Orencia

Popülasyon farmakokinetiği analizlerinde metotreksatın, NSAID ların ve kortikosteroidlerin abataseptin klerensi üzerinde herhangi bir etkisi fark edilmemiştir (Bkz. bölüm 5.2). Sülfasalazin, hidroksiklorokin ya da leflunomid ile kombinasyon halinde abatasept kullanımında, herhangi bir majör güvenlilik sorunu tanımlanmamıştır. TNF-antagonistleri ile kombinasyon Abataseptin TNF-antagonistleri ile kombinasyonuna ait deneyimler sınırlıdır (Bkz kısım 5.1). TNF-antagonistleri abataseptin klerensini etkilemese de, plasebo kontrollü klinik çalışmalarda abatasept ve TNF-antagonistleri ile eşzamanlı tedavi gören hastalar yalnız TNF-antagonistleri ile tedavi edilen hastalardan daha fazla enfeksiyon ve ciddi enfeksiyon geliştirmiştir. Dolayısıyla, ORENCIA ve TNF-antagonistlerinin birlikte tedavisi önerilmez. İmmun sistemi etkileyen diğer ajanlar ve aşılar ile kombinasyon ORENCIA dahil immun sistemi etkileyen tıbbi ürünler enfeksiyonlara ve malignitelere karşı konak savunmalarını ve aşılara verilen yanıtları etkileyebilir. ORENCIA nın biyolojik immunosupresif ya da immunomodülatör ajanlar ile eşzamanlı uygulanması ORENCIA nın immun sistem üzerindeki etkilerini güçlendirebilir. ORENCIA nın anakinra ya da rituksimab ile kombinasyonunun güvenliliği ve etkiliğini değerlendirmek için eldeki kanıtlar yetersizdir. Canlı aşılar ORENCIA ile eşzamanlı olarak ya da tedavi tamamlandıktan sonraki 3 ay içinde uygulanmamalıdır. Canlı aşı yapılmış insanlardan ORENCIA alan hastalara sekonder enfeksiyon bulaşması konusunda herhangi bir veri yoktur. ORENCIA dahil immun sistemi etkileyen tıbbi ürünler bazı aşıların etkilerini zayıflatabilir. Abataseptin sağlıklı gönüllülerde aşılamaya karşı antikor yanıtı ve aynı zamanda romatoid artritli hastalarda grip ve pnömokok aşılarına verilen antikor yanıtı üzerindeki etkilerini değerlendirmeye yönelik araştırma çalışmalarının sonuçları, abataseptin immün yanıtın etkililiğini küntleştirebileceğini ancak klinik olarak anlamlı veya pozitif immün yanıt geliştirme kabiliyetini önemli şekilde engellemediğini göstermiştir.. Abatasept, 23-valanlı pnömokok aşısı uygulanan romatoid artritli hastalarda açık etiketli bir çalışmada değerlendirilmiştir. Pnömokok aşılamasını takiben, abatasept uygulanan 112 hastanın 62 si, pnömokok polisakkarid aşısına karşı antikor titrelerinde en az 2 katlık artışla yeterli immün yanıt vermiştir. Abatasept, mevsimsel grip trivalan virüs aşısı uygulanan romatoid artritli hastalarda açık etiketli bir çalışmada değerlendirilmiştir. Grip aşısının uygulanmasını takiben, abatasept tedavisi gören ve başlangıçta koruyucu antikor düzeyleri bulunmayan 119 hastanın 73 ü, trivalan grip aşısına karşı antikor titrelerinde en az 4 katlık artışla yeterli immün yanıt vermiştir. Özel popülasyonlara ilişkin ek bilgiler Özel popülasyonlara özgü etkileşim çalışması yapılmamıştır. Pediyatrik popülasyon Pediyatrik popülasyona ilişkin etkileşim çalışması yapılmamıştır.

Farmakoterapötik grup: selektif immunosupresif ajanlar ATC kodu: L04AA24 Abatasept insan immunoglobulini G1 in modifiye edilmiş olan bir Fc porsiyonuna bağlı bulunan insan sitotoksik T-lenfositi ile ilişkilendirilen antijen 4 ün (CTLA-4) ekstrasellüler alanından oluşan bir füzyon proteinidir. Abatasept Çin hamsteri over hücrelerinden rekombinant DNA teknolojisi ile üretilir. Etki mekanizması Abatasept, T hücrelerinin aktivasyonunu azaltarak adaptif immün yanıtın anahtar ko-stimülatör sinyalini modüle eder. Abatasept antijen spesifik TNF yı, interferon- yı ve T lenfositlerinin interlökin-2 üretimini düşürür. Farmakodinamik etkileri T lenfositi aktivasyonunun bir belirteci olan çözünebilir interlökin-2 reseptörünün; romatoid arttritte aktive sinoviyal makrofajların ve fibroblasta benzer sinoviositlerin bir ürünü olan serum interlökin-6 nın; plazma hücrelerinin ürettiği bir otoantikor olan romatoid faktörün; ve enflamasyonun bir akut faz reaktanı olan C-reaktif proteinin serum düzeylerinde abatasept ile doza bağlı azalmalar gözlenmiştir. Ayrıca, kıkırdağı yıkan ve dokuyu yeniden oluşturan matriks metalloproteinaz-3 ün serum düzeyleri de azalmıştır. Serum TNFα da da düşüşler gözlenmiştir. Yetişkin romatoid artritte klinik etkililik ve güvenlilik Çalışma II, III ve VI da, sırasıyla metotreksata yetersiz yanıt veren, bir TNF inhibitörüne yetersiz yanıt veren ve daha önce metotreksat almamış olan hastalarda plaseboya kıyasla IV abataseptin etkililiği ve güvenliliği değerlendirilmiştir. Ayrıca, Çalışma V te plaseboya kıyasla abatasept ve infliksimabın güvenliliği ve etkililiği araştırılmıştır. Abatasept SC-I çalışması randomize, çift kör, çift sağır ve eşdeğerlik çalışması olup, hastaların vücut ağırlığına göre gruplara ayrıldığı (<60 kg, 60 ila 100 kg, > 100 kg) metotreksat (MTX) alan ve MTX a yetersiz yanıt veren romatoid atritli hastalarda, subkütan ve intravenöz yolla uygulanan abataseptin etkililiği ve güvenliliğini karşılaştıran bir eşdeğerlik çalışmasıydı. SC-I çalışmasının amacı, subkütan ve intravenöz abataseptin en azından eşdeğer etkililik ve benzer güvenlilik profillerine sahip olduğunu göstermekti. SC-I çalışmasında (1371 yetişkin hasta), tek bir yükleme intravenöz abatasept dozunun ardından subkütan abatasept uygulanmış ve bundan sonra haftada bir olarak abatasept SC verilmiştir. Hastalar randomizasyon gününü takiben mevcut MTX dozlarını almaya devam etmişlerdir SC-II çalışması, orta şiddetli ya da şiddetli derecede aktif romatoid artritli ve MTX tedavisine yetersiz yanıt veren hastalarda, IV abatasept yükleme dozu olmaksızın ve MTX ile birlikte, subkütan olarak uygulanan abatasept ve adalimumab ın etkililiği ve güvenliliğini araştırmıştır. Klinik yanıt ACR yanıtı Çalışma II ve III te abatasept ile tedavi edilen hastalarda ilk doz uygulandıktan sonra (15. gün) plasebo ile karşılaştırıldığı zaman ACR 20 yanıtında istatistiksel olarak anlamlı bir iyileşme gözlenmiş ve bu iyileşme bütün çalışma süresi boyunca anlamını korumuştur. Çalışma VI da 29. günde metotreksat + plasebo verilen hastalara kıyasla abatasept + metotreksat verilen hastalarda ACR 20 yanıtında istatistiksel açıdan anlamlı düzelme gözlenmiş olup bu düzelme çalışma süresince korunmuştur. Çalışma II de 6 ayda ACR 20 yanıtı vermeyen hastaların %43 ü 12 ayda ACR 20 yanıtına ulaşmıştır.