Ole

Esansiyel hipertansiyon tedavisi.

6 ila 18 yaş arası çocuklarda ve ergenlerde hipertansiyon tedavisi.

Pozoloji

Yetişkinler

Önerilen başlangıç Ole dozu günde bir kez 10 mg'dır. Kan basıncı bu dozda yeterince kontrol edilmeyen hastalarda, Ole dozu optimal doz olarak günde bir kez 20 mg'a çıkarılabilir. İlave kan basıncının düşürülmesi gerekirse, Ole dozu günde maksimum 40 mg'a çıkarılabilir veya hidroklorotiyazid tedavisi eklenebilir.

Ole'nin antihipertansif etkisi, tedaviye başladıktan sonraki 2 hafta içinde önemli ölçüde bulunur ve tedaviye başladıktan yaklaşık 8 hafta sonra maksimumdur. Herhangi bir hasta için doz rejimini değiştirmeyi düşünürken bu akılda tutulmalıdır.

Yaşlı (65 yaş ve üstü)

Yaşlılarda genellikle doz ayarlamasına gerek yoktur (böbrek yetmezliği olan hastalarda doz önerileri için aşağıya bakın). Günde maksimum 40 mg'lık doza kadar titrasyon gerekiyorsa, kan basıncı yakından izlenmelidir.

Böbrek yetmezliği

Hafif ila orta derecede böbrek yetmezliği olan hastalarda (kreatinin klerensi 20 - 60 mL / dak) maksimum doz, bu hasta grubunda sınırlı daha yüksek dozaj deneyimi nedeniyle günde bir kez 20 mg Ole'dir. Şiddetli böbrek yetmezliği olan hastalarda (kreatinin klerensi <20 mL / dak) Ole kullanılması önerilmez, çünkü bu hasta grubunda sadece sınırlı deneyim vardır.

Karaciğer yetmezliği

Hafif karaciğer yetmezliği olan hastalar için dozaj önerilerinin ayarlanması gerekmez. Orta derecede karaciğer yetmezliği olan hastalarda, günde bir kez 10 mg Ole başlangıç dozu önerilir ve maksimum doz günde bir kez 20 mg'ı geçmemelidir. Zaten diüretik ve / veya diğer antihipertansif ajanlar alan hepatik olarak bozulmuş hastalarda kan basıncının ve böbrek fonksiyonunun yakından izlenmesi önerilmektedir. Şiddetli karaciğer yetmezliği olan hastalarda Ole deneyimi yoktur, bu nedenle bu hasta grubunda kullanılması önerilmez. Ole biliyer tıkanıklığı olan hastalarda kullanılmamalıdır.

Pediyatrik popülasyon

6 ila 18 yaş arası çocuklar ve ergenler

6 ila 18 yaşından küçük çocuklarda önerilen başlangıç Ole dozu günde bir kez 10 mg Ole'dir. Kan basıncı bu dozda yeterince kontrol edilmeyen çocuklarda, Ole dozu günde bir kez 20 mg'a çıkarılabilir. İlave kan basıncının düşürülmesi gerekiyorsa,> 35 kg ağırlığındaki çocuklarda Ole dozu maksimum 40 mg'a çıkarılabilir. <35 kg ağırlığındaki çocuklarda günlük doz 20 mg'ı geçmemelidir.

Diğer pediatrik popülasyon

Ole'nin 1 ila 5 yaş arası çocuklarda güvenliği ve etkinliği henüz belirlenmemiştir. 1 ve 5.2 ancak bir pozoloji hakkında herhangi bir öneri yapılamaz.

Ole, güvenlik endişeleri ve bu yaş grubundaki veri eksikliği nedeniyle 1 yaşın altındaki çocuklarda kullanılmamalıdır.

Uygulama şekli:

Uyumluluğa yardımcı olmak için, Ole'nin her gün yaklaşık aynı saatte, örneğin kahvaltı saatinde yiyecek olsun veya olmasın alınması tavsiye edilir. Tablet yeterli miktarda sıvı ile yutulmalıdır (örn. bir bardak su). Tablet çiğnenmemelidir.

Gebeliğin ikinci ve üçüncü üç aylık dönemleri.

Biliyer tıkanıklık.

Ole'nin aliskiren içeren ürünlerle birlikte kullanımı, diyabetes mellitus veya böbrek yetmezliği olan hastalarda (GFR <60 ml / dak / 1.73 m) kontrendikedir²).

İntravasküler hacim azalması:

Semptomatik hipotansiyon, özellikle ilk dozdan sonra, kuvvetli diüretik tedavisi, diyet tuzu kısıtlaması, ishal veya kusma ile hacim ve / veya sodyum tüketen hastalarda ortaya çıkabilir. Bu koşullar Ole uygulanmadan önce düzeltilmelidir.

Renin-anjiyotensin-aldosteron sisteminin uyarılmasıyla diğer durumlar

Vasküler tonu ve böbrek fonksiyonu ağırlıklı olarak renin-anjiyotensinaldosteron sisteminin aktivitesine bağlı olan hastalarda (ör. şiddetli konjestif kalp yetmezliği veya böbrek arter darlığı dahil altta yatan böbrek hastalığı olan hastalar), bu sistemi etkileyen diğer ilaçlarla tedavi akut hipotansiyon, azotaemi, oligüri veya nadiren akut böbrek yetmezliği ile ilişkilendirilmiştir. Benzer etkilerin olasılığı anjiyotensin II reseptör antagonistleri ile göz ardı edilemez.

Renovasküler hipertansiyon:

Bilateral renal arter darlığı veya arterin tek işlevli bir böbreğe darlığı olan hastalar renin-anjiyotensinaldosteron sistemini etkileyen tıbbi ürünlerle tedavi edildiğinde şiddetli hipotansiyon ve böbrek yetmezliği riski artar.

Böbrek yetmezliği ve böbrek nakli:

Böbrek fonksiyon bozukluğu olan hastalarda Ole kullanıldığında, serum potasyum ve kreatinin seviyelerinin periyodik olarak izlenmesi önerilir. Şiddetli böbrek yetmezliği olan hastalarda (kreatinin klerensi <20 mL / dak) Ole kullanılması önerilmez. Yakın zamanda böbrek nakli yapılan hastalarda veya son dönem böbrek yetmezliği olan hastalarda (yani kreatinin klerensi <12 mL / dak) Ole uygulaması konusunda deneyim yoktur.

Karaciğer yetmezliği:

Hiperkalemi

Renin-anjiyotensin-aldosteron sistemini etkileyen tıbbi ürünlerin kullanılması hiperkalemiye neden olabilir.

Ölümcül olabilecek risk yaşlılarda, böbrek yetmezliği olan hastalarda ve diyabetik hastalarda, potasyum seviyelerini artırabilecek diğer tıbbi ürünlerle birlikte tedavi edilen hastalarda ve / veya akım olayları olan hastalarda artar.

Rennin anjiyotensin - aldosteron sistemini etkileyen tıbbi ürünlerin birlikte kullanımı düşünülmeden önce, fayda risk oranı değerlendirilmeli ve diğer alternatifler dikkate alınmalıdır. (ayrıca bkz. bölüm - Reninanjiyotensin-aldosteron sisteminin (RAAS) çift blokajı).

Dikkate alınması gereken ana risk faktörleri şunlardır:

- Diyabet, böbrek yetmezliği, yaş (> 70 yaş)

- Renin-anjiyotensin-aldosteron sistemini ve / veya potasyum takviyelerini etkileyen bir veya daha fazla tıbbi ürünle kombinasyon. Bazı tıbbi ürünler veya terapötik tıbbi ürün sınıfı hiperkalemiye neden olabilir: potasyum, potasyum tutucu diüretikler, ACE inhibitörleri, anjiyotensin II reseptörleri antagonistleri, steroidal olmayan antienflamatuar ilaçlar (seçici COX-2 inhibitörleri dahil), heparin, immünosüpresör siklosporin veya takrolimus olarak trimetoprim.

- Akım olayları, özellikle dehidrasyon, akut kardiyak dekompansasyon, metabolik asidoz, böbrek fonksiyonunun kötüleşmesi, böbrek durumunun ani kötüleşmesi (ör. bulaşıcı hastalıklar), hücresel lizis (örn. akut uzuv iskemisi, rabdomiyoliz, genişletilmiş travma).

Risk altındaki hastalarda serum potasyumunun yakından izlenmesi önerilir.

Renin-anjiyotensin-aldosteron sisteminin (RAAS) çift blokajı:

ACE-inhibitörleri, anjiyotensin II reseptör blokerleri veya aliskirenin birlikte kullanımının hipotansiyon, hiperkalemi ve azalmış böbrek fonksiyonu (akut böbrek yetmezliği dahil) riskini artırdığına dair kanıtlar vardır. Bu nedenle ACE-inhibitörleri, anjiyotensin II reseptör blokerleri veya aliskirenin birlikte kullanılmasıyla RAAS'ın çift blokajı önerilmez.

Çift blokaj tedavisinin kesinlikle gerekli olduğu düşünülürse, bu sadece uzman gözetimi altında gerçekleşmeli ve böbrek fonksiyonlarının, elektrolitlerin ve kan basıncının sık sık yakından izlenmesine tabi tutulmalıdır.

Diyabetik nefropatili hastalarda ACE-inhibitörleri ve anjiyotensin II reseptör blokerleri birlikte kullanılmamalıdır.

Lityum:

Diğer anjiyotensin-II reseptör antagonistlerinde olduğu gibi, lityum ve Ole kombinasyonu önerilmez.

Aort veya mitral kapak darlığı; obstrüktif hipertrofik kardiyomiyopati :

Diğer vazodilatörlerde olduğu gibi, aort veya mitral kapak darlığı veya obstrüktif hipertrofik kardiyomiyopati çeken hastalarda özel dikkat gösterilmektedir.

Birincil aldosteronizm :

Primer aldosteronizmi olan hastalar genellikle renin-anjiyotensin sisteminin inhibisyonu ile hareket eden antihipertansif ilaçlara cevap vermezler. Bu nedenle, bu tür hastalarda Ole kullanılması önerilmez.

Sprue benzeri enteropati :

Çok nadir durumlarda, muhtemelen lokalize gecikmiş aşırı duyarlılık reaksiyonunun neden olduğu Olmesartan'ı ilaca başladıktan birkaç ay ila yıl sonra alan hastalarda ciddi, önemli kilo kaybı olan kronik ishal bildirilmiştir. Hastaların bağırsak biyopsileri sıklıkla villöz atrofi gösterdi. Bir hasta olmesartan tedavisi sırasında ve diğer görünür etiyolojilerin yokluğunda bu semptomları geliştirirse, olmesartan tedavisi derhal kesilmeli ve yeniden başlatılmamalıdır. İshal kesildikten sonraki hafta boyunca düzelmezse, başka uzman (ör. bir gastro-enterolog) tavsiyesi dikkate alınmalıdır.

Etnik farklılıklar :

Diğer tüm anjiyotensin II antagonistlerinde olduğu gibi, Ole'nin kan basıncını düşürücü etkisi, siyah hastalarda, muhtemelen siyah hipertansif popülasyonda düşük renin statüsünün daha yüksek olması nedeniyle, siyah olmayan hastalara göre biraz daha azdır.

Gebelik:

Anjiyotensin II antagonistleri hamilelik sırasında başlatılmamalıdır. Devam eden anjiyotensin II antagonistleri tedavisinin gerekli olmadığı düşünülmedikçe, hamileliği planlayan hastalar, gebelikte kullanılmak üzere belirlenmiş bir güvenlik profiline sahip alternatif antihipertansif tedavilere değiştirilmelidir. Hamilelik teşhisi konduğunda, anjiyotensin II antagonistleri ile tedavi derhal durdurulmalı ve uygunsa alternatif tedaviye başlanmalıdır.

Diğer:

Herhangi bir antihipertansif ajanda olduğu gibi, iskemik kalp hastalığı veya iskemik serebrovasküler hastalığı olan hastalarda aşırı kan basıncı azalması miyokard enfarktüsüne veya felce neden olabilir.

Bu tıbbi ürün laktoz içerir. Nadir kalıtsal galaktoz intoleransı, Lapp-laktaz eksikliği veya glikoz-galaktoz malabsorpsiyonu problemleri olan hastalar bu tıbbi ürünü almamalıdır.

Ole'nin araç ve makine kullanma yeteneği üzerinde küçük veya orta düzeyde etkisi vardır. Antihipertansif tedavi alan hastalarda reaksiyona girme yeteneğini bozabilecek baş dönmesi veya yorgunluk bazen ortaya çıkabilir.

Güvenlik profilinin özeti:

Ole Tabletlerle tedavi sırasında en sık bildirilen advers reaksiyonlar baş ağrısı (% 7.7), grip benzeri semptomlar (% 4.0) ve baş dönmesidir (% 3.7).

Plasebo kontrollü monoterapi çalışmalarında, tedaviyle kesin olarak ilişkili olan tek advers ilaç reaksiyonu baş dönmesidir (Ole'de% 2.5 insidans ve plaseboda% 0.9).

İnsidans, hipertrigliseridemi (% 2.0'a karşı% 2.0) ve yüksek kreatin fosfokinaz (% 1.3'e karşı% 0.7) için plaseboya kıyasla Ole'de biraz daha yüksekti.

Tabloda advers reaksiyon listesi:

Klinik çalışmalarda Ole'den gelen advers reaksiyonlar, ruhsatlandırma sonrası güvenlik çalışmaları ve spontan raporlama aşağıdaki tabloda özetlenmiştir.

Çok yaygın (> 1/10) advers reaksiyonların oluşumunu sınıflandırmak için aşağıdaki terminolojiler kullanılmıştır; ortak (> 1/100, <1/10); nadir (> 1 / 1,000, <1/100); nadir (> 1 / 10.000, <1 / 1,0); çok nadir (<1/10.

Anjiyotensin II reseptör blokerlerinin alımı ile zamansal ilişkide tek rabdomiyoliz vakaları bildirilmiştir.

Özel popülasyonlar hakkında ek bilgi

Pediyatrik popülasyon

Olmesartan'ın güvenliği, 2 klinik çalışma sırasında 1-17 yaş arası 361 çocuk ve ergende izlendi. Olumsuz olayların doğası ve şiddeti yetişkinlerinkine benzer olsa da, çocuklarda aşağıdakilerin sıklığı daha yüksektir:

- Epistaksis çocuklarda yaygın bir advers olaydır (ör. > 1/100 ila <1/10) yetişkinlerde bildirilmemiştir.

- Çift kör çalışmanın 3 haftası boyunca, yüksek olmesartan doz grubunda 6-17 yaş arası çocuklarda tedavi insidansı baş dönmesi ve baş ağrısı neredeyse iki katına çıktı.

Pediyatrik hastalarda olmesartan için genel güvenlik profili, yetişkinlerde güvenlik profilinden önemli ölçüde farklı değildir.

Yaşlılar (65 yaş ve üstü)

Yaşlı insanlarda hipotansiyon sıklığı nadirden nadire biraz artar.

Şüpheli advers reaksiyonların raporlanması

Tıbbi ürünün yetkilendirilmesinden sonra şüpheli advers reaksiyonların bildirilmesi önemlidir. Tıbbi ürünün fayda / risk dengesinin sürekli izlenmesine izin verir.

Sağlık uzmanlarından şüpheli advers reaksiyonları ulusal raporlama sistemi Sarı Kart Şeması üzerinden bildirmeleri istenir Web sitesi: www.mhra.gov.uk/yellowcard

İnsanlarda aşırı doz hakkında sadece sınırlı bilgi mevcuttur. Doz aşımının en olası etkisi hipotansiyondur. Doz aşımı durumunda, hasta dikkatle izlenmeli ve tedavi semptomatik ve destekleyici olmalıdır.

Olmesartan'ın diyaliz edilebilirliği hakkında bilgi mevcut değildir.

Farmakoterapötik grup: Anjiyotensin II antagonistleri, ATC kodu: C09CA08

Etki mekanizması / Farmakodinamik etkiler

Ole güçlü, oral olarak aktif, seçici bir anjiyotensin II reseptörüdür (tip AT₁) antagonist. AT'nin aracılık ettiği anjiyotensin II'nin tüm eylemlerini engellemesi beklenmektedir₁ anjiyotensin II'nin kaynağı veya sentez yoluna bakılmaksızın reseptör. Anjiyotensin II'nin (AT₁) reseptörler plazma renin seviyelerinde ve anjiyotensin I ve II konsantrasyonlarında artışa ve plazma aldosteron konsantrasyonlarında bir miktar azalmaya neden olur.

Anjiyotensin II, renin-anjiyotensin-aldosteron sisteminin primer vazoaktif hormonudur ve tip 1 (AT₁) reseptör.

Klinik etkinlik ve güvenlik

Hipertansiyonda Ole, arteriyel kan basıncında doza bağlı, uzun süreli bir azalmaya neden olur. İlk doz hipotansiyon, uzun süreli tedavi sırasında taşifilaksi veya tedavinin kesilmesinden sonra geri tepme hipertansiyonu kanıtı yoktur.

Ole ile günde bir kez dozlama, 24 saatlik doz aralığında kan basıncında etkili ve pürüzsüz bir azalma sağlar. Günde bir kez dozlama, aynı toplam günlük dozda günde iki kez dozlamada kan basıncında benzer düşüşler üretti.

Sürekli tedavi ile, tedavinin başlamasından 8 hafta sonra kan basıncında maksimum düşüşler elde edilir, ancak 2 haftalık tedaviden sonra kan basıncını düşürücü etkinin önemli bir kısmı zaten gözlenmiştir. Hidroklorotiyazid ile birlikte kullanıldığında, kan basıncındaki azalma katkı maddesidir ve birlikte uygulama iyi tolere edilir.

Olmesartan'ın mortalite ve morbidite üzerindeki etkisi henüz bilinmemektedir.

Tip 2 diyabet, normo-albüminüri ve en az bir ek kardiyovasküler risk faktörü olan 4447 hastada Randomize Olmesartan ve Diyabet Mikroalbüminüri Önleme (ROADMAP) çalışması, olmesartan tedavisinin mikroalbüminüri başlangıcını geciktirip geciktiremeyeceğini araştırdı. 3.2 yıllık medyan takip süresi boyunca, hastalar ACE inhibitörleri veya ARB'ler hariç diğer antihipertansif ajanlara ek olarak olmesartan veya plasebo aldı.

Birincil sonlanım noktası için, çalışma olmesartan lehine mikroalbüminüri başlangıcına kadar geçen sürede önemli bir risk azalması göstermiştir. BP farklılıkları için ayarlandıktan sonra bu risk azalması artık istatistiksel olarak anlamlı değildi. Olmesartan grubundaki hastaların% 8.2'si (2160'ın 178'i) ve plasebo grubundaki hastaların% 9.8'i (2139'un 210'u) mikroalbüminüri geliştirdi.

İkincil sonlanım noktaları için olmesartanlı 96 hastada (% 4.3) ve plasebo olan 94 hastada (% 4.2) kardiyovasküler olaylar meydana geldi. Olmesartan ile kardiyovasküler mortalite insidansı plasebo tedavisine göre daha yüksekti (15 hasta (% 0.7) vs. 3 hasta (% 0.1), ölümcül olmayan inme için benzer oranlara rağmen (14 hasta (% 0.6) vs. 8 hasta (% 0.4)), ölümcül olmayan miyokard enfarktüsü (17 hasta (% 0.8) vs. 26 hasta (% 1.2)) ve kardiyovasküler olmayan mortalite (11 hasta (% 0.5) vs. 12 hasta (% 0.5)). Olmesartan ile genel mortalite sayısal olarak artmıştır (26 hasta (% 1.2). Esas olarak daha fazla sayıda ölümcül kardiyovasküler olaydan kaynaklanan 15 hasta (% 0.7)).

Diyabetik Nefropati Denemesinde Son Evre Böbrek Hastalığının Olmesartan Azaltma İnsidansı (ORIENT), açık nefropatili 577 randomize Japon ve Çin tip 2 diyabetik hastada olmesartanın böbrek ve kardiyovasküler sonuçlar üzerindeki etkilerini araştırdı. 3.1 yıllık medyan takip sırasında, hastalar ACE inhibitörleri dahil diğer antihipertansif ajanlara ek olarak olmesartan veya plasebo aldı.

Olmesartan grubundaki 116 hastada (% 41.1) ve plasebo grubundaki 129 hastada (% 45.4) primer kompozit son nokta (serum kreatinininin, son dönem böbrek hastalığı, tüm ölümlere neden olan) iki katına çıkma zamanı (HR 0.97 (% 95 CI 0.75 ila 1.24); p = 0.7);. Kompozit sekonder kardiyovasküler son nokta 40 olmesartan ile tedavi edilen hastada (% 14.2) ve 53 plasebo ile tedavi edilen hastada (% 18.7) meydana geldi. Bu kompozit kardiyovasküler son nokta, olmesartan alan 10 (% 3.5) hastada plasebo alan 3 (% 1.1), toplam mortalite 19 (% 6.7) ve 20 (% 7.0), ölümcül olmayan inme 8 (% 2.8) ve ölümcül olmayan miyokard enfarktüsü.

Pediyatrik popülasyon

Ole'nin pediyatrik popülasyondaki antihipertansif etkileri, 6 ila 17 yaş arası 302 hipertansif hastada randomize, çift kör, plasebo kontrollü bir çalışmada değerlendirildi. Çalışma popülasyonu 112 hastanın tüm siyah kohortu ve 38 siyah dahil 190 hastanın karışık ırksal kohortundan oluşuyordu. Hipertansiyonun etiyolojisi ağırlıklı olarak esansiyel hipertansiyondu (siyah kohortun% 87'si ve karışık kohortun% 67'si). 20 ila <35 kg ağırlığındaki hastalar günde bir kez 2.5 mg (düşük doz) veya 20 mg (yüksek doz) Ole'ye randomize edildi ve> 35 kg ağırlığındaki hastalar 5 mg (düşük doz) veya 40 mg (yüksek doz) olarak randomize edildi. günde bir kez Ole. Ole, hem sistolik hem de diyastolik kan basıncını ağırlığa göre ayarlanmış doza bağlı bir şekilde önemli ölçüde azalttı. Hem düşük hem de yüksek dozlarda Ole, sistolik kan basıncını taban çizgisinden sırasıyla 6.6 ve 11.9 mmHg önemli ölçüde azalttı. Bu etki ayrıca 2 haftalık randomize yoksunluk aşamasında da gözlenmiştir, bu sayede hem ortalama sistolik hem de diyastolik kan basınçları, olmesartan grubuna kıyasla plasebo grubunda istatistiksel olarak anlamlı bir geri tepme göstermiştir. Tedavi primer ve sekonder hipertansiyonu olan pediyatrik hastalarda etkili olmuştur. Yetişkin popülasyonlarında gözlemlendiği gibi, siyah hastalarda kan basıncında azalma daha küçüktü.

Aynı çalışmada,> 5 kg ağırlığında olan 1 ila 5 yaş arası 59 hasta, açık bir etiket aşamasında üç hafta boyunca günde bir kez 0.3 mg / kg Ole aldı ve daha sonra çift kör bir aşamada Ole veya plasebo almak üzere randomize edildi. Geri çekilmenin ikinci haftasının sonunda, oluktaki ortalama sistolik / diyastolik kan basıncı, Ole'ye randomize edilen grupta 3/3 mmHg daha düşüktü; kan basıncındaki bu fark istatistiksel olarak anlamlı değildi (% 95 C.I. -2 ila 7 / -1 ila 7).

Diğer bilgiler:

İki büyük randomize, kontrollü çalışma (ONTARGET (Yalnız Devam Eden Telmisartan ve Ramipril Global Endpoint Denemesi ile birlikte) ve VA NEPHRON-D (Diyabette Gaziler İşleri Nefropatisi)) bir ACE inhibitörünün anjiyotensin II reseptör bloker.

ONTARGET, kardiyovasküler veya serebrovasküler hastalık öyküsü olan veya tip 2 diabetes mellituslu hastalarda son organ hasarı kanıtı ile yapılan bir çalışmadır. VA NEPHRON-D, tip 2 diyabetes mellitus ve diyabetik nefropatisi olan hastalarda yapılan bir çalışmadır.

Bu çalışmalar, böbrek ve / veya kardiyovasküler sonuçlar ve mortalite üzerinde önemli bir yararlı etki göstermezken, monoterapiye kıyasla hiperkalemi, akut böbrek hasarı ve / veya hipotansiyon riski artmıştır. Benzer farmakodinamik özellikleri göz önüne alındığında, bu sonuçlar diğer ACE-inhibitörleri ve anjiyotensin II reseptör blokerleri için de geçerlidir.

Bu nedenle ACE-inhibitörleri ve anjiyotensin II reseptör blokerleri diyabetik nefropatili hastalarda birlikte kullanılmamalıdır.

ALTITUDE (Kardiyovasküler ve Böbrek Hastalığı Uç Noktaları Kullanılarak Tip 2 Diyabette Aliskiren Denemesi) tip 2 diabetes mellitus ve kronik böbrek hastalığı olan hastalarda standart bir ACE-inhibitörü veya anjiyotensin II reseptör bloker tedavisine aliskiren eklemenin yararını test etmek için tasarlanmış bir çalışmadır, kardiyovasküler hastalık, veya her ikisi de. Olumsuz sonuç riski arttığı için çalışma erken sonlandırıldı. Kardiyovasküler ölüm ve inme aliskiren grubunda plasebo grubuna göre sayısal olarak daha sıktı ve advers olaylar ve ciddi advers olaylar (hiperkalemi, hipotansiyon ve böbrek fonksiyon bozukluğu) aliskiren grubunda plasebo grubuna göre daha sık bildirildi.

Emilim ve dağıtım

Ole bir ön ilaçtır. Gastrointestinal sistemden emilim sırasında bağırsak mukozasındaki ve portal kandaki esterazlarla farmakolojik olarak aktif metabolite, olmesartan'a hızla dönüştürülür.

Plazma veya dışkıda bozulmamış Ole veya bozulmamış yan zincir medoksomil kısmı tespit edilmemiştir. Bir tablet formülasyonundan Olmesartan'ın ortalama mutlak biyoyararlanımı% 25.6 idi.

Ortalama pik plazma konsantrasyonu (C_mak) Olmesartan'a Ole ile oral dozlamadan yaklaşık 2 saat sonra ulaşılır ve olmesartan plazma konsantrasyonları yaklaşık 80 mg'a kadar artan tek oral dozlarla yaklaşık doğrusal olarak artar.

Yiyeceklerin Olmesartan'ın biyoyararlanımı üzerinde minimum etkisi vardı ve bu nedenle Ole, yiyecekle birlikte veya yiyeceksiz uygulanabilir.

Olmesartan'ın farmakokinetiğinde klinik olarak anlamlı cinsiyetle ilgili bir fark gözlenmemiştir.

Olmesartan plazma proteinine yüksek oranda bağlanır (% 99.7), ancak olmesartan ve diğer yüksek oranda bağlı birlikte uygulanan ilaçlar arasındaki klinik olarak anlamlı protein bağlanma yer değiştirme etkileşimleri potansiyeli düşüktür (Ole ve warfarin arasında klinik olarak anlamlı bir etkileşimin olmaması ile doğrulandığı gibi). Olmesartanın kan hücrelerine bağlanması ihmal edilebilir. İntravenöz dozlamadan sonra ortalama dağılım hacmi düşüktür (16 - 29L).

Biyotransformasyon ve eliminasyon

Toplam plazma klerensi tipik olarak 1.3 L / s (CV,% 19) idi ve hepatik kan akışına (yaklaşık 90 L / s) kıyasla nispeten yavaştı. Tek bir oral dozun ardından ¹⁴C-etiketli Ole, uygulanan radyoaktivitenin% 10-16'sı idrarla (doz uygulamasından sonraki 24 saat içinde büyük çoğunluk) atıldı ve geri kazanılan radyoaktivitenin geri kalanı dışkıya atıldı. % 25.6'lık sistemik mevcudiyete dayanarak, emilen olmesartanın hem böbrek atılımı (yaklaşık% 40) hem de hepato-biliyer atılım (yaklaşık% 60) ile temizlendiği hesaplanabilir. Geri kazanılan tüm radyoaktivite olmesartan olarak tanımlandı. Başka hiçbir önemli metabolit tespit edilmedi. Olmesartanın enterohepatik geri dönüşümü minimaldir. Büyük oranda olmesartan safra yolu ile atıldığından, biliyer tıkanıklığı olan hastalarda kullanım kontrendikedir.

Olmesartanın terminal eliminasyon yarılanma ömrü, çoklu oral dozlamadan 10 ila 15 saat sonra değişmiştir. İlk birkaç dozdan sonra kararlı duruma ulaşıldı ve 14 günlük tekrarlanan dozlamadan sonra başka birikim görülmedi. Renal klerens yaklaşık 0.5 - 0.7 L / s idi ve dozdan bağımsızdı.

Özel popülasyonlarda farmakokinetik

Pediyatrik popülasyon:

Olmesartanın farmakokinetiği, 1 ila 16 yaş arası pediyatrik hipertansif hastalarda çalışılmıştır. Pediyatrik hastalarda olmesartanın klerensi, vücut ağırlığına göre ayarlandığında yetişkin hastalarda olana benzerdi.

Böbrek yetmezliği olan pediatrik hastalarda farmakokinetik bilgi mevcut değildir.

Yaşlılar (65 yaş ve üstü) :

Hipertansif hastalarda, kararlı durumdaki EAA, yaşlı hastalarda (65-75 yaş) yaklaşık% 35 ve çok yaşlı hastalarda (> 75 yaş) genç yaş grubuna göre yaklaşık% 44 artmıştır. Bu, en azından kısmen, bu hasta grubunda böbrek fonksiyonundaki ortalama bir azalma ile ilişkili olabilir.

Böbrek yetmezliği:

Böbrek yetmezliği olan hastalarda, sağlıklı kontrollere kıyasla hafif, orta ve şiddetli böbrek yetmezliği olan hastalarda kararlı durumdaki EAA sırasıyla% 62,% 82 ve% 179 artmıştır.

Karaciğer yetmezliği:

Tek oral uygulamadan sonra, hafif ve orta derecede hepatik bozukluğu olan hastalarda olmesartan EAA değerleri, karşılık gelen eşleşen sağlıklı kontrollere göre sırasıyla% 6 ve% 65 daha yüksekti. Sağlıklı kişilerde, hafif karaciğer yetmezliği olan hastalarda ve orta şiddette karaciğer yetmezliği olan hastalarda dozdan 2 saat sonra olmesartanın bağlanmamış fraksiyonu sırasıyla% 0.26,% 0.34 ve% 0.41 idi. Orta derecede karaciğer yetmezliği olan hastalarda tekrarlanan dozlamanın ardından olmesartan ortalama EAA, eşleşen sağlıklı kontrollere göre yaklaşık% 65 daha yüksekti. olmesartan ortalama C_mak Hepatik engelli ve sağlıklı kişilerde değerler benzerdi. Şiddetli karaciğer yetmezliği olan hastalarda Ole değerlendirilmemiştir.

İlaç etkileşimleri

Safra asidi sekestrasyon maddesi colesevelam:

Sağlıklı bireylerde 40 mg Ole ve 3750 mg colesevelam hidroklorürün birlikte uygulanması, Cmax'ta% 28 ve olmesartanın EAA'sında% 39 azalma ile sonuçlandı. Ole, colesevelam hidroklorürden 4 saat önce uygulandığında, sırasıyla Cmax ve AUC'de% 4 ve% 15 azalma daha az etki gözlendi. Olmesartanın eliminasyon yarılanma ömrü, eşzamanlı olarak veya colesevelam hidroklorürden 4 saat önce uygulanıp uygulanmadığına bakılmaksızın% 50-52 oranında azaltılmıştır.

Uygulanamaz

Bertaraf için özel bir gereklilik yoktur.

Kullanılmayan herhangi bir tıbbi ürün veya atık malzeme yerel gerekliliklere uygun olarak imha edilmelidir.