Reokast

Dozaj

Genel öneriler

Reokastın astım kontrol parametreleri üzerindeki terapötik etkisi bir gün içinde ortaya çıkar. Reokast yiyecekle birlikte veya yiyeceksiz alınabilir. Hastalara astımları kontrol altında olsa bile ve kötüleşen astım dönemlerinde Reokast almaya devam etmeleri tavsiye edilmelidir. Reokast, aynı aktif bileşen olan montelukast içeren diğer ürünlerle aynı anda kullanılmamalıdır.

Yaşlılar veya böbrek yetmezliği veya hafif ila orta şiddette karaciğer fonksiyon bozukluğu olan hastalar için doz ayarlamasına gerek yoktur. Şiddetli karaciğer fonksiyon bozukluğu olan hastalar hakkında veri yoktur. Dozaj erkek ve kadın hastalar için aynıdır.

Diğer astım tedavileri için reokast tedavisi

Reokast hastanın mevcut rejimine eklenebilir.

İnhalatif kortikosteroidler: Reokast tedavisi, inhale kortikosteroidler ve kısa etkili 2-agonistler yetersiz klinik kontrol sunduğunda hastalarda ek tedavi olarak kullanılabilir. Reokast aniden solunmuş kortikosteroidlerle değiştirilmemelidir.

Pediatrik popülasyon

15 yaşın altındaki çocuklara Reokast'a 10 mg film kaplı tablet vermeyin. 15 yaşın altındaki çocuklarda Reokast 10 mg film kaplı tabletlerin güvenliği ve etkinliği belirlenmemiştir.

6 ila 14 yaş arası pediyatrik hastalar için 5 mg çiğneme tableti mevcuttur.

2 ila 5 yaş arası pediyatrik hastalar için 4 mg çiğneme tableti mevcuttur.

6 ay ila 5 yaş arasındaki pediatrik hastalar için 4 mg granül mevcuttur.

Uygulama şekli

Oral kullanım.

Kronik astım ile yapılan çalışmalarda, montelukast yetişkin hastalara klinik olarak önemli yan etkileri olmayan kısa süreli çalışmalar için 22 hafta boyunca 200 mg / gün'e ve kısa süreli çalışmalar için 900 mg / gün'e kadar dozlar verildi.

Pazarlama sonrası deneyimde akut doz aşımı ve montelukast ile yapılan klinik çalışmalar bildirilmiştir. Bu, yetişkinlerde ve 1.000 mg'a kadar (42 aylık bir çocukta yaklaşık 61 mg / kg) bir dozu olan çocuklarda raporları içerir. Klinik ve laboratuvar bulgularının yetişkinlerde ve pediatrik hastalarda güvenlik profili ile tutarlı olduğu gözlenmiştir. Doz aşımı raporlarının çoğunda olumsuz deneyimler olmamıştır.

Doz aşımı belirtileri

En yaygın yan etkiler montelukastın güvenlik profili ile tutarlıydı ve karın ağrısı, uyuşukluk, susuzluk, baş ağrısı, kusma ve psikomotor hiperaktiviteyi içeriyordu.

Doz aşımı yönetimi

Montelukast doz aşımı tedavisi hakkında özel bir bilgi yoktur. Montelukastın periton veya hemodiyaliz ile diyaliz edilip edilemeyeceği bilinmemektedir.

Farmakoterapötik grup: Lökotrien reseptör antagonisti

ATC kodu: R03D C03

Etki mekanizması

Sisteinillökotrien (LTC₄, LTD₄, LTE₄) mast hücreleri ve eozinofiller dahil olmak üzere çeşitli hücrelerden salınan güçlü inflamatuar eikosanoidlerdir. Bu önemli pro-astımlı aracılar, sisteinil lökotrien (CysLT) reseptörlerine bağlanır. Cyslt tip 1 reseptörü (CysLT₁) insan solunum yollarında (pürüzsüz solunum kas hücreleri ve solunum makrofajları dahil) ve diğer enflamatuar hücrelerde (eozinofilik ve bazı miyeloid kök hücreler dahil) bulunur. CysLT'ler astım ve alerjik rinit patofizyolojisi ile ilişkilendirilmiştir. Astımda lökotrien aracılı etkiler arasında bronkokonstriksiyon, mukus sekresyonu, vasküler geçirgenlik ve eozinofilik alım bulunur. Alerjik rinit durumunda, alerjen maruziyetinden sonra, CysLT'ler hem erken hem de geç evre reaksiyonlarda burun mukozasından salınır ve alerjik rinit semptomları ile ilişkilidir. CysLT'lerle yapılan burun içi zorluğun burun direncini ve burun tıkanıklığı semptomlarını arttırdığı gösterilmiştir.

Farmakodinamik etkiler

Montelukast, den cyslt için yüksek afiniteye ve seçiciliğe sahip oral olarak aktif bir bileşiktir₁ reseptör bağlanır. Klinik çalışmalarda montelukast, inhale LTD'ye bağlı bronkokonstriksiyonu inhibe eder₄ sadece 5 mg'lık dozlarda. Oral uygulamadan sonraki 2 saat içinde bronkodilasyon gözlendi. Bir H2 agonistinin neden olduğu bronkodilasyon etkisi, montelukastın neden olduğu bir katkı maddesi idi. Montelukast ile tedavi, antijene bağlı bronkokonstriksiyonun hem erken hem de geç fazlarını inhibe etti.. Montelukast yetişkinlerde ve pediatrik hastalarda periferik kan eozinofillerini plaseboya kıyasla azalttı. Ayrı bir çalışmada, montelukast tedavisi, solunum yolu (sputumda ölçülür) ve periferik kandaki eozinofilleri önemli ölçüde azaltırken, klinik astım kontrolünü de geliştirdi.

Klinik etkililik ve güvenlik

Yetişkinlerde yapılan çalışmalarda, plaseboya kıyasla günde bir kez 10 mg olan montelukast, sabah FEV'de önemli gelişmeler gösterdi₁ (taban çizgisinden% 2.7'ye karşı% 10.4), maksimum ekspiratuar akış hızı (PEFR) (taban çizgisinden 3.3 L / dk'ya karşı 24.5 L / dk ve toplam IG2 kullanımında önemli bir azalma Agonists (% -26.1'e karşı -4.6) taban çizgisinden değişim). Astım semptomları için hasta tarafından bildirilen günlük ve gece değerlerindeki iyileşme plasebodan önemli ölçüde daha iyiydi.

Yetişkinlerde yapılan çalışmalar, montelukastın inhale kortikosteroidin klinik etkilerini arttırma yeteneğini göstermiştir (inhale beklometazon artı montelukast vs beklometazon veya başlangıçtan% değişim. FEV için₁:% 5.43'e karşı% 1.04; IC2 agonist kullanımı:% -8.70'e karşı% 2.64). İnhale edilen beklometason ile karşılaştırıldığında (bir ara cihaz ile günde iki kez 200 Î1⁄4g), montelukast daha hızlı bir başlangıç yanıtı gösterdi, ancak beklometason 12 haftalık çalışmada daha büyük bir ortalama tedavi etkisi gösterdi (montelukast için başlangıçtan% beklometason veya% değişim). FEV için₁:% 7.49'a karşı% 13.3; IC2 agonist kullanımı:% -28.28'e karşılık% -43.89). Bununla birlikte, beklometason ile karşılaştırıldığında, montelukast ile tedavi edilen hastaların yüksek bir yüzdesi benzer klinik reaksiyonlar elde etmiştir (örn.Beclometason ile tedavi edilen hastaların% 50'si FEV'de iyileşme sağlamıştır₁ taban çizgisine kıyasla yaklaşık% 11 veya daha fazla iken, montelukast ile tedavi edilen hastaların yaklaşık% 42'si aynı yanıtı elde etmiştir).

Yetişkinlerde ve ergenlerde mevsimsel alerjik rinitin semptomatik tedavisi için montelukastın mevsimsel alerjik rinite eşlik eden 15 yaş ve üstü astımlılarla birlikte klinik bir çalışma yapılmıştır. Bu çalışmada, günde bir kez montelukast 10 mg tabletler, günlük rinit semptom skorlarında plaseboya kıyasla istatistiksel olarak anlamlı bir iyileşme göstermiştir. Günlük Rinit Belirtileri puanı, Gündüz Burun Belirtileri skorunun (burun tıkanıklığı, rinore, hapşırma, burunda kaşıntı) ve Gece Belirti skorunun (uyanma, uyku bozuklukları ve gece uyanışı ortalama burun tıkanıklığı) ortalamasıdır.). Hastalar ve doktorlar tarafından yapılan alerjik rinitin küresel değerlendirmeleri plaseboya kıyasla önemli ölçüde iyileştirilmiştir. Astım etkinliğinin değerlendirilmesi bu çalışmada birincil hedef değildi.

6 ila 14 yaş arası pediyatrik hastalarda yapılan 8 haftalık bir çalışmada, günde bir kez 5 mg montelukast, plaseboya kıyasla solunum fonksiyonunu önemli ölçüde iyileştirdi (FEV₁ Taban çizgisinden% 4.16 değişime karşı% 8.71; AM PEFR Taban çizgisine göre 17.8 L / dk değişime kıyasla 27.9 L / dk) ve Î2 agonistleri kullanarak “ihtiyaç duyulduğunda” (taban çizgisinden% -11.7'ye karşı +% 8.2 değişim) azaldı.

Yetişkinlerde 12 haftalık bir çalışmada strese bağlı bronkokonstriksiyonda (AYB) önemli bir azalma olduğu gösterilmiştir (FEV'de maksimum azalma₁ Montelukast için% 22.33'e karşılık plasebo için% 32.40; FEV taban çizgisinin% 5'i içinde iyileşme süresi₁ 44.22 dk vs 60.64 dk). Bu etki 12 haftalık çalışma süresi boyunca tutarlıydı. AYB'nin azalması, pediyatrik hastalarda yapılan kısa süreli bir çalışmada görülmeye devam etmiştir (FEV'de maksimum azalma₁ % 18.27'ye karşı% 26.11; FEV taban çizgisinin% 5'i içinde geri yükleme süresi₁ 17.76 dk - 27.98 dk). Her iki çalışmada da etki, günde bir kez dozlama aralığının sonunda gösterilmiştir.

Aynı anda inhale ve / veya oral kortikosteroid alan aspirine duyarlı astımlılarda, montelukast ile tedavi astım kontrolünde önemli bir iyileşmeye yol açtı (FEV₁ Başlangıçtan% -1.74'e karşı% 8.55 ve toplam 1.2 agonistin kullanımındaki azalma -% 27.78'e karşılık taban çizgisinden% 2.09 değişiklik).