Trazec

Nateglinid, tek başına maksimum tolere edilen metformin dozuna rağmen yetersiz kontrol edilen tip 2 diyabetik hastalarda metformin ile kombinasyon tedavisi için endikedir.

Pozoloji

Nateglinid yemeklerden 1 ila 30 dakika önce alınmalıdır (genellikle kahvaltı, öğle ve akşam yemeği).

Nateglinid dozu doktor tarafından hastanın gereksinimlerine göre belirlenmelidir.

Önerilen başlangıç dozu, özellikle hedef HbA'ya yakın olan hastalarda, yemeklerden önce günde üç kez 60 mg'dır_1c Bu günde üç kez 120 mg'a çıkarılabilir.

Doz ayarlamaları periyodik glikosile hemoglobine (HbA_1c) ölçümler. Trazec'in birincil terapötik etkisi yemek zamanı glikozunu azaltmak olduğundan (HbA'ya katkıda bulunan)_1c), Trazec'e terapötik yanıt, yemek sonrası 1-2 saat glikoz ile de izlenebilir.

Önerilen maksimum günlük doz, üç ana öğünden önce alınması için günde üç kez 180 mg'dır.

Özel popülasyonlar

Yaşlı

75 yaşın üzerindeki hastalarda klinik deneyim sınırlıdır.

Pediyatrik popülasyon

18 yaşın altındaki hastalarda nateglinid kullanımı hakkında veri yoktur ve bu nedenle bu yaş grubunda kullanılması önerilmez.

Karaciğer yetmezliği olan hastalar

Hafif ila orta şiddette karaciğer yetmezliği olan hastalar için doz ayarlaması gerekmez. Şiddetli karaciğer hastalığı olan hastalar çalışılmadığından, nateglinid bu grupta kontrendikedir.

Böbrek yetmezliği olan hastalar

Hafif ila orta derecede böbrek yetmezliği olan hastalarda doz ayarlamasına gerek yoktur. C'de% 49'luk bir azalma olmasına rağmen_mak diyaliz hastalarında nateglinidin, orta ila şiddetli böbrek yetmezliği (kreatinin klerensi 15-50 ml / dak) olan diyabetik hastalarda sistemik mevcudiyet ve yarılanma ömrü, hemodiyaliz gerektiren böbrek hastaları ile sağlıklı kişiler arasında karşılaştırılabilirdi. Her ne kadar bu popülasyonda güvenlik tehlikeye girmemiş olsa da, düşük C göz önüne alındığında doz ayarlaması gerekebilir_mak.

Diğerleri

Zayıflamış veya yetersiz beslenmiş hastalarda başlangıç ve idame dozu konservatif olmalı ve hipoglisemik reaksiyonları önlemek için dikkatli titrasyon gereklidir.

- Tip 1 diyabet (C-peptit negatif)

- Koma ile veya koma olmadan diyabetik ketoasidoz

- Hamilelik ve emzirme

- Şiddetli karaciğer yetmezliği

Genel

Monoterapide nateglinid kullanılmamalıdır.

Diğer insülin sekre etiketleri gibi, nateglinid de hipoglisemi üretebilir.

Diyet ve egzersizde tip 2 diyabetli hastalarda ve oral antidiyabetik ajanlarla tedavi edilenlerde hipoglisemi gözlenmiştir. Yaşlı, yetersiz beslenen hastalar ve adrenal veya hipofiz yetmezliği veya ciddi böbrek yetmezliği olan hastalar, bu tedavilerin glikoz düşürücü etkisine daha duyarlıdır. Tip 2 diyabetik hastalarda hipoglisemi riski, yorucu fiziksel egzersiz veya alkol alımı ile artabilir.

Başlangıç HbA'sı olan hastalarda hipoglisemi belirtileri (kan şekeri seviyeleri ile doğrulanmamış) gözlendi_1c terapötik hedefe yakındı (HbA_1c <% 7.5).

Metformin ile kombinasyon, monoterapiye kıyasla artmış hipoglisemi riski ile ilişkilidir.

Beta bloker alan hastalarda hipogliseminin tanınması zor olabilir.

Herhangi bir oral hipoglisemik ajan üzerinde stabilize olan bir hasta ateş, travma, enfeksiyon veya cerrahi gibi strese maruz kaldığında, glisemik kontrol kaybı meydana gelebilir. Bu zamanlarda, oral hipoglisemik tedaviyi bırakmak ve geçici olarak insülin ile değiştirmek gerekebilir.

Trazec laktoz monohidrat içerir. Galaktoz intoleransı, Lapp laktaz eksikliği veya glikoz-galaktoz malabsorpsiyonu gibi nadir kalıtsal problemleri olan hastalar bu ilacı almamalıdır.

Özel popülasyonlar

Orta derecede karaciğer yetmezliği olan hastalarda nateglinid dikkatle kullanılmalıdır.

Şiddetli karaciğer yetmezliği olan hastalarda veya çocuklarda ve ergenlerde klinik çalışma yapılmamıştır. Bu nedenle bu hasta gruplarında tedavi önerilmez.

Trazec'in makine veya makine kullanma yeteneği üzerindeki etkisi araştırılmamıştır.

Hastalara araç kullanırken hipoglisemiden kaçınmak için önlemler almaları tavsiye edilmelidir. Bu, hipogliseminin uyarı belirtileri konusunda farkındalığı azalmış veya yok olan veya sık sık hipoglisemi atakları olanlarda özellikle önemlidir. Bu koşullarda sürüşün tavsiye edilebilirliği dikkate alınmalıdır.

Nateglinid ve diğer hipoglisemik ajanlarla ilgili deneyime dayanarak, aşağıdaki advers reaksiyonlar görülmüştür. Frekanslar şu şekilde tanımlanır: çok yaygın (> 1/10); ortak (> 1/100 ila <1/10); nadir (> 1 / 1,000 ila <1/100); nadir (> 1 / 10,000 ila <1 / 1,000); çok nadir (<1 /1000000); mevcut değil); bilinmeyen (.

Hipoglisemi

Bağışıklık sistemi bozuklukları

Seyrek: Döküntü, kaşıntı ve ürtiker gibi aşırı duyarlılık reaksiyonları.

Metabolizma ve beslenme bozuklukları

Yaygın: Hipoglisemiyi düşündüren semptomlar.

Gastrointestinal hastalıklar

Yaygın: Karın ağrısı, ishal, hazımsızlık, bulantı.

Yaygın olmayan: Kusma.

Hepatobiliyer hastalıklar

Seyrek: Karaciğer enzimlerindeki yükselmeler.

Diğer olaylar

Klinik çalışmalarda gözlenen diğer advers olaylar, Trazec ile tedavi edilen ve plasebo ile tedavi edilen hastalarda benzer bir insidansa sahipti.

Pazarlama sonrası veriler çok nadir görülen eritema multiforme vakalarını ortaya çıkarmıştır.

Şüpheli advers reaksiyonların raporlanması

Tıbbi ürünün yetkilendirilmesinden sonra şüpheli advers reaksiyonların bildirilmesi önemlidir. Tıbbi ürünün fayda / risk dengesinin sürekli izlenmesine izin verir. Sağlık uzmanlarından şüpheli advers reaksiyonları www.mhra.gov.uk/yellowcard adresindeki Sarı Kart Şeması aracılığıyla bildirmeleri istenir.

Hastalarda yapılan bir klinik çalışmada, Trazec 7 gün boyunca günde 720 mg'a kadar artan dozlarda uygulandı ve iyi tolere edildi. Klinik çalışmalarda aşırı dozda Trazec deneyimi yoktur. Bununla birlikte, aşırı doz, hipoglisemik semptomların gelişmesiyle abartılı bir glikoz düşürücü etkiye neden olabilir. Bilinç kaybı veya nörolojik bulgular olmayan hipoglisemik semptomlar oral glikoz ve dozaj ve / veya yemek düzenlerinde ayarlamalar ile tedavi edilmelidir. Koma, nöbet veya diğer nörolojik semptomlarla şiddetli hipoglisemik reaksiyonlar intravenöz glikoz ile tedavi edilmelidir. Nateglinid yüksek oranda proteine bağlı olduğundan, diyaliz onu kandan çıkarmak için etkili bir araç değildir.

Farmakoterapötik grup: D-fenilalanin türevi, ATC kodu: A10 BX 03

Nateglinid, kimyasal ve farmakolojik olarak diğer antidiyabetik ajanlardan farklı olan bir amino asit (fenilalanin) türevidir. Nateglinid hızlı, kısa etkili bir oral insülin sekresyonagogudur. Etkisi pankreas adacıklarındaki işleyen beta hücrelerine bağlıdır.

Erken insülin sekresyonu, normal glisemik kontrolün sürdürülmesi için bir mekanizmadır. Nateglinid, yemekten önce alındığında, tip 2 diyabetli hastalarda kaybolan erken veya ilk faz insülin sekresyonunu geri yükler ve bu da yemek sonrası glikoz ve HbA'da bir azalmaya neden olur_1c.

Nateglinid, beta hücre zarındaki ATP'ye bağlı potasyum kanallarını, diğer sülfonilüre reseptör ligandlarından ayıran özelliklerle kapatır. Bu beta hücresini depolarize eder ve kalsiyum kanallarının açılmasına yol açar. Ortaya çıkan kalsiyum akışı insülin sekresyonunu arttırır. Elektrofizyolojik çalışmalar, nateglinidin pankreas beta hücresi için kardiyovasküler K'ye karşı 45-300 kat seçiciliğe sahip olduğunu göstermektedir⁺_ATP kanalları.

Tip 2 diyabetik hastalarda, bir yemeğe insülinotropik yanıt, oral bir nateglinid dozunu takip eden ilk 15 dakika içinde ortaya çıkar. Bu, yemek süresi boyunca kan-glikoz düşürücü bir etki ile sonuçlanır. İnsülin seviyeleri 3 ila 4 saat içinde başlangıç seviyesine geri dönerek yemek sonrası hiperinsülinemiyi azaltır.

Pankreas beta hücreleri tarafından nateglinide bağlı insülin sekresyonu glikoza duyarlıdır, böylece glikoz seviyeleri düştükçe daha az insülin salgılanır. Tersine, gıdanın birlikte uygulanması veya bir glikoz infüzyonu, insülin sekresyonunun artmasına neden olur.

Açlık plazma glikozunu esas olarak etkileyen metformin ile kombinasyon halinde, nateglinidin HbA üzerindeki etkisi_1c sadece her iki maddeye kıyasla katkı maddesi idi.

Nateglinid etkinliği monoterapide metformininkinden daha düşüktü (HbA'da azalma)_1c (%) günde üç kez 500 mg metformin ile monoterapi: -1.23 [% 95 CI: -1.48; -0.99] ve günde üç kez nateglinid 120 mg monoterapi ile -0.90 [% 95 CI: -1.14; -0.66]).

Metformin ile kombinasyon halinde nateglinidin etkinliği, üstünlük tasarımı kullanan 262 hastada 6 aylık randomize, çift kör bir çalışmada gliklazid artı metformin kombinasyonu ile karşılaştırılmıştır. HbA'da taban çizgisinden azalma_1c nateglinid artı metformin grubunda% -0.41 ve gliklazid artı metformin grubunda% -0.57 idi (fark% 0.17, [% 95 CI -0.03, 0.36]). Her iki tedavi de iyi tolere edildi.

Nateglinid ile bir sonuç çalışması yapılmamıştır, bu nedenle iyileştirilmiş glisemik kontrol ile ilişkili uzun vadeli faydalar gösterilmemiştir.

Absorption

Nateglinide is rapidly absorbed following oral administration of Trazec tablets prior to a meal, with mean peak drug concentration generally occurring in less than 1 hour. Nateglinide is rapidly and almost completely (> 90%) absorbed from an oral solution. Absolute oral bioavailability is estimated to be 72%. In type 2 diabetic patients given Trazec over the dose range 60 to 240 mg before three meals per day for one week, nateglinide showed linear pharmacokinetics for both AUC and C_max, and t_max was independent of dose.

Distribution

The steady-state volume of distribution of nateglinide based on intravenous data is estimated to be approximately 10 litres. In vitro studies show that nateglinide is extensively bound (97-99%) to serum proteins, mainly serum albumin and to a lesser extent alpha₁-acid glycoprotein. The extent of serum protein binding is independent of drug concentration over the test range of 0.1-10 μg Trazec/ml.

Biotransformation

Nateglinide is extensively metabolised. The main metabolites found in humans result from hydroxylation of the isopropyl side-chain, either on the methine carbon, or one of the methyl groups; activity of the main metabolites is about 5-6 and 3 times less potent than nateglinide, respectively. Minor metabolites identified were a diol, an isopropene and acyl glucuronide(s) of nateglinide; only the isopropene minor metabolite possesses activity, which is almost as potent as nateglinide. Data available from both in vitro and in vivo experiments indicate that nateglinide is predominantly metabolised by CYP2C9 with involvement of CYP3A4 to a smaller extent.

Elimination

Nateglinide and its metabolites are rapidly and completely eliminated. Most of the [14C] nateglinide is excreted in the urine (83%), with an additional 10% eliminated in the faeces. Approximately 75% of the administered [¹⁴C] nateglinide is recovered in the urine within six hours post-dose. Approximately 6-16% of the administered dose was excreted in the urine as unchanged drug. Plasma concentrations decline rapidly and the elimination half-life of nateglinide typically averaged 1.5 hours in all studies of Trazec in volunteers and type 2 diabetic patients. Consistent with its short elimination half-life, there is no apparent accumulation of nateglinide upon multiple dosing with up to 240 mg three times daily.

Food effect

When given post-prandially, the extent of nateglinide absorption (AUC) remains unaffected. However, there is a delay in the rate of absorption characterised by a decrease in C_max and a delay in time to peak plasma concentration (t_max). It is recommended that Trazec be administered prior to meals. It is usually taken immediately (1 minute) before a meal but may be taken up to 30 minutes before meals.

Special populations

Elderly

Age did not influence the pharmacokinetic properties of nateglinide.

Hepatic impairment

The systemic availability and half-life of nateglinide in non-diabetic subjects with mild to moderate hepatic impairment did not differ to a clinically significant degree from those in healthy subjects.

Renal impairment

The systemic availability and half-life of nateglinide in diabetic patients with mild, moderate (creatinine clearance 31-50 ml/min) and severe (creatinine clearance 15-30 ml/min) renal impairment (not undergoing dialysis) did not differ to a clinically significant degree from those in healthy subjects. There is a 49% decrease in C_max of nateglinide in dialysis-dependent diabetic patients. The systemic availability and half-life in dialysis-dependent diabetic patients was comparable with healthy subjects. Although safety was not compromised in this population dose adjustment may be required in view of low C_max.

Gender

No clinically significant differences in nateglinide pharmacokinetics were observed between men and women.

Uygulanamaz

Özel bir gereklilik yok