Indivir

Antiretroviral ajanlarla kombinasyon halinde indivir, HIV enfeksiyonunun tedavisi için endikedir. Bu endikasyon, aşağıdakileri gösteren yaklaşık 1 yıllık iki klinik çalışmaya dayanmaktadır: 1) AIDS'i tanımlayan hastalıklar veya ölüm riskinde bir azalma; 2) HIV RNA'sının uzun süre baskılanması .

Önerilen Indivir dozu her 8 saatte bir oral olarak 800 mg'dır (genellikle iki 400 mg kapsül).

Indivir 8 saatlik aralıklarla alınmalıdır. Optimal emilim için Indivir, yemeksiz ancak yemekten 1 saat önce veya 2 saat sonra su ile uygulanmalıdır. Alternatif olarak Indivir, yağsız süt, meyve suyu, kahve veya çay gibi diğer sıvılarla veya hafif bir öğünle, örn., jöle, meyve suyu ve yağsız süt ve şeker içeren kahve ile kuru tost; veya mısır gevreği, yağsız süt ve şeker. (Görmek KLİNİK FARMAKOLOJİ, Yiyeceklerin Oral Absorpsiyon Üzerine Etkisi.)

Yeterli hidrasyon sağlamak için, yetişkinlerin 24 saat boyunca en az 1.5 litre (yaklaşık 48 ons) sıvı içmeleri önerilir.

Eşzamanlı Terapi (Görmek KLİNİK FARMAKOLOJİ, İlaç Etkileşimlerive / veya ÖNLEMLER: İLAÇ ETKİLEŞİMLERİ.)

Delavirdine

Günde üç kez 400 mg delavirdin uygulanırken Indivir'in 8 saatte bir 600 mg'a düşürülmesi düşünülmelidir.

Didanosin

İndinavir ve didanosin birlikte uygulanırsa, aç karnına en az bir saat arayla uygulanmalıdır (üreticinin didanosin için ürün genelgesine bakın).

İtrakonazol

Aynı anda günde iki kez 200 mg itrakonazol uygulanırken Indivir'in 8 saatte bir 600 mg'a düşürülmesi önerilir.

Ketokonazol

Ketokonazol eşzamanlı olarak uygulanırken Indivir'in 8 saatte bir 600 mg'a düşürülmesi önerilir.

Rifabutin

Rifabutin ve Indivir birlikte uygulandığında rifabutin dozunun standart dozun yarısına düşürülmesi (üreticinin rifabutin için ürün genelgesine danışın) ve 8 saatte bir Indivir'in 1000 mg'a çıkarılması önerilir.

Karaciğer Yetmezliği

Siroza bağlı hafif tomoderat karaciğer yetmezliği olan hastalarda Indivir dozu 8 saatte bir 600 mg'a düşürülmelidir.

Nefrolitiazis / Urolitiazis

Yeterli hidrasyona ek olarak, nefrolitiazis / örolitiazis yaşayan hastalarda tıbbi yönetim geçici kesinti içerebilir (örn., 1 ila 3 gün) veya tedavinin kesilmesi.

Indivir, bileşenlerinden herhangi birine klinik olarak anlamlı aşırı duyarlılığı olan hastalarda kontrendikedir.

CYP3A4'ün Indivir tarafından inhibisyonu, potansiyel olarak ciddi veya hayatı tehdit eden reaksiyonlara neden olan aşağıdaki ilaçların plazma konsantrasyonlarının artmasına neden olabilir:

Tablo 7: İndivir ile İlaç Etkileşimleri: Kontrendike İlaçlar

UYARILAR

UYARI: Indivir ile alınmaması gereken ilaçlar hakkında bilgi edinin. Bu ifade ürünün şişe etiketine dahildir.

Nefrolitiazis / Urolitiazis

Indivir tedavisi ile nefrolitiazis / urolitiazis meydana gelmiştir. Nefrolitiazisin kümülatif sıklığı, pediatrik hastalarda (% 29) yetişkin hastalara göre (% 12.4; bireysel çalışmalarda aralık:% 4.7 ila% 34.4) önemli ölçüde daha yüksektir. Nefrolitiazis olaylarının kümülatif sıklığı, Indivir'e artan maruziyetle artar; ancak, zaman içindeki risk nispeten sabit kalır. Bazı durumlarda nefrolitiazis / urolitiazis, böbrek yetmezliği veya akut böbrek yetmezliği, bakteriyemi olan veya olmayan piyelonefrit ile ilişkilendirilmiştir. Nefrolitiazis / urolitiazis belirtileri veya semptomları ortaya çıkarsa (kanat ağrısı dahil, hematüri veya mikroskopik hematüri ile veya olmadan), geçici kesinti (ör., 1-3 gün) veya tedavinin kesilmesi düşünülebilir. Indivir ile tedavi edilen tüm hastalarda yeterli hidrasyon önerilir. (Görmek REKLAM REAKSİYONLARI ve DOZAJ VE YÖNETİM, Nefrolitiazis / Urolitiazis.)

Hemolitik Anemi

Indivir ile tedavi edilen hastalarda ölümle sonuçlanan vakalar dahil olmak üzere akut hemolitik anemi bildirilmiştir. Bir tanı ortaya çıktığında, Indivir'in kesilmesi de dahil olmak üzere hemolitik aneminin tedavisi için uygun önlemler alınmalıdır.

Hepatit

Indivir ile tedavi edilen hastalarda karaciğer yetmezliği ve ölümle sonuçlanan vakalar dahil hepatit bildirilmiştir. Bu hastaların çoğunda kafa karıştırıcı tıbbi durumlar olduğu ve / veya eşlik eden tedavi (ler) aldığı için Indivir ve bu olaylar arasında nedensel bir ilişki kurulmamıştır.

Hiperglisemi

Proteaz inhibitörü tedavisi alan HIV ile enfekte hastalarda pazarlama sonrası gözetim sırasında yeni başlayan diyabetes mellitus, önceden var olan diyabetes mellitus ve hipergliseminin alevlenmesi bildirilmiştir. Bazı hastalar, bu olayların tedavisi için insülin veya oral hipoglisemik ajanların başlatılmasını veya doz ayarlamasını gerektirmiştir. Bazı durumlarda diyabetik ketoasidoz meydana gelmiştir. Proteaz inhibitörü tedavisini bırakan hastalarda, bazı durumlarda hiperglisemi devam etti. Bu olaylar klinik uygulama sırasında gönüllü olarak bildirildiğinden, sıklık tahminleri yapılamaz ve proteaz inhibitörü tedavisi ile bu olaylar arasında nedensel bir ilişki kurulmamıştır.

İlaç Etkileşimleri Nedeniyle Ciddi Olumsuz Reaksiyon Riski

Indivir'in başlatılması, bir CYP3A inhibitörü, CYP3A tarafından metabolize edilen ilaçlar alan veya zaten Indivir alan hastalarda CYP3A tarafından metabolize edilen ilaçların başlatılması, CYP3A tarafından metabolize edilen ilaçların plazma konsantrasyonlarını artırabilir. CYP3A'yı inhibe eden veya indükleyen ilaçların başlatılması Indivir konsantrasyonlarını artırabilir veya azaltabilir, sırasıyla. Bu etkileşimler aşağıdakilere yol açabilir:

• Klinik olarak önemli advers reaksiyonlar, potansiyel olarak eşlik eden ilaçların daha fazla maruz kalmasından kaynaklanan ciddi, hayatı tehdit eden veya ölümcül olaylara yol açar.
• Daha fazla Indivir maruziyetinden kaynaklanan klinik olarak anlamlı advers reaksiyonlar.
• Indivir'in terapötik etkisinin kaybı ve olası direnç gelişimi.

Dozlama önerileri de dahil olmak üzere bu olası ve bilinen önemli ilaç etkileşimlerini önleme veya yönetme adımları için Tablo 9'a bakın. Indivir tedavisi öncesi ve sırasında ilaç etkileşimi potansiyelini göz önünde bulundurun; Indivir tedavisi sırasında eşlik eden ilaçları gözden geçirin; ve eşlik eden ilaçlarla ilişkili advers reaksiyonları izlemek.

Indivir'in lovastatin veya simvastatin ile birlikte kullanımı, rabdomiyoliz dahil miyopati riskinin artması nedeniyle kontrendikedir. Indivir atorvastatin veya rosuvastatin ile eşzamanlı olarak kullanılırsa dikkatli olunmalıdır. Atorvastatin ve rosuvastatin dozlarını dikkatlice titre edin ve Indivir ile gerekli en düşük dozu kullanın. (Görmek ÖNLEMLER: İLAÇ ETKİLEŞİMLERİ.)

Midazolam, CYP3A4 tarafından yoğun bir şekilde metabolize edilir. Ritonavir ile veya ritonavir olmadan Indivir ile birlikte uygulanması, bu benzodiazepinin konsantrasyonunda büyük bir artışa neden olabilir. Indivir'in benzodiazepinlerle birlikte uygulanması için herhangi bir ilaç etkileşimi çalışması yapılmamıştır. Diğer CYP3A4 inhibitörlerinden elde edilen verilere dayanarak, midazolam oral yoldan verildiğinde midazolamın plazma konsantrasyonlarının önemli ölçüde daha yüksek olması beklenir. Bu nedenle Indivir, oral yoldan uygulanan midazolam ile birlikte uygulanmamalıdır (bkz KONTRENDİKASYONLAR), oysa Indivir ve parenteral midazolamın birlikte uygulanması ile dikkatli olunmalıdır. Parenteral midazolamın diğer proteaz inhibitörleri ile birlikte kullanılmasından elde edilen veriler, midazolam plazma seviyelerinde 3-4 kat artış olduğunu göstermektedir. Ritonavir ile veya ritonavir olmadan Indivir parenteral midazolam ile birlikte uygulanırsa, solunum depresyonu ve / veya uzun süreli sedasyon durumunda yakın klinik izleme ve uygun tıbbi yönetim sağlayan bir ortamda yapılmalıdır. Özellikle tek bir dozdan fazla midazolam uygulanırsa, midazolam için dozaj azalması düşünülmelidir.

İndinavir alan hastalarda sildenafil, tadalafil veya vardenafil reçete edilirken özellikle dikkatli olunmalıdır. Indivir'in bu ilaçlarla birlikte uygulanmasının sildenafil, tadalafil ve vardenafil plazma konsantrasyonlarını önemli ölçüde artırması beklenir ve sildenafil, tadalafil ve vardenafil ile ilişkili hipotansiyon, görsel değişiklikler ve priapizm gibi olumsuz olaylarda artışa neden olabilir. (bkz KONTRENDİKASYONLAR ve ÖNLEMLER: İLAÇ ETKİLEŞİMLERİ ve HASTA BİLGİLERİ, ve üreticinin sildenafil, tadalafil veya vardenafil için eksiksiz reçete bilgisi).

Indivir ve St. John's wort (Hypericum perforatum) veya St. John'un şarabı tavsiye edilmez. Indivir ve St. John'un wort'unun indinavir konsantrasyonlarını önemli ölçüde azalttığı gösterilmiştir (bkz KLİNİK FARMAKOLOJİ, İLAÇ ETKİLEŞİMLERİ) ve virolojik yanıt kaybına ve Indivir'e veya proteaz inhibitörleri sınıfına karşı olası dirence yol açabilir.

ÖNLEMLER

Genel

Dolaylı hiperbilirubinemi, Indivir tedavisi sırasında sık sık meydana gelmiştir ve nadiren serum transaminazlarındaki artışlarla ilişkilendirilmiştir (ayrıca bakınız REKLAM REAKSİYONLARI, Klinik Araştırmalar ve Pazarlama Sonrası Deneyim). Indivir'in yenidoğanlarda görülen fizyolojik hiperbilirubinemiyi şiddetlendirip şiddetlendirmeyeceği bilinmemektedir. (Görmek Gebelik.)

Tubulointerstisyel Nefrit

Asemptomatik şiddetli lökositüri (> 100 hücre / yüksek güç alanı) olan hastalarda tubulointerstisyel nefritin medüller kalsifikasyon ve kortikal atrofi ile rapor edildiği gözlenmiştir. Asemptomatik şiddetli lökositüri hastalarını yakından takip etmeli ve idrar tahlili ile sık sık izlenmelidir. Daha fazla tanı değerlendirmesi gerekebilir ve şiddetli lökositüri hastalarında Indivir'in kesilmesi düşünülmelidir.

İndivir dahil kombinasyon antiretroviral tedavi ile tedavi edilen hastalarda bağışıklık sulandırma sendromu bildirilmiştir. Kombine antiretroviral tedavinin ilk aşamasında, bağışıklık sistemi yanıt veren hastalar, sade veya artık fırsatçı enfeksiyonlara (örneğin Mycobacterium avium enfeksiyon, sitomegalovirüs, Pneumocystis jirovecii pnömoni [PCP] veya tüberküloz), bu da daha fazla değerlendirme ve tedavi gerektirebilir. Bağışıklık sulandırması ortamında otoimmün bozuklukların (Graves hastalığı, polimiyozit ve Guillain-Barré sendromu gibi) de meydana geldiği bildirilmiştir; bununla birlikte, başlama zamanı daha değişkendir ve tedaviye başladıktan aylar sonra ortaya çıkabilir.

Birlikte Mevcut Koşullar

Hemofili hastaları: Proteaz inhibitörleri ile tedavi edilen hemofili A ve B hastalarında spontan kanama bildirilmiştir. Bazı hastalarda ek faktör VIII gerekliydi. Bildirilen vakaların çoğunda, proteaz inhibitörleri ile tedaviye devam edildi veya yeniden başlatıldı. Proteaz inhibitörü tedavisi ile bu ataklar arasında nedensel bir ilişki kurulmamıştır. (Görmek REKLAM REAKSİYONLARI, Pazarlama Sonrası Deneyim.)

Siroza bağlı karaciğer yetmezliği olan hastalar: Bu hastalarda, Indivir metabolizmasının azalması nedeniyle Indivir dozu azaltılmalıdır (bkz DOZAJ VE YÖNETİM). Böbrek yetmezliği olan hastalar: Böbrek yetmezliği olan hastalar çalışılmamıştır.

Yağ Yeniden Dağıtımı

Antiretroviral tedavi alan hastalarda merkezi obezite, dorsoservikal yağ büyütme (manda kambur), periferik israf, yüz israfı, meme büyütme ve “kushingoid görünümü” dahil olmak üzere vücut yağının yeniden dağılımı / birikimi gözlenmiştir. Bu olayların mekanizması ve uzun vadeli sonuçları şu anda bilinmemektedir. Nedensel bir ilişki kurulmamıştır.

Hastalar için bilgi

Ürünün şişe etiketine hastalara ve sağlık hizmeti sağlayıcılarına bir açıklama eklenmiştir. UYARI: Indivir ile alınmaması gereken ilaçlar hakkında bilgi edinin. Hasta bilgileri için Indivir için bir Hasta Paketi Ekleme (PPI) mevcuttur.

Indivir, HIV-1 enfeksiyonu için bir tedavi değildir ve hastalar, fırsatçı enfeksiyonlar da dahil olmak üzere HIV-1 enfeksiyonu ile ilişkili hastalıklar yaşamaya devam edebilir. Indivir kullanırken hastalar bir doktorun bakımı altında kalmalıdır.

Hastalara HIV-1 enfeksiyonunu başkalarına yayabilecek şeyler yapmaktan kaçınmaları tavsiye edilmelidir.

• İğneleri veya diğer enjeksiyon ekipmanlarını paylaşmayın.
• Diş fırçaları ve tıraş bıçağı gibi kan veya vücut sıvıları olabilecek kişisel eşyaları paylaşmayın.
• Koruma olmadan herhangi bir seks yapmayın. Semen, vajinal sekresyonlar veya kanla cinsel temas olasılığını azaltmak için her zaman bir lateks veya poliüretan prezervatif kullanarak güvenli seks yapın.
• Emzirmeyin. Indivir'in anne sütünüzde bebeğinize geçip geçemeyeceğini ve bebeğinize zarar verip vermeyeceğini bilmiyoruz. Ayrıca, HIV-1'li anneler emzirmemelidir çünkü HIV-1 anne sütündeki bebeğe geçebilir.

Hastalara Indivir kullanırken bir doktorun bakımı altında kalmaları tavsiye edilmeli ve önce doktora danışmadan tedaviyi değiştirmemeli veya bırakmamalıdır. Bu nedenle, bir doz kaçırılırsa, hastalar düzenli olarak planlanan zamanda bir sonraki dozu almalı ve bu dozu iki katına çıkarmamalıdır. Indivir ile tedavi önerilen dozda başlatılmalı ve sürdürülmelidir.

Indivir bazı ilaçlarla etkileşime girebilir; bu nedenle, hastalara başka herhangi bir reçeteli, reçetesiz ilaç veya bitkisel ürün, özellikle St. John'un şarabı.

Optimal emilim için Indivir, yemeksiz ancak yemekten 1 saat önce veya 2 saat sonra su ile uygulanmalıdır. Alternatif olarak Indivir, yağsız süt, meyve suyu, kahve veya çay gibi diğer sıvılarla veya hafif bir öğünle, örn., jöle, meyve suyu ve yağsız süt ve şeker içeren kahve ile kuru tost; veya mısır gevreği, yağsız süt ve şeker (bkz KLİNİK FARMAKOLOJİ, Yiyeceklerin Oral Absorpsiyon Üzerine Etkisi ve DOZAJ VE YÖNETİM). Kalori, yağ ve protein bakımından zengin bir yemekle Indivir'in yutulması, indinavirin emilimini azaltır.

Fosfodiesteraz tip 5 (PDE5) inhibitörü (sildenafil, tadalafil veya vardenafil) alan hastalara, hipotansiyon, görsel değişiklikler ve priapizm dahil olmak üzere PDE5 inhibitörü ile ilişkili advers olaylar riski altında olabilecekleri bildirilmeli ve derhal bildirilmelidir. doktorlarına semptomlar (bkz KONTRENDİKASYONLAR ve UYARILAR, İLAÇ ETKİLEŞİMLERİ).

Hastalar, antiretroviral tedavi alan hastalarda vücut yağının yeniden dağıtılması veya birikmesinin meydana gelebileceği ve bu koşulların nedeninin ve uzun süreli sağlık etkilerinin şu anda bilinmediği konusunda bilgilendirilmelidir.

Indivir Kapsülleri neme duyarlıdır. Hastalar Indivir'in orijinal kapta saklanması ve kullanılması gerektiği ve kurutucunun şişede kalması gerektiği konusunda bilgilendirilmelidir.

Kanserojenez, Mutajenez, Doğurganlığın Bozukluğu

Farelerde ve sıçanlarda kanserojenlik çalışmaları yapılmıştır. Farelerde, herhangi bir tümör tipi insidansında artış gözlenmemiştir. Sıçanlarda test edilen en yüksek doz 640 mg / kg / gün idi; bu dozda, sadece erkek sıçanlarda istatistiksel olarak anlamlı bir tiroid adenom insidansı görülmüştür. Bu dozda, sıçanlarda günlük sistemik maruziyet, insanlarda günlük sistemik maruziyetten yaklaşık 1.3 kat daha yüksekti. İçinde mutajenite veya genotoksisite kanıtı gözlenmedi in vitro mikrobiyal mutajenez (Ames) testleri, in vitro DNA kırılması için alkalin elüsyon deneyleri in vitro ve in vivo kromozomal sapma çalışmaları ve in vitro memeli hücre mutajenez deneyleri. Dişi sıçanlarda çiftleşme, doğurganlık veya embriyo sağkalımı üzerinde tedaviye bağlı bir etki görülmemiştir ve erkek sıçanlarda klinik doza benzer veya biraz daha yüksek sistemik maruziyet sağlayan dozlarda çiftleşme performansı üzerinde tedaviye bağlı bir etki görülmemiştir. Ek olarak, tedavi edilmemiş erkeklerin çiftleştiği tedavi edilmemiş kadınların doğurganlığı veya doğurganlığında tedaviye bağlı bir etki gözlenmemiştir.

Gebelik

Gebelik Kategorisi C: Gelişimsel toksisite çalışmaları tavşanlarda (240 mg / kg / güne kadar dozlarda), köpeklerde (80 mg / kg / güne kadar dozlarda) ve sıçanlarda (640 mg / kg / güne kadar dozlarda) gerçekleştirildi. Bu çalışmalardaki en yüksek dozlar, bu türlerde insan maruziyetiyle karşılaştırılabilir veya biraz daha fazla sistemik maruziyet üretmiştir. Tavşanlarda veya köpeklerde tedaviye bağlı dış, viseral veya iskelet değişiklikleri gözlenmedi. Sıçanlarda tedaviye bağlı dış veya viseral değişiklik gözlenmemiştir. Sıçanlarda süpernümerari kaburga insidansında (insanlarda bulunanlarda veya altındaki maruziyetlerde) ve servikal kaburgalarda (insanlarda bulunanlarla karşılaştırılabilir veya biraz daha yüksek maruziyetlerde) tedaviye bağlı artışlar görülmüştür. Her üç türde de embriyonik / fetal sağkalım veya fetal ağırlıklar üzerinde tedaviye bağlı bir etki gözlenmemiştir.

Tavşanlarda, 240 mg / kg / gün maternal dozda, dozlamadan 1 saat sonra fetal plazmada hiçbir ilaç saptanmadı. Dozlamadan 2 saat sonra fetal plazma ilaç seviyeleri, maternal plazma ilaç seviyelerinin yaklaşık% 3'üdür. Köpeklerde, 80 mg / kg / gün maternal dozda, fetal plazma ilaç seviyeleri, dozlamadan 1 ve 2 saat sonra maternal plazma ilaç seviyelerinin yaklaşık% 50'si idi. Sıçanlarda, 40 ve 640 mg / kg / gün maternal dozlarda, fetal plazma ilaç seviyeleri, dozlamadan 1 ve 2 saat sonra maternal plazma ilaç seviyelerinin yaklaşık% 10 ila 15'i ve% 10 ila 20'si idi.

Indinavir, gebeliğin üçüncü üç aylık döneminde (günde iki kez 160 mg / kg'a kadar dozlarda) Rhesus maymunlarına ve yenidoğan Rhesus maymunlarına (günde iki kez 160 mg / kg'a kadar dozlarda) uygulandı. Yenidoğanlara uygulandığında, indinavir doğumdan sonra bu türde görülen geçici fizyolojik hiperbilirubineminin alevlenmesine neden oldu; serum bilirubin değerleri günde iki kez 160 mg / kg'da kontrollerin yaklaşık dört katı idi. Hamileliğin üçüncü üç aylık döneminde indinavire utero maruziyetinden sonra yenidoğanlarda benzer bir alevlenme meydana gelmedi. Rhesus maymunlarında, fetal plazma ilaç seviyeleri, günde iki kez 40, 80 veya 160 mg / kg'da maternal dozlamadan yaklaşık 1 saat sonra maternal plazma ilaç seviyelerinin yaklaşık% 1 ila 2'si idi.

Indivir tedavisi sırasında hiperbilirubinemi meydana gelmiştir (bkz ÖNLEMLER ve REKLAM REAKSİYONLARI). Perinatal dönemde anneye uygulanan Indivir'in yenidoğanlarda fizyolojik hiperbilirubinemiyi şiddetlendirip şiddetlendirmeyeceği bilinmemektedir.

Gebe hastalarda yeterli ve iyi kontrollü bir çalışma yoktur. Indivir hamilelik sırasında sadece potansiyel fayda fetusun potansiyel riskini haklı çıkarsa kullanılmalıdır.

HIV ile enfekte 16 gebe hastada kayıt sırasında 14 ila 28 haftalık gebelikte 8 saatte bir 800 mg (8 saatte bir 200 mg zidovudin ve günde iki kez 150 mg lamivudin ile) bir Indivir dozu araştırılmıştır (çalışma PACTG 358). Gözlenen önemli ölçüde daha düşük antepartum maruziyetleri ve bu hasta popülasyonundaki sınırlı veriler göz önüne alındığında, HIV ile enfekte gebe hastalarda indinavir kullanımı önerilmez (bkz KLİNİK FARMAKOLOJİ, Hamile Hastalar).

Antiretroviral Gebelik Sicili

Indivir'e maruz kalan hamile hastaların maternal-fetal sonuçlarını izlemek için bir Antiretroviral Gebelik Sicili oluşturulmuştur. Doktorlar 1-800-258-4263 numaralı telefonu arayarak hastaları kaydetmeye teşvik edilir.

Hemşirelik Anneler

Emziren sıçanlarda yapılan çalışmalar, indinavirin sütle atıldığını göstermiştir. Indivir'in anne sütüne geçip geçmediği bilinmemekle birlikte, emziren bebeklerde indinavirin olumsuz etkileri potansiyeli vardır. Annelere Indivir alıyorlarsa hemşireliği bırakmaları talimatı verilmelidir. Bu, ABD Hastalık Kontrol ve Önleme Halk Sağlığı Hizmet Merkezleri tarafından HIV ile enfekte annelerin doğum sonrası HIV bulaşmasını önlemek için bebeklerini emzirmemeleri önerisiyle tutarlıdır

Pediatrik Kullanım

Pediatrik hastalarda indinavir kullanımı için optimal doz rejimi belirlenmemiştir. 3 ila 18 yaş arası 70 çocuğun kontrolsüz çalışmalarında her sekiz saatte bir 500 mg / m²'lik bir doz incelenmiştir. Bu dozda indinavirin farmakokinetik profilleri, önerilen dozu alan yetişkinlerde daha önce gözlenen profillerle karşılaştırılamazdı (bkz KLİNİK FARMAKOLOJİ, Pediatrik). Bu rejimde 24 hafta boyunca takip edilen 32 çocuğun bazılarında viral supresyon gözlenmesine rağmen, yetişkin geçmiş verilerine kıyasla önemli ölçüde daha yüksek bir nefrolitiazis oranı bildirilmiştir (bkz UYARILAR, Nefrolitiazis / Urolitiazis). Diğer proteaz inhibitörü seçenekleri olmayan pediatrik hastalarda indinavir kullanımını düşünen doktorlar, bu popülasyonda mevcut olan sınırlı verilerin ve nefrolitiaz riskinin arttığının farkında olmalıdır.

Geriatrik Kullanım

Indivir'in klinik çalışmaları, genç deneklerden farklı tepki verip vermediklerini belirlemek için 65 yaş ve üstü yeterli sayıda denek içermiyordu. Genel olarak, yaşlı bir hasta için doz seçimi, azalmış hepatik, böbrek veya kalp fonksiyonunun ve eşlik eden hastalığın veya diğer ilaç tedavisinin daha sık olduğunu yansıtan dikkatli olmalıdır.

Yetişkinlerde Klinik Çalışmalar

Nefrolitiazis / urolitiazis, hematüri ile veya hematüri olmadan yan ağrısı dahil (mikroskobik hematüri dahil) yaklaşık% 12.4 oranında rapor edilmiştir (301/2429; bireysel denemeler arasında:% 4.7 ila% 34.4) medyan takibi 47 hafta olan klinik çalışmalarda Indivir'i önerilen dozda alan hastaların oranı (aralık: 1 gün ila 242 hafta; 2238 hasta yılı takibi). Nefrolitiazis olaylarının kümülatif sıklığı, Indivir'e maruz kalma süresi ile artar; ancak, zaman içindeki risk nispeten sabit kalır. Çift kör faz sırasında klinik çalışmalarda nefrolitiazis / örolitiazis gelişen Indivir ile tedavi edilen hastaların% 2.8'inin (7/246) hidronefroz geliştirdiği ve% 4.5'inin (11/246) stent yerleşimi geçirdiği bildirilmiştir. Akut ataktan sonra hastaların% 4.9'u (12/246) tedaviyi bıraktı. (Görmek UYARILAR ve DOZAJ VE YÖNETİM, Nefrolitiazis / Urolitiazis.)

Ağırlıklı olarak yüksek dolaylı bilirubin olarak bildirilen asemptomatik hiperbilirubinemi (toplam bilirubin ≥ 2.5 mg / dL), Indivir ile tedavi edilen hastaların yaklaşık% 14'ünde meydana gelmiştir. <% 1'de bu ALT veya AST'deki yükselmelerle ilişkilendirildi

Hiperbilirubinemi ve nefrolitiazis / örolitiazis, 2.4 g / gün'ü aşan dozlarda ≤ 2.4 g / gün dozlarına kıyasla daha sık meydana geldi.

Sadece Indivir, zidovudin veya zidovudin artı lamivudin, tek başına zidovudin veya zidovudin artı lamivudin ile kombinasyon halinde Indivir ile tedavi edilen hastaların%% 2'sinde bildirilen klinik advers deneyimler Tablo 10'da sunulmaktadır.

Tablo 10: Hastaların ≥% 2'sinde Bildirilen Klinik Olumsuz Deneyimler

Faz I ve II kontrollü çalışmalarda, aşağıdaki advers olaylar, Indivir içeren kollara randomize edilenler tarafından nükleosid analoglarına randomize edilenlerden daha sık bildirilmiştir: döküntü, üst solunum yolu enfeksiyonu, kuru cilt, farenjit, tat sapması.

Sadece Indivir, zidovudin veya zidovudin artı lamivudin, tek başına zidovudin veya zidovudin artı lamivudin ile kombinasyon halinde Indivir ile tedavi edilen hastalarda bildirilen şiddetli veya hayatı tehdit eden yoğunlukta seçilmiş laboratuvar anormallikleri Tablo 11'de sunulmaktadır.

Tablo 11: Çalışmalar 028 ve ACTG 320'de Bildirilen Şiddetli veya Hayatı Tehdit Eden Yoğunluğun Seçilmiş Laboratuvar Anormallikleri

Pazarlama Sonrası Deneyim

Bir Bütün Olarak Vücut: vücut yağının yeniden dağıtılması / birikmesi (bkz ÖNLEMLER, Yağ Yeniden Dağıtımı).

Kardiyovasküler Sistem: miyokard enfarktüsü ve anjina pektoris dahil kardiyovasküler bozukluklar; serebrovasküler bozukluk.

Sindirim Sistemi: karaciğer fonksiyon anormallikleri; hepatik yetmezlik raporları dahil hepatit (bkz UYARILAR); pankreatit; sarılık; karın şişliği; dispepsi.

Hematolojik: hemofili hastalarında spontan kanama artışı (bkz ÖNLEMLER); akut hemolitik anemi (bkz UYARILAR).

Endokrin / Metabolik : yeni başlayan diabetes mellitus, önceden var olan diabetes mellitus alevlenmesi, hiperglisemi (bkz UYARILAR).

Aşırı duyarlılık: anafilaktoid reaksiyonlar; ürtiker; vaskülit.

Kas-iskelet sistemi: artralji, periartrit.

Sinir Sistemi / Psikiyatrik: oral parestezi; depresyon.

Cilt ve Cilt Ekleri : eritema multiforme ve Stevens-Johnson sendromu dahil döküntü; hiperpigmentasyon; alopesi; batık ayak tırnakları ve / veya paronişi; kaşıntı.

Ürogenital Sistem: nefrolitiazis / urolitiazis, bazı durumlarda böbrek yetmezliği veya akut böbrek yetmezliği, bakteriyemi olan veya olmayan piyelonefrit ile sonuçlanır (bkz UYARILAR); bazen indinavir kristal birikintileri ile interstisyel nefrit; bazı hastalarda, interstisyel nefrit, Indivir'in kesilmesinden sonra düzelmedi; böbrek yetmezliği; böbrek yetmezliği; lökositüri (bkz ÖNLEMLER), kristalüri; dizüri.

Laboratuvar Anormallikleri

Artan serum trigliseritleri; artmış serum kolesterolü.

Indivir ile 60'tan fazla akut veya kronik insan doz aşımı (önerilen toplam günlük 2400 mg dozunun 23 katına kadar) bildirilmiştir. En sık bildirilen semptomlar renaldi (ör.nefrolitiazis / urolitiazis, yan ağrısı, hematüri) ve gastrointestinal (ör., bulantı, kusma, ishal).

Indivir'in periton veya hemodiyaliz ile diyaliz edilip edilemeyeceği bilinmemektedir.

Emilim

Indinavir, 0.8 ± 0.3 saatlik (ortalama ± S.D.) (n = 11) pik plazma konsantrasyonuna (Tmax) kadar bir süre ile açlık durumunda hızla emildi. 200-1000 mg doz aralığında indinavir plazma konsantrasyonlarında dozla orantılı bir artış gözlenmiştir. Her 8 saatte bir 800 mg'lık bir doz rejiminde, plazma konsantrasyon zaman eğrisi altında kararlı durum alanı (AUC) 30.691 ± 11.407 nMà ¢ € ¢ saat idi (n = 16) pik plazma konsantrasyonu (Cmax) 12.617 ± 4037 nM idi (n = 16) ve dozdan sekiz saat sonra plazma konsantrasyonu (yalak) 251 ± 178 nM idi (n = 16).

Yiyeceklerin Oral Absorpsiyon Üzerine Etkisi

İndinavirin kalori, yağ ve protein bakımından zengin bir öğünle (784 kcal, 48.6 g yağ, 31.3 g protein) uygulanması, EAA'da% 77 ±% 8 ve Cmax'ta% 84 ±% 7 azalma ile sonuçlandı (n = 10). Daha hafif öğünlerle uygulama (ör.jöle, elma suyu ve yağsız süt ve şeker içeren bir kuru tost yemeği veya mısır gevreği, yağsız süt ve şeker yemeği) AUC, Cmax veya oluk konsantrasyonunda çok az değişiklik ile sonuçlandı veya hiç değişiklik olmadı.

Dağıtım

Indinavir, 81 nM ila 16.300 nM konsantrasyon aralığında insan plazma proteinlerine yaklaşık% 60 bağlandı

Metabolizma

400 mg'lık 14C-indinavir dozunun ardından, toplam radyoaktivitenin sırasıyla% 83 ± 1'i (n = 4) ve% 19 ± 3'ü (n = 6) dışkı ve idrarda geri kazanıldı; dışkı ve idrarda ana ilaca bağlı radyoaktivite sırasıyla% 19.1 ve% 9.4 idi. Yedi metabolit, bir glukuronid konjugatı ve altı oksidatif metabolit tanımlanmıştır. İn vitro çalışmalar sitokrom P-450 3A4'ün (CYP3A4) oksidatif metabolitlerin oluşumundan sorumlu ana enzim olduğunu göstermektedir.

Eliminasyon

İndinavirin% 20'sinden azı değişmeden idrarla atılır. Değişmeyen ilacın ortalama idrar atılımı, tek bir 700 mg ve 1000 mg dozun ardından sırasıyla% 10.4 ± 4.9 (n = 10) ve% 12.0 ± 4.9 (n = 10) idi. Indinavir, 1.8 ± 0.4 saatlik bir yarılanma ömrü ile hızla elimine edildi (n = 10). Her 8 saatte bir 800 mg'da çoklu dozlamadan sonra önemli birikim gözlenmedi.