Экламиз

Esansiyel hipertansiyon (kombinasyon tedavisi gösteren ağrılı hastalar).

İçeride, ne olursa olsun yemek. Önerilen doz 1 tablettir. Ekvator ilacı^® günlük. Maksimum günlük doz, ilaç Ekvatorunun bir tabletidir^®.

Böbrek yetmezliği olan hastalar. Böbrek dozu yetmezliği olan hastalar için optimal başlangıç ve idame dozunu belirlemek için, ayrı bir lizosinopril ve amlodipin kullanarak titre etmek ve ayrı ayrı belirlemek gerekir. Ekvator^® sadece optimal destekleyici lizosinopril ve amlodipin dozu sırasıyla 20 ve 5 mg'a (veya 5 ve 10 mg veya 20 ve 10 mg) kadar titrovan olan hastalara gösterilir. İlaç Ekvator ile tedavi sırasında^® böbreklerin işlevini, kan serumundaki potasyum ve sodyum içeriğini kontrol etmek gerekir. Böbreklerin fonksiyonunun bozulması durumunda, ilaç Ekvator tarafından alınır^® iptal etmek ve yeterli dozlarda bir lizosinopril ve amlodipin ile değiştirmek gerekir.

Karaciğer yetmezliği olan hastalar. Amlodipin giderimi, karaciğer fonksiyon bozukluğu olan hastalarda yavaşlatılabilir. Bu gibi durumlarda dozlama rejimi hakkında net öneriler belirlenmemiştir, bu nedenle ilaç Ekvator'dur^® karaciğer yetmezliği olan hastalarda dikkatle reçete edilmelidir.

Yaşlı hastalar (65 yaş üstü). Klinik çalışmalar, amlodipin ve lizozinopril için etkinlik veya güvenlik profilinde yaşa bağlı değişiklikler bulamamıştır. Optimal destekleyici dozu belirlemek için, ayrı ayrı bir lizozinopril ve amlodipin kullanarak ölçüm modunu ayrı ayrı belirlemek gerekir. Ekvator^® sadece optimal destekleyici lizosinopril ve amlodipin dozu sırasıyla 20 ve 5 mg'a (veya 5 ve 10 mg veya 20 ve 10 mg) kadar titrovan olan hastalara gösterilir.

lizosinopril veya diğer APF inhibitörlerine karşı aşırı duyarlılık;

amlodipin veya diğer dihidropiridin türevlerine karşı aşırı duyarlılık;

ilacın diğer bileşenlerine karşı aşırı duyarlılık;

Tarihte kinnet ödemi, h. APF inhibitörlerinin kullanımının arka planına karşı;

kalıtsal veya idiyopatik anjiyonörotik ödem;

hemodinamik olarak anlamlı aort veya mitral kapak darlığı veya hipertrofik kardiyomiyopati;

belirgin arteriyel hipotansiyon (sAD 90 mm'den az RT. Art.);

kardiyojenik şok;

kararsız angina pektoris (Princemetal angina pektoris hariç);

akut miyokard enfarktüsünden sonra kalp yetmezliği (ilk 28 gün boyunca);

gebelik;

emzirme dönemi;

18 yaşına kadar yaş (bu yaş grubunda ilacın etkinliği ve güvenliği hakkında veri eksikliği nedeniyle).

Dikkatle: belirgin böbrek fonksiyon bozukluğu; ilerleyici azotlu tek bir böbreğin böbrek arterlerinin bilateral stenozu veya arter stenozu; böbrek nakli sonrası durum; nitrojenemi; hiperkalemi; primer hiperaldosteronizm; bozulmuş karaciğer fonksiyonu; arteriyel hipotansiyon; serebrovasküler hastalık (h. serebrovasküler olay); koroner kalp hastalığı; koroner yetmezlik; sinüs düğümü zayıflık sendromu (ifade edilen bradikardi, taşikardi); NYHA sınıflandırmasına göre fonksiyonel sınıfın kemik olmayan etiyolojisinin III - IV kronik kalp yetmezliği; aort darlığı; mitral darlığı; akut miyokard enfarktüsü (.h. sklerodermi, sistemik kırmızı lupus); kemik beyni hematopisine baskı; diabetes mellitus; sınırlı tuz içeren diyet; hipovolemik durumlar (dah. ishal, kusma sonucu); yaşlılık; yüksek geçirgenliğe sahip yüksek mukavemetli diyaliz membranları kullanan hemodiyaliz (AN69^®).

Kombine ilaç alan hastalarda yan reaksiyonların sıklığı, aktif maddelerden birini alan hastalardan daha yüksek değildi. Yan reaksiyonlar, amlodipin ve / veya lizozinopril hakkında daha önce elde edilen verilere karşılık geldi. Yan reaksiyonlar hafif, geçici ve nadiren tedavinin iptali gerekiyordu.

İlaç kombinasyonu alırken en sık görülen yan reaksiyonlar baş ağrısı (% 8), öksürük (% 5), baş dönmesi (% 3) idi. Yan reaksiyonların sıklığı lizinopril ve amlodipin için ayrı ayrı verilir.

Veriler, MedDRA sınıflandırmasına uygun olarak ve aşağıdaki sıklıkta sistem-organik sınıflar için sunulmaktadır: çok sık (≥1 / 10); sıklıkla (≥1 / 100'den <1/10'a); seyrek olarak (≥1 / 1000'den <1/100'e); nadiren (≥1 / 1000'dan.

Tablo

* Aşağıdaki semptomların tümünü veya bir kısmını içerebilecek karmaşık bir semptom kompleksinin geliştiği bildirilmiştir: ateş, vaskülit, kas ağrısı, artralji / artrit, anti-çekirdek antikorları için pozitif bir test, KİT, eozinofili ve lökositoz, döküntü, ışığa duyarlılık veya deriden diğer değişiklikler.

Lisinopril

Belirtiler : kan basıncında belirgin azalma, ağız kuruluğu, uyuşukluk, idrara çıkma gecikmesi, kabızlık, anksiyete, artan sinirlilik.

Tedavi: mide lavajı, aktif karbonun atanması, hastaya bacakları kaldırılmış yatay bir konum verir, KİK'in doldurulması - plazma ikame çözeltilerinin girişinde / girişinde, semptomatik tedavi, MSS ve solunum sisteminin fonksiyonlarının kontrolü, JCC, üre, kan serumunda kreatinin ve elektrolitler, yanı sıra diureza. Lizinopril hemodiyaliz kullanılarak vücuttan çıkarılabilir.

Amlodipin

Belirtiler : refleks taşikardi ve aşırı periferik vazodilatasyonun olası gelişimi ile kan basıncında belirgin bir azalma (belirli ve kalıcı arteriyel hipotansiyon gelişme riski, h. şok ve ölüm gelişimi ile).

Tedavi: mide lavajı, aktif karbonun atanması, CCC'nin işlevini sürdürme, CCC ve solunum sisteminin işlevlerini izleme, hastaya yükseltilmiş bacaklarla yatay bir konum verme ve CCC ve diüreksi kontrol etme. Damarların tonunu geri kazanmak için - vazodazodize edici ajanların amacı (kullanımlarında kontrendikasyonların yokluğunda); kalsiyum kanallarının blokajının sonuçlarını ortadan kaldırmak için - glukonat kalsiyum girişinde / içinde. Hemodiyaliz etkisizdir.

Lizosinopril ve amlodipin aktif maddelerini içeren kombine bir ilaç.

Lisinopril - APF inhibitörü, Anjiyotensin I'den aniyotenzen II oluşumunu azaltır. Aniyotensin II içeriğindeki bir azalma, aldosteron salınımında doğrudan bir azalmaya yol açar. Bradikinin bozulmasını azaltır ve GHG sentezini arttırır. OPS, kan basıncı, ön yükleme, pulmoner kılcal damarlardaki basıncı azaltır, dakika kan hacminde bir artışa ve kronik kalp yetmezliği olan hastalarda miyokardın yüklere toleransında bir artışa neden olur. Arterleri damarlardan daha fazla genişletir. Bazı etkiler RAAS kumaşı üzerindeki etki ile açıklanmaktadır. Uzun süreli kullanımda miyokardiyal hipertrofi ve dirençli arterlerin duvarları azalır. İskemize miyokardın kan akışını iyileştirir.

APF inhibitörleri, kronik kalp yetmezliği (XSN) olan hastalarda yaşam beklentisini uzatır, kalp yetmezliğinin klinik belirtileri olmadan miyokard enfarktüsü olan hastalarda sol ventrikül disfonksiyonunun ilerlemesini yavaşlatır.

Eylemin başlangıcı - içeri girdikten 1 saat sonra. Maksimum antihipertansif etki 6 saat sonra belirlenir ve 24 saat korunur. Arteriyel hipertansiyon ile etki, tedavinin başlamasından sonraki ilk günlerde not edilir, 1-2 ay sonra stabil bir etki gelişir. İlacın keskin bir şekilde kaldırılmasıyla, kan basıncında belirgin bir artış kaydedilmedi. RAAS'a maruz kaldığında ortaya çıkan birincil etkiye rağmen, düşük rin aktivitesine sahip arteriyel hipertansiyon için de etkilidir. Kan basıncını düşürmenin yanı sıra, lizinopril albüminüri miktarını azaltır. Lysinopril, diabetes mellituslu hastalarda kandaki glikoz konsantrasyonunu etkilemez ve hipoglisemi vakalarında artışa neden olmaz.

Amlodipin - bir dihidropiridin türevi olan BKK, antianjinal ve antihipertansif bir etkiye sahiptir. Kalsiyum kanallarını bloke eder, kalsiyum iyonlarının hücreye trans-membran geçişini azaltır (daha fazla - damarların düz kas hücrelerine kardiyomiyositlere göre).

Antianjinal etki, koroner ve periferik arterlerin ve arteriyollerin genişlemesinden kaynaklanır: anjina pektoris ile miyokard iskemisinin şiddetini azaltır; periferik arteriyoli genişleterek, OPS'yi azaltır, kalp üzerindeki yüklemeyi azaltır, miyokardiyal oksijen ihtiyacını azaltır. Miyokardın değişmeyen ve iskemize bölgelerinde koroner arterlerin ve arteriyollerin genişletilmesi, miyokardın içine oksijen akışını arttırır (özellikle vazospastik angina pektoris ile); koroner arterlerin spazmını önler (h. sigaradan kaynaklanan). Stabil anjina pektoris hastalarında, tek bir günlük doz fiziksel aktiviteye toleransı arttırır, ST segmentinin anjina pektoris ve iskemik depresyon gelişimini yavaşlatır, anjina pektoris sıklığını ve nitrogliserin ve diğer nitrat tüketimini azaltır.

Doza bağlı uzun bir antihipertansif etkiye sahiptir. Antihipertansif etki, damarların düz kasları üzerindeki doğrudan vazodilatör etkiden kaynaklanır. Arteriyel hipertansiyon ile, tek bir doz 24 saat boyunca kan basıncında klinik olarak anlamlı bir azalma sağlar (hastanın yatma ve ayakta durma pozisyonunda). Amlodipin randevusunda ortostatik hipotansiyon oldukça nadirdir. Sol ventrikülün emisyon fraksiyonu olan fiziksel aktiviteye toleransda bir azalmaya neden olmaz. Sol ventrikülün miyokardiyal miyokardının hipertrofi derecesini azaltır. Miyokardın büzülmesini ve iletkenliğini etkilemez, NSS'de refleks artışına neden olmaz, trombositlerin toplanmasını yavaşlatır, tübüler filtrasyon hızını arttırır, zayıf bir atriüretik etkiye sahiptir. Diyabetik nefropati ile mikroalbüminüri şiddeti artmaz. Metabolizma ve kan plazma lipitlerinin konsantrasyonu üzerinde herhangi bir olumsuz etkisi yoktur ve bronşiyal astımı, diabetes mellitus ve gut hastalarının tedavisinde kullanılabilir. 6-10 saat sonra kan basıncında önemli bir azalma gözlenir, etkinin süresi 24 saattir.

Amlodipin + lizozinopril. Bir ilaçta bir lizozinoprilin amlodipin ile kombinasyonu, aktif maddelerden birinin neden olduğu istenmeyen etkilerin gelişmesini önlemeye yardımcı olur. Böylece, doğrudan genişleyen arteriyoller olan BKK, vücutta sodyum ve sıvıda gecikmeye yol açabilir ve bu nedenle RAAS'ı etkinleştirebilir. APF inhibitörü bu işlemi engeller.

Lisinopril

Emme. İçeriden alındıktan sonra, lizinopril LCD'den emilir, emilimi% 6 ila 60 arasında değişebilir. Biyoyararlanım% 29'dur. Yeme lizinoprilin emilimini etkilemez.

Dağıtım. Neredeyse kan plazma proteinleri ile uğraşmaz. C_mak kan plazmasında - 90 ng / ml, 6-7 saat sonra elde edilir. SEÇ ve plasenta bariyeri boyunca geçirgenlik düşüktür.

Metabolizma. Lizinopril vücutta biyotransforme olmaz.

Sonuç. Böbrekler tarafından değişmemiş bir formda görüntülenir. T_1/2 12.6 saattir.

Bazı hasta gruplarında farmakokinetik

Yaşlılık. Kan plazması ve EAA'daki lizinopril konsantrasyonu, genç yaştaki hastalardan 2 kat daha fazladır.

Kronik kalp yetmezliği olan hastalarda lizinoprilin emilimi ve klerensi azalır.

Böbrek yetmezliği olan hastalarda lizosinopril konsantrasyonu, sağlıklı gönüllülerde kan plazmasındaki konsantrasyondan birkaç kat daha yüksektir ve T'de bir artış kaydedilmiştir_mak kan plazması ve T_1/2.

Lizinopril hemodiyaliz ile atılır.

Amlodipin

Emme. İçeri girdikten sonra, amlodipin yavaş ve neredeyse tamamen (% 90) LCD'den emilir. Amlodipin biyoyararlanımı% 64-80'dir. Yeme, amlodipinin emilimini etkilemez.

Dağıtım. Kan kaynaklı amlodipinin çoğu (% 95-98) kan plazma proteinleri ile ilişkilidir. C_mak kan serumunda 6-10 saat sonra görülür. C_ss 7-8 günlük tedaviden sonra ulaşıldı. Orta V_d amlodipinin çoğunun dokularda olduğunu ve daha küçük olanın kanda olduğunu gösteren 20 l / kg'dır.

Metabolizma. Amlodipin, ilk pasajın önemli bir etkisinin yokluğunda karaciğerde yavaş ama aktif bir metabolizmaya uğrar. Metabolitlerin önemli farmakolojik aktivitesi yoktur.

Sonuç. İki aşamadan oluşur, T_1/2 son aşama - 30-50 saat. Dahil edilen dozun yaklaşık% 60'ı böbrekler tarafından esas olarak metabolitler,% 10 - sabit formda ve% 20-25 - safra ile bağırsaklardan metabolitler şeklinde atılır. Amlodipinin toplam klerensi 0.116 ml / s / kg'dır (7 ml / dak / kg, 0.42 l / s / kg).

Bazı hasta gruplarında farmakokinetik

Yaşlı hastalarda (65'in üzerinde) amlodipinin çıkarılması yavaşlar (T_1/2 - 65 saat) genç hastalara kıyasla, ancak bu farkın klinik önemi yoktur.

Karaciğer yetmezliği olan hastalarda T'yi artırın_1/2 uzun süreli kullanımda, vücuttaki amlodipin birikiminin daha yüksek olacağını gösterir (T_1/2 - 60 saate kadar).

Böbrek yetmezliği amlodipinin kinetiği üzerinde önemli bir etkisi yoktur. Amlodipin GEB'ye nüfuz eder. Hemodiyaliz ile çıkarılmaz.

Amlodipin + lizozinopril

Ekvator ilacının bir parçası olan aktif maddeler arasındaki etkileşim^®olası olmayan. AUC, T_mak ve C_mak, T_1/2 her bir aktif maddenin göstergelerine kıyasla değişiklik yapmayın. Yeme, aktif maddelerin emilimini etkilemez.

• Kombinasyonlarda APF inhibitörleri
• Kombinasyonlarda kalsiyum kanal blokerleri

Лизиноприл

Вещества, влияющие на содержание калия, — калийсберегающие диуретики (например спиронолактон, амилорид и триамтерен), калийсодержащие пищевые добавки, калийсодержащие заменители соли и любые другие лекарственные препараты, приводящие к повышению содержания калия в сыворотке крови (например гепарин) — могут привести к гиперкалиемии при сочетании с ингибиторами АПФ, особенно у пациентов с почечной недостаточностью и другими заболеваниями почек в анамнезе. При назначении лекарственного препарата, влияющего на содержание калия, одновременно с лизиноприлом следует контролировать содержание калия в сыворотке крови. Поэтому одновременное назначение должно быть тщательно обосновано и произведено с особой осторожностью и регулярным контролем как содержания калия в сыворотке крови, так и функции почек. Калийсберегающие диуретики можно принимать совместно с препаратом Экватор^® только при условии тщательного медицинского наблюдения.

Диуретики. В случае назначения диуретика пациенту, получающему Экватор^®, антигипертензивный эффект, как правило, усиливается. Одновременное применение следует проводить с осторожностью. Лизиноприл смягчает калийуретический эффект диуретиков.

Другие гипотензивные препараты. Одновременный прием этих препаратов может усилить антигипертензивный эффект препарата Экватор^®. Одновременный прием с нитроглицерином, другими нитратами или вазодилататорами может привести к выраженному снижению АД.

Трициклические антидепрессанты, антипсихотические средства, средства для общей анестезии, наркотические анальгетики. Одновременный прием с ингибиторами АПФ может привести к выраженному снижению АД.

Этанол усиливает антигипертензивный эффект.

Аллопуринол, прокаинамид, цитостатики или иммунодепрессанты (системные ГКС) могут привести к повышенному риску развития лейкопении при одновременном применении с ингибиторами АПФ.

Антациды и колестирамин при одновременном приеме с ингибиторами АПФ снижают биодоступность последних.

Симпатомиметики могут уменьшить антигипертензивный эффект ингибиторов АПФ; необходимо проводить тщательный контроль достижения желаемого эффекта.

Гипогликемические препараты. При одновременном приеме ингибиторов АПФ и гипогликемических лекарственных препаратов (инсулин и гипогликемические средства для приема внутрь) может повышаться вероятность снижения концентрации глюкозы в крови и риск гипогликемии. Наиболее часто этот феномен наблюдается во время 1-й нед комбинированного лечения и у пациентов с почечной недостаточностью.

НПВС (включая селективные ингибиторы ЦОГ-2). Длительное применение НПВС, включая высокие дозы ацетилсалициловой кислоты более 3 г/сут, может снизить антигипертензивный эффект ингибиторов АПФ. Аддитивный эффект от приема НПВС и ингибиторов АПФ проявляется в повышении содержания калия в сыворотке крови и может привести к ухудшению функции почек. Эти эффекты обычно обратимы. Очень редко возможно развитие острой почечной недостаточности, особенно у пожилых и обезвоженных пациентов.

Препараты лития. Выведение лития может быть замедлено во время одновременного приема с ингибиторами АПФ, и поэтому следует контролировать концентрацию лития в сыворотке крови в этот период. При совместном применении с препаратами лития возможно усиление проявления их нейротоксичности (тошнота, рвота, диарея, атаксия, тремор, шум в ушах).

Препараты золота. При одновременном применении ингибиторов АПФ и препаратов золота (натрия ауротиомалат) в/в описан симптомокомплекс, включающий гиперемию лица, тошноту, рвоту и артериальную гипотензию.

Амлодипин

Ингибиторы изофермента CYP3A4. Исследования среди пожилых пациентов показали, что дилтиазем подавляет метаболизм амлодипина, вероятно, через изофермент CYP3A4 (концентрация в плазме/сыворотке крови повышается практически на 50%, и эффект амлодипина увеличивается). Нельзя исключить вероятность, что более мощные ингибиторы изофермента CYP3A4 (например кетоконазол, итраконазол, ритонавир) могут повысить концентрацию амлодипина в сыворотке в большей степени, чем дилтиазем. Одновременное применение следует проводить с осторожностью.

Индукторы изофермента CYP3A4. Одновременное применение с противоэпилептическими средствами (например карбамазепин, фенобарбитал, фенитоин, фосфенитоин, примидон), рифампицином, растительными препаратами, содержащими зверобой продырявленный, может привести к снижению концентрации амлодипина в плазме крови. Показан контроль с возможной коррекцией дозы амлодипина во время лечения с индукторами изофермента CYP3A4 и после их отмены. Одновременное применение следует проводить с осторожностью.

В качестве монотерапии амлодипин хорошо сочетается с тиазидными и петлевыми диуретиками, средствами для общей анестезии, β-адреноблокаторами, ингибиторами АПФ, длительно действующими нитратами, нитроглицерином, дигоксином, варфарином, аторвастатином, силденафилом, антацидными препаратами (алюминия гидроксид, магния гидроксид), симетиконом, циметидином, НПВС, антибиотиками и гипогликемическими средствами для приема внутрь.

Возможно усиление антиангинального и антигипертензивного действия БКК при совместном применении с тиазидными и петлевыми диуретиками, верапамилом, ингибиторами АПФ, β-адреноблокаторами и нитратами, а также усиление их антигипертензивного действия при совместном применении с α-адреноблокаторами, нейролептиками.

Однократный прием 100 мг силденафила у больных эссенциальной гипертензией не оказывает влияния на параметры фармакокинетики амлодипина.

Повторное применение амлодипина в дозе 10 мг и аторвастатина в дозе 80 мг не сопровождается значительными изменениями показателей фармакокинетики аторвастатина.

Противовирусные средства (ритонавир) увеличивают плазменные концентрации БКК, в т.ч. амлодипина.

Нейролептики и изофлуран — усиление антигипертензивного действия производных дигидропиридина.

Амлодипин не оказывает существенного влияния на фармакокинетику этанола.

Препараты кальция могут уменьшить эффект БКК.

При совместном применении амлодипина с препаратами лития возможно усиление проявления нейротоксичности (тошнота, рвота, диарея, атаксия, тремор, шум в ушах).

Амлодипин не вызывает значительных изменений фармакокинетики циклоспорина.

Амлодипин не оказывает влияния на концентрацию в сыворотке крови дигоксина и его почечный клиренс.

Амлодипин не оказывает существенного влияния на действие варфарина (ПВ).

Циметидин не влияет на фармакокинетику амлодипина.

Возможно снижение антигипертензивного эффекта препарата Экватор^® при одновременном применении с эстрогенами, симпатомиметиками.

Прокаинамид, хинидин и другие ЛС, удлиняющие интервал QT, могут способствовать его значительному удлинению.

В исследованиях in vitro амлодипин не влияет на связывание с белками крови дигоксина, фенитоина, варфарина и индометацина.

Прием амлодипина с грейпфрутовым соком не рекомендуется, поскольку у некоторых пациентов это может привести к увеличению биодоступности амлодипина, в результате чего повышается его антигипертензивный эффект.