiş ekstrapiramidal belirti ve semptomlar (EPS). Ayırıcı tanıdaki diğer önemli hususlar arasında merkezi antikolinerjik toksisite, ısı inme, ilaç ateşi ve merkezi sinir sisteminin (CNS) birincil patolojisi bulunur.

NMS yönetimi şunları içermelidir: 1) eşlik eden tedavi için gerekli olmayan antipsikotiklerin ve diğer ilaçların derhal kesilmesi, 2) yoğun semptomatik tedavi ve tıbbi gözetim ve 3) spesifik tedavilerin mevcut olduğu ciddi tıbbi sorunların tedavisi . Komplike olmayan NMS için spesifik farmakolojik tedavi şemaları hakkında genel bir anlaşma yoktur .

Bir hastanın NMS'den iyileştikten sonra antipsikotik ilaç tedavisine ihtiyacı varsa, ilaç tedavisinin olası yeniden tanıtımı dikkatle düşünülmelidir. NMS tarafından nüks bildirildiği için hasta dikkatle izlenmelidir

Merkezi sinir sistemi depresanları

Diğer fenotiyazinlerde olduğu gibi, tiyozin merkezi sinir sistemini baskılayabilir (ör. alkol, anestezikler, barbitüratlar, narkotikler, opiatlar, diğer psikoaktif ilaçlar vb.).) güçlendirmek.) yanı sıra atropin ve fosfor insektisitleri. Bir hasta fenotiyazin ve yüksek dozda barbitürat aldığında şiddetli solunum depresyonu ve solunum durması bildirilmiştir.

ÖNLEMLER

Lökopeni ve / veya agranülositoz ve nöbetler bildirilmiştir, ancak nadirdir. Epilepsili şizofrenik hastalarda tiyozin tedavisi sırasında antikonvülsan ilaçlar sürdürülmelidir. Öncelikle önerilen dozlardan daha büyük olan hastalarda gözlenen pigmenter retinopati, görme keskinliğinin azalması, kahverengimsi görme ve gece görüşünün bozulması ile karakterizedir; Fundus muayenesinde pigment birikintileri ortaya çıkar. Bu komplikasyon olasılığı, önerilen doz sınırlarına bağlı kalarak azaltılabilir.

Hastalar tam zihinsel uyanıklık gerektiren faaliyetlere katılırsa (ör. sürüş), fenotiyazinin dikkatlice uygulanması ve dozajın kademeli olarak arttırılması tavsiye edilir. Kadın hastalar, erkek hastalara göre ortostatik hipotansiyona daha yatkın görünmektedir. Fenotiyazinler bazen ters adrenaline neden olabileceğinden, ilaca bağlı hipotansiyon tedavisinde adrenalinden kaçınılmalıdır. Bir vazokonstriktör gerekiyorsa, levarterenol ve fenilefrin en uygunudur.

Antipsikotikler prolaktin seviyelerini arttırır; artış kronik uygulama sırasında kalır. Doku kültürü deneyleri, insan meme kanserinin yaklaşık üçte birinin prolaktin'e bağlı olduğunu göstermektedir in vitro, daha önce tanınmış meme kanseri olan bir hastada bu ilaçları reçete etmeyi düşünürken potansiyel bir faktördür. Galaktorre, amenore, jinekomasti ve iktidarsızlık gibi bozukluklar bildirilmiş olsa da, artmış serum prolaktin düzeylerinin klinik önemi çoğu hasta tarafından bilinmemektedir. Kronik nöroleptik uygulamasından sonra kemirgenlerde meme neoplazmlarında bir artış bulundu. Bununla birlikte, ne klinik çalışmalar ne de önceki epidemiyolojik çalışmalar, bu tıbbi ürünlerin kronik uygulaması ile meme tümörjenezi arasında bir bağlantı göstermemiştir; mevcut kanıtların şu anda kesin olamayacak kadar sınırlı olduğu düşünülmektedir.

Tiozin hidroklorür ile önerilen dozlama alanlarında, çoğu yan etki hafif ve geçicidir.

Merkezi sinir sistemi: uyuşukluk bazen, özellikle tedavinin başlangıcında büyük dozlar uygulandığında ortaya çıkabilir. Genel olarak, bu etki devam eden tedavi veya dozun azaltılması ile azalır. Psödoparkinsonizm ve diğer ekstrapiramidal semptomlar ortaya çıkabilir, ancak nadirdir. Gece karışıklığı, hiperaktivite, uyuşukluk, psikotik reaksiyonlar, huzursuzluk ve baş ağrısı bildirilmiştir, ancak oldukça nadirdir.

Otonom sinir sistemi : Ağız kuruluğu, bulanık görme, kabızlık, bulantı, kusma, ishal, burun tıkanıklığı ve solgunluk gözlenmiştir.

Endokrin sistem: Galaktorre, meme büyütme, amenore, boşalma inhibisyonu ve periferik ödem tanımlanmıştır.

Cilt:Ürtiker tipinde dermatit ve döküntüler nadiren gözlenmiştir. Işığa duyarlılık son derece nadirdir.

Kardiyovasküler sistem: Tiozin, torse de pointes aritmilerine, potansiyel olarak ölümcül bir polimorfik ventriküler taşikardi ve ani ölüme neden olma yeteneği ile ilişkili olan QTc aralığının doza bağlı bir uzamasına yol açar (bkz UYARILAR). Tiozin ile bağlantılı olarak hem torsade de pointes tip aritmiler hem de ani ölüm bildirilmiştir. Bu olaylar ve tiyosin tedavisi arasında nedensel bir ilişki yoktu, ancak Thiozin'in QTc aralığını uzatma yeteneği göz önüne alındığında böyle bir ilişki mümkündür. Diğer EKG değişiklikleri bildirilmiştir (bkz Fenotiazin türevleri: kardiyovasküler etkiler).

Diğer: Tiozin uygulamasından sonra parotis şişmesi olarak tanımlanan nadir vakalar bildirilmiştir.

Raporlar Girişten sonra : bunlar, piyasaya sürülmesinden bu yana meydana gelen tiyozin ile ilgili advers olayların gönüllü raporlarıdır ve tiyozin kullanımı ile bu olaylar arasında nedensel bir bağlantı olmayabilir: priapizm.

Fenotiazin türevleri: etkinlik, endikasyonlar ve yan etkilerin çeşitli fenotiyazinlerle değiştiğine dikkat edilmelidir. Yaşın fenotiyazin toleransını düşürdüğü bildirilmiştir. Bu hastalarda en sık görülen nörolojik yan etkiler parkinsonizm ve akatizidir. Geriatrik popülasyonda agranülositoz ve lökopeni riski artmaktadır. Doktor, bir veya daha fazla fenotiyazinin aşağıdakilere sahip olduğunun farkında olmalı ve bu ilaçlardan her biri kullanıldığında dikkate alınmalıdır:

Otonom reaksiyonlar :Miyoz, obstipasyon, anoreksiya, paralitik ileus.

Cilt reaksiyonları : Eritem, eksfolyatif dermatit, kontakt dermatit.

Kan diskrazileri: Agranülositoz, lökopeni, eozinofili, trombositopeni, anemi, aplastik anemi, pansitopeni.

Alerjik reaksiyonlar : Ateş, gırtlak ödem, anjiyonörotik ödem, astım.

Hepatotoksisite: Sarılık, safra tıkanıklığı.

Kardiyovasküler etkiler: Elektrokardiyogramın terminal kısmında, QT aralığının uzatılması, T dalgasının depresyonu ve ters çevrilmesi ve tiyozin dahil fenotiazinler alan hastalarda geçici olarak bifid T dalgası veya U dalgası olarak tanımlanan bir dalganın ortaya çıkması dahil değişiklikler gözlendi. . Bugüne kadar, bunlar miyokardiyal hasarla ilgili olmayan ve geri dönüşümlü olan yeniden kutuplaşmadaki bir değişiklikten kaynaklanıyor gibi görünüyor. Bununla birlikte, QT aralığının önemli bir uzaması şiddetli ventriküler aritmiler ve ani ölüm ile ilişkilendirilmiştir (bkz UYARILAR). Nadiren kalp durmasına yol açan hipotansiyon bildirilmiştir.

Ekstrapiramidal semptomlar: Akatizi, uyarılma, motor huzursuzluğu, distonik reaksiyonlar, trizm, tortikollis, opisthotonus, okülojik krizler, titreme, kas sertliği, akinezi.

Tardif diskinezi:Antipsikotiklerin kronik kullanımı, geç diskinezi gelişimi ile el ele gidebilir. Bu sendromun göze çarpan özellikleri bölümde açıklanmaktadır UYARILAR ve sonra tarif edildi.

Sendrom, dili, yüzü, ağzı, dudakları veya çeneyi etkileyen istemsiz koreoatetoid hareketlerle karakterizedir (ör. dil çıkıntısı, elmacık kemikleri, ağız toplayıcıları, çiğneme hareketleri), gövde ve ekstremiteler. Sendromun şiddeti ve bozulma derecesi büyük ölçüde değişebilir.

Sendrom, tedavi sırasında, doz azaltıldığında veya tedavi geri çekildiğinde klinik olarak tanınabilir. Antipsikotiklerle daha fazla tedavi kesilirse, hareketler yoğunluğu azaltabilir ve tamamen kaybolabilir. Genellikle geri dönüşümün uzun süreli antipsikotik maruziyetten ziyade kısa sürdüğüne inanılmaktadır. Bu nedenle, tardiver diskinezinin erken tespiti önemlidir. Sendromu mümkün olan en erken zamanda tanıma olasılığını arttırmak için, antipsikotiklerin dozu periyodik olarak azaltılmalıdır (klinik olarak mümkünse) ve hasta bozukluk belirtileri açısından gözlemlenmelidir. Bu manevra kritiktir çünkü antipsikotikler sendromun belirtilerini maskeleyebilir.

Malign Nöroleptik Sendrom (NMS): Antipsikotiklerin kronik kullanımı, bir malign nöroleptik sendromun gelişimini içerebilir. Bu sendromun göze çarpan özellikleri bölümde açıklanmaktadır UYARILAR ve sonra tarif edildi. NMS'nin klinik belirtileri hiperpireksi, kas sertliği, değişen zihinsel durum ve otonom instabilite belirtileridir (düzensiz nabız veya kan basıncı, taşikardi, terleme ve kardiyak aritmiler).

Endokrin bozuklukları: Adet bozuklukları, değiştirilmiş libido, jinekomasti, emzirme, kilo alımı, ödem. Yanlış pozitif gebelik testleri bildirilmiştir.

Üriner bozukluklar: Tutma, inkontinans.

Diğer: Hiperpireksi. Paradoksal bir reaksiyonu gösteren davranışsal etkiler bildirilmiştir. Bunlar arasında heyecan, tuhaf rüyalar, psikozların kötüleşmesi ve toksik karışıklık durumları bulunur. Son zamanlarda, özel bir cilt göz sendromu, fenotiyazinlerle uzun süreli tedaviden sonra bir yan etki olarak kabul edilmiştir. Bu reaksiyon, cildin veya konjonktival alanların ilerleyici pigmentasyonu ve / veya maruz kalan sklera ve korneanın renk değişikliği ile karakterizedir. Düzensiz veya yıldız şeklinde tanımlanan ön mercek ve korneanın bulanıklığı da bildirilmiştir. Sistemik lupus eritematozus benzeri sendrom.

Gözlenen semptomların çoğu aşağıdakilerin uzantılarıdır Açıklanan yan etkiler. Tiozin aşırı dozda toksik olabilir, kalp toksisitesi özellikle endişe vericidir. Aşırı dozda hastaların sık sık EKG ve hayati işaret izlenmesi önerilir. Gecikmiş etki riski nedeniyle, birkaç gün süren gözlem gerekli olabilir.

Belirti ve bulgular

Akut fenotiyazin doz aşımının etkileri ve klinik komplikasyonları şunlar olabilir:

kardiyovasküler : Kardiyak aritmiler, hipotansiyon, şok, EKG değişiklikleri, artmış QT ve PR aralıkları, ST ve T dalgalarında spesifik olmayan değişiklikler, bradikardi, sinüs taşikardi, atriyoventriküler blok, ventriküler taşikardi, ventriküler fibrilasyon, torsade de points, miyokardiyal depresyon.

Merkezi sinir sistemi: Sedasyon, ekstrapiramidal etkiler, konfüzyon, uyarılma, hipotermi, hipertermi, huzursuzluk, nöbetler, arefleksi, koma.

Otonom sinir sistemi : Midriyazis, miyoz, kuru cilt, ağız kuruluğu, burun tıkanıklığı, idrar retansiyonu, bulanık görme.

Solunum yolu: Solunum depresyonu, apne, pulmoner ödem.

Gastrointestinal: Hipomotor, kabızlık, ileus.

Böbrekler: Oligüri, Uremie.

Fenotiyazinler için toksik doz ve kan konsantrasyonu aralıkları kesin olarak belirlenmemiştir. Tiozin için toksik kan konsantrasyonu aralığının 1 mg / dL'de başladığı ve ölümcül konsantrasyon aralığının 2 ila 8 mg / dL olduğu ileri sürülmüştür.

Tedavi

Bir solunum yolu kurulmalı ve bakım yapılmalıdır. Yeterli oksijen kaynağı ve havalandırma garanti edilmelidir.

Kardiyovasküler sürveyans hemen başlamalı ve olası aritmileri belirlemek için sürekli elektrokardiyografik sürveyans içermelidir. Tedavi aşağıdaki terapötik müdahalelerden birini veya daha fazlasını içerebilir: elektrolitanomalilerin düzeltilmesi ve asit-baz dengesi, lidokain, fenitoin, izoproterenol, ventriküler stimülasyon ve defibrilasyon. Disopiramid, prokainamid ve kinidin, akut tiyozin doz aşımı olan hastalara uygulandığında ilave QT uzatıcı etkilere sahip olabilir ve bundan kaçınılmalıdır (bkz UYARILAR ve