Kompozisyon:
Tedavide kullanılır:
Oliinyk Elizabeth Ivanovna tarafından tıbbi olarak gözden geçirilmiştir, Eczane Son güncelleme: 28.03.2022
Dikkat! Sayfadaki bilgiler sadece sağlık profesyonelleri içindir! Bilgi kamu kaynaklarında toplanır ve anlamlı hatalar içerebilir! Dikkatli olun ve bu sayfadaki tüm bilgileri tekrar kontrol edin!
Aynı bileşenlere sahip en iyi 20 ilaç:
Эдарби, düşük kan basıncına hipertansiyon tedavisi için belirtilen bir anjiyotensin II reseptör blokeridir (ARB). Kan basıncının düşürülmesi, öncelikle felç ve miyokard enfarktüsü olmak üzere ölümcül ve ölümcül olmayan kardiyovasküler olay riskini azaltır. Bu faydalar, bu ilacın esas olarak ait olduğu sınıf da dahil olmak üzere çok çeşitli farmakolojik sınıflardan gelen antihipertansif ilaçların kontrollü çalışmalarında görülmüştür. Эдарби ile risk azaltmayı gösteren kontrollü bir çalışma yoktur.
Yüksek tansiyonun kontrolü, uygun olduğu şekilde, lipit kontrolü, diyabet yönetimi, antitrombotik tedavi, sigarayı bırakma, egzersiz ve sınırlı sodyum alımı dahil olmak üzere kapsamlı kardiyovasküler risk yönetiminin bir parçası olmalıdır. Birçok hasta kan basıncı hedeflerine ulaşmak için birden fazla ilaca ihtiyaç duyacaktır. Hedefler ve yönetim hakkında özel tavsiyeler için, Ulusal Yüksek Tansiyon Eğitim Programı'nın Yüksek Tansiyonun Önlenmesi, Tespiti, Değerlendirilmesi ve Tedavisi Ortak Ulusal Komitesi (JNC) gibi yayınlanmış kılavuzlara bakınız.
Çok sayıda antihipertansif ilaç, çeşitli farmakolojik sınıflardan ve farklı etki mekanizmalarına sahiptir, kardiyovasküler morbidite ve mortaliteyi azaltmak için randomize kontrollü çalışmalarda gösterilmiştir, ve bunun kan basıncını düşürdüğü sonucuna varılabilir, ve ilaçların başka bir farmakolojik özelliği değil, bu faydalardan büyük ölçüde sorumludur. En büyük ve en tutarlı kardiyovasküler sonuç yararı inme riskinde bir azalma olmuştur, ancak miyokard enfarktüsü ve kardiyovasküler mortalitede de düzenli olarak azalma görülmüştür.
Yüksek sistolik veya diyastolik basınç artmış kardiyovasküler riske neden olur ve mmHg başına mutlak risk artışı daha yüksek kan basınçlarında daha fazladır, böylece şiddetli hipertansiyonun mütevazı azalmaları bile önemli fayda sağlayabilir. Kan basıncının düşürülmesinden kaynaklanan göreceli risk azalması, değişen mutlak risk taşıyan popülasyonlarda benzerdir, bu nedenle hipertansiyonlarından bağımsız olarak daha yüksek risk altında olan hastalarda mutlak fayda daha fazladır (Örneğin, diyabet veya hiperlipidemili hastalar) ve bu tür hastaların daha düşük bir kan basıncı hedefine daha agresif tedaviden faydalanmaları beklenir.
Bazı antihipertansif ilaçların siyah hastalarda daha küçük kan basıncı etkileri (monoterapi olarak) vardır ve birçok antihipertansif ilacın ek onaylanmış endikasyonları ve etkileri vardır (ör.anjina, kalp yetmezliği veya diyabetik böbrek hastalığı üzerine). Bu düşünceler terapi seçimine rehberlik edebilir.
Эдарби tek başına veya diğer antihipertansif ajanlarla kombinasyon halinde kullanılabilir.
Önerilen Doz
Yetişkinlerde önerilen doz günde bir kez oral yoldan alınan 80 mg'dır. Yüksek dozda diüretiklerle tedavi edilen hastalar için 40 mg'lık bir başlangıç dozu düşünün.
Kan basıncı sadece Эдарби ile kontrol edilmezse, diğer antihipertansif ajanlarla Эдарби alınarak ek kan basıncı azalması sağlanabilir.
Эдарби yiyecekle birlikte veya yiyeceksiz alınabilir.
Kullanım Talimatları
Эдарби'ı yeniden paketlemeyin. Эдарби'ı ışık ve nemden korumak için Эдарби'yı orijinal kabında dağıtın ve saklayın.
Özel Nüfuslar
Yaşlı hastalar, hafif ila şiddetli böbrek yetmezliği, son dönem böbrek yetmezliği veya hafif ila orta şiddette karaciğer fonksiyon bozukluğu olan hastalar için başlangıç doz ayarlaması önerilmez. Şiddetli karaciğer yetmezliği olan hastalarda Эдарби çalışılmamıştır.
Diyabetli hastalarda aliskiren içeren ürünleri Эдарби ile birlikte uygulamayın.
WARNINGS
Included as part of the PRECAUTIONS section.
PRECAUTIONS
Fetal Toxicity
Use of drugs that act on the renin-angiotensin system during the second and third trimesters of pregnancy reduces fetal renal function and increases fetal and neonatal morbidity and death. Resulting oligohydramnios can be associated with fetal lung hypoplasia and skeletal deformations. Potential neonatal adverse effects include skull hypoplasia, anuria, hypotension, renal failure, and death. When pregnancy is detected, discontinue Эдарби as soon as possible.
Hypotension In Volume- Or Salt-Depleted Patients
In patients with an activated renin-angiotensin system, such as volume- and/or salt-depleted patients (e.g., those being treated with high doses of diuretics), symptomatic hypotension may occur after initiation of treatment with Эдарби. Correct volume or salt depletion prior to administration of Эдарби, or start treatment at 40 mg. If hypotension does occur, the patient should be placed in the supine position and, if necessary, given an intravenous infusion of normal saline. A transient hypotensive response is not a contraindication to further treatment, which usually can be continued without difficulty once the blood pressure has stabilized.
Impaired Renal Function
As a consequence of inhibiting the renin-angiotensin system, changes in renal function may be anticipated in susceptible individuals treated with Эдарби. In patients whose renal function may depend on the activity of the renin-angiotensin system (e.g., patients with severe congestive heart failure, renal artery stenosis, or volume depletion), treatment with angiotensin-converting enzyme inhibitors and angiotensin receptor blockers has been associated with oliguria or progressive azotemia and rarely with acute renal failure and death. Similar results may be anticipated in patients treated with Эдарби.
In studies of ACE inhibitors in patients with unilateral or bilateral renal artery stenosis, increases in serum creatinine or blood urea nitrogen have been reported. There has been no long-term use of Эдарби in patients with unilateral or bilateral renal artery stenosis, but similar results may be expected.
Patient Counseling Information
See FDA-approved patient labeling.
General Information
Pregnancy
Tell female patients of childbearing potential about the consequences of exposure to Эдарби during pregnancy. Discuss treatment options with women planning to become pregnant. Tell patients to report pregnancies to their physicians as soon as possible.
Nonclinical Toxicology
Carcinogenesis, Mutagenesis, Impairment Of Fertility
Carcinogenesis
Azilsartan medoxomil was not carcinogenic when assessed in 26-week transgenic (Tg.rasH2) mouse and two-year rat studies. The highest doses tested (450 mg azilsartan medoxomil/kg/day in the mouse and 600 mg azilsartan medoxomil/kg/day in the rat) produced exposures to azilsartan that are 12 (mice) and 27 (rats) times the average exposure to azilsartan in humans given the maximum recommended human dose (MRHD, 80 mg azilsartan medoxomil/day). M-II was not carcinogenic when assessed in 26-week Tg.rasH2 mouse and two-year rat studies. The highest doses tested (approximately 8000 mg M-II/kg/day [males] and 11,000 mg M-II/kg/day [females] in the mouse and 1000 mg M-II/kg/day [males] and up to 3000 mg M-II/kg/day [females] in the rat) produced exposures that are, on average, about 30 (mice) and seven (rats) times the average exposure to M-II in humans at the MRHD.
Mutagenesis
Azilsartan medoxomil, azilsartan, and M-II were positive for structural aberrations in the Chinese Hamster Lung Cytogenetic Assay. In this assay, structural chromosomal aberrations were observed with the prodrug, azilsartan medoxomil, without metabolic activation. The active moiety, azilsartan was also positive in this assay both with and without metabolic activation. The major human metabolite, M-II was also positive in this assay during a 24-hour assay without metabolic activation.
Azilsartan medoxomil, azilsartan, and M-II were devoid of genotoxic potential in the Ames reverse mutation assay with Salmonella typhimurium and Escherichia coli, the in vitro Chinese Hamster Ovary Cell forward mutation assay, the in vitro mouse lymphoma (tk) gene mutation test, the ex vivo unscheduled DNA synthesis test, and the in vivo mouse and/or rat bone marrow micronucleus assay.
Impairment Of Fertility
There was no effect of azilsartan medoxomil on the fertility of male or female rats at oral doses of up to 1000 mg azilsartan medoxomil/kg/day (6000 mg/m² [approximately 122 times the MRHD of 80 mg azilsartan medoxomil/60 kg on a mg/m² basis]). Fertility of rats also was unaffected at doses of up to 3000 mg M-II/kg/day.
Use In Specific Populations
Pregnancy
Pregnancy Category D
Use of drugs that affect the renin-angiotensin system during the second and third trimesters of pregnancy reduces fetal renal function and increases fetal and neonatal morbidity and death. Resulting oligohydramnios can be associated with fetal lung hypoplasia and skeletal deformations. Potential neonatal adverse effects include skull hypoplasia, anuria, hypotension, renal failure, and death. When pregnancy is detected, discontinue Эдарби as soon as possible. These adverse outcomes are usually associated with use of these drugs in the second and third trimester of pregnancy. Most epidemiologic studies examining fetal abnormalities after exposure to antihypertensive use in the first trimester have not distinguished drugs affecting the renin-angiotensin system from other antihypertensive agents. Appropriate management of maternal hypertension during pregnancy is important to optimize outcomes for both mother and fetus.
In the unusual case that there is no appropriate alternative to therapy with drugs affecting the renin-angiotensin system for a particular patient, apprise the mother of the potential risk to the fetus. Perform serial ultrasound examinations to assess the intra-amniotic environment. If oligohydramnios is observed, discontinue Эдарби, unless it is considered lifesaving for the mother. Fetal testing may be appropriate, based on the week of pregnancy. Patients and physicians should be aware, however, that oligohydramnios may not appear until after the fetus has sustained irreversible injury. Closely observe infants with histories of in utero exposure to Эдарби for hypotension, oliguria, and hyperkalemia.
Nursing Mothers
It is not known if azilsartan is excreted in human milk, but azilsartan is excreted at low concentrations in the milk of lactating rats. Because of the potential for adverse effects on the nursing infant, a decision should be made whether to discontinue nursing or discontinue the drug, taking into account the importance of the drug to the mother.
Pediatric Use
Neonates With A History Of In Utero Exposure To Эдарби
If oliguria or hypotension occurs, support blood pressure and renal function. Exchange transfusions or dialysis may be required.
Safety and effectiveness in pediatric patients under 18 years of age have not been established.
Geriatric Use
No dose adjustment with Эдарби is necessary in elderly patients. Of the total patients in clinical studies with Эдарби, 26% were elderly (65 years of age and older); 5% were 75 years of age and older. Abnormally high serum creatinine values were more likely to be reported for patients age 75 or older. No other differences in safety or effectiveness were observed between elderly patients and younger patients, but greater sensitivity of some older individuals cannot be ruled out.
Renal Impairment
Dose adjustment is not required in patients with mild-to-severe renal impairment or end-stage renal disease. Patients with moderate to severe renal impairment are more likely to report abnormally high serum creatinine values.
Hepatic Impairment
No dose adjustment is necessary for subjects with mild or moderate hepatic impairment. Эдарби has not been studied in patients with severe hepatic impairment.
Clinical Trials Experience
Because clinical trials are conducted under widely varying conditions, adverse reaction rates observed in the clinical trials of a drug cannot be directly compared to rates in the clinical trials of another drug and may not reflect the rates observed in practice.
A total of 4814 patients were evaluated for safety when treated with Эдарби at doses of 20, 40, or 80 mg in clinical trials. This includes 1704 patients treated for at least six months; of these, 588 were treated for at least one year.
Treatment with Эдарби was well-tolerated with an overall incidence of adverse reactions similar to placebo. The rate of withdrawals due to adverse events in placebo-controlled monotherapy and combination therapy trials was 2.4% (19/801) for placebo, 2.2% (24/1072) for Эдарби 40 mg, and 2.7% (29/1074) for Эдарби 80 mg. The most common adverse event leading to discontinuation, hypotension/orthostatic hypotension, was reported by 0.4% (8/2146) patients randomized to Эдарби 40 mg or 80 mg compared to 0% (0/801) patients randomized to placebo. Generally, adverse reactions were mild, not dose related, and similar regardless of age, gender, and race.
In placebo-controlled monotherapy trials, diarrhea was reported up to 2% in patients treated with Эдарби 80 mg daily compared with 0.5% of patients on placebo.
Other adverse reactions with a plausible relationship to treatment that have been reported with an incidence of > 0.3% and greater than placebo in more than 3300 patients treated with Эдарби in controlled trials are listed below:
Gastrointestinal Disorders: nausea
General Disorders and Administration Site Conditions: asthenia, fatigue
Musculoskeletal and Connective Tissue Disorders: muscle spasm
Nervous System Disorders: dizziness, dizziness postural
Respiratory, Thoracic, and Mediastinal Disorders: cough
Clinical Laboratory Findings
In controlled clinical trials, clinically relevant changes in standard laboratory parameters were uncommon with administration of Эдарби.
Serum Creatinine
Small reversible increases in serum creatinine are seen in patients receiving 80 mg of Эдарби. The increase may be larger when coadministered with chlorthalidone or hydrochlorothiazide.
In addition, patients taking Эдарби who had moderate to severe renal impairment at baseline or who were > 75 years of age were more likely to report serum creatinine increases.
Hemoglobin/Hematocrit
Low hemoglobin, hematocrit, and RBC counts were observed in 0.2%, 0.4%, and 0.3% of Эдарби-treated subjects, respectively. None of these abnormalities were reported in the placebo group. Low and high markedly abnormal platelet and WBC counts were observed in < 0.1% of subjects.
Postmarketing Experience
The following adverse reactions have been identified during the postmarketing use of Эдарби. Because these reactions are reported voluntarily from a population of uncertain size, it is not always possible to reliably estimate their frequency or establish a causal relationship to drug exposure.
- Nausea
- Muscle spasms
- Rash
- Pruritus
- Angioedema
İnsanlarda aşırı doz ile ilgili sınırlı veri mevcuttur. Sağlıklı kişilerde yapılan kontrollü klinik çalışmalar sırasında, günde bir kez 320 mg'a kadar Эдарби dozları yedi gün boyunca uygulandı ve iyi tolere edildi. Doz aşımı durumunda, hastanın klinik durumu tarafından belirlendiği şekilde destekleyici tedavi uygulanmalıdır. Azilsartan diyaliz edilemez.
Azilsartan, bir anjiyotensin II infüzyonunun presleyici etkilerini doza bağlı bir şekilde inhibe eder. 32 mg azilsartan medoksomil'e eşdeğer bir azilsartan tek doz, maksimum baskılayıcı etkisini zirvede yaklaşık% 90 ve 24 saatte yaklaşık% 60 oranında inhibe etti. Plazma anjiyotensin I ve II konsantrasyonları ve plazma renin aktivitesi artarken, plazma aldosteron konsantrasyonları sağlıklı deneklere tek ve tekrarlanan Эдарби uygulamasından sonra azalmıştır; serum potasyum veya sodyum üzerinde klinik olarak anlamlı bir etki gözlenmemiştir.
Kardiyak Repolarizasyon Üzerine Etkisi
Azilsartanın sağlıklı kişilerde QT / QTc aralığını uzatma potansiyelini değerlendirmek için kapsamlı bir QT / QTc çalışması yapılmıştır. 320 mg Эдарби dozunda QT / QTc uzamasına dair bir kanıt yoktu.
Emilim
Azilsartan medoksomil, emilim sırasında gastrointestinal sistemde aktif metabolit olan azilsartan'a hidrolize edilir. Azilsartan medoksomil oral uygulamadan sonra plazmada tespit edilmez. Tek veya çoklu dozlamadan sonra 20 mg ila 320 mg azilsartan medoksomil doz aralığında azilsartan için maruziyette doz orantılılığı belirlenmiştir.
Azilsartan medoksomil uygulamasını takiben azilsartanın tahmini mutlak biyoyararlanımı yaklaşık% 60'tır. Azilsartan medoksomilin oral uygulamasından sonra, azilsartanın pik plazma konsantrasyonlarına (Cmax) 1.5 ila 3 saat içinde ulaşılır. Gıda, azilsartanın biyoyararlanımını etkilemez.
Dağıtım
Azilsartanın dağılım hacmi yaklaşık 16 L'dir. Azilsartan, esas olarak serum albümini olan insan plazma proteinlerine (>% 99) yüksek oranda bağlanır. Protein bağlanması, azilsartan plazma konsantrasyonlarında önerilen dozlarla elde edilen aralığın çok üzerinde sabittir.
Sıçanlarda, azilsartan ile ilişkili minimal radyoaktivite kan-beyin bariyerini geçti. Azilsartan hamile sıçanlarda plasenta bariyerinden geçti ve fetüse dağıtıldı.
Metabolizma ve Eliminasyon
Azilsartan iki birincil metabolite metabolize edilir. Plazmadaki ana metabolit, M-II metaboliti olarak adlandırılan O-dealkilasyon ile oluşturulur ve küçük metabolit, M-I metaboliti olarak adlandırılan dekarboksilasyon ile oluşturulur. İnsanlarda majör ve minör metabolitlere sistemik maruziyetler, azilsartanın sırasıyla yaklaşık% 50 ve% 1'inden azdı. M-I ve M-II, Эдарби'nın farmakolojik aktivitesine katkıda bulunmaz. Azilsartan metabolizmasından sorumlu ana enzim CYP2C9'dur.
Oral dozun ardından 14C-etiketli azilsartan medoksomil, radyoaktivitenin yaklaşık% 55'i dışkıda ve yaklaşık% 42'si idrarda geri kazanıldı, dozun% 15'i azilsartan olarak idrarla atıldı. Azilsartanın eliminasyon yarılanma ömrü yaklaşık 11 saattir ve böbrek klerensi yaklaşık 2.3 mL / dakikadır. Beş gün içinde kararlı durum azilsartan seviyelerine ulaşılır ve günde bir kez tekrarlanan dozlama ile plazmada birikim olmaz.
Özel Nüfuslar
Demografik ve fonksiyonel faktörlerin azilsartanın farmakokinetiği üzerindeki etkisi tek ve çoklu doz çalışmalarında incelenmiştir. Azilsartan üzerindeki etkinin büyüklüğünü gösteren farmakokinetik önlemler, Şekil 1'de referansa göre değişiklik olarak sunulmaktadır (test / referans). Etkiler mütevazıdır ve doz ayarlaması gerektirmez.
Şekil 1: İçsel faktörlerin azilsartanın farmakokinetiği üzerindeki etkisi