Icox

Icox yetişkinlerde osteoartrit, romatoid artrit ve ankilozan spondilit tedavisinde semptomatik rahatlama için endikedir.

Seçici bir siklooksijenaz-2 (COX-2) inhibitörü reçete etme kararı, hastanın genel risklerinin değerlendirilmesine dayanmalıdır.

Osteoartrit, romatoid artrit ve ankilozan spondilit tedavisinde semptomatik rahatlama.

Icox yetişkinlerde endikedir.

Seçici bir COX-2 inhibitörü reçete etme kararı, hastanın genel risklerinin değerlendirilmesine dayanmalıdır.

Pozoloji

Selekoksibin kardiyovasküler (CV) riskleri doz ve maruz kalma süresi ile artabileceğinden, mümkün olan en kısa süre ve en düşük etkili günlük doz kullanılmalıdır. Hastanın semptomatik rahatlama ve tedaviye yanıt ihtiyacı, özellikle osteoartritli hastalarda periyodik olarak yeniden değerlendirilmelidir.

Osteoartrit

Her zaman önerilen günlük doz, günde bir kez veya iki bölünmüş dozda alınan 200 mg'dır. Semptomlardan yetersiz rahatlama olan bazı hastalarda, günde iki kez 200 mg'lık bir artan doz etkinliği artırabilir. İki hafta sonra terapötik faydada bir artış olmadığında, diğer terapötik seçenekler göz önünde bulundurulmalıdır.

Romatoid artrit

Önerilen ilk günlük doz, iki bölünmüş dozda alınan 200 mg'dır. Doz, gerekirse daha sonra günde iki kez 200 mg'a çıkarılabilir. İki hafta sonra terapötik faydada bir artış olmadığında, diğer terapötik seçenekler göz önünde bulundurulmalıdır.

Ankilozan spondilit

Önerilen günlük doz günde bir kez veya iki bölünmüş dozda alınan 200 mg'dır. Semptomlardan yetersiz rahatlama olan birkaç hastada, günde bir kez veya iki bölünmüş dozda 400 mg'lık bir doz artışı etkinliği artırabilir. İki hafta sonra terapötik faydada bir artış olmadığında, diğer terapötik seçenekler göz önünde bulundurulmalıdır.

Tüm endikasyonlar için önerilen maksimum günlük doz 400 mg'dır.

Özel popülasyonlar

Yaşlı

Genç yetişkinlerde olduğu gibi, başlangıçta günde 200 mg kullanılmalıdır. Doz, gerekirse daha sonra günde iki kez 200 mg'a çıkarılabilir. Vücut ağırlığı 50 kg'dan az olan yaşlılarda özellikle dikkatli olunmalıdır.

Pediyatrik popülasyon

Selekoksib çocuklarda kullanım için endike değildir.

CYP2C9 zayıf metabolizörler

Genotipleme veya diğer CYP2C9 substratları ile önceki geçmiş / deneyime dayanan CYP2C9 zayıf metabolizması olduğu bilinen veya şüphelenilen hastalara, doza bağlı yan etki riski arttıkça selekoksib dikkatle uygulanmalıdır. Dozu önerilen en düşük dozun yarısına düşürmeyi düşünün.

Karaciğer yetmezliği

25-35 g / l serum albümini ile orta derecede karaciğer yetmezliği olan hastalarda tedavi önerilen dozun yarısında başlatılmalıdır. Bu tür hastalarda deneyim sirotik hastalarla sınırlıdır.

Böbrek yetmezliği

Hafif veya orta derecede böbrek yetmezliği olan hastalarda selekoksib deneyimi sınırlıdır, bu nedenle bu hastalar dikkatle tedavi edilmelidir.

Uygulama şekli

Oral kullanım

Icox yiyecekle birlikte veya yiyeceksiz alınabilir. Kapsülleri yutmakta zorluk çeken hastalar için, bir selekoksib kapsülünün içeriği elma püresi, pirinç yulaf ezmesi, yoğurt veya püresi muzuna eklenebilir. Bunu yapmak için, tüm kapsül içeriği bir çay kaşığı serin veya oda sıcaklığı elma püresi, pirinç yulaf ezmesi, yoğurt veya püresi muz üzerine dikkatlice boşaltılmalı ve hemen 240 ml su ile yutulmalıdır. Elma püresi, pirinç yulaf ezmesi veya yoğurt üzerindeki serpilmiş kapsül içeriği, soğutulmuş koşullar altında (2-8 ° C) 6 saate kadar stabildir. Püresi muz üzerindeki serpilmiş kapsül içeriği, soğutulmuş koşullar altında saklanmamalı ve hemen yutulmalıdır.

Pozoloji

Icox'un kardiyovasküler riskleri doz ve maruz kalma süresi ile artabileceğinden, mümkün olan en kısa süre ve en düşük etkili günlük doz kullanılmalıdır. Hastanın semptomatik rahatlama ve tedaviye yanıt ihtiyacı, özellikle osteoartritli hastalarda periyodik olarak yeniden değerlendirilmelidir.

Osteoartrit: Her zaman önerilen günlük doz Günde bir kez veya iki bölünmüş dozda 200 mg alınır Semptomlardan yetersiz rahatlama olan bazı hastalarda, an. günde iki kez 200 mg'lık artan doz etkinliği artırabilir. İki hafta sonra terapötik faydada bir artış olmadığında, diğer terapötik seçenekler göz önünde bulundurulmalıdır.

Romatoid artrit: Önerilen ilk günlük doz İki bölünmüş dozda 200 mg alınır Doz, gerekirse daha sonra olabilir. günde iki kez 200 mg'a çıkarılmalıdır İki hafta sonra terapötik faydada bir artış olmadığında, diğer terapötik seçenekler göz önünde bulundurulmalıdır.

Ankilozan Spondilit: Önerilen günlük doz Günde bir kez veya iki bölünmüş dozda 200 mg alınır Semptomlardan yetersiz rahatlama ile birkaç hastada. günde bir kez veya iki bölünmüş dozda 400 mg'lık bir artan doz etkinliği artırabilir. İki hafta sonra terapötik faydada bir artış olmadığında, diğer terapötik seçenekler göz önünde bulundurulmalıdır.

Tüm endikasyonlar için önerilen maksimum günlük doz 400 mg'dır.

Yaşlı hastalar: (> 65 yaş) Genç yetişkinlerde olduğu gibi, başlangıçta günde 200 mg kullanılmalıdır. Doz, gerekirse daha sonra günde iki kez 200 mg'a çıkarılabilir. Vücut ağırlığı 50 kg'dan az olan yaşlılarda özellikle dikkatli olunmalıdır..

Karaciğer yetmezliği olan hastalar: 25-35 g / l serum albümini ile orta derecede karaciğer yetmezliği olan hastalarda tedavi önerilen dozun yarısında başlatılmalıdır. Bu tür hastalarda deneyim sirotik hastalarla sınırlıdır.

Böbrek yetmezliği olan hastalar: Hafif veya orta derecede böbrek yetmezliği olan hastalarda Icox ile deneyim sınırlıdır; bu nedenle bu hastalar dikkatle tedavi edilmelidir..

Pediyatrik popülasyon: Icox çocuklarda kullanım için endike değildir.

CYP2C9 Kötü Metabolizörler : Genotipleme veya diğer CYP2C9 substratları ile önceki geçmiş / deneyime dayanan CYP2C9 zayıf metabolizörleri olduğu bilinen veya şüphelenilen hastalara, doza bağlı yan etki riski arttıkça Icox dikkatle uygulanmalıdır. Dozu önerilen en düşük dozun yarısına düşürmeyi düşünün.

Uygulama şekli

Oral kullanım

Kapsüller bir bardak su ile yutulmalıdır.

Icox yiyecekle birlikte veya yiyeceksiz alınabilir.

Sülfonamidlere karşı bilinen aşırı duyarlılık.

Aktif peptik ülserasyon veya gastrointestinal (GI) kanama.

Asetilsalisilik asit (aspirin) veya COX-2 inhibitörleri dahil diğer steroidal olmayan antienflamatuar ilaçlar (NSAID'ler) aldıktan sonra astım, akut rinit, burun polipleri, anjiyonörotik ödem, ürtiker veya diğer alerjik tip reaksiyonlar yaşayan hastalar.

Etkili bir doğum kontrol yöntemi kullanılmadıkça hamilelikte ve çocuk doğurma potansiyeli olan kadınlarda. Selekoksibin, incelenen iki hayvan türünde malformasyonlara neden olduğu gösterilmiştir. Hamilelikte insan riski potansiyeli bilinmemektedir, ancak göz ardı edilemez.

Emzirme.

Şiddetli karaciğer fonksiyon bozukluğu (serum albümini <25 g / l veya Child-Pugh skoru> 10).

Kreatinin klerensi <30 ml / dak olan hastalar.

Enflamatuar bağırsak hastalığı.

Konjestif kalp yetmezliği (NYHA II-IV).

Yerleşik iskemik kalp hastalığı, periferik arter hastalığı ve / veya serebrovasküler hastalık.

Sülfonamidlere karşı bilinen aşırı duyarlılık.

Aktif peptik ülserasyon veya gastrointestinal (GI) kanama.

Asetilsalisilik asit veya COX-2 (siklooksijenaz-2) inhibitörleri dahil NSAID'ler aldıktan sonra astım, akut rinit, burun polipleri, anjiyonörotik ödem, ürtiker veya diğer alerjik tip reaksiyonlar yaşayan hastalar.

Etkili bir doğum kontrol yöntemi kullanılmadıkça hamilelikte ve çocuk doğurma potansiyeli olan kadınlarda. İkoks'un incelenen iki hayvan türünde malformasyonlara neden olduğu gösterilmiştir. Hamilelikte insan riski potansiyeli bilinmemektedir, ancak göz ardı edilemez.

Emzirme.

Şiddetli karaciğer fonksiyon bozukluğu (serum albümini <25 g / l veya Child-Pugh skoru> 10).

Kreatinin klerensi <30 ml / dak olan hastalar.

Enflamatuar bağırsak hastalığı.

Konjestif kalp yetmezliği (NYHA II-IV).

Yerleşik iskemik kalp hastalığı, periferik arter hastalığı ve / veya serebrovasküler hastalık.

Gastrointestinal (GI) etkiler

Selekoksib ile tedavi edilen hastalarda, bazıları ölümcül sonuçlarla sonuçlanan üst ve alt gastrointestinal komplikasyonlar [perforasyonlar, ülserler veya kanamalar (PUB'lar)] meydana gelmiştir. NSAID'lerle gastrointestinal komplikasyon gelişme riski en yüksek olan hastaların tedavisi konusunda dikkatli olunması önerilir; yaşlılar, başka bir NSAID veya asetilsalisilik asit veya glukokortikoid kullanan hastalar, alkol kullanan hastalar veya ülserasyon ve GI kanaması gibi daha önce gastrointestinal hastalık öyküsü olan hastalar.

Selekoksib asetilsalisilik asitle (düşük dozlarda bile) birlikte alındığında selekoksib (gastrointestinal ülserasyon veya diğer gastrointestinal komplikasyonlar) için gastrointestinal yan etki riskinde daha fazla artış vardır.

Seçici COX-2 inhibitörleri + asetilsalisilik asit ile GI güvenliğinde önemli bir fark. NSAID'ler + asetilsalisilik asit, uzun süreli klinik çalışmalarda gösterilmemiştir.

Eşzamanlı NSAID kullanımı

Selekoksib ve aspirin olmayan bir NSAID'in birlikte kullanımından kaçınılmalıdır.

Kardiyovasküler etkiler

Plaseboya kıyasla 200 mg BID ve 400 mg BID dozlarında selekoksib ile tedavi edilen sporadik adenomatöz polipleri olan hastalarda uzun süreli plasebo kontrollü bir çalışmada, özellikle miyokard enfarktüsü olmak üzere artan ciddi kardiyovasküler (CV) olay sayısı bulunmuştur.

Selekoksibin kardiyovasküler riskleri doz ve maruz kalma süresi ile artabileceğinden, mümkün olan en kısa süre ve en düşük etkili günlük doz kullanılmalıdır. COX-2 seçici inhibitörleri dahil olmak üzere NSAID'ler, uzun vadede alındığında artmış kardiyovasküler ve trombotik advers olay riski ile ilişkilendirilmiştir. Tek bir dozla ilişkili riskin tam büyüklüğü belirlenmemiştir veya artan riskle ilişkili kesin tedavi süresi yoktur. Hastanın semptomatik rahatlama ve tedaviye yanıt ihtiyacı, özellikle osteoartritli hastalarda periyodik olarak yeniden değerlendirilmelidir.

Kardiyovasküler olaylar için önemli risk faktörleri olan hastalar (ör. hipertansiyon, hiperlipidemi, diabetes mellitus, sigara içme) sadece dikkatli bir şekilde değerlendirildikten sonra selekoksib ile tedavi edilmelidir.

COX-2 seçici inhibitörleri, antiplatelet etkilerinin olmaması nedeniyle kardiyovasküler tromboembolik hastalıkların profilaksisi için asetilsalisilik asit yerine geçmez. Bu nedenle, antiplatelet tedaviler kesilmemelidir.

Sıvı tutulması ve ödem

Prostaglandin sentezini inhibe ettiği bilinen diğer tıbbi ürünlerde olduğu gibi, selekoksib alan hastalarda sıvı tutulumu ve ödem gözlenmiştir. Bu nedenle, selekoksib, kalp yetmezliği, sol ventrikül disfonksiyonu veya hipertansiyon öyküsü olan hastalarda ve başka herhangi bir nedenden ötürü önceden mevcut ödemi olan hastalarda dikkatli kullanılmalıdır, çünkü prostaglandin inhibisyonu böbrek fonksiyonunun bozulmasına ve sıvı tutulmasına neden olabilir. Diüretik tedavisi gören veya hipovolemi riski taşıyan hastalarda da dikkatli olunmalıdır.

Hipertansiyon

Tüm NSAIDS'te olduğu gibi, selekoksib yeni hipertansiyonun başlamasına veya önceden var olan hipertansiyonun kötüleşmesine yol açabilir, bu da her ikisi de kardiyovasküler olayların insidansının artmasına katkıda bulunabilir. Bu nedenle, selekoksib ile tedaviye başlanırken ve tedavi süresince kan basıncı yakından izlenmelidir.

Karaciğer ve böbrek etkileri

Uzlaşmacı böbrek veya karaciğer fonksiyonu ve özellikle kalp fonksiyon bozukluğu yaşlılarda daha olasıdır ve bu nedenle tıbbi olarak uygun gözetim sürdürülmelidir.

Selekoksib dahil NSAID'ler böbrek toksisitesine neden olabilir. Selekoksib ile yapılan klinik çalışmalar, karşılaştırıcı NSAID'lerle gözlemlenenlere benzer böbrek etkileri göstermiştir. Böbrek toksisitesi açısından en büyük risk altındaki hastalar, böbrek fonksiyon bozukluğu, kalp yetmezliği, karaciğer fonksiyon bozukluğu, diüretik alan hastalar, ACE-inhibitörleri, anjiyotensin II reseptör antagonistleri ve yaşlılardır. Selekoksib tedavisi alırken bu hastalar dikkatle izlenmelidir.

Selekoksib ile fulminan hepatit (bazıları ölümcül sonuçları olan), karaciğer nekrozu ve karaciğer yetmezliği (bazıları ölümcül sonuçları olan veya karaciğer nakli gerektiren) gibi bazı ciddi karaciğer reaksiyonları bildirilmiştir. Başlama zamanı bildiren vakalar arasında, şiddetli advers hepatik olayların çoğu selekoksib tedavisine başlandıktan sonraki bir ay içinde gelişti.

Tedavi sırasında hastalar yukarıda açıklanan organ sistemi fonksiyonlarından herhangi birinde bozulursa, uygun önlemler alınmalı ve selekoksib tedavisinin kesilmesi düşünülmelidir.

CYP2D6 inhibisyonu

Selekoksib CYP2D6'yı inhibe eder. Bu enzimin güçlü bir inhibitörü olmamasına rağmen, CYP2D6 tarafından metabolize edilen ayrı ayrı doz titre edilmiş tıbbi ürünler için bir doz azaltılması gerekebilir.

CYP2C9 zayıf metabolizörler

CYP2C9 zayıf metabolizması olduğu bilinen hastalar dikkatle tedavi edilmelidir.

Deri ve sistemik aşırı duyarlılık reaksiyonları

Eksfolyatif dermatit, Stevens-Johnson sendromu ve toksik epidermal nekroliz dahil olmak üzere bazıları ölümcül olan ciddi cilt reaksiyonları, selekoksib kullanımı ile ilişkili olarak çok nadiren bildirilmiştir. Hastalar tedavi sırasında erken dönemde bu reaksiyonlar için en yüksek risk altında gibi görünmektedir: tedavinin ilk ayında vakaların çoğunda meydana gelen reaksiyonun başlangıcı. Selekoksib alan hastalarda ciddi aşırı duyarlılık reaksiyonları (anafilaksi, anjiyoödem ve eozinofili ve sistemik semptomlar (DRESS) veya aşırı duyarlılık sendromu ile ilaç döküntüsü dahil) bildirilmiştir. Sülfonamid alerjisi veya herhangi bir ilaç alerjisi öyküsü olan hastalar, ciddi cilt reaksiyonları veya aşırı duyarlılık reaksiyonları riski altında olabilir. Selekoksib, deri döküntüsü, mukozal lezyonlar veya başka herhangi bir aşırı duyarlılık belirtisinde ilk kez kesilmelidir.

Genel

Selekoksib ateşi ve diğer iltihap belirtilerini maskeleyebilir.

Oral antikoagülanlarla kullanın

Warfarin ile eşzamanlı tedavi gören hastalarda, bazıları ölümcül olan ciddi kanama olayları bildirilmiştir. Eşzamanlı tedavi ile artan protrombin zamanı (INR) bildirilmiştir. Bu nedenle, özellikle selekoksib tedavisi başlatıldığında veya selekoksib dozu değiştirildiğinde, warfarin / kumarin tipi oral antikoagülanlar alan hastalarda bu yakından izlenmelidir. Antikoagülanların NSAIDS ile birlikte kullanılması kanama riskini artırabilir. Selekoksib ile warfarin veya yeni antikoagülanlar da dahil olmak üzere diğer oral antikoagülanlarla birleştirilirken dikkatli olunmalıdır (örn. apixaban, dabigatran ve rivaroxaban).

Yardımcı maddeler

Icox 100 mg ve 200 mg kapsüller laktoz içerir (sırasıyla 149.7 mg ve 49.8 mg). Nadir kalıtsal galaktoz intoleransı, Lapp laktaz eksikliği veya glikoz-galaktoz malabsorpsiyonu problemleri olan hastalar bu ilacı almamalıdır.

Icox ile tedavi edilen hastalarda bazıları ölümcül sonuç veren üst gastrointestinal komplikasyonlar [perforasyonlar, ülserler veya kanamalar (PUB'lar)] meydana gelmiştir. NSAID'lerle gastrointestinal komplikasyon gelişme riski en yüksek olan hastaların tedavisi konusunda dikkatli olunması önerilir; yaşlılar, eşzamanlı olarak başka bir NSAID veya asetilsalisilik asit kullanan hastalar veya ülserasyon ve GI kanaması gibi önceden gastrointestinal hastalık öyküsü olan hastalar.

Icox asetilsalisilik asitle (düşük dozlarda bile) birlikte alındığında Icox (gastrointestinal ülserasyon veya diğer gastrointestinal komplikasyonlar) için gastrointestinal yan etki riskinde daha fazla artış vardır.

Seçici COX-2 inhibitörleri + asetilsalisilik asit arasındaki GI güvenliğinde önemli bir fark vs NSAID'ler + asetilsalisilik asit, uzun süreli klinik çalışmalarda gösterilmemiştir.

Icox ve aspirin olmayan bir NSAID'in birlikte kullanımından kaçınılmalıdır.

Plaseboya kıyasla 200 mg BID ve 400 mg BID dozlarında Icox ile tedavi edilen sporadik adenomatöz polipleri olan hastalarda uzun süreli plasebo kontrollü bir çalışmada, özellikle miyokard enfarktüsü olmak üzere artan ciddi kardiyovasküler olay sayısı bulunmuştur.

Icox'un kardiyovasküler riskleri doz ve maruz kalma süresi ile artabileceğinden, mümkün olan en kısa süre ve en düşük etkili günlük doz kullanılmalıdır. Hastanın semptomatik rahatlama ve tedaviye yanıt ihtiyacı, özellikle osteoartritli hastalarda periyodik olarak yeniden değerlendirilmelidir.

Kardiyovasküler olaylar için önemli risk faktörleri olan hastalar (ör. hipertansiyon, hiperlipidemi, diabetes mellitus, sigara içme) sadece dikkatli bir şekilde değerlendirildikten sonra Icox ile tedavi edilmelidir.

COX-2 seçici inhibitörleri, antiplatelet etkilerinin olmaması nedeniyle kardiyovasküler tromboembolik hastalıkların profilaksisi için asetilsalisilik asit yerine geçmez. Bu nedenle, antiplatelet tedaviler kesilmemelidir.

Prostaglandin sentezini inhibe ettiği bilinen diğer ilaçlarda olduğu gibi, Icox alan hastalarda sıvı tutulumu ve ödem gözlenmiştir. Bu nedenle, Icox kalp yetmezliği, sol ventrikül disfonksiyonu veya hipertansiyon öyküsü olan hastalarda ve başka herhangi bir nedenden ötürü önceden mevcut ödemi olan hastalarda dikkatli kullanılmalıdır, çünkü prostaglandin inhibisyonu böbrek fonksiyonunun bozulmasına ve sıvı tutulmasına neden olabilir. Diüretik tedavisi gören veya hipovolemi riski taşıyan hastalarda da dikkatli olunmalıdır.

Tüm NSAIDS'te olduğu gibi, Icox yeni hipertansiyonun başlamasına veya önceden var olan hipertansiyonun kötüleşmesine yol açabilir, bunlardan herhangi biri kardiyovasküler olayların insidansının artmasına katkıda bulunabilir. Bu nedenle, Icox ile tedaviye başlanırken ve tedavi süresince kan basıncı yakından izlenmelidir.

Uzlaşmacı böbrek veya karaciğer fonksiyonu ve özellikle kalp fonksiyon bozukluğu yaşlılarda daha olasıdır ve bu nedenle tıbbi olarak uygun gözetim sürdürülmelidir.

Icox dahil NSAID'ler böbrek toksisitesine neden olabilir. Icox ile yapılan klinik çalışmalar, karşılaştırıcı NSAID'lerle gözlemlenenlere benzer böbrek etkileri göstermiştir. Böbrek toksisitesi açısından en büyük risk altındaki hastalar, böbrek fonksiyon bozukluğu, kalp yetmezliği, karaciğer fonksiyon bozukluğu, diüretik alan hastalar, ACE-inhibitörleri, anjiyotensin II reseptör antagonistleri ve yaşlılardır. Bu hastalar Icox ile tedavi görürken dikkatle izlenmelidir.

Icox ile fulminan hepatit (bazıları ölümcül sonuçları olan), karaciğer nekrozu ve karaciğer yetmezliği (bazıları ölümcül sonuçları olan veya karaciğer nakli gerektiren) gibi bazı ciddi karaciğer reaksiyonları vakaları bildirilmiştir. Başlama zamanı bildiren vakalar arasında, şiddetli advers hepatik olayların çoğu Icox tedavisine başlandıktan sonraki bir ay içinde gelişti.

Tedavi sırasında hastalar yukarıda açıklanan organ sistemi fonksiyonlarından herhangi birinde bozulursa, uygun önlemler alınmalı ve Icox tedavisinin kesilmesi düşünülmelidir.

Icox CYP2D6'yı inhibe eder. Bu enzimin güçlü bir inhibitörü olmamasına rağmen, CYP2D6 tarafından metabolize edilen ayrı ayrı doz titre edilmiş ilaçlar için bir doz azaltılması gerekebilir.

CYP2C9 zayıf metabolizması olduğu bilinen hastalar dikkatle tedavi edilmelidir.

Eksfolyatif dermatit, Stevens- Johnson sendromu ve toksik epidermal nekroliz dahil olmak üzere bazıları ölümcül olan ciddi cilt reaksiyonları, Icox kullanımı ile ilişkili olarak çok nadiren bildirilmiştir. Hastalar tedavi sırasında erken dönemde bu reaksiyonlar için en yüksek risk altında gibi görünmektedir: tedavinin ilk ayında vakaların çoğunda meydana gelen reaksiyonun başlangıcı. Icox alan hastalarda ciddi aşırı duyarlılık reaksiyonları (anafilaksi, anjiyoödem ve eozinofili ile ilaç döküntüsü ve sistemik semptomlar (DRESS veya aşırı duyarlılık sendromu) dahil) bildirilmiştir. Sülfonamid alerjisi veya herhangi bir ilaç alerjisi öyküsü olan hastalar, ciddi cilt reaksiyonları veya aşırı duyarlılık reaksiyonları riski altında olabilir. Cilt döküntüsü, mukozal lezyonlar veya aşırı duyarlılık belirtilerinin ilk görünümünde Icox kesilmelidir.

Icox ateşi ve diğer iltihap belirtilerini maskeleyebilir.

Varfarin ile eşzamanlı tedavi gören hastalarda ciddi kanama olayları meydana gelmiştir. Icox'u warfarin ve diğer oral antikoagülanlarla birleştirirken dikkatli olunmalıdır.

Icox laktoz içerir. Nadir kalıtsal galaktoz intoleransı, Lapp laktaz eksikliği veya glikoz-galaktoz malabsorpsiyonu problemleri olan hastalar bu ilacı almamalıdır.

Advers reaksiyonlar sistem organ sınıfına göre listelenir ve frekansına göre sıralanır Tablo 1, aşağıdaki kaynaklardan gelen verileri yansıtır:

- Osteoartrit hastalarında ve romatoid artrit hastalarında, 100 mg'dan selekoksib günlük dozlarda 12 haftaya kadar sürebilen 12 plasebo ve / veya aktif kontrollü klinik çalışma sırasında plasebo için bildirilenlerden% 0.01'den fazla ve daha yüksek insidans oranlarında bildirilen advers reaksiyonlar 800 mg'a kadar. Seçici olmayan NSAID karşılaştırıcıları kullanan ek çalışmalarda, yaklaşık 7400 artrit hastası, 1 yıl veya daha uzun süre tedavi edilen yaklaşık 2300 hasta dahil olmak üzere 800 mg'a kadar günlük dozlarda selekoksib ile tedavi edilmiştir. Bu ek çalışmalarda selekoksib ile gözlenen advers reaksiyonlar, listelenen osteoartrit ve romatoid artrit hastalarıyla tutarlıydı Tablo 1.

- - sporadik adenomatöz polipleri olan hastaları içeren uzun süreli çalışmalar).

- Tahmini 70 milyondan fazla hastanın selekoksib (çeşitli dozlar, süreler ve endikasyonlar) ile tedavi edildiği bir dönemde kendiliğinden bildirildiği gibi pazarlama sonrası sürveyanstan kaynaklanan advers ilaç reaksiyonları. Bunlar pazarlama sonrası raporlardan gelen tepkiler olarak tanımlansa da, sıklığı tahmin etmek için deneme verilerine başvuruldu. Frekanslar, 38102 hastada maruziyeti temsil eden çalışmaların bir araya getirilmesiyle kümülatif bir meta-analize dayanmaktadır.

Tablo 1. Selekoksib klinik çalışmalarında ve sürveyans deneyiminde advers ilaç reaksiyonları (MedDRA tercih edilen terimler)^1,2

Şüpheli advers reaksiyonların raporlanması

Tıbbi ürünün yetkilendirilmesinden sonra şüpheli advers reaksiyonların bildirilmesi önemlidir. Tıbbi ürünün fayda / risk dengesinin sürekli izlenmesine izin verir. Sağlık uzmanlarından şüpheli advers reaksiyonları www.mhra.gov.uk/yellowcard adresindeki Sarı Kart Şeması aracılığıyla bildirmeleri veya Google Play veya Apple App Store'da MHRA Sarı Kart aramaları istenir.

Advers reaksiyonlar sistem organ sınıfına göre listelenir ve frekansına göre sıralanır Tablo, aşağıdaki kaynaklardan gelen verileri yansıtır:

- Osteoartrit hastalarında ve romatoid artrit hastalarında, 100 mg'dan Icox günlük dozlarında 12 haftaya kadar süren 12 plasebo ve / veya aktif kontrollü klinik çalışma sırasında plasebo için bildirilenlerden% 0.01'den fazla ve daha yüksek insidans oranlarında bildirilen advers reaksiyonlar 800 mg'a kadar.: Kardiyovasküler Güvenlik - Sporadik Adenomatöz Polipli Hastaları İçeren Uzun Süreli Çalışmalar).

- Tahmini 70 milyondan fazla hastanın Icox (çeşitli dozlar, süreler ve endikasyonlar) ile tedavi edildiği bir dönemde kendiliğinden bildirildiği gibi pazarlama sonrası sürveyanstan kaynaklanan advers ilaç reaksiyonları. Tüm advers ilaç reaksiyonları MAH'a bildirilmediğinden ve güvenlik veritabanına dahil edilmediğinden, bu reaksiyonların frekansları güvenilir bir şekilde belirlenemez

Aşağıdaki tablo, Icox'un MedDRA terminolojisine göre gruplara ayrılan advers ilaç reaksiyonlarını sıklıklarıyla birlikte özetlemektedir:

- Çok yaygın (> 1/10)

- Ortak (> 1/100 ila <1/10)

- Yaygın olmayan (> 1 / 1,000 ila <1/100)

- Nadir (> 1 / 10.000 ila <1 / 1.000)

- Çok seyrek (<1 / 10.000)

- Bilinmiyor (mevcut verilerden tahmin edilemiyor)

Tablo. Icox Klinik Araştırmalarında ve Gözetim Deneyiminde Olumsuz İlaç Reaksiyonları (MedDRA Tercih Edilen Terimler)^1,2

Doz aşımı klinik deneyimi yoktur. Klinik olarak anlamlı yan etkiler olmaksızın dokuz gün boyunca sağlıklı deneklere 1200 mg'a kadar tek dozlar ve günde iki kez 1200 mg'a kadar çoklu dozlar uygulanmıştır. Şüpheli doz aşımı durumunda, uygun destekleyici tıbbi bakım sağlanmalıdır;. mide içeriğini, klinik denetimi ve gerekirse semptomatik tedavi kurumunu ortadan kaldırarak. Diyalizin, yüksek protein bağlanması nedeniyle etkili bir tıbbi ürün çıkarma yöntemi olması muhtemel değildir.

Doz aşımı klinik deneyimi yoktur. Klinik olarak anlamlı yan etkiler olmaksızın dokuz gün boyunca sağlıklı deneklere 1200 mg'a kadar tek dozlar ve günde iki kez 1200 mg'a kadar çoklu dozlar uygulanmıştır.

Yönetimi

Şüpheli doz aşımı durumunda, uygun destekleyici tıbbi bakım sağlanmalıdır;. mide içeriğini, klinik denetimi ve gerekirse semptomatik tedavi kurumunu ortadan kaldırarak. Diyalizin, yüksek protein bağlanması nedeniyle etkili bir ilaç çıkarma yöntemi olması muhtemel değildir.

Farmakoterapötik grup: Steroid olmayan antienflamatuar ve antiromatizmal ilaçlar, NSAID'ler, Coxibs, ATC kodu: M01AH01.

Etki mekanizması

Selekoksib, klinik doz aralığında (günde 200-400 mg) oral, seçici, siklooksijenaz-2 (COX-2) inhibitörüdür. İstatistiksel olarak anlamlı COX-1 inhibisyonu yok (olarak değerlendirildi ex vivo sağlıklı gönüllülerde bu doz aralığında tromboksan B2 [TxB2] oluşumunun inhibisyonu gözlenmiştir.

Farmakodinamik etkiler

Siklooksijenaz, prostaglandinlerin üretilmesinden sorumludur. İki izoform, COX-1 ve COX-2 tanımlanmıştır. COX-2, pro-enflamatuar uyaranlar tarafından indüklendiği gösterilen ve öncelikle ağrı, iltihap ve ateşin prostanoid aracılarının sentezinden sorumlu olduğu düşünülen enzimin izoformudur. COX-2 ayrıca duktus arteriyozusun yumurtlanması, implantasyonu ve kapatılması, böbrek fonksiyonunun düzenlenmesi ve merkezi sinir sistemi fonksiyonlarında (ateş indüksiyonu, ağrı algısı ve bilişsel fonksiyon) yer alır. Ülser iyileşmesinde de rol oynayabilir. COX-2, insanlarda mide ülseri çevresindeki dokuda tanımlanmıştır, ancak ülser iyileşmesi ile ilgisi belirlenmemiştir.

Bazı COX-1 inhibe eden NSAID'ler ile COX-2 seçici inhibitörleri arasındaki antiplatelet aktivite farkı, trombo-embolik reaksiyon riski olan hastalarda klinik öneme sahip olabilir. COX-2 seçici inhibitörleri, trombosit tromboksanını etkilemeden sistemik (ve dolayısıyla muhtemelen endotelyal) prostasiklin oluşumunu azaltır.

Selekoksib, kimyasal olarak diğer arilamin olmayan sülfonamidlere (örn. tiazidler, furosemid) ancak arilamin sülfonamidlerden (ör. sülfametoksizol ve diğer sülfonamid antibiyotikler).

Yüksek doz selekoksibden sonra TxB2 oluşumu üzerinde doza bağlı bir etki gözlenmiştir. Bununla birlikte, sağlıklı kişilerde, 600 mg BID (önerilen en yüksek dozun üç katı) ile yapılan küçük çoklu doz çalışmalarında selekoksibin, plaseboya kıyasla trombosit agregasyonu ve kanama süresi üzerinde hiçbir etkisi olmamıştır.

Klinik etkinlik ve güvenlik

Osteoartrit, romatoid artrit ve ankilozan spondilitte etkinliği ve güvenliği doğrulayan çeşitli klinik çalışmalar yapılmıştır. Selekoksib, plasebo ve 12 haftaya kadar aktif kontrollü çalışmalarda yaklaşık 4200 hastada diz ve kalçanın osteoartritinin iltihabı ve ağrısının tedavisi için değerlendirildi. Ayrıca plasebo ve 24 haftaya kadar aktif kontrollü çalışmalarda yaklaşık 2100 hastada romatoid artrit iltihabı ve ağrısının tedavisi için değerlendirildi. Günlük 200 mg - 400 mg dozlarında selekoksib, dozlamadan sonraki 24 saat içinde ağrı kesici verdi. Selekoksib, plasebo ve 12 haftaya kadar aktif kontrollü çalışmalarda 896 hastada ankilozan spondilitin semptomatik tedavisi için değerlendirildi. Bu çalışmalarda 100 mg BID, 200 mg QD, 200 mg BID ve 400 mg QD dozlarında selekoksib, ankilozan spondilitte ağrı, küresel hastalık aktivitesi ve fonksiyonunda önemli iyileşme gösterdi.

Başlangıç ülseri olmayan yaklaşık 4500 hastada (50 mg - 400 mg BID selekoksib dozları) programlanmış üst gastrointestinal endoskopi dahil olmak üzere beş randomize çift kör kontrollü çalışma yapılmıştır. On iki haftalık endoskopi çalışmalarında selekoksib (günde 100-800 mg), naproksen (günde 1000 mg) ve ibuprofen (günde 2400 mg) ile karşılaştırıldığında gastroduodenal ülser riski ile anlamlı derecede düşüktü. Veriler diklofenak (günde 150 mg) ile karşılaştırıldığında tutarsızdı. 12 haftalık çalışmaların ikisinde endoskopik gastroduodenal ülseri olan hastaların yüzdesi plasebo ve selekoksib 200 mg BID ve 400 mg BID arasında anlamlı olarak farklı değildi

Prospektif uzun vadeli güvenlik sonuç çalışmasında (6 ila 15 aylık süre, SINIF çalışması) 5.800 osteoartrit ve 2.200 romatoid artrit hastasına 400 mg BID selekoksib verildi (Önerilen osteoartrit ve romatoid artrit dozlarını 4 kat ve 2 katlayın, sırasıyla) ibuprofen 800 mg TID veya diklofenak 75 mg BID (her ikisi de terapötik dozlarda). Kayıtlı hastaların yüzde yirmi ikisi, öncelikle kardiyovasküler (CV) profilaksi için eşlik eden düşük doz asetilsalisilik asit (325 mg / gün) aldı. Birincil sonlanım noktası karmaşık ülserleri (gastrointestinal kanama, perforasyon veya tıkanıklık olarak tanımlanır) için selekoksib, ibuprofen veya diklofenaktan ayrı ayrı anlamlı olarak farklı değildi. Ayrıca kombine NSAID grubu için karmaşık ülserler için istatistiksel olarak anlamlı bir fark yoktu (tüm çalışma süresine bağlı olarak göreceli risk 0.77,% 95 CI 0.41-1.46). Kombine son nokta, karmaşık ve semptomatik ülserler için, selekoksib grubunda insidans, NSAID grubuna, nispi risk 0.66,% 95 CI 0.45-0.97'ye kıyasla anlamlı derecede düşüktü, ancak selekoksib ve diklofenak arasında değildi. Selekoksib ve eşlik eden düşük doz asetilsalisilik asit kullanan hastalar, sadece selekoksib olanlara kıyasla 4 kat daha yüksek komplike ülser yaşadılar. Tekrar testiyle teyit edilen hemoglobin (> 2 g / dL) klinik olarak anlamlı azalma insidansı, selekoksib hastalarında NSAID grubuna göre göreceli risk 0.29,% 95 CI 0.17-0.48'e göre anlamlı derecede düşüktü. Selekoksib ile bu olayın önemli ölçüde düşük insidansı, asetilsalisilik asit kullanımı ile veya kullanılmadan korunmuştur.

Prospektif randomize 24 haftalık bir güvenlik çalışmasında 60 yaşın üzerinde olan veya gastroduodenal ülser öyküsü olan hastalarda (ASA kullanıcıları hariç tutuldu) hemoglobin azalması olan hastaların yüzdeleri (> 2 g / dL) ve / veya hematokrit (>% 10) günde iki kez 200 mg selekoksib ile tedavi edilen hastalarda tanımlanmış veya varsayılan GI kökenli daha düşüktü (N = 2238) günde iki kez 75 mg diklofenak SR artı günde bir kez 20 mg omeprazol ile tedavi edilen hastalara kıyasla (N = 2246) (% 0.2 vs. Tanımlanmış GI orijini için% 1.1, p = 0.004; % 0.4'e karşı. Varsayılan GI orijini için% 2.4, p = 0.0001). Perforasyon, tıkanıklık veya kanama gibi klinik olarak belirgin GI komplikasyonlarının oranları çok düşüktü ve tedavi grupları arasında fark yoktu (grup başına 4-5).

Kardiyovasküler güvenlik - sporadik adenomatöz polipleri olan konuları içeren uzun süreli çalışmalar

Selekoksib ile sporadik adenomatöz polipleri olan konuları içeren iki çalışma yapılmıştır., APC denemesi (Selekoksib ile Adenom Önleme) ve PreSAP denemesi (Spontan Adenomatöz Poliplerin Önlenmesi). APC çalışmasında, 3 yıllık tedaviye kıyasla CV ölümü, miyokard enfarktüsü veya selekoksib ile inme (yargılı) kompozit son noktasında doza bağlı bir artış vardı. PreSAP çalışması, aynı kompozit son nokta için istatistiksel olarak anlamlı bir artış riski göstermedi.

APC çalışmasında, CV ölümü, miyokard enfarktüsü veya inmenin kompozit bir uç noktası (yargılı) için plaseboya kıyasla göreceli riskler, günde iki kez 400 mg selekoksib ve günde iki kez 2.8 (% 95 CI 1.4 - 8.5) idi. 200 mg selekoksib ile 2.8 (% 95 CI 1.1 - 7.2). Bu kompozit sonlanım noktası için 3 yıl boyunca kümülatif oranlar, plasebo için% 0.9'a (6/679 kişi) kıyasla sırasıyla% 3.0 (20/671 kişi) ve% 2.5 (17/685 kişi) idi. Her iki selekoksib doz grubunun plaseboya karşı artışları esas olarak miyokard enfarktüsü insidansının artmasından kaynaklanmıştır.

PreSAP çalışmasında, aynı kompozit son nokta (yargılama) için plaseboya kıyasla göreceli risk, plaseboya kıyasla günde bir kez 400 mg selekoksib ile 1.2 (% 95 CI 0.6 - 2.4) idi. Bu kompozit sonlanım noktası için 3 yıl boyunca kümülatif oranlar sırasıyla% 2.3 (21/933 denek) ve% 1.9 (12/628 denek) idi. Miyokard enfarktüsü insidansı (yargılı) günde bir kez 400 mg selekoksib ve% 0.6 (4/628 denek) plasebo ile% 1.0 (9/933 denek) idi.

Üçüncü uzun süreli bir çalışma olan ADAPT (Alzheimer Hastalığı Antienflamatuar Önleme Denemesi) verileri, plaseboya kıyasla 200 mg BID selekoksib ile önemli ölçüde artmış CV riski göstermemiştir. Benzer bir kompozit son nokta (CV ölümü, miyokard enfarktüsü, inme) için plaseboya kıyasla nispi risk, günde iki kez 200 mg selekoksib ile 1.14 (% 95 CI 0.61 - 2.12) idi. Miyokard enfarktüsü insidansı günde iki kez 200 mg selekoksib ile% 1.1 (8/717 hasta) ve plasebo ile% 1.2 (13/1070 hasta) idi.

Farmakoterapötik grup: antienflamatuar ve antiromatizmal ürünler, steroid olmayan, koxibler; ATC kodu: M01AH01.

Etki mekanizması

Icox, klinik doz aralığında (günde 200-400 mg) oral, seçici, siklooksijenaz-2 (COX-2) inhibitörüdür. İstatistiksel olarak anlamlı COX-1 inhibisyonu yok (olarak değerlendirildi ex vivo tromboksan B'nin inhibisyonu₂ [TxB₂] formasyon) sağlıklı gönüllülerde bu doz aralığında gözlenmiştir.

Siklooksijenaz, prostaglandinlerin üretilmesinden sorumludur. İki izoform, COX-1 ve COX-2 tanımlanmıştır. COX-2, pro-enflamatuar uyaranlar tarafından indüklendiği gösterilen ve öncelikle ağrı, iltihap ve ateşin prostanoid aracılarının sentezinden sorumlu olduğu düşünülen enzimin izoformudur. COX-2 ayrıca duktus arteriyozusun yumurtlanması, implantasyonu ve kapatılması, böbrek fonksiyonunun düzenlenmesi ve merkezi sinir sistemi fonksiyonlarında (ateş indüksiyonu, ağrı algısı ve bilişsel fonksiyon) yer alır. Ülser iyileşmesinde de rol oynayabilir. COX-2 insanda mide ülseri çevresindeki dokuda tanımlanmıştır, ancak ülser iyileşmesi ile ilgisi belirlenmemiştir.

Bazı COX-1 inhibe eden NSAID'ler ile COX-2 seçici inhibitörleri arasındaki antiplatelet aktivite farkı, trombo-embolik reaksiyon riski olan hastalarda klinik öneme sahip olabilir. COX-2 seçici inhibitörleri, trombosit tromboksanını etkilemeden sistemik (ve dolayısıyla muhtemelen endotelyal) prostasiklin oluşumunu azaltır.

Icox, kimyasal olarak diğer arilamin olmayan sülfonamidlere (örn. tiazidler, furosemid) ancak arilamin sülfonamidlerden (ör. sülfametoksizol ve diğer sülfonamid antibiyotikler).

TxB üzerinde doza bağlı bir etki₂ yüksek dozlarda Icox'tan sonra oluşum gözlenmiştir. Bununla birlikte, sağlıklı kişilerde, 600 mg BID (önerilen en yüksek dozun üç katı) ile yapılan küçük çoklu doz çalışmalarında Icox'un plasebo ile karşılaştırıldığında trombosit agregasyonu ve kanama süresi üzerinde hiçbir etkisi olmamıştır.

Osteoartrit, romatoid artrit ve ankilozan spondilitte etkinliği ve güvenliği doğrulayan çeşitli klinik çalışmalar yapılmıştır. Icox, plasebo ve 12 haftaya kadar aktif kontrollü çalışmalarda yaklaşık 4200 hastada diz ve kalçanın OA'sının iltihaplanması ve ağrısının tedavisi için değerlendirildi. Ayrıca plasebo ve 24 haftaya kadar aktif kontrollü çalışmalarda yaklaşık 2100 hastada RA iltihabı ve ağrısının tedavisi için değerlendirildi. Günlük 200 mg - 400 mg dozlarında Icox, dozlamadan sonraki 24 saat içinde ağrı kesici verdi. Icox, plasebo ve 12 haftaya kadar aktif kontrollü çalışmalarda 896 hastada ankilozan spondilitin semptomatik tedavisi için değerlendirildi. Bu çalışmalarda 100 mg BID, 200 mg QD, 200 mg BID ve 400 mg QD dozlarında Icox, ankilozan spondilitte ağrı, küresel hastalık aktivitesi ve fonksiyonunda önemli iyileşme gösterdi.

Başlangıç ülseri olmayan yaklaşık 4500 hastada (50 mg-400 mg BID'den Icox dozları) programlanmış üst gastrointestinal endoskopi dahil olmak üzere beş randomize çift kör kontrollü çalışma yapılmıştır. On iki haftalık endoskopi çalışmalarında Icox (günde 100-800 mg), naproksen (günde 1000 mg) ve ibuprofen (günde 2400 mg) ile karşılaştırıldığında gastroduodenal ülser riski ile anlamlı derecede düşüktü. Veriler diklofenak (günde 150 mg) ile karşılaştırıldığında tutarsızdı. 12 haftalık çalışmaların ikisinde endoskopik gastroduodenal ülseri olan hastaların yüzdesi plasebo ve Icox 200 mg BID ve 400 mg BID arasında anlamlı olarak farklı değildi

Prospektif uzun süreli güvenlik sonucu çalışmasında (6 ila 15 aylık süre, SINIF çalışması), 5.800 OA ve 2.200 RA hastasına Icox 400 mg BID (önerilen OA ve RA dozlarının sırasıyla 4 kat ve 2 kat), ibuprofen 800 mg TID veya diklofenak 75 mg BID dozları (her ikisi de. Kayıtlı hastaların yüzde yirmi ikisi, öncelikle kardiyovasküler profilaksi için eşlik eden düşük doz asetilsalisilik asit (325 mg / gün) aldı. Birincil sonlanım noktası karmaşık ülserleri için (gastrointestinal kanama, perforasyon veya tıkanıklık olarak tanımlanır) Icox, ibuprofen veya diklofenaktan ayrı ayrı anlamlı olarak farklı değildi. Ayrıca kombine NSAID grubu için karmaşık ülserler için statik olarak anlamlı bir fark yoktu (tüm çalışma süresine bağlı olarak göreceli risk 0,77,% 95 CI 0.41-1.46). Kombine son nokta, karmaşık ve semptomatik ülserler için, insidans Icox grubunda NSAID grubuna göre anlamlı derecede düşüktü, nispi risk 0.66,% 95 CI 0.45-0.97, ancak Icox ve diklofenak arasında değil. Icox ve eşlik eden düşük doz asetilsalisilik asit kullanan hastalar, sadece Icox'takilere kıyasla 4 kat daha yüksek karmaşık ülser yaşadılar. Tekrar testiyle teyit edilen hemoglobin (> 2 g / dL) klinik olarak anlamlı azalma insidansı, Icox hastalarında NSAID grubuna göre göreceli risk 0.29,% 95 CI 0.17-0.48'e göre anlamlı derecede düşüktü. Bu olayın Icox ile anlamlı derecede düşük insidansı, asetilsalisilik asit kullanımı ile veya kullanılmadan korunmuştur.

Prospektif randomize 24 haftalık bir güvenlik çalışmasında 60 yaşın üzerinde olan veya gastroduodenal ülser öyküsü olan hastalarda (ASA kullanıcıları hariç tutuldu) hemoglobin azalması olan hastaların yüzdeleri (> 2 g / dL) ve / veya hematokrit (>% 10) günde iki kez 200 mg Icox ile tedavi edilen hastalarda tanımlanmış veya varsayılan GI kökenli daha düşüktü (N = 2238) günde iki kez 75 mg diklofenak SR artı günde bir kez 20 mg omeprazol ile tedavi edilen hastalara kıyasla (N = 2246) (% 0.2 vs. Tanımlanmış GI orijini için% 1.1, p = 0.004; % 0.4'e karşı. Varsayılan GI orijini için% 2.4, p = 0.0001). Perforasyon, tıkanıklık veya kanama gibi klinik olarak belirgin GI komplikasyonlarının oranları çok düşüktü ve tedavi grupları arasında fark yoktu (grup başına 4-5).

Kardiyovasküler Güvenlik - Sporadik Adenomatöz Polipli Konuları İçeren Uzun Süreli Çalışmalar

Sporadik adenomatöz polipleri olan konuları içeren iki çalışma Icox ile gerçekleştirilmiştir, yani., APC denemesi (Icox ile Adenom Önleme) ve PreSAP denemesi (Spontan Adenomatöz Poliplerin Önlenmesi). APC çalışmasında, 3 yıllık tedaviye kıyasla kardiyovasküler ölüm, miyokard enfarktüsü veya inme (yargılı) ile kompozit sonlanım noktasında doza bağlı bir artış vardı. PreSAP çalışması, aynı kompozit son nokta için istatistiksel olarak anlamlı bir artış riski göstermedi.

APC çalışmasında, kardiyovasküler ölüm, miyokard enfarktüsü veya inmenin kompozit son noktası (yargılı) için plaseboya kıyasla göreceli riskler, günde iki kez 400 mg Icox ve günde iki kez 2.8 (% 95 CI 1.4 - 8.5) idi. 200 mg Icox ile 2.8 (% 95 CI 1.1 - 7.2). Bu kompozit sonlanım noktası için 3 yıl boyunca kümülatif oranlar, plasebo için% 0.9'a (6/679 kişi) kıyasla sırasıyla% 3.0 (20/671 kişi) ve% 2.5 (17/685 kişi) idi. Her iki Icox doz grubunun plaseboya karşı artışları esas olarak miyokard enfarktüsü insidansının artmasından kaynaklanmıştır.

PreSAP çalışmasında, aynı kompozit son nokta (yargılama) için plaseboya kıyasla göreceli risk, plaseboya kıyasla günde bir kez Icox 400 mg ile 1.2 (% 95 CI 0.6 - 2.4) idi. Bu kompozit sonlanım noktası için 3 yıl boyunca kümülatif oranlar sırasıyla% 2.3 (21/933 denek) ve% 1.9 (12/628 denek) idi. Miyokard enfarktüsü insidansı (yargılı) günde bir kez Icox 400 mg ile (9/933 kişi) ve plasebo ile% 0.6 (4/628 kişi) idi.

Üçüncü uzun süreli bir çalışma olan ADAPT (Alzheimer Hastalığı Anti-enflamatuar Önleme Denemesi) verileri, plaseboya kıyasla Icox 200mg BID ile önemli ölçüde artmış kardiyovasküler risk göstermedi. Benzer bir kompozit son nokta (CV ölümü, MI, inme) için plaseboya kıyasla nispi risk, günde iki kez Icox 200 mg ile 1.14 (% 95 CI 0.61 - 2.12) idi. Miyokard enfarktüsü insidansı günde iki kez 200 mg Icox ile% 1.1 (8/717 hasta) ve plasebo ile% 1.2 (13/1070 hasta) idi.

Emilim

Selekoksib, yaklaşık 2-3 saat sonra pik plazma konsantrasyonlarına ulaşan iyi emilir. Yiyeceklerle (yüksek yağlı yemek) dozlama, selekoksibin emilimini yaklaşık 1 saat geciktirir ve bu da T'ye neden olur_mak yaklaşık 4 saattir ve biyoyararlanımı yaklaşık% 20 arttırır.

Sağlıklı yetişkin gönüllülerde, selekoksibin genel sistemik maruziyeti (EAA), elmalı üzerine serpilmiş bozulmamış kapsül veya kapsül içeriği olarak uygulandığında eşdeğerdi. C'de önemli bir değişiklik olmamıştır_mak, T_mak veya T_1/2 elma püresine kapsül içeriğinin uygulanmasından sonra.

Dağıtım

Plazma proteinlerine bağlanma, terapötik plazma konsantrasyonlarında yaklaşık% 97'dir ve tıbbi ürün tercihen eritrositlere bağlı değildir.

Biyotransformasyon

Selekoksib metabolizmasına öncelikle sitokrom P450 2C9 aracılık eder. İnsan plazmasında COX-1 veya COX-2 inhibitörleri olarak aktif olmayan üç metabolit tanımlanmıştır., birincil alkol, karşılık gelen karboksilik asit ve glukuronid konjugatı.

Sitokrom P450 2C9 aktivitesi, CYP2C9 * 3 polimorfizmi için homozigot olanlar gibi enzim aktivitesinin azalmasına neden olan genetik polimorfizmaları olan bireylerde azalır.

Sağlıklı gönüllülerde günde bir kez uygulanan 200 mg selekoksibin farmakokinetik bir çalışmasında, CYP2C9 * 1 / * 1, CYP2C9 * 1 / * 3 veya CYP2C9 * 3 / * 3, medyan C olarak genotiplenmiştir_mak ve AUC_0-24 7. günde selekoksib, diğer genotiplere kıyasla CYP2C9 * 3 / * 3 olarak genotiplenen deneklerde sırasıyla yaklaşık 4 kat ve 7 kat idi. CYP2C9 * 3 / * 3 olarak genotiplenmiş toplam 5 denek içeren üç ayrı tek doz çalışmada, tek doz AUC_0-24 normal metabolizörlere kıyasla yaklaşık 3 kat artmıştır. Homozigot * 3 / * 3 genotipinin sıklığının farklı etnik gruplar arasında% 0.3-1.0 olduğu tahmin edilmektedir.

Diğer CYP2C9 substratları ile önceki geçmişe / deneyime dayanan CYP2C9 zayıf metabolizması olduğu bilinen veya şüphelenilen hastalara dikkatle selekoksib uygulanmalıdır.

Yaşlı Afrikalı-Amerikalılar ve Kafkasyalılar arasındaki selekoksibin PK parametrelerinde klinik olarak anlamlı bir fark bulunmadı.

Selekoksibin plazma konsantrasyonu yaşlı kadınlarda (> 65 yaş) yaklaşık% 100 artmıştır.

Karaciğer fonksiyonu normal olanlarla karşılaştırıldığında, hafif karaciğer yetmezliği olan hastalarda ortalama C artışı vardı_mak % 53 ve selekoksibin% 26'sının EAA'sında. Orta şiddette karaciğer yetmezliği olan hastalarda karşılık gelen değerler sırasıyla% 41 ve% 146 idi. Hafif ila orta derecede bozukluğu olan hastalarda metabolik kapasite en iyi albümin değerleri ile ilişkilendirildi. Orta derecede karaciğer yetmezliği olan hastalarda (serum albümini 25-35 g / l ile) tedavi önerilen dozun yarısında başlatılmalıdır. Şiddetli karaciğer yetmezliği (serum albümini <25 g / l) olan hastalar çalışılmamıştır ve selekoksib bu hasta grubunda kontrendikedir.

Böbrek yetmezliğinde selekoksib deneyimi azdır. Selekoksibin farmakokinetiği böbrek yetmezliği olan hastalarda araştırılmamıştır, ancak bu hastalarda belirgin bir şekilde değişmesi olası değildir. Bu nedenle böbrek yetmezliği olan hastaları tedavi ederken dikkatli olunması önerilir. Şiddetli böbrek yetmezliği kontrendikedir.

Eliminasyon

Selekoksib esas olarak metabolizma ile elimine edilir. Dozun% 1'inden azı değişmeden idrarla atılır. Selekoksib maruziyetinde denekler arası değişkenlik yaklaşık 10 kattır. Selekoksib, terapötik doz aralığında doz ve zamandan bağımsız farmakokinetik sergiler. Eliminasyon yarılanma ömrü 8-12 saattir. Kararlı durum plazma konsantrasyonlarına tedaviden sonraki 5 gün içinde ulaşılır.

Emilim

Icox, yaklaşık 2-3 saat sonra pik plazma konsantrasyonlarına ulaşan iyi emilir. Yiyeceklerle (yüksek yağlı yemek) dozlama, emilimi yaklaşık 1 saat geciktirir.

Dağıtım

Icox maruziyetindeki denekler arası değişkenlik yaklaşık 10 kattır. Icox, terapötik doz aralığında doz ve zamandan bağımsız farmakokinetik sergiler. Plazma proteinlerine bağlanma terapötik plazma konsantrasyonlarında yaklaşık% 97'dir ve ilaç tercihen eritrositlere bağlı değildir. Eliminasyon yarılanma ömrü 8-12 saattir. Kararlı durum plazma konsantrasyonlarına tedaviden sonraki 5 gün içinde ulaşılır. Farmakolojik aktivite ana ilaçta bulunur. Dolaşımda bulunan ana metabolitlerin saptanabilir COX-1 veya COX-2 aktivitesi yoktur.

Biyotransformasyon

Icox metabolizmasına öncelikle sitokrom P450 2C9 aracılık eder. İnsan plazmasında COX-1 veya COX-2 inhibitörleri olarak aktif olmayan üç metabolit tanımlanmıştır., birincil alkol, karşılık gelen karboksilik asit ve glukuronid konjugatı.

Sitokrom P450 2C9 aktivitesi, CYP2C9 * 3 polimorfizmi için homozigot olanlar gibi enzim aktivitesinin azalmasına neden olan genetik polimorfizmaları olan bireylerde azalır.

Sağlıklı gönüllülerde günde bir kez uygulanan Icox 200 mg'lık bir farmakokinetik çalışmada, CYP2C9 * 1 / * 1, CYP2C9 * 1 / * 3 veya CYP2C9 * 3 / * 3, medyan Cmax ve AUC 0-24 7. günde CYP2 olarak genotiplenenlerde sırasıyla yaklaşık 4 kat ve 7 kat idi. CYP2C9 * 3 / * 3 olarak genotiplenmiş toplam 5 denek içeren üç ayrı tek doz çalışmada, tek doz AUC 0-24 normal metabolizörlere kıyasla yaklaşık 3 kat artmıştır. Homozigot * 3 / * 3 genotipinin sıklığının farklı etnik gruplar arasında% 0.3-1.0 olduğu tahmin edilmektedir.

Diğer CYP2C9 substratları ile önceki geçmişe / deneyime dayanan CYP2C9 zayıf metabolizörleri olduğu bilinen veya şüphelenilen hastalara Icox dikkatle uygulanmalıdır.

Eliminasyon

Icox esas olarak metabolizma ile elimine edilir. Dozun% 1'inden azı değişmeden idrarla atılır.

Böbrek yetmezliği

Böbrek yetmezliğinde Icox deneyimi azdır. Icox'un farmakokinetiği böbrek yetmezliği olan hastalarda araştırılmamıştır, ancak bu hastalarda belirgin bir şekilde değişmesi olası değildir. Bu nedenle böbrek yetmezliği olan hastaları tedavi ederken dikkatli olunması önerilir. Şiddetli böbrek yetmezliği kontrendikedir.

Karaciğer yetmezliği

Karaciğer fonksiyonu normal olan hastalarla karşılaştırıldığında, hafif karaciğer yetmezliği olan hastalarda Cmax'ta ortalama% 53 ve EAA'da Icox'un% 26'sında artış görülmüştür. Orta şiddette karaciğer yetmezliği olan hastalarda karşılık gelen değerler sırasıyla% 41 ve% 146 idi. Hafif ila orta derecede bozukluğu olan hastalarda metabolik kapasite en iyi albümin değerleri ile ilişkilendirildi. Orta derecede karaciğer yetmezliği olan hastalarda (serum albümini 25-35g / L ile) tedavi önerilen dozun yarısında başlatılmalıdır. Şiddetli karaciğer yetmezliği (serum albümini <25 g / l) olan hastalar çalışılmamıştır ve Icox bu hasta grubunda kontrendikedir.

Yaşlı

Yaşlı Afrikalı-Amerikalılar ve Kafkasyalılar arasında Icox'un PK parametrelerinde klinik olarak anlamlı bir fark bulunmadı.

Icox'un plazma konsantrasyonu yaşlı kadınlarda (> 65 yaş) yaklaşık% 100 artmıştır.

Kullanılmayan herhangi bir tıbbi ürün veya atık malzeme yerel gerekliliklere uygun olarak imha edilmelidir.

Bertaraf için özel bir gereklilik yoktur.

Kullanılmayan herhangi bir tıbbi ürün veya atık malzeme yerel gerekliliklere uygun olarak imha edilmelidir.