Lidin

Lidin® (lityum karbonat), Bipolar Bozukluğun manik ataklarının tedavisinde endikedir. Bipolar Bozukluk, Manik (DSM-IV), eski DSM-II terminolojisinde Manik Depresif hastalık Manik'e eşdeğerdir. Lidin® ayrıca Bipolar Bozukluk tanısı alan bireyler için bir bakım tedavisi olarak endikedir. Bakım tedavisi manik atakların sıklığını azaltır ve meydana gelebilecek atakların yoğunluğunu azaltır.

Mani'nin tipik belirtileri arasında konuşma baskısı, motor hiperaktivite, uyku ihtiyacının azalması, fikirlerin uçuşu, görkem, sevinç, kötü yargı, saldırganlık ve muhtemelen düşmanlık bulunur. Manik atak yaşayan bir hastaya verildiğinde, lityum 1 ila 3 hafta içinde semptomatolojinin normalleşmesine neden olabilir.

Akut Mania

Optimal hasta yanıtı genellikle aşağıdaki dozajlarda 1800 mg / gün ile belirlenebilir:

Akut Mania

Bu tür dozlar normalde 1.0 ila 1.5 mEq / L arasında etkili bir serum lityum konsantrasyonu üretecektir. Dozaj, serum konsantrasyonlarına ve klinik yanıta göre kişiselleştirilmelidir. Hastanın klinik durumunun ve serum lityum konsantrasyonlarının düzenli olarak izlenmesi gereklidir. Serum konsantrasyonları akut faz sırasında ve hastanın serum konsantrasyonları ve klinik durumu stabilize olana kadar haftada iki kez belirlenmelidir.

Uzun Süreli Kontrol

İstenen serum lityum konsantrasyonları 0.6 ila 1.2 mEq / L'dir ve bu genellikle 900-1200 mg / gün ile elde edilebilir. Dozaj bir kişiden diğerine değişecektir, ancak genellikle aşağıdaki dozajlar bu konsantrasyonu koruyacaktır:

Uzun Süreli Kontrol

Remisyon sırasında idame tedavisi alan komplike olmayan vakalarda serum lityum konsantrasyonları en az iki ayda bir izlenmelidir. Lityuma anormal derecede duyarlı hastalar, 1.0 ila 1.5 mEq / L serum konsantrasyonlarında toksik belirtiler gösterebilir. Geriatrik hastalar genellikle düşük doza tepki verir ve diğer hastalar tarafından normal olarak tolere edilen serum konsantrasyonlarında toksisite belirtileri gösterebilir. Genel olarak, yaşlı bir hasta için doz seçimi, genellikle doz aralığının alt ucundan başlayarak, azalmış hepatik, böbrek veya kalp fonksiyonunun ve eşlik eden hastalığın veya diğer ilaç tedavisinin daha sık olduğunu yansıtan dikkatli olmalıdır.

Önemli hususlar

• Serum lityum tayinleri için kan örnekleri, lityum konsantrasyonları nispeten stabil olduğunda (yani, bir sonraki dozdan hemen önce alınmalıdır)., önceki dozdan 8-12 saat sonra). Toplam güven sadece serum konsantrasyonlarına yerleştirilmemelidir. Doğru hasta değerlendirmesi hem klinik hem de laboratuvar analizi gerektirir.
• Lidin® Genişletilmiş Salımlı Tabletler tamamen yutulmalı ve asla çiğnenmemeli veya ezilmemelidir.

Bilgi verilmedi.

UYARILAR

Lityum Toksisitesi

Lityum toksisitesi serum lityum konsantrasyonları ile yakından ilişkilidir ve terapötik konsantrasyonlara yakın dozlarda ortaya çıkabilir (bkz DOZAJ VE YÖNETİM).

Ayaktan hastalar ve aileleri, ishal, kusma, titreme, hafif ataksi, uyuşukluk veya kas güçsüzlüğü gibi klinik lityum toksisitesi belirtileri ortaya çıkarsa hastanın lityum tedavisini bırakması ve doktoruyla iletişime geçmesi gerektiği konusunda uyarılmalıdır.

Lityum genellikle önemli böbrek veya kardiyovasküler hastalığı, şiddetli zayıflama, dehidrasyon, sodyum tükenmesi olan hastalara ve diüretik veya anjiyotensin dönüştürücü enzim (ACE) inhibitörleri alan hastalara verilmemelidir, çünkü bu tür hastalarda lityum toksisitesi riski çok yüksektir . Psikiyatrik endikasyon hayatı tehdit ediyorsa ve böyle bir hasta diğer önlemlere cevap vermezse, günlük serum lityum tayinleri ve bu kişiler tarafından normal olarak tolere edilen genellikle düşük dozlara ayarlama da dahil olmak üzere lityum tedavisi çok dikkatli bir şekilde yapılabilir. Bu gibi durumlarda hastaneye yatış bir zorunluluktur.

Brugada Sendromunun Maskesini Kaldırmak

Lityum tedavisi ile Brugada Sendromunun maskesinin kaldırılması arasında olası bir ilişki olduğuna dair pazarlama sonrası raporlar bulunmaktadır. Brugada Sendromu, anormal elektrokardiyografik (EKG) bulgular ve ani ölüm riski ile karakterize bir hastalıktır. Brugada Sendromu olan veya Brugada Sendromu olduğundan şüphelenilen hastalarda lityumdan genellikle kaçınılmalıdır. Aşağıdaki durumlarda bir kardiyolog ile konsültasyon önerilir: (1) Brugada Sendromu olduğundan şüphelenilen hastalar veya Brugada Sendromu için risk faktörleri olan hastalar için lityum tedavisi dikkate alınır;.açıklanamayan senkop, bir aile Brugada Sendromu öyküsü veya 45 yaşından önce aniden açıklanamayan ölüm öyküsü, (2) lityum tedavisine başladıktan sonra açıklanamayan senkop veya çarpıntı geliştiren hastalar.

Böbrek Etkileri

Kronik lityum tedavisi, bazen nefrojenik diyabet insipidus olarak ortaya çıkan renal konsantre olma yeteneğinin azalması ile poliüri ve polidipsi ile ilişkili olabilir. Bu hastalar, sonuçta lityum retansiyonu ve toksisitesi ile dehidrasyonu önlemek için dikkatle yönetilmelidir. Bu durum genellikle lityum kesildiğinde geri dönüşümlüdür.

Kronik lityum tedavisi gören hastalarda glomerüler ve interstisyel fibroz ve nefron atrofisi ile morfolojik değişiklikler bildirilmiştir. Asla lityum maruz kalmayan manik-depresif hastalarda morfolojik değişiklikler de görülmüştür. Böbrek fonksiyonu ve morfolojik değişiklikler ile bunların lityum tedavisi ile ilişkisi arasındaki ilişki belirlenmemiştir.

Böbrek fonksiyonu lityum tedavisi öncesinde ve sırasında değerlendirilmelidir. Rutin idrar tahlili ve diğer testler tübüler fonksiyonu değerlendirmek için kullanılabilir (ör., su yoksunluğu döneminden sonra idrar özgül ağırlığı veya ozmolalite veya 24 saatlik idrar hacmi) ve glomerüler fonksiyon (ör., serum kreatinin veya kreatinin klerensi). Lityum tedavisi sırasında, normal aralıkta bile böbrek fonksiyonundaki ilerleyici veya ani değişiklikler, tedavinin yeniden değerlendirilmesi gerektiğini gösterir.

Ensefalopatik Sendrom

Lityum artı nöroleptik, en önemlisi haloperidol ile tedavi edilen birkaç hastada ensefalopatik sendrom (zayıflık, uyuşukluk, ateş, titreme ve konfüzyon, ekstrapiramidal semptomlar, lökositoz, artmış serum enzimleri, BUN ve FBS ile karakterize edilir) meydana gelmiştir. Bazı durumlarda, sendromu geri dönüşümsüz beyin hasarı izledi. Bu olaylar ile lityum ve nöroleptik ilaçların birlikte uygulanması arasındaki olası nedensel ilişki nedeniyle, bu tür kombine tedavi alan hastalar veya organik beyin sendromu veya diğer CNS bozukluğu olan hastalar, nörolojik toksisitenin erken kanıtı için yakından izlenmeli ve bu tür belirtiler ortaya çıkarsa tedavi derhal kesilmelidir. Bu ensefalopatik sendrom, Nöroleptik Malign Sendrom'a (NMS) benzer veya aynı olabilir.

Nöromüsküler Engelleme Ajanları ile Eşzamanlı Kullanım

Lityum nöromüsküler bloke edici ajanların etkilerini uzatabilir. Bu nedenle, lityum alan hastalara nöromüsküler bloke edici ajanlar dikkatle verilmelidir.

Gebelikte Kullanım

Sıçanlarda nidasyon, farelerde embriyo canlılığı ve metabolizma üzerinde olumsuz etkiler in vitro sıçan testis ve insan spermatozoalarının yanı sıra submamalili türlerde teratojenisite ve farelerde yarık damak gibi lityum ile ilişkilendirilmiştir.

İnsanlarda lityum, hamile bir kadına uygulandığında fetal zarara neden olabilir. Lityum doğum kayıtlarından elde edilen veriler, kardiyak ve diğer anomalilerde, özellikle Ebstein'ın anomalisinde bir artış olduğunu göstermektedir. Bu ilaç çocuk doğurma potansiyeli olan kadınlarda veya hamilelik sırasında kullanılırsa veya bir hasta bu ilacı alırken hamile kalırsa, hasta doktorları tarafından fetüse potansiyel tehlike konusunda bilgilendirilmelidir.

Hemşirelik Annelerde Kullanım

Lityum anne sütüne geçer. Doktora göre, annenin potansiyel faydalarının bebek veya yenidoğan için olası tehlikeden daha ağır bastığı nadir ve olağandışı durumlar dışında, lityum tedavisi sırasında hemşirelik yapılmamalıdır. Bazı bebeklerde ve yenidoğanlarda hipertoni, hipotermi, siyanoz ve EKG değişiklikleri gibi lityum toksisitesinin belirtileri ve semptomları bildirilmiştir.

Pediatrik Kullanım

12 yaşın altındaki pediatrik hastalarda güvenlik ve etkinlik belirlenmemiştir; bu hastalarda kullanılması önerilmez.

300 mg lityum karbonat alan 15 kg'lık bir pediatrik hastada geçici akut distoni ve hiperrefleksi sendromu bildirilmiştir.

ÖNLEMLER

Akut manik faz sırasında lityumu tolere etme yeteneği daha yüksektir ve manik semptomlar azaldığında azalır (bkz DOZAJ VE YÖNETİM).

Lityumun dağılım alanı toplam vücut suyuna yakındır. Lityum öncelikle dışkıda önemsiz atılım ile idrarla atılır. Lityumun renal atılımı plazma konsantrasyonu ile orantılıdır. Lityumun eliminasyon yarılanma ömrü yaklaşık 24 saattir. Lityum, sodyum tükenmesine yol açabilecek renal tübüller tarafından sodyum yeniden emilimini azaltır. Bu nedenle, hastanın en azından başlangıç stabilizasyon döneminde tuz dahil normal bir diyet ve yeterli bir sıvı alımını (2500-3500 mL) sürdürmesi önemlidir. Lityum toleransının uzun süreli terleme veya ishalden kaynaklandığı bildirilmiştir ve bu durumda, ek sıvı ve tuz dikkatli tıbbi gözetim altında uygulanmalı ve durum çözülene kadar lityum alımı azaltılmalı veya askıya alınmalıdır.

Terleme ve ishale ek olarak, yüksek sıcaklıklarla birlikte enfeksiyon da geçici bir azalmayı veya ilacın kesilmesini gerektirebilir.

Daha önce var olan tiroid bozuklukları mutlaka lityum tedavisine kontrendikasyon oluşturmaz. Hipotiroidizmin önceden var olduğu yerlerde, lityum stabilizasyonu ve bakımı sırasında tiroid fonksiyonunun dikkatle izlenmesi, değişen tiroid parametrelerinin düzeltilmesine ve / veya varsa lityum dozlarının ayarlanmasına izin verir. Lityum stabilizasyonu ve bakımı sırasında hipotiroidizm meydana gelirse, tamamlayıcı tiroid tedavisi kullanılabilir. Genel olarak, lityum karbonat ile diüretiklerin veya anjiyotensin dönüştürücü enzim (ACE) inhibitörlerinin birlikte kullanılmasından kaçınılmalıdır. Eşzamanlı kullanımın gerekli olduğu durumlarda, bu ilaçlardan kaynaklanan sodyum kaybı lityumun renal klerensini azaltabileceğinden, lityum toksisitesi riski ile serum lityum konsantrasyonlarının artmasına neden olabileceğinden çok dikkatli olunması önerilir. Bu tür kombinasyonlar kullanıldığında, lityum dozajının azaltılması gerekebilir ve lityum serum konsantrasyonlarının daha sık izlenmesi önerilir. Görmek UYARILAR ek uyarı bilgileri için.

Karbamazepin ve lityumun birlikte uygulanması nörotoksik yan etki riskini artırabilir.

Aşağıdaki ilaçlar, idrar lityum atılımını artırarak serum lityum konsantrasyonlarını düşürebilir: asetazolamid, üre, ksantin preparatları ve sodyum bikarbonat gibi alkalinleştirici ajanlar.

İyodür preparatlarının, özellikle potasyum iyodürün lityum ile birlikte uzun süreli kullanımı hipotiroidizm üretebilir.

Kalsiyum kanalı bloke edici ajanların lityum ile birlikte kullanılması ataksi, titreme, bulantı, kusma, ishal ve / veya kulak çınlaması şeklinde nörotoksisite riskini artırabilir.

Metronidazolün lityum ile birlikte kullanılması, böbrek klerensinin azalması nedeniyle lityum toksisitesine neden olabilir. Bu tür kombine tedavi alan hastalar yakından izlenmelidir.

Fluoksetinin lityum ile eşzamanlı kullanımı, serum lityum konsantrasyonlarının hem artmasına hem de azalmasına neden olmuştur. Bu tür kombine tedavi alan hastalar yakından izlenmelidir.

Steroid olmayan antienflamatuar ilaçlar (NSAID'ler): Hastalar NSAID kullanımını başlattığında veya bıraktığında lityum seviyeleri yakından izlenmelidir. Bazı durumlarda, lityum toksisitesi bir NSAID ve lityum arasındaki etkileşimlerden kaynaklanmıştır. İndometasin ve piroksikamın kararlı durum plazma lityum konsantrasyonlarını önemli ölçüde arttırdığı bildirilmiştir. Seçici siklooksijenaz-2 (COX-2) inhibitörleri de dahil olmak üzere diğer steroid olmayan antienflamatuar ajanların aynı etkiye sahip olduğuna dair kanıtlar da vardır. Sağlıklı kişilerde yapılan bir çalışmada, lityum 450 mg BID alan kişilerde, sadece lityum alan deneklere kıyasla, lityum 450 mg BID selekoksib 200 mg BID alan hastalarda ortalama kararlı durum lityum plazma seviyeleri yaklaşık% 17 artmıştır.

Lityum zihinsel ve / veya fiziksel yetenekleri bozabilir. Hastalar uyanıklık gerektiren faaliyetler konusunda uyarılmalıdır (ör., çalışan araçlar veya makineler).

Gebelikte Kullanım

Gebelik Kategorisi D. (Bkz UYARILAR).

Hemşirelik Annelerde Kullanım

Emziren bebeklerde ve lityumdan yenidoğanlarda ciddi advers reaksiyon potansiyeli nedeniyle, ilacın anneye önemini dikkate alarak hemşireliğin kesilmesine veya ilacın kesilmesine karar verilmelidir (bkz UYARILAR).

Pediatrik Kullanım

12 yaşın altındaki pediatrik hastalarda güvenlik ve etkinlik belirlenmemiştir (bkz UYARILAR).

Geriatrik Kullanım

Lidin® tabletlerin klinik çalışmaları, genç deneklerden farklı tepki verip vermediklerini belirlemek için 65 yaş ve üstü yeterli sayıda denek içermiyordu. Bildirilen diğer klinik deneyimler, yaşlı ve genç hastalar arasındaki yanıtlardaki farklılıkları tanımlamamıştır. Genel olarak, yaşlı bir hasta için doz seçimi, genellikle doz aralığının alt ucundan başlayarak, azalmış hepatik, böbrek veya kalp fonksiyonunun ve eşlik eden hastalık veya diğer tedavinin daha sık olduğunu yansıtan dikkatli olmalıdır.

Bu ilacın böbrek tarafından önemli ölçüde atıldığı bilinmektedir ve böbrek fonksiyon bozukluğu olan hastalarda bu ilaca toksik reaksiyon riski daha büyük olabilir. Yaşlı hastaların böbrek fonksiyonlarında azalma olasılığı daha yüksek olduğundan, doz seçiminde dikkatli olunmalıdır ve böbrek fonksiyonlarını izlemek yararlı olabilir.

Advers reaksiyonların oluşumu ve şiddeti genellikle serum lityum konsantrasyonları ve hastanın lityum duyarlılığı ile doğrudan ilişkilidir. Genellikle daha sık görülürler ve daha yüksek konsantrasyonlarda daha şiddetli olurlar.

1.5 mEq / L'nin altındaki serum lityum konsantrasyonlarında advers reaksiyonlara rastlanabilir. 1.5-2.5 mEq / L konsantrasyonlarında hafif ila orta dereceli advers reaksiyonlar meydana gelebilir ve 2.0 mEq / L ve üzerindeki konsantrasyonlarda orta ila şiddetli reaksiyonlar görülebilir.

Akut manik faz için ilk tedavi sırasında ince el titremesi, poliüri ve hafif susuzluk oluşabilir ve tedavi boyunca devam edebilir. Lityum uygulamasının ilk birkaç günü boyunca geçici ve hafif bulantı ve genel rahatsızlık da ortaya çıkabilir.

Bu yan etkiler genellikle tedavinin devam etmesi veya dozajın geçici olarak azaltılması veya kesilmesi ile azalır. Kalıcı ise, lityum tedavisinin kesilmesi gerekebilir. İshal, kusma, uyuşukluk, kas güçsüzlüğü ve koordinasyon eksikliği, lityum zehirlenmesinin erken belirtileri olabilir ve 2.0 mEq / L'nin altındaki lityum konsantrasyonlarında ortaya çıkabilir. Daha yüksek konsantrasyonlarda, baş dönmesi, ataksi, bulanık görme, kulak çınlaması ve geniş bir seyreltik idrar çıkışı görülebilir. 3.0 mEq / L'nin üzerindeki serum lityum konsantrasyonları, birden fazla organ ve organ sistemini içeren karmaşık bir klinik tablo üretebilir. Akut tedavi aşamasında serum lityum konsantrasyonlarının 2.0 mEq / L'yi aşmasına izin verilmemelidir.

Aşağıdaki reaksiyonlar bildirilmiştir ve terapötik aralıktaki konsantrasyonlar dahil olmak üzere serum lityum konsantrasyonları ile ilişkili görünmektedir:

Merkezi Sinir Sistemi: titreme, kas hiperirritablitesi (fasikülasyonlar, seğirme, tüm uzuvların klonik hareketleri) hipertonisite, ataksi, koreoatetotik hareketler, hiperaktif derin tendon refleksi, akut distoni dahil ekstrapiramidal semptomlar, dişli sertliği, karartma büyüleri, epileptiform nöbetleri, konuşma bozukluğu, baş dönmesi, baş dönmesi, iyimser nistagmus, idrar veya dışkı inkontinansı, uyuklama, psikomotor gerilik, huzursuzluk, karışıklık, stupor, koma, dil hareketleri, tiks, kulak çınlaması, halüsinasyonlar, zayıf hafıza, entelektüel işleyişi yavaşlattı, ürkütücü yanıt, organik beyin sendromlarının kötüleşmesi. Lityum kullanımı ile Pseudotumor serebri (artan intrakraniyal basınç ve papilödem) vakaları bildirilmiştir. Tespit edilmezse, bu durum kör noktanın genişlemesine, görsel alanların daralmasına ve optik atrofiye bağlı körlüğe neden olabilir. Bu sendrom ortaya çıkarsa, klinik olarak mümkünse lityum kesilmelidir. Kardiyovasküler: kardiyak aritmi, hipotansiyon, periferik dolaşım çökmesi, bradikardi, şiddetli bradikardi ile sinüs düğümü disfonksiyonu (senkop ile sonuçlanabilir), Brugada Sendromunun Maskelenmesi (Bkz UYARILAR ve HASTA BİLGİLERİ). Gastrointestinal : anoreksiya, bulantı, kusma, ishal, gastrit, tükürük bezi şişmesi, karın ağrısı, aşırı tükürük salgısı, şişkinlik, hazımsızlık. Genitoüriner: glikozüri, azalmış kreatinin klerensi, albüminüri, oligüri ve poliüri, susuzluk ve polidipsi dahil nefrojenik diyabet insipidus semptomları. Dermatolojik: saçların kurutulması ve incelmesi, alopesi, cilt anestezi, akne, kronik folikülit, kseroz cutis, sedef hastalığı veya alevlenmesi, döküntü olan veya olmayan genel kaşıntı, kutanöz ülserler, anjiyoödem. Otonom Sinir Sistemi: bulanık görme, ağız kuruluğu, iktidarsızlık / cinsel işlev bozukluğu. Tiroid Anormallikleri: düşük T3 ve T4 ile birlikte ötiroid guatr ve / veya hipotiroidizm (miksödem dahil). İyot alımı artabilir (bkz ÖNLEMLER). Paradoksal olarak, nadir görülen hipertiroidizm vakaları bildirilmiştir. EEG Değişiklikleri: yaygın yavaşlama, frekans spektrumunun genişletilmesi, arka plan ritminin güçlendirilmesi ve düzensizliği. EKG Değişiklikleri: tersinir düzleştirme, izoelektriklik veya T dalgalarının ters çevrilmesi. Çeşitli : yorgunluk, uyuşukluk, geçici skomata, ekzoftalmi, dehidrasyon, kilo kaybı, lökositoz, baş ağrısı, geçici hiperglisemi, hiperkalsemi, hiperparatiroidizm, albüminüri, aşırı kilo alımı, ayak bileklerinin veya bileklerin ödemli şişmesi, metalik tat, tuzlu tat, susuzluk, şişmiş dudaklar, sıkılık.

Lityum kesildikten sonra devam eden nefrojenik diyabet insipidus, hiperparatiroidizm ve hipotiroidizm hakkında bazı raporlar alınmıştır.

Lityum tedavisine başladıktan bir gün sonra parmak ve ayak parmaklarının ağrılı renk değişikliği ve ekstremitelerin soğukluğunun gelişimi hakkında birkaç rapor alınmıştır. Bu semptomların (Raynaud Sendromunun yeniden birleştirilmesi) geliştiği mekanizma bilinmemektedir. İyileşme devam etmemeyi izledi.

Lityum (≥ 1.5 mEq / L) için toksik konsantrasyonlar terapötik konsantrasyonlara (0.6-1.2 mEq / L) yakındır. Bu nedenle hastaların ve ailelerinin erken toksik semptomları izlemeleri ve ilacı bırakmaları ve ortaya çıkmaları durumunda doktora bilgi vermeleri konusunda uyarılması önemlidir. (Zehirli semptomlar REKLAM REAKSİYONLARI altında ayrıntılı olarak listelenmiştir.)

Tedavi

Lityum zehirlenmesi için spesifik bir antidot bilinmemektedir. Tedavi destekleyicidir. Lityum toksisitesinin erken belirtileri genellikle ilacın dozajının azaltılması veya kesilmesi ve tedavinin 24 ila 48 saat sonra daha düşük bir dozda yeniden başlamasıyla tedavi edilebilir. Şiddetli lityum zehirlenmesi vakalarında, tedavinin ilk ve en önemli amacı, bu iyonun hastadan elimine edilmesinden oluşur.

Tedavi esasen barbitürat zehirlenmesinde kullanılanla aynıdır: 1) mide lavajı, 2) sıvı ve elektrolit dengesizliğinin düzeltilmesi ve 3) böbrek fonksiyonlarının düzenlenmesi. Üre, mannitol ve aminofilin, lityum atılımında önemli artışlar sağlar. Hemodiyaliz, iyonu ciddi toksik hastadan uzaklaştırmanın etkili ve hızlı bir yoludur. Bununla birlikte, hasta iyileşmesi yavaş olabilir.

Enfeksiyon profilaksisi, düzenli göğüs röntgeni ve yeterli solunumun korunması önemlidir.