Anastol

Anastol

Kaptopril, Hidroklorotiyazid

Hipertansiyon

Bu sabit doz kombinasyonu, kan basıncı tek başına kaptopril veya tek başına hidroklorotiyazid tarafından yeterince kontrol edilmeyen hastalarda endikedir.

Pozoloji

Anastol, kan basıncı tek başına kaptopril veya tek başına hidroklorotiyazid tarafından yeterince kontrol edilmeyen hastalarda, gıda ile veya gıda olmadan günde bir veya iki bölünmüş dozda uygulanabilir.

Maksimum günlük 50 mg kaptopril/25 mg hidroklorotiyazid dozu aşılmamalıdır. Kan basıncında tatmin edici bir azalma sağlanamazsa, ek antihipertansif ilaçlar eklenebilir.

Yetişkinlikler: kaptopril ve hidroklorotiyazidin sabit kombinasyonunun uygulanması genellikle bireysel bileşenlerle dozaj titrasyonundan sonra önerilir. Her zamanki idame dozu sabahları günde bir kez 50 mg/25 mg'dır. Ne zaman genellikle sabit kombinasyonu klinik olarak uygun direkt bir değişiklik olarak kabul edilebilir.

Börek yetmezliği: Kreatinin klirensi 30 ila 80 ml/dak arasında: başlangıç dozu genellikle sabahları günde bir kez 25 mg/12.5 mg'dır.

Kaptopril / hidroklorotiyazid kombinasyonu, şiddetli böbrek yetmezliği olan hastalarda kontrendikedir (kreatinin klirensi < 30 ml/dak).

Özel popülasyonlar: tuz / hacim tükenmiş hastalarda, yaşlı hastalarda ve diabetes mellituslu hastalarda, normal başlangıç dozu günde bir kez 25 mg/12.5 mg'dır.

Pediatrik nüfus: Çocuklarda Anastol kullanımı için uygun bir endikasyon yoktur.

Uygulama yöntemi

Oral kullanım için.

- - türetilmiş ilaç.

- Önceki ACE inhibitörü tedavisi ile ilişkili anjiyoödem öyküsü.

- Kalıtsal / idiyopatik anjiyonörotik ödem.

- Şiddetli böbrek yetmezliği (kreatinin klirensi < 30 ml/dak).

- Şiddetli karaciğer yetmezliği.

- Gebeliğin ikinci ve üçüncü trimesterleri.

-Anastolün aliskiren içeren ürünlerle birlikte kullanılması, diabetes mellitus veya böbrek yetmezliği olan hastalarda kontrendikedir (GFR <60 ml/dak/1.73 ma2).

KAPTOPRİL

Hipotansiyon: komplike olmayan hipertansif hastalarda nadiren hipotansiyon görülür.

Semptomatik hipotansiyon, kuvvetli diüretik tedavi, diyet tuzu kısıtlaması, ishal, kusma veya hemodiyaliz ile hacim ve/veya sodyum tükenmiş hipertansif hastalarda ortaya çıkma olasılığı daha yüksektir. Bir ACE inhibitörünün uygulanmasından önce hacim ve/veya sodyum tükenmesi düzeltilmeli ve daha düşük bir başlangıç dozu düşünülmelidir.

Herhangi bir antihipertansif ajan gibi, iskemik kardiyovasküler veya serebrovasküler hastalığı olan hastalarda aşırı kan basıncı düşürülmesi miyokard enfarktüsü veya inme riskini artırabilir. Hipotansiyon gelişirse, hasta sırtüstü pozisyonda yerleştirilmelidir. İntravenöz normal salin ile hacim dolması gerekebilir.

Renovasküler hipertansiyon: bilateral renal arter stenozu veya arterin tek işleyen bir böbreğe stenozu olan hastalar ACE inhibitörleri ile tedavi edildiğinde hipotansiyon ve böbrek yetmezliği riski artar. Böbrek fonksiyon kaybı, serum kreatinininde sadece hafif değişikliklerle ortaya çıkabilir. Bu hastalarda, düşük dozlar, dikkatli titrasyon ve böbrek fonksiyonunun izlenmesi ile yakın tıbbi gözetim altında tedaviye başlanmalıdır.

Anjiyoödem: Kaptopril de dahil olmak üzere anjiyotensin dönüştürücü enzim inhibitörleri ile tedavi edilen hastalarda yüz, ekstremiteler, dudaklar, dil, glottis ve/veya gırtlakta anjiyonörotik ödem bildirilmiştir. Bu, tedavi sırasında herhangi bir zamanda ortaya çıkabilir. Bu gibi durumlarda, Kaptopril derhal kesilmeli ve hastayı görevden almadan önce semptomların tam olarak çözülmesini sağlamak için uygun izleme kurulmalıdır. Şişliğin yüz ve dudaklarla sınırlı olduğu durumlarda, antihistaminikler semptomları hafifletmede yararlı olmasına rağmen, durum genellikle tedavi olmadan çözülür.

Laringeal ödem ile ilişkili anjiyonörotik ödem ölümcül olabilir. Hava yolu tıkanıklığına neden olabilecek dil, glottis veya gırtlak tutulumu olduğunda, subkutan epinefrin çözeltisi 1:1000 (0.3 ml ila 0.5 ml) ve/veya patent hava yolunu sağlamak için önlemler içerebilen uygun tedavi derhal uygulanmalıdır.

ACE inhibitörleri alan siyah hastaların, siyah olmayanlara kıyasla daha yüksek anjiyoödem insidansı olduğu bildirilmiştir.

ACE inhibitörü tedavisi ile ilişkili olmayan anjiyoödem öyküsü olan hastalar, ACE inhibitörü alırken anjiyoödem riski altında olabilir.

MTOR inhibitörlerinin eşzamanlı kullanımı (örneğin sirolimus, everolimus, temsirolimus).

Eşlik eden mTOR inhibitörleri (örneğin sirolimus, everolimus, temsirolimus) tedavisi alan hastalar anjiyoödem riski altında olabilir (örneğin solunum yollarının veya dilin şişmesi, solunum bozukluğu olan veya olmayan).

ACE inhibitörleri ile tedavi edilen hastalarda bağırsak anjiyoödem nadiren bildirilmiştir. Bu hastalar karın ağrısı (bulantı veya kusma ile birlikte veya olmadan) ile sunuldu, bazı durumlarda daha önce yüz anjiyoödemi yoktu ve C-1 esteraz seviyeleri normaldi. Anjiyoödem, abdominal BT taraması veya ultrason veya ameliyat dahil olmak üzere prosedürlerle teşhis edildi ve ACE inhibitörünü durdurduktan sonra semptomlar giderildi. Bağırsak anjiyoödemi, karın ağrısı ile başvuran ACE inhibitörleri olan hastaların ayırıcı tanısına dahil edilmelidir .

Öksürük: ACE inhibitörlerinin kullanımı ile öksürük bildirilmiştir. Karakteristik olarak, öksürük üretken değildir, kalıcıdır ve tedavinin kesilmesinden sonra çözülür.

Karaciger yetmezliği: nadiren, ACE inhibitörleri KOLESTATİK sarılık ile başlayan ve fulminan hepatik nekroz ve (bazen) ölüme ilerleyen bir sendrom ile ilişkilendirilmiştir. Bu sendromun mekanizması anlaşılmamıştır. Sarılık veya hepatik enzimlerin belirgin yükselmeleri gelişen ACE inhibitörleri alan hastalar ACE inhibitörünü kesmeli ve uygun tıbbi takip almalıdır.

Renin-anjiyotensin-aldosteron sisteminin (RAAS) çift blokajı): ACE inhibitörlerinin, anjiyotensin II reseptör blokerlerinin veya aliskirenin eşzamanlı kullanımının hipotansiyon, hiperkalemi ve böbrek fonksiyonunun azalması (akut böbrek yetmezliği dahil) riskini arttırdığına dair kanıtlar vardır.

Bu nedenle, ACE inhibitörlerinin, anjiyotensin II reseptör blokerlerinin veya aliskiren'in kombine kullanımı yoluyla raas'ın çift blokajı önerilmemektedir. İkili blokaj tedavisinin kesinlikle gerekli olduğu düşünülürse, bu sadece uzman gözetimi altında ve böbrek fonksiyonunun, elektrolitlerin ve kan basıncının sık sık yakından izlenmesine tabi tutulmalıdır. Diyabetik nefropatili hastalarda ACE inhibitörleri ve anjiyotensin II reseptör blokerleri eşzamanlı olarak kullanılmamalıdır.

Hiperkalemi: Hiperkalemi bir ACE inhibitörü ile tedavi sırasında ortaya çıkabilir. Hiperkalemi gelişimi için risk altında olan hastalar (örneğin heparin, co-trimoksazol da trimetoprim/trimetoprim olarak da bilinir) serum potasyum artışı ile ilişkili diğer aktif maddeler alarak tuz yerine, ya da o hasta içeren böbrek yetmezliği olanlar, eşlik eden potasyum kullanarak mellitus, hypoaldosteronism veya diyabet tutucu diüretikler, potasyum takviyeleri veya potasyum vardır. Yukarıda belirtilen ajanların eşzamanlı kullanımı uygun görülürse, serum potasyumunun düzenli olarak izlenmesi önerilir.

Aort ve mitral kapak darlığı/obstrüktif hipertrofik kardiyomiyopati/kardiyojenik şok:

ACE inhibitörleri, sol ventrikül kapak ve çıkış yolu obstrüksiyonu olan hastalarda dikkatli kullanılmalı ve kardiyojenik şok ve hemodinamik olarak anlamlı obstrüksiyondan kaçınılmalıdır.

Böbreğe ait: kaptopril de dahil olmak üzere ACE inhibitörleri alan hastalarda nötropeni/agranülositoz, trombositopeni ve anemi bildirilmiştir. Normal böbrek fonksiyonu olan ve başka komplike olmayan faktörler olmayan hastalarda nötropeni nadiren görülür. Kaptopril, özellikle önceden var olan böbrek fonksiyon bozukluğu varsa, kollajen vasküler hastalığı, immünosupresan tedavisi, allopurinol veya prokainamid tedavisi veya bu komplike faktörlerin bir kombinasyonu olan hastalarda çok dikkatli kullanılmalıdır. Bu hastaların bazıları, bazı durumlarda yoğun antibiyotik tedavisine cevap vermeyen ciddi enfeksiyonlar geliştirdi.

Bu tür hastalarda kaptopril kullanılıyorsa, tedaviden önce, kaptopril tedavisinin ilk 3 ayında her 2 haftada bir ve daha sonra periyodik olarak beyaz kan hücresi sayımı ve diferansiyel sayımların yapılması önerilir. Tedavi sırasında tüm hastalara, farklı bir beyaz kan hücresi sayımı yapılması gerektiğinde herhangi bir enfeksiyon belirtisi (örneğin boğaz ağrısı, ateş) bildirmeleri talimatı verilmelidir.

Nötropeni (nötrofiller 1000/mm'den az) ile kaptopril ve diğer eşlik eden ilaçlar kesilmelidir³) tespit edildi veya şüphelenildi.

Çoğu hastada nötrofil sayıları kaptopril kesildikten sonra hızla normale döner.

Proteinüri: proteinüri, özellikle mevcut böbrek fonksiyon bozukluğu olan hastalarda veya nispeten yüksek dozlarda ACE inhibitörlerinde ortaya çıkabilir.

Kaptopril alan hastaların yaklaşık %0.7'sinde günde 1 g'dan fazla toplam idrar proteinleri görüldü. Hastaların çoğunda daha önce böbrek hastalığı belirtileri vardı veya nispeten yüksek dozda kaptopril (150 mg/gün'den fazla) veya her ikisi de vardı. Nefrotik sendrom, proteinürik hastaların yaklaşık beşte birinde meydana geldi. Çoğu durumda, proteinüri kaptoprilin devam edip etmediğine bakılmaksızın altı ay içinde azalır veya temizlenir. Proteinüri hastalarında BUN ve kreatinin gibi böbrek fonksiyon parametreleri nadiren değişmiştir.

Daha önce böbrek hastalığı olan hastalar, tedaviden önce ve daha sonra periyodik olarak idrar protein tahminlerine (ilk sabah idrarında dip-stick) sahip olmalıdır.

Duyarsızlaştırma sırasında anafilaktoid reaksiyonlar: başka bir ACE inhibitörü alırken hymenoptera zehiri ile duyarsızlaştırma tedavisi gören hastalar için hayatı tehdit eden anafilaktoid reaksiyonlar nadiren bildirilmiştir. Aynı hastalarda, ACE inhibitörü geçici olarak kesildiğinde bu reaksiyonlardan kaçınıldı, ancak yanlışlıkla tekrar tekrar ortaya çıktılar. Bu nedenle, bu tür duyarsızlaştırma prosedürleri geçiren ACE inhibitörleri ile tedavi edilen hastalarda dikkatli olunmalıdır.

Yüksek akı analizi / lipoprotein aferez membranına maruz kalma sıralamasında anafilaktoid reaksiyonlar: yüksek akı diyaliz membranları ile hemodiyalize edilen veya dekstran sülfat emilimi ile düşük yoğunluklu lipoprotein aferezi geçiren hastalarda anafilaktoid reaksiyonlar bildirilmiştir. Bu hastalarda, farklı bir diyaliz membranı veya farklı bir ilaç sınıfı kullanmaya dikkat edilmelidir.

Cerrahı / Anestezi: hipotansiyon, büyük ameliyat geçiren hastalarda veya kan basıncını düşürdüğü bilinen anestezik ajanlarla tedavi sırasında ortaya çıkabilir. Hipotansiyon ortaya çıkarsa, hacim genişlemesi ile düzeltilebilir.

Şeker hastalarının: glisemi seviyeleri, daha önce oral antidiyabetik ilaçlar veya insülin ile tedavi edilen diyabetik hastalarda, yani bir ACE inhibitörü ile tedavinin ilk ayında yakından izlenmelidir.

Diğer anjiyotensin dönüştürücü enzim inhibitörlerinde olduğu gibi, Anastol, siyah hipertansif popülasyonda düşük renin durumlarının daha yüksek prevalansı nedeniyle, siyah insanlarda kan basıncını düşürmede siyah olmayanlara göre daha az etkilidir.

Hidroklorotiyazid

Börek yetmezliği: böbrek hastalığı olan hastalarda, tiyazidler azotemiyi çökeltebilir. İlacın kümülatif etkileri böbrek yetmezliği olan hastalarda gelişebilir. Artan protein olmayan nitrojen ile kanıtlandığı gibi ilerleyici böbrek yetmezliği ortaya çıkarsa, diüretik tedavinin kesilmesi göz önünde bulundurularak tedavinin dikkatli bir şekilde yeniden değerlendirilmesi gerekir.

Karaciger yetmezliği: - sıvı ve elektrolit dengesindeki küçük değişiklikler hepatik komaya yol açar beri dikkat böbrek fonksiyonu bozulmuş ya da progresif karaciğer hastalığı olan hastalarda kullanılmamalıdır.

Metabolik ve endokrin etkiler: tiyazid tedavisi glukoz toleransını bozabilir. Diyabetik hastalarda insülin veya oral hipoglisemik ajanların doz ayarlaması gerekebilir. Latent diabetes mellitus, tiyazid tedavisi sırasında ortaya çıkabilir. Kolesterol ve trigliserit seviyelerindeki artışlar tiyazid diüretik tedavisi ile ilişkilendirilmiştir.

Tiyazid tedavisi alan bazı hastalarda hiperürisemi oluşabilir veya frank gut çökeltilebilir.

Elektrolit dengesi: diüretik tedavi alan herhangi bir hasta için, serum elektrolitlerinin periyodik olarak belirlenmesi uygun aralıklarla yapılmalıdır.

Hidroklorotiyazid de dahil olmak üzere tiyazidler, sıvı veya elektrolit dengesizliğine (hipokalaemi, hiponatremi ve hipokloremik alkaloz) neden olabilir. Sıvı veya elektrolit dengesizliğinin uyarı işaretleri ağız kuruluğu, susuzluk, halsizlik, uyuşukluk, uyuşukluk, huzursuzluk, kas ağrısı veya krampları, kas yorgunluğu, hipotansiyon, oligüri, taşikardi ve bulantı veya kusma gibi gastrointestinal rahatsızlıklardır.

Tiyazid diüretiklerin kullanımı ile hipokalaemi gelişebilse de, kaptopril ile eşzamanlı tedavi diüretik kaynaklı hipokalaemiyi azaltabilir. Hipokalaemi riski, karaciğer sirozu olan hastalarda, hızlı diürez yaşayan hastalarda, yetersiz oral elektrolit alımı alan hastalarda ve kortikosteroidler veya ACTH ile eşlik eden tedavi alan hastalarda en yüksektir.

Sıcak havalarda ödematöz hastalarda dilüsyon hiponatremi oluşabilir. Klorür eksikliği genellikle hafiftir ve genellikle tedavi gerektirmez.

Tiyazidler idrar kalsiyum atılımını azaltabilir ve bilinen kalsiyum metabolizması bozukluklarının yokluğunda aralıklı ve hafif bir serum kalsiyum yükselmesine neden olabilir. Belirgin hiperkalsemi, gizli hiperparatiroidizmin kanıtı olabilir. Paratiroid fonksiyonu için testler yapılmadan önce tiyazidler kesilmelidir.

Tiyazidlerin, hipomagnezemiye yol açabilecek magnezyumun idrar atılımını arttırdığı gösterilmiştir.

Anti-doping testi: bu ilaçta bulunan hidroklorotiyazid, anti-doping testinde pozitif bir analitik sonuç üretebilir.

Diğer: duyarlılık reaksiyonları böbrek yetmezliği olan hastalarda alerji veya bronşiyal astım öyküsü olmadan ortaya çıkabilir. Sistemik lupus eritematozusun alevlenmesi veya aktivasyonu olasılığı bildirilmiştir.

Akut miyopi ve sekonder Akut açık kapanması glokomu: sülfonamid ilaçlar veya sülfonamid türevi ilaçlar, geçici miyopi ve akut açı kapanması glokomuna neden olan idiyosenkratik bir reaksiyona neden olabilir. Hidroklorotiyazid bir sülfonamid iken, şimdiye kadar hidroklorotiyazid ile kesin bir nedensel ilişki olmaksızın sadece izole akut kapalı açılı glokom vakaları bildirilmiştir. Belirtiler azalmış görme keskinliği veya göz ağrısı akut başlangıçlı vardır ve genellikle saat içinde ilaç başlanması hafta meydana . Tedavi edilmeyen akut açı kapanması glokomu kalıcı görme kaybına neden olabilir. Birincil tedavi, ilaç alımını mümkün olduğunca çabuk durdurmaktır. Göz içi basıncı kontrolsüz kalırsa, acil tıbbi veya cerrahi tedavilerin dikkate alınması gerekebilir. Akut kapalı açılı glokom gelişimi için Risk faktörleri arasında sülfonamid veya penisilin alerjisi öyküsü olabilir

KAPTOPRİL / HİDROKLOROTİYAZİD KOMBİNASYONU

Gebelik: ACE inhibitörleri hamilelik sırasında başlatılmamalıdır. Devam eden ACE inhibitörü tedavisinin gerekli olduğu düşünülmedikçe, hamileliği planlayan hastalar, gebelikte kullanım için belirlenmiş bir güvenlik profiline sahip alternatif antihipertansif tedavilere değiştirilmelidir. Gebelik teşhisi konduğunda, ACE inhibitörleri ile tedavi derhal durdurulmalı ve uygunsa alternatif tedaviye başlanmalıdır.

Hipokalaemi riski: bir ACE inhibitörünün bir tiyazid diüretik ile kombinasyonu, hipokalaemi oluşumunu dışlamaz. Kalaeminin düzenli olarak izlenmesi yapılmalıdır.

Lityum ile kombinasyon: Lityum toksisitesinin güçlendirilmesi nedeniyle lityum ile birlikte anastol önerilmez.

Laktoz: Galaktoz intoleransı, Lapp laktaz eksikliği veya glukoz-galaktoz malabsorpsiyonunun nadir kalıtsal problemleri olan hastalar bu ilacı almamalıdır.

Diğer antihipertansiflerde olduğu gibi, makine kullanma ve kullanma yeteneği, örneğin tedavinin başlangıcında veya doz değiştirildiğinde ve ayrıca alkol ile kombinasyon halinde kullanıldığında azaltılabilir, ancak bu etkiler bireyin duyarlılığına bağlıdır.

Frekans aşağıdaki kural kullanılarak tanımlanır: çok yaygın (> 1/10), yaygın (> 1/100 ila < 1/10), nadir (> 1/1,000 ila < 1/100), nadir (> 1/10,000 ila < 1/1,000), çok nadir (< 1/10,000) ve bilinmiyor (mevcut verilerden tahmin edilemez).

KAPTOPRİL

Kaptopril ve / veya ACE inhibitörü tedavisi için bildirilen istenmeyen etkiler şunlardır:

Kan ve lenfatik sistem bozuklukları:

Çok nadir: nötropeni / agranülositoz, özellikle böbrek fonksiyon bozukluğu olan hastalarda pansitopeni, anemi (aplastik ve hemolitik dahil), trombositopeni, lenfadenopati, eozinofili, otoimmün hastalıklar ve/veya pozitif ana titreleri.

Metabolizma ve beslenme bozuklukları:

Nadir: anoreksiya.

Çok nadir: hiperkalemi, hipoglisemi.

Psikiyatrik bozukluklar:

Yaygın: uyku bozuklukları.

Çok nadir: karışıklık, depresyon.

Sinir sistemi bozuklukları:

Nadir: baş ağrısı, parestezi.

Yaygın: tat bozukluğu, baş dönmesi.

Nadir: uyuşukluk.

Çok nadir: inme, serebrovasküler yetmezlik ve senkop dahil olmak üzere serebrovasküler olaylar.

Göz hastalıkları:

Çok nadir: bulanık görme.

Kardiyak bozuklar:

Nadir: taşikardi veya taşiaritmi, anjina pektoris, çarpıntı.

Çok nadir: kalp durması, kardiyojenik şok.

Vasküler bozuklar:

Nadir: hipotansiyon, Raynaud sendromu, allık, solgunluk.

Solunum, torasik ve mediastinal bozukluklar:

Yaygın: kuru, tahriş edici (üretken olmayan) öksürük ve dispne.

Çok nadir: bronkospazm, rinit, alerjik alveolit/eozinofilik pnömoni.

Gastrointestinal bozukluklar:

Yaygın: mide bulantısı, kusma, mide tahrişleri, karın ağrısı, ishal, kabızlık, ağız kuruluğu, peptik ülser.

Nadir: stomatit / aftöz ülserler, bağırsak anjiyoödem.

Çok nadir: glossit, pankreatit.

Hepatobiliyer bozukluklar:

Çok nadir: karaciğer fonksiyon bozukluğu ve kolestaz (sarılık dahil), nekroz dahil hepatit, karaciğer enzimleri ve bilirubin seviyelerinde artış.

Deri ve deri altı doku bozuklukları:

Yaygın: kaşıntı, döküntü, alopesi.

Nadir: anjiyoödem.

Çok nadir: ürtiker, Stevens Johnson sendromu, eritema multiforme, ışığa duyarlılık, pemfigoid reaksiyonlar, eritroderma ve eksfolyatif dermatit.

Kaş-iskelet sistemi ve bağ dokusu bozukları:

Çok nadir: miyalji, artralji.

Börek ve idrar bozukları:

Nadir: böbrek yetmezliği, poliüri, oligüri, artmış idrar sıklığı gibi böbrek fonksiyon bozuklukları.

Çok nadir: nefrotik sendrom.

Ürüneme sistemi ve meme bozuklukları:

Çok nadir: iktidarsızlık, jinekomasti.

Genel bozuklar ve uygulama alanı koşulları:

Nadir: göğüs ağrısı, yorgunluk, halsizlik.

Çok nadir: ateş.

Sorular:

Çok nadir: proteinüri, eozinofili, serum potasyum artışı, serum sodyum azalması,Topuz, serum kreatinin ve serum bilirubin yükselmesi, hemoglobin, hematokrit, lökositler, trombositler, pozitif ANA titresi, artmış ESR'DE azalma.

Hidroklorotiyazid

Enfeksiyonlar ve istilalar:

sialadenitis.

Kan ve lenfatik sistem bozuklukları:

lökopeni, nötropeni / agranülositoz, trombositopeni, aplastik anemi, hemolitik anemi, kemik iliği depresyonu.

Metabolizma ve beslenme bozuklukları:

anoreksiya, hiperglisemi, glikozüri, hiperürisemi, elektrolit dengesizliği (hiponatremi ve hipokalaemi dahil), kolesterol ve trigliseritlerde artışlar.

Psikiyatrik bozukluklar:

huzursuzluk, depresyon, uyku bozuklukları.

Sinir sistemi bozuklukları:

iştah kaybı, parestezi, baş dönmesi.

Göz hastalıkları:

ksantopsi, geçici bulanık görme, akut miyopi ve sekonder akut kapalı açılı glokom.

Kulak ve labirent hastalıkları:

baş dönmesi.

Kardiyak bozuklar:

postural hipotansiyon, kardiyak aritmiler.

Vasküler bozuklar:

nekrotizan anjiyit (vaskülit, kutanöz vaskülit).

Solunum, torasik ve mediastinal bozukluklar:

(pnömonit ve pulmoner ödem dahil), solunum sıkıntısı.

Gastrointestinal bozukluklar:

mide tahrişi, ishal, kabızlık, pankreatit.

Hepatobiliyer bozukluklar:

sarılık (intrahepatik KOLESTATİK sarılık).

Deri ve deri altı doku bozuklukları:

fotosensitivite reaksiyonları, döküntü, kutanöz lupus eritematozus benzeri reaksiyonlar, kutanöz lupus eritematozus reaktivasyonu, ürtiker, anafilaktik reaksiyonlar, toksik epidermal nekroliz.

Kaş-iskelet sistemi ve bağ dokusu bozukları:

kas spazmı.

Börek ve idrar bozukları:

böbrek fonksiyon bozukluğu, interstisyel nefrit.

Genel bozuklar ve uygulama alanı koşulları:

ateş, zayıflık.

Şüpheli advers reaksiyonların raporlanması

Tıbbi ürünün yetkilendirilmesinden sonra şüpheli advers reaksiyonların bildirilmesi önemlidir. Bu, ilacın fayda ve risk dengesinin sürekli izlenmesini sağlar. Sağlık profesyonellerinden, şüpheli advers reaksiyonları sarı kart Şeması aracılığıyla bildirmeleri istenir: www.mhra.gov.uk/yellowcard.

Doz aşımı belirtileri şunlardır: artmış diürez, elektrolit dengesizliği, şiddetli hipotansiyon, bilinç depresyonu (koma dahil), konvülsiyonlar, parezi, kardiyak aritmiler, bradikardi ve böbrek yetmezliği.

Emilimi önlemek için önlemler (e.bin dolar. gastrik lavaj, emici ajanların ve sodyum sülfatın alımından sonraki 30 dakika içinde uygulanması) ve yutulduğunda hızlı eliminasyon uygulanmalıdır. Hipotansiyon ortaya çıkarsa, hasta şok pozisyonuna yerleştirilmeli ve sodyum klorür ve hacim takviyesi hızlı bir şekilde verilmelidir. Anjiyotensin-II ile tedavi düşünülebilir. Bradikardi veya geniş vagal reaksiyonlar atropin uygulanarak tedavi edilmelidir. Bir kalp pili kullanımı düşünülebilir. Su, elektrolit ve asit-baz dengesinin ve kan şekeri seviyelerinin sürekli izlenmesi çok önemlidir. Hipokalaemi durumunda, potasyum ikamesi gereklidir

Kaptopril hemodiyaliz ile dolaşımdan çıkarılabilir. Hidroklorotiyazidin hemodiyaliz ile çıkarılma derecesi belirlenmemiştir.

Farmakoterapötik grup: kaptopril ve diüretikler, ATC kodu: C09BA01

Anastol, bir ACE inhibitörü, kaptopril ve bir antihipertansif diüretik, hidroklorotiyazidin bir kombinasyonudur. Bu ajanların kombinasyonu, kan basıncını tek başına her iki bileşenden daha büyük bir dereceye düşüren bir katkı antihipertansif etkiye sahiptir.

- Kaptopril bir anjiyotensin dönüştürücü enzim (ACE) inhibitörüdür, yani anjiyotensin I'in anjiyotensin II'ye dönüştürülmesinde rol oynayan bir enzim olan ACE'Yİ inhibe eder - ayrıca adrenal korteks tarafından aldosteron sekresyonunu uyaran bir vazokonstriktör.

Bu inhibisyon Aşağıdakilere yol açar:

- azaltılmış aldosteron sekresyonu,

- aldosteron artık negatif geri besleme yapmadığı için artan plazma renin aktivitesi,

-uzun süreli tedavi sırasında su ve sodyum retansiyonu veya refleks taşikardisi eşlik etmeyen toplam periferik dirençte (kaslar ve böbrekler üzerinde tercihli bir etki ile) bir düşüş.

Kaptopril ayrıca düşük veya normal renin konsantrasyonları olan deneklerde antihipertansif etkisini gösterir.

Kaptopril, hipertansiyonun tüm aşamalarında etkilidir, yani. hafif, orta veya şiddetli. Sırtüstü ve ayakta sistolik ve diyastolik kan basıncında bir azalma gözlenir.

Tek bir dozdan sonra, antihipertansif etki dozdan on beş dakika sonra belirgindir ve ilacın uygulanmasından sonra 1 saat ila 1.5 saat arasında maksimum seviyeye ulaşır. Etki süresi doza bağımlıdır ve 6 ila 12 saat arasında değişir.

İki haftadan bir aya kadar tedaviden sonra hastalarda kan basıncı normalleşir (oturmuş DBP < 90 mmHg) ve ilaç zaman içinde etkinliğini korur. Hastalar ayrıca, oturmuş DBP'NİN başlangıç kan basıncından %10 veya daha fazla azalması durumunda yanıt verenler olarak sınıflandırılır.

Tedavi kesildiğinde Rebound hipertansiyon oluşmaz.

Hipertansiyonun kaptopril ile tedavisi, arteriyel uyumluluğun artmasına, glomerüler filtrasyon hızında önemli bir düşüş olmadan böbrek kan akışında bir artışa ve sol ventrikül hipertrofisinde bir azalmaya yol açar.

- Hidroklorotiyazid böbrek tübüllerinin kortikal seyreltik segmentinde sodyumun yeniden emilimini inhibe ederek etki eden bir tiyazid diüretiktir. İdrarda sodyum ve klorürün atılımını ve daha az ölçüde potasyum ve magnezyumun atılımını arttırır, böylece idrar çıkışını arttırır ve antihipertansif bir etki uygular.

Diüretik aktivitenin başlama süresi yaklaşık 2 saattir. Diüretik aktivite 4 saat sonra zirveye ulaşır ve 6 ila 12 saat boyunca korunur. Belirli bir dozun üzerinde, tiyazid diüretikler terapötik etki açısından bir platoya ulaşırken, ADVERS REAKSİYONLAR çoğalmaya devam eder. Tedavi etkisiz olduğunda, önerilen dozların ötesinde dozu arttırmak yararlı bir amaca hizmet etmez ve sıklıkla advers reaksiyonlara neden olur.

- Kaptopril ve hidroklorotiazidin birlikte uygulanması klinik çalışmalarda, bu ilaçlardan herhangi birinin tek başına uygulanmasından daha fazla kan basıncında bir azalmaya yol açmıştır.

Kaptopril uygulaması renin anjiyotensin aldosteron sistemini inhibe eder ve hidroklorotiyazid kaynaklı potasyum kaybını azaltma eğilimindedir.

Bir ACE inhibitörünün bir tiyazid diüretik ile kombinasyonu sinerjik bir etki yaratır ve ayrıca sadece diüretik tarafından provoke edilen hipokalaemi riskini azaltır.

-Renin-anjiyotensin-aldosteron sisteminin (RAAS) çift blokajı):

İki büyük randomize, kontrollü çalışma (Ontarget (tek başına ve Ramipril Global Endpoint Trial ile birlikte devam eden Telmisartan) ve VA NEPHRON-D (diyabette Gaziler işleri nefropati)) bir ACE inhibitörünün bir anjiyotensin II reseptör blokeri ile kombinasyonunun kullanımını inceledi.

ONTARGET, kardiyovasküler veya serebrovasküler hastalık öyküsü olan hastalarda veya son organ hasarının kanıtı ile birlikte tip 2 diabetes mellitusta yapılan bir çalışmadır. VA NEPHRON-D, tip 2 diabetes mellitus ve diyabetik nefropati hastalarında yapılan bir çalışmadır.

Bu çalışmalar böbrek ve/veya kardiyovasküler sonuçlar ve mortalite üzerinde anlamlı bir yararlı etki göstermemişken, monoterapiye kıyasla hiperkalemi, akut böbrek hasarı ve/veya hipotansiyon riski artmıştır. Benzer farmakodinamik özellikleri göz önüne alındığında, bu sonuçlar diğer ACE inhibitörleri ve anjiyotensin II reseptör blokerleri için de geçerlidir.

Bu nedenle, diyabetik nefropatili hastalarda ACE inhibitörleri ve anjiyotensin II reseptör blokerleri eşzamanlı olarak kullanılmamalıdır.

ALTİTUDE (kardiyovasküler ve böbrek hastalığı uç noktalarını kullanarak Tip 2 diyabette Aliskiren çalışması), tip 2 diabetes mellitus ve kronik böbrek hastalığı, kardiyovasküler hastalık veya her ikisi olan hastalarda bir ACE inhibitörü veya anjiyotensin II reseptör blokerinin standart tedavisine aliskiren eklemenin yararını test etmek için tasarlanmış bir çalışmadır.. Çalışma, olumsuz sonuç riskinin artması nedeniyle erken sonlandırıldı. Kardiyovasküler ölüm ve inme, aliskiren grubunda plasebo grubuna göre sayısal olarak daha sıktı ve aliskiren grubunda plasebo grubuna göre advers olaylar ve ciddi advers olaylar (hiperkalemi, hipotansiyon ve böbrek fonksiyon bozukluğu) daha sık rapor edildi

Kaptopril oral uygulamadan sonra hızla emilir ve uygulamadan yaklaşık bir saat sonra maksimum serum konsantrasyonları elde edilir. Minimum ortalama emilim yaklaşık %75'dir. Pik plazma konsantrasyonlarına 60-90 dakika içinde ulaşılır. Gastrointestinal sistemdeki yiyeceklerin varlığı emilimi yaklaşık %30-40 oranında azaltır. Dolaşımdaki ilacın yaklaşık %25-30'u plazma proteinlerine bağlanır. Kandaki değişmemiş kaptoprilin belirgin eliminasyon yarı ömrü yaklaşık 2 saattir.

Emilen dozun %95'inden fazlası 24 saat içinde idrarda elimine edilir, %40-50 değişmeden ilaçtır ve geri kalanı inaktif disülfür metabolitleridir (kaptopril disülfür ve kaptopril sistein disülfür). Böbrek fonksiyon bozukluğu ilaç birikimine neden olabilir.

Hayvanlarda yapılan çalışmalar, kaptoprilin kan-beyin bariyerini önemli ölçüde geçmediğini göstermektedir.

Hidroklorotiyazidin Oral emilimi nispeten hızlıdır. Açlık çeken bireylerde ortalama plazma yarı ömrünün 5 ila 15 saat olduğu bildirilmiştir. Hidroklorotiyazid böbrek tarafından hızla elimine edilir ve idrarda değişmeden (>%95) atılır.

Emzirme:

Günde 3 kez 100 mg oral kaptopril alan on iki kadının raporunda, ortalama tepe süt seviyesi 4.7 g / L idi ve dozdan 3.8 saat sonra meydana geldi. Bu verilere dayanarak, emziren bir bebeğin alacağı maksimum günlük doz, annenin günlük dozunun %0.002'sinden daha azdır.

kaptopril ve diüretikler, ATC kodu: C09BA01

Kaptopril ve/veya hidroklorotiyazid ile organogenez sırasında yapılan hayvan çalışmaları herhangi bir teratojenik etki göstermemiştir, ancak kaptopril, geç gebelikte fetal mortalite, büyüme geriliği ve sıçanlarda doğum sonrası mortalite dahil olmak üzere çeşitli türlerde få“tal toksisitesi üretmiştir.

Klinik olmayan veriler, güvenlik farmakolojisi, tekrarlanan doz toksikolojisi, genotoksisite ve kanserojen potansiyel üzerine yapılan geleneksel çalışmalara dayanarak insanlar için başka spesifik bir tehlike ortaya çıkarmamaktadır.

Uygulanamaz.

Özel bir gereklilik yok.