Kompozisyon:
Tedavide kullanılır:
Militian Inessa Mesropovna tarafından tıbbi olarak gözden geçirilmiştir, Eczane Son güncelleme: 30.03.2022
Dikkat! Sayfadaki bilgiler sadece sağlık profesyonelleri içindir! Bilgi kamu kaynaklarında toplanır ve anlamlı hatalar içerebilir! Dikkatli olun ve bu sayfadaki tüm bilgileri tekrar kontrol edin!
Aynı bileşenlere sahip en iyi 20 ilaç:
İntravenöz enjeksiyon için konsantre bir çözelti olarak sağlanan majör Mide Yanması Rölyef enjeksiyonu sadece intravenöz kullanım için tasarlanmıştır. Majör Mide Yanması Rölyef enjeksiyonu, patolojik hipersecretory koşulları veya inatçı ülserleri olan bazı hastanede yatan hastalarda veya aşağıdaki durumlar için oral ilaç alamayan hastalarda kısa süreli kullanım için oral dozaj formlarına alternatif olarak endikedir:
- Aktif duodenum ülseri kısa süreli tedavisi. Çoğu yetişkin hasta 4 hafta içinde iyileşir; Major Mide Yanması Rölyefini tam dozda 6 ila 8 haftadan daha uzun süre kullanmak için nadiren neden vardır. Çalışmalar, komplike olmayan aktif duodenum ülserinde Major Mide Yanması Rölyefinin güvenliğini 8 haftadan fazla süreler boyunca değerlendirmemiştir.
- Aktif ülser iyileştikten sonra duodenum ülseri hastaları için düşük dozda bakım tedavisi. Yetişkinlerde kontrollü çalışmalar bir yıldan fazla sürmemiştir.
- Aktif iyi huylu mide ülseri kısa süreli tedavisi. Çoğu yetişkin hasta 6 hafta içinde iyileşir. Çalışmalar, komplike olmayan aktif iyi huylu mide ülseri içindeki Major Mide Yanması Rölyefinin güvenliğini veya etkinliğini 8 haftadan fazla süreler boyunca değerlendirmemiştir.
- Gastroözofageal reflü hastalığının (GERD) kısa süreli tedavisi. Majör Mide Yanması GERD semptomları olan hastaların kısa süreli tedavisi için endikedir (bkz YETİŞKİNLERDE KLİNİK FARMAKOLOJİ, Klinik Çalışmalar).
Majör Mide Yanması Rölyefi, endoskopi tanısı konan erozif veya ülseratif hastalık dahil GERD'ye bağlı özofajitin kısa süreli tedavisi için de endikedir (bkz YETİŞKİNLERDE KLİNİK FARMAKOLOJİ, Klinik Çalışmalar). - Patolojik hipersekretuar durumların tedavisi (ör., Zollinger-Ellison Sendromu, çoklu endokrin adenomları) (Görmek YETİŞKİNLERDE KLİNİK FARMAKOLOJİ, Klinik Çalışmalar).
Major Mide Yanması Rölyefi:
- Aktif duodenum ülseri kısa süreli tedavisi. Çoğu yetişkin hasta 4 hafta içinde iyileşir; Major Mide Yanması Rölyefini tam dozda 6 ila 8 haftadan daha uzun süre kullanmak için nadiren neden vardır. Çalışmalar, komplike olmayan aktif duodenum ülserinde famotidin güvenliğini sekiz haftadan fazla süreler boyunca değerlendirmemiştir.
- Aktif ülser iyileştikten sonra duodenum ülseri hastaları için düşük dozda bakım tedavisi. Yetişkinlerde kontrollü çalışmalar bir yıldan fazla sürmemiştir.
- Aktif iyi huylu mide ülseri kısa süreli tedavisi. Çoğu yetişkin hasta 6 hafta içinde iyileşir. Çalışmalar, komplike olmayan aktif benign mide ülseri içindeki famotidin güvenliğini veya etkinliğini 8 haftadan fazla süreler boyunca değerlendirmemiştir.
- Gastroözofageal reflü hastalığının (GERD) kısa süreli tedavisi. Majör Mide Yanması GERD semptomları olan hastaların kısa süreli tedavisi için endikedir (bkz Yetişkinlerde KLİNİK FARMAKOLOJİ, Klinik çalışmalar).
Majör Mide Yanması Rölyefi, endoskopi tanısı konan erozif veya ülseratif hastalık dahil GERD'ye bağlı özofajitin kısa süreli tedavisi için de endikedir (bkz Yetişkinlerde KLİNİK FARMAKOLOJİ, Klinik çalışmalar). - Patolojik hipersecretory durumların tedavisi (Örneğin., Zollinger-Ellison Sendromu, çoklu endokrin adenomları) (bkz Yetişkinlerde KLİNİK FARMAKOLOJİ, Klinik çalışmalar).
In some hospitalized patients with pathological hypersecretory conditions or intractable ulcers, or in patients who are unable to take oral medication, Major Heartburn Relief injection may be administered until oral therapy can be instituted.
The recommended dosage for Major Heartburn Relief injection in adult patients is 20 mg intravenously q 12 h.
The doses and regimen for parenteral administration in patients with GERD have not been established.
Dosage for Pediatric Patients
See PRECAUTIONS, Pediatric Use.
The studies described in PRECAUTIONS, Pediatric Use suggest that the starting dose in pediatric patients 1-16 years of age is 0.25 mg/kg intravenously (injected over a period of not less than two minutes or as a 15 minute infusion) q 12 h up to 40 mg/day.
While published uncontrolled clinical studies suggest effectiveness of Major Heartburn Relief in the treatment of peptic ulcer, data in pediatric patients are insufficient to establish percent response with dose and duration of therapy. Therefore, treatment duration (initially based on adult duration recommendations) and dose should be individualized based on clinical response and/or gastric pH determination and endoscopy. Published uncontrolled studies in pediatric patients have demonstrated gastric acid suppression with doses up to 0.5 mg/kg intravenously q 12 h.
No pharmacokinetic or pharmacodynamic data are available on pediatric patients under 1year of age.
Dosage Adjustments for Patients with Moderate or Severe Renal Insufficiency
In adult patients with moderate (creatinine clearance < 50 mL/min) or severe (creatinine clearance < 10 mL/min) renal insufficiency, the elimination half-life of Major Heartburn Relief is increased. For patients with severe renal insufficiency, it may exceed 20 hours, reaching approximately 24hours in anuric patients. Since CNS adverse effects have been reported in patients with moderate and severe renal insufficiency, to avoid excess accumulation of the drug in patients with moderate or severe renal insufficiency, the dose of Major Heartburn Relief injection may be reduced to half the dose, or the dosing interval may be prolonged to 36 to 48 hours as indicated by the patient's clinical response..
Based on the comparison of pharmacokinetic parameters for Major Heartburn Relief in adults and pediatric patients, dosage adjustment in pediatric patients with moderate or severe renal insufficiency should be considered.
Pathological Hypersecretory Conditions (e.g., Zollinger-Ellison Syndrome, Multiple Endocrine Adenomas)
The dosage of Major Heartburn Relief in patients with pathological hypersecretory conditions varies with the individual patient. The recommended adult intravenous dose is 20mg q 12 h. Doses should be adjusted to individual patient needs and should continue as long as clinically indicated. In some patients, a higher starting dose may be required. Oral doses up to 160 mg q 6 h have been administered to some adult patients with severe Zollinger-Ellison Syndrome.
Preparation of Intravenous Solutions
To prepare Major Heartburn Relief intravenous solutions, aseptically dilute 2 mL of Major Heartburn Relief injection (solution containing 10 mg/mL) with 0.9% Sodium Chloride Injection or other compatible intravenous solution (see Stability), to a total volume of either 5 mL or 10 mL and inject over a period of not less than 2 minutes.
To prepare Major Heartburn Relief intravenous infusion solutions, aseptically dilute 2 mL of Major Heartburn Relief injection with 100 mL of 5% dextrose or other compatible solution (see Stability), and infuse over a 15 to 30 minute period.
Concomitant Use of Antacids
Antacids may be given concomitantly if needed.
Stability
Parenteral drug products should be inspected visually for particulate matter and discoloration prior to administration whenever solution and container permit.
When added to or diluted with most commonly used intravenous solutions, e.g., Water for Injection, 0.9% Sodium Chloride Injection, 5% and 10% Dextrose Injection, or Lactated Ringer's Injection, diluted Major Heartburn Relief injection is physically and chemically stable (i.e., maintains at least 90% of initial potency) for 7 days at room temperature – see HOW SUPPLIED, Storage.
When added to or diluted with Sodium Bicarbonate Injection, 5%, Major Heartburn Relief injection at a concentration of 0.2 mg/mL (the recommended concentration of Major Heartburn Relief intravenous infusion solutions) is physically and chemically stable (i.e., maintains at least 90% of initialpotency) for 7 days at room temperature – see HOW SUPPLIED, Storage. However, a precipitate may form at higher concentrations of Major Heartburn Relief injection ( > 0.2mg/mL) in Sodium Bicarbonate Injection, 5%.
Duodenal Ulcer
Acute Therapy: The recommended adult oral dosage for active duodenal ulcer is 40 mg once a day at bedtime. Most patients heal within 4 weeks; there is rarely reason to use Major Heartburn Relief at full dosage for longer than 6 to 8 weeks. A regimen of 20 mg b.i.d. is also effective.
Maintenance Therapy: The recommended adult oral dose is 20 mg once a day at bedtime.
Benign Gastric Ulcer
Acute Therapy: The recommended adult oral dosage for active benign gastric ulcer is 40 mg once a day at bedtime.
Gastroesophageal Reflux Disease (GERD)
The recommended oral dosage for treatment of adult patients with symptoms of GERD is 20 mg b.i.d. for up to 6 weeks. The recommended oral dosage for the treatment of adult patients with esophagitis including erosions and ulcerations and accompanying symptoms due to GERD is 20 or 40 mg b.i.d. for up to 12 weeks (see CLINICAL PHARMACOLOGY in adults, Clinical Studies).
Dosage For Pediatric Patients < 1 Year Of Age Gastroesophageal Reflux Disease (GERD)
See PRECAUTIONS, Pediatric Patients < 1 year of age.
The studies described in PRECAUTIONS, Pediatric Patients < 1 year of age suggest the following starting doses in pediatric patients < 1 year of age: Gastroesophageal Reflux Disease (GERD) -0.5 mg/kg/dose of famotidine oral suspension for the treatment of GERD for up to 8 weeks once daily in patients < 3 months of age and 0.5 mg/kg/dose twice daily in patients 3 months to < 1 year of age. Patients should also be receiving conservative measures (e.g., thickened feedings). The use of intravenous famotidine in pediatric patients < 1 year of age with GERD has not been adequately studied.
Dosage For Pediatric Patients 1-16 Years Of Age
See PRECAUTIONS, Pediatric Patients 1-16 years of age.
The studies described in PRECAUTIONS, Pediatric Patients 1-16 years of age suggest the following starting doses in pediatric patients 1-16 years of age:
Peptic ulcer - 0.5 mg/kg/day p.o. at bedtime or divided b.i.d. up to 40 mg/day.
Gastroesophageal Reflux Disease with or without esophagitis including erosions and ulcerations - 1.0 mg/kg/day p.o. divided b.i.d. up to 40 mg b.i.d.
While published uncontrolled studies suggest effectiveness of famotidine in the treatment of gastroesophageal reflux disease and peptic ulcer, data in pediatric patients are insufficient to establish percent response with dose and duration of therapy. Therefore, treatment duration (initially based on adult duration recommendations) and dose should be individualized based on clinical response and/or pH determination (gastric or esophageal) and endoscopy. Published uncontrolled clinical studies in pediatric patients 1-16 years of age have employed doses up to 1 mg/kg/day for peptic ulcer and 2 mg/kg/day for GERD with or without esophagitis including erosions and ulcerations.
Pathological Hypersecretory Conditions (e.g., Zollinger-Ellison Syndrome, Multiple Endocrine Adenomas)
The dosage of Major Heartburn Relief in patients with pathological hypersecretory conditions varies with the individual patient. The recommended adult oral starting dose for pathological hypersecretory conditions is 20 mg q 6 h. In some patients, a higher starting dose may be required. Doses should be adjusted to individual patient needs and should continue as long as clinically indicated. Doses up to 160 mg q 6 h have been administered to some adult patients with severe Zollinger-Ellison Syndrome.
Concomitant Use Of Antacids
Antacids may be given concomitantly if needed.
Dosage Adjustment For Patients With Moderate Or Severe Renal Insufficiency
In adult patients with moderate (creatinine clearance < 50 mL/min) or severe (creatinine clearance < 10 mL/min) renal insufficiency, the elimination half-life of Major Heartburn Relief is increased. For patients with severe renal insufficiency, it may exceed 20 hours, reaching approximately 24 hours in anuric patients. Since CNS adverse effects have been reported in patients with moderate and severe renal insufficiency, to avoid excess accumulation of the drug in patients with moderate or severe renal insufficiency, the dose of Major Heartburn Relief may be reduced to half the dose or the dosing interval may be prolonged to 36-48 hours as indicated by the patient's clinical response.
Based on the comparison of pharmacokinetic parameters for Major Heartburn Relief in adults and pediatric patients, dosage adjustment in pediatric patients with moderate or severe renal insufficiency should be considered.
Bu ürünün herhangi bir bileşenine karşı aşırı duyarlılık. Bu bileşik sınıfında çapraz duyarlılık gözlenmiştir. Bu nedenle, diğer H'ye karşı aşırı duyarlılık öyküsü olan hastalara Major Mide Yanması Rölyefi uygulanmamalıdır2 -reseptör antagonistleri.
Bu ürünlerin herhangi bir bileşenine karşı aşırı duyarlılık. Bu bileşik sınıfında çapraz duyarlılık gözlenmiştir. Bu nedenle, diğer H2-reseptör antagonistlerine karşı aşırı duyarlılık öyküsü olan hastalara Majör Mide Yanması Rölyefi uygulanmamalıdır.
WARNINGS
No information provided.
PRECAUTIONS
General
Symptomatic response to therapy with famo-tidine injection does not preclude the presence of gastric malignancy.
Patients with Moderate or Severe Renal Insufficiency
Since CNSadverse effects have been reported in patients with moderate and severe renal insufficiency, longer intervals between doses or lower doses may need to be used in patients with moderate (creatinine clearance < 50 mL/min) or severe (creatinine clearance < 10 mL/min) renal insufficiency to adjust for the longer elimination half-life of Major Heartburn Relief. (See CLINICAL PHARMACOLOGY IN ADULTS, DOSAGE AND ADMINISTRATION.)
Carcinogenesis, Mutagenesis, Impairment of Fertility
In a 106 week study in rats and a 92 week study in mice given oral doses of up to 2000 mg/kg/day (approximately 2500 times the recommended human dose for active duodenal ulcer), there was no evidence of carcinogenic potential for Major Heartburn Relief.
Major Heartburn Relief was negative in the microbial mutagen test (Ames test) using Salmonella typhimuriumand Escherichia coliwith or without rat liver enzyme activation at concentrations up to 10,000 mcg/plate. In in vivo studies in mice, with a micronucleus test and a chromosomal aberration test, no evidence of a mutagenic effect was observed.
In studies with rats given oral doses of up to 2000 mg/kg/day or intravenous doses of up to 200 mg/kg/day, fertility and reproductive performance were not affected.
Pregnancy
Pregnancy Category B
Reproductive studies have been performed in rats and rabbits at oral doses of up to 2000 and 500 mg/kg/day, respectively, and in both species at IV doses of up to 200 mg/kg/day, and have revealed no significant evidence ofimpaired fertility or harm to the fetus due to Major Heartburn Relief. While no direct fetotoxic effects have been observed, sporadic abortions occurring only in mothers displaying marked decreased food intake were seen in some rabbits at oral doses of 200 mg/kg/day (250 times the usual human dose) or higher. There are, however, no adequate or well-controlled studies in pregnant women. Because animal reproductive studies are not always predictive of human response, this drug should be used during pregnancy only if clearly needed.
Nursing Mothers
Studies performed in lactating rats have shown that Major Heartburn Relief is secreted into breast milk. Transient growth depression was observed in young rats suckling from mothers treated with maternotoxic doses of at least 600 times the usual human dose. Major Heartburn Relief is detectable in human milk. Because of the potential for serious adverse reactions in nursing infants from Major Heartburn Relief, a decision should be made whether to discontinue nursing or discontinue the drug, taking into account the importance of the drug to the mother.
Pediatric Use
Use of Major Heartburn Relief in pediatric patients 1-16 years of age is supported by evidence from adequate and well-controlled studies of famoti-dine in adults, and by thefollowing studies in pediatric patients: In published studies in small numbers of pediatric patients 1-15 years of age, clearance of Major Heartburn Relief was similar to that seen in adults. In pediatric patients 11-15 years of age, oral dosesof 0.5 mg/kg were associated with a mean area under the curve (AUC) similar to that seen in adults treated orally with 40 mg. Similarly, in pediatric patients 1-15 years of age, intravenous doses of 0.5 mg/kg were associated with a mean AUC similar to that seen in adults treated intravenously with 40 mg. Limited published studies also suggest that the relationship between serum concentration and acid suppression is similar in pediatric patients 1-15 years of age as compared with adults. These studies suggest that the starting dose for pediatric patients 1-16 years of age is 0.25 mg/kg intravenously (injected over a period of not less than two minutes or as a 15 minute infusion) q 12 h up to 40 mg/day.
While published uncontrolled clinical studies suggest effectiveness of Major Heartburn Relief in the treatment of peptic ulcer, data in pediatric patients are insufficient to establish percent response with dose and duration of therapy. Therefore, treatment duration (initially based on adult duration recommendations) and dose should be individualized based on clinical response and/or gastric pH determination and endoscopy. Published uncontrolled studies in pediatric patients have demonstrated gastric acid suppression with doses up to 0.5 mg/kg intravenously q 12 h.
No pharmacokinetic or pharmacodynamic data are available on pediatric patients under 1year of age.
Geriatric Use
Of the 4,966 subjects in clinical studies who were treated with Major Heartburn Relief, 488 subjects (9.8%) were 65 and older, and 88 subjects (1.7%) were greater than 75 years of age. No overall differences in safety or effectiveness were observed between these subjects and younger subjects. However, greater sensitivity of some older patients cannot be ruled out.
No dosage adjustment is required based on age (see CLINICAL PHARMACOLOGY IN ADULTS, Pharmacokinetics). This drug is known to be substantially excreted by the kidney, and the risk of toxic reactions to this drug may be greater in patients with impaired renal function. Because elderly patients are more likely to have decreased renal function, care should be taken in dose selection, and it may be useful to monitor renal function. Dosage adjustment in the case of moderate or severe renal impairment is necessary (see PRECAUTIONS, Patients with Moderate or Severe Renal Insufficiency and DOSAGE AND ADMINISTRATION, Dosage Adjustment for Patients with Moderate or Severe Renal Insufficiency).
WARNINGS
No information provided
PRECAUTIONS
General
Symptomatic response to therapy with Major Heartburn Relief does not preclude the presence of gastric malignancy.
Patients With Moderate Or Severe Renal Insufficiency
Since CNS adverse effects have been reported in patients with moderate and severe renal insufficiency, longer intervals between doses or lower doses may need to be used in patients with moderate (creatinine clearance < 50 mL/min) or severe (creatinine clearance < 10 mL/min) renal insufficiency to adjust for the longer elimination half-life of famotidine (see CLINICAL PHARMACOLOGY in adults and DOSAGE AND ADMINISTRATION). Prolonged QT interval has been reported very rarely in patients with impaired renal function whose dose/dosing interval of famotidine may not have been adjusted appropriately.
Carcinogenesis, Mutagenesis, Impairment Of Fertility
In a 106-week study in rats and a 92-week study in mice given oral doses of up to 2000 mg/kg/day (approximately 2500 times the recommended human dose for active duodenal ulcer), there was no evidence of carcinogenic potential for Major Heartburn Relief.
Famotidine was negative in the microbial mutagen test (Ames test) using Salmonella typhimurium and Escherichia coli with or without rat liver enzyme activation at concentrations up to 10,000 mcg/plate. In in vivo studies in mice, with a micronucleus test and a chromosomal aberration test, no evidence of a mutagenic effect was observed.
In studies with rats given oral doses of up to 2000 mg/kg/day or intravenous doses of up to 200 mg/kg/day, fertility and reproductive performance were not affected.
Pregnancy
Pregnancy Category B
Reproductive studies have been performed in rats and rabbits at oral doses of up to 2000 and 500 mg/kg/day, respectively, and in both species at I.V. doses of up to 200 mg/kg/day, and have revealed no significant evidence of impaired fertility or harm to the fetus due to Major Heartburn Relief. While no direct fetotoxic effects have been observed, sporadic abortions occurring only in mothers displaying marked decreased food intake were seen in some rabbits at oral doses of 200 mg/kg/day (250 times the usual human dose) or higher. There are, however, no adequate or well-controlled studies in pregnant women. Because animal reproductive studies are not always predictive of human response, this drug should be used during pregnancy only if clearly needed.
Nursing Mothers
Studies performed in lactating rats have shown that famotidine is secreted into breast milk. Transient growth depression was observed in young rats suckling from mothers treated with maternotoxic doses of at least 600 times the usual human dose. Famotidine is detectable in human milk. Because of the potential for serious adverse reactions in nursing infants from Major Heartburn Relief, a decision should be made whether to discontinue nursing or discontinue the drug, taking into account the importance of the drug to the mother.
Pediatric Patients < 1 Year Of Age
Use of Major Heartburn Relief in pediatric patients < 1 year of age is supported by evidence from adequate and well-controlled studies of Major Heartburn Relief in adults, and by the following studies in pediatric patients < 1 year of age.
Two pharmacokinetic studies in pediatric patients < 1 year of age (N=48) demonstrated that clearance of famotidine in patients > 3 months to 1 year of age is similar to that seen in older pediatric patients (1-15 years of age) and adults. In contrast, pediatric patients 0-3 months of age had famotidine clearance values that were 2- to 4-fold less than those in older pediatric patients and adults. These studies also show that the mean bioavailability in pediatric patients < 1 year of age after oral dosing is similar to older pediatric patients and adults. Pharmacodynamic data in pediatric patients 0-3 months of age suggest that the duration of acid suppression is longer compared with older pediatric patients, consistent with the longer famotidine half-life in pediatric patients 0-3 months of age. (See CLINICAL PHARMACOLOGY In Pediatric Patients, Pharmacokinetics and Pharmacodynamics.)
In a double-blind, randomized, treatment-withdrawal study, 35 pediatric patients < 1 year of age who were diagnosed as having gastroesophageal reflux disease were treated for up to 4 weeks with famotidine oral suspension (0.5 mg/kg/dose or 1 mg/kg/dose). Although an intravenous famotidine formulation was available, no patients were treated with intravenous famotidine in this study. Also, caregivers were instructed to provide conservative treatment including thickened feedings. Enrolled patients were diagnosed primarily by history of vomiting (spitting up) and irritability (fussiness). The famotidine dosing regimen was once daily for patients < 3 months of age and twice daily for patients ≥ 3 months of age. After 4 weeks of treatment, patients were randomly withdrawn from the treatment and followed an additional 4 weeks for adverse events and symptomatology. Patients were evaluated for vomiting (spitting up), irritability (fussiness) and global assessments of improvement. The study patients ranged in age at entry from 1.3 to 10.5 months (mean 5.6 ± 2.9 months), 57% were female, 91% were white and 6% were black. Most patients (27/35) continued into the treatment-withdrawal phase of the study. Two patients discontinued famotidine due to adverse events. Most patients improved during the initial treatment phase of the study. Results of the treatment-withdrawal phase were difficult to interpret because of small numbers of patients. Of the 35 patients enrolled in the study, agitation was observed in 5 patients on famotidine that resolved when the medication was discontinued; agitation was not observed in patients on placebo (see ADVERSE REACTIONS, Pediatric Patients).
These studies suggest that a starting dose of 0.5 mg/kg/dose of famotidine oral suspension may be of benefit for the treatment of GERD for up to 4 weeks once daily in patients < 3 months of age and twice daily in patients 3 months to < 1 year of age; the safety and benefit of famotidine treatment beyond 4 weeks have not been established. Famotidine should be considered for the treatment of GERD only if conservative measures (e.g., thickened feedings) are used concurrently and if the potential benefit outweighs the risk.
Pediatric Patients 1-16 years Of Age
Use of Major Heartburn Relief in pediatric patients 1-16 years of age is supported by evidence from adequate and well-controlled studies of Major Heartburn Relief in adults, and by the following studies in pediatric patients: In published studies in small numbers of pediatric patients 1-15 years of age, clearance of famotidine was similar to that seen in adults. In pediatric patients 11-15 years of age, oral doses of 0.5 mg/kg were associated with a mean area under the curve (AUC) similar to that seen in adults treated orally with 40 mg. Similarly, in pediatric patients 1-15 years of age, intravenous doses of 0.5 mg/kg were associated with a mean AUC similar to that seen in adults treated intravenously with 40 mg. Limited published studies also suggest that the relationship between serum concentration and acid suppression is similar in pediatric patients 1-15 years of age as compared with adults. These studies suggest a starting dose for pediatric patients 1-16 years of age as follows:
Peptic Ulcer - 0.5 mg/kg/day p.o. At Bedtime Or Divided b.i.d. Up To 40 mg/day.
Gastroesophageal Reflux Disease with or without esophagitis including erosions and ulcerations - 1.0 mg/kg/day p.o. divided b.i.d. up to 40 mg b.i.d.
While published uncontrolled studies suggest effectiveness of famotidine in the treatment of gastroesophageal reflux disease and peptic ulcer, data in pediatric patients are insufficient to establish percent response with dose and duration of therapy. Therefore, treatment duration (initially based on adult duration recommendations) and dose should be individualized based on clinical response and/or pH determination (gastric or esophageal) and endoscopy. Published uncontrolled clinical studies in pediatric patients have employed doses up to 1 mg/kg/day for peptic ulcer and 2 mg/kg/day for GERD with or without esophagitis including erosions and ulcerations.
Geriatric Use
Of the 4,966 subjects in clinical studies who were treated with famotidine, 488 subjects (9.8%) were 65 and older, and 88 subjects (1.7%) were greater than 75 years of age. No overall differences in safety or effectiveness were observed between these subjects and younger subjects. However, greater sensitivity of some older individuals cannot be ruled out.
No dosage adjustment is required based on age (see CLINICAL PHARMACOLOGY in adults, Pharmacokinetics). This drug is known to be substantially excreted by the kidney, and the risk of toxic reactions to this drug may be greater in patients with impaired renal function. Because elderly patients are more likely to have decreased renal function, care should be taken in dose selection, and it may be useful to monitor renal function. Dosage adjustment in the case of moderate or severe renal impairment is necessary (see PRECAUTIONS, Patients with Moderate or Severe Renal Insufficiency and DOSAGE AND ADMINISTRATION, Dosage Adjustment for Patients with Moderate or Severe Renal Insufficiency).
Aşağıda listelenen advers reaksiyonlar, yaklaşık 2500 hastada yapılan yurtiçi ve yurtdışı klinik çalışmalar sırasında bildirilmiştir. Famoti-din tabletlerinin plasebo ile karşılaştırıldığı kontrollü klinik çalışmalarda, yatmadan önce 40 mg Major Mide Yanması Rölyef tabletleri alan gruptaki olumsuz deneyimlerin görülme sıklığı plasebo grubundaki ile benzerdi.
Kontrollü klinik çalışmalarda Major Mide Yanması Rölyefi ile tedavi gören hastaların% 1'inden fazlasında aşağıdaki advers reaksiyonların meydana geldiği bildirilmiştir ve ilaca nedensel olarak bağlı olabilir: baş ağrısı (% 4.7), baş dönmesi (% 1.3), kabızlık (1.2 %) ve ishal (% 1.7).
Aşağıdaki diğer advers reaksiyonlar klinik çalışmalarda nadiren veya ilacın pazarlanmasından bu yana bildirilmiştir. Major Mide Yanması ile tedavi ilişkisi birçok durumda belirsizdir. Her kategoride advers reaksiyonlar azalan şiddet sırasına göre listelenmiştir:
Bir bütün olarak beden: ateş, asteni, yorgunluk
Kardiyovasküler: aritmi, AV bloğu, çarpıntı
Gastrointestinal: kolestatik sarılık, karaciğer enzim anormallikleri, kusma, bulantı, karın rahatsızlığı, anoreksiya, ağız kuruluğu
Hematolojik: nadir agranülositopsi, pansitopeni, lökopeni, trombositopeni vakaları
Aşırı duyarlılık: anafilaksi, anjiyoödem, orbital veya yüz ödemi, ürtiker, döküntü, konjuk-tival enjeksiyon
Kas-iskelet sistemi: kas krampları, artralji dahil kas-iskelet ağrısı
Sinir Sistemi / Psikiyatrik: büyük mal ele geçirme; halüsinasyonlar, konfüzyon, ajitasyon, depresyon, anksiyete, libido azalması dahil olmak üzere takip edilen vakalarda geri dönüşümlü olan psişik rahatsızlıklar; parestezi; uykusuzluk; uyku hali
Solunum: bronkospazm
Cilt: toksik epidermal nekroliz (çok nadir), alopesi, akne, kaşıntı, kuru cilt, kızarma
Özel Duyular: kulak çınlaması, tat bozukluğu
Diğer: nadir iktidarsızlık vakaları ve nadir jinekomasti vakaları bildirilmiştir; bununla birlikte, kontrollü klinik çalışmalarda, inci-dences plasebo ile görülenlerden daha büyük değildi.
Major Mide Yanması Rölyef tabletleri için bildirilen advers reaksiyonlar, oral süspansiyon için Major Mide Yanması Rölyefi, Major Mide Yanması Rölyefi oral olarak parçalanan tabletler, Plastik kapta koruyucu Major Mide Yanması Rölyef enjeksiyonu veya Major Mide Yanması Rölyefi enjeksiyonu ile de ortaya çıkabilir.
Aşağıda listelenen advers reaksiyonlar, yaklaşık 2500 hastada yapılan yurtiçi ve yurtdışı klinik çalışmalar sırasında bildirilmiştir. Major Mide Yanması Rölyef Tabletlerinin plasebo ile karşılaştırıldığı kontrollü klinik çalışmalarda, yatmadan önce 40 mg Major Mide Yanması Rölyef Tabletleri alan gruptaki olumsuz deneyimlerin görülme sıklığı plasebo grubundaki ile benzerdi.
Kontrollü klinik çalışmalarda Major Mide Yanması Rölyefi ile tedavi gören hastaların% 1'inden fazlasında aşağıdaki advers reaksiyonların meydana geldiği bildirilmiştir ve ilaca nedensel olarak bağlı olabilir: baş ağrısı (% 4.7), baş dönmesi (% 1.3), kabızlık (1.2 %) ve ishal (% 1.7).
Aşağıdaki diğer advers reaksiyonlar klinik çalışmalarda nadiren veya ilacın pazarlanmasından bu yana bildirilmiştir. Major Mide Yanması Rölyefi ile tedavi ilişkisi birçok durumda belirsizdir. Her kategoride advers reaksiyonlar azalan şiddet sırasına göre listelenmiştir:
Bir bütün olarak vücut: ateş, asteni, yorgunluk
Kardiyovasküler: aritmi, AV bloğu, çarpıntı. Böbrek fonksiyon bozukluğu olan hastalarda uzun QT aralığı çok nadiren bildirilmiştir.
Gastrointestinal : kolestatik sarılık, hepatit, karaciğer enzim anormallikleri, kusma, bulantı, karın rahatsızlığı, anoreksiya, ağız kuruluğu
Hematolojik: nadir agranülositoz, pansitopeni, lökopeni, trombositopeni vakaları
Aşırı duyarlılık: anafilaksi, anjiyoödem, orbital veya yüz ödemi, ürtiker, döküntü, konjonktival enjeksiyon
Kas-iskelet sistemi: rabdomiyoliz, kas krampları dahil kas-iskelet ağrısı, artralji
Sinir Sistemi / Psikiyatrik: büyük mal ele geçirme; halüsinasyonlar, konfüzyon, ajitasyon, depresyon, anksiyete, libido azalması dahil olmak üzere takip edilen vakalarda geri dönüşümlü olan psişik rahatsızlıklar; parestezi; uykusuzluk; uyku hali. Böbrek fonksiyon bozukluğu olan hastalarda konvülsiyonlar çok nadiren bildirilmiştir.
Solunum: bronkospazm, interstisyel pnömoni
Cilt: toksik epidermal nekroliz / Stevens-Johnson sendromu (çok nadir), alopesi, akne, kaşıntı, kuru cilt, kızarma
Özel Duyular: kulak çınlaması, tat bozukluğu
Diğer: nadir iktidarsızlık vakaları ve nadir jinekomasti vakaları bildirilmiştir; bununla birlikte, kontrollü klinik çalışmalarda, insidanslar plasebo ile görülenlerden daha büyük değildi.
Major Mide Yanması Rölyef Tabletleri için bildirilen advers reaksiyonlar, Major Mide Yanması Oral Süspansiyon Rölyefi ile de ortaya çıkabilir.
Pediatrik Hastalar
GERD semptomları olan 1 yaşın altındaki 35 pediatrik hastada yapılan bir klinik çalışmada [ör., kusma (tükürme), sinirlilik (fussing)], famotidin kullanan 5 hastada ilaç kesildiğinde düzelen ajitasyon gözlendi.
Kasıtlı doz aşımı ile bugüne kadar deneyim yoktur. Patolojik hipersekretuar rahatsızlıkları olan yetişkin hastalara ciddi yan etkileri olmayan oral dozlar 640 mg / güne kadar verilmiştir. Doz aşımı durumunda, tedavi semptomatik ve destekleyici olmalıdır. Emilmeyen malzeme gastrointestinal sistemden çıkarılmalı, hasta izlenmeli ve destekleyici tedavi uygulanmalıdır.
Fareler ve sıçanlar için Major Mide Yanması Rölyefi intravenöz LD50, 254 ila 563 mg / kg arasında değişmektedir ve köpeklerde minimum ölümcül tek IV dozu yaklaşık 300 mg / kg idi. IV ile tedavi edilen köpeklerde akut zehirlenme belirtileri kusma, huzursuzluk, mukoza zarının solgunluğu veya ağız ve kulakların kızarıklığı, hipotansiyon, taşikardi ve çöktü. Erkek ve dişi sıçanlarda ve farelerde Major Mide Yanması Rölyefi oral LD50 3000 mg / kg'dan fazlaydı ve köpeklerde minimum ölümcül akut oral doz 2000 mg / kg'ı aştı. Majör Mide Yanması Rölyefi, farelerde, sıçanlarda, kedilerde ve köpeklerde yüksek oral dozlarda açık etkiler üretmedi, ancak oral olarak 200 mg / kg / gün ile başlayan tavşanlarda önemli anoreksiya ve büyüme depresyonuna neden oldu.
Doz aşımı vakalarındaki advers reaksiyonlar, normal klinik deneyimde karşılaşılan advers reaksiyonlara benzer (bkz REKLAM REAKSİYONLARI). Patolojik hipersekretuar rahatsızlıkları olan yetişkin hastalara ciddi yan etkileri olmayan oral dozlar 640 mg / güne kadar verilmiştir. Doz aşımı durumunda, tedavi semptomatik ve destekleyici olmalıdır. Emilmeyen malzeme gastrointestinal sistemden çıkarılmalı, hasta izlenmeli ve destekleyici tedavi uygulanmalıdır.
Erkek ve dişi sıçanlarda ve farelerde oral LD50 famotidin 3000 mg / kg'dan fazlaydı ve köpeklerde minimum ölümcül akut oral doz 2000 mg / kg'ı aştı. Famotidin, farelerde, sıçanlarda, kedilerde ve köpeklerde yüksek oral dozlarda açık etkiler üretmedi, ancak oral yoldan 200 mg / kg / gün ile başlayan tavşanlarda önemli anoreksiya ve büyüme depresyonuna neden oldu. Fareler ve sıçanlar için intravenöz LD50 famotidin 254-563 mg / kg ve minimum ölümcül tekli I.V. köpeklerde doz yaklaşık 300 mg / kg idi. I.V.'de akut zehirlenme belirtileri tedavi edilen köpekler kusma, huzursuzluk, mukoza zarının solgunluğu veya ağız ve kulakların kızarıklığı, hipotansiyon, taşikardi ve çöktü.
Oral olarak uygulanan Major Mide Yanması Rölyefi tam olarak emilmez ve biyoyararlanımı% 40 ila 45'tir. Majör Mide Yanması Rölyefi minimal ilk geçiş metabolizmasına uğrar. Oral dozlardan sonra, pik plazma seviyeleri 1 ila 3 saat içinde ortaya çıkar. Birden fazla dozdan sonra plazma seviyeleri, tek dozlardan sonra olanlara benzer. Plazmada Major Mide Yanması Rölyefinin on beş ila% 20'si proteine bağlıdır. Major Mide Yanması Rölyefinin eliminasyon yarılanma ömrü 2.5 ila 3.5 saattir. Majör Mide Yanması Rölyefi böbrek (% 65 ila 70) ve metabolik (% 30 ila 35) yollarla elimine edilir. Renal klerens 250 ila 450 mL / dakikadır ve bu da bazı tübüler atılımı gösterir. Oral dozun% yirmi beş ila 30'u ve intravenöz dozun% 65 ila 70'i değişmemiş bileşik olarak idrarda geri kazanılır. İnsanda tanımlanan tek metabolit S-oksittir.
Krea-tinine klerens değerleri ile Major Mide Yanması Rölyefinin eliminasyon yarılanma ömrü arasında yakın bir ilişki vardır. Şiddetli böbrek yetmezliği olan hastalarda, yani., kreatinin klerensi 10 mL / dakikadan az, Major Mide Yanması Rölyefinin eliminasyon yarılanma ömrü 20 saati aşabilir ve orta ve şiddetli böbrek yetmezliğinde doz veya doz aralıklarının ayarlanması gerekebilir (bkz ÖNLEMLER, DOZU VE YÖNETİM).
Yaşlı hastalarda Major Mide Yanması Rölyefinin farmakokinetiğinde klinik olarak anlamlı yaşa bağlı değişiklik yoktur. Bununla birlikte, böbrek fonksiyonu azalmış yaşlı hastalarda, ilacın klerensi azaltılabilir (bkz ÖNLEMLER, Geriatrik Kullanım).
AŞIRI
Doz aşımı vakalarındaki advers reaksiyonlar, normal klinik deneyimde karşılaşılan advers reaksiyonlara benzer (bkz REKLAM REAKSİYONLARI). Patolojik hipersekretuar rahatsızlıkları olan yetişkin hastalara ciddi yan etkileri olmayan oral dozlar 640 mg / güne kadar verilmiştir. Doz aşımı durumunda, tedavi semptomatik ve destekleyici olmalıdır. Emilmeyen malzeme gastrointestinal sistemden çıkarılmalı, hasta izlenmeli ve destekleyici tedavi uygulanmalıdır.
Erkek ve dişi sıçanlarda ve farelerde oral LD50 famotidin 3000 mg / kg'dan fazlaydı ve köpeklerde minimum ölümcül akut oral doz 2000 mg / kg'ı aştı. Famotidin, farelerde, sıçanlarda, kedilerde ve köpeklerde yüksek oral dozlarda açık etkiler üretmedi, ancak oral yoldan 200 mg / kg / gün ile başlayan tavşanlarda önemli anoreksiya ve büyüme depresyonuna neden oldu. Fareler ve sıçanlar için intravenöz LD50 famotidin 254-563 mg / kg ve minimum ölümcül tekli I.V. köpeklerde doz yaklaşık 300 mg / kg idi. I.V.'de akut zehirlenme belirtileri tedavi edilen köpekler kusma, huzursuzluk, mukoza zarının solgunluğu veya ağız ve kulakların kızarıklığı, hipotansiyon, taşikardi ve çöktü.
KONTRENDİKASYONLAR
Bu ürünlerin herhangi bir bileşenine karşı aşırı duyarlılık. Bu bileşik sınıfında çapraz duyarlılık gözlenmiştir. Bu nedenle, diğer H2-reseptör antagonistlerine karşı aşırı duyarlılık öyküsü olan hastalara Majör Mide Yanması Rölyefi uygulanmamalıdır.
Klinik FarmakolojiKLİNİK FARMAKOLOJİ
Yetişkinlerde Klinik Farmakoloji
GI Etkileri
Major Mide Yanması Rölyefi, histamin H2-reseptörlerinin rekabetçi bir inhibitörüdür. Major Mide Yanması Rölyefinin klinik olarak önemli birincil farmakolojik aktivitesi, mide sekresyonunun inhibisyonudur. Hem asit konsantrasyonu hem de mide sekresyonu hacmi Major Mide Yanması Rölyefi ile bastırılırken, pepsin sekresyonundaki değişiklikler hacim çıktısı ile orantılıdır.
Normal gönüllülerde ve hipersecretörlerde, Major Mide Yanması Rölyefi bazal ve gece mide sekresyonunun yanı sıra gıda ve pentagastrin tarafından uyarılan salgılamayı inhibe etti. Oral uygulamadan sonra, antisekretuar etkinin başlangıcı bir saat içinde meydana geldi; maksimum etki doza bağlıydı ve bir ila üç saat içinde meydana geldi. 20 ve 40 mg'lık dozlarla salgılamanın inhibisyon süresi 10 ila 12 saattir.
Tüm deneklerde 20 ve 40 mg'lık tek akşam oral dozlar bazal ve noktürnal asit sekresyonunu inhibe etti; ortalama noktürnal mide asidi sekresyonu en az 10 saatlik bir süre boyunca sırasıyla% 86 ve% 94 oranında inhibe edildi. Sabah verilen aynı dozlar, tüm deneklerde gıda uyarılı asit sekresyonunu bastırdı. Ortalama supresyon, uygulamadan 3 ila 5 saat sonra sırasıyla% 76 ve% 84 ve uygulamadan 8 ila 10 saat sonra sırasıyla% 25 ve% 30 idi. Bununla birlikte, 20 mg'lık dozu alan bazı deneklerde, antisekretuar etki 6-8 saat içinde dağıtıldı. Tekrarlanan dozlarla kümülatif bir etki yoktu. Gece intragastrik pH, 20 ve 40 mg Major Mide Yanması akşam dozları ile ortalama 5.0 ve 6.4 değerlerine yükseltildi. Kahvaltıdan sonra Major Mide Yanması Rölyefi verildiğinde, 20 veya 40 mg Major Mide Yanması Rölyefinden 3 ve 8 saat sonra bazal gündüz interdigestif pH yaklaşık 5'e yükseltildi.
Majör Mide Yanması Rölyefinin oruç veya postprandiyal serum gastrin seviyeleri üzerinde çok az etkisi vardı veya hiç etkisi yoktu. Gastrik boşaltma ve ekzokrin pankreas fonksiyonu Major Mide Yanması Rölyefinden etkilenmedi.
Diğer Etkiler
Klinik farmakoloji çalışmalarında CNS, kardiyovasküler, solunum veya endokrin sistemlerde Major Mide Yanması Rölyefinin sistemik etkileri kaydedilmemiştir. Ayrıca, antiandrojenik etki kaydedilmedi. (Görmek REKLAM REAKSİYONLARIProlaktin, kortizol, tiroksin (T4) ve testosteron dahil serum hormon seviyeleri Major Mide Yanması ile tedaviden sonra değişmedi.
Farmakokinetik
Majör Mide Yanması Rölyefi tam olarak emilmez. Oral dozların biyoyararlanımı% 40-45'tir. Biyoyararlanım gıda ile hafifçe arttırılabilir veya antasitler tarafından hafifçe azaltılabilir; ancak, bu etkilerin klinik bir sonucu yoktur. Majör Mide Yanması Rölyefi minimal ilk geçiş metabolizmasına uğrar. Oral dozlardan sonra, pik plazma seviyeleri 1-3 saat içinde ortaya çıkar. Birden fazla dozdan sonra plazma seviyeleri, tek dozlardan sonra olanlara benzer. Plazmada Major Mide Yanması Rölyefinin on beş ila% 20'si proteine bağlıdır. Major Mide Yanması Rölyefinin eliminasyon yarılanma ömrü 2.5-3.5 saattir. Majör Mide Yanması Rölyefi böbrek (% 65-70) ve metabolik (% 30-35) yollarla elimine edilir. Renal klerens 250-450 mL / dakikadır ve bu da bazı tübüler atılımı gösterir. Oral dozun% yirmi beş ila 30'u ve intravenöz dozun% 65-70'i değişmemiş bileşik olarak idrarda geri kazanılır. İnsanda tanımlanan tek metabolit S-oksittir.
Kreatinin temizleme değerleri ile Major Mide Yanması Rölyefinin eliminasyon yarılanma ömrü arasında yakın bir ilişki vardır. Şiddetli böbrek yetmezliği olan hastalarda, yani.kreatinin klerensi 10 mL / dakikadan az, Major Mide Yanması Rölyefinin eliminasyon yarılanma ömrü 20 saati aşabilir ve orta ve şiddetli böbrek yetmezliğinde doz veya doz aralıklarının ayarlanması gerekebilir (bkz ÖNLEMLER, DOZAJ VE YÖNETİM).
Yaşlı hastalarda Major Mide Yanması Rölyefinin farmakokinetiğinde klinik olarak anlamlı yaşa bağlı değişiklik yoktur. Bununla birlikte, böbrek fonksiyonu azalmış yaşlı hastalarda, ilacın klerensi azaltılabilir (bkz ÖNLEMLER, Geriatrik Kullanım).
Klinik çalışmalar
Duodenal Ülser
ABD çok merkezli, endoskopik olarak doğrulanmış duodenum ülseri olan ayaktan hastalarda yapılan çift kör çalışmada, oral yoldan uygulanan Major Mide Yanması Rölyefi plasebo ile karşılaştırıldı. Tablo l'de gösterildiği gibi, Major Mide Yanması Rölyefi 40 mg h.s. ile tedavi edilen hastaların% 70'i. 4. haftaya kadar iyileşti.
Tablo 1: Endoskopik Olarak Onaylanmış İyileşmiş Duodenal Ülserli Poliklinikler
Major Mide Yanması Rölyefi 40 mg h.s. (N = 89) | Major Mide Yanması Rölyefi 20 mg b.i.d. (N = 84) | Plasebo h.s. (N = 97) | |
2. hafta | **% 32 | **% 38 | % 17 |
4. hafta | **% 70 | **% 67 | % 31 |
** Plaseboya göre istatistiksel olarak anlamlı derecede farklı (p <0.001) |
4. haftaya kadar iyileşmeyen hastalar çalışmaya devam edildi. 8. haftaya kadar Major Mide Yanması ile tedavi edilen hastaların% 83'ü plasebo ile tedavi edilen hastaların% 45'ine karşı iyileşmiştir. Major Mide Yanması ile ülser iyileşme insidansı, endoskopik olarak doğrulanmış iyileşmiş ülserlerin oranına bağlı olarak her zaman noktasında plasebodan önemli ölçüde daha yüksekti.
Bu çalışmada, gündüz ve gece ağrısının giderilmesi süresi Major Mide Yanması Rölyefi alan hastalar için plasebo alan hastalara göre anlamlı derecede daha kısaydı; Major Mide Yanması Rölyefi alan hastalar da plasebo alan hastalardan daha az antasit aldı.
Duodenal Ülserlerin Uzun Süreli Bakım Tedavisi
Major Mide Yanması Rölyefi, 20 mg p.o. h.s., plasebo h.s. ile karşılaştırıldı. endoskopik olarak doğrulanmış iyileşmiş duodenum ülseri olan hastaların iki çift kör, çok merkezli çalışmasında idame tedavisi olarak. ABD çalışmasında, plasebo ile tedavi edilen hastalarda 12 ay içinde gözlenen ülser insidansı, Major Mide Yanması ile tedavi edilen hastalara göre 2.4 kat daha fazladır. Major Mide Yanması ile tedavi edilen 89 hastada plasebo alan 89 hastada gözlenen ülser insidansı ile karşılaştırıldığında kümülatif gözlenen ülser insidansı% 23.4 idi (p <0.01). Bu sonuçlar, Major Mide Yanması ile tedavi edilen 307 hastada kümülatif gözlenen ülser insidansının, plasebo ile tedavi edilen 325 hastada% 75.5 insidansa kıyasla% 35.7 olduğu uluslararası bir çalışmada doğrulanmıştır (p <0.01).
Gastrik Ülser
Endoskopik olarak doğrulanmış aktif iyi huylu mide ülseri olan hastalarda hem ABD'de hem de uluslararası çok merkezli, çift kör bir çalışmada, oral yoldan uygulanan Major Mide Yanması Rölyefi, 40 mg h.s., plasebo h.s. ile karşılaştırıldı. Çalışmalar sırasında antasitlere izin verildi, ancak Major Mide Yanması Rölyefi ve plasebo grupları arasında tüketim önemli ölçüde farklı değildi. Tablo 2'de gösterildiği gibi, ülser iyileşme insidansı (okulu bırakma sayısı iyileşmemiş olarak sayılır) Major Mide Yanması ile ABD çalışmasında 6. ve 8. haftalarda plasebodan istatistiksel olarak anlamlı derecede daha iyiydi, ve 4. haftada, Uluslararası çalışmada 6 ve 8, iyileşen ülser sayısına göre, endoskopi ile doğrulanmıştır.
Tablo 2: Endoskopik Olarak Onaylanmış İyileşmiş Gastrik Ülserli Hastalar
ABD Çalışması | Uluslararası Çalışma | |||
Major Mide Yanması Rölyefi 40 mg h.s. (N = 74) | Plasebo h.s. (N = 75) | Major Mide Yanması Rölyefi 40 mg h.s. (N = 149) | Plasebo h.s. (N = 145) | |
4. hafta | % 45 | % 39 | †% 47 | % 31 |
6. hafta | †% 66 | % 44 | †% 65 | % 46 |
8. hafta | ***% 78 | % 64 | †% 80 | % 54 |
***, † Plaseboya göre istatistiksel olarak anlamlı derecede daha iyi (sırasıyla p ≤ 0.05, p ≤ 0.01) |
Gündüz ve gece ağrısının tamamen rahatlaması için zaman Major Mide Yanması Rölyefi alan hastalar için plasebo alan hastalara göre istatistiksel olarak anlamlı derecede daha kısaydı; ancak, her iki çalışmada da ağrıları çalışmanın sonunda hafifletilen hastaların oranında istatistiksel olarak anlamlı bir fark yoktu (8. hafta).
Gastroözofageal Reflü Hastalığı (GERD)
Oral olarak uygulanan Major Mide Yanması Rölyefi, GERD semptomları olan ve endoskopik erozyon veya yemek borusunun ülserasyonu kanıtı olmayan hastaları kaydeden bir ABD çalışmasında plasebo ile karşılaştırıldı. Major Mide Yanması Rölyefi 20 mg b.i.d. istatistiksel olarak 40 mg h.s.'den anlamlı derecede üstündü. ve semptomların orta veya mükemmel iyileşmesi olarak tanımlanan başarılı bir semptomatik sonuç sağlamada plaseboya (Tablo 3).
Tablo 3:% Başarılı Semptomatik Sonuç
Major Mide Yanması Rölyefi 20 mg b.i.d. (N = 154) | Major Mide Yanması Rölyefi 40 mg h.s. (N = 149) | Plasebo (N = 73) | |
6. hafta | 82 †→ | 69 | 62 |
†→ p ≤ 0.01 vs Plasebo |
İki haftalık tedavi ile Major Mide Yanması Rölyefi 20 mg b.i.d alan hastaların daha büyük bir yüzdesinde semptomatik başarı gözlenmiştir. plaseboya kıyasla (p ≤ 0.01).
Endoskopik olarak doğrulanmış erozyon ve ülserasyonun semptomatik olarak iyileştirilmesi ve iyileşmesi iki ek çalışmada incelenmiştir. İyileşme, endoskopi ile görülebilen tüm erozyonların veya ülserasyonların tam çözünürlüğü olarak tanımlandı. Major Mide Yanması Rölyefi 40 mg p.o. b.i.d. plasebo ve Major Mide Yanması Rölyefi 20 mg p.o. b.i.d. Major Mide Yanması Rölyefi 40 mg b.i.d. için önemli ölçüde daha fazla iyileşme yüzdesi gösterdi. 6. ve 12. haftalarda (Tablo 4).
Tablo 4:% Endoskopik İyileşme - ABD Çalışması
Majör Mide Yanması Rölyefi 40 mg b.i.d. (N = 127) | Major Mide Yanması Rölyefi 20 mg b.i.d. (N = 125) | Plasebo (N = 66) | |
6. hafta | 48 †→†, ‡‡‡ | 32 | 18 |
12. hafta | 69 †→†, ‡ | 54 †→† | 29 |
†→† p ≤ 0.01 vs Plasebo ‡ p ≤ 0.05 vs Major Mide Yanması Rölyefi 20 mg b.i.d. ‡‡ p ≤ 0.01 vs Major Mide Yanması Rölyefi 20 mg b.i.d. |
Plasebo ile karşılaştırıldığında, Major Mide Yanması Rölyefi alan hastalarda gündüz ve gece mide ekşimesi daha hızlı rahatlamış ve hastaların daha büyük bir yüzdesi gece mide ekşimesi ile tam bir rahatlama yaşamıştır. Bu farklılıklar istatistiksel olarak anlamlıydı.
Uluslararası çalışmada, Binbaşı Mide Yanması Rölyefi 40 mg p.o. b.i.d. 150 mg p.o. ranitidin ile karşılaştırıldı. b.i.d.Major Mide Yanması Rölyefi 40 mg b.i.d. ile istatistiksel olarak anlamlı derecede daha yüksek bir iyileşme yüzdesi gözlendi. 12. haftada (Tablo 5). Bununla birlikte, semptomların giderilmesinde tedaviler arasında anlamlı bir fark yoktu.
Tablo 5:% Endoskopik İyileşme - Uluslararası Çalışma
Majör Mide Yanması Rölyefi 40 mg b.i.d. (N = 175) | Major Mide Yanması Rölyefi 20 mg b.i.d. (N = 93) | Ranitidin 150 mg b.i.d. (N = 172) | |
6. hafta | 48 | 52 | 42 |
12. hafta | 71 ‡ ‡ ‡ | 68 | 60 |
‡‡ ‡ p ≤ 0.05 vs Ranitidin 150 mg b.i.d. |
Patolojik Hipersecretory Koşulları (ör., Zollinger-Ellison Sendromu, Çoklu Endokrin Adenomları)
Çoklu endokrin adenomlu veya olmayan Zollinger-Ellison Sendromu gibi patolojik hipersecretory rahatsızlıkları olan hastaların çalışmalarında, Major Mide Yanması Rölyefi mide asidi sekresyonunu ve kontrollü ilişkili semptomları önemli ölçüde inhibe etti. Oral olarak uygulanan dozlar 20 ila 160 mg q 6 saat, bazal asit sekresyonunu 10 mEq / saat'in altında tuttu; başlangıç dozları bireysel hasta ihtiyacına göre titre edildi ve bazı hastalarda zamanla daha sonra ayarlamalar yapılması gerekiyordu. Majör Mide Yanması Rölyefi, sekiz hastada uzun süreli (12 aydan fazla) bu yüksek doz seviyelerinde iyi tolere edildi ve jinekomasti, artmış prolaktin seviyeleri veya ilaca bağlı olduğu düşünülen iktidarsızlık bildirilmedi.
Pediatrik Hastalarda Klinik Farmakoloji
Farmakokinetik
Tablo 6, klinik çalışmalardan elde edilen farmakokinetik verileri ve famotidin I.V. verilen pediatrik hastalarda (<1 yaş; N = 27) yayınlanan bir çalışmayı sunmaktadır. 0.5 mg / kg ve intravenöz olarak famotidin verilen az sayıda pediatrik hastanın (1-15 yaş) yayınlanmış çalışmalarından. Eğri altındaki alanlar (EAA) 0.5 mg / kg I.V. dozuna normalleştirilir. 1-15 yaş arası pediatrik hastalar için ve yetişkinlerde ekstrapole edilmiş 40 mg intravenöz doz ile karşılaştırıldığında (20 mg I.V. yetişkin dozu ile elde edilen sonuçlara göre ekstrapolasyon).
Tablo 6: Farmakokinetik Parametrelera İntravenöz Famotidin
Yaş (N = hasta sayısı) | Eğrinin Altındaki Alan (AUC) (ng-hr / mL) | Toplam Açıklık (Cl) (L / saat / kg) | Dağıtım Hacmi (Vd) (L / kg) | Eliminasyon Yarılanma ömrü (T½) (saat) |
0-1 ayc(N = 10) | NA | 0.13 + 0.06 | 1.4 + 0.4 | 10.5 + 5.4 |
0-3 ayd(N = 6) | 2688 + 847 | 0.21 + 0.06 | 1.8 + 0.3 | 8.1 + 3.5 |
> 3-12 ayd | 1160 + 474 | 0.49 + 0.17 | 2.3 + 0.7 | 4.5 + 1.1 |
(N = 11) 1-11 yıl (N = 20) | 1089 ± 834 | 0.54 ± 0.34 | 2.07 ± 1.49 | 3.38 ± 2.60 |
11-15 yıl (N = 6) | 1140 ± 320 | 0.48 ± 0.14 | 1.5 ± 0.4 | 2.3 ± 0.4 |
Yetişkin (N = 16) | 1726b | 0.39 ± 0.14 | 1.3 ± 0.2 | 2.83 ± 0.99 |
aDeğerler aksi belirtilmedikçe ± SD olarak sunulur. bYalnızca ortalama değer. cTek merkez çalışması. dMulticenter çalışması. |
0-3 aylık pediatrik hastalarda yaşlı pediatrik hastalara göre plazma klerensi azalır ve eliminasyon yarılanma ömrü uzar. 3 aydan 15 yaşına kadar olan pediatrik hastalar için farmakokinetik parametreler, yetişkinler için elde edilenlerle karşılaştırılabilir.
8 pediatrik hastanın (11-15 yaş) biyoyararlanım çalışmaları, 0.42 ila 0.49 yetişkin değerlerine kıyasla ortalama oral biyoyararlanım 0.5 olduğunu göstermiştir. 0.5 mg / kg'lık oral dozlar, 1 yaşın altındaki (N = 5) pediyatrik hastalarda ve 11-15 yaş arası pediyatrik hastalarda 645 ± 249 ng-saat / mL ve 580 ± 60 ng-saat / mL AUC'ye ulaşmıştır. yetişkin / saat 482 ± ile karşılaştırıldığında.
Farmakodinamik
Famotidin farmakodinamiği, sigmoid Emax modeli kullanılarak 2-13 yaş arası 5 pediatrik hastada değerlendirildi. Bu veriler, famotidin serum konsantrasyonu ile mide asidi supresyonu arasındaki ilişkinin, yetişkinlerin bir çalışmasında gözlemlenene benzer olduğunu göstermektedir (Tablo 7).
Tablo 7: Sigmoid Emax modeli kullanılarak famotidin farmakodinamiği
EC50 (ng / mL) * | |
Pediatrik Hastalar | 26 ± 13 |
Bir çalışmadan elde edilen veriler | |
a) sağlıklı yetişkin denekler | 26.5 ± 10.3 |
b) üst GI kanaması olan yetişkin hastalar | 18.7 ± 10.8 |
* Maksimum% 50 gastrik asit azalması ile ilişkili serum famotidin konsantrasyonu. Değerler ± SD olarak sunulur |
Yayınlanan beş çalışma (Tablo 8), pediyatrik hastalarda famotidin'in mide pH'ı ve asit supresyonu süresi üzerindeki etkisini incelemiştir. Her çalışma farklı bir tasarıma sahipken, zaman içindeki asit bastırma verileri aşağıdaki gibi özetlenmiştir:
Tablo 8
Dozaj | Güzergah | Etkisia | Hasta Sayısı (yaş aralığı) |
0.5 mg / kg, tek doz | I.V . | 19.5 saat boyunca mide pH> 4 (17.3, 21.8)c | 11 (5-19 gün) |
0.3 mg / kg, tek doz | I.V . | 8.7 Â ± 4.7 için gastrik pH> 3.5b saatler | 6 (2-7 yıl) |
0.4-0.8 mg / kg | I.V . | 6-9 saat boyunca mide pH> 4 | 18 (2-69 ay) |
0.5 mg / kg, tek doz | I.V . | a> 8 saat boyunca mide pH'ında taban çizgisinin üzerinde> 2 pH birim artış | 9 (2-13 yaş) |
0.5 mg / kg b.i.d. | I.V . | 13.5 Â ± 1.8 için gastrik pH> 5b saatler | 4 (6-15 yaş) |
0.5 mg / kg b.i.d. | sözlü | 5.0 Â ± 1.1 için gastrik pH> 5b saatler | 4 (11-15 yaş) |
aYayınlanan literatürde bildirilen değerler. b± SD anlamına gelir . cOrtalama (% 95 güven aralığı). |
Famotidin I.V.'nin etki süresi Mide pH'ı ve asit supresyonu üzerinde 0.5 mg / kg, bir çalışmada 1 aylıktan küçük pediatrik hastalarda yaşlı pediatrik hastalara göre daha uzun olduğu gösterilmiştir. Bu uzun mide asidi supresyonu süresi, 3 aylıktan küçük pediatrik hastalarda klerensin azalması ile tutarlıdır (bkz. Tablo 6).
However, we will provide data for each active ingredient