Metalcaptase

Metalcaptase, Wilson hastalığı, sistinüri tedavisinde ve geleneksel tedavinin yeterli bir çalışmasına cevap vermeyen şiddetli, aktif romatoid artritli hastalarda endikedir. Mevcut kanıtlar, ankilozan spondilitte metalkaptazın değerli olmadığını göstermektedir.

Wilson hastalığı

Wilson hastalığı (hepatolentiküler dejenerasyon), metabolizma ihtiyacını aşan bir bakır birikmesine yol açan otozomal resesif defekti miras alan kişilerde ortaya çıkar. Fazla bakır birkaç organ ve dokuda birikir ve sonuçta esas olarak karaciğerde, hasarın nekrotik siroza ilerlediği ve dejenerasyonun yaygın olduğu beyinde patolojik etkiler üretir. Bakır ayrıca serebral semptomları olan tüm hastaların ve asemptomatik olan veya sadece karaciğer semptomları gösteren bazı hastaların kornealarında karakteristik, asemptomatik, altın-kahverengi Kayser-Fleischer halkaları olarak biriktirilir.

İki tip hasta Wilson hastalığı için tedaviye ihtiyaç duyar: (1) semptomatik ve (2) asemptomatik, bu da hasta tedavi edilmezse gelecekte gelişmesi beklenebilir.

Bir aile veya bireysel tıbbi geçmişten veya fizik muayeneden şüpheleniliyorsa tanı doğrulanabilir, plazma-bakır proteini seruloplazmin ** mevcutsa <20 mg / dL ve karaciğer biyopsisinde kantitatif bir belirleme alışılmadık derecede yüksek bir bakır konsantrasyonu gösterir ( > 250 mcg / g kuru ağırlık) veya Kayser-Fleischer halkaları mevcuttur.

tedavinin iki hedefi vardır:

• bakırın gıdadan emilimini en aza indirmek;
• aşırı doku bakırının atılımını ve karmaşık eğitimini (D. H. detoksifikasyon) teşvik etmek.

İlk hedefe, bir veya iki miligramdan fazla bakır içermeyen günlük bir diyetle ulaşılır. Böyle bir diyet öncelikle çikolata, fındık, kabuklu deniz ürünleri, mantar, karaciğer, pekmez, brokoli, bakırla zenginleştirilmiş tahıllar ve gıda takviyelerini içermemeli ve mümkün olduğunca düşük bakır içeriğine sahip gıdalardan oluşmalıdır. Hastanın içme suyu litre başına 0.1 mg'dan fazla bakır içeriyorsa damıtılmış veya demineralize su kullanılmalıdır.

İkinci hedef için bakır şelatlı bir eski kullanılır.

Semptomatik hastalarda, bu tedavi genellikle önemli bir nörolojik iyileşmeye, Kayser-Fleischer halkalarının solmasına ve karaciğer fonksiyon bozukluğu ve zihinsel bozukluklarda kademeli bir iyileşmeye yol açar.

Bugüne kadarki klinik deneyim, yukarıdaki rejime sahip yaşamın uzatılacağını göstermektedir.

Bir ila üç ay boyunca belirgin bir iyileşme olamaz. Bazen, metalkaptaz ile tedavinin başlangıcında nörolojik semptomlar kötüleşir. Bununla birlikte, ilaç geri çekilmemelidir. Geçici bir kesinti, tedavi yeniden başlatıldığında duyarlılık reaksiyonu geliştirme riski artar, ancak bu nörolojik semptomlarda klinik iyileşmeye yol açabilir (bkz UYARILAR). Nörolojik semptomlar ve işaretler Metalcaptase tedavisine başladıktan sonra bir ay daha kötüleşirse, metalcaptase devam ederken 2,3-dimercaprol (BAL) ile birkaç kısa tedavi döngüsü düşünülebilir.

Asemptomatik hastaların tedavisi otuz yılı aşkın bir süredir devam etmektedir. Metalkaptaz ile günlük tedavi devam ederse, hastalığın belirtileri ve belirtileri süresiz olarak önlenir gibi görünmektedir.

Sistinüri

Sistinüri, iki baz amino asit arginin, lizin, ornitin ve sistin aşırı atılımının yanı sıra idrarda sistein ve homosisteinin karışık disülfürü ile karakterizedir. Sistinüriye yol açan metabolik kusur kalıtsal otozomal, resesiftir. İlgili amino asitlerin metabolizması en az iki anormal faktörden etkilenir: (1) kusurlu gastrointestinal emilim ve (2) tübüler böbrek yetmezliği.

Arginin, lizin, ornitin ve sistein kolayca atılabilen çözünür maddelerdir. Atılımınızla ilişkili aşırı miktarda belirgin bir patoloji yoktur.

Bununla birlikte, sistin, idrar pH değerinin olağan aralığında o kadar kolay çözünür ki, kolayca atılmaz ve böylece idrar yolunda taşları kristalize eder ve oluşturur. Taş oluşumu sistinüri'de bilinen tek patolojidir.

Günlük normal sistin üretimi 40 ila 80 mg'dır. Cystinurie ile performans büyük ölçüde artar ve günde 1 g'ı aşabilir. Günde 500 ila 600 mg arasında taş oluşumu neredeyse güvenlidir. Günde 300 mg'dan fazla ise, tedavi endikedir.

Geleneksel tedavi, taş oluşumunu önlemek için sistin idrarda yeterince seyreltilmesini, idrar alkalini mümkün olduğunca fazla sistin çözecek kadar tutmayı ve düşük metiyonin diyetiyle (gıdadaki sistin ana öncüsü) sistin üretmeyi amaçlamaktadır. . Hastalar idrarın özgül ağırlığını 1.010'un altında tutacak kadar sıvı içmeli, idrar pH'ını 7.5 ila 8'de tutacak kadar alkali almalı ve düşük metiyonin diyetini takip etmelidir. Bu diyet ergen çocuklarda önerilmez ve düşük protein içeriği nedeniyle hamilelik sırasında kontrendike olması muhtemeldir (bkz ÖNLEMLER).

Bu önlemler tekrarlayan taş oluşumunu kontrol etmek için yeterli değilse, metalkaptaz ek tedavi olarak kullanılabilir ve hastalar geleneksel tedaviyi izlemeyi reddederse, metalkaptaz yararlı bir replasman olabilir. Kistin atılımını neredeyse normal seviyelerde tutabilir, bu da taş oluşumunu ve bazı hastaların geliştirdiği piyelonefrit ve bozulmuş böbrek fonksiyonunun ciddi sonuçlarını engeller.

Bartter ve meslektaşları, penisillaminin, penisilamin sistein - karışık disülfür oluşturmak için sistin ile etkileşime girme sürecini temsil eder:

CSSC = Cystin
CS '= protondan arındırılmış sistein
PSSP = penisilamin disülfür
PS '= protondan arındırılmış penisilamin sülfhidril
CSSP = penisilamin sistein karışık disülfür

Bu süreçte, dekrotone edilmiş penisilamin PS 'formunun disülfür değişimi için aktif faktör olduğuna inanılmaktadır.

Romatoid artrit

Metalkaptaz ciddi yan etkilere neden olabileceğinden, romatoid artritte kullanımı ciddi, aktif bir hastalığı olan ve yeterli geleneksel tedaviye cevap vermeyen hastalarla sınırlı olmalıdır. O zaman bile, fayda-risk dengesi dikkatle tartılmalıdır. Dinlenme, fizyoterapi, salisilatlar ve kortikosteroidler gibi diğer önlemler, belirtildiğinde metalkaptaz ile birlikte kullanılmalıdır (bkz ÖNLEMLER).

Penisilamin alan tüm hastalarda, metalkaptazın yemeklerden en az bir saat önce veya yemeklerden iki saat sonra ve aç karnına diğer ilaçlar, gıdalar veya sütten en az bir saat sonra uygulanması önemlidir. Penisilamin piridoksin ihtiyacını arttırdığından, hastalar günlük piridoksin takviyesine ihtiyaç duyabilir (bkz ÖNLEMLER).

Wilson hastalığı

Optimal dozaj, idrarda bakır atılımının ölçülmesi ve serumda serbest bakırın belirlenmesi ile belirlenebilir. İdrar bakır içermeyen cam eşyalarda toplanmalı ve metalkaptaz ile tedaviye başlamadan önce ve kısa bir süre sonra bakır için kantitatif olarak analiz edilmelidir.

İdrarda 24 saatlik bakır atılımının belirlenmesi, penisilamin ile tedavinin ilk haftasında en büyük değere sahiptir. İlaç reaksiyonunun yokluğunda, 0.75 ila 1.5 g arasında bir doz, bu da 2 mg'ın üzerinde 24 saatlik bir başlangıç kupürüne yol açar, yaklaşık üç ay devam etmelidir, Serum'da serbest bakırın belirlenmesi olan bakım işlemini izlemenin en güvenilir yöntemidir. Bu, kantitatif olarak belirlenmiş toplam bakır ve seruloplazmin bakır arasındaki farka karşılık gelir. Düzgün tedavi edilen hastalarda genellikle 10 mcg'den az serbest bakır / dL serumu bulunur. Günde 2 g'lık bir dozu aşmak nadiren gereklidir. Hasta metalkaptaz ile tedaviyi tolere edemezse, alternatif bir tedavi trientin hidroklorürdür.

Başlangıçta günde 1 g'dan fazla tolere edemeyen hastalarda, doz 250 mg / gün'de başlatılır ve yavaş yavaş gerekli miktara çıkarılır, bu da ilacın etkinliğini daha iyi kontrol eder ve yan etkilerin sıklığını azaltır.

Sistinüri

Geleneksel tedavi ile metalkaptaz kullanılması tavsiye edilir. Üriner stin azaltarak kristalüri ve taş oluşumunu azaltır. Bazı durumlarda, halihazırda oluşturulmuş taşların büyüklüğünün azaldığı ve hatta çözüldüğü bildirilmiştir.

Sistinurie tedavisinde normal metalkaptaz dozu, günde 1 ila 4 g aralığında yetişkinler için 2 g / gündür. Pediatrik hastalar için dozaj 30 mg / kg / gün'e dayanabilir. Toplam günlük miktar dört doza bölünmelidir. Dört özdeş doz mümkün değilse, daha büyük kısmı yatmadan önce verin. Yan etkiler dozun azaltılmasını gerektiriyorsa, dozu yatmadan önce tutmak önemlidir.

250 mg / gün dozunun başlatılması ve gerekli miktara kademeli olarak artması, ilacın etkileri üzerinde daha kesin bir kontrol sağlar ve meydana gelen yan etkilerin azaltılmasına yardımcı olabilir.

Metalkaptaz almanın yanı sıra, hastalar bol miktarda içmelidir. İdrarın gün içinde olduğundan daha konsantre ve asidik olduğu yatmadan önce gece bir kez bir bardak sıvı ve başka bir bardak içmek özellikle önemlidir. Sıvı alımı arttıkça, gerekli metalkaptaz dozu da azalır.

Dozaj, taş öyküsü olmayan hastalarda sistin atılımını 100-200 mg / gün ve taş oluşumu ve / veya ağrısı olan hastalarda 100 mg / gün'ün altında bir miktara göre kişiselleştirilmelidir. Dozaj belirlenirken, doğal tübüler kusur, hastanın büyüklüğü, yaşı ve büyüme oranı ile diyet ve su alımı dikkate alınmalıdır.

Standart nitroprussit siyanür testi, etkili dozun yararlı bir nitel ölçüsü olarak rapor edilmiştir: & hançer; 24 mL protein içermeyen idrar alikotuna 5 mL taze hazırlanmış yüzde 5 sodyum siyanür ekleyin ve on dakika bekletin. 5 damla taze hazırlanmış yüzde 5 sodyum nitroprussid ekleyin ve karıştırın. Cystin karışımı macenta yapacak. Sonuç negatifse, sistin atılımının 100 mg / g kreatininden az olduğu varsayılabilir.

Penisilamin nadiren değişmeden atılsa da, macenta karışımını da yapar. Reaksiyonun hangi maddeye neden olduğu sorusu varsa, şüpheleri gidermek için bir demir klorür testi yapılabilir: idrara yüzde 3 demir klorür damlası. Penisilamin idrarı hemen ve hızlı bir şekilde mavi yapar. Sistin görünümü değiştirmez.

Romatoid artrit

Romatoid artrit için metalkaptaz ile tedavinin ana kuralı sabırdır. Terapötik yanıtın başlangıcı tipik olarak gecikir. İlk klinik yanıt kanıtı bulunmadan önce iki veya üç ay gerekebilir (bkz KLİNİK FARMAKOLOJİ).

Metalkaptaz ile tedavi yan etkiler veya diğer nedenlerden dolayı kesintiye uğradıysa, ilaç daha düşük bir dozla başlayıp yavaşça arttırılarak dikkatlice yeniden verilmelidir.

İlk terapi

Romatoid artrit için şu anda önerilen dozlama programı, günlük tek bir 125 mg veya 250 mg doz ile başlar, bu daha sonra her bir ila üç ayda bir 125 mg veya 250 mg / gün artar ve hastanın tolere edilebilirliğini gösterir. Semptomlar tatmin edici bir şekilde remisyonlanırsa, remisyon ile ilişkili doz devam etmelidir (bkz Bakım tedavisi). 500-750 mg / gün dozlarla iki ila üç aylık tedaviden sonra iyileşme ve potansiyel olarak ciddi toksisite belirtisi yoksa, tatmin edici bir remisyon meydana gelene kadar her iki ila üç ayda bir 250 mg / gün artışlara devam edilebilir (bkz. Bakım tedavisi) veya toksisite belirtileri (bkz UYARILAR ve ÖNLEMLER). 1000 ila 1500 mg penisilamin / gün ile üç ila dört aylık tedaviden sonra belirgin bir iyileşme yoksa, hastanın yanıt vermediği ve metalkaptazın kesilmesi gerektiği varsayılabilir.

Bakım tedavisi

Metalkaptazın idame dozu kişiselleştirilmelidir ve tedavi sırasında ayarlanabilir. Birçok hasta günde 500-750 mg aralığında bir doza tatmin edici bir şekilde yanıt verir. Bazılarının daha azına ihtiyacı vardır.

Bakım dozlarındaki değişiklikler, her doz ayarlamasından iki ila üç ay sonra eritrosit sedimantasyon hızına klinik olarak yansıtılamaz.

Bazı hastalar daha sonra maksimum hastalık baskılanması için idame dozunda bir artışa ihtiyaç duyar. Yanıt veren ancak tedavinin ilk altı ila dokuz ayından sonra hastalıklarını bastırmayan hastalarda, günlük metalkaptaz dozu üç aylık aralıklarla 125 mg veya 250 mg / gün artırılabilir. Mevcut uygulamada, günde 1 g'dan fazla bir dozaj kullanmak olağandışıdır, ancak bazen günde 1,5 g'a kadar gereklidir.

Alevlenmelerin yönetimi

Tedavi sırasında, bazı hastalar ilk iyi yanıttan sonra kötüleşen hastalık aktivitesi yaşayabilir. Bunlar kendilerini kısıtlayabilir ve on iki hafta içinde azalabilir. Genellikle steroidal olmayan antienflamatuar ilaçların eklenmesi ile kontrol edilirler ve sadece hasta gerçek bir "kaçış" fenomeni göstermişse (bu süre içinde parlama başarısızlığı ile belirtildiği gibi) normalde idame dozunda bir artış olmalıdır düşünülen .

Romatoid hastalarda, göçmen poliartraljiyi penisillamine bağlı kötüleşen romatoid artritten ayırt etmek son derece zordur. Metalkaptaz dozajında birkaç haftaya kadar bir kesilme veya önemli bir azalma genellikle bu işlemlerden hangisinin artraljiden sorumlu olduğunu belirler.

Terapi süresi

Romatoid artrit için metalkaptaz ile optimal tedavi süresi belirlenmemiştir. Hasta altı ay veya daha uzun süre remisyondaysa, yaklaşık üç aylık aralıklarla 125 mg veya 250 mg / gün'lük düşüşlerde kademeli bir doz azalması denenebilir.

Eşlik eden ilaç tedavisi

Metalcaptase, altın tedavisi, sıtma veya sitotoksik ilaçlar, oksifenbutazon veya fenilbutazon alan hastalarda kullanılmamalıdır (bkz ÖNLEMLER). Penisilamin verildiğinde salisilatlar, diğer steroidal olmayan antienflamatuar ilaçlar veya sistemik kortikosteroidler gibi diğer önlemlere devam edilebilir. İyileşmenin başlamasından sonra, semptomlar izin verirse ağrı kesici ve antienflamatuar ilaçlar yavaşça kesilebilir. Steroid yoksunluğu kademeli olarak yapılmalıdır ve steroidlerin tamamen ortadan kaldırılmasından önce metalkaptaz ile aylarca tedavi gerekebilir.

Dozaj frekansı

Klinik deneyime dayanarak, günde 500 mg'a kadar dozlar tek bir günlük doz olarak uygulanabilir. Günde 500 mg'dan fazla dozajlar bölünmüş dozlarda uygulanmalıdır.

Wilson hastalığı veya sistinüri olan bazı hastalar için tedavi hariç, hamilelik sırasında penisillamin kullanımı kontrendikedir (bkz UYARILAR).

Anne sütü çalışmaları hayvanlarda veya insanlarda bildirilmemesine rağmen, penisilamin tedavisi alan anneler bebeklerini emzirmemelidir.

Penisillamine bağlı aplastik anemi veya agranülositoz öyküsü olan hastalar penisilamin ile yeniden başlatılmamalıdır (bkz UYARILAR ve YAN ETKİLER).

Böbrek hasarına neden olma potansiyeli nedeniyle, romatoid artrit öyküsü veya diğer böbrek yetmezliği belirtileri olan hastalara penisilamin uygulanmamalıdır.

UYARILAR

Penisilamin kullanımı, aplastik anemi, agranülositoz, trombositopeni, goodpasture sendromu ve miyastenia gravis gibi bazı hastalıklardan ölümlerle ilişkilendirilmiştir.

Çünkü her zaman ciddi hematolojik ve böbrek yan etkileri ortaya çıkabilir, rutin idrar analizi olmalıdır, beyaz ve diferansiyel kan hücrelerinin sayısı, hemoglobin ve doğrudan trombosit sayısının belirlenmesi, cildin izlenmesi ile birlikte haftada iki kez sayılır, hastanın lenf düğümleri ve vücut ısısı, tedavinin ilk ayında önümüzdeki beş ay boyunca her iki haftada bir ve daha sonra aylık olarak yapılır. Hastalara ateş, boğaz ağrısı, titreme, morarma veya kanama gibi granülositopeni ve / veya trombositopeni belirtileri ve semptomlarının gelişimi hakkında derhal rapor vermeleri söylenmelidir. Yukarıdaki laboratuvar testleri daha sonra derhal tekrarlanmalıdır.

Penisilamin tedavisi sırasında hastaların yüzde beşine kadar lökopeni ve trombositopeni olduğu bildirilmiştir. Lökopeni granülositik serilere aittir ve eozinofillerde bir artışla ilişkili olabilir veya olmayabilir. WBC'de 3500 / mm ve sup3'ün altında doğrulanmış bir azalma; penisilamin tedavisinin kesilmesini gerektirir. Trombositopeni, aplastik aneminin bir parçasıysa, kemik iliğinde azalmış veya eksik megakaryositlerle kendine özgü olabilir. Diğer durumlarda, trombositopeninin bağışıklık olduğuna inanılmaktadır, çünkü kemik iliğindeki megakaryosit sayısının normal veya bazen arttığı bildirilmiştir. 100.000 / mm ve sup3'ün altında bir trombosit sayısının geliştirilmesi; klinik kanama olmasa bile, penisilamin tedavisinin en azından geçici olarak kesilmesini gerektirir. Trombosit sayısında aşamalı bir düşüş veya WBC, ardışık üç tespitte, değerler hala normal aralıkta olsa bile, en azından geçici bir tutum gerektirir.

Proteinüri ve / veya hematüri tedavi sırasında gelişebilir ve nefrotik sendroma yol açabilen membran glomerülopatisinin uyarı işaretleri olabilir. Bu hastaların yakından gözlemlenmesi esastır. Bazı hastalarda proteinüri devam eden tedavi ile kaybolur; diğerlerinde penisilamin kesilmelidir. Bir hasta proteinüri veya hematüri geliştirirse, doktor bunun ilaca bağlı glomerülopati belirtisi olup olmadığını ve penisillamin ile ilişkili olup olmadığını belirlemelidir.

Orta derecede proteinüri geliştiren romatoid artritli hastalar, idrardaki kantitatif 24 saatlik protein tespitlerinin bir ila iki haftalık aralıklarla sürdürülmesi şartıyla penisilamin tedavisi ile dikkatle devam ettirilebilir. Bu koşullar altında penisilamin dozu artırılmamalıdır. 1 g / 24 saati aşan proteinüri veya aşamalı olarak artan proteinüri, ilacın kesilmesini veya dozajın azaltılmasını gerektirir. Bazı hastalar doz azaltma görünümünden sonra proteinüri bildirmiştir.

Açıklanamayan kaba hematüri veya kalıcı mikroskobik hematüri gelişirse, romatoid artritli hastalarda penisilamin kesilmelidir.

Wilson veya sistinüri hastalığı olan hastalarda, ciddi idrar anormallikleri olabilecek hastalarda devam eden penisilamin tedavisi riskleri, beklenen terapötik faydalara göre tartılmalıdır.

Sistinüri'de penisilamin kullanıldığında, böbrek taşları için yıllık bir röntgen önerilir. Sistin taşları hızlı bir şekilde, bazen altı ay içinde oluşur. Harnanomaliler, penisilamin kesildikten sonra bir yıl veya daha fazla sürebilir.

İntrahepatik kolestaz ve toksik hepatitin nadir raporları nedeniyle, tedavi süresi boyunca her altı ayda bir karaciğer fonksiyon testleri önerilir. Wilson hastalığında, bunlar en azından tedavinin ilk yılında her üç ayda bir önerilir.

Goodpasture sendromu nadiren meydana gelmiştir. X-ışınlarında hemoptizler ve akciğer infiltratları ile bağlantılı olarak anormal idrar bulgularının geliştirilmesi, penisillaminin derhal ayarlanmasını gerektirir.

Obliteratif bronşiyolit nadiren bildirilmiştir. Hasta stres dispnesi, açıklanamayan öksürük veya hırıltı gibi pulmoner semptomları derhal bildirmesi konusunda uyarılmalıdır. Akciğer fonksiyon çalışmaları şu anda dikkate alınmalıdır.

Metalkaptazın yeni nörolojik semptomlara neden olduğu bildirilmiştir (bkz YAN ETKİLER). Bazen, nörolojik semptomlar metalkaptaz ile tedavinin başlangıcında kötüleşir (bkz ENDİKASYONLARI). Miyastenik sendromun bazen miyastenia gravis'e ilerlediği bildirilmiştir. Ekstraoküler kasların zayıflığı olan pitoz ve diplopi genellikle miyasteni erken belirtileridir. Çoğu durumda, penisilamin çekilmesinden sonra miyasteni belirtileri azalmıştır.

Penisilamin tedavisi sırasında en farklı pemfigus formları meydana gelmiştir. Pemphigus vulgaris ve pemphigus foliaceus en sık, genellikle tedavinin geç bir komplikasyonu olarak bildirilir. Pemphigus foliaceus'un sebore benzeri özellikleri erken tanıyı gizleyebilir. Pemfigustan şüpheleniliyorsa, metalkaptaz kesilmelidir. Tedavi tek başına veya bazı durumlarda immünosüpresan ile aynı anda yüksek dozlarda kortikosteroidlerden oluşuyordu. Tedavi sadece birkaç hafta veya ay boyunca gerekli olabilir, ancak bir yıldan fazla devam etmesi gerekebilir.

Wilson veya sistinüri hastalığı için başlatıldıktan sonra, penisilamin tedavisi genellikle günlük olarak devam etmelidir. Birkaç gün boyunca kesintileri, tedavinin yeniden oluşturulmasından sonra duyarlılık reaksiyonları izledi.

Gebelik kategorisi D

Penisilamin hamile bir kadına verildiğinde fetal hasara neden olabilir. Penisillaminin, insan kullanımı için önerilen en yüksek dozdan altı kat daha yüksek dozlarda uygulandığında sıçanlarda teratojenik olduğu gösterilmiştir. İskelet kusurları, yarık damak ve fetal toksisite (rezorpsiyonlar) bildirilmiştir.

Gebe kadınlarda penisilamin kullanımı üzerine kontrollü bir çalışma yoktur. Normal sonuçlar bildirilmesine rağmen, hamilelik sırasında penisilamin tedavisi alan annelerden doğan bebeklerde karakteristik konjenital cutis laxa ve ilgili doğum kusurları bildirilmiştir. Penisilamin, sadece beklenen kullanım olası tehlikelerden daha ağır basarsa çocuk doğurma potansiyeli olan kadınlarda kullanılmalıdır. Penisilamin tedavisi alan ve çocuk doğurma potansiyeli olan kadınlar bu risk hakkında bilgilendirilmeli, kaçırılan adet dönemlerini veya diğer olası hamilelik belirtilerini derhal bildirmeli ve gebeliğin erken tespitini yakından izlemelidir. Bu ilaç hamilelik sırasında kullanılırsa veya hasta bu ilacı alırken hamile kalırsa, hasta fetusun potansiyel riski hakkında bilgilendirilmelidir.

Wilson hastalığı

Bildirilen deneyim * * * hamilelik sırasında penisilamin ile devam eden tedavinin anneyi Wilson hastalığının nüksetmesinden koruduğunu ve penisilamin tedavisinin kesilmesinin anne üzerinde ölümcül olabilecek zararlı etkileri olduğunu göstermektedir.

Penisilamin hamilelik sırasında Wilson hastalığı olan hastalara uygulanırsa, günlük dozun 750 mg ile sınırlı olması önerilir. Sezaryen kesiti planlanırsa, günlük doz 250 mg'a düşürülmeli, ancak gebeliğin son altı haftasında ve yara iyileşmesi tamamlanana kadar postoperatif olarak daha düşük olmamalıdır.

Sistinüri

Mümkünse, hamilelik sırasında sistinüri olan kadınlara penisilamin uygulanmamalıdır (bkz KONTRENDİKASYONLAR). Karın cerrahisinden sonra ölen genel bağ dokusu kusurları olan bebekleri doğuran penisilamin tedavisi ile sistinüri olan kadınların raporları vardır. Bu hastalarda taşlar oluşmaya devam ederse, annenin tedavisinin faydaları fetus riskine karşı tartılmalıdır.

Romatoid artrit

Penisilamin, hamile olan romatoid artritli hastalara uygulanmamalıdır (bkz KONTRENDİKASYONLAR) ve hamilelik şüphesi olan veya teşhis edilen hastalarda derhal kesilmelidir.

Hamilelik sırasında günde bir gramdan az penisilamin ile tedavi edilen romatoid artritli bir kadının olduğu bildirilmektedir, büyüme gecikmesi olan bir çocuk, geniş bir burun köprüsü ile düzleştirilmiş yüz, düşük kulaklar, gevşek cilt kıvrımları ve sıradışı Laxer vücut cildi ile kısa boyun doğdu (emperyal bölüm).

ÖNLEMLER

Bazı hastalar, genellikle tedavinin başlamasından sonraki ikinci ila üçüncü hafta içinde penisilamine belirgin ateşli bir reaksiyon olan ilaç ateşi yaşayabilir. Uyuşturucu ateşine bazen maküler döküntü eşlik edebilir.

Wilson veya sistinüri hastalığı olan hastalarda ilaç ateşi durumunda, reaksiyon azalıncaya kadar penisilamin geçici olarak kesilmelidir. Daha sonra penisilamin, istenen doza ulaşılana kadar kademeli olarak arttırılan küçük bir dozla yeniden oluşturulmalıdır. Sistemik steroid tedavisi gerekli olabilir ve genellikle birkaç kez ilaç ateşi ve döküntü gelişen hastalarda yardımcı olabilir.

Romatoid artritli hastalarda ilaç ateşi durumunda, penisilamin kesilmeli ve başka bir terapötik alternatif denenmelidir, çünkü deneyim, penisillaminin arka yönetiminden sonra ateş reaksiyonunun hastaların çok yüksek bir yüzdesinde tekrar ortaya çıktığını göstermiştir.

Alerjik reaksiyonlarda cilt ve mukoza zarları gözlenmelidir. Erken ve geç döküntüler meydana geldi. Daha önceki döküntü tedavinin ilk aylarında ortaya çıkar ve daha yaygındır. Genellikle genel kaşıntılı, eritematöz, makülopapüler veya morbilliform döküntüdür ve diğer ilaçlarda görülen alerjik döküntülere benzer. Daha önceki döküntü genellikle penisillaminin durdurulmasından sonraki günlerde kaybolur ve ilaç daha düşük bir dozda yeniden başlatıldığında nadiren tekrar ortaya çıkar. Kaşıntı ve erken döküntü genellikle antihistaminiklerin birlikte uygulanmasıyla kontrol edilebilir. Daha sonraki bir döküntü, genellikle altı ay veya daha uzun tedaviden sonra daha az yaygın olabilir ve penisilamin kesilmesini gerektirir. Genellikle gövde üzerinde bulunur, yoğun kaşıntı eşlik eder ve genellikle topikal kortikosteroid tedavisine cevap vermez. Geç döküntülerin penisilamin kesildikten sonra ortadan kalkması haftalar sürebilir ve genellikle ilaç yeniden başlatıldığında tekrarlar.

Ateş, artralji, lenfadenopati veya diğer alerjik belirtiler eşliğinde bir ilaç salgınının ortaya çıkması genellikle penisillaminin kesilmesini gerektirir.

Bazı hastalarda pozitif bir antinükleer antikor (ANA) testi gelişir ve bazılarında diğer ilaçlarla ilişkili ilaca bağlı lupusa benzer lupus eritematozus benzeri bir sendrom olabilir. Lupus eritematozus benzeri sendrom hipokomplememi ile ilişkili değildir ve nefropati olmadan mevcut olabilir. Pozitif bir ANA testi geliştirmek ilacın kesilmesini gerektirmez, ancak doktor gelecekte lupus eritematozus benzeri bir sendromun gelişebileceği ihtimalinden haberdar edilmelidir.

Bazı hastalarda aftöz stomatit bulunan oral ülserasyon gelişebilir. Stomatit genellikle rastgele bir seviyede tekrarlar, ancak genellikle daha düşük bir dozda çözülür. Nadir olmasına rağmen, keiloz, glossit ve diş eti iltihabı da bildirilmiştir. Bu oral lezyonlar genellikle doza bağımlıdır ve penisilamin dozunda daha fazla bir artışı engelleyebilir veya ilacın kesilmesini gerektirebilir.

Bazı hastalarda hipogeusia (tat algısında donukluk veya azalma) meydana gelmiştir. Bu iki ila üç ay veya daha fazla sürebilir ve tam bir tat kaybına dönüşebilir; bununla birlikte, devam eden penisilamin tedavisine rağmen genellikle sınırlıdır. Böyle bir tat bozukluğu Wilson hastalığı olan hastalarda nadirdir.

Penisilamin, aynı zamanda altın tedavisi, sıtma veya sitotoksik ilaçlar, oksifenbutazon veya fenilbutazon alan hastalarda kullanılmamalıdır, çünkü bu ilaçlar benzer ciddi hematolojik ve böbrek yan etkileri ile de ilişkilidir.

Şiddetli toksik reaksiyon nedeniyle altın tuzu tedavisini bırakan hastalar, penisilamin ile ciddi yan etki riski daha yüksek olabilir, ancak mutlaka aynı tipte değildir.

Penisiline alerjisi olan hastalar teorik olarak penisillamine karşı çapraz duyarlılığa sahip olabilirler. Penisilamin, penisilin izleri ile kontaminasyonundan kaynaklanan reaksiyon olasılığı ortadan kaldırılmıştır, çünkü penisilamin, penisilinin bir parçalanma ürünü olarak değil sentetik olarak üretilir.

Wilson veya sistinüri hastalığı olan hastalar tedavi sırasında günde 25 mg piridoksin almalıdır çünkü penisilamin bu vitamin ihtiyacını arttırır. Piridoksin dışında vitamin eksikliğinin penisilamin ile ilişkili olduğuna dair bir kanıt olmamasına rağmen, hastalar multivitamin preparatından da yararlanabilir. Wilson hastalığında, multivitamin preparatları bakır içermemelidir.

Romatoid artrit Diyet bozukluğu olan hastalara ayrıca piridoksine günlük bir takviye verilmelidir. Penisillamine reaksiyonu engelleyebileceğiniz için mineral takviyeleri verilmemelidir.

Demir eksikliği özellikle pediatrik hastalarda ve adet gören kadınlarda gelişebilir. Wilson hastalığında, bunun nedeni demir kol olması muhtemel düşük bakır diyetinin ve penisillaminin kan kaybı veya büyümesinin etkileri üzerindeki etkilerinden kaynaklanabilir. Sistinüri ile düşük bir metiyonin diyeti demir eksikliğine katkıda bulunabilir, çünkü protein bakımından mutlaka düşüktür. Gerekirse, demir kısa kurslarda uygulanabilir, ancak oral yoldan uygulanan demirin penisillaminin etkilerini azalttığı gösterildiğinden, penisilamin ve demir uygulaması arasında iki saatlik bir süre olmalıdır.

Penisilamin, çözünür kollajen miktarında bir artışa neden olur. Sıçanlarda bu, normal iyileşmenin inhibisyonuna ve ayrıca bozulmamış cildin gerilme mukavemetinde bir azalmaya yol açar. İnsanlarda bu, özellikle omuzlar, dirsekler, dizler, ayak parmakları ve kalçalar gibi basınç veya travma altında olan artan cilt kokusunun nedeni olabilir. Kan ekstravazasyonları meydana gelebilir ve mor alanlar, cilt kırıldığında dış kanama veya koyu kan içeren veziküller olarak ortaya çıkabilir. İki türden hiçbiri ilerici değildir. Vücudun başka bir yerinde kanama ile belirgin bir bağlantı yoktur ve ilişkili pıhtılaşma kusuru bulunmamıştır. Penisilamin ile tedaviye bu lezyonlarla devam edilebilir. Dozaj azalırsa geri dönemezsiniz. Penisillaminin kollajen üzerindeki etkilerinden kaynaklanması muhtemel diğer bildirilen etkiler arasında aşırı cilt kırışıklıkları ve venipunktur ve cerrahi bölgelerde küçük, beyaz papüllerin gelişimi bulunur.

Penisillaminin kollajen ve elastin üzerindeki etkileri, cerrahiyi düşünürken dozu 250 mg / güne düşürmeyi düşünmenizi tavsiye eder. Tam tedavinin restorasyonu yara iyileşmesi tamamlanana kadar ertelenmelidir.

Kanserojenez, mutajenez, doğurganlık bozukluğu

Penisilamin ile uzun süreli hayvan karsinojenisite çalışmaları yapılmamıştır. On otoimmün eğilimli NCB hibrid faresinden beşinin, 400 mg / kg penisilamin dozunda 6 aylık intraperitonal tedaviden sonra haftada 5 gün lenfositik lösemi geliştirdiği bildirilmiştir.

Penisilamin, ames testinde doğrudan S. typhimurium suşu TA92'ye karşı mutajeniktir; mutajenite postmitokondriyal subselüler böbrek fraksiyonu 9 ile arttırılır. Penisilamin, Çin hamster V79 hücrelerinde gen mutasyonlarını indüklemez.

Penisillamin, kültürlenmiş memeli hücrelerinde kardeş kromatid değişimini ve kromozomal anormallikleri indükler. Penisillaminin doğurganlık üzerindeki etkileri üzerine bir çalışma yoktur.

Gebelik

Gebelik kategorisi D

(Görmek UYARILAR, Gebelik)

Emziren anneler

Lütfen bakın KONTRENDİKASYONLAR.

Pediatrik kullanım

Juvenil romatoid artritte metalkaptazın etkinliği belirlenmemiştir.

Geriatrik uygulama

Metalkaptaz ile yapılan klinik çalışmalar 65 yaş ve üstü kişilerde sınırlıdır; Genç deneklerden farklı yanıt verip vermediğinizi yeterince belirlemek için 65 yaş ve üstü yeterli sayıda yaşlı denek içermiyordu. Yaşlılarda penisilamin ile yapılan klinik çalışmaların gözden geçirilmesi, döküntü ve tat bozuklukları için genç hastalara göre daha yüksek bir risk olduğunu göstermektedir. Genel olarak, yaşlı bir hasta için doz seçimi, doz aralığının alt ucundan başlayarak, karaciğer, böbrek veya kalp fonksiyonlarında azalma sıklığını ve eşlik eden hastalıkları veya diğer ilaçları yansıtan dikkatli olmalıdır.

Bu ilacın esas olarak böbrek yoluyla atıldığı bilinmektedir ve bu ilaca toksik reaksiyon riski böbrek yetmezliği olan hastalarda daha büyük olabilir. Yaşlı hastaların böbrek fonksiyonlarında azalma olasılığı daha yüksek olduğundan, dozu seçerken dikkatli olunmalı ve böbrek fonksiyonlarının dikkatle izlenmesi önerilir.

REFERANSLAR

*** Scheinberg, I. H .; Sternlieb, I .: N. Engl. J. Med. 293: 1300-1302, Aralık. 18, 1975. 8838-00

Penisilamin, bazıları potansiyel olarak ölümcül olan yüksek advers reaksiyon insidansına sahip bir ilaçtır. Bu nedenle, penisilamin tedavisi alan hastaların, tüm ilaç verme süresi boyunca sıkı tıbbi gözetim altında kalması zorunludur (bkz UYARILAR ve ÖNLEMLER).

Romatoid artritli hastalarda en sık görülen yan etkilerin görülme sıklığı (%) literatürde 17 temsili klinik çalışma (1270 hasta) kullanılarak belirlenmiştir.

Alerjik

Genel kaşıntı, erken ve geç döküntüler (% 5), pemfigus (bkz UYARILAR) ve ateş, artralji veya lenfadenopati ile ilişkili olabilecek ilaç takviyeleri (bkz UYARILAR ve ÖNLEMLER). Bazı hastalarda, diğer farmakolojik ajanlar tarafından üretilen ilaca bağlı lupusa benzer bir lupus eritematozus benzeri sendrom olabilir (bkz ÖNLEMLER).

Ürtiker ve eksfolyatif dermatit meydana gelmiştir.

Tiroidit bildirilmiştir; Anti-insülin antikorlarıyla ilişkili hipoglisemi bildirilmiştir. Bu reaksiyonlar oldukça nadirdir.

Bazı hastalar, genellikle objektif sinovit ile göçmen poliartralji geliştirebilir (bkz DOZAJ ve YÖNETİM).

Sindirim sistemi

Anoreksiya, epigastik ağrı, bulantı, kusma veya nadiren ishal oluşabilir (% 17).

Karaciğer yetmezliği ve pankreatit dahil karaciğer fonksiyon bozukluğu gibi izole edilmiş mide ülseri vakaları meydana gelmiştir. İntrahepatik kolestaz ve toksik hepatit nadiren bildirilmiştir. Serumda artmış alkalin fosfataz, süt dehidrojenaz ve pozitif sefalin flokülasyon testleri ve timol opaklık testleri bildirilmiştir.

Bazı hastalar donukluk, azalma veya toplam tat algısı kaybı bildirebilir (% 12). veya oral ülserasyon gelişebilir. Nadir olmasına rağmen, keiloz, glossit ve diş eti iltihabı bildirilmiştir (bkz ÖNLEMLER).

Gastrointestinal yan etkiler genellikle tedavinin bitiminden sonra geri dönüşümlüdür.

Hematolojik

Penisilamin kemik iliği depresyonuna neden olabilir (bkz UYARILAR). Lökopeni (% 2) ve trombositopeni (% 4) meydana gelmiştir. Trombositopeni, agranülositoz, aplastik anemi ve sideroblastik anemi sonucu ölümler bildirilmiştir.

Trombotik trombositopenik purpura, hemolitik anemi, kırmızı selaplazi, monositoz, lökositoz, eozinofili ve trombositoz da bildirilmiştir.

>

Penisillamin tedavisi olan hastalar, bazı durumlarda bağışıklık kompleksinin membran glomerülopatisinin bir sonucu olarak nefrotik sendromun gelişmesine yol açabilecek proteinüri (% 6) ve / veya hematüri geliştirebilir (bkz Uyarılar). Böbrek yetmezliği bildirildi.

merkezi sinir sistemi

Kulak çınlaması, optik nörit ve periferik duyusal ve motor nöropatiler (polikülonöropati, D.H. Guillain-Barr sendromu dahil) bildirilmiştir. Periferik nöropatilerde kas zayıflığı oluşabilir veya olmayabilir. Görme ve zihinsel bozukluklar; zihinsel bozukluklar; huzursuzluk ve kaygı bildirilmiştir.

Nöromüsküler

Miyastenia gravis (bkz UYARILAR); Distoni.

Diğer

Nadiren bildirilen yan etkiler tromboflebit; hiperpireksi (bkz ÖNLEMLER); düşen saç veya alopesi; liken planus; polimiyozit; dermatomiyozit; meme hiperplazisi; elastoz perforans serpiginosa; toksik epidermal nekroliz; anetoderma (kutanöz makulaatrofi); ve Goodpasture sendromu, ilişkili şiddetli ve sonuçta ölümcül glomerülonefrit UYARILAR). Ölümcül böbrek vasküliti de dahil olmak üzere vaskülit de bildirilmiştir. Bazıları penisilamin alan şiddetli romatoid artritli hastalarda alerjik alveolit, obliteratif bronşiolit, interstisyel pnömonit ve pulmoner fibroz bildirilmiştir. Bronşiyal astım da bildirilmiştir.

Artan cilt kırılganlığı, cildin aşırı kırışması ve venipunktur ve cerrahi bölgelerde küçük beyaz papüllerin geliştiği bildirilmiştir (bkz ÖNLEMLER); sarı tırnak sendromu.

İlacın şelatlama etkisi, çinko, cıva ve kurşun gibi diğer ağır metallerin daha fazla atılmasına yol açabilir.

Penisilamin ile lösemi ilişkili raporlar vardır. Bununla birlikte, bu raporlarda yer alan koşullar, ilaçla herhangi bir neden-sonuç ilişkisi kurulmayacak şekildedir.

bilgi verilmedi.