Levemir Penfill

Yetişkinlerde, ergenlerde ve 1 yaşın üzerindeki çocuklarda diyabetes mellitus.

P / c.

İlaç Levemir^® FlexPen^® hem bazal insülin olarak monoterapi formunda hem de boulouse insülin ile kombinasyon halinde kullanılabilir. Oral hipoglisemik ilaçlar ve / veya GPP-1 reseptörlerinin agonistleri ile kombinasyon halinde de kullanılabilir.

Dozlar

Oral hipoglisemik ilaçlarla kombinasyon halinde veya yetişkin hastalarda GPP-1 reseptörlerinin agonistlerine ek olarak Levemir kullanılması tavsiye edilir^® FlexPen^® günde bir kez, 0.1-0.2 ED / kg veya 10 ED dozundan başlayarak .

İlaç Levemir^® FlexPen^® gün içinde herhangi bir zamanda, ancak aynı anda günlük olarak girilebilir. Uyuşturucu Levemir'in dozu^® FlexPen^® her durumda hastanın ihtiyaçlarına göre ayrı ayrı seçilmelidir.

Levemir ilacına bir GPP-1 reseptörü konista eklerken^® Levemir dozunun azaltılması tavsiye edilir^® Hipoglisemi riskini en aza indirmek için% 20. Daha sonra, doz ayrı ayrı seçilmelidir.

Tip 2 diyabetli yetişkin hastalarda bireysel doz düzeltmesi için, titrasyon için aşağıdaki önerilerin kullanılması önerilir (bkz. tablo. 1).

Tablo 1

İlaç Levemir ise^® FlexPen^® temel-boreal rejimin bir parçası olarak kullanıldığında, hastanın ihtiyaçlarına göre günde 1 veya 2 kez reçete edilmelidir. Uyuşturucu Levemir'in dozu^® FlexPen^® ayrı ayrı seçilmelidir.

Optimal glisemik kontrol için ilacın günde iki kez kullanılmasını gerektiren hastalar, akşam yemeği sırasında veya yatmadan önce bir akşam dozu enjekte edebilir. Hasta aktif olduğunda, normal diyetinde veya eşlik eden hastalık değiştiğinde dozun düzeltilmesi gerekebilir.

Diğer insülin ilaçlarından transfer. Orta süreli veya uzun süreli etkili insülin preparatlarından Levemir ilacına transfer^® FlexPen^® bir doz ve giriş zamanı düzeltmesi gerektirebilir (bkz. "Özel talimatlar").

Diğer insülin ilaçlarında olduğu gibi, çeviri sırasında ve yeni bir ilacın atanmasının ilk haftalarında kandaki glikoz konsantrasyonunun dikkatle izlenmesi önerilir.

İlişkili hipoglisemik tedaviyi (kısa etkili insülin ilaçlarının doz ve uygulama zamanı veya oral hipoglisemik ilaçların dozu) düzeltmek gerekebilir.

Uygulama şekli Levemir.^® FlexPen^® sadece p / c uygulaması için tasarlanmıştır. Levemir^® FlexPen^® girilemez / girilemez, t.to. bu ciddi hipoglisemiye yol açabilir. İlacın sokulmasından da kaçınılmalıdır. Levemir^® FlexPen^® insülin pompalarında kullanılamaz.

Levemir^® FlexPen^® n / c ön karın duvarının alanına, uyluk bölgesine, kalçalara, omuza, deltoid veya kalça bölgesine yerleştirilir. Enjeksiyon bölgeleri, lipodistrofi gelişme riskini azaltmak için aynı anatomik alanda sürekli olarak değiştirilmelidir. Diğer insülin preparatlarında olduğu gibi, eylemin süresi doza, uygulama yerine, kan akış hızına, sıcaklığa ve fiziksel aktivite seviyesine bağlıdır.

Özel hasta grupları

Diğer insülin ilaçlarında olduğu gibi, yaşlı hastalarda ve böbrek veya karaciğer yetmezliği olan hastalarda, kan şekeri konsantrasyonu daha dikkatli izlenmeli ve metemir dozu ayrı ayrı ayarlanmalıdır.

Çocuklar ve ergenler. İlaç Levemir^® ergenleri ve 1 yaşın üzerindeki çocukları tedavi etmek için kullanılabilir (bkz. Farmakodinamik, Farmakokinetik). Bazal insülinden Levemir ilacına geçerken^® her bir vakada, hipoglisemi gelişme riskini en aza indirmek için bazal ve boglus insülin dozunu azaltma ihtiyacını göz önünde bulundurun (bkz. "Özel talimatlar").

Levemir ilacının güvenliği ve etkinliği^® 1 yaşın altındaki çocuklarda çalışılmamıştır. Veri yok.

insülin detemir veya ilacın yardımcı bileşenlerinden herhangi birine karşı bireysel duyarlılığın arttırılması;

1 yıla kadar çocukluk (bu hasta grubunda klinik çalışmalar yapılmamıştır).

Levemir ilacını kullanırken^® FlexPen^® hamilelik sırasında, kullanımının faydalarının olası riske ne kadar ağır bastığını dikkate almak gerekir.

Levemir ilacı ile kombinasyon tedavisinin etkinliğini ve güvenliğini inceleyen tip 1 diabetes mellituslu hamile kadınları içeren randomize kontrollü klinik çalışmalardan biri^® FlexPen^® aspartin insülin (158 hamile kadın) ile birlikte insülin-izofan tedavisine kıyasla aspartan insülin (152 hamile kadın) ile, hamilelik, hamilelik sonuçları veya fetus ve yenidoğanın sağlığı üzerindeki etkisi sırasında genel güvenlik profilinde bir fark ortaya koymadı. (bkz. Farmakodinamik, Farmakokinetik).

Levemir ile tedavinin etkinliği ve güvenliği hakkında ek veriler^® FlexPen^®pazarlama sonrası kullanım sırasında yaklaşık 300 gebe kadında elde edilen, insülin detemirin istenmeyen yan etkilerinin olmadığını gösterir, bu da konjenital malformasyonlara ve malformatif veya feto / yenidoğan toksisitesine yol açar.

Hayvanlarda üreme fonksiyonu çalışmaları, ilacın üreme sistemi üzerindeki toksik etkisini ortaya koymamıştır (bkz. Farmakodinamik, Farmakokinetik).

Genel olarak, diyabetli gebe kadınların gebelik dönemi boyunca ve hamilelik planlaması sırasında dikkatli bir şekilde izlenmesi gereklidir. Gebeliğin I trimesterinde insülin ihtiyacı genellikle azalır, daha sonra II ve III trimesterlerinde artar. Doğumdan kısa bir süre sonra, insülin ihtiyacı hızla hamilelikten önceki seviyeye döner.

Bir insülinin anavatana anne sütüne nüfuz edip etmediği bilinmemektedir. İnsülin detemirin, emzirme sırasında yenidoğan / bebeklerin vücudundaki metabolik reaksiyonları etkilemediği varsayılmaktadır, çünkü sindirim sisteminde kolayca amino asitlere bölünen ve vücut tarafından emilen peptitler grubuna aittir.

Kadınların emzirme sırasında insülin dozlarını düzeltmeleri gerekebilir.

Levemir kullanan hastalarda gözlenen yan reaksiyonlar^®esas olarak insülinin farmakolojik etkisi nedeniyle gelişir. Tedavi gören ve yan reaksiyon geliştirmesi beklenen hastaların oranının% 12 olduğu tahmin edilmektedir.

Levemir ilacı ile tedavi sırasında gelişen en sık görülen yan reaksiyon^®hipoglisemidir (bkz. aşağıdaki bölüm).

Klinik çalışmalar, Levemir alan hastaların yaklaşık% 6'sında üçüncü taraf müdahalesi gerektiren şiddetli hipogliseminin geliştiğini biliyor^®.

Levemir tedavi edilirken uygulama yerlerindeki reaksiyonlar daha sık görülebilir^®insan insülin ilaçlarının sokulmasından daha fazla. Bu reaksiyonlar arasında ağrı, kızarıklık, ürtiker, iltihaplanma, hematomlar, enjeksiyon bölgesinde şişme ve kaşıntı bulunur. Giriş yerlerindeki reaksiyonların çoğu önemsizdir ve geçicidir, yani. genellikle tedaviye birkaç gün ila birkaç hafta devam edildiğinde kaybolur.

İnsülin tedavisinin ilk aşamasında kırılma ve şişme bozuklukları ortaya çıkabilir. Bu belirtiler genellikle geçicidir. Glisemi kontrolünde hızlı bir iyileşme, genellikle geri dönüşümlü olan akut ağrı nöropatisine yol açabilir. Karbon değişim kontrolünde keskin bir iyileşme ile insülin tedavisinin yoğunlaştırılması, diyabetik retinopati durumunda geçici bir bozulmaya yol açarken, glisemi kontrolünde uzun süreli bir iyileşme diyabetik retinopatinin ilerleme riskini azaltır.

Yan reaksiyonların listesi tabloda sunulmaktadır.

Klinik çalışmalardan elde edilen verilere dayanarak aşağıda sunulan tüm yan etkiler, geliştirme sıklığına göre gruplara ayrılmıştır MedDRA ve organ sistemleri. Yan reaksiyonların gelişme sıklığı şu şekilde tanımlanır: çok sık (≥1 / 10); sıklıkla (≥1 / 100 ila <1/10); seyrek olarak (≥1 / 1000 ila <1/100); nadiren (≥1 / 1000 ila <1/1000); çok nadiren (<1/100) ve mevcut değil. tablo. 2).

Tablo 2

* Görmek. Bireysel yan reaksiyonların tanımı.

Bireysel yan reaksiyonların tanımı

Alerjik reaksiyonlar, potansiyel olarak alerjik reaksiyonlar, ürtiker, deri döküntüsü, deri döküntüleri. Levemir ilacını kullanırken^® bazik bolyus tedavi rejiminde, alerjik reaksiyonların, potansiyel olarak alerjik reaksiyonların, ürtiker, deri döküntüsü ve deri döküntülerinin seyrek geliştiği kaydedildi. Bununla birlikte, 3 klinik çalışmadan elde edilen veriler, Levemir ilacı kullanılırken yan reaksiyonların sık sık geliştiğini göstermiştir^® diğer oral hipoglisemik ilaçlarla kombinasyon tedavisinin bir parçası olarak (alerjik reaksiyonların% 2.2'si ve potansiyel olarak alerjik reaksiyonlar).

Anafilaktik reaksiyonlar. Genel aşırı duyarlılık reaksiyonları (dahil. genel deri döküntüsü, kaşıntı, terleme, gastrointestinal bozukluklar, anjiyonörotik şişme, solunum güçlüğü, kalp çarpıntısı, kan basıncında azalma) çok nadirdir, ancak potansiyel olarak hayatı tehdit eder.

Hipoglisemi. Hipoglisemi en yaygın yan reaksiyondur. İnsülin dozunun insülin ihtiyacına göre çok yüksek olması durumunda gelişebilir. Ağır hipoglisemi, bilinç kaybına ve / veya kramplara, geçici veya geri döndürülemez bozulmuş beyin fonksiyonuna ve hatta ölüme yol açabilir. Hipoglisemi belirtileri, kural olarak, aniden gelişir. Bunlar soğuk ter, cilt solgunluğu solgunluğu, artan yorgunluk, sinirlilik veya titreme, anksiyete, olağandışı yorgunluk veya halsizlik, yönelim bozukluğu, konsantrasyon azalması, uyuşukluk, belirgin bir açlık hissi, görme bozukluğu, baş ağrısı, bulantı, kalp çarpıntısı içerir.

Lidystrophy. Lipodistrofi (dahil. lipojipertrofi, lipoatrofi) enjeksiyon bölgesinde gelişebilir. Bir anatomik bölge içindeki enjeksiyon bölgesini değiştirme kurallarına uyulması, bu yan reaksiyonun gelişme riskini azaltmaya yardımcı olabilir.

Aşırı dozda insülin için gerekli olan belirli bir doz belirlenmemiştir, ancak ilacın bir dozu hastanın ihtiyacına göre çok yüksekse hipoglisemi yavaş yavaş gelişebilir.

Tedavi: hasta içine glikoz veya şeker içeren ürünler alarak hafif hipoglisemiyi ortadan kaldırabilir. Bu nedenle, diyabetli hastalara sürekli olarak şeker içeren ürünler taşıması tavsiye edilir.

Şiddetli hipoglisemi durumunda, hasta bilinçsiz olduğunda, / m veya p / c cinsinden 0.5 ila 1 mg glukagon verilmelidir (eğitimli bir kişi tarafından tanıtılabilir) veya bir dekstroz çözeltisinde / içinde (glikoz) (sadece bir sağlık çalışanı tarafından girilebilir). Glukagonun sokulmasından 10-15 dakika sonra hastanın bilincini geri kazanmaması durumunda / dekstrozun sokulması da gereklidir. Bilinci yeniden kazandıktan sonra, hastaya hipogliseminin tekrarlanmasını önlemek için karbonhidrat bakımından zengin yiyecekler alması tavsiye edilir.

İlaç Levemir^® suş kullanılarak rekombinant DNA biyoteknolojisi ile üretilir Saccharomyces cerevisiae. Düz bir etki profili ile uzun süreli etki gösteren insan insülininin çözünür bir bazal analogudur. İnsülin detemirin etki profili, insülin-izofan ve insülin glarginine kıyasla önemli ölçüde daha az değişkendir (Farkodinamik göstergeler maksimum glikoz infüzyon hızı - GIR_mak ve insülin preparatlarının uygulanmasından sonraki 24 saat boyunca infüzyonunun hız eğrisinin altındaki alan AUC'dir_KIZ, _{0-24 saat} insülin için detemir 0.074'tür; insülin-izofan için - 0.466 ve insülin glargin için - 0.231; KIZ_mak insülin için detemir 0.053'tür; insülin-izofan için - 0.209 ve insülin glargin için - 0.13).

Levemir ilacının uzun süreli etkisi^® insülin moleküllerinin eksprese edilen kendi kendine birleşmesi, enjeksiyon bölgesindeki detemir ve ilacın moleküllerinin bir yan yağ asidi zincirine sahip bir bileşik vasıtasıyla albümin ile bağlanması nedeniyle. İnsülin, periferik hedef dokulara insülin-izofandan daha düşük bir yerdir. Bu kombine zaman dağıtım mekanizmaları daha tekrarlanabilir bir emilim profili ve Levemir ilacının çalışmasını sağlar^® FlexPen^® insülin izofan ile karşılaştırıldığında.

Tek ve çift günlük uygulama imkanı sağlayan doza bağlı olarak eylemin süresi 24 saate kadardır. C'nin çift tanıtımı ile_ss ilaca 2-3 doz ilacın verilmesinden sonra ulaşılır. 0.2-0.4 ED / kg dozları için, ilacın maksimum etkisinin% 50'si uygulamadan 3-4 ila 14 saat sonra gerçekleşir.

Girişin p / c'sinden sonra, sokulan dozla orantılı bir farmakodinamik yanıt gözlenmiştir (maksimum etki, etki süresi, genel etki).

Uzun süreli çalışmalar, Levemir hastalarını tedavi ederken aç karnına her gün plazma glikoz konsantrasyonlarında düşük değişkenlik oranları göstermiştir^® insülin izofanının aksine.

Oral hipoglisemik ilaçlarla kombinasyon halinde bazal insülin tedavisi alan tip 2 diyabetli hastalarda yapılan uzun süreli çalışmalar, glisemik kontrolün (glikosile Hb - Nba açısından) olduğunu göstermiştir_1с) Levemir ilacı ile tedavinin arka planına karşı^® insülin-izofan ve insülin glargin tedavisinde karşılaştırılabilir ve vücut ağırlığında düşük bir artış eşlik etti.

Araştırmada, Levemir ilacı ile kombinasyon terapisinin kullanımı^® FlexPen^® ve oral hipoglisemik ilaçlar, insülin-izofan kullanımına kıyasla hafif gece hipoglisemi gelişme riskinde% 61-65 oranında azalmaya neden oldu.

Oral hipoglisemik tedavinin arka planına karşı glikemi hedeflerine ulaşmayan tip 2 diabetes mellituslu hastaların katılımıyla açık randomize bir klinik çalışma gerçekleştirilmiştir. Çalışma, hastaların% 61'inin NBA'ye ulaştığı metformin ile kombinasyon halinde kombine liraglutid tedavisi aldığı 12 haftalık bir hazırlık dönemi ile başladı_1с <% 7. Metformin ile lyraglutid ile kombine tedavinin arka planına karşı gliseminin hedef değerlerine ulaşmayan hastaların% 39'u, daha ileri tedavi için 2 terapötik grupta randomize edildi. Liraglutidin metformin ile tedavisine ek olarak, terapötik gruplardan birinin hastaları için Levemir reçete edildi^® günlük tek dozda; diğer hastalar önümüzdeki 52 hafta boyunca metformin ile kombinasyon halinde liraglutid almaya devam ettiler. Bu dönemde, metformin ile lyraglutid tedavisine ek olarak, Levemir ilacının günlük tek enjeksiyonunu alan terapötik bir grup^®Nba göstergesinde daha fazla azalma olduğunu gösterdi_1с şiddetli hipoglisemi ataklarının yokluğunda, 52 haftalık sürenin sonunda ilk% 7.6 ila% 7.1 arasında. Levemir ilacını eklerken^® ikincisinin hastalarda vücut ağırlığında istatistiksel olarak anlamlı bir azalmaya göre avantajı liraglutid tedavisi için kalmıştır.

Tip 2 diyabetli hastalarda metformin ile kombinasyon halinde veya metformin olmadan bazal insülin tedavisine plasebo ile karşılaştırıldığında liraglutid (1.8 mg) ilavesinin etkinliğini ve güvenliğini incelemek için 26 haftalık çift güçlü, randomize bir klinik çalışma yapılmıştır. yetersiz kontrol glisemi ile. Bu hastalarda liraglutid ilavesi HbA seviyesinde daha belirgin bir azalmaya yol açtı_1c plasebo ilavesiyle karşılaştırıldığında (% 8.24'e karşı% 6.93'e kadar), kan plazmasındaki glikoz konsantrasyonu aç karnına (8.13 mmol / l'ye karşı 7.2 mmol / l'ye kadar) ve vücut ağırlığına (−3.47 kg karşı) −0.43 kg). Her iki grupta da bu göstergelerin başlangıç değerleri aynıydı. Hafif hipoglisemi ataklarının başlama sıklığı aynıydı ve grupların hiçbirinde ağır hipoglisemi gelişimi gözlenmedi.

Tip 1 diabetes mellituslu hastaları içeren uzun süreli çalışmalarda (≥6 ay), kan plazmasındaki glikoz konsantrasyonu Levemir ilacı ile tedavinin arka planında daha iyiydi^® bazik-boreal tedavide reçete edilen insülin-izofan ile karşılaştırıldığında. Glisemik kontrol (NbA_1с) Levemir ilacı ile tedavinin arka planına karşı^® insülin-izofan tedavisinde karşılaştırılabilir, ancak gece hipoglisemi gelişme riski daha düşüktür ve Levemir ilacının arka planına karşı vücut ağırlığında bir artış yoktur^®.

İnsülin tedavisinin temel-boreal rejiminin değerlendirilmesi üzerine yapılan klinik çalışmaların sonuçları, Levemir ilacı ile tedavinin arka planına karşı genel olarak hipogliseminin karşılaştırılabilir bir gelişme sıklığını göstermektedir^® ve insülin izofan. Tip 1 diyabetes mellituslu hastalarda gece hipoglisemi gelişiminin analizi, Levemir ilacının kullanımının arka planına karşı hafif gece hipoglisemi gelişme sıklığının önemli ölçüde düşük olduğunu gösterdi^® hasta hipoglisemi durumunu bağımsız olarak ortadan kaldırabildiğinde ve hipoglisemi kılcal kandaki glikoz konsantrasyonunun ölçülmesi sonucu doğrulanır — kan plazmasında 2.8 mmol / l'den az veya glikoz — 3,1 mmol / l'den az) insülin-izofan kullanırken buna kıyasla; aynı zamanda, tip 2 diyabetli hastalarda hafif gece hipoglisemi ataklarının başlama sıklığında incelenen iki ilaç arasında fark bulunmadı. Gece glisemisinin profili Levemir ilacında daha düz ve pürüzsüzdür^® gece hipoglisemisi gelişme riskinin düşüklüğüne yansıyan insülin izofan ile karşılaştırıldığında. Levemir ilacını kullanırken^® antikor üretimi gözlendi. Bununla birlikte, bu gerçek glisemik kontrolü etkilemez.

Gebelik

Tip 1 diabetes mellituslu 310 gebe kadının randomize kontrollü klinik çalışması Levemir ilacının etkinliğini ve güvenliğini değerlendirdi^® prandilin olarak kullanılan aspart insülin ile kombinasyon halinde insülin-izofan (158 hasta) ile karşılaştırıldığında bazik bolar tedavi rejiminde (152 hasta).

Çalışmanın sonuçları Levemir ilacını alan hastalarda olduğunu gösterdi^®İnsülin-izofan alan gruba kıyasla NBA göstergesinde de benzer bir azalma kaydedildi_1с gebeliğin 36. haftasında. Levemir ile tedavi gören bir grup hasta^®ve tüm gebelik dönemi boyunca insülin-izofan tedavisi alan grup, genel Nba profilinde benzerlikler göstermiştir_1с.

Hedef seviye Nba_1с Levemir ile tedavi grubundaki hastaların% 41'inde gebeliğin 24. ve 36. haftalarında ≤% 6 elde edildi^® ve insülin-izofan tedavi grubundaki hastaların% 32'si.

Gebeliğin 24. ve 36. haftalarındaki glikoz konsantrasyonu, Levemir ilacını alan kadın grubunda istatistiksel olarak anlamlı derecede düşüktü^®insülin-izofan tedavisi alan gruba kıyasla. Tüm hamilelik süresi boyunca, Levemir ilacını alan hastalar arasında istatistiksel olarak anlamlı bir fark bulunmadı^® ve hipoglisemi ataklarının gelişme sıklığına göre insülin izofan.

Levemir ile tedavi gören her iki hamile kadın grubu^® ve insülin izofan, tüm hamilelik süresi boyunca istenmeyen fenomenlerin ortaya çıkma sıklığında benzer sonuçlar gösterdi; ancak tanımlanmıştır, tüm gebelik dönemi boyunca hastalarda ciddi istenmeyen olayların sıklığının nicel olarak olduğunu (61 (% 40) 49'a karşı (% 31) intrauterin gelişim döneminde ve doğumdan sonra çocuklarda (36 (% 24) 32'ye karşı (% yirmi) Levemir ile tedavi grubunda daha yüksekti^® insülin-izofan tedavi grubuna kıyasla.

Çalışılan ilaçlardan biriyle tedavi için terapötik gruplarda randomize edildikten sonra hamile kalan annelerin canlı doğum sayısı, Levemir ilacı ile tedavi grubunda 50 (% 83) idi^® ve 55 (% 89) - insülin-izofan tedavi grubunda. Konjenital malformasyonlarla doğan çocuk sayısı Levemir ile tedavi grubunda 4 (% 5) idi^® ve insülin-izofan tedavi grubunda 11 (% 7). Bunlardan Levemir tedavi grubundaki 3 (% 4) çocukta ciddi konjenital malformasyonlar kaydedildi^® ve insülin-izofan tedavi grubunda 3 (% 2).

Çocuklar ve ergenler

Levemir ilacının kullanımının verimliliği ve güvenliği^® çocuklarda, tip 1 diyabetli bir yaşın üzerindeki toplam 1.045 çocuk ve ergeni içeren klinik çalışmalarda çalışılmıştır.

Bu çalışmaların sonuçları glisemik kontrolün (HbA_1c) Levemir ilacı ile tedavinin arka planına karşı^® bazik delik tedavisinde reçete edildiğinde insülin-izofan ve insülin tarudek tedavisinde en az% 0.4 verimlilik sınırı ile karşılaştırılabilirdi.

Levemir ilacını karşılaştıran bir çalışmada^® ve Levemir ilacı için insülin tarudek^® ketozlu hiperglisemi ataklarının sıklığı önemli ölçüde yüksekti: hasta maruziyet yılında sırasıyla 1.09 ve 0.68 atak.

Gece hipoglisemisinin gelişiminin daha düşük bir sıklığı (plazmada glikoz konsantrasyonunun değerlerine dayanır, hastalar tarafından kendi başlarına ölçülür) ve vücut ağırlığında bir artış olmaması (vücut ağırlığı için standart sapma, hastanın cinsiyetine ve yaşına göre ayarlanır) detemirin insülin tedavisinin arka planına karşı, not edildi. insülin-izofan ile karşılaştırıldığında.

Levemir ilacı ile uzun süreli tedavinin arka planına karşı antikor oluşumu^® 2 yaşın üzerindeki çocukları içeren bir çalışmada değerlendirilmiştir. Çalışma sırasında elde edilen sonuçlar, tedavinin ilk yılında Levemir ilacının arka planına karşı olduğunu göstermektedir^® detemirin desüline karşı antikorların titre'sinde bir artış vardı; bununla birlikte, tedavinin ikinci yılının sonunda, Levemir ilacı için tithe antikoru^® Levemir ilacı ile tedavinin başlangıcında hastalarda orijinalinden biraz daha yüksek bir göstergeye düştü^® Bu nedenle, diyabetes mellituslu hastalarda antikor oluşumunun Levemir ilacı ile tedavinin arka planına karşı olduğu kanıtlanmıştır.^® insülin detemirin glisemik kontrolünü ve dozunu olumsuz etkilemez.

Tip 2 diabetes mellitus ve güvenlik verileri, tip 1 diabetes mellitus ve tip 2 diabetes mellituslu çocuk, ergen ve yetişkinlerden elde edilen verilere dayanarak tahmin edilmiştir. Sonuçlar Levemir ilacının kullanımını haklı çıkarmaktadır^® tip 2 diyabetli ergenlerde.

Emilim

C_mak kan plazmasında uygulamadan 6-8 saat sonra elde edilir.

İki katlı günlük giriş modu C ile_ss kan plazmasındaki ilaç 2-3 girişten sonra elde edilir.

İnsülin emiliminin dahili bireysel değişkenliği diğer bazal insülinden daha düşüktür.

Dağıtım

Orta V_d insülin detemir (yaklaşık 0.1 l / kg), çoğunun kanda dolaştığını gösterir.

Protein bağlanma çalışmalarının sonuçları in vitro ve in vivo insülin detemir ve yağ asitleri veya proteinlerle ilişkili diğer preparatlar arasında klinik olarak anlamlı etkileşimlerin olmadığını gösterir.

Metabolizma

Detemirin insülin inaktivasyonu, insan insülin preparatlarının insülinine benzer; ortaya çıkan tüm metabolitler inaktiftir.

Sonuç

Terminal T_1/2 p / c enjeksiyonundan sonra deri altı dokusundan emme derecesi ile belirlenir ve doza bağlı olarak 5-7 saattir.

Doğrusallık

Terapötik doz aralığında p / c verildiğinde, kan plazmasındaki konsantrasyonlar sokulan dozla orantılıydı (C_mak, emme derecesi).

İnsülinin farmakokinetiğinde klinik olarak anlamlı cinsiyetler arası farklılıklar, detemir tespit edilmedi.

Dengede liraglutid ve insülin detemir arasındaki farmakokinetik veya farmakodinamik etkileşim tespit edilmezken, ilaç insülin detemirinin tip 2'si 0.5 ED / kg'lık tek bir dozda ve lyraglutida'nın 1.8 mg'lık bir dozda aynı anda verildiği tespit edilmiştir.

Özel hasta grupları

Desulina insülininin farmasötik özellikleri küçük çocuklarda (1-5 yaş), çocuklarda (6-12 yaş) ve ergenlerde (13-17 yaş) araştırılmış ve tip 1 diyabetes mellituslu yetişkinlerde farmakokinetik özelliklerle karşılaştırılmıştır. . Küçük çocuklar, ergenler ve yetişkinler arasındaki farmakokinetik özelliklerde klinik farklılıklar tespit edilmemiştir.

İnsülinin farmakokinetiğindeki klinik farklılıklar yaşlı ve genç hastalar arasında veya böbrek ve karaciğer fonksiyon bozukluğu olan hastalar ile sağlıklı gönüllüler arasında ortaya çıkmaz.

Klinik öncesi güvenlik araştırma verileri

Araştırma in vitro insülin ve IFR-1 reseptörleri ile bağlanma çalışmaları da dahil olmak üzere insan hücre hattında, insülin detemirin her iki reseptör için düşük bir afiniteye sahip olduğunu ve insan insülinine kıyasla hücre büyümesi üzerinde çok az etkisi olduğunu göstermiştir. Farmakolojik güvenlik, tekrarlanan dozların toksisitesi, genotoksisite, kanserojen potansiyel, üreme fonksiyonu üzerindeki toksik etkiler üzerine yapılan geleneksel çalışmalara dayanan klinik öncesi veriler, insanlar için herhangi bir tehlike ortaya koymamıştır.

• Hipoglisemik ajan, insan uzun etkili insülinin [İnsülin] bir analogudur

Glikoz metabolizmasını etkileyen bir dizi ilaç vardır.

İnsülin ihtiyacı azalabilir oral hipoglisemik ilaçlar, glukagon benzeri peptit-1 (GPP-1) reseptörlerinin agonistleri, MAO inhibitörleri, seçici olmayan beta adrenoblokatörler, APF inhibitörleri, salisilatlar, anabolik steroidler ve sülfonamidler.

İnsülin ihtiyacı artabilir oral hormonal kontraseptifler, tiazid diüretikleri, SCS, tiroid hormonları, piromimetikler, somatropin ve Danazol.

Beta adrenoblokatörler hipoglisemi semptomlarını maskeleyebilir.

Oktreotid / Lloreotid vücudun insülin ihtiyacını hem artırabilir hem de azaltabilir.

Etanol (Alkol) insülinin hipoglisemik etkisini hem artırabilir hem de azaltabilir.

Uyumsuzluk. Örneğin, Levemir ilacına eklendiğinde tiyol veya sülfit grupları içeren bazı ilaçlar^® FlexPen^® insülin detemirinin tahrip olmasına neden olabilir. Levemir^® FlexPen^® infüzyon çözeltilerine eklenmemelidir. Bu ilaç diğer ilaçlarla karıştırılamaz.

Çocukların ulaşabileceği yerlerden uzak tutun.

Pakette belirtilen son kullanma tarihinden sonra uygulamayın.

Subkütan uygulama çözeltisi, 100 ED / ml.

Hidrolitik cam kartuşlarda I ilacın 3 ml'si için, bir yandan bromobütil kauçuk / poliizopren mantarlı kapaklar ve diğer yandan bromobütil kauçuk pistonlar ile boyanmıştır. Kartuş, çoklu enjeksiyonlar için plastik çok dozlu tek kullanımlık şırınga sapında saklanır. 5 plastik çok dozlu tek kullanımlık şırınga kolu için çoklu enjeksiyonlar karton bir pakete yerleştirilir.

• E10 İnsüline bağımlı diyabetes mellitus
• E11 İnsüline bağımlı diyabetes mellitus