Kompozisyon:
Tedavide kullanılır:
Oliinyk Elizabeth Ivanovna tarafından tıbbi olarak gözden geçirilmiştir, Eczane Son güncelleme: 10.04.2022
Dikkat! Sayfadaki bilgiler sadece sağlık profesyonelleri içindir! Bilgi kamu kaynaklarında toplanır ve anlamlı hatalar içerebilir! Dikkatli olun ve bu sayfadaki tüm bilgileri tekrar kontrol edin!
Aynı bileşenlere sahip en iyi 20 ilaç:
2) Anjina pektorisin yönetimi ve profilaksisi için (varyant anjina dahil).
3) Paroksismal supraventriküler taşikardinin tedavisi ve profilaksisi ve atriyal fibrilasyon / çarpıntıda ventriküler oranın azaltılması. Tarka (Verapamil Hidroklorür), Wolff-Parkinson-White sendromlu hastalarda atriyal fibrilasyon / çarpıntı için kullanılmamalıdır.
CALAN tabletleri aşağıdakilerin tedavisi için endikedir:
Angina
- Anjina istirahatte:
- Vazospastic (Prinzmetal’ın varyantı) anjina
- Kararsız (kreşendo, enfarktüs öncesi) anjina
- Kronik kararlı anjina (klasik çaba ile ilişkili anjina)
Aritmiler
- Kronik atriyal çarpıntı ve / veya atriyal fibrilasyonu olan hastalarda istirahatte ve stres sırasında ventriküler oranın kontrolü için digitalis ile birlikte (bkz UYARILAR: Aksesuar baypas yolu)
- Tekrarlayan paroksismal supraventriküler taşikardinin profilaksisi
Esansiyel Hipertansiyon
CALAN, düşük kan basıncına kadar hipertansiyon tedavisi için endikedir. Kan basıncının düşürülmesi, öncelikle felç ve miyokard enfarktüsü olmak üzere ölümcül ve ölümcül olmayan kardiyovasküler olay riskini azaltır. Bu faydalar, bu ilaç dahil olmak üzere çok çeşitli farmakolojik sınıflardan gelen antihipertansif ilaçların kontrollü çalışmalarında görülmüştür.
Yüksek tansiyonun kontrolü, uygun olduğu şekilde, lipit kontrolü, diyabet yönetimi, antitrombotik tedavi, sigarayı bırakma, egzersiz ve sınırlı sodyum alımı dahil olmak üzere kapsamlı kardiyovasküler risk yönetiminin bir parçası olmalıdır. Birçok hasta kan basıncı hedeflerine ulaşmak için birden fazla ilaca ihtiyaç duyacaktır. Hedefler ve yönetim hakkında özel tavsiyeler için, Ulusal Yüksek Tansiyon Eğitim Programı'nın Yüksek Tansiyonun Önlenmesi, Tespiti, Değerlendirilmesi ve Tedavisi Ortak Ulusal Komitesi (JNC) gibi yayınlanmış kılavuzlara bakın.
Çok sayıda antihipertansif ilaç, çeşitli farmakolojik sınıflardan ve farklı etki mekanizmalarına sahiptir, kardiyovasküler morbidite ve mortaliteyi azaltmak için randomize kontrollü çalışmalarda gösterilmiştir, ve bunun kan basıncını düşürdüğü sonucuna varılabilir, ve ilaçların başka bir farmakolojik özelliği değil, bu faydalardan büyük ölçüde sorumludur. En büyük ve en tutarlı kardiyovasküler sonuç yararı inme riskinde bir azalma olmuştur, ancak miyokard enfarktüsü ve kardiyovasküler mortalitede de düzenli olarak azalma görülmüştür.
Yüksek sistolik veya diyastolik basınç artmış kardiyovasküler riske neden olur ve mmHg başına mutlak risk artışı daha yüksek kan basınçlarında daha fazladır, böylece şiddetli hipertansiyonun mütevazı azalmaları bile önemli fayda sağlayabilir. Kan basıncının düşürülmesinden kaynaklanan göreceli risk azalması, değişen mutlak risk taşıyan popülasyonlarda benzerdir, bu nedenle hipertansiyonlarından bağımsız olarak daha yüksek risk altında olan hastalarda mutlak fayda daha fazladır (Örneğin, diyabet veya hiperlipidemili hastalar) ve bu tür hastaların daha düşük bir kan basıncı hedefine daha agresif tedaviden faydalanmaları beklenir.
Bazı antihipertansif ilaçların siyah hastalarda daha küçük kan basıncı etkileri (monoterapi olarak) vardır ve birçok antihipertansif ilacın ek onaylanmış endikasyonları ve etkileri vardır (ör.anjina, kalp yetmezliği veya diyabetik böbrek hastalığı üzerine). Bu düşünceler terapi seçimine rehberlik edebilir.
Tarka (Verapamil Hidroklorür), kan basıncını düşürmek için hipertansiyon tedavisi için endikedir. Kan basıncının düşürülmesi, öncelikle felç ve miyokard enfarktüsü olmak üzere ölümcül ve ölümcül olmayan kardiyovasküler olay riskini azaltır. Bu faydalar, bu ilaç dahil olmak üzere çok çeşitli farmakolojik sınıflardan gelen antihipertansif ilaçların kontrollü çalışmalarında görülmüştür.
Yüksek tansiyonun kontrolü, uygun olduğu şekilde, lipit kontrolü, diyabet yönetimi, antitrombotik tedavi, sigarayı bırakma, egzersiz ve sınırlı sodyum alımı dahil olmak üzere kapsamlı kardiyovasküler risk yönetiminin bir parçası olmalıdır. Birçok hasta kan basıncı hedeflerine ulaşmak için birden fazla ilaca ihtiyaç duyacaktır. Hedefler ve yönetim hakkında özel tavsiyeler için, Ulusal Yüksek Tansiyon Eğitim Programı'nın Yüksek Tansiyonun Önlenmesi, Tespiti, Değerlendirilmesi ve Tedavisi Ortak Ulusal Komitesi (JNC) gibi yayınlanmış kılavuzlara bakınız.
Çok sayıda antihipertansif ilaç, çeşitli farmakolojik sınıflardan ve farklı etki mekanizmalarına sahiptir, kardiyovasküler morbidite ve mortaliteyi azaltmak için randomize kontrollü çalışmalarda gösterilmiştir, ve bunun kan basıncını düşürdüğü sonucuna varılabilir, ve ilaçların başka bir farmakolojik özelliği değil, bu faydalardan büyük ölçüde sorumludur. En büyük ve en tutarlı kardiyovasküler sonuç yararı inme riskinde bir azalma olmuştur, ancak miyokard enfarktüsü ve kardiyovasküler mortalitede de düzenli olarak azalma görülmüştür.
Yüksek sistolik veya diyastolik basınç artmış kardiyovasküler riske neden olur ve mmHg başına mutlak risk artışı daha yüksek kan basınçlarında daha fazladır, böylece şiddetli hipertansiyonun mütevazı azalmaları bile önemli fayda sağlayabilir. Kan basıncının düşürülmesinden kaynaklanan göreceli risk azalması, değişen mutlak risk taşıyan popülasyonlarda benzerdir, bu nedenle hipertansiyonlarından bağımsız olarak daha yüksek risk altında olan hastalarda mutlak fayda daha fazladır (Örneğin, diyabet veya hiperlipidemili hastalar) ve bu tür hastaların daha düşük bir kan basıncı hedefine daha agresif tedaviden faydalanmaları beklenir.
Bazı antihipertansif ilaçların siyah hastalarda daha küçük kan basıncı etkileri (monoterapi olarak) vardır ve birçok antihipertansif ilacın ek onaylanmış endikasyonları ve etkileri vardır (ör.anjina, kalp yetmezliği veya diyabetik böbrek hastalığı üzerine). Bu düşünceler terapi seçimine rehberlik edebilir.
Tarka (Verapamil Hidroklorür) tabletleri aşağıdakilerin tedavisi için endikedir:
Angina
- Anjina istirahatte:
- Vazospastic (Prinzmetal’ın varyantı) anjina
- Kararsız (kreşendo, enfarktüs öncesi) anjina
- Kronik kararlı anjina (klasik çaba ile ilişkili anjina)
Aritmiler
- Kronik atriyal çarpıntı ve / veya atriyal fibrilasyonu olan hastalarda istirahatte ve stres sırasında ventriküler oranın kontrolü için digitalis ile birlikte (bkz UYARILAR: Aksesuar baypas yolu)
- Tekrarlayan paroksismal supraventriküler taşikardinin profilaksisi
Esansiyel Hipertansiyon
Tarka (Verapamil Hidroklorür), kan basıncını düşürmek için hipertansiyon tedavisi için endikedir. Kan basıncının düşürülmesi, öncelikle felç ve miyokard enfarktüsü olmak üzere ölümcül ve ölümcül olmayan kardiyovasküler olay riskini azaltır. Bu faydalar, bu ilaç dahil olmak üzere çok çeşitli farmakolojik sınıflardan gelen antihipertansif ilaçların kontrollü çalışmalarında görülmüştür.
Yüksek tansiyonun kontrolü, uygun olduğu şekilde, lipit kontrolü, diyabet yönetimi, antitrombotik tedavi, sigarayı bırakma, egzersiz ve sınırlı sodyum alımı dahil olmak üzere kapsamlı kardiyovasküler risk yönetiminin bir parçası olmalıdır. Birçok hasta kan basıncı hedeflerine ulaşmak için birden fazla ilaca ihtiyaç duyacaktır. Hedefler ve yönetim hakkında özel tavsiyeler için, Ulusal Yüksek Tansiyon Eğitim Programı'nın Yüksek Tansiyonun Önlenmesi, Tespiti, Değerlendirilmesi ve Tedavisi Ortak Ulusal Komitesi (JNC) gibi yayınlanmış kılavuzlara bakın.
Çok sayıda antihipertansif ilaç, çeşitli farmakolojik sınıflardan ve farklı etki mekanizmalarına sahiptir, kardiyovasküler morbidite ve mortaliteyi azaltmak için randomize kontrollü çalışmalarda gösterilmiştir, ve bunun kan basıncını düşürdüğü sonucuna varılabilir, ve ilaçların başka bir farmakolojik özelliği değil, bu faydalardan büyük ölçüde sorumludur. En büyük ve en tutarlı kardiyovasküler sonuç yararı inme riskinde bir azalma olmuştur, ancak miyokard enfarktüsü ve kardiyovasküler mortalitede de düzenli olarak azalma görülmüştür.
Yüksek sistolik veya diyastolik basınç artmış kardiyovasküler riske neden olur ve mmHg başına mutlak risk artışı daha yüksek kan basınçlarında daha fazladır, böylece şiddetli hipertansiyonun mütevazı azalmaları bile önemli fayda sağlayabilir. Kan basıncının düşürülmesinden kaynaklanan göreceli risk azalması, değişen mutlak risk taşıyan popülasyonlarda benzerdir, bu nedenle hipertansiyonlarından bağımsız olarak daha yüksek risk altında olan hastalarda mutlak fayda daha fazladır (Örneğin, diyabet veya hiperlipidemili hastalar) ve bu tür hastaların daha düşük bir kan basıncı hedefine daha agresif tedaviden faydalanmaları beklenir.
Bazı antihipertansif ilaçların siyah hastalarda daha küçük kan basıncı etkileri (monoterapi olarak) vardır ve birçok antihipertansif ilacın ek onaylanmış endikasyonları ve etkileri vardır (ör.anjina, kalp yetmezliği veya diyabetik böbrek hastalığı üzerine). Bu düşünceler terapi seçimine rehberlik edebilir.
ISOPTIN SR (verapamil HCl) esansiyel hipertansiyonun yönetimi için endikedir.
Pozoloji
Yetişkinler:
Angina: Günde üç kez 120 mg önerilir. Anjina çabası olan bazı hastalarda günde üç kez 80 mg tamamen tatmin edici olabilir. Günde üç kez 120 mg'dan daha az olan varyant anjinada etkili olması muhtemel değildir.
Supraventriküler taşikardi : Durumun ciddiyetine bağlı olarak günde üç kez 40-120mg.
Pediyatrik popülasyon:
Çocuklarda aritmi oranında paradoksal bir artış kaydedildi. Bu nedenle, Tarka (Verapamil Hidroklorür) sadece uzman gözetiminde kullanılmalıdır.
2 yıla kadar: günde 2-3 kez 20mg.
2 yaş ve üstü: Yaşa ve etkinliğe göre günde 2-3 kez 40-120mg.
Yaşlılar: Karaciğer veya böbrek fonksiyonlarında bozulma olmadıkça yetişkin dozu önerilir.
Uygulama şekli
Oral uygulama için.
Verapamil dozu titrasyon ile kişiselleştirilmelidir. 480 mg / günü aşan dozajların yararlılığı ve güvenliği belirlenmemiştir; bu nedenle, bu günlük dozaj aşılmamalıdır. Kronik dozlama sırasında verapamilin yarılanma ömrü arttığından, maksimum yanıt gecikebilir.
Angina
Klinik çalışmalar, normal dozun günde üç kez 80 mg ila 120 mg olduğunu göstermektedir. Bununla birlikte, verapamile daha fazla yanıt verebilecek hastalarda (örneğin, karaciğer fonksiyonlarında azalma, yaşlılar, vb.) Günde üç kez 40 mg garanti edilebilir. Yukarı titrasyon, dozlamadan yaklaşık sekiz saat sonra değerlendirilen terapötik etkinlik ve güvenliğe dayanmalıdır. Dozaj, optimum klinik yanıt elde edilene kadar günlük (örn. Kararsız anjinalı hastalar) veya haftalık aralıklarla arttırılabilir.
Aritmiler
Kronik atriyal fibrilasyonu olan dijitalleştirilmiş hastalarda dozaj (bkz ÖNLEMLER) bölünmüş olarak 240 ila 320 mg / gün arasında değişir (t.i.d. veya q.i.d.) dozlar. PSVT (dijitalize olmayan hastalar) profilaksisi için dozaj bölünmüş olarak 240 ila 480 mg / gün arasında değişir (t.i.d. veya q.i.d.) dozlar. Genel olarak, verilen herhangi bir dozaj için maksimum etkiler tedavinin ilk 48 saati boyunca belirgin olacaktır.
Esansiyel Hipertansiyon
Doz titrasyon ile kişiselleştirilmelidir. Klinik çalışmalarda olağan başlangıç monoterapi dozu günde üç kez 80 mg (240 mg / gün) idi. Günlük 360 ve 480 mg dozajlar kullanılmıştır, ancak 360 mg'ın üzerindeki dozajların ilave etki sağladığına dair bir kanıt yoktur. Yaşlılar veya küçük boylu insanlar gibi daha düşük dozlara cevap verebilecek hastalarda günde üç kez 40 mg'da titrasyona başlanması düşünülmelidir. CALAN'ın antihipertansif etkileri tedavinin ilk haftasında belirgindir. Yukarı titrasyon, dozlama aralığının sonunda değerlendirilen terapötik etkinliğe dayanmalıdır.
Esansiyel Hipertansiyon
Tarka (Verapamil Hidroklorür) dozu titrasyon ile kişiselleştirilmeli ve ilaç gıda ile uygulanmalıdır. Sabah verilen 180 mg sürekli salimli verapamil HCl, Tarka (Verapamil Hidroklorür) ile tedaviyi başlatın. Verapamile (örneğin yaşlılar veya küçük insanlar) daha fazla yanıt verebilecek hastalarda günde 120 mg daha düşük başlangıç dozları gerekebilir. Yukarı titrasyon, haftalık ve önceki dozdan yaklaşık 24 saat sonra değerlendirilen terapötik etkinlik ve güvenliğe dayanmalıdır. Tarka'nın (Verapamil Hidroklorür) antihipertansif etkileri tedavinin ilk haftasında belirgindir.
180 mg CALAN SR ile yeterli yanıt alınmazsa, doz aşağıdaki şekilde yukarı doğru titre edilebilir:
- Her sabah 240 mg
- Her sabah 180 mg artı
Her akşam 180 mg; veya
Her sabah 240 mg artı
Her akşam 120 mg - Her 12 saatte bir 240 mg.
Derhal salınan CALAN'dan Tarka'ya (Verapamil Hidroklorür) geçerken, miligram cinsinden toplam günlük doz aynı kalabilir.
Verapamil dozu titrasyon ile kişiselleştirilmelidir. 480 mg / günü aşan dozajların yararlılığı ve güvenliği belirlenmemiştir; bu nedenle, bu günlük dozaj aşılmamalıdır. Kronik dozlama sırasında verapamilin yarılanma ömrü arttığından, maksimum yanıt gecikebilir.
Angina
Klinik çalışmalar, normal dozun günde üç kez 80 mg ila 120 mg olduğunu göstermektedir. Bununla birlikte, verapamile daha fazla yanıt verebilecek hastalarda (örneğin, karaciğer fonksiyonlarında azalma, yaşlılar, vb.) Günde üç kez 40 mg garanti edilebilir. Yukarı titrasyon, dozlamadan yaklaşık sekiz saat sonra değerlendirilen terapötik etkinlik ve güvenliğe dayanmalıdır. Dozaj, optimum klinik yanıt elde edilene kadar günlük (örn. Kararsız anjinalı hastalar) veya haftalık aralıklarla arttırılabilir.
Aritmiler
Kronik atriyal fibrilasyonu olan dijitalleştirilmiş hastalarda dozaj (bkz ÖNLEMLER) bölünmüş olarak 240 ila 320 mg / gün arasında değişir (t.i.d. veya q.i.d.) dozlar. PSVT (dijitalize olmayan hastalar) profilaksisi için dozaj bölünmüş olarak 240 ila 480 mg / gün arasında değişir (t.i.d. veya q.i.d.) dozlar. Genel olarak, verilen herhangi bir dozaj için maksimum etkiler tedavinin ilk 48 saati boyunca belirgin olacaktır.
Esansiyel Hipertansiyon
Doz titrasyon ile kişiselleştirilmelidir. Klinik çalışmalarda olağan başlangıç monoterapi dozu günde üç kez 80 mg (240 mg / gün) idi. Günlük 360 ve 480 mg dozajlar kullanılmıştır, ancak 360 mg'ın üzerindeki dozajların ilave etki sağladığına dair bir kanıt yoktur. Yaşlılar veya küçük boylu insanlar gibi daha düşük dozlara cevap verebilecek hastalarda günde üç kez 40 mg'da titrasyona başlanması düşünülmelidir. Tarka'nın (Verapamil Hidroklorür) antihipertansif etkileri tedavinin ilk haftasında belirgindir. Yukarı titrasyon, dozlama aralığının sonunda değerlendirilen terapötik etkinliğe dayanmalıdır.
Esansiyel Hipertansiyon
ISOPTIN SR dozu titrasyon ile kişiselleştirilmeli ve ilaç gıda ile uygulanmalıdır. Sabah verilen 180 mg sürekli salimli verapamil HCl, ISOPTIN SR ile tedaviyi başlatın. Verapamile daha fazla yanıt verebilecek hastalarda günde 120 mg daha düşük başlangıç dozları gerekebilir (ör., yaşlılar veya küçük insanlar vb.). Yukarı titrasyon, haftalık ve önceki dozdan yaklaşık 24 saat sonra değerlendirilen terapötik etkinlik ve güvenliğe dayanmalıdır. ISOPTIN SR'nin antihipertansif etkileri tedavinin ilk haftasında belirgindir.
180 mg ISOPTIN SR ile yeterli yanıt alınmazsa, doz aşağıdaki şekilde yukarı doğru titre edilebilir:
- Her sabah 240 mg
- Her sabah 180 mg artı her akşam 180 mg veya her sabah 240 mg artı her akşam 120 mg
- On iki saatte bir 240 mg.
Anında salım ISOPTIN'den ISOPTIN SR'ye geçerken, miligram cinsinden toplam günlük doz aynı kalabilir.
Verapamil HCl kontrendikedir:
- Şiddetli sol ventrikül disfonksiyonu (bkz UYARILAR)
- Hipotansiyon (sistolik basınç 90 mmHg'den az) veya kardiyojenik şok
- Hasta sinüs sendromu (işleyen yapay ventrikül kalp pili olan hastalar hariç)
- İkinci veya üçüncü derece AV bloğu (işleyen yapay ventrikül kalp pili olan hastalar hariç).
- Atriyal çarpıntı veya atriyal fibrilasyon ve aksesuar bypass sistemi olan hastalar (ör., Wolff- Parkinson-White, Lown-Ganong-Levine sendromları). (Görmek UYARILAR).
- Verapamil hidroklorüre karşı aşırı duyarlılığı olduğu bilinen hastalar.
Bireysel duyarlılığa bağlı olarak, hastanın uyuşukluk duyguları nedeniyle makine kullanma veya kullanma yeteneği bozulabilir. Bu özellikle tedavinin ilk aşamalarında veya başka bir ilaçtan geçerken geçerlidir. Tarka'nın (Verapamil Hidroklorür) alkolün kan seviyelerini arttırdığı ve eliminasyonunu yavaşlattığı gösterilmiştir. Bu nedenle, alkolün etkileri abartılabilir.
Bağışıklık sistemi bozuklukları: alerjik reaksiyonlar (ör. eritem, kaşıntı, ürtiker) çok nadiren görülür.
Sinir sistemi bozuklukları: baş ağrıları nadiren görülür, baş dönmesi, parestezi, titreme, ekstrapiramidal sendrom (ör. parkinsonizm), distoni.
Kulak ve iç kulak hastalıkları: baş dönmesi, kulak çınlaması.
Kardiyak bozukluklar: sinüs bradikardi, asistol ile sinüs durması, 2. ve 3. derece AV bloğu, atriyal fibrilasyonda bradikaritmi, çarpıntı, taşikardi, kalp yetmezliğinin gelişimi veya şiddetlenmesi, hipotansiyon gibi bradikardik aritmiler.
Vasküler bozukluklar: kızarma, periferik ödem.
Gastrointestinal hastalıklar: bulantı, kusma, kabızlık nadir değildir, ileus ve karın ağrısı / rahatsızlığı. Dişeti hiperplazisi, ilaç uzun süreler boyunca uygulandığında çok nadiren ortaya çıkabilir. İlaç kesildiğinde bu tamamen geri dönüşümlüdür.
Deri ve deri altı doku hastalıkları: alopesi, ayak bileği ödemi, Quincke ödemi, Steven-Johnson sendromu, eritema multiforme, eritromelalji, purpura.
Kas-iskelet sistemi ve bağ dokusu bozuklukları: kas güçsüzlüğü, kas ağrısı ve artralji.
Üreme sistemi ve meme hastalıkları: iktidarsızlık (erektil disfonksiyon) nadiren bildirilmiştir ve izole galaktore vakaları. Jinekomasti, ilacın kesildiği tüm vakalarda tamamen geri dönüşümlü olan uzun süreli Tarka (Verapamil Hidroklorür) tedavisi altındaki yaşlı erkek hastalarda çok nadir durumlarda gözlenmiştir.
Genel bozukluklar ve uygulama bölgesine ilişkin hastalıklar: yorgunluk.
Soruşturmalar: Çok nadir durumlarda, Tarka (Verapamil Hidroklorür) tedavisi sırasında transaminazlarda ve / veya alkalin fosfatazda bir artış ile karakterize edilen karaciğer fonksiyonunda geri dönüşümlü bir bozulma meydana gelebilir ve büyük olasılıkla aşırı duyarlılık reaksiyonudur.
Şüpheli advers reaksiyonların raporlanması
Tıbbi ürünün yetkilendirilmesinden sonra şüpheli advers reaksiyonların bildirilmesi önemlidir. Tıbbi ürünün fayda / risk dengesinin sürekli izlenmesine izin verir. Sağlık uzmanlarından şüpheli advers reaksiyonları Sarı Kart Şeması aracılığıyla bildirmeleri istenir; web sitesi: www.mhra.gov.uk/yellowcard
Önerilen tek ve toplam günlük doz içinde yukarı doğru doz titrasyonu ile CALAN tedavisi başlatıldığında ciddi advers reaksiyonlar nadirdir. Görmek UYARILAR kalp yetmezliği, hipotansiyon, yüksek karaciğer enzimleri, AV bloğu ve hızlı ventriküler yanıtın tartışılması için. Verapamil kullanımı ile ilişkili olarak geri dönüşümlü (verapamilin kesilmesinden sonra) obstrüktif olmayan, paralitik ileus nadiren bildirilmiştir. Oral olarak uygulanan verapamile aşağıdaki reaksiyonlar% 1.0'dan daha yüksek oranlarda meydana geldi veya daha düşük oranlarda meydana geldi, ancak 4.954 hastada yapılan klinik çalışmalarda açıkça ilaca bağlı görünüyordu:
Kabızlık | % 7.3 | CHF, Pulmoner ödem | % 1.8 |
Baş dönmesi | % 3.3 | Dispne | % 1.4 |
Bulantı | % 2.7 | Bradikardi (HR <50 / dak) | % 1.4 |
Hipotansiyon | % 2.5 | AV blok toplamı (1 °, 2 °, 3 °) | % 1.2 |
Baş ağrısı | % 2.2 | 2 ° ve 3 ° | % 0.8 |
Ödem | % 1.9 | Döküntü | % 1.2 |
Yorgunluk | % 1.7 | Kızarma | % 0.6 |
Yüksek karaciğer enzimleri (bkz UYARILAR) |
Atriyal fibrilasyon veya çarpıntısı olan dijital hastalarda ventriküler yanıtın kontrolü ile ilgili klinik çalışmalarda, hastaların% 15'inde istirahatte 50'nin altında ventriküler oranlar ve hastaların% 5'inde asemptomatik hipotansiyon meydana gelmiştir.
Hastaların% 1.0'ında veya daha azında bildirilen aşağıdaki reaksiyonlar, nedensel bir ilişkinin belirsiz olduğu koşullar (açık denemeler, pazarlama deneyimi) altında meydana gelmiştir; hekimi olası bir ilişkiye karşı uyarmak için listelenir:
Kardiyovasküler: anjina pektoris, atriyoventriküler ayrışma, göğüs ağrısı, klodikasyon, miyokard enfarktüsü, çarpıntı, purpura (vaskülit), senkop.
Sindirim sistemi: ishal, ağız kuruluğu, gastrointestinal sıkıntı, dişeti hiperplazisi.
Hemik ve lenfatik : ekimoz veya morarma.
Sinir sistemi: serebrovasküler olay, konfüzyon, denge bozuklukları, uykusuzluk, kas krampları, parestezi, psikotik semptomlar, titreme, uyku hali, ekstrapiramidal semptomlar.
Cilt: artralji ve döküntü, ekzantem, saç dökülmesi, hiperkeratoz, maküller, terleme, ürtiker, Stevens-Johnson sendromu, eritema multiforme.
Özel duyular: bulanık görme, kulak çınlaması.
Ürogenital: jinekomasti, galaktore / hiperprolaktinemi, artan idrara çıkma, sivilceli adet kanaması, iktidarsızlık.
Akut Kardiyovasküler Advers Reaksiyonların Tedavisi
Terapi gerektiren kardiyovasküler advers reaksiyonların sıklığı nadirdir; bu nedenle, tedavileri ile ilgili deneyim sınırlıdır. Verapamilin oral yoldan verilmesinden sonra şiddetli hipotansiyon veya tam AV bloğu meydana geldiğinde, uygun acil önlemler derhal uygulanmalıdır; örneğin, intravenöz olarak uygulanan norepinefrin bitartrat, atropin sülfat, izoproterenol HCl (hepsi normal dozlarda) veya kalsiyum glukonat (% 10 çözelti). Hipertrofik kardiyomiyopatisi (IHSS) olan hastalarda, kan basıncını korumak için alfa-adrenerjik ajanlardan (fenilefrin HCl, metaraminol bitartrat veya metoksamin HCl) kullanılmalı ve izoproterenol ve norepinefrin önlenmelidir. Daha fazla destek gerekirse, dopamin HCl veya dobutamin HCl uygulanabilir. Gerçek tedavi ve dozaj, klinik durumun ciddiyetine ve tedavi eden doktorun yargısına ve deneyimine bağlı olmalıdır.
Verapamil tedavisi, önerilen tek ve toplam günlük doz içinde yukarı doğru doz titrasyonu ile başlatıldığında ciddi advers reaksiyonlar nadirdir. Görmek UYARILAR kalp yetmezliği, hipotansiyon, yüksek karaciğer enzimleri, AV bloğu ve hızlı ventriküler yanıtın tartışılması için. Verapamil kullanımı ile ilişkili olarak geri dönüşümlü (verapamilin kesilmesinden sonra) obstrüktif olmayan, paralitik ileus nadiren bildirilmiştir. Oral olarak uygulanan verapamile aşağıdaki reaksiyonlar% 1.0'dan daha yüksek oranlarda meydana geldi veya daha düşük oranlarda meydana geldi, ancak 4.954 hastada yapılan klinik çalışmalarda açıkça ilaca bağlı görünüyordu:
Kabızlık | % 7.3 |
Baş dönmesi | % 3.3 |
Bulantı | % 2.7 |
Hipotansiyon | % 2.5 |
Baş ağrısı | % 2.2 |
Ödem | % 1.9 |
CHF, Pulmoner ödem | % 1.8 |
Yorgunluk | % 1.7 |
Dispne | % 1.4 |
Bradikardi (HR <50 / dak) | % 1.4 |
AV bloğu (toplam 1 °, 2 °, 3 °) | % 1.2 |
(2 ° ve 3 °) | % 0.8 |
Döküntü | % 1.2 |
Kızarma | % 0.6 |
Yüksek karaciğer enzimleri (bkz UYARILAR) |
Atriyal fibrilasyon veya çarpıntısı olan dijital hastalarda ventriküler yanıtın kontrolü ile ilgili klinik çalışmalarda, hastaların% 15'inde 50 / dk'nın altında ventriküler oranlar ve hastaların% 5'inde asemptomatik hipotansiyon meydana gelmiştir.
Hastaların% 1'inde veya daha azında bildirilen aşağıdaki reaksiyonlar, nedensel bir ilişkinin belirsiz olduğu koşullar (açık denemeler, pazarlama deneyimi) altında meydana gelmiştir; hekimi olası bir ilişkiye karşı uyarmak için listelenir:
Kardiyovasküler: anjina pektoris, atriyoventriküler ayrışma, göğüs ağrısı, klodikasyon, miyokard enfarktüsü, çarpıntı, purpura (vaskülit), senkop.
Sindirim sistemi: ishal, ağız kuruluğu, gastrointestinal sıkıntı, dişeti hiperplazisi.
Hemik ve lenfatik : ekimoz veya morarma.
Sinir sistemi: serebrovasküler olay, konfüzyon, denge bozuklukları, uykusuzluk, kas krampları, parestezi, psikotik belirtiler, titreme, uyku hali.
Cilt: artralji ve döküntü, ekzantem, saç dökülmesi, hiperkeratoz, maküller, terleme, ürtiker, Stevens-Johnson sendromu, eritema multiforme.
Özel duyular: bulanık görme, kulak çınlaması.
Ürogenital: jinekomasti, galaktore / hiperprolaktinemi, artan idrara çıkma, sivilceli adet kanaması, iktidarsızlık.
Akut Kardiyovasküler Advers Reaksiyonların Tedavisi
Terapi gerektiren kardiyovasküler advers reaksiyonların sıklığı nadirdir; bu nedenle, tedavileri ile ilgili deneyim sınırlıdır. Verapamilin oral yoldan verilmesinden sonra şiddetli hipotansiyon veya tam AV bloğu meydana geldiğinde, uygun acil önlemler derhal uygulanmalıdır; örneğin, intravenöz olarak uygulanan norepinefrin bitartrat, atropin sülfat, izoproterenol HCl (hepsi normal dozlarda) veya kalsiyum glukonat (% 10 çözelti). Hipertrofik kardiyomiyopatisi (IHSS) olan hastalarda, kan basıncını korumak için alfa-adrenerjik ajanlardan (fenilefrin HCl, metaraminol bitartrat veya metoksamin HCl) kullanılmalı ve izoproterenol ve norepinefrin önlenmelidir. Daha fazla destek gerekirse, dopamin HCl veya dobutamin HCl uygulanabilir. Gerçek tedavi ve dozaj, klinik durumun ciddiyetine ve tedavi eden doktorun yargısına ve deneyimine bağlı olmalıdır.
Tarka (Verapamil Hidroklorür) tedavisi önerilen tek ve toplam günlük doz içinde yukarı doğru doz titrasyonu ile başlatıldığında ciddi advers reaksiyonlar nadirdir. Görmek UYARILAR kalp yetmezliği, hipotansiyon, yüksek karaciğer enzimleri, AV bloğu ve hızlı ventriküler yanıtın tartışılması için. Verapamil kullanımı ile ilişkili olarak geri dönüşümlü (verapamilin kesilmesinden sonra) obstrüktif olmayan, paralitik ileus nadiren bildirilmiştir. Oral olarak uygulanan verapamile aşağıdaki reaksiyonlar% 1.0'dan daha yüksek oranlarda meydana geldi veya daha düşük oranlarda meydana geldi, ancak 4.954 hastada yapılan klinik çalışmalarda açıkça ilaca bağlı görünüyordu:
Kabızlık | % 7.3 | CHF, Pulmoner ödem | % 1.8 |
Baş dönmesi | % 3.3 | Dispne | % 1.4 |
Bulantı | % 2.7 | Bradikardi (HR <50 / dak) | % 1.4 |
Hipotansiyon | % 2.5 | AV blok toplamı (1 °, 2 °, 3 °) | % 1.2 |
Baş ağrısı | % 2.2 | 2 ° ve 3 ° | % 0.8 |
Ödem | % 1.9 | Döküntü | % 1.2 |
Yorgunluk | % 1.7 | Kızarma | % 0.6 |
Yüksek karaciğer enzimleri (bkz UYARILAR) |
Atriyal fibrilasyon veya çarpıntısı olan dijital hastalarda ventriküler yanıtın kontrolü ile ilgili klinik çalışmalarda, hastaların% 15'inde istirahatte 50'nin altında ventriküler oranlar ve hastaların% 5'inde asemptomatik hipotansiyon meydana gelmiştir.
Hastaların% 1.0'ında veya daha azında bildirilen aşağıdaki reaksiyonlar, nedensel bir ilişkinin belirsiz olduğu koşullar (açık denemeler, pazarlama deneyimi) altında meydana gelmiştir; hekimi olası bir ilişkiye karşı uyarmak için listelenir:
Kardiyovasküler: anjina pektoris, atriyoventriküler ayrışma, göğüs ağrısı, klodikasyon, miyokard enfarktüsü, çarpıntı, purpura (vaskülit), senkop.
Sindirim sistemi: ishal, ağız kuruluğu, gastrointestinal sıkıntı, dişeti hiperplazisi.
Hemik ve lenfatik : ekimoz veya morarma.
Sinir sistemi: serebrovasküler olay, konfüzyon, denge bozuklukları, uykusuzluk, kas krampları, parestezi, psikotik semptomlar, titreme, uyku hali, ekstrapiramidal semptomlar.
Cilt: artralji ve döküntü, ekzantem, saç dökülmesi, hiperkeratoz, maküller, terleme, ürtiker, Stevens-Johnson sendromu, eritema multiforme.
Özel duyular: bulanık görme, kulak çınlaması.
Ürogenital: jinekomasti, galaktore / hiperprolaktinemi, artan idrara çıkma, sivilceli adet kanaması, iktidarsızlık.
Akut Kardiyovasküler Advers Reaksiyonların Tedavisi
Terapi gerektiren kardiyovasküler advers reaksiyonların sıklığı nadirdir; bu nedenle, tedavileri ile ilgili deneyim sınırlıdır. Verapamilin oral yoldan verilmesinden sonra şiddetli hipotansiyon veya tam AV bloğu meydana geldiğinde, uygun acil önlemler derhal uygulanmalıdır; örneğin, intravenöz olarak uygulanan norepinefrin bitartrat, atropin sülfat, izoproterenol HCl (hepsi normal dozlarda) veya kalsiyum glukonat (% 10 çözelti). Hipertrofik kardiyomiyopatisi (IHSS) olan hastalarda, kan basıncını korumak için alfa-adrenerjik ajanlardan (fenilefrin HCl, metaraminol bitartrat veya metoksamin HCl) kullanılmalı ve izoproterenol ve norepinefrin önlenmelidir. Daha fazla destek gerekirse, dopamin HCl veya dobutamin HCl uygulanabilir. Gerçek tedavi ve dozaj, klinik durumun ciddiyetine ve tedavi eden doktorun yargısına ve deneyimine bağlı olmalıdır.
Verapamil tedavisi, önerilen tek ve toplam günlük doz içinde yukarı doğru doz titrasyonu ile başlatıldığında ciddi advers reaksiyonlar nadirdir. Görmek UYARILAR kalp yetmezliği, hipotansiyon, yüksek karaciğer enzimleri, AV bloğu ve hızlı ventriküler yanıtın tartışılması için. Verapamil kullanımı ile ilişkili olarak geri dönüşümlü (verapamilin kesilmesinden sonra) obstrüktif olmayan, paralitik ileus nadiren bildirilmiştir. Oral olarak uygulanan verapamile aşağıdaki reaksiyonlar% 1.0'dan daha yüksek oranlarda meydana geldi veya daha düşük oranlarda meydana geldi, ancak 4.954 hastada yapılan klinik çalışmalarda açıkça ilaca bağlı görünüyordu.
Kabızlık | % 7.3 |
Yorgunluk | % 1.7 |
Baş dönmesi | % 3.3 |
Dispne | % 1.4 |
Bulantı | % 2.7 |
Bradikardi (HR <50 / dak) | % 1.4 |
Hipotansiyon | % 2.5 |
AV Blok toplamı (1 °, 2 °, 3 °) | % 1.2 |
Baş ağrısı | % 2.2 |
2 ° ve 3 ° | % 0.8 |
Ödem | % 1.9 |
Döküntü | % 1.2 |
CHF / Pulmoner Ödem | % 1.8 |
Kızarma | % 0.6 |
Yüksek Karaciğer Enzimleri
(Görmek UYARILAR)
Atriyal fibrilasyon veya atriyal çarpıntısı olan dijital hastalarda ventriküler yanıtın kontrolü ile ilgili klinik çalışmalarda, hastaların% 15'inde 50 / dk'nın altında ventriküler oranlar ve hastaların% 5'inde asemptomatik hipotansiyon meydana gelmiştir.
Hastaların% 1.0'ında veya daha azında bildirilen aşağıdaki reaksiyonlar, nedensel bir ilişkinin belirsiz olduğu koşullar (açık denemeler, pazarlama deneyimi) altında meydana gelmiştir; hekimi olası bir ilişkiye karşı uyarmak için listelenir.
Kardiyovasküler: anjina pektoris, atriyoventriküler ayrışma, göğüs ağrısı, klodikasyon, miyokard enfarktüsü, çarpıntı, purpura (vaskülit), senkop.
Sindirim Sistemi: ishal, ağız kuruluğu, gastrointestinal sıkıntı, dişeti hiperplazisi.
Hemik ve Lenfatik : ekimoz veya morarma.
Sinir Sistemi: serebrovasküler olay, konfüzyon, denge bozuklukları, uykusuzluk, kas krampları, parastezi, psikotik semptomlar, titreme, uyku hali, ekstrapiramidal semptomlar.
Cilt: artralji ve döküntü, ekzantem, saç dökülmesi hiperkeratozu, makula, terleme, ürtiker, Stevens-Johnson sendromu, eritema multiforme.
Özel Duyular: bulanık görme, kulak çınlaması.
Ürogenital: jinekomasti, iktidarsızlık, galaktorrea / hiperprolaktinemi, artan idrara çıkma, sivilceli adet kanaması.
Akut Kardiyovasküler Advers Reaksiyonların Tedavisi
Terapi gerektiren kardiyovasküler advers reaksiyonların sıklığı nadirdir, bu nedenle tedavileri ile ilgili deneyim sınırlıdır. Verapamilin oral yoldan verilmesinden sonra şiddetli hipotansiyon veya tam AV bloğu meydana geldiğinde, uygun acil durum önlemleri derhal uygulanmalıdır, örn.intravenöz olarak uygulanan izoproterenol HCl, norepinefrin bitartrat, atropin sülfat (hepsi normal dozlarda) veya kalsiyum glukonat (% 10 çözelti). Hipertrofik kardiyomiyopatisi (IHSS) olan hastalarda, kan basıncını korumak için alfa-adrenerjik ajanlardan (fenilefrin HCl, metaraminol bitartrat veya metoksamin HCl) kullanılmalı ve izoproterenol ve norepinefrin önlenmelidir. Daha fazla destek gerekirse (dopamin HCl veya dobutamin HCl) uygulanabilir. Gerçek tedavi ve dozaj, klinik durumun ciddiyetine ve tedavi eden doktorun yargısına ve deneyimine bağlı olmalıdır.
Tarka (Verapamil Hidroklorür) zehirlenmesindeki semptomların seyri, alınan miktara, detoksifikasyon önlemlerinin alındığı noktaya ve miyokardiyal kasılmaya (yaşla ilgili) bağlıdır. Ana semptomlar aşağıdaki gibidir: kan basıncı düşer (zaman zaman algılanamayan değerlere) şok belirtileri, bilinç kaybı, 1. ve 2. derece AV bloğu (sık sık Wenckebach'ın kaçış ritimleri olan veya olmayan fenomeni olarak) toplam AV ayrışması olan toplam AV bloğu, kaçış ritmi, asistol, bradikardi yüksek derecede AV bloğuna kadar ve, sinüs tutuklaması, hiperglisemi, stupor ve metabolik asidoz. Aşırı dozun sonucu olarak ölümler meydana gelmiştir.
Alınacak terapötik önlemler Tarka'nın (Verapamil Hidroklorür) alındığı noktaya ve zehirlenme semptomlarının tipine ve şiddetine bağlıdır. Büyük miktarlarda yavaş salınan preparatlarla zehirlenmelerde, aktif ilacın salınmasının ve bağırsaktaki emilimin 48 saatten fazla sürebileceği belirtilmelidir. Tarka (Verapamil Hidroklorür) hidroklorür hemodiyaliz ile giderilemez. Yutma zamanına bağlı olarak, aktif ilaç depoları olarak işlev gören gastrointestinal sistemin tüm uzunluğu boyunca eksik çözünmüş tabletlerin bazı topakları olabileceği dikkate alınmalıdır.
Alınacak genel önlemler: Gastrointestinal motilite (peristaltik sesler) tespit edilemezse, yutulduktan sonra 12 saatten sonra bile olağan önlemlerle gastrik lavaj. Modifiye edilmiş bir salım preparatı ile zehirlenmeden şüphelenildiğinde, indüklenmiş kusma, mide içeriğinin ve endoskopi altındaki ince bağırsağın çıkarılması, bağırsak lavajı, müshil, yüksek lavmanlar gibi kapsamlı eliminasyon önlemleri belirtilir. Ekstratorasik kalp masajı, solunum, defibrilasyon ve / veya kalp pili tedavisi gibi olağan yoğun resüsitasyon önlemleri uygulanır.
Alınacak özel önlemler: Kardiyodepresif etkilerin, hipotansiyonun veya bradikardinin ortadan kaldırılması. Spesifik antidot kalsiyumdur, örn. İntravenöz olarak (2.25 - 4.5 mmol) uygulanan, gerekirse tekrarlanan veya sürekli bir damla infüzyonu (örn. 5 mmol / saat).
Aşağıdaki önlemler de gerekli olabilir: 2. veya 3. derece AV bloğu, sinüs bradikardisi, asistol - atropin, izoprenalin veya kalp pili tedavisi durumunda. Hipotansiyon durumunda - dopamin, dobutamin, noradrenalin (norepinefrin). Devam eden miyokardiyal başarısızlık belirtileri varsa - dopamin, dobutamin, gerekirse tekrarlanan kalsiyum enjeksiyonları.
Tüm verapamil doz aşımlarını ciddi olarak tedavi edin ve tercihen sürekli hastane bakımı altında en az 48 saat (özellikle CALAN SR) gözlemi sürdürün. Sürekli salimli formülasyon ile gecikmiş farmakodinamik sonuçlar ortaya çıkabilir. Verapamil'in gastrointestinal geçiş süresini azalttığı bilinmektedir.
Doz aşımı tedavisi destekleyici olmalıdır. Beta-adrenerjik stimülasyon veya kalsiyum çözeltilerinin parenteral uygulaması, yavaş kanal boyunca kalsiyum iyon akısını artırabilir ve verapamil ile kasıtlı doz aşımının tedavisinde etkili bir şekilde kullanılmıştır. Bildirilen birkaç vakada, kalsiyum kanal blokerleri ile aşırı doz, başlangıçta atropine dirençli olan ancak hastalar büyük dozlar (24 saatten fazla 1 gram / saate yakın) aldığında bu tedaviye daha duyarlı hale gelen hipotansiyon ve bradikardi ile ilişkilendirilmiştir. kalsiyum klorür. Verapamil hemodiyaliz ile giderilemez. Klinik olarak anlamlı hipotansif reaksiyonlar veya yüksek derecede AV bloğu, sırasıyla vazopresör ajanları veya kardiyak pacing ile tedavi edilmelidir. Asistol, kardiyopulmoner resüsitasyon dahil olağan önlemlerle ele alınmalıdır.
Verapamil ile aşırı doz belirgin hipotansiyon, bradikardi ve iletim sistemi anormalliklerine yol açabilir (örn. AV ayrışması ile kavşak ritmi ve asistol dahil yüksek derece AV bloğu). Hipoperfüzyona sekonder diğer semptomlar (örn. Metabolik asidoz, hiperglisemi, hiperkalemi, böbrek fonksiyon bozukluğu ve konvülsiyonlar) belirgin olabilir.
Tüm verapamil doz aşımlarını ciddi olarak tedavi edin ve tercihen sürekli hastane bakımı altında en az 48 saat (özellikle Tarka (Verapamil Hidroklorür)) gözlemini sürdürün. Sürekli salimli formülasyon ile gecikmiş farmakodinamik sonuçlar ortaya çıkabilir. Verapamil'in gastrointestinal geçiş süresini azalttığı bilinmektedir.
Doz aşımı durumunda, Tarka (Verapamil Hidroklorür) kapletlerinin zaman zaman mide veya bağırsaklarda beton oluşturduğu bildirilmiştir. Bu betonlar karnın düz radyografilerinde görülmemiştir ve gastrointestinal boşalmanın hiçbir tıbbi yolunun çıkarılmasında etkinliği kanıtlanmamıştır. Semptomlar alışılmadık şekilde uzadığında aşırı dozda endoskopi makul olarak düşünülebilir.
Doz aşımı tedavisi destekleyici olmalıdır. Beta-adrenerjik stimülasyon veya kalsiyum çözeltilerinin parenteral uygulaması, yavaş kanal boyunca kalsiyum iyon akısını artırabilir ve verapamil ile kasıtlı doz aşımının tedavisinde etkili bir şekilde kullanılmıştır. Yüksek dozda kalsiyum ile devam eden tedavi bir yanıt verebilir. Bildirilen birkaç vakada, başlangıçta atropine dirençli olan kalsiyum kanal blokerleri ile aşırı doz, hastalar büyük dozlarda (24 saatten fazla 1 g / saate yakın) kalsiyum klorür aldığında bu tedaviye daha duyarlı hale geldi. Verapamil hemodiyaliz ile giderilemez. Klinik olarak anlamlı hipotansif reaksiyonlar veya yüksek derecede AV bloğu, sırasıyla vazopresör ajanları veya kardiyak pacing ile tedavi edilmelidir. Asistol, kardiyopulmoner resüsitasyon dahil olağan önlemlerle ele alınmalıdır.
Tüm verapamil doz aşımlarını ciddi olarak tedavi edin ve tercihen sürekli hastane bakımı altında en az 48 saat (özellikle Tarka (Verapamil Hidroklorür) SR) gözlemini sürdürün. Sürekli salimli formülasyon ile gecikmiş farmakodinamik sonuçlar ortaya çıkabilir. Verapamil'in gastrointestinal geçiş süresini azalttığı bilinmektedir.
Doz aşımı tedavisi destekleyici olmalıdır. Beta-adrenerjik stimülasyon veya kalsiyum çözeltilerinin parenteral uygulaması, yavaş kanal boyunca kalsiyum iyon akısını artırabilir ve verapamil ile kasıtlı doz aşımının tedavisinde etkili bir şekilde kullanılmıştır. Bildirilen birkaç vakada, kalsiyum kanal blokerleri ile aşırı doz, başlangıçta atropine dirençli olan ancak hastalar büyük dozlar (24 saatten fazla 1 gram / saate yakın) aldığında bu tedaviye daha duyarlı hale gelen hipotansiyon ve bradikardi ile ilişkilendirilmiştir. kalsiyum klorür. Verapamil hemodiyaliz ile giderilemez. Klinik olarak anlamlı hipotansif reaksiyonlar veya yüksek derecede AV bloğu, sırasıyla vazopresör ajanları veya kardiyak pacing ile tedavi edilmelidir. Asistol, kardiyopulmoner resüsitasyon dahil olağan önlemlerle ele alınmalıdır.
Verapamil ile aşırı doz belirgin hipotansiyon, bradikardi ve iletim sistemi anormalliklerine yol açabilir (örn.AV ayrışması ile kavşak ritmi ve asistol dahil yüksek derece AV bloğu). Hipoperfüzyona sekonder diğer semptomlar (ör.metabolik asidoz, hiperglisemi, hiperkalemi, böbrek fonksiyon bozukluğu ve konvülsiyonlar) görülebilir.
Tüm verapamil doz aşımlarını ciddi olarak tedavi edin ve tercihen sürekli hastane bakımı altında en az 48 saat [özellikle ISOPTIN® SR (verapamil hidroklorür)] gözlemini sürdürün. Sürekli salimli formülasyon ile gecikmiş farmakodinamik sonuçlar ortaya çıkabilir. Verapamil'in gastrointestinal geçiş süresini azalttığı bilinmektedir.
Doz aşımı durumunda, ISOPTIN SR tabletlerinin zaman zaman mide veya bağırsaklarda beton oluşturduğu bildirilmiştir. Bu betonlar karnın düz radyografilerinde görülmemiştir ve gastrointestinal boşalmanın hiçbir tıbbi yolunun çıkarılmasında etkinliği kanıtlanmamıştır. Semptomlar alışılmadık şekilde uzadığında aşırı dozda endoskopi makul olarak düşünülebilir.
Doz aşımı tedavisi destekleyici olmalıdır. Beta adrenerjik stimülasyon veya kalsiyum çözeltilerinin parenteral uygulaması yavaş kanal boyunca kalsiyum iyon akısını artırabilir ve verapamil ile kasıtlı doz aşımının tedavisinde etkili bir şekilde kullanılmıştır. Yüksek dozda kalsiyum ile devam eden tedavi bir yanıt verebilir. Bildirilen birkaç vakada, başlangıçta atropine dirençli olan kalsiyum kanal blokerleri ile aşırı doz, hastalar büyük dozlar (24 saatten fazla 1 gram / saate yakın) kalsiyum klorür aldığında bu tedaviye daha duyarlı hale geldi. Verapamil hemodiyaliz ile giderilemez. Klinik olarak anlamlı hipotansif reaksiyonlar veya yüksek derecede AV bloğu, sırasıyla vazopresör ajanları veya kardiyak pacing ile tedavi edilmelidir. Asistol, kardiyopulmoner resüsitasyon dahil olağan önlemlerle ele alınmalıdır.
Farmakoterapötik grup: Doğrudan kardiyak etkileri olan seçici kalsiyum kanal blokerleri, fenilalkilamin türevleri.
ATC kodu: C08 DA01
Tarka (Verapamil Hidroklorür) hidroklorür bir kalsiyum kanal blokeridir ve sınıf IV anti-aritmik ajan olarak sınıflandırılır.
Etki mekanizması
Tarka (Verapamil Hidroklorür), sistemik ve koroner arterlerin düz kas hücrelerine ve kalp kası ve intrakardiyak iletim sistemi hücrelerine kalsiyum girişini inhibe eder.
Tarka (Verapamil Hidroklorür), refleks taşikardi az veya hiç olmadan periferik vasküler direnci azaltır. Hem sistolik hem de diyastolik kan basıncını azaltmadaki etkinliğinin öncelikle bu etki tarzından kaynaklandığı düşünülmektedir.
Sistemik ve koroner vasküler dirençteki azalma ve hücre içi oksijen tüketimi üzerindeki koruyucu etki, ürünün anti-anjinal özelliklerini açıklamaktadır.
Tarka (Verapamil Hidroklorür), kalp içi iletim sistemindeki kalsiyumun hareketi üzerindeki etkisi nedeniyle otomatikliği azaltır, iletim hızını azaltır ve refrakter süresini arttırır.
However, we will provide data for each active ingredient