Leucyt

Akut miyeloid ve lenfoblastik lösemi, kronik miyelokoz (patlama krizi), Hodgkin olmayan lenfomalar.

akut lenfoblast olmayan ve lenfoblastik lösemi (remisyon indüksiyonu ve destekleyici bir tedavi olarak);

nörolizozun önlenmesi ve tedavisi (monoterapi ile ve diğer ante-tümör ilaçlarıyla kombinasyon halinde intraküler uygulama);

Hodgkin olmayan lenfomalar (tedavi);

kronik miyelolizozda patlama krizi (tedavi).

Yüksek doz sitarabin tedavisi:

Hodzhkin olmayan lenfoma tedavisine dirençli;

akut lenfoblast olmayan ve lenfoblastik lösemi tedavisine refrakter. h. olumsuz tahminlere sahip seçenekler;

akut löseminin nüksü;

önceki kemo- ve / veya radyasyon tedavisinden sonra ikincil lösemi;

prelöseminin dönüşümünden sonra lösemi gösterir;

60 yaşın altındaki hastalarda akut lenfoblastik olmayan lösemi (remisyonu pekiştirmek için);

kronik miyelolizozda patlama krizi.

Aşırı duyarlılık, karaciğer ve böbrek yetmezliği, akut bulaşıcı hastalıklar, kemik iliği alplazisi.

sitarabin ve ilacın diğer bileşenlerine karşı aşırı duyarlılık;

gebelik;

emzirme dönemi.

Dikkatle:

karaciğer ve / veya böbrek yetmezliği (özellikle yüksek doz tedavisi yapılırken nörotoksisite riskinin artması nedeniyle);

ilaçların neden olduğu kan atma baskısı;

tümör hücresi kemik iliği infiltrasyonu;

akut viral bulaşıcı hastalıklar (dah. su çiçeği, kuşaklı liken), mantar veya bakteriyel doğa (şiddetli komplikasyon riski ve sürecin genelleştirilmesi);

hiperürisemi riski yüksek olan hastalıklar (darbe veya uranyum nefrolitiazis).

Lökopeni, trombositopeni, anemi, megaloblastoz, aritmiler, bronkospazm, pulmoner ödem, merkezi sinir sisteminin bozulmuş fonksiyonları, nörit, hiperürisemi, bulantı, kusma, anoreksiya, karın ağrısı, ishal, stomatik, deri döküntüsü, trombositubarbit, karaciğer ve böbrek fonksiyon bozukluğu.

Kan oluşturma sisteminin yanından: lökopeni, trombositopeni, anemi, megaloblastoz, retikülositopeni. Lökosit sayısındaki azalma doğada iki fazlıdır, ilk maksimum azalma 7-9 gün elde edilir. Ardından en fazla 12 gün süren kısa vadeli bir artış gelir. Tekrarlanan ve daha derin bir azalma ile, minimum lökosit sayısı 15-24 gün boyunca not edilir. Önümüzdeki 10 gün içinde hızlı yükselişi gözlendi. Trombosit sayısındaki azalma 5 gün, en az 12-15 gün arasında fark edilir hale gelir. Önümüzdeki 10 gün içinde, başlangıç seviyesine hızlı bir iyileşme kaydedildi. Bu reaksiyonların şiddeti doza ve giriş modeline bağlıdır.

LCD organlarından: mide bulantısı, kusma, iştahsızlık, karın ağrısı, ishal, iltihaplanma veya gastrointestinal mukozanın çıkarılması (başlangıç, rektum, daha az sıklıkla - yemek borusu). Bulantı ve kusma çoğunlukla hızlı bir girişten sonra ortaya çıkar. Yüksek dozlar (2-3 g / m²) LCD ifadeleri şiddetli olabilir, muhtemelen nekrotik kolit, ince bağırsak nekrozu, peritonite yol açan bağırsak kistik pnömatoz gelişimi.

Karaciğer ve pankreastan: bozulmuş karaciğer fonksiyonu, sarılık. Yüksek doz terapisi ile - hiperbilirubinemi, sepsis ve karaciğer apsesi ile karaciğer fonksiyon bozukluğu. Bazı durumlarda, yüksek dozlarda sitarabinin diğer ilaçlarla kombinasyonu ile - toz haline getirilmiş ven trombozu (Badda-Kiari sendromu), pankreatit.

Sinir sisteminin yanından: nörit, nörotoksisite, baş ağrısı, baş dönmesi. Merkezi sinir sistemi tarafından ihlaller esas olarak yüksek doz tedavisi sırasında not edilir. Aynı zamanda, genellikle geri dönüşümlü olan kişilik değişiklikleri, uyuşukluk da dahil olmak üzere, beyin ve serebellumun işlev bozuklukları (nistagmus, dizartri, ataksi, karışıklık) ortaya çıkar. Periferik motor ve duyusal nöropati ve geç progresif artan felç vakaları bildirilmiştir. Bazı durumlarda, ilacın hedeflenmiş uygulamasından sonra, bulantı, kusma, baş dönmesi ve ateş kaydedildi. Bu şikayetler ayrıca götürü delinmeden kaynaklanabilir. Kümülatif nörotoksisite, özellikle doz uygulaması arasında kısa aralıklarla da mümkündür. Hedeflenen sitarabin uygulamasından sonra, bireysel nekrotizan lökoensefalopati, parapleji ve körlük vakaları da açıklanmaktadır.

Kas-iskelet sistemi tarafından: yüksek dozlarda kullanıldığında - boyun ve alt ekstremitelerde miyalji ve / veya artralji. Rabdomiyoliz vakası da açıklanmaktadır.

Duyuların yanından: konjonktivit (fotofobi, gözlerde yanma, belirgin lakrimasyon), keratit. Yoğunlaştırılmış tedavi, geri dönüşümlü ülseratif keratit ve hemorajik konjonktivit ile görme bozuklukları mümkündür.

Kardiyovasküler ve solunum sistemlerinden: geçici aritmi, kardiyomiyopati (dahil. ölümcül, siklofosfamid ile kombinasyon halinde yüksek dozlarda sitarabin kullanıldığında), perikardit, boğaz ağrısı, nefes darlığı, zatürree, yaygın interstisyel pnömonit (orta dozlar - 1 g / m²), ilerleyici solunum sıkıntısı sendromu, olası ölümcül sonuçlarla (yüksek dozlarda sitarabin) pulmoner ödem ve kardiyomagalyaya yol açar.

Böbreklerden ve idrar yollarından: böbrek fonksiyon bozukluğu, idrar gecikmesi, hiperürisemi veya uranyum nefropatisi.

Cilt ve cilt uzantılarından: kaşıntı, döküntü (yağ hastalığı ve ürtiker), ciltte yaş lekelerinin görünümü, cilt ülseri, alopesi. Deskuamasyona yol açan nadir cilt döküntüsü raporları vardır.

Lokal reaksiyonlar: enjeksiyon bölgesinde deri altı yağ hücresinin iltihabı.

Bulaşıcı komplikasyonlar: dahil olmak üzere herhangi bir lokalizasyonun viral, bakteriyel, fungal, paraziter enfeksiyonları (safran mikroorganizmalarının neden olduğu enfeksiyonlar dahil). sepsis, genellikle hafif veya orta, ancak ağır ve bazen ölümcül olabilir (gelişimleri bağışıklıktaki bir azalmaya bağlıdır).

Citarabin Sendromu: ateş, kas ağrısı, kemik ağrısı, bazen göğüs ağrısı, leke döküntüsü, konjonktivit, halsizlik. Bu semptomlar genellikle ilacın uygulanmasından 6-12 saat sonra ortaya çıkar. Glukokortikoidlerin bu sendromun tedavisinde veya önlenmesinde etkili olduğu tespit edilmiştir.

Diğer: ateş, tromboflebit, alerjik reaksiyonlar (dahil. anafilaksi, ürtiker, ödem), ADG'nin yetersiz üretim sendromunun gelişiminin bireysel vakaları .

İnfüzyonda 12 kat / 4.5 g / m² her 12 saatte bir 1 saat içinde merkezi sinir sisteminde geri dönüşü olmayan değişikliklere ve ölüme neden olur. Panzehir bilinmemektedir.

Belirtiler: kronik aşırı dozda, şiddetli kemik iliği supresyonu, hayatı tehdit eden enfeksiyonların gelişimi ve nörotoksisitenin ortaya çıkması nedeniyle büyük kanama mümkündür.

Tedavi: etkili bir antidot olmadığından, yardımcı önlemler alırlar (hemotransfüzyon, antibiyotik tedavisi). İntraketeorolojik uygulama sırasında şiddetli bir aşırı doz durumunda, beyin omurilik sıvısının hızlı drenajını sağlamak için tekrarlanan bir yumru toplamı delinmesi yapılmalıdır. Belki de ventrikülometal perfüzyon ile nöroşirurjik müdahale.

Citarabin hemodiyalizden türetilebilir, ancak aşırı dozda sitarabin ile ikincisinin etkinliği hakkında bilgi mevcut değildir.

Sentetik nükleosidin pirimidin metabolizmasının bir anti-metabolitidir ve DNA sentezini nasıl inhibe eder; özellikle miyeloblast, lenfoblastlar, lenfositler.

Pirimidin metabolizması antimetabolit grubu için geçerlidir ve S-fazospesifik bir ilaçtır. Bir hücrede DNA sentezini yavaşlatın. DNA polimerazı rekabetçi bir şekilde inhibe eden Ara-CTF'deki fosforilasyonun bir sonucu olarak, ilaç antilösemik aktivite kazanır. Ek olarak, DNA sentezinin, sitarabinin DNA ve RNA'ya gömülmesiyle inhibe edildiğine dair kanıtlar vardır

Sitarabin direncini geliştirmek için çeşitli mekanizmalar bilinmektedir: membran taşınmasının inhibisyonu, fosforilatör enzimlerin eksikliği, inaktive edici enzimlerin artan aktivitesi, azalmış DNA polimeraz afinitesi veya artmış deoksi-CTF konsantrasyonu. Sitotoksik etki, Ara-CTF'nin sabit hücre içi konsantrasyonları oluşturulurken elde edilir

Herhangi bir uygulama yöntemiyle, tüm organlara ve dokulara nüfuz edebilir, ancak esas olarak “beyaz” kanın hücresel elementlerine nüfuz edebilir; disamine edilir, idrarla atılır.

Karaciğere ve diğer dokulara sitidindesaminaz sokulduktan sonra / hemen sonra, hızlı ve neredeyse tamamen inaktif metabolit arabinosilurasil'e (Ara-U) dönüşür. T_1/2 başlangıç aşamasında 10 dakika, finalde - yaklaşık 1-3 saat. Merkezi sinir sistemindeki dekaminaz aktivitesi minimal olduğundan, sitarabinin beyin omurilik sıvısından çıkarılması yavaştır, T_1/2 2–11 saattir. İnfüzyonlarda / infüzyonlarda normal dozlarda (100-200 mg / m²) 0.04-0.6 μmol / L'ye eşit konsantrasyonlara ulaşılır. T.'nin tanıtımı ile_mak plazmada - 20-60 dakika, daha sonra konsantrasyonda iki fazlı bir azalma meydana gelir. Sitarabinin küçük bir kısmı, kinazın etkisi altında hücre içi fosforilasyona tabi tutulur, bunun sonucunda aktif metabolit arabinosil sitidin trifosfat (Ara-CTF) oluşur. Plazma proteinleri ile bağlantı% 15'tir.

Sitarabin GEB'ye nüfuz eder. Beyin omurilik sıvısında sürekli infüzyondan sonra, plazmada konsantrasyonun% 10-40'ına eşit bir seviyeye ulaşılır. Normal veya yüksek dozların verilmesinden sonra, sayılarının sadece% 4-10'u değişmeyen böbrekler tarafından görüntülenir. İlk 24 saatte uygulanan ilacın% 71-96'sı idrarda Ara-U şeklinde bulunur

Siklofosfan, vinxrin, tiyoguanin, L-asparaginaz, rubomisin, karminomisin vb. İle uyumludur. uçaksavar araçları; nizolon öncesi. Digoksinin emilimini LCD'den yavaşlatın .

Bir şırınga veya damlalıkta diğer ilaçlarla karıştırılmamalıdır: heparin, insülin, metotreksat, 5 florokil, oksasilin, benzilpenisilin, metilprednizolon ile farmakolojik olarak uyumsuz.

Diğer antitümör miyelosüpresif ilaçlarla veya radyasyon tedavisi ile ortak kullanım, bu ilaçların sitotoksik ve immünosüpresif aktivitesini arttırır.

Sitarabin dahil edilerek polikemoterapi reçete edilirken, digoksinin denge plazma konsantrasyonunda geri dönüşümlü bir azalma (bağırsak mukozası üzerindeki toksik etkilerin bir sonucu olarak emişte bir azalma nedeniyle) ve ayrıca glikozitin renal atılımında bir azalma kaydedildi. . Bu tür hastalar için bir alternatif, denge plazma konsantrasyonu değişmeyen dihitoksin kullanımı olarak düşünülebilir.

İletilen in vitro gentamisin ve sitarabin arasındaki etkileşim çalışmaları, suşların hassasiyetinde bir azalmaya yol açabilecek antagonizmin varlığını ortaya çıkarmıştır Klebsiella pneumoniae gentamisin için.

Eşzamanlı kullanımla florsitosenin verimliliğini azaltmak mümkündür.

İmmünsüpresanlar (azatioprin, klorambusil, glukokortikoidler, siklofosfamid, siklosporin, merkaptopurin, taksolimus) bulaşıcı komplikasyonlar gelişme riskini artırır.

Öldürülen viral aşılar: normal sitarabin koruma mekanizmalarının baskılanması nedeniyle, antikor oluşumunu azaltmak mümkündür.

Canlı viral aşılar: normal sitarabin koruma mekanizmalarının baskılanması, virüs replikasyonunun güçlendirilmesi, artan yan etkiler ve azaltılmış antikorlar nedeniyle mümkündür.