Chlorothiazide Biomed

Klorotiyazid Biomed

Klorotiazid

Klorotiazid Biomed (klorotiazid), konjestif kalp yetmezliği, karaciğer sirozu ve kortikosteroid ve östrojen tedavisi ile ilişkili ödemde yardımcı tedavi olarak endikedir.

Klorotiyazid Biomed (klorotiyazid), nefrotik sendrom, akut glomerülonefrit ve kronik böbrek yetmezliği gibi çeşitli böbrek fonksiyon bozukluğu formlarına bağlı ödemde de yararlı bulunmuştur.

Klorotiyazid Biomed (klorotiyazid), hipertansiyonun tedavisinde ya tek terapötik ajan olarak ya da daha şiddetli hipertansiyon formlarında diğer antihipertansif ilaçların etkinliğini arttırmak için endikedir.

Hamilelikte kullanım

Normal hamilelik sırasında diüretiklerin rutin kullanımı uygun değildir ve anne ve fetüsü gereksiz tehlikelere maruz bırakır. Diüretikler gebelikte toksikoz gelişimini engellemez ve toksikoz tedavisinde yararlı olduklarına dair tatmin edici bir kanıt yoktur.

Hamilelik sırasında ödem, patolojik nedenlerden veya gebeliğin fizyolojik ve mekanik sonuçlarından kaynaklanabilir. Tiyazidler, ödem patolojik nedenlerden kaynaklandığında, tıpkı hamilelik yokluğunda olduğu gibi gebelikte endikedir (bkz. TEDBİRLER, Gebelik). Gravid uterus tarafından venöz dönüşün kısıtlanmasından kaynaklanan gebelikte bağımlı ödem, alt ekstremitelerin yükselmesi ve destek çoraplarının kullanımı ile uygun şekilde tedavi edilir. Bu durumda intravasküler hacmi azaltmak için diüretiklerin kullanımı mantıksız ve gereksizdir. Normal hamilelik sırasında, kardiyovasküler hastalıkların yokluğunda fetusa veya anneye zararlı olmayan hipervolemi vardır. Bununla birlikte, ödem, nadiren genelleştirilmiş ödem ile ilişkili olabilir. Böyle bir ödem rahatsızlığa neden olursa, artan yaslanma genellikle rahatlama sağlayacaktır. Nadiren bu ödem, dinlenme ile rahatlamayan aşırı rahatsızlığa neden olabilir. Bu durumlarda, kısa bir diüretik tedavi süreci rahatlama sağlayabilir ve uygun olabilir

Terapi, hastanın tepkisine göre bireyselleştirilmelidir. Gerekli cevabı elde etmek için gereken en küçük dozu kullanın.

Yetişkinlikler

Ödem İçin

Normal yetişkin dozu günde bir veya iki kez 500 mg ila 1000 mg (10 mL ila 20 mL) arasındadır. Ödemli birçok hasta aralıklı tedaviye, yani alternatif günlerde veya haftada üç ila beş gün uygulamaya yanıt verir. Aralıklı bir program ile, aşırı tepki ve ortaya çıkan istenmeyen elektrolit dengesizliği ortaya çıkma olasılığı daha düşüktür.

Hipertansiyonun kontrolü için

Normal yetişkin başlangıç dozu, tek veya bölünmüş bir doz olarak günde 500 mg veya 1000 mg'dır (10 mL ila 20 mL). Dozu artmış veya azalmış kan basıncı cevabına göre alır. Nadiren bazı hastalar bölünmüş dozlarda günde 2000 mg'a (40 mL) kadar ihtiyaç duyabilir.

Bebekler ve çocuklar

Diürez ve hipertansiyon kontrolü için

Her zamanki pediatrik dozu tek doz olarak, günde 20 mg/kg (10 mg/kg) kilo başına 5 mg 10 mg bebeklerde (2.5 mL 7.5 mL veya ½ oral Süspansiyon 1,5 bardak günlük) 375 mg günde yaş 2-12 yaş arası çocuklar günde yaş 2 yıl veya 1000 mg geçmeyecek. 6 aydan küçük bebeklerde, iki bölünmüş dozda günde pound başına 15 mg'a (30 mg/kg) kadar dozlar gerekebilir. (Görmek TEDBİRLER Pediatrik Kullanımı.)

Anuria.

Bu ürüne veya diğer sülfonamid türevli ilaçlara aşırı duyarlılık.

UYARMALAR

Ciddi böbrek hastalıklarında dikkatli kullanın. Böbrek hastalığı olan hastalarda, tiyazidler azotemiyi çökeltebilir. İlacın kümülatif etkileri böbrek yetmezliği olan hastalarda gelişebilir.

- Sıvı ve elektrolit dengesindeki küçük değişiklikler hepatik komaya yol açar beri dikkat böbrek fonksiyonu bozulmuş ya da progresif karaciğer hastalığı olan hastalarda kullanılmamalıdır.

Tiyazidler diğer antihipertansif ilaçların etkisini artırabilir veya güçlendirebilir.

Duyarlılık reaksiyonları böbrek yetmezliği olan hastalarda alerji veya bronşiyal astım öyküsü olmadan ortaya çıkabilir. Sistemik lupus eritematozusun alevlenmesi veya aktivasyonu olasılığı bildirilmiştir.

Lityum genellikle diüretiklerle birlikte verilmemelidir (bkz. TEDBİRLER: İLAÇ ETKİLERİ ).

TEDBİRLER

Genel

Diüretik tedavi alan tüm hastalar, sıvı veya elektrolit dengesizliği kanıtı için gözlemlenmelidir: yani, hiponatremi, hipokloremik alkaloz ve hipokalemi. Serum ve idrar elektrolitlerinin belirlenmesi, hasta aşırı kusduğunda veya parenteral sıvı aldığında özellikle önemlidir. Sıvı ve elektrolit dengesizliği, nedeni ne olursa olsun, uyarı işaretleri veya belirtiler mide bulantısı, kusma gibi ağız, susuzluk, halsizlik, letarji, uyuşukluk, huzursuzluk, konfüzyon, nöbetler, kas ağrıları veya krampları, kas yorgunluğu, hipotansiyon, oligüri, taşikardi kuruluğu ve gastrointestinal bozukluklar vardır.

Hipokalemi, özellikle şiddetli karaciğer sirozu veya uzun süreli tedaviden sonra şiddetli diürez ile gelişebilir.

Yeterli oral elektrolit alımına müdahale de hipokalemiye katkıda bulunacaktır. Hipokalemi kardiyak aritmilere neden olabilir ve ayrıca kalbin digitalisin toksik etkilerine (örneğin, artmış ventriküler sinirlilik) tepkisini hassaslaştırabilir veya abartabilir. Hipokalemi, potasyum tutucu diüretikler veya potasyum içeriği yüksek gıdalar gibi potasyum takviyeleri kullanılarak önlenebilir veya tedavi edilebilir.

Her ne kadar herhangi bir klorür eksikliği genellikle hafif olsa da ve olağanüstü durumlar dışında (karaciğer veya böbrek hastalıklarında olduğu gibi) spesifik tedavi gerektirmese de, metabolik alkaloz tedavisinde klorür replasmanı gerekebilir.

Dilüsyonel hiponatremi, sıcak havalarda ödemli hastalarda ortaya çıkabilir, uygun tedavi, hiponatreminin hayatı tehdit ettiği nadir durumlar dışında, tuz uygulamasından ziyade su kısıtlamasıdır. Gerçek tuz tükenmesinde, uygun replasman tercih edilen tedavidir.

Tiyazid alan bazı hastalarda hiperürisemi oluşabilir veya akut gut çökeltilebilir.

Diyabetik hastalarda insülin veya oral hipoglisemik ajanların doz ayarlaması gerekebilir. Tiyazid diüretikler ile hiperglisemi oluşabilir. Bu nedenle, tiyazid tedavisi sırasında gizli diabetes mellitus ortaya çıkabilir.

Sempatektomi sonrası hastada ilacın antihipertansif etkileri arttırılabilir.

İlerleyici böbrek yetmezliği belirginleşirse, diüretik tedaviyi durdurmayı veya durdurmayı düşünün.

Tiyazidlerin idrarla magnezyum atılımını arttırdığı gösterilmiştir, bu da hipomagnezemiye neden olabilir.

Tiyazidler idrarla kalsiyum atılımını azaltabilir. Tiyazidler, bilinen kalsiyum metabolizması bozukluklarının yokluğunda serum kalsiyumunda aralıklı ve hafif bir artışa neden olabilir. Belirgin hiperkalsemi, gizli hiperparatiroidizmin kanıtı olabilir. Paratiroid fonksiyonu için testler yapılmadan önce tiyazidler kesilmelidir.

Kolesterol ve trigliserit seviyelerindeki artışlar tiyazid diüretik tedavisi ile ilişkili olabilir.

Laboratuvar Testleri

Olası elektrolit dengesizliğini tespit etmek için serum elektrolitlerinin periyodik olarak belirlenmesi uygun aralıklarla yapılmalıdır.

Karsinogenez, Mutajenez, doğurganlık bozukluğu

Klorotiyazid ile kanserojenlik çalışmaları yapılmamıştır.

Klorotiyazid, Ames mikrobiyal mutajen testinde in vitro mutajenik değildi (maksimum 5 mg/plaka konsantrasyonu ve Salmonella typhimurium suşları ta98 ve TA100 kullanılarak) ve mutajenik değildi ve diploid Aspergillus nidulans suşlarında mitotik nondisjunction indüklemedi.

Klorotiazid, 60 mg/kg/gün'e kadar olan dozlarda dişi sıçanlarda doğurganlık üzerinde olumsuz bir etkiye sahip değildi ve 40 mg/kg/gün'e kadar olan dozlarda erkek sıçanlarda doğurganlık üzerinde olumsuz bir etkiye sahip değildi. Bu dozlar, vücut ağırlığına göre karşılaştırıldığında, önerilen maksimum insan dozunun sırasıyla 1.5 ve 1 katıdır.

Gebelik

Teratojenik Etkiler

Gebelik kategorisi C: tavşanlarda 50 mg/kg/gün klorotiyazid dozları, sıçanlarda 60 mg/kg/gün ve farelerde 500 mg/kg/gün ile yapılan üreme çalışmaları, fetüsün dış anormallikleri veya klorotiyazid nedeniyle fetüsün büyüme ve sağkalımında bozulma göstermemesine rağmen, bu tür çalışmalar visseral ve iskelet anormallikleri için tam muayeneleri içermiyordu. Klorotiyazidin hamile bir kadına uygulandığında fetal zarara neden olup olmadığı bilinmemektedir, ancak tiyazidler plasental bariyeri geçer ve kordon kanında görülür. Klorotiyazid Biomed (klorotiyazid) hamilelik sırasında sadece açıkça ihtiyaç duyulduğunda kullanılmalıdır (bkz. ENDİKASYONLARI VE KULLANIMI).

Nonteratojenik Etkiler

Klorotiazid, fetal veya neonatal sarılık, trombositopeni ve muhtemelen erişkinlerde meydana gelen Diğer Advers reaksiyonlara neden olabilir.

Emziren Anneler

Klorotiyazid Biomed'den (klorotiyazid) emziren bebeklerde ciddi advers reaksiyon potansiyeli nedeniyle, ilacın anne için önemini dikkate alarak emzirmeyi bırakmaya veya ilacı bırakmaya karar verilmelidir.

Pediatrik Kullanım

Pediatrik hastalarda iyi kontrol edilen klinik çalışmalar yoktur. Bu yaş grubundaki dozajla ilgili bilgiler, pediatrik hastalarda ampirik kullanımdan elde edilen kanıtlar ve bu hastalarda hipertansiyon tedavisi ile ilgili yayınlanmış literatür ile desteklenmektedir. (Görmek DOZAJ VE UYGULAMA Bebek ve Çocuklar.)

Geriatrik Kullanım

Klorotiyazid Biomed'in (klorotiyazid) klinik çalışmaları, daha genç deneklerden farklı tepki verip vermediklerini belirlemek için 65 yaş ve üstü deneklerin yeterli sayısını içermiyordu. Bildirilen diğer klinik deneyimler, yaşlı ve genç hastalar arasındaki yanıtlarda farklılıklar tespit etmemiştir. Genel olarak, yaşlı bir hasta için doz seçimi, genellikle doz aralığının alt ucundan başlayarak, karaciğer, böbrek veya kalp fonksiyonlarında azalma ve eşlik eden hastalık veya diğer ilaç tedavisinin daha yüksek sıklığını yansıtan dikkatli olmalıdır.

Bu ilacın böbrekler tarafından önemli ölçüde atıldığı bilinmektedir ve böbrek fonksiyon bozukluğu olan hastalarda bu ilaca toksik reaksiyon riski daha yüksek olabilir. Yaşlı hastaların böbrek fonksiyonlarında azalma olasılığı daha yüksek olduğundan, doz seçiminde dikkatli olunmalı ve böbrek fonksiyonlarının izlenmesi yararlı olabilir (bkz. UYARMALAR).

** 50 kg insan vücut ağırlığına dayalı hesaplamalar

Aşağıdaki advers reaksiyonlar bildirilmiştir ve her kategori içinde azalan ciddiyet sırasına göre listelenmiştir.

Bir bütün olarak vücut: Zayıflık.

Kardiyovasküler sistem: Ortostatik hipotansiyon da dahil olmak üzere hipotansiyon (alkol, barbitüratlar, narkotikler veya antihipertansif ilaçlar ile ağırlaştırılabilir).

Sindirim: Pankreatit, sarılık (intrahepatik KOLESTATİK sarılık), ishal, kusma, sialadenit, kramp, kabızlık, mide tahrişi, bulantı, anoreksiya.

Hematolojik: Aplastik anemi, agranülositoz, lökopeni, hemolitik anemi, trombositopeni. Aşırı duyarlılık: anafilaktik reaksiyonlar, nekrotizan anjiyit (vaskülit ve kutanöz vaskülit), pnömoni ve pulmoner ödem, ışığa duyarlılık, ateş, ürtiker, döküntü, purpura dahil olmak üzere solunum sıkıntısı.

Metabolizma: Elektrolit dengesizliği (bkz. TEDBİRLER), hiperglisemi, glikozüri, hiperürisemi.

Iskelet: Kas spazmı.

Sinir Sistemi / Psikiyatri: Baş dönmesi, parestezi, baş dönmesi, baş ağrısı, huzursuzluk.

Böbreğe ait: Böbrek yetmezliği, böbrek fonksiyon bozukluğu, interstisyel nefrit. (Görmek UYARMALAR.)

Cilt: Stevens-Johnson sendromu dahil eritema multiforme, toksik epidermal nekroliz, alopesi dahil eksfolyatif dermatit.

Özel Duyular: Geçici bulanık görme, xanthopsia.

Genitoüriner sistem: İktidarsızlık.

ADVERS REAKSİYONLAR orta veya şiddetli olduğunda, tiyazid dozu azaltılmalı veya tedavi kesilmelidir.

En sık gözlenen belirtileri aşırı diürez sonucu hipokalemi, hypochloremia, hiponatremi) elektrolit tükenmesi nedeniyle bu ve dehidrasyon vardır. Digitalis de uygulanmışsa, hipokalemi kardiyak aritmileri vurgulayabilir.

Doz aşımı durumunda, semptomatik ve destekleyici önlemler istihdam edilmelidir. Kusma indüklenmeli veya gastrik lavaj yapılmalıdır. Kurulan prosedürlerle dehidrasyon, elektrolit dengesizliği, hepatik koma ve hipotansiyonu düzeltin. Gerekirse, solunum bozukluğu için oksijen veya suni solunum verin.

Klorotiyazid sodyumun hemodiyaliz ile uzaklaştırılma derecesi belirlenmemiştir.

Oral LD₅₀ klorotiyazid, sırasıyla fare, sıçan ve köpekte 8.5 g/kg, 10 g/kg'dan büyük ve 1 g/kg'dan büyüktür.