Zofenil

Arteriyel hipertansiyon hafif ila orta düzeydedir.
Stabil hemodinamiği olan ve trombolitik tedavi almayan hastalarda kalp yetmezliği belirtileri ile akut miyokard enfarktüsü.

İçeride, yemek zamanından bağımsız olarak (yemekten önce, yemek sırasında veya sonrasında), yeterince sıvı içmek.

Zocardis^® 7.5

Arteriyel hipertansiyon

Böbrek ve karaciğer fonksiyonları normal olan hastalar. Optimal kan basıncını elde etmek için tedavi 2 tablet ile başlar. Günde 1 kez; yetersiz hipotensitivite ile doz 4 haftalık aralıklarla kademeli olarak arttırılır.

Genellikle etkili bir doz 4 tablettir. Günde 1 kez.

Maksimum günlük doz 8 tablettir. Bir kez veya 2 dozda (her biri 4 tablet) alınır.).

Su tuzu dengesizliği olan hastalar. APF inhibitörleri ile ilk tedavi, tuz ve / veya su eksikliklerinin ayarlanmasını, APF inhibitörünün alınmasından 2-3 gün önce diüretiklerle devam eden tedavinin kesilmesini gerektirir ve 2 tabletlik bir dozla başlar. Zofenil günde 1 kez. Bu mümkün değilse, tedavi 1 tablet ile başlar. Zofenil günde 1 kez.

Böbrek fonksiyon bozukluğu veya hemodiyaliz hastaları. Böbrek fonksiyon bozukluğu zayıf olan hastaların (45 ml / dakikadan fazla Cl kreatinin) dozu azaltması gerekmez. Ortalama ve şiddetli derecede böbrek fonksiyon bozukluğu olan hastalara (Cl kreatinin 45 ml / dakikadan az) günde bir kez 1/2 terapötik doz reçete edilir.

Hemodiyaliz hastaları için başlangıç dozu, normal böbrek fonksiyonu olan hastalar için kullanılan dozun 1 / 4'üdür.

Karaciğer fonksiyon bozukluğu olan hastalar. Hafif ila orta derecede karaciğer fonksiyon bozukluğu olan hastalarda, ilacın başlangıç dozu, normal karaciğer fonksiyonuna sahip hastalarda kullanılan dozun yarısıdır.

Şiddetli karaciğer yetmezliği olan hastalarda Zofenil kullanılmamalıdır.

Yaşlı hastalar. Kreatinin klerensi normal olan yaşlı hastalarda doz düzeltmesi gerekli değildir. Cl kreatinin 45 ml / dakikadan az olan yaşlı hastalarda, günlük 1/2 doz önerilir.
Akut miyokard enfarktüsü (kombinasyon tedavisinin bir parçası olarak)

Tedavi, miyokard enfarktüsünün ilk semptomlarının başlamasından sonraki 24 saat içinde başlar ve 6 hafta boyunca devam eder.

Aşağıdaki dozaj şeması uygulanmalıdır:

1. ve 2. gün: 1 tablo. Zofenil her 12 saatte bir

3. ve 4. gün: 2 tablet. Zofenil her 12 saatte bir

5. günden itibaren: 4 tablo. Zofenil her 12 saatte bir.

Tedavinin başlangıcında veya miyokard enfarktüsünden sonraki ilk 3 gün boyunca kan basıncında aşırı azalma olması durumunda, başlangıç dozu arttırılmaz veya ilaç iptal edilir.

6 haftalık kullanımdan sonra, solak eksiklik veya kalp yetmezliği belirtisi olmayan hastalarda tedavi kesilebilir.

Solak eksiklik veya kalp yetmezliğinin yanı sıra arteriyel hipertansiyonun düzeltilmesi için tedaviye uzun süre devam edilebilir.

Yaşlı hastalar. Zofenil, 75 yaşın üzerindeki miyokard enfarktüsü olan hastalarda dikkatle kullanılmalıdır.

Zocardis^® otuz

Arteriyel hipertansiyon

Böbrek ve karaciğer fonksiyonları normal olan hastalar. Optimal kan basıncını elde etmek için tedavi tablonun 1 / 2'si ile başlar. Günde 1 kez; yetersiz hipotensitivite ile doz 4 haftalık aralıklarla kademeli olarak arttırılır.

Genellikle etkili bir doz 1 tablettir. Günde 1 kez.

Maksimum günlük doz 2 tablettir. Bir kez veya 2 dozda alınır (her biri 1 tablo.).

Su tuzu dengesizliği olan hastalar. APF inhibitörleri ile ilk tedavi, tuz ve / veya su eksikliklerinin ayarlanmasını, APF inhibitörünün alınmasından 2-3 gün önce diüretiklerle devam eden tedavinin kesilmesini gerektirir ve 1/2 sekme dozuyla başlar. Zokardis günde 30 1 kez. Bu mümkün değilse, tedavi tablonun 1 / 4'ü ile başlar. Zokardis günde 30 1 kez.

Böbrek fonksiyon bozukluğu veya hemodiyaliz hastaları. Böbrek fonksiyon bozukluğu zayıf olan hastaların (45 ml / dakikadan fazla Cl kreatinin) dozu azaltması gerekmez. Ortalama ve şiddetli derecede böbrek fonksiyon bozukluğu olan hastalara (Cl kreatinin 45 ml / dakikadan az) günde bir kez 1/2 terapötik doz reçete edilir.

Hemodiyaliz hastaları için başlangıç dozu, normal böbrek fonksiyonu olan hastalar için kullanılan dozun 1 / 4'üdür.

Karaciğer fonksiyon bozukluğu olan hastalar. Hafif ila orta derecede karaciğer fonksiyon bozukluğu olan hastalarda, ilacın başlangıç dozu, normal karaciğer fonksiyonuna sahip hastalarda kullanılan dozun yarısıdır.

Şiddetli karaciğer fonksiyon bozukluğu olan hastalarda Zokardis 30 kullanılmamalıdır.

Yaşlı hastalar. Kreatinin klerensi normal olan yaşlı hastalarda doz düzeltmesi gerekli değildir. Cl kreatinin 45 ml / dakikadan az olan yaşlı hastalarda, günlük 1/2 doz önerilir.

Akut miyokard enfarktüsü (kombinasyon tedavisinin bir parçası olarak)

Tedavi, miyokard enfarktüsünün ilk semptomlarının başlamasından sonraki 24 saat içinde başlar ve 6 hafta boyunca devam eder.

Aşağıdaki dozaj şeması uygulanmalıdır:

1. ve 2. gün: 1/4 tablo. Zokardis 30 her 12 saatte bir

3. ve 4. gün: 1/2 tablo. Zokardis 30 her 12 saatte bir

5. günden itibaren: 1 tablo. Zokardis 30 her 12 saatte bir.

Tedavinin başlangıcında veya miyokard enfarktüsünden sonraki ilk 3 gün boyunca kan basıncında aşırı azalma olması durumunda, başlangıç dozu arttırılmaz veya ilaç iptal edilir.

6 haftalık kullanımdan sonra, solak eksiklik veya kalp yetmezliği belirtisi olmayan hastalarda tedavi kesilebilir.

Solak eksiklik veya kalp yetmezliğinin yanı sıra arteriyel hipertansiyonun düzeltilmesi için tedaviye uzun süre devam edilebilir.

Yaşlı hastalar. Zocardis 30, 75 yaşın üzerindeki miyokard enfarktüsü olan hastalarda dikkatle kullanılmalıdır.

Zofenopril ve diğer APF inhibitörlerine karşı artan duyarlılık, APF inhibitörleri, porfiri, şiddetli karaciğer fonksiyon bozukluğu, şiddetli böbrek yetmezliği, hamilelik, emzirme, 18 yaşına kadar olan tedavi ile ilişkili anajiyonörotik ödem varlığı (verimlilik ve güvenlik belirlenmemiştir).
Dikkatli — birincil aldosteronizm, böbrek arterlerinin bilateral stenozu, tek böbreğin arterinin darlığı, hiperkalemi, böbrek nakli sonrası durum, aort darlığı, mitral darlığı (hemodinamik bozuklukları ile) idiyopatik hipertrofik subaortal stenoz, bağ dokusu hastalığı, serebrovasküler hastalık, diabetes mellitus, böbrek yetmezliği (günde 1 g'dan fazla proteinüri) karaciğer yetmezliği, hastalarda, tuz kısıtlaması olan bir diyet gözlemlemek veya hemodiyaliz üzerinde olmak, immünosüpresanlar ve salüretiklerle eşzamanlı alım, yaşlılarda (75 yaş üstü) sedef hastalığı, CRO'ları azalmış hastalarda (diüretiklerle tedavi sonucunda, sofra tuzu tüketimini sınırlarken, hemodiyaliz yapmak, ishal ve kusma) — APF inhibitörünün başlangıç dozu bile kullanıldıktan sonra kan basıncında ani ve belirgin bir azalma riski.

Kardiyovasküler sistemden: kan basıncında aşırı azalma, ortostatik çökme; nadiren - meme ağrısı, anjina pektoris, miyokard enfarktüsü (genellikle kan basıncında belirgin bir azalma ile ilişkilidir), aritmi (predhipet bradi veya taşikardi, atriyal titreme), kalp atışı, trombosit arter dalları, kalp ağrısı.
Merkezi Vergi Servisi tarafından: baş dönmesi, baş ağrısı, halsizlik, uykusuzluk, anksiyete, depresyon, konfüzyon, artan yorgunluk, uyuşukluk (% 2-3), çok nadiren yüksek dozlar - sinirlilik, pastezia kullanılırken.
Duyuların yanından: nadiren - vestibüler aparat bozuklukları, işitme ve görme bozukluğu, kulak çınlaması.
Sindirim sisteminden: ağız kuruluğu, anoreksiya, dispeptik bozukluklar (bulantı, ishal veya kabızlık, kusma, karın ağrısı); çok nadiren - bağırsak tıkanıklığı, pankreatit, karaciğer fonksiyon bozukluğu ve safra, hepatit, sarılık.
Solunum sisteminden: verimsiz kuru öksürük; çok nadiren - interstitial pnömonit, bronkospazm, nefes darlığı, rinore, farenjit.
Üriner sistemden: böbrek fonksiyon ihlali, proteinüri.
Alerjik reaksiyonlar : nadiren - deri döküntüsü, yüzün anjiyonörotik şişmesi, uzuvlar, dudaklar, dil, ses yarık ve / veya gırtlak, disfoni, polimorfik eritem, eksfoliat dermatit; çok nadiren - Stevens-Johnson sendromu, toksik epidermal nekroliz, veziküller, ısırgan otu, kolicit, fotosensibiyalizasyon, sero.
Laboratuvar göstergeleri tarafından: hiper-yaratıcılık, artmış idrar içeriği, karaciğer transaminazlarının artmış aktivitesi, hiperbilirubinemi, hiperkalemi, hiponatremi. Bazı durumlarda, hematokrit ve hemoglobinde bir azalma, KİT, trombositopeni, nötropeni, agranülositoz (otoimmün hastalıkları olan hastalarda), eozinofili artışı not edilir.

Hipotensif etki, yüksek konsantrasyonda kan plazma renininde normal veya düşük konsantrasyondan daha belirgindir. Terapötik sınırlar içindeki kan basıncındaki azalma serebrovasküler dolaşımı etkilemez, beynin damarlarındaki kan akışı yeterli bir seviyede ve düşük kan basıncının arka planında korunur. Koroner ve böbrek kan akışını arttırır.
Uzun süreli kullanımla, miyokardın sol ventrikülünün hipertrofisi ve artestik tip duvarların miyositleri azalır, kalp yetmezliğinin ilerlemesini önler ve sol ventrikülün dilatasyon gelişimini yavaşlatır. İskemize miyokardın kan akışını iyileştirir. Trombosit agregasyonunu azaltır.
Kalsiyum zofenopril bir proliferdir, çünkü aktif inhibitör, tiyoephir hidrolizinin bir sonucu olarak oluşan serbest bir sülfhidril bileşiği - zofenoprilattır.
Dahil edildiğinde hipotensif etki 1 saat sonra ortaya çıkar, 4-6 saat sonra maksimuma ulaşır ve 24 saate kadar devam eder. Bazı hastalarda, optimal kan basıncı seviyesine ulaşmak için birkaç hafta tedaviye ihtiyaç vardır. Kalp yetmezliğinde, uzun süreli tedavi ile 6 ay veya daha fazla belirgin bir klinik etki gözlenir.

Kalsiyum külü gastrointestinal sistemde hızlı ve tamamen emilir ve zofenoprilat, C'nin aktif metabolitinin oluşumu ile karaciğerde neredeyse tamamen metabolize edilir_mak Zokardis aldıktan 1.5 saat sonra kanda ulaşılır.
Kalsiyum külünün yaklaşık% 88'i kan plazma proteinleri ile ilişkilidir.
T_1/2 zofenoprilata - 5.5 saat, toplam klerensi, kalsiyum külünün oral uygulamasından sonra 1300 ml / dakikadır. Zofenoprilat esas olarak böbrekler tarafından elde edilir -% 69, bağırsaklardan -% 26.

• APF inhibitörleri

APF inhibitörlerinin hipotansif etkisi diğer antihipertansif ajanlar, diüretikler, yaygın anestezik, antipiretik ve ağrı kesiciler, etanol ile arttırılabilir. Bir rafineri ile bir zofenoprilin eşzamanlı olarak atanmasıyla, zofenoprilin potasyum tasarrufu sağlayan diüretikler - hiperkalemi, lityum tuzları ile hipotansif etkisini azaltmak mümkündür - lityumun çıkarılmasını yavaşlatır. İmmünsüpresanlar, allopurinol, sitostatikler hematotoksisiteyi arttırır. Hipoglisemik ajanlarla eşzamanlı kullanımda hipoglisemi riski artar.