Kipel

Kipel, inhale kortikosteroidler üzerinde yetersiz kontrol edilen ve “ihtiyaç duyulduğu” kısa etkili β-agonistlerin astımın yetersiz klinik kontrolünü sağladığı hafif ila orta derecede kalıcı astımı olan hastalarda astım tedavisinde ek tedavi olarak endikedir. . Kipel'in astımda endike olduğu astımlı hastalarda, Kipel mevsimsel alerjik rinitin semptomatik olarak rahatlamasını da sağlayabilir.

Kipel ayrıca baskın bileşenin egzersize bağlı bronkokonstriksiyon olduğu astımın profilaksisinde de endikedir.

Pozoloji

Genel öneriler

Kipel'in astım kontrolü parametreleri üzerindeki terapötik etkisi bir gün içinde ortaya çıkar. Kipel yiyecekle birlikte veya yiyeceksiz alınabilir. Hastalara astımları kontrol altında olsa bile ve kötüleşen astım dönemlerinde Kipel almaya devam etmeleri tavsiye edilmelidir. Kipel, aynı aktif bileşen olan montelukast içeren diğer ürünlerle birlikte kullanılmamalıdır.

Yaşlılar veya böbrek yetmezliği olan veya hafif ila orta şiddette karaciğer yetmezliği olan hastalar için doz ayarlamasına gerek yoktur. Şiddetli karaciğer yetmezliği olan hastalar hakkında veri yoktur. Dozaj hem erkek hem de kadın hastalar için aynıdır.

Astım için diğer tedavilerle ilişkili olarak Kipel ile tedavi

Kipel hastanın mevcut tedavi rejimine eklenebilir.

İnhale kortikosteroidler : Kipel ile tedavi, inhale kortikosteroidler artı “gerektiği gibi” kısa etkili β-agonistler yetersiz klinik kontrol sağladığında hastalarda ek tedavi olarak kullanılabilir. Kipel, inhale kortikosteroidler için aniden ikame edilmemelidir.

Pediyatrik popülasyon

15 yaşından küçük çocuklara Kipel 10 mg film kaplı tablet vermeyin. 15 yaşından küçük çocuklarda Kipel 10 mg film kaplı tabletlerin güvenliği ve etkinliği belirlenmemiştir.

6 ila 14 yaş arası pediyatrik hastalar için 5 mg çiğneme tableti mevcuttur.

2 ila 5 yaş arasındaki pediyatrik hastalar için 4 mg çiğneme tableti mevcuttur.

6 ay ila 5 yaş arasındaki pediyatrik hastalar için 4 mg granül mevcuttur.

Uygulama şekli

Oral kullanım.

Hastalara asla akut astım ataklarını tedavi etmek ve bu amaçla her zamanki uygun kurtarma ilaçlarını hazır bulundurmak için oral montelukast kullanmamaları tavsiye edilmelidir. Akut bir saldırı meydana gelirse, kısa etkili bir inhale β-agonist kullanılmalıdır. Hastalar, kısa etkili β-agonistlerin normalden daha fazla solunmasına ihtiyaç duyarlarsa, doktorlarının tavsiyelerini en kısa zamanda almalıdırlar.

Montelukast, inhale veya oral kortikosteroidler için aniden değiştirilmemelidir.

Montelukast birlikte verildiğinde oral kortikosteroidlerin azaltılabileceğini gösteren veri yoktur.

Nadir durumlarda, montelukast dahil anti-astım ajanları ile tedavi gören hastalar, bazen sistemik kortikosteroid tedavisi ile tedavi edilen bir durum olan Churg-Strauss sendromu ile tutarlı vaskülitin klinik özellikleri ile başvuran sistemik eozinofili ile başvurabilirler. Bu vakalar bazen oral kortikosteroid tedavisinin azaltılması veya geri çekilmesi ile ilişkilendirilmiştir. Lökotrien reseptör antagonizması ile nedensel bir ilişki kurulmamış olsa da, doktorlar eozinofili, vaskülitik döküntü, kötüleşen pulmoner semptomlar, kardiyak komplikasyonlar ve / veya hastalarında ortaya çıkan nöropatiye karşı dikkatli olmalıdır. Bu semptomları geliştiren hastalar yeniden değerlendirilmeli ve tedavi rejimleri değerlendirilmelidir.

Montelukast ile tedavi, aspirin ve diğer steroidal olmayan antienflamatuar ilaçlar almaktan kaçınmak için aspirine duyarlı astımı olan hastaların ihtiyacını değiştirmez.

Nadir kalıtsal galaktoz intoleransı, Lapp laktaz eksikliği veya glikoz-galaktoz malabsorpsiyonu problemleri olan hastalar bu ilacı almamalıdır.

Kipel'in araç ve makine kullanma yeteneği üzerinde hiçbir etkisi yoktur veya ihmal edilebilir bir etkisi yoktur. Bununla birlikte, bireyler uyuşukluk veya baş dönmesi bildirmiştir.

Montelukast klinik çalışmalarda şu şekilde değerlendirilmiştir:

- 15 yaş ve üstü yaklaşık 4.000 yetişkin ve ergen astımlı hastada 10 mg film kaplı tablet.

- 15 yaş ve üstü mevsimsel alerjik rinitli yaklaşık 400 yetişkin ve ergen astımlı hastada 10 mg film kaplı tablet.

- 6 ila 14 yaş arası yaklaşık 1.750 pediatrik astımlı hastada 5 mg çiğneme tableti.

Klinik çalışmalarda aşağıdaki ilaca bağlı advers reaksiyonlar, montelukast ile tedavi edilen astımlı hastalarda ve plasebo ile tedavi edilen hastalara göre daha yüksek insidansta yaygın olarak (> 1/100 ila <1/10) bildirilmiştir:

Yetişkinler için 2 yıla kadar ve 6 ila 14 yaş arasındaki pediyatrik hastalar için 12 aya kadar sınırlı sayıda hasta ile yapılan klinik çalışmalarda uzun süreli tedavi ile güvenlik profili değişmedi.

Olumsuz Reaksiyonların tablo halinde listesi

Pazarlama sonrası kullanımda bildirilen advers reaksiyonlar, Sistem Organ Sınıfı ve spesifik Advers Reaksiyonlar tarafından aşağıdaki tabloda listelenmiştir. Frekans Kategorileri ilgili klinik çalışmalara dayanılarak tahmin edilmiştir.

Şüpheli advers reaksiyonların raporlanması

Tıbbi ürünün yetkilendirilmesinden sonra şüpheli advers reaksiyonların bildirilmesi önemlidir. Tıbbi ürünün fayda / risk dengesinin sürekli izlenmesine izin verir. Sağlık uzmanlarından şüpheli advers reaksiyonları www.mhra.gov.uk/yellowcard adresindeki Sarı Kart Şeması aracılığıyla bildirmeleri istenir.

Kronik astım çalışmalarında montelukast, yetişkin hastalara 22 hafta boyunca 200 mg / gün'e kadar dozlarda ve kısa süreli çalışmalarda, klinik olarak önemli olumsuz deneyimler olmadan hastalara yaklaşık bir hafta boyunca 900 mg / gün'e kadar uygulanmıştır.

Pazarlama sonrası deneyimde akut doz aşımı ve montelukast ile yapılan klinik çalışmalar bildirilmiştir. Bunlar, yetişkinlerde ve 1.000 mg'a kadar yüksek bir doza sahip çocuklarda (42 aylık bir çocukta yaklaşık 61 mg / kg) raporları içerir. Gözlenen klinik ve laboratuvar bulguları yetişkinlerde ve pediatrik hastalarda güvenlik profili ile tutarlıdır. Doz aşımı raporlarının çoğunda olumsuz deneyimler olmamıştır.

Doz aşımı belirtileri

En sık meydana gelen olumsuz deneyimler, montelukastın güvenlik profili ile tutarlıydı ve karın ağrısı, uyku hali, susuzluk, baş ağrısı, kusma ve psikomotor hiperaktiviteyi içeriyordu.

Doz aşımı yönetimi

Montelukast ile aşırı doz tedavisi hakkında özel bir bilgi mevcut değildir. Montelukastın periton veya hemodiyaliz ile diyaliz edilip edilemeyeceği bilinmemektedir.

Farmakoterapötik grup: Lökotrien reseptör antagonisti

ATC kodu: R03D C03

Etki mekanizması

Sisteinil lökotrienler (LTC₄, LTD₄, LTE₄) mast hücreleri ve eozinofiller dahil olmak üzere çeşitli hücrelerden salınan güçlü inflamatuar eikosanoidlerdir. Bu önemli pro-astımlı aracılar, sisteinil lökotrien (CysLT) reseptörlerine bağlanır. CysLT tip-1 (CysLT₁) reseptör insan hava yolunda (hava yolu düz kas hücreleri ve hava yolu makrofajları dahil) ve diğer pro-enflamatuar hücrelerde (eozinofiller ve bazı miyeloid kök hücreler dahil) bulunur. CysLT'ler astım ve alerjik rinit patofizyolojisi ile ilişkilendirilmiştir. Astımda lökotrien aracılı etkiler arasında bronkokonstriksiyon, mukoza sekresyonu, vasküler geçirgenlik ve eozinofil alımı bulunur. Alerjik rinitte, CysLT'ler hem erken hem de geç faz reaksiyonları sırasında alerjen maruziyetinden sonra burun mukozasından salınır ve alerjik rinit semptomları ile ilişkilidir. CysLT'lerle yapılan burun içi zorluğun burun hava yolu direncini ve burun tıkanıklığı semptomlarını arttırdığı gösterilmiştir.

Farmakodinamik etkiler

Montelukast, CysLT'ye yüksek afinite ve seçicilikle bağlanan oral olarak aktif bir bileşiktir₁ reseptör. Klinik çalışmalarda montelukast, inhale LTD'ye bağlı bronkokonstriksiyonu inhibe eder₄ 5 mg'a kadar düşük dozlarda. Oral uygulamadan sonraki 2 saat içinde bronkodilasyon gözlendi. Agon²-agonistin neden olduğu bronkodilasyon etkisi, montelukastın neden olduğu katkı maddesidir. Montelukast ile tedavi, antijen zorluğuna bağlı olarak hem erken hem de geç faz bronkokonstriksiyonunu inhibe etti. Montelukast, plasebo ile karşılaştırıldığında, yetişkin ve pediatrik hastalarda periferik kan eozinofillerini azaltmıştır. Ayrı bir çalışmada, montelukast ile tedavi, klinik astım kontrolünü geliştirirken hava yollarındaki (sputumda ölçüldüğü gibi) ve periferik kandaki eozinofilleri önemli ölçüde azalttı.

Klinik etkinlik ve güvenlik

Yetişkinlerde yapılan çalışmalarda, plasebo ile karşılaştırıldığında günde bir kez 10 mg montelukast, sabah FEV'de önemli gelişmeler gösterdi₁ (taban çizgisinden% 10.4'e karşı% 2.7 değişiklik), AM pik ekspiratuar akış hızı (PEFR) (taban çizgisinden 24.5 L / dak vs 3.3 L / dak değişim) ve toplam β-agonist kullanımında önemli azalma (% -26.1 vs -4.6) taban çizgisinden değişim). Hasta tarafından bildirilen gündüz ve gece astım semptom skorlarındaki iyileşme plasebodan önemli ölçüde daha iyiydi.

Yetişkinlerde yapılan çalışmalar, montelukastın inhale kortikosteroidin klinik etkisine katkıda bulunma yeteneğini göstermiştir (FEV için sırasıyla inhale beklometazon artı montelukast ve beklometazon için başlangıçtan% değişim)₁:% 5.43'e karşı% 1.04; Agon²-agonist kullanımı:% -8.70'e karşı% 2.64). İnhale beklometazon (bir ara cihaz ile günde iki kez 200 Î1⁄4g) ile karşılaştırıldığında, montelukast daha hızlı bir başlangıç yanıtı gösterdi, ancak 12 haftalık çalışma boyunca beklometazon daha büyük bir ortalama tedavi etkisi sağladı (montelukast ve beklometazon için taban çizgisinden% değişim, FEV için sırasıyla₁:% 7.49'a karşı% 13.3; Agon²-agonist kullanımı:% -28.28'e karşı -43.89%). Bununla birlikte, beklometazon ile karşılaştırıldığında, montelukast ile tedavi edilen hastaların yüksek bir yüzdesi benzer klinik yanıtlar elde etmiştir (ör.beklometazon ile tedavi edilen hastaların% 50'si FEV'de iyileşme sağlamıştır₁ montelukast ile tedavi edilen hastaların yaklaşık% 42'si aynı yanıtı elde ederken, başlangıç değerinin yaklaşık% 11'i veya daha fazlası).

Mevsimsel alerjik rinitli 15 yaş ve üstü yetişkin ve ergen astımlı hastalarda mevsimsel alerjik rinitin semptomatik tedavisi için montelukastın değerlendirilmesi için klinik bir çalışma yapılmıştır. Bu çalışmada, günde bir kez uygulanan montelukast 10 mg tabletler, plaseboya kıyasla Günlük Rinit Semptomları skorunda istatistiksel olarak anlamlı bir iyileşme göstermiştir. Günlük Rinit Belirtileri puanı, Gündüz Burun Belirtileri puanının (burun tıkanıklığı, rinore, hapşırma, burun kaşıntısı) ve Gece Belirtileri puanının (uyanma üzerine burun tıkanıklığı, uyku zorluğu ve gece uyanışlarının ortalaması) ). Alerjik rinitin hastalar ve doktorlar tarafından yapılan küresel değerlendirmeleri, plaseboya kıyasla önemli ölçüde iyileştirildi. Astım etkinliğinin değerlendirilmesi bu çalışmada birincil bir amaç değildi.

6 ila 14 yaş arasındaki pediyatrik hastalarda yapılan 8 haftalık bir çalışmada, plasebo ile karşılaştırıldığında günde bir kez 5 mg montelukast, solunum fonksiyonunu önemli ölçüde iyileştirdi (FEV₁ Taban çizgisinden% 8.71'e karşı% 4.16 değişiklik; AM PEFR 27.9 L / dak vs taban çizgisinden 17.8 L / dak değişim) ve “gerektiğinde” β-agonist kullanımı azaldı (taban çizgisinden% -11.7 vs +% 8.2 değişim).

Yetişkinlerde 12 haftalık bir çalışmada (FEV'de maksimum düşüş) egzersize bağlı bronkokonstriksiyonun (AYB) önemli ölçüde azaldığı gösterilmiştir₁ Montelukast için% 22.33'e karşı plasebo için% 32.40; başlangıç FEV'sinin% 5'ine kadar iyileşme süresi₁ 44.22 dk vs 60.64 dk). Bu etki 12 haftalık çalışma süresi boyunca tutarlıydı. AYB'de azalma, pediyatrik hastalarda kısa süreli bir çalışmada da gösterilmiştir (FEV'de maksimum düşüş₁ % 18.27'ye karşı% 26.11; başlangıç FEV'sinin% 5'ine kadar iyileşme süresi₁ 17.76 dk - 27.98 dk). Her iki çalışmada da etki, günde bir kez dozlama aralığının sonunda gösterilmiştir.

Eşzamanlı inhale ve / veya oral kortikosteroid alan aspirine duyarlı astımlı hastalarda, montelukast ile plasebo ile karşılaştırıldığında tedavi, astım kontrolünde (FEV₁ Başlangıçtan% 8,55'e karşı% -1,74'e ve toplam β-agonist kullanımında azalma -27,78'e karşı% 2,09'a göre taban çizgisinden% 2,09'a göre).

Emilim

Montelukast oral uygulamadan sonra hızla emilir. 10 mg film kaplı tablet için ortalama pik plazma konsantrasyonu (C_mak) 3 saat elde edilir (T_mak) açlık durumunda yetişkinlerde uygulamadan sonra. Ortalama oral biyoyararlanım% 64'tür. Oral biyoyararlanım ve C_mak standart bir yemekten etkilenmez. Güvenlik ve etkinlik, 10 mg film kaplı tabletin gıda alımının zamanlamasına bakılmaksızın uygulandığı klinik çalışmalarda gösterilmiştir.

5 mg çiğneme tableti için C_mak açlık durumunda yetişkinlerde uygulamadan sonra 2 saat içinde elde edilir. Ortalama oral biyoyararlanım% 73'tür ve standart bir yemekle% 63'e düşürülür.

Dağıtım

Montelukast plazma proteinlerine% 99'dan fazla bağlanır. Montelukastın kararlı durum dağılım hacmi ortalama 8-11 litredir. Radyoaktif işaretli montelukastlı sıçanlarda yapılan çalışmalar, kan-beyin bariyeri boyunca minimum dağılımı göstermektedir. Ek olarak, dozdan 24 saat sonra radyoaktif işaretli malzeme konsantrasyonları diğer tüm dokularda minimaldir.

Biyotransformasyon

Montelukast yoğun bir şekilde metabolize edilir. Terapötik dozlarla yapılan çalışmalarda, montelukast metabolitlerinin plazma konsantrasyonları yetişkinlerde ve çocuklarda kararlı durumda tespit edilemez.

Sitokrom P450 2C8, montelukast metabolizmasındaki ana enzimdir. Ek olarak CYP 3A4 ve 2C9'un küçük bir katkısı olabilir, ancak CYP 3A4'ün bir inhibitörü olan itrakonazolün günde 10 mg montelukast alan sağlıklı kişilerde montelukastın farmakokinetik değişkenlerini değiştirmediği gösterilmiştir. Dayalı in vitro insan karaciğer mikrozomları ile sonuçlanır, montelukastın terapötik plazma konsantrasyonları sitokromları P450 3A4, 2C9, 1A2, 2A6, 2C19 veya 2D6'yı inhibe etmez. Metabolitlerin montelukastın terapötik etkisine katkısı minimaldir.

Eliminasyon

Sağlıklı yetişkinlerde montelukastın plazma klerensi ortalama 45 ml / dakika'dır. Radyoaktif işaretli montelukastın oral dozunun ardından, radyoaktivitenin% 86'sı 5 günlük fekal koleksiyonlarda geri kazanılmış ve <% 0.2'si idrarda geri kazanılmıştır. Montelukast oral biyoyararlanım tahminleri ile birleştiğinde, bu montelukast ve metabolitlerinin neredeyse sadece safra yoluyla atıldığını gösterir.

Hastaların Özellikleri

Yaşlılar veya hafif ila orta şiddette karaciğer yetmezliği için doz ayarlamasına gerek yoktur. Böbrek yetmezliği olan hastalarda çalışma yapılmamıştır. Montelukast ve metabolitleri biliyer yolla elimine edildiğinden, böbrek yetmezliği olan hastalarda doz ayarlamasına gerek yoktur. Şiddetli karaciğer yetmezliği olan hastalarda montelukastın farmakokinetiği hakkında veri yoktur (Child-Pugh skoru> 9).

Yüksek dozlarda montelukast (önerilen yetişkin dozunun 20 ve 60 katı) ile plazma teofilin konsantrasyonunda azalma gözlenmiştir. Bu etki günde bir kez önerilen 10 mg'lık dozda görülmemiştir.

Hayvan toksisitesi çalışmalarında, ALT, glikoz, fosfor ve trigliseritlerde doğada geçici olan küçük serum biyokimyasal değişiklikleri gözlenmiştir. Hayvanlarda toksisite belirtileri, tükürük atılımı, gastrointestinal semptomlar, gevşek dışkı ve iyon dengesizliği idi. Bunlar, klinik dozajda görülen sistemik maruziyetin 17 katından fazlasını sağlayan dozajlarda meydana geldi. Maymunlarda, yan etkiler 150 mg / kg / gün dozlarında ortaya çıktı (klinik dozda görülen sistemik maruziyetin> 232 katı). Hayvan çalışmalarında montelukast, klinik sistemik maruziyeti 24 kattan fazla aşan sistemik maruziyette doğurganlığı veya üreme performansını etkilememiştir. Sıçanlarda 200 mg / kg / gün (klinik sistemik maruziyetin> 69 katı) kadın doğurganlık çalışmasında yavru vücut ağırlığında hafif bir azalma kaydedilmiştir. Tavşanlarda yapılan çalışmalarda, eşzamanlı kontrol hayvanlarına kıyasla daha yüksek bir eksik kemikleşme insidansı, klinik dozda görülen klinik sistemik maruziyetin> 24 katı sistemik maruziyette görülmüştür. Sıçanlarda anormallik görülmedi. Montelukast'ın plasenta bariyerini geçtiği gösterilmiştir ve hayvanların anne sütüne atılır.

Farelerde ve sıçanlarda (15.000 mg / m) 5.000 mg / kg'a kadar dozlarda montelukast sodyumun tek bir oral uygulamasından sonra ölüm meydana gelmedi² ve 30.000 mg / m² farelerde ve sıçanlarda), test edilen maksimum doz. Bu doz, önerilen günlük yetişkin insan dozunun 25.000 katına eşittir (50 kg yetişkin hasta ağırlığına dayanarak).

Montelukast'ın UVA, UVB veya görünür ışık spektrumları için farelerde 500 mg / kg / güne kadar dozlarda (sistemik maruziyete göre yaklaşık> 200 kat) fototoksik olmadığı belirlenmiştir.

Montelukast ne mutajenikti in vitro ve in vivo kemirgen türlerinde ne de tümörjenik testler.

Uygulanamaz.

Kullanılmayan herhangi bir tıbbi ürün veya atık malzeme yerel gerekliliklere uygun olarak imha edilmelidir.