Dorminal

Dorminal

Pentobarbital

Parenteral

1. Sakinleştiriciler.
2. Hipnotikler, uykusuzluğun kısa süreli tedavisi için, 2 hafta sonra uyku indüksiyonu ve uyku bakımı için etkinliğini yitirmiş gibi görünümleri için (bkz. "Klinik farmakoloji" bölümü).
3. Preanestetik.
4. Antikonvülsan, anesteziklerde, bazı akut konvülsif ataklarının acil kontrolünde, örneğin durum epileptikus, Kolera, eklampsi, menenjit, tetanoz ve striknin veya lokal anesteziklere toksik reaksiyonlar ile ilişkili olanlar.

Barbitüratların dozajları, özel özellikleri ve önerilen uygulama oranı hakkında tam bilgi ile bireyselleştirilmelidir. Dikkate alınan faktörler hastanın yaşı, kilosu ve durumudur. Parenteral yollar sadece oral uygulama imkansız veya pratik olmadığında kullanılmalıdır.

İntramüsküler Uygulama: Barbitüratların sodyum tuzlarının IM enjeksiyonu büyük bir kasın derinliklerine yapılmalı ve olası doku tahrişi nedeniyle herhangi bir bölgede 5 ml'lik bir hacim aşılmamalıdır. Hipnotik bir dozun İM enjeksiyonundan sonra hastanın hayati belirtileri izlenmelidir. Dorminal (pentobarbital) sodyum çözeltisinin olağan yetişkin dozu, tek bir IM enjeksiyonu olarak 150 ila 200 mg'dır, önerilen pediatrik dozaj, 100 mg'ı geçmeyecek şekilde tek bir IM enjeksiyonu olarak 2 ila 6 mg/kg arasında değişmektedir.

İntravenöz Uygulama: Dorminal (pentobarbital) sodyum çözeltisi başka herhangi bir ilaç veya çözelti ile karıştırılmamalıdır. IV enjeksiyon kısıtlı koşullarda hangi başka yolları vardır mümkün değil, ya da çünkü hasta bilinçsiz olarak, serebral kanama, eklampsi, ya da durum Sara nöbeti gibi gözüküyor), ya da çünkü hasta direnir (deliryum gibi), ya da çünkü istemi eylem şart. Yavaş intravenöz enjeksiyon çok önemlidir ve hastalar uygulama sırasında dikkatli bir şekilde izlenmelidir. Bu, kan basıncının, Solunumun ve kalp fonksiyonunun korunmasını, hayati belirtilerin kaydedilmesini ve resüsitasyon ve suni havalandırma için ekipmanın mevcut olmasını gerektirir. İntravenöz enjeksiyon oranı pentobarbital sodyum için 50 mg / dak'ı geçmemelidir

Farklı hastalarda benzer etkiler üretmek için güvenilebilecek ortalama intravenöz Dorminal sodyum çözeltisi (pentobarbital sodyum enjeksiyonu) dozu yoktur. İlaç fraksiyonel dozlarda yavaşça enjekte edildiğinde aşırı doz ve solunum depresyonu olasılığı uzaktır.

70 kg'lık bir yetişkin için yaygın olarak kullanılan başlangıç dozu 100 mg'dır. Pediatrik veya zayıflamış hastalar için dozajda orantılı azalma yapılmalıdır. İntravenöz pentobarbitalin tam etkisini belirlemek için en az bir dakika gereklidir. Gerekirse, ilacın ek küçük artışları normal yetişkinler için toplam 200 ila 500 mg arasında verilebilir.

Antikonvülsan kullanımı: Konvulsif durumlarda, Konvülsiyonları takip edebilecek depresyonun birleşmesini önlemek için Dorminal (pentobarbital) sodyum çözeltisinin dozu en aza indirilmelidir. Enjeksiyon, ilacın kan-beyin bariyerine nüfuz etmesi için gereken zamana bağlı olarak yavaş yavaş yapılmalıdır.

Özel hasta popülasyonu: Yaşlılarda dozaj azaltılmalı veya zayıflatılmalıdır, çünkü bu hastalar barbitüratlara daha duyarlı olabilir. Böbrek fonksiyon bozukluğu veya karaciğer hastalığı olan hastalar için dozaj azaltılmalıdır.

Teftiş: Parenteral ilaç ürünleri, çözelti kapları izin verdiğinde, uygulamadan önce partikül madde ve renk değişikliği için görsel olarak kontrol edilmelidir. Yağış kanıtı gösteren enjeksiyon çözeltileri kullanılmamalıdır.

Barbitüratlar bilinen barbitürat duyarlılığı olan hastalarda kontrendikedir. Barbitüratlar ayrıca manifest veya latent porfiri öyküsü olan hastalarda kontrendikedir.

UYARMALAR

1. Alışkanlık oluşturma: Barbitüratlar alışkanlık oluşabilir. Tolerans, psikolojik ve fiziksel uygunluk devam eden kullanımla ortaya çıkabilir. (Akdeniz'i görmek "Uyuşturucu bağı ve bağı" ve "Farmakokinetik" bölmeler). Barbitüratlara psikolojik bağlılığı olan hastalar, bir doktor danışmadan dozu artırabilir veya dozaj aralığını azaltabilir ve daha sonra barbitüratlara fiziksel bağlılığı geliştirebilir. Doz aşımı veya bağışıklık geliştirme olasılığını en aza indirmek için, sedatif-hipnotik barbitüratların kaydedilmesi ve dağıtılması, bir sonraki randevu kadar aralık için gerekli olan miktarla sınırlandırılmalıdır. Bağlı kişi uzun süreli kullanımdan sonra ani bırakma, deliryum, konvüller ve muhtemelen ölüm dahil olmak üzere yoksunluk semptomlarına neden olabilir. Barbitüratlar, uzun süre aşırı doz aldığı bilinen herhangi bir hastadan kademeli olarak geri çekilmelidir. (Akdeniz'i görmek "Uyuşturucu bağı ve bağı" bölümü).
2. IV yönetim: Çok hızlı uygulama, kan basıncında düşüş ile solunum depresyonu, apne, laringospazm veya vazodilatasyona neden olabilir.
3. Akut veya kronik ağrı: Akut veya kronik ağrı olan hastalara barbitüratlar uygulamasında dikkatlı olmalıdır, çünkü paradoksal heyecan indirilebilir veya önemli semptomlar maskelenebilir. Bununla birlikte, barbitüratların postoperatif cerrahide sakinleştirici olarak ve kanser kemoterapisine yardımcı olarak kullanılması iyi bilinmektedir.
4. Hamilikte kullanım: Barbitüratlar hamile bir kadına uygulandığında fetal hasara neden olabilir. Retrospektif, vaka kontrol çalışmaları, maternal barbitürat tüketimi ile beklenenden daha yüksek fetal anormallik insidansı arasında bir bağlantı olduğunu göstermiştir. Oral veya parenteral uygulamadan sonra, barbitüratlar plasental bariyeri kolayca geçer ve plasenta, fetal karaciger ve beyinde bulunan en yüksek konsantrasyonlara sahip fetal dokular boyunca dağıtılır. Fetal kan sevileri, parenteral uygulamadan sonra maternal kan sevilerine yaklaşır.
   Yoksunluk tanımları, gebeliğin oğlu üç ayda barbitürat alan annelerinden doğan bebeklerde ortaya çıkar. (Akdeniz'i görmek "Uyuşturucu bağı ve bağı" bölümü). Bu ilaç hamilelik sırasında kullanılıyorsa veya hasta bu ilacı alırken hamile kalırsa, hasta fetus için potansiyel tehlike konusunda bilgilendirilmelidir.
5. Sinerjik etkiler: Alkol veya diğer CNS depresanlarının eşzamanlı kullanımı, CNS depresanlarının ek etkilerine neden olabilir.

TEDBİRLER

Genel

Barbitüratlar alışkanlık oluşturabilir. Tolerans ve psikolojik ve fiziksel bağımlılık devam eden kullanımla ortaya çıkabilir. (Görmek "Uyuşturucu bağlılığı ve bağlılığı" bölümü). Barbitüratlar, zihinsel olarak depresyonda olan, intihar eğilimi olan veya uyuşturucu bağımlılığı öyküsü olan hastalara dikkatle uygulanmalıdır.

Yaşlı veya zayıflamış hastalar barbitüratlara belirgin heyecan, depresyon ve konfüzyon ile tepki verebilir. Bazı kişilerde, barbitüratlar tekrar tekrar depresyondan ziyade uyarılmaya neden olur.

Karaciğer hasarı olan hastalarda, barbitüratlar dikkatli ve başlangıçta düşük dozlarda uygulanmalıdır.

Barbitüratlar, hepatik koma belirtileri gösteren hastalara uygulanmamalıdır.

Barbitüratların Parenteral çözeltileri oldukça alkalidir. Bu nedenle, perivasküler ekstravazasyon veya intra-arteriyel enjeksiyondan kaçınmak için aşırı özen gösterilmelidir. Ekstravasküler enjeksiyon, müteakip nekroz ile lokal doku hasarına neden olabilir, intra-arteriyel enjeksiyonun sonuçları geçici ağrıdan ekstremitenin kangrenine kadar değişebilir. Herhangi bir ekstremite ağrısı şikayeti, enjeksiyonun durdurulmasını gerektirir.

Laboratuvar testleri

Barbitüratlarla uzun süreli tedaviye, hematopoetik, renal ve hepatik sistemler de dahil olmak üzere organ sistemlerinin periyodik laboratuvar değerlendirmesi eşlik etmelidir. (Görmek "Önleyiciler-genel" ve "olumsuz RECATİONS" bölümleri).

Karsinogenez

1. Hayvan verileri. Fenobarbital sodyum'u, ömür boyu uygulamadan sonra farelerde ve sıcanlarda kanserojendir. Farelerde benign ve malign karaciger hücresi tümörleri üretti. Sıkanlarda, benign karaciger hücresi tümörleri hayatta çok geç gözlendi.
2. İnsan verileri. Fenobarbital içeren antikonvülsan bir protokol tedavi edilen 9,136 hastanın 29 yıllık epidemiyolojik çalışmasında, sonuçlar normal hepatik karsinom insidansından daha yüksek olduğunu gösterdi. Daha önce, bu hastaların bazıları hepatik karsinom üretimi bilinenbir ilaç olan thorotrast ile tedavi edildi. Bu nedenle, bu çalışma fenobarbital sodyumun insanlarında kanserojen'e dair yeterli kanıt sağlamamıştır.
   Barbitürat tiplerinin tanıtılmadığı 235 çocuk retrospektif bir çalışmasından elle verilen, barbitüratlara prenatal olarak maruz kalma ile beyin tümörü insidansının artması arasında bir ilişki olduğunu göstermiştir. (Gold, E., et al., "Barbitüratlara maruz kalan çocuklarda beyin tümörü riskin artması," Ulusal Kanser Enstitüsü Dergisi, 61: 1031-1034, 1978).

Gebelik

1. Teratojenik etkiler. Gebelik Kategorisi D-Bkz. "Uyarılar-hamilelik sırasında kullanım" bölme.
2. Nonteratojenik etkiler. Uteroda uzun süre barbitürat maruziyetinden muzdarip bebeklerin raporları, doğumdan 14 gün kadar geçmiş bir başlangıç kadar nöbetlerinin akut yoksunluk sendrom ve hiperirritabiliti içeriyordu. (Akdeniz'i görmek "Uyuşturucu bağı ve bağı" bölümü).

Emek ve teslimat

Bu barbitüratların hipnotik dozları, doğum sırasında uterus aktivitesini önemli ölçüde bozmaz. Barbitüratların tam anestezik dozları uterus kasılmalarının kuvvetini ve sıklığını azaltır. Doğum sırasında anneye sedatif-hipnotik barbitüratların uygulanması yenidoğanda solunum depresyonuna neden olabilir.

Prematüre bebekler barbitüratların depresan etkilerine özellikle duyarlıdır. Doğum ve doğum sırasında barbitüratlar kullanılıyorsa, resüsitasyon ekipmanı mevcut olmalıdır.

Forseps teslimatı veya başka bir müdahale gerektiğinde bu barbitüratların etkisini değerlendirmek için veriler şu anda mevcut değildir. Ayrıca, bu barbitüratların çocuğun daha sonraki büyümesi, gelişimi ve fonksiyonel olgunlaşması üzerindeki etkisini belirlemek için veriler mevcut değildir.

Emziren anneler

Emziren bir kadına barbitürat uygulandığında dikkatli olunmalıdır, çünkü sütte az miktarda barbitürat atılır.

Pediatrik Kullanım

Pediatrik hastalarda yeterli kontrollü çalışma yapılmamıştır, ancak pediatrik hastalarda pentobarbitalin güvenliği ve etkinliği literatürde belirtilen çok sayıda çalışma ve vaka raporu ile desteklenmektedir. Dorminal için pediatrik dozaj bilgileri DOZAJ VE UYGULAMA bölme.

Geriatrik Kullanım

Dorminal (pentobarbital) klinik çalışmaları, yaşlı deneklerin genç deneklerden farklı tepki verip vermediğini belirlemek için 65 yaş ve üstü deneklerin yeterli sayısını içermemiştir. Bildirilen diğer klinik deneyimler, yaşlı ve genç hastalar arasındaki yanıtlarda farklılıklar tespit etmemiştir. Genel olarak, yaşlı bir hasta için doz seçimi, genellikle doz aralığının alt ucundan başlayarak, karaciğer, böbrek veya kalp fonksiyonlarında azalma ve eşlik eden hastalık veya diğer ilaç tedavisinin daha yüksek sıklığını yansıtan dikkatli olmalıdır.

Yaşlı hastalar belirgin heyecan, depresyon ve konfüzyon ile barbitüratlara tepki verebilir. Bazı kişilerde, barbitüratlar tekrar tekrar depresyondan ziyade uyarılmaya neden olur. Yaşlılarda dozaj azaltılmalıdır, çünkü bu hastalar barbitüratlara daha duyarlı olabilir.

Aşağıdaki advers reaksiyonlar ve insidansı, binlerce hastanede yatan hastanın gözetiminden derlenmiştir. Bu tür hastalar barbitüratların daha hafif yan etkilerinden daha az haberdar olabileceğinden, bu reaksiyonların insidansı tamamen ayaktan hastalarda biraz daha yüksek olabilir.

100 hastada 1'den fazla. 100 başına 1 ila 3 hasta oranında meydana geldiği tahmin edilen en yaygın advers reaksiyon: Sinir Sistemi: uyku hali.

100 hastada 1'den az. Aşağıda listelenen 100 hastada 1'den daha az bir oranda meydana geldiği tahmin edilen ADVERS REAKSİYONLAR, organ sistemine göre gruplandırılmış ve oluşum sırasını azaltarak:

Sinir sistemi: Ajitasyon, konfüzyon, hiperkinezi, ataksi, CNS depresyonu, kabuslar, sinirlilik, psikiyatrik bozukluk, halüsinasyonlar, uykusuzluk, anksiyete, baş dönmesi, düşünme anormalliği.

Solunum sistemi: Hipoventilasyon, apne.

Kardiyovasküler sistem: Bradikardi, hipotansiyon, bayılma.

Sindirim sistemi: Bulantı, kusma, kabızlık.

Bildirilen diğer tepkiler: Baş ağrısı, enjeksiyon bölgesi reaksiyonları, aşırı duyarlılık reaksiyonları (anjiyoödem, deri döküntüleri, eksfolyatif dermatit), ateş, karaciğer hasarı, kronik fenobarbital kullanımını takiben megaloblastik anemi.

Uyuşturucu Bağımlılığı Ve Bağımlılığı

Pentobarbital sodyum enjeksiyonu, Dea çizelge II uyarınca Federal kontrollü maddeler Yasası tarafından kontrol edilir.

Barbitüratlar alışkanlık oluşturabilir. Tolerans, psikolojik bağımlılık ve fiziksel bağımlılık, özellikle yüksek dozda barbitüratların uzun süreli kullanımından sonra ortaya çıkabilir. Yaklaşık 90 gün boyunca 400 miligram (mg) pentobarbital veya secobarbitalden fazla günlük uygulama, bir dereceye kadar fiziksel bağımlılığa neden olabilir. Yoksunluk nöbetleri üretmek için en az 35 gün boyunca alınan 600 ila 800 mg'lık bir doz yeterlidir. Barbitürat bağımlısı için ortalama günlük doz genellikle yaklaşık 1'dir.5 gram. Barbitüratlara tolerans geliştikçe, aynı zehirlenme seviyesini korumak için gereken miktar artar, ancak ölümcül bir doza tolerans iki kattan fazla artmaz. Bu gerçekleştikçe, sarhoş edici bir dozaj ve ölümcül dozaj arasındaki marj daha küçük hale gelir

Barbitüratlarla akut zehirlenme belirtileri arasında kararsız yürüyüş, konuşma bozukluğu ve sürekli nistagmus bulunur. Kronik zehirlenmenin zihinsel belirtileri arasında karışıklık, kötü yargı, sinirlilik, uykusuzluk ve somatik şikayetler bulunur.

Barbitürat bağımlılığının belirtileri kronik alkolizm ile benzerdir. Bir birey, kanındaki alkol miktarı ile radikal olarak orantısız olan bir dereceye kadar alkolle sarhoş görünüyorsa, barbitüratların kullanımından şüphelenilmelidir. Alkol de Yutulduğunda, barbitüratın ölümcül dozu çok daha azdır.

Barbitürat yoksunluk belirtileri şiddetli olabilir ve ölüme neden olabilir. Küçük yoksunluk belirtileri, barbitüratın son dozundan 8 ila 12 saat sonra ortaya çıkabilir.

Bu semptomlar genellikle aşağıdaki sırayla ortaya çıkar: anksiyete, Kas seğirmesi, ellerin ve parmakların titremesi, ilerleyici zayıflık, baş dönmesi, görsel algıda bozulma, bulantı, kusma, uykusuzluk ve ortostatik hipotansiyon. Majör yoksunluk belirtileri (konvülsiyonlar ve deliryum) 16 saat içinde ortaya çıkabilir ve bu ilaçların aniden kesilmesinden sonra 5 güne kadar sürebilir. Yoksunluk belirtilerinin yoğunluğu yaklaşık 15 günlük bir süre boyunca kademeli olarak azalır. Barbitürat kötüye kullanımı ve bağımlılığına duyarlı bireyler arasında alkolikler ve Afyon bağımlıları ile diğer sedatif-hipnotik ve amfetamin bağımlıları bulunur.

Barbitüratlara ilaç bağımlılığı, genellikle terapötik doz seviyelerini aşan miktarlarda, sürekli olarak barbitürat benzeri bir etkiye sahip bir barbitürat veya ajanın tekrar tekrar uygulanmasından kaynaklanır. Barbitüratlar için uyuşturucu bağımlılığının özellikleri ilaç verilerek zaman dozu artırmak için ilaç, (b) bir eğilim, çekmeye devam etmek için gereken güçlü bir istek veya (c) bu etkilerin öznel ve bireysel takdir ile ilgili uyuşturucu etkileri üzerinde psişik bir bağımlılık ve (d) dengesinin korunması için varlığını gerektiren ve kesin bir karakteristik sonuçlanan ilacın etkileri üzerinde fiziksel bir bağımlılık ve öz-sınırlı perhiz (a) sendromu vardır:

Barbitürat bağımlılığının tedavisi, ilacın temkinli ve kademeli olarak geri çekilmesinden oluşur. Barbitürat bağımlı hastalar bir dizi farklı yoksunluk rejimi kullanılarak geri çekilebilir. Her durumda, para çekme işlemi uzun bir süre alır. Bir yöntem, hastanın aldığı her 100 ila 200 mg barbitürat dozu için 30 mg'lık bir fenobarbital dozunun değiştirilmesini içerir. Toplam günlük fenobarbital miktarı daha sonra günde 600 mg'ı geçmeyecek şekilde 3 ila 4 bölünmüş dozda uygulanır. Tedavinin ilk gününde yoksunluk belirtileri ortaya çıkarsa, oral doza ek olarak 100 ila 200 mg fenobarbital arasında bir yükleme dozu uygulanabilir. Fenobarbital üzerinde stabilizasyondan sonra, geri çekilme sorunsuz ilerlediği sürece toplam günlük doz günde 30 mg azaltılır. Bu rejimin bir modifikasyonu, hastanın düzenli dozaj seviyesinde tedaviye başlamayı ve hasta tarafından tolere edilirse günlük dozu yüzde 10 azaltmayı içerir

Barbitüratlara fiziksel olarak bağımlı olan bebeklere 3 ila 10 mg/kg/gün fenobarbital verilebilir. Yoksunluk belirtileri (hiperaktivite, uyku bozukluğu, titreme, hiperrefleksi) hafifletildikten sonra, fenobarbital dozu kademeli olarak azaltılmalı ve 2 haftalık bir süre boyunca tamamen geri çekilmelidir.

Barbitüratların toksik dozu önemli ölçüde değişir. Genel olarak, çoğu barbitüratın 1 gramının oral dozu bir yetişkinde ciddi zehirlenmeye neden olur. Ölüm genellikle 2 ila 10 gram yutulan barbitürattan sonra ortaya çıkar. Barbitürat zehirlenmesi alkolizm, bromür zehirlenmesi ve çeşitli nörolojik bozukluklarla karıştırılabilir.

Barbitüratlarla akut doz aşımı, Cheyne-Stokes solunumu, arefleksi, öğrencilerin hafif derecede daralması (şiddetli zehirlenmelerde paralitik dilatasyon gösterebilse de), oligüri, taşikardi, hipotansiyon, vücut ısısında azalma ve komaya kadar ilerleyebilen CNS ve solunum depresyonu ile kendini gösterir. Tipik şok sendromu (apne, dolaşım çöküşü, solunum durması ve ölüm) oluşabilir.

Aşırı dozda, beyindeki tüm elektriksel aktivite kesilebilir, bu durumda normalde klinik ölümle eşit olan "düz" bir EEG kabul edilemez. Hipoksik hasar oluşmadığı sürece bu etki tamamen tersine çevrilebilir. Travmayı içeren durumlarda bile barbitürat zehirlenme olasılığına dikkat edilmelidir.

Pnömoni, pulmoner ödem, kardiyak aritmiler, konjestif kalp yetmezliği ve böbrek yetmezliği gibi komplikasyonlar ortaya çıkabilir. Üremi barbitüratlar duyarlılık CNS artabilir. Ayırıcı tanı hipoglisemi, kafa travması, serebrovasküler kazalar, konvulsif durumlar ve diyabetik komayı içermelidir. Bazı barbitüratlar için akut aşırı dozdan kaynaklanan kan seviyeleri Tablo 1'de listelenmiştir.

1 Tablo.- CNS depresyonunun derecesine göre kandaki Barbitürat konsantrasyonu

1. Bir motor taşıma sürmekveya uyanıklık ve bozulmamış yara ve tepki süresi gerekli görevleri yerine getirmek için etkisi altın ve kayda değer bir şekilde bozulmuş.
2. Sakinleştirici, terapötik Aralık, sakin, rahat ve kolayca uyarılır.
3. Koma, uyarılması zor, solunumda önemli bir depresyon.
4. Yaşlılarda veya hasta bireylerde Ölüm veya hava yolu tıkanığı, diğer toksik ajanlar veya soğuğa maruz kalma ile uyumludur.
5. Her zamanki ölümcül seviye, aralığın üst ucu, bazı destekçileri tedavi görenleri içerir.

Doz aşımı tedavisi esas olarak destekleyicidir ve aşağıdakilerden oluşur:

1. Yeterli bir hava yolunun bakımı, gerekli yardımlı huzur ve oksijen uygulaması ile.
2. Hayati göstericilerin ve sivi dengesinin izlenmesi.
3. Sivi tedavisi ve gerekirse şok için diğer standart tedavi.
4. Böbrek işlevi normal İMKB, zorla diürez barbitüratın ortadan kaldırılmasına yardımcı olabilir. Idrarın alkalileştirilmesi, bazı barbitüratların, özellikle fenobarbital, ayrıca aprobarbital ve mefobarbital (fenobarbital'e metabolize olan) böbrek atılımını arttırır.
5. Rutin bir prosedür olarak önerilmemekle birlikte, hemodiyaliz şiddetli barbitürat zehirlenmelerinde veya hasta anürik veya şokta İMKB kullanılabilir.
6. Hasta her 30 dakikada bir yan yana yuvarlanmalıdır.
7. Pnömoni düşüncesi varsa antibiyotik verilmelidir.
8. Hipostatik pnömoni, decubiti, aspirasyon ve değişmiş bilgi durumları olan hastaların diğer komplekslerini önermek için uygun Hemşirelik Bakımı.