Vaner

Vaner belirtilir:

- beta-blokerler de dahil olmak üzere standart tedaviye ek olarak, son zamanlarda miyokard enfarktüsü sonrası sol ventrikül disfonksiyonu (LVEF -% 40) ve kalp yetmezliği klinik belirtileri olan stabil hastalarda kardiyovasküler mortalite ve morbidite riskini azaltmak.

- yetişkinlerde kardiyovasküler mortalite ve morbidite riskini azaltmak için optimal standart tedaviye ek olarak NYHA sınıf II (kronik) kalp yetmezliği ve sol ventrikül sistolik disfonksiyonu olan hastalar (LVEF - ‰% 30).

Eplerenon belirtilir:

- Sol ventrikül disfonksiyonu (lVef â ‰ 40) olan stabil hastalarda kardiyovasküler (CV) mortalite ve morbidite riskini ve yakın zamanda miyokard enfarktüsünden sonra kalp yetmezliğinin klinik kanıtını azaltmak için beta-blokerler dahil standart tedaviye ek olarak (MI).

- New York Kalp Derneği (NYHA) Sınıf II (kronik) kalp yetmezliği ve sol ventrikül sistolik disfonksiyonu (LVEF - ‰% 30) olan yetişkin hastalarda CV mortalite ve morbidite riskini azaltmak için optimal standart tedaviye ek olarak.

Pozoloji

Bireysel doz ayarlaması için 25 mg ve 50 mg'lık kuvvetler mevcuttur. Maksimum doz günde 50 mg'dır.

miyokard enfarktüsü sonrası kalp yetmezliği olan hastalar için:

Vaner'ın önerilen idame dozu günde bir kez 50 mg'dır (OD). Tedaviye günde bir kez 25 mg ile başlanmalı ve serum potasyum seviyesi dikkate alınarak günde bir kez, tercihen 4 hafta içinde 50 mg zieldoza titre edilmelidir (bkz. Tablo 1). Vaner tedavisi normal olarak akut miyokard enfarktüsünden sonraki 3-14 gün içinde başlatılmalıdır.

NYHA sınıf II (kronik) kalp yetmezliği olan hastalar için:

Serum potasyumu> 5.0 mmol / L olan hastalar Vaner'da başlatılmamalıdır.

Serum potasyum, Vaner tedavisine başlamadan önce tedavinin başlamasından veya doz ayarlamasından sonraki ilk hafta ve bir ay içinde ölçülmelidir. Serum potasyum daha sonra gerektiği gibi düzenli olarak değerlendirilmelidir.

Başladıktan sonra doz, Tablo 1'de gösterildiği gibi serum potasyum seviyesine göre ayarlanmalıdır.

Tablo 1: Başlatıldıktan sonra doz ayar tablosu

* EOD: Her gün

Vaner'ın serum potasyum> 6.0 mmol / L nedeniyle tutulmasından sonra, potasyum seviyesi 5.0 mmol / L'nin altına düşerse Vaner her gün 25 mg'lık bir dozda yeniden başlatılabilir

Pediatrik popülasyon

Vaner'ın çocuklarda ve ergenlerde güvenliği ve etkinliği belirlenmemiştir. 2

Yaşlı insanlar

Yaşlılarda başlangıç doz ayarlaması gerekmez. Böbrek fonksiyonunda yaşa bağlı bir azalma nedeniyle, yaşlılarda hiperkalemi riski artar. Artan sistemik maruziyetle ilişkili bir komorbidite, özellikle hafif ila orta şiddette karaciğer fonksiyon bozukluğu varsa bu risk daha da arttırılabilir. Serum potasyumunun düzenli olarak izlenmesi önerilir.

Böbrek yetmezliği

Hafif böbrek yetmezliği olan hastalarda başlangıç doz ayarlamasına gerek yoktur. Serum potasyumunun düzenli olarak izlenmesi önerilir ve dozlar Tablo 1'e göre ayarlanır.

Orta derecede böbrek yetmezliği olan hastalara (CrCl 30-60 ml / dak) her gün 25 mg ile başlanmalı ve doz potasyum seviyesine göre ayarlanmalıdır (bkz. Tablo 1). Serum potasyumunun düzenli olarak izlenmesi önerilir.

MI sonrası kalp yetmezliği olan CrCl <50 ml / dak olan hastalarda deneyim yoktur. Bu hastalarda vaner dikkatle kullanılmalıdır.

CrCl <50 ml / dak olan hastalarda günde 25 mg'ın üzerindeki dozlar araştırılmamıştır.

Şiddetli böbrek yetmezliği olan hastalar (CrCl <30 ml / dak) kontrendikedir.

Vaner diyalize edilemez.

karaciğer fonksiyon bozukluğu

Hafif ila orta şiddette karaciğer fonksiyon bozukluğu olan hastalarda başlangıç doz ayarlamasına gerek yoktur. Hafif ila orta şiddette karaciğer fonksiyon bozukluğu olan hastalarda vanere artan sistemik maruziyet nedeniyle, bu hastalarda, özellikle yaşlılarda serum potasyumunun sık ve düzenli olarak izlenmesi önerilmektedir.

Eşzamanlı tedavi

Hafif ila orta şiddette CYP3A4 inhibitörleri ile eşzamanlı tedavi ile 25 mg OD'lik bir başlangıç dozu başlatılabilir, örn. amiodaron, diltiazem ve verapamil. Dozaj 25 mg OD'yi geçmemelidir

Uygulama şekli

Vaner, yiyecekle birlikte veya yiyeceksiz uygulanabilir.

Pozoloji

Bireysel doz ayarlaması için 25 mg ve 50 mg'lık kuvvetler mevcuttur. Maksimum doz günde 50 mg'dır.

MI'ya göre kalp yetmezliği olan hastalar için

Eplerenonun önerilen idame dozu günde bir kez 50 mg'dır (OD). Tedaviye günde bir kez 25 mg ile başlanmalı ve serum potasyum seviyesi dikkate alınarak günde bir kez, tercihen 4 hafta içinde 50 mg zieldoza titre edilmelidir (bkz. Tablo 1). Eplerenon tedavisi normalde akut MI'dan 3-14 gün sonra başlatılmalıdır

NYHA sınıf II (kronik) kalp yetmezliği olan hastalar için

Serum potasyumu> 5.0 mmol / L olan hastalar eplerenonda başlatılmamalıdır.

Serum potasyum, eplerenon tedavisine başlamadan önce tedavinin başlamasından veya doz ayarlamasından sonraki ilk hafta ve bir ay içinde ölçülmelidir. Serum potasyum daha sonra gerektiği gibi düzenli olarak değerlendirilmelidir.

Başladıktan sonra doz, Tablo 1'de gösterildiği gibi serum potasyum seviyesine göre ayarlanmalıdır.

Tablo 1: Başlatıldıktan sonra doz ayar tablosu

* EOD: Her gün

Eplerenonun serum potasyum> 6.0 mmol / L kullanma konusundaki isteksizliğinden sonra, potasyum seviyesi 5.0 mmol / L'nin altına düşerse, eplerenon her gün 25 mg'lık bir dozda yeniden başlatılabilir

Pediatrik popülasyon

Eplerenonun çocuklarda ve ergenlerde güvenliği ve etkinliği belirlenmemiştir. 2.

Daha yaşlı

Yaşlılarda başlangıç doz ayarlaması gerekmez. Böbrek fonksiyonunda yaşa bağlı bir azalma nedeniyle, yaşlılarda hiperkalemi riski artar. Artan sistemik maruziyetle ilişkili bir komorbidite, özellikle hafif ila orta şiddette karaciğer fonksiyon bozukluğu varsa bu risk daha da arttırılabilir. Serum potasyumunun düzenli olarak izlenmesi önerilir.

Böbrek yetmezliği

Hafif böbrek yetmezliği olan hastalarda başlangıç doz ayarlamasına gerek yoktur. Tablo 1'e göre doz ayarlaması ile serum potasyumunun düzenli olarak izlenmesi önerilir.

Orta derecede böbrek yetmezliği olan hastalara (CrCl 30-60 mL / dak) her gün 25 mg ile başlanmalı ve doz potasyum seviyesine göre ayarlanmalıdır (bkz. Tablo 1). Serum potasyumunun düzenli olarak izlenmesi önerilir.

MI sonrası kalp yetmezliği olan CrCl <50 mL / dak olan hastalarda deneyim yoktur. Bu hastalarda eplerenon dikkatle kullanılmalıdır. CrCl <50 mL / dak olan hastalarda günde 25 mg'ın üzerindeki dozlar araştırılmamıştır.

Şiddetli böbrek yetmezliği olan hastalarda (CrCl <30 mL / dak) kullanım kontrendikedir.

Eplerenon diyalize edilemez.

karaciğer fonksiyon bozukluğu

Hafif ila orta şiddette karaciğer fonksiyon bozukluğu olan hastalarda başlangıç doz ayarlamasına gerek yoktur. Hafif ila orta şiddette karaciğer fonksiyon bozukluğu olan hastalarda eplerenona artan sistemik maruziyet nedeniyle, bu hastalarda, özellikle yaşlılarda serum potasyumunun sık ve düzenli olarak izlenmesi önerilmektedir.

Eşzamanlı tedavi

25 mg OD dozu, hafif ila orta şiddette CYP3A4 inhibitörleri ile eşzamanlı tedavi ile başlatılabilir, örn. amiodaron, diltiazem ve verapamil. Dozaj 25 mg OD'yi geçmemelidir

Eplerenon yiyecekle birlikte veya yemeksiz uygulanabilir.

- - - - Başlangıçta serum potasyum seviyesi> 5.0 mmol / L olan hastalar

- Şiddetli böbrek yetmezliği olan hastalar (eGFR <30 mL / dakika / 1.73 m2)

- Şiddetli karaciğer yetmezliği olan hastalar (Child-Pugh sınıf C)

- Potasyum tutucu diüretikleri, potasyum takviyeleri veya güçlü CYP3A4 inhibitörleri olan hastalar (ör. itrakonazol, ketokonazol, ritonavir, nelfinavir, klaritromisin, telitromisin ve nefazodon).

- bir anjiyotensin dönüştürücü enzimin (ACE) - inhibitör ve bir anjiyotensin reseptör blokerinin (ARB) vaner ile kombinasyonu

-

- Serum potasyum seviyeleri> 5.0 mmol / L olan hastalar başlatıldığında

- Şiddetli böbrek yetmezliği olan hastalar (1.73 m'de dakikada <30 mL eGFR₂)

- Şiddetli karaciğer yetmezliği olan hastalar (Child-Pugh sınıf C)

- Potasyum tutucu diüretikler veya güçlü CYP 3A4 inhibitörleri alan hastalar (ör. itrakonazol, ketokonazol, ritonavir, nelfinavir, klaritromisin, telitromisin ve nefazodon)

- Bir anjiyotensin dönüştürücü enzim (ACE) inhibitörü ve bir anjiyotensin reseptör blokerinin (ARB) eplerenon ile kombinasyonu

Hiperkalemi

Etki mekanizmasına uygun olarak Vaner'da hiperkalemi oluşabilir. Serum potasyum seviyeleri, tedavinin başlangıcında ve dozajda bir değişiklikle tüm hastalarda izlenmelidir. Daha sonra, özellikle yaşlılar, böbrek yetmezliği olan hastalar ve diyabetli hastalar gibi hiperkalemi gelişme riski olan hastalarda düzenli izleme önerilir. Hiperkalemi riskinin artması nedeniyle Vaner tedavisine başladıktan sonra potasyum takviyelerinin kullanılması önerilmez. Vaner dozunun azaltılmasının serum potasyum seviyelerini düşürdüğü gösterilmiştir. Bir çalışma, vaner tedavisine hidroklorotiyazid ilavesinin serum potasyumundaki artışı telafi ettiğini göstermiştir.

Vaner bir anjiyotensin dönüştürücü enzim (ACE) inhibitörü ve / veya anjiyotensin reseptör blokeri (ARB) ile birlikte kullanılırsa hiperkalemi riski artabilir. Bir anjiyotensin dönüştürücü enzim (ACE) inhibitörü ve bir anjiyotensin reseptör blokerinin (ARB) vaner ile kombinasyonu kullanılmamalıdır.

Böbrek fonksiyon bozukluğu

Diyabetik mikroalbüminüri dahil böbrek yetmezliği olan hastalarda potasyum seviyeleri düzenli olarak izlenmelidir. Böbrek fonksiyonunun azalması ile hiperkalemi riski artar. EPHESUS verileri tip 2 diyabet ve mikroalbüminüri hastalarında sınırlı olmakla birlikte, bu az sayıda hastada hiperkalemi insidansında artış gözlenmiştir. Bu nedenle, bu hastalar dikkatle tedavi edilmelidir. Vaner hemodiyaliz ile çıkarılmaz.

Bozulmuş karaciğer fonksiyonu

Hafif ila orta şiddette karaciğer fonksiyon bozukluğu olan hastalarda (Child Pugh sınıf A ve B) serum potasyumunda 5.5 mmol / L'nin üzerinde artış gözlenmemiştir. Hafif ila orta şiddette karaciğer fonksiyon bozukluğu olan hastalarda elektrolit seviyesi izlenmelidir. Vaner'ın ciddi karaciğer fonksiyon bozukluğu olan hastalarda kullanımı araştırılmamıştır ve bu nedenle kontrendikedir.

CYP3A4 indükleyicileri

Vaner'ın güçlü CYP3A4 indükleyicileri ile birlikte uygulanması önerilmez.

Lityum, siklosporin, takrolimus Vaner ile tedavi sırasında kaçınılmalıdır.

Laktoz

Tabletler laktoz içerir ve nadir kalıtsal galaktoz intoleransı, Lapp laktaz eksikliği veya glikoz-galaktoz malabsorpsiyonu problemleri olan hastalara uygulanmamalıdır.

Hiperkalemi

Etki mekanizmasına uygun olarak, eplerenon ile hiperkalemi oluşabilir. Serum potasyum seviyeleri, tedavinin başlangıcında ve dozajda bir değişiklikle tüm hastalarda izlenmelidir. Daha sonra, özellikle yaşlılar, böbrek yetmezliği olan hastalar ve diyabetli hastalar gibi hiperkalemi gelişme riski olan hastalarda düzenli izleme önerilir. Hiperkalemi riskinin artması nedeniyle eplerenon tedavisine başladıktan sonra potasyum takviyelerinin kullanılması önerilmez. Eplerenonun dozunun azaltılmasının serum potasyum seviyesini düşürdüğü gösterilmiştir. Bir çalışma, eplerenon tedavisine hidroklorotiyazid ilavesinin serum potasyumundaki artışı telafi ettiğini göstermiştir.

Eplerenon bir ACE inhibitörü ve / veya bir ARB ile kombinasyon halinde kullanılırsa hiperkalemi riski artabilir. Bir ACE inhibitörü ve bir ARB'nin eplenon ile kombinasyonu kullanılmamalıdır.

Böbrek fonksiyon bozukluğu

Diyabetik mikroalbüminüri dahil böbrek yetmezliği olan hastalarda potasyum seviyeleri düzenli olarak izlenmelidir. Böbrek fonksiyonunun azalması ile hiperkalemi riski artar. Tip 2 diyabet ve mikroalbüminüri hastalarında akut miyokard enfarktüsü (efesus) sonrası kalp yetmezliğinin etkinliği ve sağkalımı üzerine yapılan eplerenon çalışmasından elde edilen veriler sınırlı olmakla birlikte, bu az sayıda hastada hiperkalemi insidansında artış gözlenmiştir. Bu nedenle, bu hastalar dikkatle tedavi edilmelidir. Eplerenon hemodiyaliz ile çıkarılmaz.

Bozulmuş karaciğer fonksiyonu

Hafif ila orta şiddette karaciğer fonksiyon bozukluğu olan hastalarda (Child Pugh sınıf A ve B) serum potasyumunda 5.5 mmol / L'nin üzerinde artış gözlenmemiştir. Hafif ila orta şiddette karaciğer fonksiyon bozukluğu olan hastalarda elektrolit seviyesi izlenmelidir. Şiddetli karaciğer fonksiyon bozukluğu olan hastalarda eplerenon kullanımı araştırılmamıştır ve bu nedenle kontrendikedir.

CYP3A4 indükleyicileri

Eplerenonun güçlü CYP3A4 indükleyicileri ile birlikte kullanılması önerilmez.

Lityum, siklosporin, takrolimus eplerenon tedavisi sırasında kaçınılmalıdır.

Laktoz

Tabletler laktoz içerir ve nadir kalıtsal galaktoz intoleransı, Lapp laktaz eksikliği veya glikoz-galaktoz malabsorpsiyonu problemleri olan hastalara uygulanmamalıdır.

Vaner'ın araç veya makine kullanma yeteneği üzerindeki etkileri üzerine herhangi bir çalışma yapılmamıştır. Vaner uyuşukluğa veya bilişsel işlev bozukluğuna neden olmaz, ancak araç veya makine kullanırken, tedavi sırasında baş dönmesinin meydana gelebileceği akılda tutulmalıdır.

Eplerenonun araç veya makine kullanma yeteneği üzerindeki etkileri üzerine herhangi bir çalışma yapılmamıştır. Eplerenon uyuşukluğa veya bilişsel fonksiyon bozukluğuna neden olmaz, ancak araç veya makine kullanırken, tedavi sırasında baş dönmesinin meydana gelebileceği akılda tutulmalıdır.

İki çalışmada (akut miyokard enfarktüsü [EPHESUS] ve hafif hastalarda Vaner'da kalp yetmezliğinde etkinlik ve sağkalım üzerine vaner çalışması ve kalp yetmezliğinde sağkalım çalışması [EMPHASIS-HF]), Vaner ile bildirilen advers olayların genel insidansı benzerdi plasebo. EMPHASIS-HF çalışmasında bildirilen en yaygın advers olay, insidans oranı% 8.7 olan hiperkalemi ve.

Aşağıda bildirilen advers olaylar, tedavi ve aşırı plasebo ile ilişkili olduğundan şüphelenilen veya plasebo dışında ciddi ve önemli olan veya pazar sonrası gözetim sırasında gözlemlenen olaylardır. Olumsuz olaylar vücut sistemine ve mutlak frekansa göre listelenir. Frekanslar şu şekilde tanımlanır: çok yaygın (> 1/10), yaygın (> 1/100 ila <1/10), olağandışı (> 1/1000 ila <1/100), nadir (> 1/10, 000 - < 1.000), çok nadir (<1/10. 000), bilinmiyor (mevcut verilerden tahmin edilemiyor).

EPHESUS'ta daha eski grupta (> 75 yaşında) daha fazla inme vakası vardı. Bununla birlikte, Vaner (30) ve plasebo (22) grubunda inme oluşumu arasında istatistiksel olarak anlamlı bir fark yoktu. AK-HF'de çok yaşlı insanlarda (> 75 yaş) inme vakalarının sayısı Vaner grubunda 9 ve plasebo grubunda 8 idi.

Şüpheli yan etkilerin bildirilmesi

İlacın onaylanmasından sonra şüpheli yan etkileri bildirmek önemlidir. İlacın fayda-risk dengesinin sürekli izlenmesini sağlar. Sağlık uzmanlarından şüpheli yan etkileri Sarı Kart sistemi aracılığıyla şu adresten bildirmeleri istenir: www.mhra.gov.uk/yellowcard.

İki çalışmada (Hafif Hastalarda EPHESUS ve Eplerenon Kalp Yetmezliğinde Hastaneye Yatırma ve Hayatta Kalma Çalışması [AKZENT-HF]), eplerenon ile bildirilen advers olayların genel insidansı plaseboya benzerdi.

Aşağıda bildirilen advers olaylar, tedavi ve aşırı plasebo ile ilişkili olduğundan şüphelenilen veya plasebo dışında ciddi ve önemli olan veya pazar sonrası gözetim sırasında gözlemlenen olaylardır. Olumsuz olaylar vücut sistemine ve mutlak frekansa göre listelenir. Frekanslar şu şekilde tanımlanır:

Çok yaygın (> 1/10)

Yaygın (> 1/100 ila <1/10)

Olağandışı (> 1/1, 000 ila <1/100)

Seyrek (> 1 / 10.000 - <1 / 1.000)

Çok seyrek (<1 / 10.000)

Bilinmiyor (eldeki verilerden tahmin edilemiyor).

Tablo 2: Eplerenon plasebo kontrollü çalışmalarda ADR sıklığı

EPHESUS'ta çok daha eski grupta (> 75 yaşında) daha fazla inme vakası vardı. Bununla birlikte, eplerenon (30) ve plasebo (22) gruplarındaki inme arasında istatistiksel olarak anlamlı bir fark yoktu. AK-HF'de çok yaşlı insanlarda (> 75 yaş) inme vakalarının sayısı eplerenon grubunda 9 ve plasebo grubunda 8 idi.

Şüpheli yan etkilerin bildirilmesi

İlacın onaylanmasından sonra şüpheli yan etkileri bildirmek önemlidir. İlacın fayda-risk dengesinin sürekli izlenmesini sağlar. Sağlık uzmanlarından şüpheli yan etkileri www.mhra.gov.uk/yellowcard adresindeki Sarı Kart sistemi aracılığıyla bildirmeleri istenir.

İnsanlarda aşırı dozda vaner ile ilgili hiçbir advers olay bildirilmemiştir.

insanlarda aşırı dozun en olası tezahürü hipotansiyon ve / veya hiperkalemi olacaktır.

Vaner hemodiyaliz ile çıkarılamaz. Vaner'in kömürle yoğun bir şekilde bağlandığı gösterilmiştir. Semptomatik hipotansiyon meydana gelirse, destekleyici tedavi başlatılmalıdır. Hiperkalemi gelişirse, standart tedaviye başlanmalıdır.

İnsanlarda eplerenon doz aşımı ile ilgili hiçbir advers olay bildirilmemiştir. İnsanlarda aşırı dozun en olası tezahürü hipotansiyon veya hiperkalemi olacaktır. Eplerenon hemodiyaliz ile uzaklaştırılamaz. Eplerenonun büyük ölçüde kömüre bağlandığı gösterilmiştir. Semptomatik hipotansiyon meydana gelirse, destekleyici tedavi başlatılmalıdır. Hiperkalemi gelişirse, standart tedaviye başlanmalıdır.

Farmakoterapötik grup: aldosteron antagonistleri, ATC kodu: C03DA04

Etki mekanizması

Vaner, rekombinant insan glukokortikoid, progesteron ve androjen reseptörlerine bağlanmasına kıyasla rekombinant insan mineralokortikoid reseptörlerine bağlanmada göreceli bir seçiciliğe sahiptir. Vaner, renin-anjiyotensin-aldosteron sisteminde (RAAS) anahtar bir hormon olan aldosteronun bağlanmasını önler, bu da kan basıncını ve kardiyovasküler hastalıkların patofizyolojisini düzenler.

Farmakodinamik etkiler

Vaner'in, aldosteronun renin sekresyonu üzerindeki olumsuz düzenleyici geri bildiriminin inhibisyonu ile tutarlı olan plazma renin ve serum dosteronunda sürekli bir artışa neden olduğu gösterilmiştir. Ortaya çıkan plazma renin aktivitesi ve dolaşımdaki aldosteron seviyeleri Vaner'ın etkilerinin üstesinden gelmez.

Kronik kalp yetmezliği (NYHA sınıflaması II-IV) ile ilgili doza bağlı çalışmalarda, Vaner'ın standart tedaviye eklenmesi aldosteronda doza bağlı bir artışa yol açtı. Benzer şekilde, EPHESUS'un kardiyorenal bir alt grubunda Vaner ile tedavi, aldosteronda önemli bir artışa yol açtı. Bu sonuçlar, bu popülasyonlardaki mineralokortikoid reseptörünün blokajını doğrulamaktadır.

Vaner, akut miyokard enfarktüsü (EPHESUS) sonrası kalp yetmezliğinin etkinliği ve sağkalım oranı üzerine vaner çalışmasında çalışılmıştır. EPHESUS, akut miyokard enfarktüsü (MI), sol ventrikül disfonksiyonu (sol ventrikül ejeksiyon fraksiyonu [LVEF] â ‰ 40 ile ölçülen) ve kalp yetmezliği klinik belirtileri olan 6632 hastada 3 yıllık çift kör, plasebo kontrollü bir çalışmadır. . 3-14 gün içinde (medyan 7 gün) akut MI'dan sonra, standart tedavilere ek olarak, hastalar günde bir kez 25 mg'lık bir başlangıç dozunda Vaner veya plasebo aldı ve 4 hafta sonra günde bir kez 50 mg'lık zieldozu titre etti, serum potasyum <5.0 mmol / L ise. Çalışma sırasında, hastalara asetilsalisilik asit dahil standart bakım verildi (% 92) ACE inhibitörü (% 90) ß engelleyici( % 83) Nitrates (% 72) aşındırıcı diüretikler (% 66) veya HMG-CoA redüktaz inhibitörü (% 60).

EPHESUS'ta, ortak birincil uç noktalar genel mortalite ve CV ölümünün veya CV hastaneye yatışının birleşik uç noktasıydı. Vaner'a atanan hastaların% 14.4'ü ve plasebo hastalarının% 16.7'si öldü (tüm nedenler), Vaner'e atanan hastaların% 26.7'si ve plaseboya atanan% 30.0'ı ani ölüm veya hastaneye yatışın birleşik uç noktasını karşıladı. EPHESUS'taki vaner, plasebo ile karşılaştırıldığında, özellikle kardiyovasküler (CV) mortaliteyi azaltarak, herhangi bir nedenden ölüm riskini% 15 azalttı (RR 0.85;% 95 CI, 0.75-0.96; p = 0.008). Vaner (RR 0) ile CV ölümü veya CV hastaneye yatış riski% 13 azaltıldı. 87; % 95 CI, 0.79-0.95; p = 0, 002). Sonlanım noktalarının mutlak risk azaltımlarının tümü mortaliteye neden olur ve CV mortalitesi / hastaneye yatış sırasıyla% 2.3 ve 3.3 idi.. Klinik etkinlik öncelikle 75 yaşın altındaki hastalarda Vaner tedavisi başlatıldığında gösterilmiştir. 75 yaşın üzerindeki hastalarda tedavinin faydaları belirsizdir. NYHA fonksiyon sınıflandırması, Vaner alan hastaların istatistiksel olarak önemli ölçüde daha büyük bir oranında plaseboya kıyasla iyileşti veya sabit kaldı. Vaner grubunda hiperkalemi sahtekarlığı insidansı% 3.4, plasebo grubunda% 2.0 (p <0.001). Hipokalemi insidansı Vaner grubunda% 0.5 iken plasebo grubunda% 1.5 idi (p <0.001).

Farmakokinetik çalışmalar sırasında elektrokardiyografik değişiklikler açısından incelenen 147 normal denekte Vaner'ın kalp hızı, QRS süresi veya PR veya QT aralığı üzerinde tutarlı bir etkisi gözlenmemiştir.

EMPHASIS-HF çalışmasında (hafif hastalarda vaner hastaneye yatış ve kalp yetmezliğinde sağkalım çalışması), Vaner'in sistolik kalp yetmezliği ve hafif semptomları olan hastalarda klinik tedaviye ek olarak standart tedaviye ek etkisi incelenmiştir (NYHA fonksiyon sınıfı II).

Hastalar kilitlendi, en az 55 yaşında olsaydın, sol ventrikül ejeksiyon fraksiyonuna sahipti (LVEF) 130> 130 msn QRS süresine ek olarak 30% 30 veya LVEF â ‰ ¤% 35 ve kardiyovasküler idi (CV) Hastaneye kabul edilmeden 6 ay önce veya plazma seviyesi B tipi natriüretik peptit vardı (BNP) erkeklerde en az 250 pg / ml veya N-terminal pro-BNP'nin plazma seviyesi en az 500 pg / ml'dir (Kadınlarda 750 pg / ml). Vaner günde bir kez 25 mg'lık bir dozla başlatıldı ve serum potasyum seviyesi <5.0 mmol / L ise 4 hafta sonra günde bir kez 50 mg'a çıkarıldı. Alternatif olarak, tahmini GFR 30-49 ml / dak / 1 ise aldatmaca. 73 m₂, Vaner alternatif günlerde 25 mg ile başladı ve günde bir kez 25 mg'a çıkarıldı.

Vaner veya plasebo tedavisi için temel diüretik tedavisi (% 85), ACE inhibitörleri (% 78), anjiyotensin II reseptör blokerleri (% 19), beta-blokerler (% 87) dahil olmak üzere toplam 2737 hasta randomize edildi (çift kör), antitrombotikler (% 88), lipit. Ortalama LVEF sahtekarlığı ~% 26 ve ortalama QRS süresi ~ 122 msn. Çoğu hasta (% 83.4) randomizasyondan sonraki 6 ay içinde CV nedeniyle hastaneye yatırılmıştı ve bunların yaklaşık% 50'si kalp yetmezliğine bağlıydı. Hastaların yaklaşık% 20'sinde implante edilebilir defibrilatörler veya kardiyak resenkronizasyon tedavisi vardı.

Birincil sonlanım noktası, kardiyovasküler ölüm veya kalp yetmezliği için hastaneye yatış, Vaner grubunda 249 hastada (% 18.3) ve plasebo grubunda 356 hastada (% 25.9) (RR 0.63,% 95 CI, 0, 54-0, 74; p <0. Vaner'ın birincil son nokta sonuçları üzerindeki etkisi önceden tanımlanmış tüm alt gruplarda tutarlıydı.

Genel mortalitenin ikincil son noktası Vaner grubunda 171 hastada (% 12.5) ve plasebo grubunda (% 15.5) 213 hastada (RR 0.76;% 95 CI, 0.62-0, 93; p = 0.008) bulundu. Vaner grubundaki 147 (% 10.8) hastada ve plasebo grubundaki 185 (% 13.5) hastada CV neden ölümü bildirilmiştir (RR 0.76;% 95 CI, 0.61-0.94; p = 0.01).

Hiperkalemi çalışması sırasında (serum potasyum seviyeleri> 5.5 mmol / L), Vaner grubunda 158 hasta (% 11.8) ve plasebo grubunda 96 hasta (% 7.2) (p <0.001). Serum potasyum seviyeleri <4.0 mmol / L olarak tanımlanan hipokalemi, Vaner ile plaseboya kıyasla istatistiksel olarak daha düşüktü (Vaner için% 38.9, plasebo için% 48.4, p <0.0001).

Pediatrik popülasyon

Kalp yetmezliği olan pediatrik hastalarda vaner çalışılmamıştır.

Yüksek tansiyonu olan pediyatrik hastalarda (yaş grubu 4 ila 17 yıl, n = 304) yapılan 10 haftalık bir çalışmada, vaner, benzer maruziyete karşılık gelen dozlarda (günde 25 mg ila 100 mg) kan basıncını düşürmedi. yetişkinlerde. Bu çalışmada ve 149 hastada yapılan bir yıllık pediatrik güvenlik çalışmasında, güvenlik profili yetişkinlerinkine benzerdi. Vaner, 4 yaşın altındaki hipertansif hastalarda çalışılmamıştır, çünkü çalışma yaşlı pediatrik hastalarda etkililik göstermemiştir.

Pediatrik hastalarda hormon durumu üzerinde (uzun süreli) bir etki araştırılmamıştır.

Farmakoterapötik grup: aldosteron antagonistleri, ATC kodu: C03DA04

Etki mekanizması

Eplerenon, rekombinant insan glukokortikoid, progesteron ve androjen reseptörlerine bağlanmasına kıyasla rekombinant insan mineralokortikoid reseptörlerine bağlanmada göreceli bir seçiciliğe sahiptir. Eplerenon, kan basıncını ve hastalığın patofizyolojisini düzenlemede yer alan renin-anjiyotensin-aldosteron sisteminde (RAAS) anahtar bir hormon olan aldosteronun bağlanmasını önler.

Farmakodinamik etkiler

Eplerenonun plazma renin ve serum dosteronunda sürekli bir artışa neden olduğu gösterilmiştir, bu da aldosteronun renin sekresyonu üzerindeki olumsuz düzenleyici geri bildiriminin inhibisyonu ile tutarlıdır. Ortaya çıkan plazma renin aktivitesi ve dolaşımdaki aldosteron seviyeleri eplerenonun etkilerinin üstesinden gelmez.

Kronik kalp yetmezliği (NYHA sınıflaması II-IV) ile ilgili doza bağlı çalışmalarda, standart tedaviye eplerenon eklenmesi aldosteronda doza bağlı bir artışa yol açtı. Benzer şekilde, EPHESUS'un kardiyorenal bir substudisinde eplerenon ile tedavi, aldosteronda önemli bir artışa yol açtı. Bu sonuçlar, bu popülasyonlardaki mineralokortikoid reseptörünün blokajını doğrulamaktadır.

Eplerenon EPHESUS'ta incelendi. EPHESUS, akut MI, sol ventrikül disfonksiyonu (sol ventrikül ejeksiyon fraksiyonu [LVEF] â ‰ ¤ 40 ile ölçülen) ve kalp yetmezliğinin klinik belirtileri olan 6632 kişide 3 yıllık çift kör, plasebo kontrollü bir çalışmadır. 3 ila 14 gün içinde (medyan 7 gün) akut MI'dan sonra, denekler standart tedavilere ek olarak günde bir kez 25 mg'lık bir başlangıç dozunda eplerenon veya plasebo aldı ve 4 hafta sonra günde bir kez 50 mg'lık zieldoza titre edildi, serum potasyum <5.0 mmol / L ise. Çalışma sırasında, deneklere asetilsalisilik asit dahil standart bakım verildi (% 92) ACE inhibitörü (% 90) Beta blokerler (% 83) Nitrates (% 72) aşındırıcı diüretikler (% 66) veya HMG CoA redüktaz inhibitörü (% 60).

EPHESUS'ta, ortak birincil uç noktalar genel mortalite ve CV ölümünün veya CV hastaneye yatışının birleşik uç noktasıydı. Eplerenona atanan deneklerin% 14.4'ü ve plasebo hastalarının% 16.7'si öldü (tüm nedenler), eplerenona atanan deneklerin% 26.7'si ve plaseboya atanan% 30.0'ı ani ölüm veya hastaneye yatışın birleşik uç noktasını karşıladı. Bazı nedenlerden dolayı, EPHESUS'taki eplerenon, esas olarak CV mortalitesini azaltarak, plasebo ile karşılaştırıldığında ölüm riskini% 15 azaltmıştır (RR 0.85;% 95 CI, 0.75-0.96; p = 0.008). CV ölümü veya CV hastaneye yatış riski eplerenon (RR 0) ile% 13 azaltıldı. 87; % 95 CI, 0.79-0.95; p = 0, 002). Sonlanım noktalarının mutlak risk azaltımlarının tümü mortaliteye neden olur ve CV mortalitesi / hastaneye yatış sırasıyla% 2.3 ve% 3.3 idi.. Klinik etkinlik öncelikle 75 yaşın altındaki hastalarda eplerenon tedavisi başlatıldığında gösterilmiştir. 75 yaşın üzerindeki insanlar için tedavinin faydaları belirsizdir. Eplerenon alan hastaların istatistiksel olarak anlamlı derecede daha büyük bir oranında NYHA fonksiyon sınıflandırması plaseboya kıyasla iyileşti veya sabit kaldı. Eplerenon grubunda hiperkalemi sahtekarlığı insidansı% 3.4 idi.. Plasebo grubunda% 2.0 (p <0.001). Eplerenon grubunda hipokalemi insidansı% 0.5 idi. Plasebo grubunda% 1.5 (p <0.001).

Farmakokinetik çalışmalar sırasında elektrokardiyografik değişiklikler açısından incelenen 147 normal denekte eplerenonun kalp hızı, QRS süresi veya PR veya QT aralığı üzerinde tutarlı bir etkisi gözlenmemiştir.

EMPHASIS-HF çalışması, sistolik kalp yetmezliği ve hafif semptomları olan hastalarda (NYHA fonksiyon sınıfı II) eplerenonun standart tedaviye ek olarak klinik sonuçlar üzerindeki etkisini incelemiştir.

Konular dahil edildi, en az 55 yaşındaysanız, 130 ms'den fazla QRS süresine ek olarak LVEF â ‰ 30% veya LVEF â ‰ ¤% 35 idi ve kabulden 6 ay önce CV nedeniyle hastaneye kaldırıldı veya B tipi natriüretik peptit plazma seviyesine sahipti (BNP) erkeklerde en az 250 pg / mL veya N-terminal pro-BNP plazma seviyesi en az 500 pg / mL'dir (Kadınlar için 750 pg / mL). Eplerenon günde bir kez 25 mg'lık bir dozda başlatılmış ve serum potasyum seviyesi <5.0 mmol / L ise 4 hafta sonra günde bir kez 50 mg'a çıkarılmıştır. Alternatif olarak, tahmini glomerüler filtrasyon hızı (GFR) 30-49 mL / dak / 1.73 m idi₂ eplerenon alternatif günlerde 25 mg ile başlamış ve günde bir kez 25 mg'a çıkarılmıştır.

Diüretikler (% 85), ACE inhibitörleri (% 78), anjiyotensin II reseptör blokerleri (% 19), beta-blokerler (% 87) dahil olmak üzere eplerenon veya plasebo ile tedavi için toplam 2737 denek randomize edildi (çift kör). ), antitrombotikler (% 888). Ortalama LVEF sahtekarlığı ~% 26 ve ortalama QRS süresi ~ 122 msn. Çoğu denek (% 83.4) randomizasyondan sonraki 6 ay içinde CV nedenleriyle hastaneye kaldırıldı ve bunların yaklaşık% 50'si kalp yetmezliğine bağlıydı. Hastaların yaklaşık% 20'sinde implante edilebilir defibrilatörler veya kardiyak resenkronizasyon tedavisi vardı.

Birincil sonlanım noktası, CV nedenlerinden ölüm veya kalp yetmezliğine bağlı hastaneye yatış, eplerenon grubundaki 249 (18,% 3) hastada ve plasebo grubundaki 356 (25,% 9) kişide (RR 0, 63,% 95) meydana geldi. CI, 0, 54-0, 7. Eplerenonun birincil son nokta sonuçları üzerindeki etkisi, önceden tanımlanmış tüm alt gruplarda tutarlıydı.

Tüm nedensel mortalitenin ikincil son noktası, eplerenon grubundaki 171 (% 12.5) hastada ve plasebo grubundaki 213 (% 15.5) hastada (RR 0.76;% 95 CI, 0.62-0.93; p = 0.008) bulundu. Eplerenon grubundaki 147 (% 10.8) hastada ve plasebo grubundaki 185 (% 13.5) hastada CV neden ölümü bildirilmiştir (RR 0.76;% 95 CI, 0.61-0.94; p = 0.01).

Hiperkalemi çalışması sırasında (serum potasyum seviyeleri> 5.5 mmol / L), eplerenon grubunda 158 (% 11.8) ve plasebo grubunda 96 (% 7.2) denek bildirilmiştir (p <0.001). Serum potasyum seviyeleri <4.0 mmol / L olarak tanımlanan hipokalemi, eplerenon ile plaseboya kıyasla istatistiksel olarak daha düşüktü (eplerenon için% 38.9, plasebo için% 48.4, p <0.0001).

Pediatrik popülasyon:

Kalp yetmezliği olan pediatrik hastalarda eplerenon çalışılmamıştır.

Yüksek tansiyonu olan pediyatrik hastalarda (yaş grubu 4 ila 16 yıl, n = 304) yapılan 10 haftalık bir çalışmada, eplerenon, benzer maruziyete neden olan dozlarda (günde 25 mg ila 100 mg) kan basıncını etkili bir şekilde düşürmedi. yetişkinlerde. Bu çalışmada ve 149 kişide (5 ila 17 yaş grubu) 1 yıllık bir pediatrik güvenlik çalışmasında güvenlik profili yetişkinlerinkine benzerdi. Eplerenon 4 yaşın altındaki hipertansif deneklerde çalışılmamıştır, çünkü çalışma daha yaşlı pediatrik deneklerde etkinlik eksikliği göstermiştir.

Pediatrik hastalarda hormon durumu üzerinde (uzun süreli) bir etki incelenmemiştir.

Emilim

Vaner'ın mutlak biyoyararlanımı bilinmemektedir. Maksimum plazma konsantrasyonlarına yaklaşık 2 saat sonra ulaşılır. Hem pik plazma seviyesi (C_Maks) ve eğri altındaki alan (EAA), 10 ila 100 mg'lık dozlarda orantılı ve 100 mg'ın üzerindeki dozlarda orantılı değildir. Kararlı duruma 2 gün içinde ulaşılır. Emilim gıdalardan etkilenmez.

Dağıtım

Vaner plazma proteinlerine bağlanma yaklaşık% 50'dir ve esas olarak alfa-1 asit glikoproteinlerine bağlıdır. Kararlı durumda görünen dağılım hacmi 50 (Â ± 7) L'ye düşürülür. Vaner kırmızı kan hücrelerine bağlanmayı tercih etmez.

Biyotransformasyon

Vaner metabolizmasına esas olarak CYP3A4 aracılık eder. İnsan plazmasında Vaner'ın aktif metabolitleri tespit edilmedi.

Eliminasyon

Bir Vaner dozunun% 5'inden azı idrar ve dışkıda değişmemiş bir ilaç olarak geri kazanılır. Radyoaktif olarak etiketlenmiş bir ilacın tek bir oral dozundan sonra, dozun yaklaşık% 32'si dışkıya ve yaklaşık% 67'si idrarla atılmıştır. Vaner'ın eliminasyon yarılanma ömrü yaklaşık 3 ila 5 saattir. Görünen plazma klerensi yaklaşık 10 L / H'dir .

Özel hasta grupları

Yaş, cinsiyet ve ırk:

Van farmakokinetiği günde bir kez 100 mg'lık bir dozda yaşlılarda (> 65 yaş), erkeklerde ve kadınlarda ve siyahta incelenmiştir. Vaner Farkının farmakokinetiği Erkekler ve Kadınlar Arasında Önemli Değildir. Kararlı durumda, yaşlı deneklerin C'de bir artışı vardı_Maks (% 22) ve AUC (% 45) genç deneklere (18 ila 45 yaş) kıyasla. Kararlı durumda, C_Maks % 19 daha düşük ve AUC siyah% 26 daha düşük.

Pediatrik popülasyon

4 ila 16 yaşlarındaki 51 pediatrik hipertansif hastada yapılan iki çalışmadan Vaner konsantrasyonları için bir popülasyon farmakokinetik modeli, hastanın vücut ağırlığının, vaner dağılım hacmi üzerinde istatistiksel olarak anlamlı bir etkiye sahip olduğunu, ancak klerensi üzerinde olmadığını gösterdi. Daha şiddetli bir pediatrik hastada Vaner dağılımının ve pik maruziyet hacminin, benzer vücut ağırlığına sahip bir yetişkine benzer olduğu tahmin edilmektedir; daha hafif 45 kg'lık bir hastada, dağılım hacmi yaklaşık% 40 daha düşüktür ve pik maruziyeti tipik yetişkinlerden daha yüksektir. Pediatrik hastalarda günde bir kez 25 mg ile vaner tedavisi başlatılmış ve 2 hafta sonra günde iki kez 25 mg'a ve klinik olarak endike ise günde iki kez 50 mg'a çıkarılmıştır. Bu dozlarda, pediatrik deneklerde gözlenen en yüksek vaner konsantrasyonları günde bir kez 50 mg başlayan yetişkinlerden önemli ölçüde yüksek değildi.

Böbrek yetmezliği:

Vaner farmakokinetiği, değişen derecelerde böbrek yetmezliği olan hastalarda ve hemodiyalize giren hastalarda çalışılmıştır. Kontrol kişilerine kıyasla, kararlı durum AUC ve C_Maks Şiddetli böbrek yetmezliği olan hastalarda% 38 veya. Vaner'in plazma klerensi ile kreatinin klerensi arasında bir korelasyon gözlenmedi. Vaner hemodiyaliz ile çıkarılmaz.

Karaciğer yetmezliği:

Vaner 400 mg'ın farmakokinetiği, orta derecede karaciğer fonksiyon bozukluğu (Child-Pugh sınıf B) olan hastalarda çalışılmış ve normal deneklerle karşılaştırılmıştır. Kararlı durum C_Maks ve Vaner'den AUC% 3.6 artırıldı ve. Şiddetli karaciğer fonksiyon bozukluğu olan hastalarda Vaner kullanımı araştırılmadığından, Vaner bu hasta grubunda kontrendikedir.

Kalp yetmezliği:

Vaner 50 mg'ın farmakokinetiği kalp yetmezliği olan hastalarda (NYHA sınıflandırma II-IV) çalışılmıştır. Yaş, kilo ve cinsiyete göre ayarlanan sağlıklı kişilerle karşılaştırıldığında, yatarak tedavi gören hasta auc ve C_Maks Kalp yetmezliği olan hastalarda% 38 veya. Bu sonuçlara paralel olarak, Vaner tarafından EPHESUS hastalarının bir alt kümesine dayanan bir farmakokinetik popülasyon analizi, kalp yetmezliği olan hastalarda Vaner klerensinin sağlıklı yaşlı deneklere benzer olduğunu göstermektedir.

Emilim

Eplerenonun mutlak biyoyararlanımı, 100 mg oral tablet uygulandıktan sonra% 69'dur.

Maksimum plazma konsantrasyonlarına yaklaşık 1.5 ila 2 saat sonra ulaşılır. Hem pik plazma seviyeleri (Cmax) hem de eğri altındaki alan (AUC), 10 mg ila 100 mg arasındaki dozlarda dozla orantılıdır ve 100 mg'ın üzerindeki dozlarda orantılı değildir. Kararlı duruma 2 gün içinde ulaşılır. Emilim gıdalardan etkilenmez.

Dağıtım

Eplerenonun plazma proteinlerine bağlanması yaklaşık% 50'dir ve esas olarak alfa-1 asit glikoproteinlerine bağlıdır. Kararlı durumda görünen dağılım hacmi 42-90 L'dir. Eplerenon kırmızı kan hücrelerine bağlanmayı tercih etmez.

Biyotransformasyon

Eplerenon metabolizmasına öncelikle CYP3A4 aracılık eder. İnsan plazmasında aktif eplerenon metaboliti tanımlanmadı.

Eliminasyon

Eplerenondozun% 5'inden azı idrar ve dışkıda değişmemiş bir ilaç olarak geri kazanılır. Radyoaktif olarak etiketlenmiş bir ilacın tek bir oral dozundan sonra, dozun yaklaşık% 32'si dışkıya ve yaklaşık% 67'si idrarla atılmıştır. Eplerenonun eliminasyon yarılanma ömrü yaklaşık 3 ila 6 saattir. Görünen plazma klerensi yaklaşık 10 L / H'dir .

Özel popülasyonlar

Yaş, cinsiyet ve ırk

Eplerenonun günde bir kez 100 mg'lık bir dozda farmakokinetiği yaşlılarda (> 65 yaş), erkeklerde ve kadınlarda ve siyahta incelenmiştir. Eplerenon farkının farmakokinetiği erkekler ve kadınlar arasında anlamlı değildir. Kararlı durumda, yaşlı deneklerin C'de bir artışı vardı_Maks (% 22) ve AUC (% 45) genç deneklere (18 ila 45 yaş) kıyasla. Kararlı durumda, C_Maks % 19 daha düşük ve AUC siyah% 26 daha düşük.

Pediatrik popülasyon

4 ila 16 yaşlarındaki 51 pediatrik hipertansif denekte yapılan iki çalışmadan eplerenon konsantrasyonları için bir popülasyon farmakokinetik modeli, hastanın vücut ağırlığının eplerenonun dağılım hacmi üzerinde istatistiksel olarak anlamlı bir etkiye sahip olduğunu, ancak klerensi üzerinde olmadığını göstermiştir. Daha şiddetli bir pediatrik hastada eplerenon dağılım hacminin ve pik maruziyetin, benzer vücut ağırlığına sahip bir yetişkininkine benzer olduğu tahmin edilmektedir; daha hafif 45 kg'lık bir hastada, dağılım hacmi yaklaşık% 40 daha düşüktür ve pik maruziyeti tipik yetişkinlerden daha yüksektir. Eplerenon tedavisi pediatrik hastalarda günde bir kez 25 mg ile başlamış ve 2 hafta sonra günde iki kez 25 mg'a ve klinik olarak endike ise günde iki kez 50 mg'a yükselmiştir. Bu dozlarda, pediatrik hastalarda gözlenen en yüksek eplerenon konsantrasyonları günde bir kez 50 mg başlayan yetişkinlerden önemli ölçüde yüksek değildi.

Böbrek yetmezliği

Eplerenonun farmakokinetiği, farklı böbrek yetmezliği düzeylerine sahip hastalarda ve hemodiyaliz uygulanan hastalarda araştırılmıştır. Kontrol kişilerine kıyasla, şiddetli böbrek yetmezliği olan hastalarda kararlı durum EAA ve Cmax% 38 veya idi. Eplerenonun plazma klerensi ile kreatinin klerensi arasında bir korelasyon gözlenmemiştir. Eplerenon hemodiyaliz ile çıkarılmaz.

Karaciğer yetmezliği

Eplerenonun 400 mg farmakokinetiği, orta derecede karaciğer fonksiyon bozukluğu (Child-Pugh sınıf B) olan hastalarda çalışılmış ve normal deneklerle karşılaştırılmıştır. Eplerenonun kararlı durum-Cmax ve EAA değerleri% 3.6 artırıldı ve. Şiddetli karaciğer fonksiyon bozukluğu olan hastalarda eplerenon kullanımı araştırılmadığından, bu hasta grubunda eplerenon kontrendikedir.

Kalp yetmezliği

Kalp yetmezliği olan hastalarda (NYHA sınıflaması II-IV) 50 mg eplerenonun farmakokinetiği çalışılmıştır. Yaş, kilo ve cinsiyete göre ayarlanan sağlıklı gönüllülerle karşılaştırıldığında, kararlı durumda auc ve kalp yetmezliği olan hastalarda Cmax% 38 ve idi. Bu sonuçlara paralel olarak, EPHESUS hastalarının bir alt kümesine dayanan eplerenonun farmakokinetik popülasyon analizi, kalp yetmezliği olan hastalarda eplerenonun klerensinin sağlıklı yaşlı bireylere benzer olduğunu göstermektedir.

Güvenlik farmakolojisi, genotoksisite, kanserojen potansiyel ve üreme toksisitesi üzerine yapılan klinik öncesi çalışmalar, insanlar için özel bir tehlike göstermemiştir.

Tekrarlanan doz toksisitesi çalışmalarında, sıçanlarda ve köpeklerde klinik maruziyet seviyelerinin biraz üzerinde olan maruziyet seviyelerinde prostat atrofisi gözlenmiştir. Prostat değişiklikleri olumsuz fonksiyonel sonuçlarla ilişkili değildi. Bu bulguların klinik önemi bilinmemektedir.

Güvenlik farmakolojisi, genotoksisite, kanserojen potansiyel ve üreme toksisitesi üzerine yapılan klinik öncesi çalışmalar, insanlar için özel bir tehlike göstermemiştir.

Tekrarlanan doz toksisitesi çalışmalarında, sıçanlarda ve köpeklerde klinik maruziyet seviyelerinin biraz üzerinde olan maruziyet seviyelerinde prostat atrofisi gözlenmiştir. Prostat değişiklikleri olumsuz fonksiyonel sonuçlarla ilişkili değildi. Bu bulguların klinik önemi bilinmemektedir.

Uygulanamaz.

Uygulanamaz.